Η υπερλιπιδαιμία είναι η αύξηση των λιπιδίων ( χοληστερόλη, τριγλυκερίδια, HDL-χοληστερόλη, LDL- χοληστερόλη) του αίματος κ αποτελεί ένα από τα συχνότερα προβλήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο.

Η καθημερινή εμπειρία στο εργαστήριο, μας έχει δείξει ότι οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως ηλικίας, άνθρωποι που υποβάλλονται σε ένα συνηθισμένο προληπτικό έλεγχο παρουσιάζουν κάποια μορφή δυσλιπιδαιμίας. Η δυσλιπιδαιμία είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού των λιπιδίων, η οποία όταν συνδυάζεται και με άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ. κάπνισμα) διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην παθογένεια της αθηρωματικής νόσου, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα καρδιαγγειακά  επεισόδια .

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε όσο  πιο έγκυρα  διαγνωσθεί και αντιμετωπιστεί η δυσλιπιδαιμία τόσο καλύτερα αποτελέσματα έχουμε στην  πρόληψη των επεισοδίων  αυτών. Η αύξηση των λιπιδίων, που είναι το αποτέλεσμα κακού μεταβολισμού αυτών, ξεκινά από παρά πολύ μικρή ηλικία και είναι σύνηθες στο εργαστήριο σε μικρά  παιδιά να βρίσκουμε αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκερεδίων.

Διεθνείς μελέτες  έδειξαν ότι η αθηρωματική νόσος ξεκινά τώρα από την ηλικία των επτά ( 7 ) ετών. Είναι πολλοί οι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν σε αυτό, ο πιο συνηθισμένος όμως είναι η διατροφή. Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα τα οποία περιέχονται σε πολλές τροφές τις οποίες όλοι μας καταναλώνουμε καθημερινά συμβάλλουν στην αύξηση της λεγόμενης κακής χοληστερίνης (LDL-χοληστερόλη).

Να πούμε εδώ ότι υπάρχουν και τα μονοακόρεστα λιπαρά οξέα τα οποία από την μεριά τους μειώνουν την κακή χοληστερίνη και αυτό το σημειώνουμε στο σημείο αυτό μιας και η μεσογειακή διατροφή είναι πλούσια από αυτά. Ιδιαίτερη σημασία έχει να ακλουθούμε όσο πιο πολύ μπορούμε τη διατροφή αυτή ουτοσώστε να μειώσουμε τον κίνδυνο. Η μείωση του κινδύνου αυτού με τη διατροφή είναι απαραίτητο να συνδιαστεί και με την αποφύγη άλλων παραγόντων κινδύνου ,που είναι η παχυσαρκία , το κάπνισμα , ο διαβήτης, η αυξημένη κατανάλωση οινοπνεύματος και η μειωμένη σωματική δραστηριότητα.

Συμπερασματικά να πούμε ότι  από πολύ μικρή ηλικία πρέπει να προσέχουμε την διατροφή μας όσο περισσότερο μπορούμε συμβουλεύοντας τα μικρά παιδιά καθημερινά και προσπαθώντας να γίνει τρόπος ζωής η σωστή διατροφή , η άσκηση και η αποφυγή των παραγόντων κινδύνου. Συνοπτικά  θέλουμε να ρίξετε μια ματιά στον πίνακα  που υπάρχει στο site μας και που διανέμουμε  σε όλους τους ασθενείς  μας.

Ένα πειραματικό φάρμακο για τη νόσο Αλτσχάιμερ φαίνεται να παρέχει οφέλη όταν λαμβάνεται στα πολύ αρχικά στάδιά της.

Το φάρμακο λέγεται αντουκανουμάμπη (aducanumab) και δοκιμάστηκε σε μία μελέτη φάσης Ι σε 166 πάσχοντες από πρόδρομη έως ήπια νόσο Αλτσχάιμερ.

