Σοκαριστικές περιγραφές από γονείς που μιλούν τσο protothema.gr - Τι λένε για το μοιραίο βράδυ στα Βόρεια Προάστια - Στο μικροσκόπιο τα ποτά και οι αιματολογικές των παιδιών

Εικόνες που «κόβουν την ανάσα» και προκαλούν σοκ ακόμα και στους πιο δυνατούς χαρακτήρες περιγράφουν στο protothema.gr, γονείς μαθητών οι οποίοι είδαν τα παιδιά τους να βγαίνουν τρικλίζοντας από το κλαμπ των Βορείων Προαστίων και να πέφτουν λιπόθυμα στα πεζοδρόμια της λεωφόρου Κηφισίας.

Την ίδια ώρα οι έρευνες αποδεικνύουν ότι τα ελληνόπουλα ξεκινούν το πότο πριν ακόμα ξεκινήσουν να φοιτούν στο Γυμνάσιο ενώ οι διωκτικές αρχές προσπαθούν να εντοπίσουν και να κατασχέσουν χιλιάδες φιάλες νοθευμένων ποτών που κυκλοφορούν στην «πιάτσα» και προορίζονται για κλαμπ και μπαρ όπου διοργανώνονται μαθητικά πάρτι.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο μέσα σε μιάμιση ώρα δεκάδες ανήλικα παιδιά που βρέθηκαν στο γνωστό νυχτερινό κέντρο των Βορείων Προαστίων προκειμένου να συμμετάσχουν στα πάρτι που διοργάνωσαν οι μαθητές επτά ιδιωτικών σχολεία της περιοχής, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη δυνατή μουσική και την παρέα τους καθώς ένιωσαν έντονη αδιαθεσία.

Οι αιτίες της αποχώρησης, σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα είναι η ποσότητα ή η ποιότητα του αλκοόλ που κατανάλωσαν.

Η είσοδος του νυχτερινού κέντρου ξαφνικά γέμισε από παιδιά ηλικίας 15 και 16 ετών με κάποια από αυτά να κάνουν εμετό, ενώ δέκα να κείτονταν στο έδαφος είτε γιατί είχαν χάσει τις αισθήσεις τους, είτε γιατί είχαν λιποθυμικές τάσεις.

Το περιστατικό που συνέβη τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου στο κλαμπ του Αμαρουσίου δύσκολα περιγράφεται με λόγια, ενώ προκαλεί έντονο προβληματισμό και ανησυχία.

Σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα στο νυχτερινό κέντρο, όπου το κτίριο έχει νοικιαστεί σε εταιρία που πραγματοποιεί live και διάφορες άλλες μουσικές εκδηλώσεις εκείνο το βράδυ βρίσκονταν στους χώρους του περίπου 1200 άτομα, οι περισσότεροι εκ των οποίων μαθητές επτά λυκείων και γυμνασίων των Βορείων Προαστίων.

Κι ενώ τα πάντα έδειχναν ότι για όλους θα ήταν μια βραδιά διασκέδασης, τελικά τα δεδομένα άλλαξαν, με αποτέλεσμα η Υποδιεύθυνση Ανηλίκων της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών, να πραγματοποιεί έρευνα προκειμένου να εξακριβωθούν τα αίτια που μετέτρεψαν τις χαρούμενες στιγμές δεκάδων μαθητών σε ''κόλαση''.

Οι γονείς που έφτασαν στο σημείο προκειμένου να παραλάβουν τα ανήλικα παιδιά τους, αντίκρισαν μπροστά τους έναν πραγματικό εφιάλτη!

