Μια απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλαμάτας προκαλεί αίσθηση και προβληματισμό στην κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για δικαστήριο χαμηλού βαθμού και θα ακολουθήσουν κι άλλες δίκες.

Συγκεκριμένα, το τοπικό Ειρηνοδικείο δικαίωσε, πριν λίγες ημέρες, δημοσίους υπαλλήλους που είχαν προσφύγει, διεκδικώντας την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο, οι οποίοι κόπηκαν με το αιτιολογικό της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Εφόσον τελεσιδικήσει η συγκεκριμένη απόφαση, το ελληνικό Κράτος θα κληθεί να καταβάλει (ενδεχομένως και αναδρομικά) τα επιδόματα των Χριστουγέννων, του Πάσχα και της καλοκαιρινής άδειας. Αυτό σημαίνει ότι από το ταμείο του Κράτους θα βγει ένα πολύ μεγάλο ποσό για αποζημιώσεις, ενώ θα επιβαρυνθεί σημαντικά ο ετήσιος προϋπολογισμός, με ότι αυτό συνεπάγεται μετά την υπογραφή του νέου μνημονίου από την παρούσα κυβέρνηση και την πρόβλεψη των αυτόματων προσαρμογών (κόφτες).

Στο Ειρηνοδικείο προσέφυγαν με αγωγή τους 5 δικαστικοί υπάλληλοι της Καλαμάτας, ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με επικεφαλής τον πρόεδρο του Συλλόγου Δικαστικών Υπαλλήλων, Ανδρόνικο Σταυρόπουλο.
Η υπόθεση δεν είναι η μοναδική, καθώς ακολουθεί τους επόμενους μήνες η εκδίκαση της αγωγής που έχουν καταθέσει οι μόνιμοι δικαστικοί υπάλληλοι της Καλαμάτας στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Καλαμάτας. Καθώς αυτά τα οφειλόμενα παραγράφονται μετά τη διετία, οι εν λόγω προσφεύγοντες δικαστικοί υπάλληλοι δικαιώθηκαν για τα επιδόματά τους για τα έτη 2014 – 2015.

Πρωταθλήτρια σε κρατήσεις φόρων και εισφορών αναδεικνύεται η Ελλάδα μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

Ολο και πιο βαθιά βάζουν το χέρι στην τσέπη οι έλληνες αφου με τις νεες εισφορές και κρατήσεις το μεγαλύτερο μέρος του μισθού καταλήγει στο κράτος. Για κάθε 100 ευρώ μισθού που λαμβάνει ο εργαζόμενος τα 57 ευρώ πηγαίνουν σε φόρους και εισφορές συρρικνώνοντας ακόμη περισσότερο τα εισοδήματα των μισθωτών.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Η Καθημερινή της Κυριακής», η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια σε κρατήσεις όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά και μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ. Το 2016 με τον φόρο και την εισφορά αλληλεγγύης, που άρχισαν να παρακρατούνται, ο εργοδότης θα πληρώνει 100 ευρώ για τον εργαζόμενό του, αλλά από αυτά θα καταλήγουν στην τσέπη του υπαλλήλου του από 42,5 ευρώ έως και 67 ευρώ ανάλογα με το ύψους του μισθού. Τα υπόλοιπα, από 33 έως 57,5 ευρώ στο 100ρικο θα μπαίνουν στο ταμείο του κράτους με τη μορφή ασφαλιστικών εισφορών και φόρων.

Παραδείγματα

Για έναν μέσο μισθό ενός εργαζόμενου με δύο παιδιά, της τάξεως των 20.296 ευρώ τον χρόνο μεικτά οι κρατήσεις θα φτάνουν συνολικά στο 40,9% το 2016. Για το εργαζόμενο ο εργοδότης θα πληρώνει το χρόνο 25.573 ευρώ, εκ των οποίων το 33,33% θα καταλήγει στα ασφαλιστικά ταμεία είτε ως ασφαλιστικές εισφορές είτε ως εισφορές εργαζομένου και το 7,56% θα πηγαίνει στην εφορία είτε υπό τη μορφή φόρου εισοδήματος είτε υπό τη μορφή φόρου αλληλεγγύης.
Στέλεχος επιχείρησης, το οποίο αμείβεται με 80.000 ευρώ μεικτά σε ετήσια βάση, θα κοστίσει στον εργοδότη του 100.800 ευρώ, καθώς στις μεικτές αποδοχές του ενσωματώνονται και οι ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη. Από αυτά τα 20.800 ευρώ θα πάνε στο ΙΚΑ ως εργοδοτικές εισφορές, τα 12.400 θα καταλήξουν και πάλι στο ΙΚΑ ως εισφορές εργαζομένου και η ερφορία θα πάρει 24.997 ευρώ. Ειναι προφανές ότι το κράτος θα βγάζει περισσότερα από ό,τι ο εργαζόμενος.
Με βάση τα στοιχεία που επεξεργάστηκε η Καθημερινή και το 2015 η Ελλάδα κατατάχτηκε στην πρώτη θέση με συντελεστή κρατήσεων 41,06%. Με ποσοστό 40,9%, η Ελλάδα θα είναι το 2016 η χώρα με τις υψηλότερες κρατήσεις στους μισθούς διεθνώς, λειτουργώντας τιμωρητικά περισσότερο από κάθε άλλη χώρα- μέλος του οργανισμού. Στην Ευρωζώνη, στις αμέσως επόμενες θέσεις από την Ελλάδα, σε επίπεδο κρατήσεων βρίσκονται η Γαλλία, το Βέλγιο, Η Ιταλία, η Φινλανδία, η Αυστρία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Σλοβακία.