Οι μελέτες φάσης Ι αποτελούν το πρώτο στάδιο των κλινικών δοκιμών. Συνήθως πραγματοποιούνται σε μικρό αριθμό εθελοντών και στόχος τους είναι να αξιολογηθεί πρωτίστως η ασφάλεια ενός πειραματικού φαρμάκου, να καθοριστεί ένα ασφαλές εύρος δοσολογίας και να προσδιοριστούν τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες.

Στην παρούσα μελέτη, οι ασθενείς χωρίσθηκαν σε πέντε ομάδες και επί 54 εβδομάδες είτε έπαιρναν μία ανενεργό ουσία (ψευδοφάρμακο) είτε τέσσερις διαφορετικές δόσεις αντουκανουμάμπης (1 έως 10 mg ανά κιλό βάρους σώματος).

Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλο των ασθενών φάνηκε να υποχωρούν στους εθελοντές που έπαιρναν το φάρμακο (η συσσώρευση αυτών των πλακών θεωρείται κύρια αιτία νόσου Αλτσχάιμερ).

Όσο υψηλότερη ήταν η δόση που λάμβαναν και όσο περνούσε ο καιρός που έπαιρναν αυτή τη δόση, τόσο μεγαλύτερη ήταν η υποχώρηση των πλακών.

Επιπλέον, οι επιδόσεις των ασθενών σε τεστ αξιολόγησης των νοητικών δεξιοτήτων τους έδειξαν πως η έκπτωση των νοητικών λειτουργιών επιβραδύνθηκεσε όσους έπαιρναν το φάρμακο.

Όσον αφορά την ασφάλεια του φαρμάκου, αναφέρθηκαν κάποιες ανεπιθύμητες ενέργειες οι οποίες όμως αφορούσαν τις υψηλές δόσεις του και πρωτίστως ασθενείς-φορείς του γονιδίου ApoE4 το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο εκδηλώσεως της νόσου Αλτσχάιμερ.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήσαν ως επί το πλείστον ασυμπτωματικές έως ήπιες, εκδηλώθηκαν κατά την έναρξη της μελέτης και υποχώρησαν με τον καιρό και με τη μείωση της δόσης του φαρμάκου. Υπήρξαν, όμως, και μερικοί ασθενείς που τελικά διέκοψαν τη θεραπεία.

«Τα προκαταρκτικά ευρήματα της μελέτης είναι ενθαρρυντικά και κατ’ αρχήν φαίνεται να υποστηρίζουν την άποψη ότι οι θεραπείες που στοχεύουν τις αμυλοειδείς πλάκες, θα πρέπει να χορηγούνται νωρίς στη νόσο», δήλωσε ο δρ Έρικ Κάραν, διευθυντής Έρευνας του οργανισμό Alzheimer’sResearchUK.

«Ωστόσο θα πρέπει να αναμένουμε τα περαιτέρω ευρήματα της μελέτης, καθώς και τα αποτελέσματα των δοκιμών του φαρμάκου σε πολύ περισσότερους ασθενείς, για να εξάγουμε οριστικά συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα αυτής της θεραπείας».

Τα αποτελέσματα της μελέτης ανακοινώθηκαν στο Διεθνές Συνέδριο Νόσων Αλτσχάιμερ & Πάρκινσον και Σχετιζομένων Νευρολογικών Διαταραχών (AD/PDTM 2015), που διεξάγεται από 18 έως 22 Μαρτίου 2015 στη Νίκαια της Γαλλίας.

Σημειώνεται πως η παρασκευάστρια εταιρεία της αντουκανουμάμπης προγραμματίζει να αρχίσει έως το τέλος του χρόνου νέα, μεγαλύτερη μελέτη με περισσότερους ασθενείς.

Πηγή: tanea.gr

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους κάποια στιγμή της ζωής τους είχαν την εμπειρία ενός διαστρέμματος της ποδοκνημικής άρθρωσης, όπως συμβαίνει σε 25.000 ανθρώπους καθημερινά στον κόσμο.

