Επιστήμονες στις ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο τεχνητό ριβόσωμα κυττάρου, το οποίο «δουλεύει» σχεδόν όπως το πραγματικό κυτταρικό οργανίδιο, παράγοντας πρωτεΐνες και ένζυμα.

Νέοι δρόμοι

Το σημαντικό αυτό επίτευγμα -που αναμένεται να τελειοποιηθεί στο μέλλον- ανοίγει νέους δρόμους στα πεδία της συνθετικής βιολογίας και της βιομοριακής μηχανικής. Μεταξύ άλλων, αναμένεται να επιτρέψει την παραγωγή νέων φαρμάκων και βιο-υλικών, ενώ θα βοηθήσει τους βιολόγους να κατανοήσουν καλύτερα πώς λειτουργούν αυτά τα ζωτικά συστατικά του κυττάρου.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Ιλινόις και Northwestern στο Σικάγο, με επικεφαλής τον διευθυντή του Κέντρου Βιομοριακών Επιστημών του Κολλεγίου Φαρμακευτικής βιοχημικό Αλεξάντερ Μάνκιν και τον επίκουρο καθηγητή χημικής και βιολογικής μηχανικής Μάικλ Τζούιτ ονόμασαν το πρώτο τεχνητό ριβόσωμα ‘Ribo-T'. 

Το τεχνητό ριβόσωμα, όπως έδειξαν τα πειράματα, κατάφερε να παράγει αρκετές πρωτεϊνες σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα.

Επιπλέον, όπως είπαν οι αμερικανοί επιστήμονες, το Ribo-T θα μπορούσε να «χειραγωγηθεί» κατάλληλα, ώστε να κάνει πράγματα που ένα φυσικό ριβόσωμα δεν μπορεί. 

Για παράδειγμα, το Ribo-T θα ήταν δυνατό να μετατρέψει ένα κύτταρο σε «εργοστάσιο» κατά παραγγελία χημικών και βιολογικών υλικών, παράγοντας π.χ. μοναδικά πολυμερή, βιολογικά και μη.

Κάθε έμβιος οργανισμός οφείλει την ύπαρξή του στα ριβοσώματα, αυτές τις σκληρά εργαζόμενες μοριακές «μηχανές», που συνεχώς «διαβάζουν» τις εντολές του DNA και του RNA, δημιουργώντας πρωτεΐνες από αμινοξέα. 

Με τη βοήθεια του τεχνητού ριβοσώματος, θα ήταν δυνατό να ενσωματωθούν «αφύσικα» αμινοξέα στις πρωτεΐνες και έτσι, μεταξύ άλλων, να παραχθούν φάρμακα (π.χ. αντιβιοτικά) με ασυνήθιστες θεραπευτικές ιδιότητες.

Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

ΠΗΓΗ: in.gr

Οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν πια να χωνέψουν ότι εδώ και λίγα χρόνια (από τον Ιούνιο του 2013) ο ισχυρότερος υπερ-υπολογιστής στον κόσμο είναι κινεζικός και μάλιστα με διαφορά από τον δεύτερο αμερικανικό.

Έτσι, ο πρόεδρος Ομπάμα μόλις υπέγραψε μια ειδική διαταγή, με την οποία εντέλλει τις αρμόδιες Αρχές της χώρας του να κατασκευάσουν τον ταχύτερο υπολογιστή του κόσμου έως το 2025, δηλαδή σε μια δεκαετία.

Η απόφαση φέρνει στο νου την ανάλογη απόφαση των ΗΠΑ, στα μέσα του 20ού αιώνα, να ξεπεράσουν τη Σοβιετική Ένωση, που προηγείτο στην κούρσα εξερεύνησης του διαστήματος. Περίπου μετά από μια δεκαετία, οι Αμερικανοί πατούσαν πρώτοι το πόδι τους στη Σελήνη...

Έτσι και τώρα, ο στόχος των ΗΠΑ είναι να φτιάξουν ένα μηχάνημα που θα είναι έως 30 φορές ταχύτερο από τον σημερινό παγκόσμιο «πρωταθλητή», τον υπερυπολογιστή Τιανχέ-2 της Κίνας και θα μπορεί να κάνει ένα δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων υπολογισμούς το δευτερόλεπτο (1 exaflop ή 1.000 petaflops). Για κάτι τέτοιο όμως, ο υπολογιστής θα πρέπει να καταναλώνει τουλάχιστον 540 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, δηλαδή όσο παράγει ένα πυρηνικό εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής!

