Η οικονομική δυσχέρεια, δεν αποτελεί εύλογη αιτία μη καταβολής ενός μισθώματος, ούτε απαλλάσσει έναν ενοικιαστή από τις συνέπειες της υπερημερίας – αποφάσισε ο Άρειος Πάγος αποφαινόμενος σε μια περίπτωση αντιδικίας Δήμου της Βορείου Ελλάδος με ιδιώτη ενοικιαστή, που αφορούσε την τύχη ενός ενοικιαζόμενου ακινήτου.

Το ακίνητο εκμισθωνόταν από ιδιώτη για τη χρήση του ως εστιατορίου. Ο εν λόγω ενοικιαστής, το 2008 είχε καθυστερήσει να καταβάλει στον ΟΤΑ-ιδιοκτήτη του ακινήτου, νοίκια οκτώ μηνών, δημιουργώντας συνολικά οφειλή 7500 ευρώ. Κατά το τέλος του 2008, ο Δήμος κατήγγειλε τη σύμβαση, και με αγωγή του αξίωσε να του επιστραφεί το ακίνητο. Σύμφωνα με το νόμο, η καταγγελία της σύμβασης επιτάσσει την αποπληρωμή της οφειλής εντός μηνός, αλλιώς η συμφωνία λύεται και το ακίνητο αποδίδεται στον ιδιοκτήτη. Ο ενοικιαστής δεν κατέβαλε τα ενοίκια εντός των προβλεπόμενων από την νομοθεσία τριάντα ημερών, αλλά τα κατέβαλε σε δύο δόσεις από τον δεύτερο μέχρι τον έκτο μήνα.

Κατά την εκδίκαση της αγωγής του ιδιοκτήτη στο Εφετείο, ο ιδιώτης δήλωσε πως η καθυστέρηση εξόφλησης της οφειλής του, οφειλόταν σε οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπισε λόγω προβλημάτων υγείας συγγενικού του προσώπου. Υποστήριξε επίσης, πως η εφαρμογή των προθεσμιών, οδηγούσε σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το Εφετείο δεν δικαίωσε τον ιδιώτη, αλλά έκρινε πως όφειλε να αποδώσει το ακίνητο στον ιδιοκτήτη του λόγω της καθυστέρησης της αποπληρωμής των ενοικίων. Η αίτηση αναίρεσης του ενοικιαστή στον Άρειο Πάγο δεν άλλαξε την απόφαση αυτή. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως η καθυστερημένη καταβολή των οφειλομένων μετά την παρέλευση των προθεσμιών, επιφέρει μεν απόσβεση της οφειλής, πλην όμως εξακολουθεί να υφίσταται η υποχρέωση για απόδοση του μισθίου – και για να συνεχιστεί η μίσθωση του ακινήτου από τον ίδιο ενοικιαστή, χρειάζεται να συναφθεί νέα σύμβαση.

Οι λόγοι υγείας συγγενικού προσώπου που είχε επικαλεστεί ο ενοικιαστής προκειμένου να δικαιολογήσει την καθυστέρηση στην καταβολή των ενοικίων, απορρίφθηκαν από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος σημείωσε πως η οικονομική δυσχέρεια δεν αποτελεί εύλογη αιτία μη καταβολής του μισθώματος και δεν απαλλάσσει τον ενοικιαστή από τις συνέπειες της υπερημερίας. Όσο για την αρχή της αναλογικότητας, σύμφωνα με την απόφαση, δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ιδιωτικές διαφορές όπως είναι οι μισθωτικές.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ούτε ένα ευρώ δεν δικαιούνται οι συμβασιούχοι των οποίων οι συμβάσεις θεωρούνται άκυρες και λειτουργούσαν ως απλές σχέσεις εργασίας, σύμφωνα με απόφαση του Β1 Εργατικού Τμήματος του Αρείου Πάγου,

που απέρριψε τις αγωγές δέκα μουσικών της φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων, που εργάζονταν με διαδοχικές ανανεούμενες συμβάσεις μίσθωσης έργου.

Οι μουσικοί που είχαν δικαιωθεί στο Πρωτοδικείο, υποστήριξαν ότι κατ’ επίφαση και καταχρηστικά οι συμβάσεις τους χαρακτηρίστηκαν ως συμβάσεις μίσθωσης έργου, ενώ στην πραγματικότητα υπέκρυπταν ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.

Υποστήριξαν ακόμη ότι, καθ’ όλο το διάστημα που εργάζονταν, κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου. Δεδομένου ότι για την εργασία τους αυτή δεν είχαν πληρωθεί από τον Δήμο, ζήτησαν από το δικαστήριο να τους καταβληθούν οι δεδουλευμένες αποδοχές τους, τα δώρα εορτών και το επίδομα αδείας.

Οι αρεοπαγίτες έκριναν ότι η αγωγή των μουσικών είναι παράνομη. Και αυτό γιατί όλοι οι μουσικοί προσλήφθηκαν μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001, με την οποία τροποποιήθηκε το άρθρο 103.

Έτσι κατά τον Άρειο Πάγο απαγορεύεται η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου με το Δημόσιο, τα Ν.Π.Δ.Δ. και τους Ο.Τ.Α. σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου (μονιμοποίηση), ακόμη και στις περιπτώσεις που οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη τους.

Ακόμη, ο Άρειος Πάγος, στην υπ’ αριθμ. 401/2015 απόφασή του, επικαλείται τις νομοθετικές διατάξεις (νόμοι 2190/1994 και 2527/1997) που προβλέπουν ότι οι Δήμοι, κ.λπ. με τη λήξη της πρώτης σύμβασης ορισμένου χρόνου ή έργου πρέπει να σταματήσουν να καταβάλλουν τις αποδοχές.

Σε αντίθετη περίπτωση, οι αποδοχές που θα χορηγούνται στους συμβασιούχους θα καταλογίζονται στους Δημάρχους, ενώ παράλληλα θα διώκονται οι τελευταίοι για παράβαση καθήκοντος.

Όπως αναφέρουν στην απόφασή τους οι αρεοπαγίτες «απαγορεύεται απόλυτα από το νόμο και τέτοια δεν δημιουργεί καμία αξίωση αμοιβής, αφού σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι έγκυρη και ειδικότερα δεν δημιουργεί αξίωση ούτε από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, αφού τέτοιος πλουτισμός δεν προκύπτει για τον εργοδότη».

Τι ίσχυε έως σήμερα

Μέχρι τώρα, ο Άρειος Πάγος με αποφάσεις του όταν δίκαζε αγωγές εργαζομένων του δημοσίου τομέα με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή συμβάσεις (δήθεν) μίσθωσης έργου (συμβασιούχοι), οι οποίοι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του εργοδότη τους, δεν προέβαινε μεν στη μονιμοποίησή των εργαζομένων αυτών, ωστόσο, κάνοντας ορθό νομικό χαρακτηρισμό της έννομης σχέσης τους, τους επιδίκαζε τις δεδουλευμένες αποδοχές τους.

Δηλαδή οι αρεοπαγίτες επιδίκαζαν τις αποδοχές του διαστήματος που οι συμβασιούχοι εργάστηκαν χωρίς να αμειφθούν για την εργασία τους αυτή, καθώς και τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα αδείας, συν τους νόμιμους τόκους υπερημερίας.

aftodioikisi.gr

Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο βγήκε μια δικαστική απόφαση που δικαίωνε το συνθέτη Μάνο Ψαλτάκη,

ο οποίος ισχυριζόταν πως μέρος της σύνθεσης του «My number one» (του τραγουδιού που έφερε την Ελλάδα στην πρώτη θέση στο διαγωνισμό της Eurovision το 2005) ανήκε στον ίδιο και όχι στον Χρήστο Δάντη. Ωστόσο, ο τραγουδιστής δίνει τη δική του απάντηση και αποκαλύπτει λεπτομέρειες που δεν γνωρίζαμε, στο περιοδικό PEOPLE και τον Μαρίνο Βυθούλκα.

«Το Σεπτέμβριο του 2013 βγήκε η πρωτόδικη απόφαση. Βέβαια, αργότερα, έγινε το εφετείο και το κέρδισα. Δεν το ανακοίνωσα όμως. Δεν χρειάστηκε. Για να αποδείξω το αυταπόδεικτο; Η υπόθεση θα φτάσει και στον Άρειο Πάγο, οπότε είναι νωρίς για να μιλήσουμε. Εννοείται, όμως, πως το δημιούργημά μου είναι δημιούργημά μου» αρκείται να πει αναφέρει το zappit.gr.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή, μαζί με το Πρώτο Θέμα.