«Πήγα την κόρη μου στο κλαμπ γύρω στις 11:20 το βράδυ κι επέστρεψα να την πάρω γύρω στη μια και μισή τα ξημερώματα. Είχαν περάσει δύο ώρες όταν έφτασα έξω από το χώρο όπου γίνονταν το πάρτι. Πήρα τηλέφωνο την κόρη μου για να βγει έξω από το μαγαζί. Όση ώρα την περίμενα έβλεπα να βγαίνουν από το κέντρο διασκέδασης παιδιά υποβασταζόμενα, τρικλίζοντας, ενώ κάποια άλλα ήταν ξαπλωμένα στο έδαφος αφού δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Μάλιστα μια κοπέλα ήταν σε κωματώδη κατάσταση», λέει στο protothema.gr η μητέρα που βρέθηκε μπροστά στο πρωτοφανή θέαμα και συνεχίζοντας προσθέτει: «Πήραμε την αστυνομία τηλέφωνο η οποία όμως άργησε να έρθει, ενώ από το ΕΚΑΒ μας είπαν ότι δεν είχαν διαθέσιμο ασθενοφόρο κι ότι πρέπει να τους καλέσει ο κηδεμόνας του παιδιού, καθώς τα ανήλικα παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από τους γονείς τους».

Ενας άλλος γονιός όπου βρέθηκε και αυτός έξω από το κλαμπ για να πάρει το παιδί του και να επιστρέψουν σπίτι τους, εξομολογείται. «Το δικό μου παιδί δεν είχε πιει. Το είδα να στριμώχνεται στις σκάλες προκειμένου να βγει έξω από αυτό. Μάλιστα έχασε και το κινητό του τηλέφωνο, που κατά πάσα πιθανότητα του το έκλεψαν. Οι αστυνομικοί που ήρθαν στο σημείο μετά τις κλήσεις μας, έπρεπε αμέσως να κάνουν έλεγχο στα ποτά. Η κατάσταση ήταν απίστευτη παντού υπήρχαν ποτά στο έδαφος τα οποία ένιωθαν απαίσια από το αλκοόλ που τους έδωσαν να πιουν».

Η μητέρα της 16χρονης κοπέλας η οποία κείτονταν σε κωματώδη κατάσταση στο γκαζόν του προαύλιου χώρου του κλαμπ, αφού μετέφερε έντρομη την κόρη της στο νοσοκομείο προκειμένου να της παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες το απόγευμα της επόμενης ημέρας κατέφυγε στην Υποδιεύθυνση Ανηλίκων της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών και κατήγγειλε το περιστατικό.

Αμέσως άνδρες του συγκεκριμένου τμήματος της ΕΛΑΣ μετέβησαν στο κλαμπ και πήραν δείγματα από τα ποτά τα όποια τα έστειλαν για έλεγχο στο Γενικό Χημείο του Κράτους, ενώ ταυτόχρονα ζήτησαν από τους γονείς τις αιματολογικές εξετάσεις των τριών συνολικά παιδιών που πήγαν στο νοσοκομείο αλλά κι αυτών που αισθάνθηκαν έντονη αδιαθεσία μετά την κατανάλωση του αλκοόλ.

«Συχνά γινόμαστε μάρτυρες μεθυσμένων μαθητών να κυκλοφορούν έξω από κλαμπ», λέει ο Α ' Αντιπρόεδρος της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών, Νίκος Διαμαντόπουλος και προσθέτει: «Συχνά διοργανώνονται τέτοια πάρτι. Τα νυχτερινά καταστήματα ή τα άτομα που νοικιάζουν τους χώρους για να πραγματοποιούν μαθητικές χοροεσπερίδες έχουν υπαλλήλους οι οποίοι πηγαίνουν στα σχολεία και κλείνουν συμφωνίες με κάποιους μαθητές. Οι μαθητές που εμπλέκονται στη διαπραγμάτευση παίρνουν και μεροκάματο. Συνήθως οι άνθρωποι που ενεργούν για λογαριασμό των καταστημάτων τους δίνουν ένα χρηματικό ποσό από το αντίτιμο της κάθε πρόσκλησης. Είμαστε αντίθετοι σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις και την επόμενη εβδομάδα θα προχωρήσουμε σε ανακοίνωση με την οποία θα καταγγέλλουμε αυτά τα πράγματα».