Τι είναι το διάστρεμμα;
Ως διάστρεμμα χαρακτηρίζεται η διάταση ή ρήξη των συνδέσμων. Οι σύνδεσμοι είναι ανθεκτικές ταινίες από ινώδη ιστό, που συγκρατούν τα οστά μεταξύ τους. Χρησιμεύουν στην σταθεροποίηση των αρθρώσεων, ενώ τις προστατεύουν από τις υπερβολικές κινήσεις.
Το διάστρεμμα ως επί το πλείστον προκαλείται από μια αδέξια κίνηση, απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ή από σύγκρουση. Οι περισσότερο ευάλωτες περιοχές είναι οι αστράγαλοι και τα γόνατα.
Το διάστρεμμα διαφέρει από την μυϊκή θλάση, καθώς αναφέρεται σε τραυματισμό των συνδέσμων της άρθρωσης, σε αντίθεση με την θλάση, που αφορά όπως το αναφέρει και η ορολογία, τους μυς.

Πρόκειται για την περισσότερο συνηθισμένη αθλητική κάκωση. Αφορά κυρίως τραυματισμό του δελτοειδή συνδέσμου, που βρίσκεται στην έσω επιφάνεια του αστραγάλου και του αστραγαλοπερονικού συνδέσμου, που βρίσκεται στην έξω επιφάνεια του αστραγάλου, σαν αποτέλεσμα υπερβολικού πρηνισμού ή υπτιασμού στην ποδοκνημική άρθρωση.
Η συχνότητα εμφάνισης αυτού του τραυματισμού διαφέρει σε κάθε άθλημα: 45% στο μπάσκετ, 31% στο ποδόσφαιρο, 25% στο βόλεϊ.

Ταξινόμηση σοβαρότητας τραυματισμού

Κάκωση 1ου βαθμού ή Ελαφριά κάκωση
Ο σύνδεσμος διατάθηκε υπερβολικά ή προκλήθηκε ελαφριά ρήξη. Η περιοχή είναι επώδυνη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κίνησης. Υπάρχει ελαφρό οίδημα. Η άρθρωση μπορεί να δεχτεί φόρτιση.
Κάκωση 2ου βαθμού ή Μέτρια κάκωση
Υπάρχει μερική ρήξη του συνδέσμου. Η άρθρωση είναι ευαίσθητη, επώδυνη, ενώ κινείται με δυσκολία. Συνυπάρχει μεγάλο οίδημα. Προκαλείται αίσθημα αστάθειας στην προσπάθεια βάδισης.
Κάκωση 3ου βαθμού ή Σοβαρή κάκωση
Υπάρχει ολική ρήξη του συνδέσμου. Η περιοχή είναι επώδυνη. Δεν μπορεί να κινηθεί φυσιολογικά η άρθρωση ή να δεχτεί φόρτιση, ενώ στην προσπάθεια βάδισης υπάρχει η αίσθηση της απώλεια στήριξης. Υπάρχει μεγάλο οίδημα που μπορεί να συνοδεύεται από εξάρθρωση της άρθρωσης. Υπάρχει δυσκολία στην εκτίμηση, αν πρόκειται για ολική ρήξη συνδέσμου ή κάταγμα, ενώ απαιτεί άμεση ακινητοποίηση της άρθρωσης και χειρουργική αποκατάσταση.

