Στο στόχαστρο του... Economist βρέθηκαν τώρα οι ελεγκτές των δανειστών αφού σε νέο δημοσίευμά του το οικονομικό περιοδικό σατιρίζει ουσιαστικά την τρόικα και κυρίως τα μέτρα ασφαλείας γύρω τους και τον τρόπο που επισκέπτονται το υπουργείο Οικονομικών.

«Το σκηνικό είναι γνωστό: Εύσωμοι Έλληνες σωματοφύλακες φρουρούν ένα τρίο από ξένους γραφειοκράτες στο υπουργείο Οικονομικών από την πίσω πόρτα, προκειμένου να αποφύγουν μια συγκέντρωση διαδηλωτών κατά της λιτότητας, οι οποίοι φωνάζουν "Τρόικα γύρνα σπίτι". Ώρες αργότερα, οι εκπρόσωποι της Τρόικας με σφιχτά τα χείλη γυρίζουν στο ξενοδοχείο τους, ενώ οι αξιωματούχοι του υπουργείου λένε τη δική τους εκδοχή: Ηρωική ελληνική αντίσταση στις "υπερβολικές" απαιτήσεις των δανειστών της χώρας».

Με αυτό τον τρόπο ξεκινάει το σημερινό του δημοσίευμα ο Economist, τονίζοντας ότι έπειτα από έξι μήνες συνομιλιών δεν έχει επιτευχθεί ακόμη συμφωνία μεταξύ των δανειστών και της ελληνικής κυβέρνησης.

Στη συνέχεια, αφού γίνονται αναφορές στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις, στις αντιδράσεις που υπάρχουν στην απελευθέρωση της αγοράς για το φρέσκο γάλα και την δυνατότητα στα σούπερ μάρκετ να πωλούν φάρμακα χωρίς συνταγή, ο  Economist αναφέρει ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είναι όμηρος των συμφερόντων, τονίζοντας ότι τώρα να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ να σχηματίσει κυβέρνηση.

«Οι ευρωεκλογές τον Μάιο και οι αυτοδιοικητικές εκλογές θα δείξουν πόσο δημοφιλής είναι ο Αλέξης Τσίπρας στους ψηφοφόρους του. Το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ ήδη κοιτά την προεδρική ψήφο τον επόμενο Μάρτιο, όταν ο κ. Τσίπρας θα έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει εθνικές εκλογές εάν το Κοινοβούλιο αποτύχει να εκλέξει έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας», γράφει ο Economist και προσθέτει ότι με τον κυβερνητικό συνασπισμό να βρίσκεται 30 ψήφους πίσω από την απαιτούμενη πλειοψηφία για την εκλογή προέδρου, «η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να έρθει σε αυτό το σημείο».

Πηγή: protothema.gr

Ακόμα και με το νέο πακέτο διάσωσης - που προβλέπει επιμήκυνση των δανείων και μείωση των επιτοκίων - οι αριθμοί «δεν βγαίνουν», λέει το editorial του Bloomberg. Η Ευρώπη πρέπει να μάθει από τα λάθη της.

Η Ελλάδα και οι πιστωτές της παλεύουν για μια ακόμα φορά με τα χρέη της χώρας. Και πιθανότατα αυτή δεν θα είναι η τελευταία φορά. Όσο συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο λάθος, η επόμενη συμφωνία έχει τις ίδιες πιθανότητες να πετύχει όσο και οι προηγούμενες.

Το 2010, η Ελλάδα έλαβε ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα διάσωσης όλων των εποχών. Πήρε νέα δάνεια με αντάλλαγμα τη δημοσιονομική λιτότητα, όμως τα χρέη της δεν μειώθηκαν: οι πιστωτές γλίτωσαν το όποιο «κούρεμα». Οι ειδικοί ισχυρίστηκαν ότι το πρόγραμμα ρίχνει πολύ μεγάλο βάρος στους Έλληνες φορολογούμενους, πως αυτό δεν είναι βιώσιμο ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά, και πως οι πιστωτές θα πρέπει να αναγκαστούν να υποστούν απώλειες. Είχαν δίκιο τότε και συνεχίζουν να έχουν δίκιο.

Υπήρξε κάποιο περιορισμένο bail-in των πιστωτών έκτοτε, μια παράταση των λήξεων και μια μείωση στα επιτόκια του δανείου, όμως το βασικό σχέδιο δεν έχει αλλάξει. Ως αποτέλεσμα αυτού, το χρέος της Ελλάδας συνεχίζει να αυξάνεται. Πλέον βρίσκεται περίπου στο 180% του ΑΕΠ, ποσοστό που πολύ απλά δεν είναι βιώσιμο.

Ο νέος διακανονισμός που βρίσκεται υπό συζήτηση, σύμφωνα με πρόσφατο ρεπορτάζ του Bloomberg, προβλέπει την επιπλέον παράταση των λήξεων των δανείων προς την Ελλάδα στα 50 χρόνια από τα 30 που ισχύει σήμερα, καθώς και την μείωση των επιτοκίων κατά μισή ποσοστιαία μονάδα. Ένα επιπλέον δάνειο διάσωσης ύψους 15 δισ. ευρώ, επίσης φαίνεται πιθανό. Όλα αυτά μπορεί να αφήσουν να συνεχιστεί το σόου και να δώσουν τη δυνατότητα στην τρόικα των δανειστών της Ελλάδας –δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ- να πουν πως η χώρα μπορεί να επιτύχει τον στόχο για μείωση του χρέους στο 124% του ΑΕΠ μέχρι το 2020. Βεβαίως, μετά από κάθε προηγούμενη διαπραγμάτευση, έλεγαν πως η Ελλάδα βρίσκεται στον σωστό δρόμο.

Όμως, οι αριθμοί διαρκώς «δεν βγαίνουν» διότι η πολιτική και η οικονομία δεν θέλουν να «συνεργαστούν». Οι Έλληνες κατέληξαν να μισούν την τρόικα (και ιδιαίτερα τη Γερμανία, οι απόψεις της οποίας έχουν μεγάλη βαρύτητα), κατηγορώντας τα μέλη της όσο και τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας για την παρατεταμένη ύφεση που έχει αφήσει χωρίς εργασία το 60% των νέων Ελλήνων.

Η ανάπτυξη προβλέπεται ότι θα γυρίσει σε θετικό πεδίο φέτος, για πρώτη φορά από το 2007, όμως με την τρέχουσα προσέγγιση η λιτότητα και η δυστυχία που την συνοδεύει, θα πρέπει να συνεχιστούν για χρόνια. Ο μνημονιακός συνασπισμός που κυβερνά την Ελλάδα είναι εύθραυστος. Χωρίς μείωση του χρέους, το νέο πρόγραμμα έχει τις ίδιες πιθανότητες να πετύχει όσο και τα προηγούμενα.

Η τρόικα, βεβαίως, έχει λόγους να αμφισβητεί την προσήλωση της ελληνικής κυβέρνησης στις μεταρρυθμίσεις. Πολλές από τις αλλαγές που απαιτεί η τρόικα –όπως η κατάργηση νόμων που προστατεύουν επαγγέλματα, στρεβλώνουν τις τιμές και καθιστούν δύσκολη την απόλυση μη παραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων- θα έκαναν καλό στη χώρα. Ωστόσο, η λαϊκή εμπιστοσύνη που απαιτείται για να εφαρμοστούν τέτοιες σαρωτικές μεταρρυθμίσεις εξαντλήθηκε προ πολλού. Μια ξεκάθαρη ελάφρυνση του χρέους, ακόμα και τώρα, θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα.

Οι επενδυτές, για την ώρα, δεν ανησυχούν ότι η Ελλάδα μπορεί σύντομα να βγει από την ευρωζώνη και έτσι η πίεση για μια νέα προσέγγιση δεν είναι έντονη. Κατά κάποιο τρόπο, αυτό δεν είναι καλό. Η Ελλάδα εξακολουθεί να χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους –και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να δείξει ότι είναι ικανή να μάθει από τα λάθη της.