Από τα δώδεκα στο ποτό

Το περιστατικό που συνέβη τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου στο γνωστό κέντρο διασκέδασης του Αμαρουσίου, αποτελεί από ότι φαίνεται την ''κορυφή του παγόβουνου'' σε ένα πρόβλημα που μαστίζει την Ελλάδα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους οι αρμόδιες υπηρεσίες οι ανήλικοι όχι μόνο επιδίδονται στο.. σπορ του αλκοόλ σε πολύ μικρή ηλικία αλλά βιώνουν και το ''παρθενικό'' τους τους μεθύσι ενώ πηγαίνουν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου.

Η διαχρονική έρευνα ESPAD που πραγματοποιεί το Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας, αποδεικνύει ότι τα ελληνόπουλα, παρότι ο νόμος απαγορεύει την κατανάλωση αλκοόλ σε άτομα ηλικίας κάτω των 17 ετών, καθημερινά πίνουν έως τελικής πτώσης. Ετσι λοιπόν τα ελληνόπουλα έρχονται σε πρώτη επαφή με την μπύρα και το κρασί στα 12 με 13 χρόνια τους, ενώ στα δεκατέσσερα περνούν στην βότκα και στο ουίσκι. Μάλιστα όπως αναφέρουν οι ειδικοί τα παιδιά που μέθυσαν για πρώτη φορά σε ηλικία κάτω των 13 ετών αγγίζει το 9% για τα αγόρια και 5% για τα κορίτσια. Όσο ανεβαίνουν τώρα οι ηλικίες τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα. Χαρακτηριστικό είναι ότι πάνω από δύο φορές την εβδομάδα πίνει ένας στους πέντε έφηβους 17- 18 ετών,ενώ το ποσοστό κυμαίνεται ένα στους τέσσερις για άτομα ηλικίας 19 ετών ο οποίος έχει μεθύσει περισσότερες από δύο φορές.

Αμέτρητες κατασχέσεις νοθευμένων ποτών

Μέσα σε ένα χρόνο η Οικονομική Αστυνομία, το ΣΔΟΕ αλλά και το Λιμενικό Σώμα κατάφεραν να εντοπίσουν εργαστήρια νόθευσης ποτών και να κατάσχουν μεγάλες ποσότητες απαγορευμένων προϊόντων. Παρόλα αυτά πολλά φιάλες με ποτά ''μπόμπες'' κυκλοφορούν σε καθημερινή βάση σε κλαμπ και διάφορα κέντρα διασκέδασης με αποτέλεσμα ασυνείδητοι να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων πολιτών.

Τον περασμένο Αύγουστο το ΣΔΟΕ κατάφερε να κατασχέσει στο Ηράκλειο της Κρήτης συνολικά από δύο επιχειρήσεις παραγωγής αλκοολούχων ποτών ποσότητα αιθυλικής αλκοόλης 10.177 λίτρων, 18.431 φιάλες ούζου και 21.757 φιάλες αλκοολούχων ποτών, καθώς και 3.000 λίτρα τσικουδιάς.

Ο εκπρόσωπος μίας επιχείρησης συνελήφθη και οδηγήθηκε στην εισαγγελία Πρωτοδικών Ηρακλείου στα πλαίσια της αυτοφώρου διαδικασίας. Οι διαφυγόντες δασμοί και λοιποί φόροι ανέρχονται κατά προσέγγιση στο ποσό των 494.791 ευρώ. Πριν λίγους μήνες το Σ.Δ.Ο.Ε. Εντόπισε ποσότητα 16.210 λίτρων λαθραίας καθαρής αιθυλικής αλκοόλης σε χώρο του 6ου χλμ. της επαρχιακής οδού Μεγάρων- Αλεποχωρίου, ο οποίος χρησιμοποιείτο για την αποθήκευση και εν συνεχεία την διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων λαθραίου οινοπνεύματος.
Σε άλλη επιχείρηση των διωκτικών αρχών στο Κορωπί κατασχέθηκαν εξοπλισμός εμφιάλωσης αλκοολούχων ποτών που περιελάμβανε μία αντλία καθαρισμού με φίλτρα, ένα μηχανισμό γέμισης φιαλών, ένα μηχανισμό πίεσης πωμάτων, ένα αλκοολόμετρο, 2.170 ετικέτες, 7.000 πώματα και 1.790 κενές φιάλες διαφόρων αλκοολούχων ποτών επωνύμων εταιρειών και δύο πλαστικές δεξαμενές που περιείχαν 1.600lit. χύμα αλκοολούχο ποτό.

protothema.gr

Συνέντευξη στη Μαίρη Φώτη

Η Ντίνα Παχύλη-Μαχαιρίδη, είναι μια γυναίκα που δεν χρειάζεται συστάσεις. Διευθύντρια της παιδιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Ρόδου, ευαισθητοποιημένη πολίτης με ενεργό συμμετοχή στα κοινά μέσα από τη «Ροδαυγή» και την «Δωδεκανησιακή Μέλισσα», αγάπησε τη Ρόδο, όπου ήρθε το 1986 και αφιερώθηκε στην θεραπεία των παιδιών που χρειάστηκαν την βοήθειά της.

Δεν υπήρξε ποτέ «η κυρία του κυρίου», αυτόνομη και αυτόφωτη διέγραψε την δική της πορεία, αφιερώνοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής της στα παιδιά της Ρόδου.
Σε συνέντευξή της στην «δ», μιλά για τις χαρές και τις λύπες της παιδιατρικής, για τα έντονα συναισθήματα που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια, μας συστήνει το «τρίτο» της παιδί, εξομολογείται πως, ως πρόσφυγας και η ίδια, ένιωσε την ανάγκη να σταθεί δίπλα στα προσφυγόπουλα, ευχαριστεί την ροδιακή κοινωνία που στέκεται στο πλευρό της «Ροδαυγής» και δηλώνει ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου!

• Πόσα χρόνια ασκείτε το επάγγελμα της παιδιάτρου;
Από το 1983, ξεκίνησα από το Αγλαΐα Κυριακού, στη Ρόδο είμαι από το 1986.

• Μια ζωή ολόκληρη…
Μια ζωή ναι, πέρασε όμως πολύ γρήγορα! Η παιδιατρική, ειδικά όταν γίνεις μητέρα δεν είναι απλώς μια δουλειά. Το 50% είναι η άσκηση του επαγγέλματος και το υπόλοιπο 50% είναι εμπειρία και διαίσθηση. Καταρχήν, πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις την ψυχολογία του παιδιού, κι αυτό, αν είσαι μητέρα, σε βοηθάει και ταυτόχρονα πρέπει να μπορείς να προσεγγίσεις την μητέρα ως μητέρα. Η παιδιατρική δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα, ούτε και μόνο λειτούργημα. Είναι μια διαδικασία διαφορετική από τα άλλα επαγγέλματα, που όμως πάντα σου δίνει χαρά, παρ΄όλη την αγωνία.

• Σε αυτά τα πολλά χρόνια που ασκείτε το επάγγελμα, φαντάζομαι πήρατε πολλές χαρές αλλά και πολλές λύπες.
Πιστεύω ότι είμαι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, όχι σε υλικά αγαθά αλλά σε συναισθήματα… Η παιδιατρική έχει απίστευτες πίκρες, συναντάς δυσκολίες όταν είσαι αναγκασμένος να ενημερώσεις τους γονείς για σοβαρές ασθένειες των παιδιών τους. Οι πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου είναι όταν είμαι υποχρεωμένη να πω στους γονείς ότι το παιδί τους πάσχει από μια σοβαρή ασθένεια, σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορείς να είσαι αμέτοχος… Υπάρχει πάντα στενοχώρια την οποία προσπαθείς να παραμερίσεις για να δώσεις ελπίδα και δύναμη στους γονείς. Νιώθω όμως ευγνώμων, γι’ αυτό δηλώνω πλούσια, γιατί πήρα και παίρνω πολλή αγάπη από τον κόσμο, που αναγνωρίζει ότι ήμουν πάντα δίπλα τους και δεν υπήρξα απλώς «εκτελεστής» ενός καθήκοντος.
Ομολογώ ότι δεν μπορώ να περπατήσω στον δρόμο χωρίς να συναντήσω γονείς, παιδιά που έρχονται να μου μιλήσουν ευρισκόμενα πλέον στην εφηβεία ή ακόμα και ενήλικες που θεράπευσα ως παιδιά. Μόνιμη έκφρασή μου είναι «ποιος ή ποια είσαι εσύ;». Ο κόσμος δείχνει την ευγνωμοσύνη του και αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά…

• Κληθήκατε πολλές φορές να διαχειριστείτε δυσάρεστα περιστατικά;
Το πιο δύσκολο κομμάτι της παιδιατρικής είναι να διαγνώσεις μια κακοήθεια σε ένα παιδί… Εδώ δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε τον έλεγχο αλλά κατά 90% γνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα και το πιο δύσκολο είναι να προσεγγίσουμε τον γονιό, να τον ενημερώσουμε για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει. Εξίσου δυσάρεστο είναι να πρέπει να ενημερώσουμε τον γονιό ότι το παιδί του πάσχει από χρόνιο νόσημα, όπως είναι ο σακχαρώδης διαβήτης που δυστυχώς έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Είναι σοκ για ένα παιδί που μέχρι χθες ήταν μια χαρά, να είναι υποχρεωμένο να κάνει κάθε μέρα ενέσιμη ινσουλίνη. Υπάρχουν κι άλλα σοβαρά νοσήματα, όπως είναι οι λοιμώξεις, η μηνιγγίτιδα, η νεφρική ανεπάρκεια και άλλες σοβαρές παθήσεις που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών. Στη Ρόδο δεν έχουμε τμήμα νεογνών και είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε αεροδιακομιδές με το ΕΚΑΒ με τεράστιες δυσκολίες και με τον χρόνο να είναι εναντίον μας. Δεν εξοικειώνεσαι ποτέ με αυτά τα περιστατικά…

• Η Ρόδος έχει αυξημένα ποσοστά παιδικού καρκίνου;
Από το 2011 μέχρι το 2013 είχαμε 27 παιδιά με κακοήθειες, ήταν κάτι που με τρομοκράτησε. Τότε ζήτησα την βοήθεια της διακεκριμένης ογκολόγου Ελένης Κοσμίδη η οποία ήρθε στη Ρόδο και σε ομιλία της καθησύχασε τους γονείς. Από την εργασία που κάναμε, δεν βρήκαμε σημαντική στατιστική διαφορά σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα, όπου σε πολλές περιοχές υπήρχε εξίσου αυξημένος παιδικός καρκίνος. Τώρα – ευτυχώς- έχουμε μόνο τρία παιδιά με καρκίνο, το τελευταίο διαγνώσθηκε την περασμένη εβδομάδα. Πρόκειται για ένα κοριτσάκι με λευχαιμία, ένα αγοράκι με νευροβλάστωμα και ένα άλλο το οποίο έχει ένα σπάνιο είδος νευροεξαρτώμενου όγκου που είναι πολύ δύσκολος στην θεραπεία του. Θέλω να πιστεύω και εύχομαι ότι θα πάνε καλά, γιατί ο παιδικός καρκίνος θεραπεύεται. Στις τέσσερις λευχαιμίες μόνο η μία δεν ανταποκρίνεται στην θεραπεία αλλά κι αυτή έχουμε την δυνατότητα να την παλέψουμε, κάνοντας μεταμόσχευση μυελού των οστών. 

• Κι εδώ έρχεται η «Ροδαυγή»…
Η «Ροδαυγή» είναι το τρίτο μου παιδί! Νιώθω ευγνώμων προς τον κόσμο που μας αγκάλιασε, μας στήριξε και μας έδωσε την δυνατότητα να φέρουμε τα Δωδεκάνησα πρώτα σε προσφορά δείγματος για έλεγχο ιστοσυμβατότητας για την πιθανότητα χρήσης και μεταμόσχευσης μυελού των οστών. Από τα δικά μας δείγματα, έχουν μεταμοσχευθεί αρκετά παιδιά.

• Υπάρχει πάντα μεγάλη ανταπόκριση του κόσμου στις εκδηλώσεις της «Ροδαυγής».
Ναι, πάντα. Με την ευκαιρία να σας ενημερώσω ότι το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκεμβρίου θα πραγματοποιήσουμε το επόμενο μπαζάρ μας και θέλω δημόσια να ευχαριστήσω τον κόσμο που πάντα είναι κοντά μας όταν τον χρειαζόμαστε.

• Η «Ροδαυγή» πώς ξεκίνησε;
Η «Ροδαυγή» ξεκίνησε στη Ρόδο από την ανάγκη μεταμόσχευσης μυελού των οστών, σε παιδιά με μεσογειακή αναιμία. Ηδη έχουν μεταμοσχευθεί επιτυχώς τρία παιδιά, τα οποία δεν μεταγγίζονται πλέον και ακόμα δύο βρίσκονται στη διαδικασία εύρεσης ιστοσυμβατού δότη. Θέλω να ευχαριστήσω τον καθηγητή κ. Στ. Γραφάκο, διευθυντή μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών στο Νοσοκομείο Παίδων, που είναι πάντα δίπλα μας. Ετσι, λοιπόν, ξεκίνησε η «Ροδαυγή» τον Αύγουστο του 2011 με σκοπό να βοηθήσει και να στηρίξει παιδιά με νοσήματα που χρήζουν μεταμόσχευσης μυελού των οστών.

• Η παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Ρόδου, της οποίας προΐσταστε, ασκεί και σημαντικό κοινωνικό έργο, βοηθώντας ευπαθείς ομάδες, όπως είναι τα προσφυγόπουλα αλλά και τα παιδιά των ΡΟΜΑ.
Η παιδιατρική κλινική ασκεί και ασκούσε πάντα κοινωνική παιδιατρική, διότι – δυστυχώς- δεν ευημερούν όλα τα παιδιά της Ρόδου. Σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες το πρόβλημα είναι πιο σύνθετο καθώς μιλάμε για παιδιά που έφυγαν από πόλεμο, πέρασαν πολλές κακουχίες για να έρθουν εδώ. Δυστυχώς, βίωσα την τραγική και επώδυνη διαδικασία να παραλάβω ένα παιδί το οποίο ήταν σε κατάσταση πνιγμού και το είδαμε παρά τις προσπάθειές μας να χάνεται, χωρίς να μπορέσουμε να το επαναφέρουμε στη ζωή, στο ναυάγιο του 2015. Είδαμε όμως και παιδιά να γεννιούνται εδώ και το συναίσθημα αυτό ήταν πολύ όμορφο, να βλέπεις ένα παιδί να γεννιέται σε έναν τόπο όπου ήρθαν οι γονείς του για να βρουν ελπίδα, μακριά από τον πόλεμο και τις στάχτες της χώρας τους. Το γεγονός ότι κι εγώ γεννήθηκα στην Ιμβρο απ΄όπου ουσιαστικά μας έδιωξαν από τον τόπο μας, είμαι κι εγώ πρόσφυγας, με ευαισθητοποίησε ακόμα περισσότερο, ένιωσα έντονα συναισθήματα και, όπως πάντα, θεώρησα υποχρέωσή μου να βοηθήσω και να σταθώ δίπλα σε παιδιά που έχουν ανάγκη. Τα παιδιά των προσφύγων έχουν εξεταστεί όλα και προσπάθησα να τα εμβολιάσω. Το πρόβλημα είναι ότι δεν βρήκα εμβόλια, η πολιτεία δεν μου έδωσε κι αναγκάστηκα να βρω από την Αθήνα. Σε αυτήν την προσπάθεια με βοήθησε και ο Γ. Μαχαιρίδης και βρήκαμε εμβόλια από την περιφερειάρχη Αττικής την κ. Ρ. Δούρου. Εδώ δυστυχώς, ούτε η Περιφέρεια ούτε κανείς άλλος μου έδωσε εμβόλια… Ήταν περίπου 52 παιδιά, τα εμβόλια δεν επαρκούσαν και προτίμησα να εμβολιάσω τα μικρότερα παιδιά, των οποίων η ζωή κινδυνεύει περισσότερο από σοβαρά νοσήματα. Σε όλα αυτά τα παιδιά, έφτιαξα βιβλιάρια και τώρα περιμένω να βρω νέα εμβόλια για όσα παιδιά δεν εμβολιάστηκαν και για όσα θα έρθουν.

Αρκεί να σας πω, ότι ακόμα και από την δομή της Τήλου μας στέλνουν εδώ παιδιά να εμβολιάσουμε. Υπήρξε ένας προβληματισμός από ορισμένους αν θα έπρεπε να κάνουμε εμβόλια στα προσφυγόπουλα και αν δείχνουμε τον ίδιο ζήλο για τα Ροδιτόπουλα… Η κοινωνική παιδιατρική που ασκείται στο νοσοκομείο της Ρόδου πρωτίστως εμβολιάζει και θεραπεύει τα Ροδιτόπουλα. Κάνοντας εμβόλια και στα προσφυγόπουλα, δημιουργείται ασπίδα προστασίας και στα δικά μας παιδιά, αποφεύγοντας την μετάδοση διαφόρων νοσημάτων.

Αυτό που επίσης με στενοχώρησε, ήταν ότι τα προσφυγόπουλα κάθονταν όλη μέρα χωρίς να κάνουν τίποτα. Ετσι όταν οι Μαμάδες της Ρόδου συγκέντρωσαν χρήματα για να μας φτιάξουν την παιδική χαρά της παιδιατρικής κλινικής, μαζί με τα χρήματα από τον κουμπαρά του μικρού Αγγελου Γκιώνη ο οποίος χάθηκε από κακοήθεια, και που οι γονείς τα δώρισαν στην μνήμη του, πήρα την άδεια από το Νοσοκομείο να μεταφέρω την παλιά παιδική χαρά στο χώρο που φιλοξενούνται οι πρόσφυγες έτσι ώστε τα παιδιά αυτά να έχουν μερικές στιγμές ξεγνοιασιάς-αν μπορούν να έχουν.

Παράλληλα, με την κ. Σκούρτου την οποία ευχαριστώ θερμά όπως και τα παιδιά του Πανεπιστημίου, προσπαθήσαμε τα παιδιά αυτά να έχουν μια δημιουργική απασχόληση σε αυτόν τον χώρο και να περνούν κάποιες ώρες ευχάριστα. Δυστυχώς όμως πάντα έρχονται καινούρια παιδιά και πάντα υπάρχουν ανάγκες, γι αυτό και παρακαλώ όλο τον κόσμο, όποιος θέλει να βοηθήσει, να με βοηθήσει με εμβόλια ώστε να ολοκληρώσω τον εμβολιασμό.

• Κλείνοντας την συνέντευξη, κάνοντας έναν απολογισμό όλων αυτών των ετών, τι θυμάστε πιο έντονα;
Είναι τόσα πολλά… Τη χαρά που νοιώθεις όταν ένα παιδί που χανόταν, που για κάποια στιγμή πίστεψες ότι δεν θα μπορούσες να βοηθήσεις, έρχεται και να σου δίνει μια μεγάλη αγκαλιά. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα. Η αγάπη είναι το μοναδικό πράγμα που το δίνεις και διπλασιάζεται, αυτό μου έλεγε ο υπέροχος πατέρας που είχα και που μου έμαθε τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει αλληλεγγύη, τι σημαίνει προσφορά και πόσο πιο πλούσιος γίνεσαι όταν δίνεις και όχι όταν παίρνεις…