Οταν την Ανοιξη του επόμενου χρόνου θα κυκλοφορήσει η ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ για τις κρατήσεις στους μισθούς, η Ελλάδα θεωρείται δεδομένο ότι θα κρατήσει τα σκήπτρα, ειδικά σε ό,τι αφορά τις κρατήσεις όλων όσοι εξακολουθούν να αμείβονται με αποδοχές υψηλότερες του μέσου όρου (1.080 ευρώ καθαρά σε μηνιαία βάση.)

iefimerida.gr 

Διευρύνοντας μάλιστα τον συλλογισμό τους, οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι «δεν έχουν ζητηθεί νέες μειώσεις μισθών στην Ελλάδα». Αναγνωρίζουν βέβαια ότι η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας αποτελεί «καυτή πατάτα σε πολιτικό επίπεδο». Ταυτόχρονα, ωστόσο, σπεύδουν να «σβήσουν» τις όποιες ανησυχίες, διευκρινίζοντας ότι οι αλλαγές που θα χρειαστούν στο ελληνικό εργασιακό τοπίο δεν θα είναι πολύ μεγάλες. Η ίδια η μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας φιγουράρει μεν μεταξύ των επόμενων στόχων, καθώς ειδικές επιτροπές εξετάζουν-προετοιμάζουν επί του παρόντος νέες «δράσεις-προτάσεις» στον συγκεκριμένο τομέα, καθώς και στα κλειστά επαγγέλματα.

Η μεταρρύθμιση
Η εν λόγω μεταρρύθμιση δεν αποτελεί ωστόσο κορυφαία προτεραιότητα για τους «έξω» αυτήν τη στιγμή. Αντιθέτως, τα «μεγαλύτερα προβλήματα» της Ελλάδας είναι σήμερα άλλα, όπως σημειώνουν αξιωματούχοι από τις Βρυξέλλες: Η απουσία ενός ικανού εξαγωγικού τομέα και οι παθολογίες στη λειτουργία του ελληνικού Δημοσίου. Στα «μεγάλα προβλήματα» συγκαταλέγονται επίσης τα αδήλωτα εισοδήματα και ειδικότερα το υψηλό κόστος του να κάνει κανείς μπίζνες σήμερα στην Ελλάδα, κόστος που φυσικά δεν σχετίζεται μόνο με το ύψος των μισθολογικών αποδοχών.

Λαμβάνοντας λοιπόν ως δεδομένα τα παραπάνω, οι Βρυξέλλες ρίχνουν πλέον όλο το βάρος στην ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην άμεση και πλήρη υλοποίηση-εφαρμογή όσων έχουν συμφωνηθεί. Ως προς τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, κοινοτικές πηγές «επιμένουν στα νούμερά τους» (βλέπε 3,5%) αφήνοντας να εννοηθεί ότι μακροπρόθεσμα μπορεί ο στόχος να κατέβει, αλλά ποτέ πιο κάτω από το 1,5%. Ως προς τον δημόσιο τομέα συνεχίζουν να προωθούνται αλλαγές.

ethnos.gr

Στους 536.182 έφτασε ο αριθμός των εργαζομένων - ασφαλιζόμενων στο ΙΚΑ με καθεστώς μερικής απασχόλησης και μισθό 405,13 ευρώ μεικτά τον Οκτώβριο του 2015.

Με βάση τα τελευταία συγκριτικά στοιχεία του ΙΚΑ, σε διάστημα ενός χρόνου, οι μερικώς απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 10,69% (τον Οκτώβριο του ‘14 ήταν 484.403) ενώ ο μισθός τους έπεσε κατά 2% (έναντι των 413,39 ευρώ που ήταν ο μέσος μισθός).

Μικρότερη αύξηση (4,65%) καταγράφηκε στον αριθμό των εργαζομένων με πλήρη απασχόληση, στα 1.390.114 άτομα από 1.328.388, αλλά, ο μέσος μισθός τους μειώθηκε κατά 3,3%, στα 1.174,76 ευρώ από 1.214,72 ευρώ.
Οι μερικώς απασχολούμενοι έχουν, πάντως, αυξηθεί κατά 301.022 άτομα σε σύγκριση με τον Οκτώβριο του 2009 (+78,12%) ενώ οι πλήρως απασχολούμενοι έχουν μειωθεί κατά 186.600 άτομα (-11,8%) και οι αποδοχές τους κατά 28,73% και κατά 16,12%, αντίστοιχα.

Θερμό φθινόπωρο για το πολιτικό σύστημα και ειδικά για την κυβέρνηση έρχεται, αν επιβεβαιωθούν τα σενάρια για την καυτή ατζέντα των εργασιακών σχέσεων.

Τα θέματα που θα πέσουν στο τραπέζι το φθινόπωρο ή το αργότερο μέχρι τον επόμενο Φεβρουάριο αναμενεται να προκαλέσουν σεισμό στη χώρα και οξύτατες αντιδράσεις, πολύ περισσότερες από αυτές για το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό.

Κι αυτό γιατί φαίνεται ότι οι δανειστές ή κάποιοι από αυτούς, απαιτούν μέτρα - σοκ όπως η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα αλλά και ανατροπές στο συνδικαλιστικό καθεστώς, στην κήρυξη των απεργιών κ.λπ. Ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στην εφημερίδα των Συντακτών είπε ότι θα προστατευτούν οι εργασιακές σχέσεις ενώ ο Π. Σκουρλέτης χαρακτήρισε τα εργασιακά «κάτι περισσότερο από κόκκινη γραμμή».
Ομως, τα σενάρια που βλέπουν το φως προκαλούν ήδη αντιδράσεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Βήματος της Κυριακής, οι μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται ήδη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, είναι η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων αλλά και του επιδόματος αδείας. Το μέτρο φέρεται να εξετάζεται μόνο για τους νεοπροσλαμβανόμενους, όμως ακόμη κι αν αυτό είναι αληθές, η εφαρμογή του θα μπορούσε να οδηγήσει σε κύμα απολύσεων αντίστοιχο εκείνου του 2012, καθώς οι εργοδότες θα αναζητούν τους "φθηνότερους" νεους εργαζόμενους, απολύοντας τους παλιούς που θα έχουν δικαίωμα στα επιδόματα...

Πιο συγκεκριμένα, στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης βρίσκονται:
Μείωση του ετήσιου εργατικού κόστους με την κατάργηση δύο ετήσιων μισθών στον ιδιωτικό τομέα, του 13ου και 14ου μισθού. Προκειμένου να αποφευχθεί νέος γύρος αντιδράσεων, προτείνεται τα μέτρα να ισχύσουν μόνο στις νέες προσλήψεις, ενώ για τους ήδη εργαζόμενους το ποσό των δύο μισθώννα επιμερισθεί στους υπόλοιπους 12.

Αλλαγή στο καθεστώς προστασίας των συνδικαλιστών και μείωση των αδειών που δικαιούνται. Οι συνδικαλιστές θα μπορεί να απολύονται σε περιπτώσεις ποινικών αδικημάτων ή απιστίας ή μετά από μακρά απουσία από την εργασία τους. Σήμερα το ερώτημα της απόλυσης συνδικαλιστή τίθεται σε ειδική επιτροπή η οποία καλείται να εξετάσει αν συντρέχουν συγκεκριμένοι λόγοι που αναφέρονται ρητά στον συνδικαλιστικό νόμο.
Μείωση ημερών συνδικαλιστικής άδειας και των προσώπων που τις δικαιούνται.Σήμερα αναφέρονται ρητά οι άδειες που δικαιούνται οι συνδικαλιστές ανάλογα με τη θέση τους. Ξεκινούν από πέντε μέρες το μήνα και φθάνουν ως το σύνολο της θητείας τους.
Αλλαγές αναμένονται με τον συνδικαλιστικό νόμο και στην οργάνωση και δομή των συνδικάτων, όπως και στον τρόπο χρηματοδότησης των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Ομαδικές απολύσεις. Άρση των περιορισμών των ομαδικών απολύσεων για μεγάλες επιχειρήσεις. Πρόκειται για ένα μέτρο που οι θεσμοί θεωρούν ότι θα βοηθήσει στην αναδιάρθρωση των τραπεζών καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 150 ατόμων. Το ισχύον καθεστώς ομαδικών απολύσεων προβλέπει: κανένα περιορισμό σε επιχειρήσεις με λιγότερα από 20 άτομα, ως 6 εργαζόμενοι το μήνα για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν 20 ως 150 άτομα και το 5% του προσωπικού (και ως 30 εργαζόμενοι μηνιαίως) για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν πάνω από 150 εργαζόμενους.

Λοκ άουτ. Στο τραπέζι έχει τεθεί και η επαναφορά του λοκ άουτ, δηλαδή το κλείσιμο της επιχείρησης σε περιπτώσεις απεργιακών κινητοποιήσεων. Το “δικαίωμα της ανταπεργίας” καταργήθηκε με το νόμο 1264/82, ωστόσο ορισμένοι εργοδοτικοί φορείς θέτουν από καιρού εις καιρόν το αίτημα της επαναφοράς του. Στον αντίλογο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σημειώνουν ότι η ανταπεργία δεν εφαρμόζεται πουθενά στην Ευρώπη και ως εκ τούτου δεν συντρέχει λόγος αλλαγής του υφιστάμενου καθεστώτος απαγόρευσης.