Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Μάρτιν Φράους του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Λάιντεν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο «Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καρκίνου 2015» στη Βιέννη, μελέτησαν στοιχεία για 13.700 ασθενείς και εξέφρασαν την εκτίμηση ότι τα νέα ευρήματα θα οδηγήσουν σε περαιτέρω θεραπευτική χρήση της ασπιρίνης σε όλο το εύρος των συγκεκριμένων καρκίνων (παχέος εντέρου, οισοφάγου κ.α.).

Η μελέτη έδειξε ότι υπάρχει σημαντική αύξηση (διπλασιασμός) στον χρόνο επιβίωσης των καρκινοπαθών που παίρνουν ασπιρίνη, μετά τη διάγνωση του καρκίνου, σε σχέση με όσους δεν παίρνουν.

Ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ολλανδία μια πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη, ελεγχόμενη με την χρήση εικονικού φαρμάκου (πλασέμπο), η οποία ερευνά τη θεραπευτική επίδραση μιας καθημερινής δόσης 80 μιλιγκράμ ασπιρίνης σε ηλικιωμένους με καρκίνο του εντέρου. Η μελέτη έχει ως στόχο να αποδείξει τα αντικαρκινικά οφέλη της ασπιρίνης

Οι ερευνητές ανέφεραν πως τα οφέλη αυτά της ασπιρίνης φαίνεται να αφορούν όλο το φάσμα των γαστρεντερικών καρκίνων και όχι μόνο του παχέος εντέρου. «Με δεδομένο ότι η ασπιρίνη είναι φθηνό φάρμακο που δεν χρειάζεται συνταγογράφηση και έχει σχετικά λίγες παρενέργειες, πρόκειται να έχει ιδιαίτερα θετική επίπτωση τόσο στα συστήματα υγείας, όσο και στους ασθενείς» δήλωσε η Φράους.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η προστατευτική επίδραση της ασπιρίνης κατά του καρκίνου οφείλεται στην αντιαιμοπεταλιακή δράση της. Συχνά τα καρκινικά κύτταρα «κρύβονται» από το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς με τη βοήθεια των αιμοπεταλίων που βρίσκονται γύρω τους. Η ασπιρίνη φαίνεται να ξεσκεπάζει αυτό το «καμουφλάζ», επιτρέποντας στην άμυνα του οργανισμού να αναγνωρίσει και μετά να καταστρέψει τα κύτταρα των όγκων.

«Είχαμε ήδη αρκετά στοιχεία ότι η συχνή χρήση της ασπιρίνης στον πληθυσμό μπορεί να αποτρέψει μερικές περιπτώσεις ορθοκολικού καρκίνου. Τώρα, η νέα ολλανδική έρευνα δείχνει ότι η ασπιρίνη μπορεί να βελτιώσει την επιβίωση γενικότερα σε οποιοδήποτε γαστρεντερικό καρκίνο. Καθώς συσσωρεύονται συνεπώς τα στοιχεία που δείχνουν τον ωφέλιμο ρόλο της ασπιρίνης, πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσο θα πρέπει να συστήσουμε πλέον την ασπιρίνη σε ένα ευρύτερο τμήμα του πληθυσμού», δήλωσε ο καθηγητής Πίτερ Ναρέντι, επιστημονικός πρόεδρος του συνεδρίου της Βιέννης.

Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι, πριν από περίπου 73.000 χρόνια, το μεγαλύτερο από τα νησιά του αρχιπελάγους του Πράσινου Ακρωτηρίου, στα ανοιχτά της Δυτικής Αφρικής στον Ατλαντικό, το Σαντιάγκο, όπου σήμερα ζουν 250.000 άνθρωποι, σαρώθηκε από τεράστια κύματα ύψους 200 έως 250 μέτρων.

Η αιτία ήταν ένα μεγατσουνάμι που προκλήθηκε λόγω της απότομης υποθαλάσσιας κατάρρευσης τμήματος ενός νησιωτικού ηφαιστείου σε απόσταση 55 χιλιομέτρων.