Πηγή: topontiki.gr

- Tο πολιτικό ενδιαφέρον του Σαββατοκύριακου εστιάστηκε στις εσωκομματικές διαδικασίες της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ που επειδή όλα δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η επόμενη κυβέρνηση κέρδισε ένα ευρύτερο ενδιαφέρον. Η χρεοκοπία της χώρας αποτελεί χρεοκοπία και του δικομματισμού ο οποίος από το 1974 μέχρι σήμερα με τις επιλογές του, τις πολιτικές του και τις πελατειακές πρακτικές του μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε μια πολιτική διεξόδου από το χρεοστάσιο, την παραγωγική αποδιάρθρωση και την κοινωνική αποσάθρωση που δημιούργησαν. Όλοι προσβλέπουν στην νέα κατάσταση και στο τι μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι πρώτης τάξεως πρακτική άσκησης εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιλέχτηκε η συνέχεια της λογικής του κομματικού χρίσματος ώστε να κερδηθούν οι κρατικοί θεσμοί της τοπικής αυτοδιοίκησης και να δοθεί ειδικό κομματικό πολιτικό μήνυμα "περί νεότητας" ώστε να κεφαλαιοποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα γύρω από τον στόχο της ανάληψης της κυβερνητικής διαχείρισης. Διαβάσαμε τα περί του πακέτου 13 χρισμάτων των Περιφερειαρχών και του Δήμου Αθηναίων και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν. Και για τον "μικρό" δήμο μας, η συριζική κομματική συζήτηση έγινε υπό την καθολική σκιά του χρίσματος. Είναι όμως σωστή αυτή η πρακτική; Που μπορεί να οδηγήσει την αυριανή αριστερού χρώματος κυβέρνηση; Ποια άλλη λογική υπάρχει και που αγνοείται η παρακάμπτεται στο πλαίσιο της επιθυμίας διαχείρισης της εξουσίας;

Α. Η λογική το κυβερνητικό κόμμα να ελέγχει τους επόμενους κρίκους των κρατικών θεσμών με κομματικά στελέχη και δεμένους με το χρίσμα του εκλεγμένους αντιπροσώπους του Λαού, είναι η κλασσική λογική του δικομματισμού, της αστικής πολιτικής αλλά και των αριστερών κομμάτων της σοβιετικής περιόδου. Αυτό περιόρισε την άσκηση της πολιτικής μέσα στους κρατικούς θεσμούς-μηχανισμούς. Είναι μια εξουσιαστική λογική που αποδεδειγμένα στερεί στην κοινωνία το δικαίωμα της συμμετοχής και της πάλης στην διαχείριση και τις κοινωνικές αλλαγές. Οδηγεί την άσκηση της πολιτικής από ένα κλειστό μικρό κύκλο στελεχών-κυβερνητικών, περιφερειακών και τοπικών παραγόντων και στην δημιουργία κομματικής-κρατικής γραφειοκρατίας. Όλα αυτά ήταν αποδοτικά μέχρι προχθές. Η εποχή μας απαιτεί ένα ξεπέρασμα του παλιού και ένα άνοιγμα με νέες πολιτικές που εδράζονται στο Λαό και στην Επιστήμη και την αντικατάσταση της πολιτικής των μηχανισμών με την πολιτική των μαζών.