Το φιλόδοξο και καθόλου εύκολο έργο κατασκευής του υπολογιστή-τέρατος θα αναλάβει να συντονίσει ένας νέος ειδικός διυπουργικός φορέας, η Εθνική Πρωτοβουλία Στρατηγικής Υπολογιστικής (NSCI), σύμφωνα με το BBC, το "Science" και τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». O υπερ-υπολογιστής θα βοηθήσει στην επιστημονική έρευνα μεγάλης κλίμακας (γενετική, ιατρική, νευροεπιστήμη, μετεωρολογία, αστρονομία κ.α.), αλλά και σε προγράμματα εθνικής ασφάλειας.

Ο Τιανχέ-2, που είναι εγκατεστημένος στο Εθνικό Κέντρο Υπολογιστών της Κίνας, έχει ισχύ περίπου 34 petaflops, σχεδόν διπλάσια από τον δεύτερο αμερικανικό, τον «Τιτάνα» του Εθνικού Εργαστηρίου Oak Ridge του Πανεπιστημίου του Τενεσί (17 petaflops). Όμως στο Top 500 των ισχυρότερων υπερ-υπολογιστών διεθνώς, τα 233 μηχανήματα είναι αμερικανικά και μόνο τα 37 κινεζικά.

Η απόφαση Ομπάμα πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή και τη Γερουσία των ΗΠΑ, κάτι που αναμένεται να συμβεί όμως, καθώς τόσο οι Ρεπουμπλικάνοι όσο και οι Δημοκρατικοί στηρίζουν το σχέδιο για λόγους εθνικού γοήτρου και εθνικού συμφέροντος. Το κόστος του επενδυτικού προγράμματος παραμένει ακόμη άγνωστο.

Πηγή: http://www.skai.gr

“Αγκαλιά” με την πρόκριση στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος υγρού στίβου του Καζάν βρίσκεται η Eθνική ομάδα πόλο των ανδρών, μετά τη συγκλονιστική νίκη της -στο φινάλε- επί των ΗΠΑ με 11-10

Ακάθεκτη και με... μαγκιά η Εθνική! Μετά τη νίκη της πρεμιέρας επί της Ιταλίας, η Εθνική πόλο των ανδρών νίκησε με 11-10 και την ισχυρή ομάδα των ΗΠΑ

Με γκολ του Δελακά 31΄΄ πριν τη λήξη, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα διπλασίασε τις νίκες του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καζάν και μπορεί από σήμερα να εξασφαλίσει την πρωτιά στον Β΄ όμιλο (που συνεπάγεται απευθείας πρόκριση στην οκτάδα), αν η Ρωσία δεν νικήσει το απόγευμα την Ιταλία.

Οι Αμερικάνοι ήταν συνέχεια μπροστά στο σκορ, ο αρχηγός μας Χρήστος Αφρουδάκης φορτώθηκε με 2 αποβολές από το δεύτερο οκτάλεπτο κι έμεινε για περίπου 10 λεπτά ανενεργός, οι διεθνείς μας “έσπασαν” τα δοκάρια, αλλά η νίκη είχε χρώμα... ελληνικό.

Ο Φουντούλης με τον Βλαχόπουλο οδηγούσαν την Εθνική επιθετικά, ο Μυλωνάκης πέτυχε δύο απανωτά γκολ για το 10-10 κι ο Δελακάς ήρθε 31΄΄πριν το τέλος να πετύχει το νικητήριο γκολ

Τα οκτάλεπτα: 3-3, 1-3, 4-3, 3-1

Ελλάδα (Βλάχος) Φουντούλης 4, Μυλωνάκης 3, Μουρίκης 2, Βλαχόπουλος 1, Δελακάς 1

ΗΠΑ (Ουντόβισιτς) Μαν 2, Σάμιουελς 2, Αζεβέντο 2, Μπόουεν 2, Κούπιντο 1, Ρόελς 1

newsit.gr

H γεύση του λιπαρού ίσως να προστεθεί επίσημα στο μέλλον ως έκτη στις υπόλοιπες πέντε βασικές γεύσεις, αφού, σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως ο άνθρωπος μπορεί να την ανιχνεύσει και να την ξεχωρίσει από τις άλλες.

