«Ήταν πολύ δύσκολο το περασμένο Σαββατοκύριακο. Παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις στην Τουρκία», τόνισε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, υποδεχόμενος στο Μέγαρο Μαξίμου τον Ευρωπαίο επίτροπο για Οικονομικές και Νομισματικές Υποθέσεις, Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος σημείωσε ότι αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία είναι επίσης πολύ σημαντικό για την Ευρώπη.

Κατά τον σύντομο διάλογο που είχαν μπροστά στις κάμερες, ο Πρωθυπουργός τόνισε ότι από την αρχή η ελληνική πλευρά στήριξε τους δημοκρατικούς κανόνες και τη συνταγματική νομιμότητα και επισήμανε πως όταν πιάσει «φωτιά» το σπίτι του γείτονά σου, η γειτονιά ανησυχεί. «Και ελπίζω ότι πολύ σύντομα οι γείτονες μας θα επιστρέψουν στη σταθερότητα», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός. Ο κ. Τσίπρας επισήμανε ότι ο τελευταίος μήνας ήταν πολύ δύσκολος μήνας για την Ευρώπη συνολικά, είχαμε το Brexit, είχαμε την τρομοκρατική επίθεση στη Νίκαια, το πραξικόπημα στην Τουρκία. Είμαστε πολύ ευαίσθητοι γιατί στην ιστορία μας είχαμε το πραξικόπημα το 1967 για 7 χρόνια, είπε ο κ. Τσίπρας και τόνισε ότι από θέση αρχής υποστηρίζουμε τη δημοκρατία και τη συνταγματική νομιμότητα.

Ο Ευρωπαίος Επίτροπος είπε ότι αυτό που συμβαίνει στην Τουρκία είναι επίσης πολύ σημαντικό για την Ευρώπη και πως η Ευρώπη ενδιαφέρθηκε πάρα πολύ για τη δημοκρατική νομιμότητα στην Τουρκία. Πρόσθεσε ότι όμως πρέπει να σεβαστούμε τη δημοκρατία και τώρα, και συμπλήρωσε -παραπέμποντας και στη σημερινή σύνοδο των Ευρωπαίων ΥΠΕΞ- πως αυτή είναι μια συζήτηση στις Βρυξέλλες, γιατί, όπως είπε, πολλοί μας ζητούν μια αναλογική και συνεκτική απάντηση εκ μέρους των τουρκικών αρχών τώρα. Πρέπει, είπε, να υπάρχει ένας έλεγχος και εκεί.

Στην έναρξη του σύντομου τηλεοπτικού διαλόγου τους, ο κ. Τσίπρας καλωσόρισε τον κ. Μοσκοβισί, αναφέροντας ότι η επίσκεψη του γίνεται σε δύσκολους καιρούς γενικότερα. Ο Ευρωπαίος Επίτροπος ανέφερε ότι έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα συνήθως, ότι με τη σύζυγο του επισκέπτονται για διακοπές την Ελλάδα και πως είναι ένα δείγμα εμπιστοσύνης για την Ελλάδα και την επιτυχία που παρουσιάζει. Ο κ. Μοσκοβισί ρώτησε τον πρωθυπουργό εάν θα κάνει διακοπές, με τον κ. Τσίπρα να απαντά ότι είναι δύσκολο να κάνει διακοπές, ενδεχομένως για μια εβδομάδα μέσα στον Αύγουστο, αλλά ότι εξαρτάται από τις εξελίξεις.

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κείμενο- πλατφόρμα ενόψει του 2ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουν οι «53+», διαφοροποιούμενοι από το κείμενο Θέσεων της πλειοψηφίας.

«Το κόμμα μας το έχει απασχολήσει και στο παρελθόν, αλλά και σήμερα (περίπου), το ερώτημα "Πάση θυσία στην κυβέρνηση;" Απαντάμε: Είμαστε στην κυβέρνηση όχι πάση θυσία, αλλά όσο θεωρούμε ότι μέσα σ’ αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τους ποικίλους εκβιασμούς μπορούμε με αριστερή οπτική να ασκήσουμε πολιτική προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο που δημοσίευσε η «Αυγή» της Κυριακής. «Ασφαλώς μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση όσο οι κοινωνικές μας συμμαχίες μας επιτρέπουν να παίζουμε το ρόλο μας. Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μία κυβέρνηση που θα έχει χάσει, στην ουσία , την κοινωνική στήριξη».