Συγκριτικά, τα μεγαλύτερα πρόσφατα τσουνάμι, του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό (περίπου 230.000 θύματα) και του 2011 στην Ιαπωνία (περίπου 20.000 θύματα), δημιούργησαν κύματα έως 35 μέτρων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωλόγο Ρικάρντο Ραμάλο της Σχολής Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ και του Γεωπαρατηρητηρίου Λαμόντι-Ντόχερτι του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science Advances», δήλωσαν ότι πιθανώς είναι το μεγαλύτερο ωκεάνιο τσουνάμι που έχουν δει ποτέ οι άνθρωποι, παλαιοί και σύγχρονοι. Τα κύματα παρέσυραν σε μεγάλες αποστάσεις έως 600 μέτρων, στα ενδότερα του νησιού, τεράστιους βράχους βάρους έως 770 τόνων.

Οι επιστήμονες εκτίμησαν ότι τέτοιες αιφνιδιαστικές κατολισθήσεις ηφαιστείων δεν είναι συχνές, όμως αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για τη δημιουργία γιγάντιου τσουνάμι. Πιο συχνά πάντως είναι τα τσουνάμι που προκαλούνται όχι από ηφαίστεια, αλλά από υποθαλάσσιους σεισμούς.

Η προϊστορική κατάρρευση -συνολικά 160 κυβικά χιλιόμετρα πετρωματων κατολίσθησαν στον βυθό- συνέβη στο ηφαίστειο Φόγκο, το οποίο, με ύψος 2.829 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ενεργά νησιωτικά ηφαίστεια στον κόσμο, καθώς εκρήγνυται κάθε περίπου 20 χρόνια.

Τις τελευταίες εκατοντάδες χρόνια, έχουν συμβεί τουλάχιστον οκτώ μικρότερες καταρρεύσεις πλαγιών νησιωτικών ηφαιστείων στην Αλάσκα, στην Ιαπωνία και αλλού, προκαλώντας φονικά τσουνάμι, αν και μικρότερης κλίμακας από ό,τι το Φόγκο πριν από 76.000 χρόνια. Ενδείξεις για αρχαία μεγατσουνάμι έχουν επίσης υπάρξει στα νησιά-ηφαίστεια της Χαβάης, μετά από έκρηξη της Αίτνας στην Ιταλία κ.α.

Ο ερευνητής Σάιμον Ντέι του University College του Λονδίνου έχει υποστηρίξει ότι μια παρόμοια κατάρρευση μέρους του ηφαιστείου Κούμπρε Βιέχα στα Κανάρια Νησιά θα μπορούσε να γεννήσει κύματα τσουνάμι ύψους έως 1.000 μέτρων (!) - ισχυρισμός που έχει πάντως αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό από άλλους επιστήμονες, οι οποίοι θεωρούν απίθανο να συμβεί κάτι τέτοιο.

Το μεγαλύτερο κύμα που έχει ποτέ καταγραφεί - αλλά σε κλειστή θάλασσα και όχι ωκεανό- είχε ύψος περίπου 525 μέτρων και συνέβη στον απομονωμένο Κόλπο Λιτούγια της Αλάσκα, μετά από ένα υποθαλάσσιο σεισμό. Δύο ψαράδες που έτυχε να βρίσκονται στη βάρκα τους εκείνη τη μέρα μέσα στον κόλπο, παρασύρθηκαν από τα κύματα έως ένα κοντινό δάσος - και ως εκ θαύματος επέζησαν.

(πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Ο διεθνούς φήμης επιστήμονας, Stephen Hawking μελετά όλη του τη ζωή τα μυστήρια του διαστήματος. Τώρα ο διάσημος Βρετανός θεωρητικός φυσικός, παίρνει θέση στο θέμα των εξωγήινων και σοκάρει με την άποψή του.

