Ολική ανατροπή χθες στην πορεία των διαπραγματεύσεων. Ενώ το βράδυ της Τρίτης η εικόνα ήταν δραματική με όλα τα δεδομένα να δείχνουν ρήξη, από χθες το απόγευμα όλα δείχνουν ότι η συμφωνία είναι προ των πυλών. Το κατά πόσο αυτό το κλίμα αισιοδοξίας θα επιβεβαιωθεί, είναι ένα θέμα που η απάντηση δεν θα αργήσει να έρθει.
Η πρώτη κομβικής σημασίας στιγμή είναι η προσεχή Δευτέρα, που συνεδριάζει το Eurogroup και η δεύτερη την επόμενη Τετάρτη, όπου συνεδριάζει η ΕΚΤ, με την πρόταση για haircut στα ενέχυρα που θα κάνει αποδεκτά από τις τράπεζες, στο τραπέζι.
Το θετικό κλίμα είχε φανεί από χθες το πρωί. Παρά τα «τύμπανα πολέμου» που ηχούσαν στο εσωτερικό, με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να απειλούν με προσφυγή στον λαό και την «Αυγή» να στέλνει μήνυμα για «στάση πληρωμών», στο εξωτερικό κανείς δεν τράβηξε το «χαλί κάτω από τα πόδια».
Είτε αγνόησαν την ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου, είτε θεώρησαν ότι ήταν για εσωτερική κατανάλωση και δεν είχε αποδέκτη τους πιστωτές. Χαρακτηριστική ήταν δήλωση από εκπρόσωπο της Κομισιόν ότι «όλα στο Brussels Group κινούνται με θετικούς ρυθμούς και υπάρχει πρόοδος».
Ενα απτό δείγμα
Σύμφωνα με πληροφορίες, πάντως, κομβικής σημασίας στη θετική εξέλιξη ήταν η συνάντηση Γ. Δραγασάκη με τον Μ. Ντράγκι. Όπως αναφέρουν αξιόπιστες πηγές ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είπε στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ότι δέχεται ισχυρές πιέσεις, προκειμένου να μειώσει τη ρευστότητα προς τις ελληνικές τράπεζες, κάτι που σημαίνει περαιτέρω ασφυξία, και χρειάζεται ένα απτό δείγμα ότι η συμφωνία πλησιάζει και δεν απομακρύνεται, προκειμένου να «φρενάρει» την απόφαση για haircut για τουλάχιστον μία εβδομάδα.
Το πρώτο δείγμα ότι Ελλάδα και πιστωτές οδεύουν σε συμφωνία ήρθε από την κοινή δήλωση του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ. Σύμφωνα με αυτή, υποχωρούν οι «κόκκινες» γραμμές για Ασφαλιστικό και Εργασιακό.
Συγκεκριμένα τονίζεται:
«Ο πρόεδρος Ζ. Κ. Γιουνκέρ και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας είχαν σήμερα τηλεφωνική επικοινωνία. Κατέγραψαν την πρόοδο που έχει σημειωθεί τις τελευταίες ημέρες στις συνομιλίες μεταξύ της Ελλάδος και των εταίρων της πάνω στο ζήτημα της αναλυτικής δέσμης μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση.
Ιδιαίτερη μνεία έγινε στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας.
Επίσης, συζήτησαν την ανάγκη οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν ένα υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή. Σε αυτό το πλαίσιο υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από τον ρόλο ενός μοντέρνου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων, το οποίο θα πρέπει να αναπτυχθεί μέσω ευρείας διαβούλευσης και να πληροί τα υψηλότερα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Οι εποικοδομητικές συνομιλίες θα πρέπει να συνεχιστούν στα πλαίσια του Brussels Group».
Λίγη ώρα αργότερα ήρθε και η κοινή δήλωση των θεσμών, που ουσιαστικά επιβεβαιώνει ότι υπάρχει πρόοδος στις διαπραγματεύσεις: «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μοιράζονται τον ίδιο στόχο να βοηθήσουν την Ελλάδα να επιτύχει δημοσιονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Οι θεσμοί συνεχίζουν να εργάζονται στενά προς την επίτευξη αυτού του στόχου. Και οι τρεις θεσμοί εργάζονται σκληρά για να επιτύχουν απτή πρόοδο στις 11 Μαΐου».