Οι «53+» μεταξύ άλλων στο κείμενό τους:

• Προειδοποιούν ότι το κόμμα δεν είναι «παράρτημα» της κυβέρνησης. «Η "καθοδήγηση", το "κέντρο" δηλαδή, μετατοπίζεται συνεχώς από την Κουμουνδούρου στο Μαξίμου. Αυτό, τουλάχιστον όσον αφορά το κόμμα, τις θέσεις και τις δράσεις του, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και σε κάθε περίπτωση δυσκολεύει το κόμμα στην αναγκαία επικοινωνία του με τα κινήματα και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα».

• Αντιτίθενται στη συνεργασία που προωθεί το Μαξίμου με τη σοσιαλδημοκρατία: «Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, που έχει πρώτη ευθύνη για τις δραματικές, ως προς τη ζωή των ανθρώπων, εξελίξεις, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι προνομιακός μας σύμμαχος ή να θεωρηθεί ότι υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις σύγκλισης της Αριστεράς με τη Σοσιαλδημοκρατία, που σε μια σειρά χώρες – και στη δική μας- συμπλέει απολύτως με τη Δεξιά ή , ακόμα χειρότερα, παίζει αρνητικό ρόλο στο προσφυγικό ζήτημα».

• Τάσσονται εναντίον της διεύρυνσης του κόμματος με προσωπικότητες της Αριστεράς, κάνοντας λόγο για «μια λογική παλιάς κοπής άσκησης της πολιτικής, ξένη προς τις δικές μας αρχές, που όχι μόνο δεν προσθέτει, αλλά ενίοτε αφαιρεί ή δημιουργεί αμφιβολίες και ερωτηματικά στον κόσμο μας».

• Εκφράζουν αντίθεση για τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό υποστηρίζοντας ότι «αμφισβητεί στην πράξη τη Συνθήκη της Γενεύης και τα κεκτημένα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών», ενώ καταφέρονται εναντίον της πρόσφατης τροπολογίας για τη νέα συγκρότηση των επιτροπών προσφυγών που – όπως αναφέρουν- «δεν πρέπει να εφαρμοστεί».

Οι «53+» , με το κείμενό τους, απορρίπτουν κάθε σκέψη για οικουμενική κυβέρνηση, αντιτίθενται κατηγορηματικά στην ανάληψη της «πατρότητας» του προγράμματος, τονίζουν με έμφαση την ανάγκη ενός παράλληλου προγράμματος, τάσσονται υπέρ της ενότητας της Αριστεράς, επιμένουν στο ξήλωμα του «παλιού» στο κράτος και ζητούν την εκπόνηση ενός οδικού χάρτη για την έξοδο από το μνημόνιο.

Πηγή real.gr

Με εξωδικαστικό σύστημα διακανονισμών θα επιδιώξει η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα «κόκκινα» δάνεια των μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, καθώς και των ελεύθερων επαγγελματιών. Τη σχετική αναγγελία έκανε ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Γιώργος Σταθάκης με χθεσινή του ομιλία στη Βουλή.

Πρόκειται, σύμφωνα με πληροφορίες της «Η», για νομοσχέδιο που ουσιαστικά θα αντικαθιστά τον «νόμο Δένδια» και θα επιδιώκει τη διευθέτηση ακόμη και με δραστική αναδιάρθρωση μέρους των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων που ανέρχονται στα περίπου 60 δισ. ευρώ.

Κεντρικοί άξονές του είναι το ταυτόχρονο «κούρεμα» μέρους ληξιπρόθεσμων δανείων αλλά και οφειλών (προσαυξήσεις και πρόστιμα) προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, με διαδικασίες που μπορούν να κρατούν από δύο έως και τέσσερις μήνες. Διαγραφές τις οποίες θα πετυχαίνουν μόνο βιώσιμες επιχειρήσεις με σχέδιο αναδιάρθρωσης που θα επικυρώνεται από τα δικαστήρια.