«Αν μας επισκεφτούν εξωγήινοι, το αποτέλεσμα για την ανθρωπότητα θα έμοιαζε με αυτό όταν ο Κολόμβος επισκέφτηκε την Αμερική, όπου τα πράγματα δεν αποδείχθηκαν καλά για τους ντόπιους», αναφέρει στην ισπανική εφημερίδα El País ο καθηγητής.

«Με τέτοια τεχνολογία, οι εξωγήινοι θα μπορούσαν να γίνουν νομάδες (του διαστήματος), ψάχνοντας να κατακτήσουν και να αποικήσουν πλανήτες στους οποίους θα έφταναν«, προσθέτει.

Ο διασημότερος εν ζωή επιστήμονας, που πάσχει από σπάνια νευρασθένεια που τον έχει καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι από τα 20 του χρόνια, σημειώνει ότι «χωρίς αμφιβολία» η ύπαρξη των εξωγήινων είναι πραγματική.


«Στο μαθηματικό μου μυαλό, τα νούμερα μόνο με κάνουν να σκέφτομαι για τους εξωγήινους, απόλυτα ορθολογικά», τονίζει ενώ συμπληρώνει ότι για να έχει πιθανότητες να επιζήσει η ανθρωπότητα, πρέπει οι άνθρωποι «να βρουν νέο πλανήτη».

«Αυξάνεται ο κίνδυνος να καταστραφεί η Γη και αυτό πρέπει να ευαισθητοποιήσει το κοινό σχετικά με τη σημασία των διαστημικών πτήσεων. Έχω μάθει να μην βλέπω πολύ μπροστά , αλλά να επικεντρώνομαι στο παρόν», απαντάει σε ερώτηση δημοσιογράφου της El País.

Τον Ιούλιο ο διάσημος επιστήμονας βοήθησε στην ολοκλήρωση ενός 10ετούς project, που χρηματοδοτείται από τον Ρώσο πολυεκατομμυριούχο Yuri Milner, που ζει στην Αμερική.

Η ομάδα του κ. Milner ψάχνει στο διάστημα για σήματα σε 100 γαλαξίες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημάδι εξωγήινης ζωής.

Σύμφωνα με τον 73χρονο Hawking: «Κάπου στον κόσμο, ίσως μία μορφή εξελιγμένης ζωής να βλέπει την ανησυχία μας».

Αμερικανοί και Ευρωπαίοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο διακεκριμένος καθηγητής γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης Στυλιανός Αντωναράκης, ανακάλυψαν τον βιοχημικό μηχανισμό μιας «αχίλλειoς πτέρνας» στον ιό HIV του AIDS, την οποία θα μπορούσαν στο μέλλον να αξιοποιήσουν οι γιατροί.

Οι επιστήμονες, που δημοσίευσαν δύο ξεχωριστές μελέτες στο περιοδικό "Nature", ευελπιστούν ότι η ανακάλυψή τους θα οδηγήσει σε μια νέα θεραπευτική στρατηγική για την καταπολέμηση του ιού HIV-1.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ορισμένες πρωτεΐνες με την ονομασία SERINC, που βρίσκονται στη μεμβράνη των κυττάρων που μολύνει ο ιός, μπορούν σε σημαντικό βαθμό να τον καταστήσουν ανενεργό, αρκεί προηγουμένως -με το κατάλληλο φάρμακο- να κατασταλεί η δράση μιας άλλης πρωτεΐνης, της Nef, την οποία χρησιμοποιεί ο HIV για να νικήσει τις άμυνες των «καλών» πρωτεϊνών SERINC.

Συνεπώς, οι νέες μελέτες αναδεικνύουν ένα νέο στόχο για τα αντιικά φάρμακα: το μπλοκάρισμα της πρωτεϊνης Nef, ώστε οι πρωτεΐνες SERINC, οι οποίες για πρώτη φορά απομονώθηκαν βιοχημικά, να μπορέσουν να δράσουν κατά του ιού. 

Όπως δήλωσε ο καθηγητής Τζέρεμι Λούμπαν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, «οι πρωτεϊνες SERINC μειώνουν πάνω από 100 φορές τη δυνατότητα του HIV-1 να μολύνει τα κύτταρα».

Οι πρωτεΐνες SERINC θα μπορούσαν να εμποδίσουν τον ιό να απελευθερώσει τα γονίδιά του σε άλλα κύτταρα και να πολλαπλασιασθεί, με αποτέλεσμα να «φρεναριστεί» η εξάπλωσή του. 

Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει στο μέλλον είτε να ενισχυθεί κατάλληλα η δράση της SERINC στον οργανισμό του ασθενών με AIDS, είτε να τροποποιηθεί η δομή της πρωτεϊνης SERINC, έτσι ώστε να ξεφεύγει πλέον από τη Nef.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν ζαχαρούχα ποτά κάθε μέρα, παρά τις πειστικές επιστημονικές αποδείξεις ότι οδηγούν σε υπερβολική αύξηση του σωματικού βάρους και σε αυξημένο κινδύνου διαφόρων νόσων, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό του Journal of the American College of Cardiology.

Τα ποτά, που περιέχουν πρόσθετα σάκχαρα με τη μορφή του σιροπιού καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης ή επιτραπέζιας ζάχαρης (σακχαρόζη), είναι το επίκεντρο μιας συνολικής νέας μελέτης, η οποία εξετάζει επίσης τον μοναδικό τρόπο με τον οποίο η φρουκτόζη μπορεί να συμβάλει σε ασθένειες.

Είναι ήδη καλά τεκμηριωμένο ότι η κατανάλωση ενός ή περισσότερων ζαχαρούχων ποτά την ημέρα μπορεί να προκαλέσει αύξηση του σωματικού βάρους και να συμβάλλει στην παχυσαρκία. Αυτό συμβαίνει εν μέρει, επειδή οι θερμίδες από υγρές τροφές (ποτά) δεν είναι χορταστικές, το οποίο σημαίνει ότι οι άνθρωποι τις πίνουν μαζί με τη συνηθισμένη τροφή τους.

Γλυκαντικές ουσίες, όπως το σιρόπι καλαμποκιού υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη, που παράγεται από άμυλο αραβοσίτου, χρησιμοποιούνται ευρέως ως μια φθηνότερη εναλλακτική λύση της σακχαρόζης σε τρόφιμα και ποτά.

Αποδεδειγμένος κίνδυνος νόσου

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρ Frank Hu, PhD, καθηγητή Διατροφής και Επιδημιολογίας στο Χάρβαρντ, αξιολόγησαν τα δεδομένα από πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες και από μετα-αναλύσεις των μελετών αυτών.

Βρήκαν ότι η κατανάλωση ενός ή δύο μερίδων ζαχαρούχων ποτών την ημέρα:

-Αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης διαβήτη τύπου 2 κατά 26%
-Αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής ή θανατηφόρου καρδιακής νόσου κατά 35%
-Αυξάνει τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 16%.

Οι επιστήμονες διερεύνησαν επίσης το πώς η φρουκτόζη μεταβολίζεται στο σώμα και τη σχέση της με την αύξηση του σωματικού βάρους και την ανάπτυξη μεταβολικών και καρδιαγγειακών παθήσεων.

Σε αντίθεση με γλυκόζη, η οποία απορροφάται άμεσα στην κυκλοφορία του αίματος μέσω της γαστρεντερικής οδού για την παροχή ενέργειας, η φρουκτόζη μεταβολίζεται στο ήπαρ.

Εκεί, μπορεί να μετατραπεί και σε λιπαρές ενώσεις που ονομάζονται τριγλυκερίδια, τα οποία με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν σε λιπώδη ηπατική νόσο και σε αντίσταση στην ινσουλίνη, ένα βασικό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη διαβήτη και καρδιαγγειακής νόσου.

Η φρουκτόζη μπορεί επίσης να προκαλέσει αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα, οδηγώντας σε εξάρσεις ουρικής αρθρίτιδας.

http://www.medicalnewstoday.com