Μπήκε στην εκκλησία με πιτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους. Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.»Όχι πάτερ», απάντησε και συνέχισε, «με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Το πρωί στον «Ευαγγελισμό» ήρθε η γυναίκα μου να με δει.

 

Έχει περάσει δεκαετία και πλέον να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα. Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει μου έφεραν αναπηρία τόση που έχασα τη θέση μου, πήρα πρόωρα σύνταξη και οδηγήθηκα στα Νοσοκομεία γιατί μετά το δεύτερο χρόνο είχα πάνω από 80% παράλυση των κάτω άκρων. Ή παράλυση, η κακή ψυχολογική κατάσταση, η πρόωρη έξοδος μου από τη δραστηριότητα της ζωής με οδηγούσαν σε μαρασμό, σχεδόν στο θάνατο.

 

Η γυναίκα μου ήρθε στο Νοσοκομείο, με βρήκε να κοιμάμαι, δεν με ξύπνησε, παρά κάθισε δίπλα στο κρεβάτι μου σε μια καρέκλα.

Για λίγα δευτερόλεπτα την πήρε ο ύπνος.

 

Βλέπει στο όνειρο της ότι, στο διπλανό θάλαμο γινόταν επισκεπτήριο γιατρών.

 

Ανάμεσα τους ήταν ένας άγνωστος ξένος γιατρός.

 

Τον πλησιάζει η γυναίκα μου και του λέει: Γιατρέ μου, είστε ξένος; Σας βλέπω για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο. Σας παρακαλώ στο διπλανό θάλαμο έχω τον άνδρα μου πάνω από δέκα χρόνια παράλυτο. Οι γιατροί μου έχουν πει την αλήθεια, ότι χάνω το σύντροφο μου. Χάνω το στήριγμα μου. Θα πεθάνει ο σύζυγος μου. Ελάτε, γιατρέ μου, να τον δείτε, να του δώσετε κουράγιο, να μας πείτε κάτι και σεις.

 

– Πήγαινε, κυρία μου, περίμενε και θα δω και το σύζυγο σου.

Ναι, γιατρέ μου, πέστε μου το όνομα σας, να σας περιμένω…

– Ιωάννης Ρώσος, της απαντά.

Ξυπνάει, πετιέται από το κάθισμα της.

 

Με βλέπει που προσπαθώ μόνος μου, στηριγμένος στους αγκώνες μου, να σηκωθώ. Βοήθησε με, γυναίκα, της λέγω, κάποιος με κρατάει άπ’ τις μασχάλες και με σηκώνει, βοήθησε και συ…

 

Σηκώθηκα, πάτησα στο έδαφος, όταν τα κλάματα της γυναίκας μου είχαν φέρει γύρω μας γιατρούς και βοηθητικό προσωπικό.

 

Ό υπεύθυνος γιατρός του τμήματος, ένας πιστός χριστιανός, συγκλονίζεται από τη διήγηση της συζύγου μου και προτρέπει: Κύριε Πολυχρονίου όπως είσαι, μη ζητάς, να αλλάξεις τις πιζάμες σου, φύγετε, πάρτε ταξί στην είσοδο του Νοσοκομείου και πηγαίνετε στο Πνευματικό θεραπευτήριο, στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, που είναι στην καταπράσινη κοιλάδα του Προκοπίου της Ευβοίας, όπου και ολόκληρο το ιερό του Λείψανο.

 

Πηγαίνετε, πέστε το μεγάλο σας ευχαριστώ και γυρίστε για το εξιτήριο που αυτή τη φορά –σπάνια βέβαια– το υπογράφει όχι γιατρός αλλά ένας “Άγιος!

Πηγή: panagiamegalohari.gr

 

Τὴν Κυριακὴ 28 Σεπτεμβρίου τελέστηκε στὴν παλαιοχριστιανικὴ βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου στὸ Μαστιχάρι τῆς Κῶ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ἕνα πραγματικὸ κόσμημα γιὰ τὸ νησί, Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κώου καὶ Νισύρου κ. Ναθαναὴλ.

 

Παρὰ τὶς δυσμενεῖς καιρικὲς συνθῆκες πολλοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ συμμετεῖχαν προσευχόμενοι μὲ κατάνυξη σὲ αὐτὴ τὴν πνευματικὴ ἐμπειρία «προσφέροντας ἀγαλλίαση στὶς ψυχὲς ὅσων οἰκοδόμησαν καὶ φρόντισαν τὸν ἱερὸ αὐτὸ ναό», ὅπως σημείωσε στὶς εὐχὲς του ὁ Σεβασμιώτατος.

 

Τὸν Σεβασμιώτατο κατὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τὴν Ἀρτοκλασία πλαισίωσαν ὁ Πανοσ. Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Πίτσης, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου, ὁ Αἰδεσ. Πρωτοπρ. Ἰωάννης Διακοπαναγιώτης, Γενικὸς Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου, ὁ Αἰδεσ. Οἰκον. Ἰωάννης Περαντωνάκης, Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Καρδαμαίνης, Ἀντιμαχείας, Μαστιχαρίου καὶ Κεφάλου, ὁ Αἰδεσ. Πρωτοπρ. Δημήτριος Μιχαλόπουλος, Στρατιωτικὸς Ἱερέας τῆς 80 ΑΔΤΕ, ὁ πρεσβ. Ἀντώνιος Κασιώτης καὶ ὁ πρεσβ. Νικόλαος Γρύλλης, ὁ ἐφημέριος τοῦ Μαστιχαρίου, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ βοήθεια τῆς ἐπιτροπῆς τῆς ἐνορίας Εὐαγγελιστρίας Μαστιχαρίου, ἀνέλαβε τὴ περιποίηση καὶ διαμόρφωση τοῦ χώρου, ἀλλὰ καὶ τὴν προετοιμασία τοῦ κεράσματος ποὺ προσεφέρθη στοὺς προσκυνητές. Ἀνάμεσα στοὺς προσκυνητὲς ἦταν καὶ ὁ κ. Νικόλαος Μυλωνᾶς, Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Κῶ.

 

Ἡ σημαντικότατη αὐτὴ τρίκλιτη βασιλική, μὲ διαστάσεις 20 ἐπὶ 15 μέτρα περίπου, ἀνεσκάφη κατὰ τὴ δεκαετία 1950-1960 ἀπὸ τὸν καθηγητὴ Ἀναστάσιο Ὀρλάνδο. Οἱ ἀρχαιολόγοι τοποθετοῦν τὴν ἀνέγερσή του ἀνάμεσα στοὺς σεισμοὺς τοῦ 469 καὶ 554 μ.Χ. ποὺ κατέστρεψαν σχεδὸν ὅλα τὰ παλαιοχριστιανικὰ κτίσματα τοῦ νησιοῦ.

Καθώς, σύμφωνα μὲ τὴ συνήθεια τῆς ἐποχῆς, οἱ περισσότεροι πιστοὶ βαπτίζονταν ἐνήλικες, στὴ βόρεια πλευρὰ τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ὑπάρχει μεγάλο σταυροειδὲςβαπτιστήριο, μὲ προθάλαμο πρὸς τὰ δυτικά. Ἀντιστοίχως, στὴ νότια πλευρὰ ὑπάρχει τὸδιακονικό, τὸ ὁποῖο εἶχε τρεῖς διαφορετικοὺς χώρους-δωμάτια γιὰ τὴν ἔνδυση τῶν κληρικῶν καὶ τὴν φύλαξη τῶν ἀμφίων τους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν τακτοποίηση καὶ φύλαξη τῶν σκευῶν τοῦ ναοῦ. Ὁ χῶρος αὐτὸς λέγεται και σκευοφυλάκιο.

 