Β. Η χώρα μας είναι σε βαθιά κρίση και σε καθεστώς ελεγχόμενης κυριαρχίας από τους δανειστές. Στο παρελθόν, σε ιστορικά παρόμοιες στιγμές, η αριστερά κλήθηκε και έπαιξε πρωτοποριακό και απελευθερωτικό ρόλο. Στην περίοδο της κατοχής 1940-45  μέσα σε καθεστώς φασιστικής καταπίεσης με εκτελέσεις, γκρέμισμα χωριών, βασανιστήρια και την πείνα, οι πατριωτικές δυνάμεις της αντίστασης με την πρωτοπορία της Αριστεράς κατανόησαν ότι η αυτοδιοίκηση στην κυριολεξία και την ουσία της δεν είναι απειλή, αλλά δύναμη στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στην ανακούφιση των κατοίκων. Τότε, το 1943 οι λαϊκοί εκπρόσωποι της Κεντρικής Ελλάδας ψήφησαν τον «Κώδικα Αυτοδιοίκησης και Λαϊκής Δικαιοσύνης για τη Στερεά Ελλάδα» που θέσπισε την αρχή της «Ουσιαστικής ανεξαρτησίας των οργάνων της Αυτοδιοίκησης και του αποκλεισμού κάθε παρεμβατισμού». Λίγες μέρες μετά υιοθετήθηκαν οι αρχές του Κώδικα της Ρούμελης για την Ελεύθερη Ελλάδα που θέσπισε την ανακλητότητα των εκλεγμένων, την ισοτιμία ανδρών γυναικών και την ψήφο στους νέους.
Σε αντιστοιχία σήμερα η κοινωνία έπρεπε να γνωρίζει το νέο πολιτικό περιεχόμενο και τις αλλαγές που θα κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο υπάρχων καθεστώς της αυτοδιοίκησης και γύρω από αυτό να επιδιωχθούν συμμαχίες και εκλογικά σχήματα. Η συζήτηση δεν μπορεί να περιορίζεται στον καταναγκασμό του κυβερνητισμού, στον εκλογικισμό και στην αόριστη κατάργηση του ‘’Καλλικράτη’’.

Γ. Η αρχή της μη επέμβασης στον μαζικό χώρο άρα και στην τοπική αυτοδιοίκηση έπρεπε να είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ γιατί αυτή την πρακτική έχουμε ανάγκη σήμερα. Δεν έχουμε ανάγκη από δημάρχους κομματικούς παράγοντες αλλά από δημάρχους ικανούς να φέρουν τον Λαό στο προσκήνιο της εξουσίας που να είναι ταυτόχρονα εγγυητές πλατιών τοπικών συμμαχιών για τους στόχους της αλλαγής και της απελευθέρωσης της τοπικής κοινωνίας από τον παραγοντισμό, την διαπλοκή, την λαμογιά και την ταξική περιθωριοποίηση. Έχουμε ανάγκη από μια κυβέρνηση της αριστεράς που ασκεί ανοικτή πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία στην κοινωνία που δεν φοβάται το άνοιγμα  της πολιτικής! και που γι αυτό δεν έχει ανάγκη να ελέγχει πολιτικά τα κέντρα λήψης αποφάσεων γιατί αυτό είναι καθήκον του ενημερωμένου και ελεύθερου Λαού και των οργανώσεων του. Δυστυχώς ο Συριζικός παρεμβατισμός στις τοπικές εκλογές επηρεάζει ΑΡΝΗΤΙΚΑ την σχέση κόμματος-κοινωνίας. Ο συνδυασμός αυτής της πολιτικής  επιλογής με το στρογγύλευμα του θέματος του χρέους από το οικονομικό επιτελείο του που διαβάζουμε τελευταία είναι προϊόντα συντηρητικής  μετατόπισης, που έχουμε καθήκον να επισημάνουμε, αφήνοντας στην άκρη τους συναισθηματισμούς και προσωπικές επιδιώξεις.
- Όλοι αγωνιούμε για την πορεία του τόπου μας βλέποντας την φτώχεια να μας περιβάλλει, τα παιδιά μας ανέργους ή μετανάστες και το ξεθεμελίωμα της εργασίας και της κοινωνικής πρόνοιας. Χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική λύση. Η κοινωνικά όμως επωφελής λύση θα δοθεί με τον Λαό πρωτεργάτη και όχι παρατηρητή ή ελεγχόμενο ψηφοφόρο στον βωμό του κυβερνητισμού και του παραγοντισμού.

Ν.Μυλωνάς

Προσοχή: Δεν πρόκειται για σενάριο! Πρόκειται για ειλημμένη απόφαση που βρίσκεται στο στάδιο της τελικής επεξεργασίας: Φέρνουν νέο Μνημόνιο διάρκειας 50 ετών! Αλλά θα το βαφτίσουν… «επιμήκυνση». Φέρνουν νέα δανειακή σύμβαση! Αλλά θα την βαφτίσουν… «τρενάκι με μπαταρίες». Φέρνουν νέο σχήμα τρόικας! Αλλά θα το βαφτίσουν… «περεστρόικα».