Επιστήμονες στις ΗΠΑ απομόνωσαν την ικανότητα του ανθρώπινου ουρανίσκου να αισθάνεται τη γεύση του λίπους ως μιας διακριτής γεύσης σε σχέση με τις άλλες (γλυκό, αλμυρό, πικρό, ξινό, ουμάμι).

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Πέρντιου, με επικεφαλής τον καθηγητή διατροφολογίας Ρίτσαρντ Μάτες, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό χημείας "Chemical Senses", σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», έκαναν δοκιμές με 54 εθελοντές, από τους οποίους οι 28 είχαν καλύτερη ικανότητα γεύσης σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Τα πειράματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν εύκολα τη γεύση του λιπαρού, όταν έχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε μια μεγάλη γευστική γκάμα. Όμως τα καταφέρνουν μια χαρά, όταν το γευστικό φάσμα περιλαμβάνει μόνο δυσάρεστες γεύσεις (πικρό, ξινό, αλμυρό). Οι εθελοντές ήσαν σε θέση να νιώσουν το λιπαρό, ακόμη και όταν οι επιστήμονες σκοπίμως αφαίρεσαν την υφή και την οσμή του λίπους.

Οι ερευνητές πρότειναν η εν λόγω «λιπαρή» γεύση να ονομασθεί «ολεογκούστους» (από τη λατινική λέξη για τη ικανότητα γεύσης του λίπους). Επίσης επεσήμαναν ότι αν και σε πολλούς ανθρώπους τα λίπη αρέσουν, αυτή καθεαυτή η εν λόγω γεύση δεν είναι ευχάριστη.

Όπως είπε ο Μάτες, «η γεύση των λιπαρών οξέων, αν απομονωθεί, είναι πολύ δυσάρεστη. Δεν βρήκα ούτε έναν άνθρωπο που να του αρέσει. Συνήθως σου έρχεται αμέσως να κάνεις εμετό».

Όμως στην πράξη, επειδή τα λιπαρά τρόφιμα αποτελούν μίγματα ουσιών και γεύσεων, η δυσάρεστη λιπαρή γεύση όχι μόνο καλύπτεται, αλλά αναδεικνύει καλύτερα τις άλλες γεύσεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με την πικρή γεύση του καφέ και της σοκολάτας.

Για να αναγνωρισθεί ως μια πρόσθετη βασική γεύση, πρέπει να συντρέχουν ορισμένες προϋποθέσεις: η λιπαρή γεύση πρέπει να έχει μια μοναδική χημική «υπογραφή», πρέπει να υπάρχουν ειδικοί κυτταρικοί υποδοχείς στο στόμα για να γίνεται αισθητή και, βεβαίως, οι άνθρωποι πρέπει να μπορούν να την ξεχωρίσουν από τις άλλες γεύσεις. Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις πληρούνται σίγουρα, ενώ κάπως αβέβαιη είναι η τρίτη, καθώς φαίνεται πως δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ικανότητα να αισθάνονται το λιπαρό στον ουρανίσκο τους.

onmed

Η συζήτηση για το θέμα του ελληνικού χρέους τώρα έχει πλέον μεταφερθεί αφού οι διαπραγματεύσεις αφορούν πλέον στη μορφή και το μέγεθος της αναδιάρθρωσης, ανέφερε υψηλόβαθμος αξιωματούχους του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών μιλώντας στο Reuters.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή στο τραπέζι βρίσκεται και το ύψος της μείωσης του χρέους που θα χρειαστεί.

«Πριν από δύο εβδομάδες, η συζήτηση εστιαζόταν στο εάν θα υπάρξει αναδιάρθρωση» αναφέρει ο ίδιος αξιωματούχος. Σήμερα, η συζήτηση έχει μετατοπιστεί σημαντικά, καθώς το ερώτημα συνίσταται στη μορφή και το μέγεθος της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους».