Το δημοσίευμα επικαλείται στοιχεία που συγκέντρωσε η ελληνική ομάδα εργασίας για το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές αποζημιώσεις -

Χαρακτηρίζει διαχρονικά ανέντιμη τη στάση του Βερολίνου - «Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη»

Εκτενή αναφορά στις οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα, κυρίως από το αναγκαστικό δάνειο, αλλά και από τις πολεμικές αποζημιώσεις, για την επί 3,5 χρόνια γερμανοναζιστική κατοχή, κάνει η αυστριακή εφημερίδα Der Standard στη χριστουγεννιάτικη έκδοσή της, με αφορμή την επικείμενη κατάθεση της σχετικής εμπιστευτικής έκθεσης, από την ειδική ομάδα εργασίας στον υπουργό Οικονομικών.

«Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις, η προγιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα κατά την οποία εισέβαλε στην Αθήνα η “Βέρμαχτ”», σημειώνεται στο δημοσίευμα, με τίτλο «Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά», στο οποίο φιλοξενείται συνομιλία με τον επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Παναγιώτη Καρακούση.

Ο ίδιος, που, όπως σημειώνει η εφημερίδα «με την ομάδα εργασίας επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τι οφείλει η Γερμανία στους Ελληνες μέχρι σήμερα», εκφράζει θλίψη βλέποντας, όπως λέει, μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19% του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Ελληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί.

Όπως εξηγεί, πρόκειται για ομάδα τεχνοκρατών και ο ίδιος έχει παραμερίσει την οργή του και προσπάθησε να υπολογίσει τα πάντα αντικειμενικά, χωρίς οι έρευνες της ομάδας να έχουν κανένα πολιτικό στόχο και να σχετίζονται με τη δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα.

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρθηκε σε ενημέρωση της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι κατά πολύ μικρότερο από τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία ζητάει ο Μανώλης Γλέζος, «ο λαϊκός ήρωας που ως νεαρός μαζί με έναν φίλο του το Μάιο του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και ο οποίος σήμερα, 92 χρονος, βρίσκεται στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ».

Η εφημερίδα παρατηρεί ότι τα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πολλαπλάσιο εκείνου που κατέβαλε το 1960 η Δυτική Γερμανία στους Ελληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής, όταν η Βέρμαχτ είχε μεταφέρει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης 70.000 Εβραίους από την Ελλάδα από τους οποίους δεν επέστρεψε σχεδόν κανείς και όταν είχε εκτελέσει 130.000 άμαχους στη χώρα.

Συμπληρώνει, δε, ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, όπως επισημαίνουν επανειλημμένα Γερμανοί ιστορικοί όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ, διότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Ελληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων. Ωστόσο όταν έγινε πραγματικά η επανένωση ήταν ήδη αργά, καθώς οι Γερμανοί στη «Συνθήκη των δύο συν τέσσερις» του 1990 περιέλαβαν προληπτικές διατάξεις για να αποτρέψουν περαιτέρω αξιώσεις για αποζημιώσεις.

Στη συνέχεια σημειώνεται πως κατά την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ την περασμένη άνοιξη στην Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας είχε ζητήσει να αρχίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα η αποπληρωμή των αποζημιώσεων από τη Γερμανία, κάτι στο οποίο ο Γιόαχιμ Γάουκ είχε αντιτάξει χαρακτηριστικά: «Ξέρετε τι πρέπει να απαντήσω: η νομική οδός γι' αυτό έχει κλείσει».

Η Der Standard αναφέρει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους υπαλλήλους στο υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα και για τον Παναγιώτη Καρακούση που, για πρώτη φορά, συγκέντρωσε τα διασκορπισμένα αρχεία και ο οποίος στο σημειωματάριο του σημειώνει έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Ελληνες, το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία.

Σημειώνει επιπλέον πως οι υπάλληλοι σε αυτούς τους υπολογισμούς τους δεν συμπεριέλαβαν καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων, ενώ, όπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Καρακούσης, το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δάνειο.

protothema.gr

Μιλώντας στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΡΙΤ και στους πολιτικούς συντάκτες της Βουλής, ο καθηγητής Δημήτρης Κρεμαστινός, σε ερώτηση σχετικά με την άποψή του για το κόμμα που θα ιδρύσει ο Γιώργος Παπανδρέου απάντησε ότι δεν γνωρίζει για την ίδρυση νέου κόμματος και ότι όλοι οι βουλευτές, πολύ περισσότερο οι πρώην Πρωθυπουργοί, έχουν το δικαίωμα της προσωπική άποψης, όμως, είναι καλό να την εκφράζουν στα όργανα του κόμματος.

Πρόσθεσε, επίσης, ότι «η ίδρυση νέου κόμματος και μάλιστα τη συγκεκριμένη περίοδο, θα ήταν κατά τη γνώμη μου μεγάλο λάθος.»
Στην ερώτηση των δημοσιογράφων για το πώς βλέπει τις πολιτικές εξελίξεις, είπε ότι δεν είναι αισιόδοξος γιατί είτε με εκλογές είτε χωρίς εκλογές δεν φαίνεται να εξασφαλίζεται η πολιτική σταθερότητα η οποία είναι βασική προϋπόθεση για την προσέλκυση επενδύσεων και για την ανάπτυξη της χώρας.

Τέλος, ο καθηγητής Κρεμαστινός, δήλωσε:
«Εάν δεν είναι δυνατή η συμμετοχή της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, είναι απαραίτητη η συμφωνία όσον αφορά τη στρατηγική για την αντιμετώπιση του χρέους, τις περίφημες «κόκκινες γραμμές» που πρέπει να τηρηθούν έναντι των δανειστών και που θα τους υποχρεώσουν να υποχωρήσουν από τις υπερβολικές και ενίοτε παράλογες απαιτήσεις τους. Έτσι μόνο οι δανειστές δε θα ελπίσουν ότι θα μεταβληθεί η πολιτική της χώρας όσον αφορά την οικονομία της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Γερμανία όπου, μετά από διαβούλευση τριών μηνών, η αξιωματική αντιπολίτευση μετέχει στην Κυβέρνηση, γεγονός που σηματοδοτεί ότι εάν κάποια στιγμή η αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση θα εφαρμόσει την ίδια εξωτερική και την ίδια οικονομική πολιτική απέναντι στις άλλες χώρες της Ευρώπης και τον κόσμο, γενικότερα. Αυτό, δυστυχώς, σήμερα λείπει από τη δική μας πολιτική ζωή.»