Χθες ο πρωθυπουργός είχε επικοινωνία και με τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρ. Ολάντ.
Όπως λέει το Μέγαρο Μαξίμου «η συζήτηση ήταν σε πολύ καλό κλίμα και επιβεβαιώθηκε η θέληση και των δύο πλευρών για μια αμοιβαία επωφελή λύση».
Θετικό κλίμα στο εξωτερικό
Η καγκελάριος Αγκ. Μέρκελ κάνει τα πάντα προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη, δήλωσε ο εκπρόσωπός της Στ. Ζάιμπερτ, επισημαίνοντας ότι αυτή ήταν η στάση της από την αρχή της κρίσης.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Β. Σόιμπλε, που δήλωσε ότι «η Ελλάδα χρειάζεται τη βοήθεια της Γερμανίας», τονίζοντας πως σε περίπτωση που καταστραφεί η Ελλάδα θα καταστραφεί και η Γερμανία. Παράλληλα, υπογράμμισε πως ούτε η τρόικα, ούτε η Γερμανία ευθύνονται για τα σημερινά δεινά της χώρας και πως μόνο η Ευρώπη είναι πρόθυμη να την βοηθήσει.
Σημαντικά βήματα για εργασιακά και ασφαλιστικό
Πιστωτές και Αθήνα έχουν κάνει σημαντικά βήματα, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες. Έχουν συμφωνήσει σε θέματα φορολογίας (ενιαίος ΦΠΑ, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και επιβολή επιπλέον φορολογίας στα υψηλά εισοδήματα) και στις ιδιωτικοποιήσεις (οριακές θα είναι οι αλλαγές στο τρέχον πρόγραμμα), ενώ σημαντική πρόοδος έχει επιτευχθεί σε εργασιακό και ασφαλιστικό, με τα θέματα να ανοίγουν και να έρχονται επώδυνες αλλαγές. Συμφωνία φέρεται να υπάρχει και στο θέμα της ενέργειας. Το επόμενο «αγκάθι» για την κυβέρνηση, εφόσον δεν υπάρξει κάποια νέα ανατροπή είναι ότι όλα τα παραπάνω, μαζί με τις «ανώδυνες» πολιτικά διαρθρωτικές αλλαγές θα πρέπει να έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή το ταχύτερο δυνατό, με στόχο να εκταμιευθεί μέρος ή το σύνολο της δόσης.
«Υπάρχει πρόοδος»
Το θετικό κλίμα είχε φανεί από χθες το πρωί. Παρά τα «τύμπανα πολέμου» που ηχούσαν στο εσωτερικό, με στελέχη του κυβερνώντος κόμματος να απειλούν με προσφυγή στον λαό και την «Αυγή» να στέλνει μήνυμα για «στάση πληρωμών», στο εξωτερικό κανείς δεν τράβηξε το «χαλί κάτω από τα πόδια».
Είτε αγνόησαν την ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου, είτε θεώρησαν ότι ήταν για εσωτερική κατανάλωση και δεν είχε αποδέκτη τους πιστωτές. Χαρακτηριστική ήταν δήλωση από εκπρόσωπο της Κομισιόν ότι «όλα στο Brussels Group κινούνται με θετικούς ρυθμούς και υπάρχει πρόοδος».
Πλήρες αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις Ελλάδας-δανειστών
Μάιος 06, 2015Κυβερνητικό έγγραφο αναφέρει τους λόγους του "ναυαγίου"- Προβληματισμός από το Μαξίμου
Πλήρες αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις ομολογεί η κυβέρνηση με non paper που εξέδωσε πριν λίγο το Μέγαρο Μαξίμου.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται οτι οι αντιθέσεις ΔΝΤ και ΕΕ δημιουργούν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις παρόλο που η ελληνική πλευρά κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις για έντιμο συμβιβασμό.