Σύμφωνα με πληροφορίες της, το σχέδιο νόμου που βρίσκεται σε φάση διαβούλευσης ανάμεσα στον υπουργό Γιώργο Σταθάκη και τους θεσμούς, αναμένεται να πάρει τον δρόμο για τη Βουλή στις αρχές του φθινοπώρου και θα στηρίζεται σε τρεις πυλώνες:

Επιτροπή
Συγκροτείται ειδική επιτροπή που θα απαρτίζεται από τους εκπροσώπους των πιστωτών (τράπεζες), του δημοσίου, των ασφαλιστικών ταμείων και ενδεχομένως και του υπουργείου Οικονομίας.
• Συστήνεται Μητρώο Ειδικών Εμπειρογνωμόνων που θα ερευνούν και θα υποβάλουν μελέτη βιωσιμότητας μίας επιχείρησης με ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες και δημόσιο.
• Ειδικά δικαστήρια (ειρηνοδικεία) που θα επικυρώνουν το σχέδιο διαγραφής χρεών.
• Θεσπίζεται, όπως, αναφέρουν πληροφορίες ένα συγκεκριμένο πλαίσιο εξωδικαστικών επιλύσεων με τυποποιημένες διαδικασίες, οι οποίες θα επιτρέπουν σε σχετικά γρήγορους χρόνους (ανάλογα και με το ύψος των χρεών και την πολυπλοκότητα του δανεισμού) το «κούρεμα» των οφειλών. Όριο για την υπαγωγή στο νέο σύστημα, δηλαδή μέγεθος επιχείρησης ύψος χρέους δεν θα υπάρχει. Θα μπορούν να διεκδικούν αναδιάρθρωση μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις με χρέη προς τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικούς φορείς.
• Οι επιχειρήσεις λοιπόν εφόσον λάβουν τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας των πιστωτών θα ακολουθούν τα εξής βήματα:
• Θα εκπονείται μελέτη βιωσιμότητας από ειδικό εμπειρογνώμονα, ο οποίος θα επιλέγεται από το μητρώο.
• Η μελέτη θα υποβάλλεται στην αρμόδια επιτροπή, η οποία θα απαρτίζεται από τους πιστωτές.
• Η επιτροπή θα αποφασίζει για το αν το σχέδιο είναι βιώσιμο ή όχι και θα συμφωνείται η διαγραφή οφειλών, αλλά προφανώς και η επιχείρηση θα συνεισφέρει στην αναδιάρθρωσή της. Πληροφορίες θέλουν ότι θα αναλαμβάνουν για παράδειγμα ένα μέρος της οφειλής να το αποπληρώνουν με συγκεκριμένους όρους και αυστηρά χρονοδιαγράμματα.

Σχέδιο διάσωσης
Αν αποφασίζεται ότι το σχέδιο διάσωσης είναι βιώσιμο θα επικυρώνεται από τα ειρηνοδικεία και θα προχωρεί η επόμενη φάση της αναδιάρθρωσης των οφειλών. Τα χρέη προς τους δημόσιους φορείς δεν θα διαγράφονται ως προς το ύψος του κεφαλαίου αλλά ως προς τα πρόστιμα και τις προσαυξήσεις.

Επιπλέον, ο μηχανισμός αναδιάρθρωσης είναι κατάλληλα δομημένος, όπως σημειώνουν οι ίδιες πηγές, ώστε να αποκλείει επιχειρήσεις που δεν αποπληρώνουν χρέη κατ’ επιλογή τους (κακοπληρωτές) και να επικεντρώνεται στη διάσωση κατά τα άλλα υγιών επιχειρήσεων.

Στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί πως μεταξύ του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και των θεσμών υπάρχει απόσταση ως προς την τύχη των επιχειρήσεων για τις οποίες κρίνεται ότι δεν είναι βιώσιμες. Σύμφωνα με πληροφορίες, το κουαρτέτο και ιδίως το ΔΝΤ απαιτεί για αυτές να κινούνται άμεσα οι διαδικασίες εκκαθάρισης, δηλαδή πτώχευσης.
Η ελληνική πλευρά διεκδικεί τη δυνατότητα προσφυγής του επιχειρηματία στη Δικαιοσύνη.

Την ώρα που οι δανειστές –και κυρίως το ΔΝΤ- εμφανίζονται έτοιμοι να κρατήσουν εξαιρετικά σκληρή στάση στα εργασιακά εγείροντας αξιώσεις που δύσκολα θα μπορέσει να «περάσουν» από τη Βουλή, η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε προσπάθεια, μέσω δηλώσεων, να εμφανιστεί διατεθειμένη να κρατήσει αυτή τη φορά τις «κόκκινες γραμμές».