Επιβαρυντικοί παράγοντες

Οι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι:
1. Κακός συναρμονισμός ή ιδιοδεκτικότητα στη περιοχή. Συνήθως είναι αποτέλεσμα κακής λειτουργικότητας μυϊκού συστήματος ή κακής αντιμετώπισης προηγούμενου τραυματισμού στην ίδια περιοχή.
2. Κακουχία: Οι κουρασμένοι μύες δε δίνουν καλή στήριξη στη περιοχή, ενώ προκαλούνται και «αφύσικες» κινήσεις, που μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό τους μυς ή τους συνδέσμους της άρθρωσης.
3. Έλλειψη προθέρμανσης πριν από έντονες σωματικές δραστηριότητες. Η προθέρμανση προετοιμάζει το μυϊκό σύστημα να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις ενώ αυξάνει το εύρος κίνησης των αρθρώσεων.

Πρώτες βοήθειες

Το διάστρεμμα απαιτεί εκτίμηση της έκτασης του τραυματισμού στον τόπο του ατυχήματος. Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να γίνονται τα εξής:
Ακινητοποίηση της περιοχή ώστε να προστατευθεί από μεγαλύτερο τραυματισμό.
Ξεκούραση, αποφεύγοντας δραστηριότητες που προκαλούν πόνο, αυξάνουν το οίδημα ή την κακουχία στη περιοχή.
Εφαρμογή πάγου, για ελάττωση του πόνου, του οιδήματος, της φλεγμονής αλλά και της μικρό-αιμορραγίας στην τραυματισμένη περιοχή. Πάγος μπορεί να εφαρμοστεί τις πρώτες 48 έως 72 ώρες μετά τον τραυματισμό, για 10 λεπτά περίπου, κάθε τρεις ώρες, όσο ο ασθενής είναι ξύπνιος φυσικά.
Σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις η εφαρμογή του πάγου προκαλεί αύξηση του πόνου, οπότε επανεκτιμούμε τις οδηγίες μας. Αντίθετα με τα προηγούμενα, η εφαρμογή ζεστού στην περιοχή λόγω αγγειοδιαστολής προκαλεί μεγαλύτερο αιμάτωμα στην περιοχή με αύξηση του οιδήματος, άρα επιπλέον προβλήματα.
Επίδεση του μέλους για την ελάττωση του οιδήματος
Ανύψωση του μέλους επίσης για την ελάττωση του οιδήματος.

Πότε πρέπει να ζητηθεί ιατρική βοήθεια;

Επείγουσα ιατρική βοήθεια απαιτείται στις περιπτώσεις όπου:
1. Ακουστεί ένας χαρακτηριστικός ήχος την ώρα του τραυματισμού, υπάρχει μεγάλο οίδημα και αστάθεια στην άρθρωση.
2. Αδυναμία στήριξης στο πάσχον μέλος.
3. Φλεγμονή με πυρετό, ενώ η περιοχή είναι κόκκινη και ζεστή. Μπορεί να συνυπάρχει λοίμωξη.
Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας, ότι η μη έγκαιρη ή λανθασμένη αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο πόνο ή σοβαρή επιβάρυνση στην άρθρωση.

Διάγνωση

Η διάγνωση περιλαμβάνει λεπτομερές ιστορικό σε σχέση με τις συνθήκες του τραυματισμού, ειδικά tests, που αφορούν την δυνατότητα κίνησης της άρθρωσης προς όλες τις κατευθύνσεις, ψηλάφηση των συνδέσμων, τενόντων και οστών, με σκοπό να αναπαράγουμε τον πόνο, να εντοπίσουμε αστάθεια στη περιοχή και να εκτιμήσουμε το μέγεθος του οιδήματος. Τελευταίο αφήνουμε τον έλεγχο της μυϊκής δύναμης και τον έλεγχο της ιδιοδεκτικότητας ή του συναρμονισμού της άρθρωσης.

Σε σοβαρό τραυματισμό απαιτείται η ακτινογραφία, ώστε να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάταγμα οστού ή εξάρθρωση της πάσχουσας περιοχής. Ακόμα, σε περίπτωση που δεν μπορούμε να ξεκαθαρίσουμε αν πρόκειται για ολική ή μερική ρήξη συνδέσμου χρήσιμες πληροφορίες μπορούμε να έχουμε από την μαγνητική τομογραφία.