Αναλυτικά το non paper:
1. Οι σοβαρές διαφωνίες και αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, δημιουργούν εμπόδια στις διαπραγματεύσεις και υψηλούς κινδύνους. Ενώ μέχρι πρότινος το βασικό επιχείρημα των θεσμών ήταν ότι η ελληνική πλευρά δεν κατέθετε ολοκληρωμένες προτάσεις τώρα, πλέον, είναι φανερό ότι και προτάσεις έχουν κατατεθεί και ουσιαστικές υποχωρήσεις έχουν γίνει στην κατεύθυνση ενός «έντιμου συμβιβασμού».
2. Η διαφορά, όμως, στρατηγικής ανάμεσα στους θεσμούς δημιουργεί εμπόδια.
α. Το ΔΝΤ θέτει τις κόκκινες γραμμές τους στις μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο συνταξιοδοτικό και στα εργασιακά, ενώ έχει χαλαρές γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος. Στο πίσω μέρος της σκέψης του ΔΝΤ βρίσκεται η διαγραφή του χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.
β. Αντιθέτως η Κομισιόν έχει κόκκινες γραμμές στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος και συνεπακόλουθα στην μη διαγραφή του χρέους και χαλαρές γραμμές στις σκληρές μεταρρυθμίσεις όπως αυτές του συνταξιοδοτικού και των εργασιακών.
3. Το αποτέλεσμα είναι το σύνολο των θεσμών να έχει κόκκινες γραμμές παντού: Συνταξιοδοτικά, εργασιακά [ΔΝΤ] και πρωτογενές πλεόνασμα [Κομισιόν]. Με αυτά τα δεδομένα δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός. Η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους θεσμούς και στην αδυναμία συνεννόησης μεταξύ τους.
4. Έχοντας η ελληνική κυβέρνηση συνειδητοποιήσει την κραυγαλέα αντίφαση πήρε την πρωτοβουλία:
α. Να μη φέρει στην Βουλή το πολυνομοσχέδιο πριν υπάρξει προοπτική συμφωνίας.
β. Να βάλει στο τραπέζι της συζήτησης την επόμενη μέρα, δηλαδή το σχέδιο εξόδου στις αγορές και χρηματοδότησης της ανάπτυξης στην μετά τον Ιούνιο εποχή.
5. Στους σημερινούς FT αποκαλύπτονται πλήρως οι στρατηγικές αντίθεσης μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ [άρθρο του Peter Spiegel]. Οι FT αποκαλύπτουν ότι ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Paul Thomsen, προειδοποίησε τους Υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης ότι «ενδεχομένως το ΔΝΤ να μην δώσει το μερίδιο που του αναλογεί στη δόση ύψους 7,2 δισ. ευρώ» αν «δεν διαγράψουν σημαντικό μέρος του χρέους της Ελλάδας». Την ίδια ώρα, σημειώνει ο P. Spiegel, «η Ευρωζώνη, που έχει στην κατοχή της το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους, είναι σταθερά αντίθετη σε ελάφρυνση χρέους».
6. Την ίδια ώρα ο Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, επιβεβαίωσε την αντίθεση μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ, δηλώνοντας ότι το ζήτημα του χρέους «μπορεί να συζητηθεί μόνο μετά από μια συμφωνία για ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων». Μια στρατηγική διαφωνία, με επίκεντρο την Ελλάδα, μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ που λειτουργεί σε βάρος της χώρας.
parapolitika.gr
Αυτοί θα είναι οι νέοι φόροι στον... βωμό της απεμπλοκής
Μάιος 06, 2015Δύο μέτρα, η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και φέτος και οι παρεμβάσεις στην ειδική εισφορά αλληλεγγύης αναμένεται να αποτελέσουν το «κλειδί» που ενδεχομένως να «ξεκλειδώσει» σε αυτή τη φάση τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές.
