Η σκηνή που θα σας περιγράψω συνέβη την Παρασκευή το πρωί σε μια βραχονησίδα (για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να σας αποκαλύψω το όνομά της) κάπου στο Νοτιοανατολικό Αιγαίο, όπου περιπολούσαν τούτες τις ημέρες δύο φουσκωτά σκάφη (τύπου Zodiak) της Ζ-ΜΑΚ, της ελίτ των ειδικών δυνάμεων.

Οσοι επέβαιναν σ΄αυτά είχαν φούμο στο πρόσωπό τους, κρατούσαν φορητό οπλισμό τελευταίας τεχνολογίας και έπιασαν στεριά για να ξαποστάσουν προφανώς από τον καυτό ήλιο. Οταν έβγαλαν τα καπέλα φανερώθηκε ότι ανάμεσα στους σκληροτράχηλους άνδρες της Ζ-ΜΑΚ ήταν και ένα πανύψηλο κορίτσι, με μακριά πλούσια μαλλιά, που φαινόταν μάλιστα πως είχε ηγετικό ρόλο στην ομάδα αυτή .Η Z-MAK ιδρύθηκε το 1997 λίγους μήνες μετά την κρίση των Ιμίων και είναι πλήρως επαγγελματική, καθώς σ΄αυτήν υπηρετούν μόνιμα στελέχη των ΕΔ και με στελέχωση 100%, γεγονός που μπορεί να εξασφαλίσει την ομαλή εκπαίδευση αλλά και εκπλήρωση αποστολής. Για όσους διερωτώνται ποιοι αποτελούν αυτή την επίλεκτη ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων, τους πληροφορώ ότι είναι αυτοί που συνήθως παρελαύνουν με φούμο στο πρόσωπο για να μην αναγνωρίζονται. Προτού σας πω ποια είναι η κύρια αποστολή τους, έχω να σας αναφέρω και τούτο:

***

Ο σημερινός αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος (φωτογραφία) είχε διατελέσει «βατράχι», διοικητής της Ζ-ΜΑΚ. Αποστολή της μονάδας αυτής είναι η ταχεία αντίδραση στο Αιγαίο (αλλά και σ΄όλη την επικράτεια) και η ανακατάληψη βραχονησίδων, μικρονησίδων κτλ. Τούτες τις ημέρες, με την κρίση του Oruc Reis, όσοι ταξιδεύουν στο Αιγαίο, ίσως συναντήσουν τους βατραχανθρώπους της Z-MAK, να περιπολούν με τα φουσκωτά τους φρουρώντας τα σύνορα.

Πηγή ΒΗΜΑτοδότης

Αιτήσεις έως 20 Οκτωβρίου 2020»

Από την Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας Δωδεκανήσου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου ανακοινώνεται ότι:

Σε εφαρμογή της υπ’ αριθμ. 455/231690/24-08-2020 (ΦΕΚ Β’ 3546) απόφασης του Υπουργού και των Υφυπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, καλούνται οι δυνητικοί δικαιούχοι να υποβάλλουν αίτηση συμμετοχής στο Πρόγραμμα Στήριξης των Μικρών Νησιών του Αιγαίου Πελάγους στον τομέα της Μελισσοκομίας για το έτος 2020.

Δικαίωμα υποβολής αίτησης για τη χορήγηση οικονομικής ενίσχυσης έχουν όσοι μελισσοκόμοι πληρούν συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις.

Ειδικότερα:

1. Είναι κάτοχοι θεωρημένου σε ισχύ μελισσοκομικού βιβλιαρίου και έχουν υποβάλει δήλωση κατεχόμενων ( διαχείμασης ) κυψελών το προηγούμενο έτος.

2. Η έδρα της μελισσοκομικής εκμετάλλευσης βρίσκεται στα μικρά νησιά του Αιγαίου Πελάγους και τα μελισσοσμήνη τους είναι μονίμως εγκατεστημένα σε αυτά.