 «Λύση-ανάσα» θεωρείται από ορισμένους το πεντηκονταετές (!) μνημόνιο που μας ετοιμάζουν… (από το χθεσινό πρωτοσέλιδο της Ημερησίας).

Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι τόσο διαποτισμένοι από αντιλαϊκό κανιβαλισμό, είναι τόσο «ψεκασμένοι» από το δηλητήριο της αντικοινωνικής βαρβαρότητας, που έχουν βαλθεί να καταγραφούν στην ιστορία ως «Εφιάλτες» και «Ηρόστρατοι» μαζί!

Όλα ήταν προσχεδιασμένα και προαποφασισμένα, ήδη από το Καστελόριζο όταν ο Παπανδρέου ανακοίνωσε και επίσημα την μετατροπή της Ελλάδας σε διεθνές πειραματόζωο. Τώρα πια, μετά από 4 χρόνια δυστυχίας και καταστροφής, έφτασε η ώρα να μας το ξεφουρνίσουν και επίσημα: Η Ελλάδα και ο λαός της, για τα επόμενα 50 χρόνια, για μισό αιώνα από σήμερα, θα βρίσκεται σε καθεστώς Μνημονίων!

Αυτή είναι η αλήθεια! Αυτό είναι το «Μνημόνιο 3» που ετοιμάζουν! Αυτή είναι η νέα δανειακή σύμβαση που από ντόπιους και ξένους «σωτήρες» συντάσσεται στις Βρυξέλλες και που θα μας την παρουσιάσουν σαν μια ακόμα «σωτηρία» - άμα τε και «οριστική λύση»!

Η «οριστική λύση» τους δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την «τελική λύση» του Ολοκαυτώματος. Αυτή είναι η «σωτηρία», την οποία ευαγγελίζονται για τον ελληνικό λαό! Θα μας δώσουν –λένε– ένα ακόμα δάνειο. Για να μας… «στηρίξουν». Και ο ελληνικός λαός θα έχει «μια και μόνο» υποχρέωση: Να «ζει», αυτός και τα παιδιά του και τα εγγόνια του, για να τους πληρώνει τόκους! Για τα επόμενα 50 χρόνια! Και βλέπουμε!

Το έργο το έχουμε ξαναδεί: Δανείζουν την Ελλάδα, υποτίθεται, για να «ορθοποδήσει». Αλλά είναι πασιφανές: Οι πιστωτές μας δεν δανείζουν την Ελλάδα των λαϊκών στρωμάτων. Οι πιστωτές μας επαναχρηματοδοτούν τον εαυτό τους! Με τα δυο πρώτα Μνημόνια «μας» δάνεισαν 237 δισ. ευρώ. Αλλά πρόκειται για λεφτά που δεν τα είδε κανείς – εκτός από τους τραπεζίτες! Πρόκειται για λεφτά που στο όνομα της μείωση του χρέους γιγάντωσαν το χρέος. Οι «σωτήρες» πήραν το χρέος από το 125% του ΑΕΠ και το τίναξαν στο 180% του ΑΕΠ! Πρόκειται για λεφτά που «μας» τα έδωσαν για να τα πάρουν πίσω και τώρα να λένε ότι τους «χρωστάμε» τα διπλάσια!

Είναι πασιφανές: Οι πιστωτές δίνουν σε «εμάς» δάνεια για να εισπράττουν αυτοί τους τόκους από τα προηγούμενα δάνεια και για να εξασφαλίσουν ότι οι επόμενοι τόκοι θα φέρουν νέα δάνεια κοκ. Αυτόν το φαύλο κύκλο τον βαφτίζουν «βιωσιμότητα του χρέους». Πρόκειται για την κωδικοποιημένη ονομασία ενός βίου αβίωτου στον οποίο έχουν υποβάλλει τον λαό. Σε αυτή τη φρίκη χωρίς τέλος, το ίδιο το σφαχτάρι –ο λαός της Ελλάδας- χρησιμοποιείται και σαν «ενέχυρο»!