Το αν θα περιοριστεί η διαπραγμάτευση μόνο στα θέματα που εμφανίζεται διατεθειμένη να συζητήσει η ελληνική πλευρά ή όχι, θα φανεί το φθινόπωρο.
Δεδομένου ότι απέχουμε χρονικά περίπου τρεις μήνες από την τελική μάχη για τα εργασιακά, οι δηλώσεις είναι πιο... εύκολες για τα μέλη της κυβέρνησης. Για μια ακόμη φορά, ο υπουργός Εργασίας δήλωνε ότι στη διαδικασία για την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης, δεν θα τεθεί θέμα μισθών.

Την ίδια ώρα όμως, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει υψηλός –αναλογικά με το ΑΕΠ της χώρας- ενώ οι θεσμοί δεν ξεχνούν ότι η χώρα έχει αποδεχτεί τη θέσπιση του ενός ενιαίου κατώτατου μισθού κάτι που σημαίνει κατάργηση των τριετιών και κάθε επιδόματος που μπορεί να προσαυξάνει τον ελάχιστο μισθό στη χώρα.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος, επιχείρησε να διαψεύσει για μια ακόμη φορά ότι σε αυτό τον γύρο διαπραγμάτευσης θα τεθεί θέμα κατώτατου μισθού. Όπως ανέφερε, το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης στα εργασιακά περιορίζεται σε τρία μόνο ζητήματα: ένα που ετέθη από την πλευρά της κυβέρνησης, αυτό της επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων, και δύο πάγια αιτήματα του ΔΝΤ: τις ομαδικές απολύσεις και το συνδικαλιστικό νόμο.

Το αν θα περιοριστεί η διαπραγμάτευση μόνο στα θέματα που εμφανίζεται διατεθειμένη να συζητήσει η ελληνική πλευρά ή όχι, θα φανεί το φθινόπωρο. Γεγονός είναι πάντως ότι το μνημόνιο αφήνει όλα τα περιθώρια «ανοικτά» δεδομένου ότι μιλά για την υιοθέτηση των βέλτιστων πρακτικών.

Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό στην πράξη;

Κατώτατος μισθός

Το ζητούμενο είναι αν οι δανειστές θα μας επιβάλλουν να πάμε σε έναν νομοθετημένο κατώτατο μισθό (single rate) ή αν θα παραμείνει το σημερινό καθεστώς. Το ζητούμενο, πρακτικά, είναι αν την επόμενη ημέρα των διαπραγματεύσεων, θα υπάρχουν (ή όχι) οι λεγόμενες τριετίες οι οποίες προσαυξάνουν τον βασικό μισθό των εργαζομένων ανάλογα με τα χρόνια προϋπηρεσίας.

Σήμερα, ο βασικός μισθός των 586 ευρώ (ή 511 ευρώ για τα άτομα ηλικίας κάτω των 25 ετών) προσαυξάνεται κατά 10% για κάθε τριετία. Αν πάμε στο καθεστώς του ενός ενιαίου μισθού για όλους, τότε πρακτικά θα υπάρξουν εργαζόμενοι με πείρα οι οποίοι θα χάσουν έως και το 30% των αποδοχών τους.

Θεσμοθετημένος εθνικός κατώτατος μισθός, χωρίς επιδόματα και τριετίες, υπάρχει σήμερα σε 22 από τις 28 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε όλες σχεδόν τις χώρες, ωστόσο, η απόφαση για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού και ημερομισθίου γίνεται κρατικά και όχι μέσω απ’ ευθείας διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων.

Αυτό ισχύει και στην Ελλάδα (ο βασικός μισθός καθορίζεται με νόμο από τότε που ψηφίστηκε ο νόμος 4172/2013) και δύσκολα θα αλλάξει. Πιθανό είναι βέβαια να αλλάξει το ύψος του κατώτατου μισθού καθώς ο νόμος 4172, προβλέπει μηχανισμό καθορισμού του κατώτατου μισθού και του ημερομισθίου από το κράτος με βάση αντικειμενικά κριτήρια (παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, κόστος ζωής, επίπεδο απασχόλησης κ.α.), ύστερα από προηγούμενη διαβούλευση με τη ΓΣΕΕ και τις εργοδοτικές οργανώσεις.