3. Διαθέτουν βεβαίωση από τοπικό συλλογικό όργανο που άπτεται του τομέα της μελισσοκομίας (όπως ομάδα παραγωγών, ένωση παραγωγών, οργάνωση παραγωγών, μελισσοκομικό συνεταιρισμό) ότι δραστηριοποιούνται μόνιμα στα μικρά νησιά του Αιγαίου Πελάγους.

4. Παράγουν και εμπορεύονται κατά το προηγούμενο ημερολογιακό έτος από το έτος υποβολής της αίτησης, τουλάχιστον 5 χιλιόγραμμα μέλι, ανά κατεχόμενη κυψέλη . Ειδικά για το έτος 2020, η παραγωγή και εμπορία 5 Kg μελιού ανά κατεχόμενη κυψέλη το προηγούμενο ημερολογιακό έτος, δεν αποτελεί κριτήριο αποκλεισμού ή μείωσης της δικαιούμενης ενίσχυσης.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν αίτηση ένταξης στο Πρόγραμμα από 1 Σεπτεμβρίου έως 20 Οκτωβρίου 2020 σε ψηφιακή εφαρμογή του ΥΠΑΑΤ στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://e-services.minagric.gr . Κατ’ εξαίρεση για το έτος 2020, η αίτηση ενίσχυσης στο Πρόγραμμα δύναται να υποβληθεί στην Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας Δωδεκανήσου.

Για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινήσεις αναφορικά με την υλοποίηση της δράσης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ενημερωθούν:

Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων http://www.minagric.gr.

Στην Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας Δωδεκανήσου στη Ρόδο τηλ. 2241364915, email: g.pratsinaki@rho.pnai.gov.gr, στη Δ/νση Αγροτικής Οικονομίας Κυκλάδων στη Σύρο τηλ.2281098833, email: th.papageorgiou@5116.syzefxis.gov.gr , στα Τμήματα Αγροτικής Οικονομίας των Περιφερειακών Ενοτήτων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Στο Κέντρο Μελισσοκομίας Δωδεκανήσου τηλ. 2243059059, email: klimis1@gmail.com.

Ε.Π.

Η ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑ

Ονειρεύονται επιχείρηση – «Ασπίδα» όπως στη Βόρεια Συρία – «Οι ειδικοί αναφέρουν πώς η κυριαρχία των Δωδεκανήσων από νομική σκοπιά, πλέον έχει φτάσει να μην ανήκει στην Ελλάδα» γράφει η τουρκική εφημερίδα
Νέα «Εαρινή Ασπίδα» αλά Συρία, θέλουν οι Τούρκοι στο Αιγαίο Πέλαγος, επικαλούμενοι λόγους εθνικής ασφάλειας. Με τίτλο: «Η ασπίδα θα στηθεί στη Γαλάζια Πατρίδα – Η Τουρκία έχει δικαίωμα να δημιουργήσει μια defacto κατάσταση» η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Γενί Σαφάκ, συνεχίζει το κρεσέντο των προκλητικών δημοσιευμάτων, παρουσιάζοντας δηλώσεις «ειδικών» που επισημαίνουν πως η Τουρκία θα μπορούσε να προχωρήσει σ’ ανάλογες κινήσεις, όπως της στρατιωτικής επιχείρησης το 2020 στη συριακή επικράτεια¸ επικαλούμενη την ανάγκη αυτοπροστασίας.

«Η ασπίδα αυτή τη φορά θα στηθεί στην γαλάζια πατρίδα. Η Τουρκία έχει δικαίωμα να τη στήσει στην πράξη. Στο επίκεντρο της έντασης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται το νομικό status των αμφισβητούμενων νησιών. Η Ελλάδα διαμέσου αυτών των νησιών επιδιώκει να κυριαρχήσει σε μία ευρεία περιοχή στη Ανατολική Μεσόγειο» γράφει προκλητικά η Γενί Σαφάκ, ζητώντας ουσιαστικά να εφαρμοστεί στο Αιγαίο Πέλαγος, το ίδιο ακριβώς μοντέλο με την «Εαρινή Ασπίδα» στη βόρειο Συρία. Το τραγικό είναι, πως η Γενί Σαφάκ επικαλείται το… Διεθνές Δίκαιο.

Μία επιχείρηση όπως αυτή του 2020 στη Συρία, θα μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με τους όρους της Άγκυρας, επιβάλλοντας στην Αθήνα την ατζέντα της, τονίζει το προκλητικό δημοσίευμα που συνοδεύεται και από χάρτη που σημειώνονται με «κόκκινο» χρώμα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που η Άγκυρα αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία.

«Οι ειδικοί αναφέρουν πώς η κυριαρχία των Δωδεκανήσων από νομική σκοπιά, πλέον έχει φτάσει να μην ανήκει στην Ελλάδα και σχολιάζουν πως “σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο η Τουρκία στο θέμα των Δωδεκανήσων έχει το δικαίωμα να δημιουργήσει κατάσταση στην πράξη. Με διαπραγματεύσεις δεν μπορεί να αποσπαστεί κάτι από την Ελλάδα. Με μια στρατιωτική επιχείρηση του τύπου “Θαλάσσια Ασπίδα Νησιών” δημιουργώντας μια ντε φάκτο κατάσταση, μετά μπορεί να την επιβάλει και στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Από το 2016 η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει τις παρακάτω επιχειρήσεις κατά της Συρίας, επικαλούμενη πάντα την ανάγκη αυτοπροστασίας της: «Ασπίδα του Ευφράτη» (2016), «Κλάδος Ελαίας» (2018) «Πηγή Ειρήνης» (2019) και «Εαρινή Ασπίδα» (2020). Ουσιστικά η Άγκυρα «ροκανίζει» την συριακή επικράτεια, επικαλούμενη «λόγους εθνικής ασφάλειας», όμως τίποτε δεν δείχνει ότι αντιλαμβάνεται την στρατιωτική παρουσία της στη βόρειο Συρία ως προσωρινή. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε μία από αυτές τις επιχειρήσεις αποβλέπει στην εμπέδωση των κεκτημένων της προηγούμενης.

Πηγή : protothema.gr

Όταν πρόκειται για την ετήσια φορολογική τους δήλωση, οι κάτοικοι στη Λέβιθα και την Κίναρο είναι ορατοί για το κράτος χωρίς να χρειαστεί να πουν κάτι.

Ορατοί είναι επίσης όταν υπάρχει η ανάγκη για τους μεγαλοσχήμονες να βγουν μαζί τους φωτογραφία. Είτε για να περάσουν στον κόσμο το προφίλ των ηγετών που βρίσκονται κοντά ακόμη και στον τελευταίο κάτοικο της χώρας είτε για να τονώσουν το... εθνικό φρόνημα, με πρόθεση ενίοτε τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τον διάλογο για τα υπαρκτά προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών.

Αν όμως ρωτήσει κάποιος πόσοι είναι οι άνθρωποι που μένουν μόνιμα στις δύο νησίδες του νοτιοανατολικού Αιγαίου, που βρίσκονται ανάμεσα στην Αμοργό και την Κάλυμνο, η απάντηση που θα λάβει από τις αρμόδιες υπηρεσίες είναι ότι δεν ζει κανείς εκεί.

Οι ακρίτες που κρατούν τις Θερμοπύλες, όπως τους γράφουν με πηχυαίο πατριωτισμό στα πρωτοσέλιδά τους οι εφημερίδες του κέντρου και δεξιότερα, παύουν να υφίστανται όταν μπαίνουν στη μέση τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οπότε το επιδοτούμενο καΐκι από το κράτος, που κάνει δρομολόγιο κάθε εβδομάδα, το κάνει μάλλον για να ταΐζει τους γλάρους και να ξεσκάει ο καπετάνιος. Κανείς δεν έχει λόγο να αναρωτηθεί κάτι διαφορετικό...

Σύμφωνα με την απογραφή της ΕΛ.ΣΤΑΤ., το 2001 στην Κίναρο ζούσαν μόνιμα δύο άτομα και στη Λέβιθα οκτώ. Σύμφωνα όμως μ’ εκείνη που έγινε δέκα χρόνια αργότερα, το 2011, κανείς δεν ζούσε πια μόνιμα σε κάποιο από τα δύο νησάκια.

Αν και πολλά μπορούν ν’ αλλάξουν μέσα σε μια δεκαετία, ειδικά σε δύο νησιά όπου εξαρτώνται πολλά για την υγεία των κατοίκων τους από τις καιρικές συνθήκες, η εξέλιξη που μεσολάβησε και επηρέασε την απογραφή αφορά την απόφαση να μπουν στα νησιά δεκάδες ανεμογεννήτριες από τον όμιλο Eunice Energy Group.

Ήδη από τα πρώτα έγγραφα που προσκόμιζε το 2008 και 2009 η εταιρεία οι αναφορές στην Κίναρο και στη Λέβιθα έκαναν λόγο για νησιά χωρίς κατοίκους και περιλάμβαναν σχέδια για δεκάδες ανεμογεννήτριες που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν από άκρη σ’ άκρη.

Ένας υπάλληλος τους "αναγνώρισε" και αντικαταστάθηκε

«Θα περίμενε κάποιος η εταιρεία να τηρήσει τουλάχιστον τους τύπους και να μην αφήσει να φανεί ανοιχτά η μεθοδευμένη προσπάθειά της να βγάλει τα νησιά ακατοίκητα» μας λένε από την Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων του Αιγαίου.

Το 2014 όμως η εταιρεία Κυκλαδικά Μελτέμια, η οποία είναι ο φορέας υλοποίησης του έργου για τις ανεμογεννήτριες, κατήγγειλε στον Δήμο Λέρου (όπου ανήκει αυτοδιοικητικά η Λέβιθα) τον Αναστάση Καμπόσο, μέλος της οικογένειας που κατοικεί στο νησί, ως επίδοξο καταπατητή που βάζει νομικά εμπόδια «χωρίς να έχει και χωρίς ν’ αποδεικνύει νόμιμη παρουσία επί μιας συγκεκριμένης νησίδας».

Με την επιστολή της η εταιρεία ζητούσε τη διοικητική του αποβολή και στην ουσία ζητούσε έμμεσα την απομάκρυνση ολόκληρης της οικογένειας από το νησί, την παρουσία της οποίας δεν αναγνώριζε στην επιστολή της. Σ’ ένα σημείο της επιστολής σημείωνε μάλιστα με... πόνο ψυχής ότι, εφόσον δεν έχουν υπογραφεί οι μισθωτικές συμβάσεις με τον δήμο, «εμείς δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τη συγκεκριμένη νησίδα από την αρπακτική διάθεση του επίδοξου καταπατητή».

"Ο δε Δήμος Λέρου το ψήφισε αυτό ομόφωνα επί των παρόντων. Δεν υπήρξε ούτε ένας άνθρωπος που να πει ‘τι κάνετε;’» σημειώνουν τα μέλη της Κίνησης για την Προστασία των Νησίδων κάνοντας γνωστό ακόμη ότι, όταν ολοκληρωθούν τα έργα, προβλέπεται πως ο δήμος θα λαμβάνει ετήσιο μίσθωμα από την εταιρεία ύψους 66.000 ευρώ.

Σύμφωνα ακόμη με την Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων, το 2013 η ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), εκδίδοντας τότε νέα άδεια παραγωγής, ανέφερε ότι τα νησιά ήταν κατοικημένα κι ειδικότερα για τη Λέβιθα τόνιζε ότι επιτρεπόταν η εγκατάσταση μόνο δύο ανεμογεννητριών, καθώς το νησί κατοικούνταν.

«Στη συνέχεια όμως ο αρμόδιος υπάλληλος της ΡΑΕ που εξέδωσε την απόφαση αντικαταστάθηκε. Ύστερα από λίγους μήνες εκδόθηκε νέα, τρίτη άδεια, στην οποία πάλι τα νησιά εμφανίζονται ακατοίκητα». Με βάση την τελευταία άδεια προβλέπεται να εγκατασταθούν 30 ανεμογεννήτριες στη Λέβιθα και 10 στην Κίναρο τύπου Enercon E126 και ύψους 198.5 μέτρων.