Θεραπεία

Οι στόχοι της θεραπείας είναι:
1. Να ανακουφίσει τον ασθενή από τα συμπτώματα.
2. Να επιταχύνει την διαδικασία της επούλωσης.
3. Να αποκαταστήσει την λειτουργικότητα της άρθρωσης.
4. Πρόληψη

Για να πετύχουμε τους παραπάνω στόχους χρησιμοποιούμε θεραπευτικά μέσα, όπως είναι τα Παλμικά Μαγνητικά Πεδία (μείωση του οιδήματος και του πόνου), Laser χαμηλής ισχύος (μείωση του οιδήματος και του πόνου, επιτάχυνση της διαδικασίας επούλωσης), κυκλοφορητής άκρου για τη μείωση του οιδήματος, αποιδηματική μάλαξη με τη μέθοδο του Dr. Vooder, ειδική επίδεση του μέλους, ώστε να ελεγχθεί το οίδημα, να προσφέρεται σταθερότητα στην άρθρωση και να προστατεύεται από νέα υποτροπή.
Τέλος, στο τελικό στάδιο σχεδιάζεται ειδικό θεραπευτικό πρόγραμμα ασκήσεων, με σκοπό την ισχυροποίηση των μυών της περιοχής (χρήση ελαστικών ιμάντων) και βελτίωσης της ιδιοδεκτικότητας.

Η ιδιοδεκτικότητα είναι η αίσθηση της θέσης και της κίνησης του μέλους στον χώρο. Αυτή η αίσθηση διαταράσσεται με τον τραυματισμό. Αν δεν ληφθεί υπόψιν αυτός ο παράγοντας στην αποκατάσταση, τότε είναι δυνατόν ο ασθενής να είναι επιρρεπής σε νέους τραυματισμούς στην ίδια άρθρωση.
Παροτρύνουμε τους ασθενείς να μεταφέρουν το βάρος του σώματος από το ένα πόδι στο άλλο, να κάνουν zigzags, βάδιση με οκτάρια, μικρά άλματα, να προσπαθούν να σταθεροποιηθούν σε ασταθή επιφάνεια, jogging, κ.α.

Στο ερώτημα, αν τα αντιφλεγμονώδη και τα παυσίπονα φάρμακα όπως η ασπιρίνη, βοηθούν τον ασθενή αμέσως μετά τον τραυματισμό, η απάντηση είναι ότι όχι δεν τον βοηθούν, γιατί η χρήση τους μπορεί να αυξήσει τη μικρό-αιμορραγία, αυξάνοντας το αιμάτωμα και το οίδημα της περιοχής.

Πρόληψη

1. Βελτίωση της τεχνικής για τους αθλητές ή τους ερασιτέχνες αθλητές.
2. Ζέσταμα των μυών και των αρθρώσεων, πριν από έντονη δραστηριότητα με διατάσεις, ελαφρό τρέξιμο, άλματα κ.λ.π..
3. Ισχυροποίηση του μυϊκού συστήματος
4. Αν κάποια άρθρωση την νοιώθουμε ασταθή, πρέπει να ακολουθήσουμε ειδικό πρόγραμμα βελτίωσης της σταθερότητας της.

Από τον Χαράλαμπο Τιγγινάγκα, Προϊστάμενο του τμήματος Φυσικοθεραπείας του Νοσοκομείου «Ο Άγιος Σάββας» και επιστημονικό συνεργάτη του http://www.iator.gr .

Θέλετε να απαλλαγείτε από το κίτρινο χρώμα ή τις χρωστικές; Η Μαρία Σκουλάτου, χειρουργός οδοντίατρος και επιστημονική υπεύθυνη της Advanced Dental Clinics, του οδοντιατρικού τμήματος της κλινικής Cosmetic Derma Medicine, εξηγεί τι πρέπει να περιμένετε από κάθε μέθοδο.

Ο καθαρισμός
Συχνά πολύς κόσμος δεν επισκέπτεται τον οδοντίατρο για τον καθιερωμένο καθαρισμό, καθώς πιστεύει ότι γίνεται για αισθητικούς λόγους όπως βελτίωση του χρώματος των δοντιών και αφαίρεση των χρωστικών. Η θεραπεία του καθαρισμού γίνεται με υπερήχους (και ξέστρα σε περίπτωση περιοδοντίτιδας) και δεν πρέπει να συγχέεται με τη διαδικασία της λεύκανσης. Μάλιστα, η νέα γενιά συσκευών με υπερήχους ενσωματώνει και κεφαλή που προσφέρει σοδοβολή, δηλαδή αφαίρεση χρωστικών με διττανθρακική σόδα. Η διαδικασία γίνεται πολύ γρήγορα και οικονομικά. Ο καθαρισμός αποτελεί μία «θεραπευτική» διαδικασία η οποία έχει ως στόχο τη διατήρηση της υγείας των ούλων και των περιοδοντικών ιστών, αφαιρώντας τις εναποθέσεις της οδοντικής μικροβιακής πλάκας και τρυγίας (πέτρας) από τα δόντια. Γι αυτό το λόγο, πρέπει να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (συνήθως κάθε 6 μήνες ή ανάλογα με τη βαρύτητα του κάθε περιστατικού σε χρονικά διαστήματα που καθορίζει ο γιατρός),έτσι ώστε να προλαμβάνουμε προβλήματα όπως η ουλίτιδα και η περιοδοντίτιδα.

Τι πρέπει να γνωρίζετε: Με τον καθαρισμό μπορούν να αφαιρεθούν χρωστικές που δημιουργούν το κάπνισμα και ο καφές, αλλά δεν επιτυγχάνεται αλλαγή του χρώματος των δοντιών σε λευκότερα, πράγμα το οποίο συμβαίνει μόνο με τη διαδικασία της λεύκανσης ή με τη χρήση προσθετικών αποκαταστάσεων όπως όψεις πορσελάνης ή ρητίνης.

Η λεύκανση
Η λεύκανση αποτελεί μία διαδικασία η οποία πραγματοποιείται είτε στο ιατρείο είτε στο σπίτι (με ειδικούς νάρθηκες), είτε με συνδυασμό και των δύο, και στόχο έχει τη βελτίωση του χρώματος και της φωτεινότητας των δοντιών. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο ιατρείο γίνεται ενεργοποίηση με led ή laser, του λευκαντικού παράγοντα που τοποθετείται πάνω στα δόντια. Στην συνέχεια των αφήνουμε να δράσει για λίγη ώρα. Η μέθοδος είναι ασφαλής και δε δημιουργεί ανεπιθύμητα αποτελέσματα εφόσον γίνεται υπό την επίβλεψη του οδοντιάτρου. Σε αντίθετη περίπτωση, εγκαύματα των ούλων ή άλλων μαλακών ιστών του στόματος και δημιουργία έντονης ευαισθησίας στα δόντια, είναι πολύ πιθανόν να εμφανιστούν. Κίτρινα δόντια από το κάπνισμα, την κατανάλωση καφέ ή τσάι, μπορούν να βελτιωθούν σημαντικά. Παράλληλα δόντια τα οποία ύστερα από απονεύρωση έχουν αποκτήσει γκρίζο χρώμα, μπορούν επίσης να βελτιωθούν με εσωτερική λεύκανση.

Τι πρέπει να γνωρίζετε: Με τη λεύκανση επιτυγχάνουμε βελτίωση του χρώματος των δοντιών 2-3 τόνους περίπου. Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και σε άλλους ανθρώπους τα αποτελέσματα είναι περισσότερο εντυπωσιακά. Πάντως σε όλους υπάρχει εμφανής βελτίωση του χρώματος.