Μπορεί η κυβέρνηση να «παγώνει» προς το παρόν την κατάθεση του πολυνομοσχεδίου, όμως ο εμπλουτισμός των μέτρων της λίστας Βαρουφάκη έχει αποκτήσει διαρκή χαρακτήρα και το «γράψε - σβήσε» δεν έχει τελειωμό. Στο φορολογικό πεδίο τα μέτρα που εξετάζονται είναι:
[1] Επαναφορά της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης με αύξηση των συντελεστών για τα εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ ή ακόμη και με κατάργηση της έκπτωσης 30% που ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2015. Δεν αποκλείεται ακόμη και το ενδεχόμενο διπλασιασμού των συντελεστών για τα υψηλά εισοδήματα, σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Από την εφαρμογή του μέτρου οι εισπράξεις εκτιμάται ότι θα επανέλθουν στα επίπεδα του 1,3 δισ. ευρώ. Οι συντελεστές που επιβάλλονται σήμερα σε εισοδήματα άνω των 12.000 ευρώ κυμαίνονται από 0,7% έως 2,8%. Σε περίπτωση διπλασιασμού των συντελεστών για τα μεγάλα εισοδήματα, τότε αυτοί θα διαμορφωθούν σε 4,2% για εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ και 5,6% για εισοδήματα που υπερβαίνουν τις 100.000 ευρώ.
[2] Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ για φέτος ενδεχομένως ελαφρώς «κουρεμένου», ο οποίος θα μπορούσε να αποφέρει στα ταμεία του Δημοσίου περίπου 2 δισ. ευρώ. Σημειώνεται ότι οι εισπράξεις από τον ΕΝΦΙΑ του 2014 ανήλθαν σε 2,65 δισ. ευρώ.
[3] Αύξηση του φόρου πολυτελούς διαβίωσης κατά 30% σε Ι.Χ. υψηλού κυβισμού, πισίνες και αεροσκάφη και επέκταση του μέτρου στα σκάφη αναψυχής.
[4] Επιβολή φόρου διαμονής (1-5 ευρώ ή 3%-5% επί του κόστους της διανυκτέρευσης) για διανυκτερεύσεις σε πολυτελή ξενοδοχεία των νησιών του Αιγαίου.
[5] Επιβολή φόρου 3% επί της εκδιδόμενης απόδειξης σε νυχτερινά κέντρα, μπαρ, εστιατόρια και λοιπές επιχειρήσεις υγειονομικού ενδιαφέροντος πρώτης κατηγορίας κατά την τουριστική περίοδο (1η Απριλίου έως 31η Οκτωβρίου)
[6] Φόρος 6% στις πωλήσεις ειδών που υπάγονται στον φόρο πολυτελείας (π.χ. ρολόγια, κοσμήματα, έργα τέχνης). Το μέτρο προτείνεται να εφαρμοστεί στα νησιά του Αιγαίου, όπου ισχύουν οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ ως αντιστάθμισμα για τη διατήρηση των υφιστάμενων συντελεστών.
[7] Υποχρεωτική χρήση πλαστικού χρήματος, αντί μετρητών, για συναλλαγές μεγαλύτερες των 70 ευρώ στα νησιά με πληθυσμό άνω των 4.100 κατοίκων.
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρίσκεται και η πρόταση για καθιέρωση ενός ενιαίου συντελεστή 15% (με εξαίρεση φάρμακα-βιβλία που θα παραμείνουν στο 6,5% και τρόφιμα που θα παραμείνουν στο 13%) με τους δανειστές να πιέζουν για ενιαίο συντελεστή τουλάχιστον 18%.
Επίσης υπάρχουν σκέψεις και για την επιβολή «κεφαλικού φόρου» στους 300 πλουσιότερους φορολογουμένους με βάση το περιουσιολόγιο.
imerisia.gr
Ενιαίος ΦΠΑ από 15% ως 18%
Μάιος 05, 2015Οι πληροφορίες θέλουν συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών για αύξηση του ΦΠΑ όχι μόνο στα νησιά, αλλά ανά την επικράτεια, αλλά και ταυτόχρονη μείωση σε άλλα προϊόντα με καθιέρωση ενιαίου συντελεστή.
Είναι πάγιο αίτημα των δανειστών, κυρίως μάλιστα του ΔΝΤ η μείωση των πολλών συντελεστών ΦΠΑ στη χώρα μας και φαίνεται ότι αυτή τη φορά υπάρχει εξέλιξη ως προς την καθιέρωση ενός ενιαίου συντελεστή που εκτός ελάχιστων περιπτώσεων θα περιλαμβάνει όλες τις υπηρεσίες και τα προϊόντα
Το σενάριο που η κυβέρνηση φαίνεται να συζητά με εταίρους και δανειστές είναι ένας ενιαίος συντελεστής στο 15%.