Ζουν εκεί από το 1820

Στη Λέβιθα υπάρχουν μόνιμοι κάτοικοι από το 1820. Ο Ανάστασης Καμπόσος, τον οποίο έχει στοχοποιήσει η εταιρεία, ζει εκεί μόνιμα μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του. Η βασική δραστηριότητα της οικογένειας είναι η κτηνοτροφία. Ζουν επίσης από το ψάρεμα και τον τουρισμό. «Αν έρθει κανένας ξένος να γυρέψει φαγητό, θα του μαγειρέψουμε» λέει ο Αναστάσης, που φέτος έκλεισε τα 47.

Για εκείνον και την οικογένειά του η Λέβιθα δεν είναι απλά ένας βράχος τον οποίο βρέχει η θάλασσα. Υπάρχουν διαστήματα στο νησί που ο πληθυσμός, μόνο από την οικογένειά τους, φτάνει τα 15 άτομα. «Είναι πολλές οι αντιξοότητες. Σου λείπει να δεις πράγματα, να φλερτάρεις, να πιεις έναν καφέ, ένα ποτό. Όμως σε τούτο τον τόπο έχουμε φάει τις πέτρες του από παιδάκια. Έχουμε ζυμωθεί με τα χώματά του. Έχουμε τις ρίζες μας βαθιά στο έδαφος».

«Από μικρό παιδάκι πηγαινοέρχομαι. Ο παππούς μου και η γιαγιά μου ήταν γέννημα - θρέμμα» μας λέει ο Γιώργος Κατσοτούρχης από την Κίναρο. Στο νησί έχει ζώα και κήπους, τα οποία φροντίζουν μαζί με τη μητέρα του, την κυρα-Ρηνιώ, η οποία ζει μόνιμα εκεί. Ο ίδιος πηγαινοέρχεται πάρα πολύ συχνά αλλά είναι γραμμένος στην Κάλυμνο, ώστε να είναι πιο εύκολη η επαφή τους με τις δημόσιες υπηρεσίες.

Η οικογένεια έφτιαξε σπίτι στην Κίναρο τις δύσκολες ημέρες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ φαίνεται πως υπήρχε ζωή από ακόμη παλαιότερα, αφού το εκκλησάκι του νησιού χρονολογείται ότι κατασκευάστηκε το 1887. «Εμείς το συντηρούμε. Κάθε μέρα του ανάβουμε τα καντήλια και καθαρίζουμε».

Κάποτε ζούσαν εκεί ακόμη και οκτώ οικογένειες. «Η μάνα μου πρόλαβε τις τρεις. Η τελευταία που έφυγε ήταν το 1962. Βρήκαμε το αντίο της σ’ ένα χάραγμα που είχαν κάνει πάνω σε μια πέτρα».

Το 2011 δεν πήγαν ποτέ απογραφείς στο νησί για να περάσουν στους καταλόγους τη μητέρα του Γιώργου. Το εντυπωσιακό ήταν, ωστόσο, ότι στις αρχές του 2020, όταν αγνοούνταν για λίγες ημέρες η κυρα-Ρηνιώ, ενώ τα ΜΜΕ κάλυψαν την υπόθεση με σειρά δημοσιευμάτων, σε κανένα από αυτά δεν ανέφεραν ότι για το κράτος στην πραγματικότητα η γυναίκα - σύμβολο της Κινάρου δεν υφίσταται εδώ και μια δεκαετία.

Οι συνέπειες της «εξαφάνισης» των κατοίκων από την απογραφή της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δεν αφορούν μόνο την καταστροφική για το περιβάλλον εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Επεκτείνονται και σε γεωπολιτικό επίπεδο, καθώς, όπως τονίζει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων, «δίνει δικαίωμα στην Τουρκία να εγείρει αξιώσεις».

«Είναι άλλο πράγμα να έχεις Έλληνες κατοίκους στο νησί, που επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο -ειδικά αν η κατοίκηση είναι συνεχόμενη από το 1820- ότι το νησί είναι ελληνικό κι άλλο να είναι ακατοίκητο. Εξάλλου και τα Ίμια ακατοίκητο νησί είναι και όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματα που προέκυψαν μετά» εξηγεί η πρωτοβουλία.

Πηγή: avgi.gr