Αυτή είναι η αλήθεια! Τα χρήματα για τα οποία μιλούν δεν αφορούν στον ελληνικό λαό. Δεν έχουν καμία σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις του. Και αυτό το δάνειο η μόνη σχέση που έχει με τους μισθούς είναι ότι λεηλατεί τους μισθούς. Και αυτό το δάνειο η μόνη σχέση που έχει με τις συντάξεις είναι ότι καταργεί τις συντάξεις. Και αυτό το δάνειο φορτώνεται στις λαϊκές πλάτες αλλά καταλήγει στις τσέπες της εγχώριας πλουτοκρατίας και στους ίδιους τους δανειστές. Σε αυτούς επιστρέφουν τα δάνεια - και μάλιστα επιστρέφουν ακριβώς τη στιγμή που «δίνονται». Αυτοί που τα «δίνουν», τα «δίνουν» για να εξασφαλίσουν τα δικά τους κέρδη. Για να εξασφαλίσουν ότι θα εισπράξουν τα τοκογλυφικά από τα παλιότερα δάνεια και για να καπαρώσουν τα μελλοντικά τοκογλυφικά από τα επόμενα δάνεια.

Η πολιτική τους δεν έχει προηγούμενο: Κουνώντας σαν «καθρεφτάκι» προς «ιθαγενείς» το νέο δάνειο των 10 – 20 δισ. ευρώ, έρχονται να μας πουλήσουν σαν «χορηγία» μια νέα δανειακή σύμβαση με ρήτρα ότι, τελικά, στον ελληνικό λαό αναγνωρίζουν ότι έχει έναν και μοναδικό λόγο ύπαρξης: Να πληρώνει τους νέους τόκους αυτής της διαρκούς ληστείας, ζώντας σκλάβος. Δούλος των 400 ευρώ μισθό. Άνεργος, άστεγος και υποσιτιζόμενος. Για τα επόμενα 50 χρόνια! Και εις τον αιώνα τον άπαντα! Να είναι θαμμένος στα έγκατα του εργασιακού Μεσαίωνα και να αναπνέει τόσο όσο χρειάζεται για να ταΐζει εγχώριους και διεθνείς νταβατζήδες. Να κατοικεί σε μια χώρα που ό,τι έμψυχο ή άψυχο υπάρχει επάνω της θα τελεί εις το διηνεκές υπό το «αγγλικό δίκαιο» και υπό την δικαιοδοσία του δικαστηρίου του Δουκάτου του Λουξεμβούργου!

Πηγή: enikos.gr

Την ανάγκη «να καταπολεμηθούν στη ρίζα τους νεοναζιστικές εξελίξεις» και «να αποτραπεί η διολίσθηση της Ελλάδας σε έναν σιωπηλό εμφύλιο» επισημαίνει σε δημοσίευμά της με τίτλο «Το φάντασμα της Βαϊμάρης στην Αθήνα», η ελβετική εφημερίδα, Neue Zürcher Zeitung, το οποίο αναφέρεται στην απήχηση της «Χρυσής Αυγής» στην ελληνική κοινωνία.

Στο σχόλιο που υπογράφει ο οικονομολόγος και μέλος της Task Force, Γενς Μπάστιαν, σημειώνει τα εξής:
«Με μια πρώτη ματιά η εκλογική επιτυχία της Χρυσής Αυγής μπορεί να εξηγηθεί ως το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού ξενοφοβικής ρητορικής και των εμπειριών πολλών μελών της κοινωνίας από την κρίση».

Ωστόσο, ο Γερμανός οικονομολόγος διακρίνει και βαθύτερα αίτια για την απήχηση της Χ.Α. στην ελληνική κοινωνία. «Οι ιδέες και κινητήριες δυνάμεις που προάγουν τις ακροδεξιές τοποθετήσεις στην Ελλάδα, θα υπήρχαν ακόμη και χωρίς την ύπαρξη ενός τέτοιου κόμματος. Ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και η διαφθορά εκδηλώθηκαν πολύ πριν τη Χ.Α.», επισημαίνει ο Γενς Μπάστιαν.

«Η Χ.Α. κατάφερε να απευθυνθεί στο κέντρο της κοινωνίας»
Σε αυτό θα πρέπει να προστεθούν οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί αναφορικά με τα εκλογικά κίνητρα των πολιτών, αναφέρει ο Γερμανός οικονομολόγος που ζει εδώ και 16 χρόνια στην Ελλάδα.

«Ένα σύστημα πατρωνίας που λειτουργούσε εδώ και δεκαετίες κατέρρευσε. Τα κυβερνητικά κόμματα (κόμματα εξουσίας) δεν είναι πλέον σε θέση να εξυπηρετούν τα πελατειακά δίκτυα, για παράδειγμα: προσλήψεις στο δημόσιο ως αντάλλαγμα για την παροχή ψήφου. Αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη κατά την κατάρρευση του μεσαίου χώρου στο κομματικό φάσμα της Ελλάδας. Στις δεκαετίες μετά τον πόλεμο, τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ κατάφερναν να συγκεντρώνουν έως και το 80% των ψήφων. Σήμερα το ποσοστό αυτό είναι στην καλύτερη περίπτωση 30%», εξηγεί ο Γενς Μπάστιαν.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Χ.Α. κατάφερε να απευθυνθεί στο κέντρο της κοινωνίας, με θέματα όπως τη μετανάστευση, το νόμο και την τάξη και «υπογραμμίζοντας μια ξένη κυριαρχία στην Ελλάδα», η οποία εκδηλώνεται με την παρουσία της τρόικας και τους διεθνείς δανειστές.

«Το εκλογικό δυναμικό του κόμματος επικεντρώνεται σε νέους ανθρώπους, άνεργους, συνταξιούχους, υπαλλήλους και ελεύθερους επαγγελματίες. Τα εκλογικά τους κίνητρα χαρακτηρίζονται από την απώλεια εμπιστοσύνης έναντι του κοινοβουλίου, των συνδικάτων και της ΕΕ. Το κόμμα καταφέρνει όλο και περισσότερο να εξαντλεί αυτό το απόθεμα. Προτεραιότητα δίνεται τώρα στην προσπάθεια να μετατραπούν οι ψηφοφόροι οργής και διαμαρτυρίας σε τακτικούς ψηφοφόρους», διευκρινίζει ο Γενς Μπάστιαν.

«Nα αποτραπεί η διολίσθηση της Ελλάδας σε έναν σιωπηλό εμφύλιο»
Ο οικονομολόγος αναφέρεται στην τακτική που ακολούθησε η Χ.Α., καλύπτοντας τα δομικά κενά της χώρας: ασφάλεια και τάξη στους δρόμους καθώς και συσσίτια. Επίσης τον στόχο της ανάδειξης της Χ.Α. σε «μάρτυρα του αγώνα κατά του διεφθαρμένου κατεστημένου». Στην κατεύθυνση αυτή, «η βία και ο εκφοβισμός θεωρούνται θεμιτά μέσα της δημόσιας αντιπαράθεσης», επισημαίνεται.

Στη συνέχεια το σχόλιο περιγράφει τις ποινικές διώξεις σε βάρος ηγετικών στελεχών της Χ.Α., οι οποίες ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και στην κατηγορία για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση που αποτέλεσε το θεμέλιο της δίωξης.

Ο Μπάστιαν θεωρεί δεδομένη την ανάγκη της λήψης αυτών των μέτρων από την πολιτική οπτική γωνία, αμφισβητεί, ωστόσο, την αποτελεσματικότητά τους εξαιτίας των νομικών αμφισβητήσεων που διατυπώνονται.

Ο Γερμανός οικονομολόγος δίνει έμφαση στην ανάγκη ανάληψης προσπαθειών για τον απεγκλωβισμό ανθρώπων από τον ακροδεξιό χώρο. Ο Μπάστιαν παραπέμπει στο γερμανικό παράδειγμα της οργάνωσης EXIT, η οποία βοηθά μέλη ακροδεξιών οργανώσεων να εγκαταλείψουν τον εν λόγω χώρο.

Αυτού του είδους τις συνεργασίες θεωρεί απαραίτητες ο Γενς Μπάστιαν προκειμένου «να καταπολεμηθούν στη ρίζα τους νεοναζιστικές εξελίξεις» και να αποτραπεί η διολίσθηση της Ελλάδας σε έναν «σιωπηλό εμφύλιο».

Πηγή: enikos.gr