Από την πλευρά τους εταίροι και δανειστές επιμένουν ότι ο συντελεστής του φόρου πρέπει να είναι στο 18%.
Από τον ενιαίο συντελεστή η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι θα εξαιρεθούν τα βιβλία και τα φάρμακα που θα παραμείνουν στο 6,5%, αλλά και τα τρόφιμα που επίσης θα μείνουν στον συντελεστή 13%.
newsit.gr
Πρόταση - σοκ για στάση πληρωμών προς τους δανειστές μέχρι να υπάρξει συμφωνία, κάνει ο πρώην επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός.
Με ανάρτησή του στο facebook, το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ στο κείμενό του που φέρει τον τίτλο: «Σκάκι, όχι πόκερ» υπογραμμίζει πως η στάση πληρωμών δεν «συνεπάγεται και έξοδο από την Ευρωζώνη» εξηγώντας πως «η υιοθέτηση εκ μέρους οποιασδήποτε χώρας ενός νέου αποκλειστικού εθνικού νομίσματος θα μετέτρεπε την Ευρωζώνη από μια ενιαία νομισματική περιοχή σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, η σταθερότητα (και ύπαρξη) της οποίας θα κατέρρεε σύντομα, από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των χρηματαγορών στο περιβάλλον "συναλλαγματικού κινδύνου" που θα δημιουργείτο αμέσως μετά την πρώτη έξοδο».
Ο κ. Μηλιός καταλήγει: «Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση και πρέπει να ανταποκριθούμε χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις».
Το άρθρο αναλυτικά:
Σκάκι, όχι πόκερ!
(Ξανακερδίζοντας τον χαμένο χρόνο)
του Γιάννη Μηλιού
Η εντολή που έχει η κυβέρνηση από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι διπλή:
(α) Να σταματήσει τις πολιτικές λιτότητας, θέτοντας στο επίκεντρο τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, (β) να εξασφαλίσει μια συμφωνία με τους δανειστές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού Δημοσίου.
Αν οι δανειστές αδιαφορούν για τη δημοκρατία και τη βούληση του ελληνικού λαού και απαιτούν τη συνέχιση της λιτότητας στην Ελλάδα (δηλαδή ζητούν από την ελληνική κυβέρνηση να αθετήσει τη βασική εντολή που της έδωσε ο ελληνικός λαός), τότε η λύση είναι μία:
Καθυστέρηση των υποχρεώσεων προς τους δανειστές. Με άλλα λόγια, καθυστέρηση πληρωμών μέχρις ότου υπάρξει συμφωνία. Πάντα εντός της Ζώνης του Ευρώ, μια που η «νομισματική» υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης και του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας είναι εξίσου ανεπιθύμητη με την «εσωτερική υποτίμηση».
1. Λιτότητα
Η λιτότητα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Στην επιφάνεια, λειτουργεί ως στρατηγική για τη μείωση του επιχειρηματικού κόστους. Η λιτότητα μειώνει το κόστος εργασίας του ιδιωτικού τομέα, αυξάνει τα κέρδη ανά μονάδα κόστους (εργασίας) και ως εκ τούτου αυξάνει το ποσοστό κέρδους. Συμπληρώνεται από την οικονομία στη χρήση «υλικού κεφαλαίου» και από θεσμικές αλλαγές οι οποίες ενισχύουν αφενός την κινητικότητα και τον ανταγωνισμό των κεφαλαίων και αφετέρου την ισχύ των διευθυντών στο εσωτερικό της επιχείρησης και των κατόχων χρηματοπιστωτικών τίτλων στο εσωτερικό της κοινωνίας.
Όσον αφορά τη δημοσιονομική εξυγίανση, η λιτότητα δίνει προτεραιότητα σε περικοπές δημοσίων δαπανών που σημαίνουν συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας, με παράλληλη μείωση των φόρων επί του κεφαλαίου, αλλά και σταδιακή εξαφάνιση της όποιας προοδευτικότητας στον φόρο εισοδήματος.
Ωστόσο, αυτό που αποτελεί κόστος για την καπιταλιστική τάξη, συνιστά το βιοτικό επίπεδο της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αυτό ισχύει και για το κράτος πρόνοιας, του οποίου οι υπηρεσίες μπορούν να θεωρηθούν ως μορφή «κοινωνικού μισθού».