Στο στόχαστρο αναμένεται να μπει, εκτός από τις τριετίες, και το θέμα του επιδόματος γάμου το οποίο παραμένει σε ισχύ μέχρι το τέλος του 2016. Τι θα μπορούσε να κερδίσει η κυβέρνηση αν ανοίξει η κουβέντα για το single rate; Την κατάργηση της διαφοροποίησης του μισθού με βάση ηλικιακά κριτήρια.

Απεργίες

Η σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες του εξωτερικού (σ.σ όπως προαναφέρθηκε πιλότος είναι οι βέλτιστες πρακτικές στην Ευρώπη) δείχνει ότι στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά περιορισμένος ο χρόνος προειδοποίησης για την κήρυξη απεργιών (24 ώρες στον ιδιωτικό τομέα και 4 ημέρες στον ευρύτερο δημόσιο) ενώ «ελέγχονται» οι διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και οι συνδικαλιστικές «διευκολύνσεις» (άδειες, απαγόρευση απόλυσης κ.ά.).

Είναι πιθανό, να ζητηθεί αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ώστε οι απεργίες να προκηρύσσονται με την ψήφο του 50% των εγγεγραμμένων στο σωματείο και όχι του 50% των παρευρισκομένων.

Ομαδικές απολύσεις

Σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν προβλέπεται υπουργικό «βέτο» σε ομαδικές απολύσεις ενώ μόνο στην Ολλανδία ζητείται προηγούμενη έγκριση από την περιφερειακή υπηρεσία απασχόλησης η οποία εφαρμόζει την «ουσία» της ευρωπαϊκής οδηγίας 98/59/ΕΚ και των διεθνών συμβάσεων, επιβάλλοντας στον εργοδότη ακόμη και την υποχρέωση καταβολής επιδομάτων ανεργίας.

Στην Ελλάδα είναι ελεύθερες οι απολύσεις σε επιχειρήσεις με λιγότερα από 20 άτομα, και δεν ελέγχονται οι απολύσεις μέχρι 6 εργαζομένων το μήνα για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν 20 έως 150 άτομα και 5% του προσωπικού και μέχρι 30 εργαζόμενοι για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν πάνω από 150.

Το ζητούμενο είναι, για τους δανειστές, να αλλάξει το ποσοστό (στην κατεύθυνση της απελευθέρωσης) για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Το θέμα είναι αν η απελευθέρωση, θα συνοδευτεί και από μέτρα προστασίας των εργαζομένων αντίστοιχα με αυτά που υπάρχουν στο εξωτερικό. (σχέδιο για τη στήριξη, κατάρτιση ή και επαναπρόσληψη, κατά σειρά προτεραιότητας, των απολυομένων).

Η Ελλάδα αποκλίνει, και σε ό,τι αφορά στο δικαίωμα των εργοδοτών στην ανταπεργία (lockout). Στις περισσότερες χώρες, υπάρχει αυτό το δικαίωμα, ωστόσο, ακόμη και οι ίδιοι οι εργοδότες στην Ελλάδα δεν φαίνεται να ζητούν μια τέτοια αλλαγή.

Επέκταση συμβάσεων

Έχοντας ως «πάτωμα» ασφαλείας τον κατώτατο (νομοθετημένο) μισθό για τις ελάχιστες αμοιβές κάθε ατομικής ή επιχειρησιακής σύμβασης εργασίας, η ευρωπαϊκή πρακτική ενθαρρύνει την αποκέντρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και την (υπό όρους) επέκταση όσων υπογράφονται σε επίπεδο κλάδου.

Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ολλανδίας, της Αυστρίας, της Δανίας κ.α όπου έχει αναπτυχθεί κουλτούρα διαπραγμάτευσης σε κλαδικό και επιχειρησιακό επίπεδο.

Στην Ελλάδα κυριαρχούν, πλέον, οι ατομικές (σχεδόν για τους 8 στους 10 εργαζόμενους) και οι επιχειρησιακές συμβάσεις (163 μέσα στο πρώτο 5μηνο) ενώ οι ελάχιστες κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές (μόνο 6 και 3, αντίστοιχα) δεσμεύουν μόνο τα μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που τις υπογράφουν, δημιουργώντας συνθήκες άνισου ανταγωνισμού (και αποχώρησης των εργοδοτών από τις οργανώσεις τους).

Αυτό είναι άλλο ένα πεδίο στο οποίο θέλει να εμφανίσει μια «νίκη» η ελληνική κυβέρνηση, εμφανιζόμενη ότι επαναφέρει, έστω και μερικώς, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.