Αυτό υποστηρίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος του γερμανικού Οικονομικού και Κοινωνικού Επιστημονικού  Ινστιτούτου (WSI) του  Ιδρύματος Χανς Μπέκλερ, Θόρστεν Σούλτεν και ο επικεφαλής ερευνητής του Ινστιτούτου των  Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUI), Τόρστεν Μύλλερ, σε πρόσφατο άρθρο τους σε δελτίο επικοινωνίας του ΕTUI για την ευρωπαϊκή οικονομική, εργασιακή και κοινωνική πολιτική.

 

Ο ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός, όπως έχει εξηγήσει σε παλαιότερη αναφορά του το WSI αποτελεί μία μορφή μιας προνοιακής παροχής με κοινοτικούς και, πιθανόν, εθνικούς πόρους η οποία θα βοηθά τον κατώτατο μισθό που ισχύει σε κάθε χώρα να προσεγγίζει τον μέσο μισθό.

 

‘Ένας τέτοιος μισθός θα μπορούσε να ωφελήσει το 16% του εργατικού δυναμικού της ΕΕ (ή 28 εκατομμύρια). Σύμφωνα με μελέτη του Eurofound, ένας ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός θα έπρεπε να καλύπτει το 60% του εθνικού μέσου μισθού. Δηλαδή αν ο κατώτατος μισθός σε μία χώρα αποτελεί το πχ το 40% του μέσου μισθού μιας χώρας, ο ευρωπαϊκός κατώτατος μισθός να καλύπτει το 20% που λείπει για φτάσει ο κατώτατος τον μέσο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ομοσπονδίας των ευρωπαϊκών συνδικάτων, στην Ελλάδα το 11% του εργατικού δυναμικού (κοντά 500 χιλιάδες άτομα) αμοίβονται με μισθό κάτω από το 60% του μέσου.

 

Μάλιστα «ένας από το πιο εξέχοντες υποστηριχτές του είναι ο Jean Claude Juncker» υποστηρίζουν οι δύο οικονομολόγοι. «Απευθυνόμενος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 15 Ιουλίου (σ.σ. του 2014), πριν την ψηφοφορία επιβεβαίωσης  του ορισμού του ως νέου προέδρου  της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τάχθηκε ρητά υπέρ ενός κατώτατου μισθού για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πηγή: Euractiv 2014)».

 

Aκόμα πιο πρόσφατα, «προκειμένου να προωθηθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο η συζήτηση ενός ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού, το γαλλικό υπουργείο Οικονομικών –υπό τον πρώην επικεφαλής του Αρνό Μόντεμπουργκ- εξέδωσε ένα ντοκουμέντο περιγράφοντας μερικές ιδέες για ένα επίπεδο του ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού», αναφέρουν οι δύο οικονομολόγοι.

 

Και συμπληρώνουν πως «κατά τη διάρκεια της περιόδου πριν τις εκλογές για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, η ιδέα μιας πολιτικής ενός ευρωπαϊκού κατώτατου μισθού βρήκε το δρόμο της μέσα στις συζητήσεις όλων των βασικών πολιτικών κομμάτων».

 

Οι Σούλτεν και Μύλλερ, επιχειρούν να σκιαγραφήσουν την πολιτική για ένα ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό. Το πρώτο πρόβλημα που θα είχε να αντιμετωπίσει αυτή η πολιτική είναι πως σε κάθε χώρα – μέλος της ΕΕ υπάρχει ταυτόχρονα  ένας πανεθνικός κατώτατος μισθός και ένας κλαδικός κατώτατος μισθός. Ακόμα και η Γερμανία θα αποκτήσει από την 1η Ιανουαρίου του 2015 ένα πανεθνικό κατώτατο μισθό. Έτσι μόνο έξι χώρες της ΕΕ δεν θα έχουν εθνικό κατώτατο μισθό. Επίσης, μεταξύ των χωρών στις οποίες ισχύει πανεθνικός κατώτατος μισθός, «καθορίζεται με διαφορετικά εργαλεία» (πχ με νόμο του κράτους, με συλλογικές διαπραγματεύσεις των κοινωνικών εταίρων).

 

Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως υπάρχει μία «μεγάλη ποικιλία στο επίπεδο των κατώτατων μισθών που ισχύουν σε διαφορετικές χώρες». Η εργατοώρα ξεκινά από το 1,14 ευρώ στη Ρουμανία και φτάνει τα… 11,10 ευρώ στο Λουξεμβούργο, ενώ στην Ελλάδα βρίσκεται λίγο κάτω στη «μέση», δηλαδή στα 3,35 ευρώ, σύμφωνα με τη βάση στατιστικών δεδομένων του WSI.

 

To τρίτο πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν «διαφορετικές προσεγγίσεις» σε κάθε χώρα – μέλος της ΕΕ για το ποιο είναι το «κατάλληλο» επίπεδο του κατώτατου μισθού . Πχ το ΔΝΤ ή ο ΟΟΣΑ πιστεύουν πως ο κατώτατος μισθός δεν θα πρέπει να φτάνει πάνω από το 40% του μέσου μισθού.

 

Το τέταρτο πρόβλημα είναι το «ποια εργαλεία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εφαρμογή μίας πολιτικής  για ένα ευρωπαϊκό κατώτατο μισθό». «Προς το παρόν», αναφέρουν οι Σούλτεν και Μύλλερ, «οι συμφωνίες της ΕΕ συνεχίζουν να αποκλείουν κάθε εμπλοκή της ΕΕ στις εθνικές πολιτικές του κατώτατου μισθού, πράγμα όμως που δεν έχει εμποδίσει την ΕΕ να παρέμβει αποφασιστικά στα πλαίσια της δραστηριότητας της τρόικας.

capital.gr