Είναι σαφές λοιπόν ότι η λιτότητα αποτελεί πρωτίστως μια ταξική πολιτική: Προωθεί διαρκώς τα συμφέροντα του κεφαλαίου έναντι εκείνων των μισθωτών, επαγγελματιών, συνταξιούχων, και άλλων ευάλωτων ομάδων. Σε μακροπρόθεσμη βάση στοχεύει στη δημιουργία ενός μοντέλου εργασίας με λιγότερα δικαιώματα και μικρότερη κοινωνική προστασία, με χαμηλούς και ευέλικτους μισθούς και την απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής διαπραγματευτικής ισχύος για τους μισθωτούς.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σε μια συγκυρία τέτοιας όξυνσης των κοινωνικών ανταγωνισμών όπως η σημερινή, μια κυβέρνηση που τάσσεται με τη μεριά της εργασίας και της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορεί ούτε καν να διανοηθεί να υποχωρήσει σε εκβιασμούς για τη συνέχιση της λιτότητας. Δεν μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια κυβέρνηση των λίγων, σε μια κυβέρνηση αυτών που όχι απλώς δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιπλέον αντιμάχονται την παρούσα κυβέρνηση.
2. Ζώνη του ευρώ
Η ζώνη του ευρώ (ΖτΕ) αποτελεί μία ιδιόμορφη νομισματική ένωση, δεδομένου ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν λειτουργεί ως δανειστής τελευταίας καταφυγής για τις χώρες-μέλη της (δεν δανείζει άμεσα τα κράτη-μέλη της ΖτΕ). Με τον τρόπο αυτό τα κράτη-μέλη της ΖτΕ εκθέτουν σκόπιμα τον εαυτό τους σε χρηματοπιστωτικό κίνδυνο, με βάση τον κανόνα ότι οι κρατικές πολιτικές πρέπει πάντα να «αξιολογούνται» από τις αγορές και να έχουν την έγκρισή τους, δηλαδή να εκφράζουν τα συμφέροντα των αγορών.
Έχοντας πολιτικά συνομολογήσει ότι δεν «επιτρέπεται» να δανείζονται άμεσα από την ΕΚΤ, τα κράτη-μέλη της ΖτΕ γνώριζαν εξαρχής ότι, σε μια συγκυρία δημοσιονομικής δυσχέρειας, για να έχουν την αναγκαία ρευστότητα ώστε να αποπληρώνουν τους κατόχους των κρατικών ομολόγων τους θα έπρεπε να περικόψουν κοινωνικές δαπάνες. Αυτό καθιστά τη συρρίκνωση του κράτους πρόνοιας προϋπόθεση για τη χρηματοπιστωτική φερεγγυότητα. Οι κυβερνώσες ελίτ όλων των χωρών της ΖτΕ είχαν, επομένως, υποβάλει οικειοθελώς τον εαυτό τους σε έναν υψηλό κίνδυνο χρεοστασίου, προκειμένου να παγιώσουν τις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές. Με άλλα λόγια, είχαν από κοινού αποφασίσει να εκμεταλλευτούν τις κρίσεις ως μέσα για την περαιτέρω ενίσχυση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών.
Στο πλαίσιο αυτό, η εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους «παγιδεύει» τη δημοσιονομική πολιτική στη λιτότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και την απαξίωση της εργασίας.
Έχοντας συνείδηση της κατάστασης, η παρούσα ελληνική κυβέρνηση δεν επιτρέπεται (και δεν πρόκειται) να εγκλωβιστεί σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη παγίδα, επιδιώκοντας την πάση θυσία αποφυγή μιας καθυστέρησης πληρωμών προς τους δανειστές.
3. Ευρώ
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ευρύτερα οι λαϊκές τάξεις στη ΖτΕ δεν έγκειται στο ότι περισσότερες χώρες έχουν το ευρώ ως κοινό νόμισμα. Έγκειται στο πολιτικό πλαίσιο, που επιβάλλει στις χώρες-μέλη της ΖτΕ να υπόκεινται στα κριτήρια, την αξιολόγηση και τη χρηματοδότηση των χρηματαγορών, καθώς η ΕΚΤ περιορίζεται στο ρόλο μιας «ιδιόμορφης» Κεντρικής Τράπεζας, χωρίς τη λειτουργία του δανειστή τελευταίας καταφυγής.
Το ζήτημα είναι πολιτικό. Η νεοφιλελεύθερη παγίδα μπορεί να διαρραγεί όταν η ελληνική κυβέρνηση καταστήσει σαφές ότι, αν αναγκαστεί, θα τολμήσει να επιλέξει την καθυστέρηση πληρωμών, προκειμένου να μην αθετήσει τη λαϊκή εντολή, να μην προδώσει όσους την εμπιστεύτηκαν.
Η επίπτωση από μια αύξηση στα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων θα είναι αμελητέα, αφού έτσι κι αλλιώς η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών. Τα επιτόκια θα μειωθούν ραγδαία, αλλά και οι άλλοι χρηματοπιστωτικοί δείκτες θα βελτιωθούν αντίστοιχα, μόνο όταν θα υπάρξει μια βιώσιμη, δηλαδή επωφελής για την κοινωνική πλειοψηφία και συμβατή με τη λαϊκή εντολή συμφωνία.
Η καθυστέρηση πληρωμών δεν συνεπάγεται έξοδο από τη ΖτΕ. Η υιοθέτηση εκ μέρους οποιασδήποτε χώρας ενός νέου αποκλειστικού εθνικού νομίσματος θα μετέτρεπε τη ΖτΕ από μια ενιαία νομισματική περιοχή σε ζώνη σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών, η σταθερότητα (και ύπαρξη) της οποίας θα κατέρρεε σύντομα, από την ανεξέλεγκτη λειτουργία των χρηματαγορών στο περιβάλλον «συναλλαγματικού κινδύνου» που θα δημιουργείτο αμέσως μετά την πρώτη «έξοδο». Γι’ αυτό κανείς δεν θα τολμήσει να θέσει ζήτημα αποβολής της Ελλάδας από τη ΖτΕ.
Πολύ περισσότερο, η καθυστέρηση πληρωμών προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν συνεπάγεται αυτόματα «πιστωτικό γεγονός», αφού για την ύπαρξη ή μη πιστωτικού γεγονότος πρέπει να αποφασίσει το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου.
Μάλιστα, την 1/5/2015, τρεις σημαντικοί οίκοι αξιολόγησης, Standard and Poor’s, Fitch και DBRS, ανακοίνωσαν ότι δεν θα θεωρήσουν χρεοστάσιο (default) μια καθυστέρηση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου προς το ΔΝΤ ή την ΕΚΤ. Ειδικότερα, ο Frank Gill, αξιωματούχος της Standard and Poor’s, δήλωσε τα εξής: «Εάν η Ελλάδα, για οποιοδήποτε λόγο, αδυνατούσε να πραγματοποιήσει μια πληρωμή προς το ΔΝΤ ή την ΕΚΤ, αυτό δεν θα αποτελούσε χρεοστάσιο σύμφωνα με τα κριτήριά μας, διότι πρόκειται για χρέος του "επίσημου" τομέα».
Εντελώς ανεξάρτητα από τα κομμάτια εκείνα της Αριστεράς που υποστηρίζουν την έξοδο από τη ΖτΕ και την ΕΕ στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου για τον ριζικό μετασχηματισμό της οικονομίας και της κοινωνίας, η «αποβολή από το ευρώ» αποτελεί από την αρχή της κρίσης μια κενή περιεχομένου προπαγάνδα εκφοβισμού εκ μέρους του εσωτερικού και διεθνούς νεοφιλελεύθερου κατεστημένου. Εντούτοις, στην προοπτική αυτή προσχωρούν εσχάτως και μερίδες της ελληνικής και διεθνούς ολιγαρχίας (με τους εκπροσώπους τους), που δραστηριοποιούμενες στο εξωτερικό, ή έχοντας την (κινητή) περιουσία τους σε διεθνές νόμισμα, ευελπιστούν να κερδοσκοπήσουν από την υποτίμηση ενός ενδεχόμενου νέου ελληνικού νομίσματος.
4. «Μνημόνιο για το κεφάλαιο»!