Στὸ Ἱερὸ Βῆμα ὑπάρχει τὸ σύνθρονο, στὸ κέντρο τοῦ ὁποίου, καθόταν ὁ Ἐπίσκοπος μὲ τοὺς ἱερεῖς δεξιὰ καὶ ἀριστερά του κατὰ τὴν τέλεση τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Μάλιστα, πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι κατὰ τὴν παλαιοχριστιανικὴ ἐποχὴ οἱ κληρικοὶ λειτουργοῦσαν στραμμένοι πρὸς τὸ λαὸ καὶ ὄχι μὲ τὸ πρόσωπο πρὸς τὴν ἀνατολὴ ὅπως γίνεται σήμερα. Ἡ Ἁγία Τράπεζα τοῦ ναοῦ εἶχε «κιβώριο» -δηλαδὴ ἕνα κουβούκλιο ἐπάνω ἀπὸ αὐτή- οἱ βάσεις τῶν τεσσάρων κιόνων τοῦ ὁποίου διακρίνονται ἀκόμη. Τὰ τρία κλίτη τοῦ ναοῦ χωρίζονται μεταξύ τους ἀπὸ δύο σειρὲς ἐννέα κιόνων, ἐνῶ στὴ δυτικὴ πλευρὰ τοῦ ναοῦ ὑπάρχει νάρθηκας μὲ διαστάσεις 15 ἐπὶ 5 μέτρα περίπου. Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ σκάλα ποὺ κατὰ τὸ παρελθὸν ὁδηγοῦσε στὸν γυναικωνίτη καὶ σώζεται μέχρι ἑνὸς σημείου.

 

Σὲ ἄριστη κατάσταση διατηρεῖται τὸ βαπτιστήριο τοῦ συγκροτήματος. Ἔχει πέντε κόγχες καὶ στὸ μέσον κολυμβήθρα σὲ σχῆμα σταυροῦ. Στὴν κόγχη ποὺ βρίσκεται στὰ ἀνατολικὰ κατὰ τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος καθόταν ὁ Ἐπίσκοπος. Ἀμέσως μετὰ τὴν ὁλοκλήρωσή του οἱ νεοφώτιστοι μὲ τοὺς λευκοὺς χιτώνες, κρατώντας ἀναμμένες λαμπάδες, εἰσέρχονταν στὸ ναὸ καὶ συμμετεῖχαν, γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή τους στὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Συνήθως οἱ βαπτίσεις τελοῦνταν τὸ βράδυ τῆς Ἀναστάσεως, μετὰ ἀπὸ μακρὰ προετοιμασία καὶ προσεκτικὴ κατήχηση.

 

Τὰ ψηφιδωτά, τὰ ὁποῖα καλύπτουν τὸ δάπεδο ὅλων τῶν χώρων τοῦ ἱεροῦ ναοῦ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸ τοῦ προθαλάμου τοῦ βαπτιστηρίου καὶ τοῦ νάρθηκα, εἶναι μεγάλης καλλιτεχνικῆς ἀξίας. Οἱ ἀρχαιολόγοι ὑπολογίζουν ὅτι κατὰ τὴν ἐποχὴ ποὺ κατασκευάστηκε ὁ ναὸς εἶχαν ἔκταση 400 τετραγωνικῶν μέτρων. Γιὰ τὴν κατασκευή τους, ἐκτὸς ἀπὸ πετρώματα τῆς περιοχῆς καὶ χρωματισμένο γυαλὶ χρησιμοποιήθηκαν ψηφίδες μὲ λεπτὰ φύλλα χρυσοῦ καὶ ἀσημιοῦ.

 

Παρὰ τὸ ὅτι ὁ ναὸς δὲν διασώζεται ἀκέραιος στὴ συνείδηση τῶν Κώων τὸ σημεῖο παραμένει πάντοτε ἱερὸ καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ συχνότατα, ἰδιαίτερα κατὰ τὴν περίοδο τῶν ἀγροτικῶν ἐργασιῶν, ὁπότε ἔμεναν στὰ κτήματα ποὺ τὸν περιστοίχιζαν, προσκαλοῦσαν ἱερεῖς τῆς περιοχῆς καὶ τελοῦσαν ὑπαιθρίως μὲ πίστη καὶ κατάνυξη τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

 

Εὐελπιστοῦμε ὅτι ἡ θαυμάσια αὐτὴ πρωτοβουλία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κώου καὶ Νισύρου θὰ συνεχιστεῖ καὶ στὰ ἑπόμενα χρόνια, ὥστε ἀφενὸς νὰ ἀναδειχθεῖ ἕνα μνημεῖο τέτοιας θρησκευτικῆς καὶ ἱστορικῆς ἀξίας καὶ ἀφετέρου οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς καὶ τοῦ νησιοῦ, ἀλλὰ καὶ οἱ πολυάριθμοι ἐπισκέπτες, νὰ τὸ προσεγγίσουν μὲ ἀγάπη καὶ σεβασμὸ ὡς ἕναν ζωντανὸ τόπο λατρείας.

http://amoustakis.wordpress.com/