Ας το επαναλάβουμε: Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές με βάση τη δέσμευση ότι θα τερματίσει τις πολιτικές της λιτότητας και θα θέσει σε κίνηση μια διαδικασία στήριξης των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτό σημαίνει ότι προτεραιότητα στις εξελίξεις έχει το «εσωτερικό μέτωπο», η πάλη για κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία, ενάντια στα συμφέροντα της ολιγαρχίας που επέβαλε τις μνημονιακές πολιτικές.
Ήδη χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Ο λαός από την πρώτη στιγμή, μας έδειξε ότι βρίσκεται στο πλευρό μας και με τη μαζική παρουσία χιλιάδων πολιτών στους δρόμους, μας άνοιγε το δρόμο να προωθήσουμε όλα αυτά για τα οποία μας ψήφισε. Τις βαθιές τομές που θα αλλάξουν την εικόνα της κοινωνίας και θα δώσουν ελπίδα και κίνητρο στράτευσης και αγώνα στην κοινωνική πλειοψηφία.
Άλλωστε, αυτή η εσωτερική δυναμική μπορεί να τροφοδοτήσει την αποτελεσματικότητα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Θυμίζω εδώ τον βασικό κανόνα της διαπραγμάτευσης: Δεν πας να διαπραγματευτείς με τίποτε λιγότερο, τουλάχιστον από τα αιτήματά σου. Οι δίκαιες απαιτήσεις ενός λαού που ταλαιπωρήθηκε τουλάχιστον για μια πενταετία από αντιλαϊκές πολιτικές, που δεν πέτυχαν κανέναν από τους διακηρυγμένους τους στόχους, δεν μπαίνουν σε ποσοστά.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σήμερα μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση. Οφείλει να επιδιώξει να περιορίσει τη στρατηγική του κεφαλαίου για υπαγωγή όλων των πτυχών της κοινωνικής ζωής στην εποπτεία των αγορών και στο κριτήριο του κέρδους, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον που κυριαρχείται από τις νεοφιλελεύθερες ελίτ και αντιλαμβάνεται ως «ηθικό κίνδυνο» κάθε πολιτική που ευνοεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Βασικό ζητούμενο για μας είναι η «αντίστροφη αναδιανομή», που σημαίνει πολιτικές κοινωνικής δικαιοσύνης, μεταφορά των βαρών στους «έχοντες», ένα «μνημόνιο για το μεγάλο κεφάλαιο», που θα αποφέρει τα χρηματοδοτικά μέσα για την υλοποίηση του προγράμματός μας.
Όρο και προϋπόθεση αποτελούν η θέσπιση ενός ριζοσπαστικού φορολογικού συστήματος, που θα ελαφρύνει την κοινωνική πλειοψηφία και θα κατανέμει τα βάρη στο κεφάλαιο και τον πλούτο, η διεύρυνση του χώρου των κοινωνικών αγαθών στον αντίποδα της λογικής των ιδιωτικοποιήσεων, η δημοκρατία.
Η πλειοψηφία της κοινωνίας θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό μιας κυβέρνησης που πασχίζει να σταματήσει τη λιτότητα και να αντιστρέψει τις προτεραιότητες πολιτικής προς όφελος των πολλών. Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της κοινωνίας θα είναι πάντα αντίθετη προς τη συρρίκνωση των μισθών και την επέκταση της επισφαλούς απασχόλησης, τον εκφυλισμό και τη συρρίκνωση των δημόσιων-κοινωφελών υπηρεσιών, που αυξάνουν το κόστος της εκπαίδευσης και της υγειονομικής περίθαλψης, θα είναι αντίθετη με την αποδυνάμωση των δημοκρατικών θεσμών και την ενίσχυση της καταστολής. Θα αντιλαμβάνεται πάντα την «κρίση της εργασίας» (δηλαδή την ανεργία, την κατάργηση δικαιωμάτων, την επισφαλή και κακοπληρωμένη εργασία, κλπ.) ως μια κοινωνική ασθένεια που πρέπει να αντιμετωπιστεί καθαυτή, όχι ως μελλοντικό παρεπόμενο της ανάκαμψης των κερδών.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική πρόκληση και πρέπει να ανταποκριθούμε χωρίς δισταγμούς και αμφιταλαντεύσεις!
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS