Πολλοί έχουν αρνητική άποψη για το κτηματολόγιο Δωδεκανήσου λόγω των προβλημάτων λειτουργίας του που ήταν προϊόν απουσίας κρατικής μέριμνας για την στελέχωση του, τον κτηριακό και τεχνολογικό του εκσυγχρονισμό. Όμως προσέφερε και προσφέρει μοναδικής αξίας έργο. Οι εξαγγελίες περί αλλαγής του φορέα διαχείρισης του και του χαρακτήρα του ήταν πολλές και αναποτελεσματικές. Η κυβέρνηση βρίσκει πρόσφορο έδαφος να προπαγανδίσει άλλη μια …αλλαγή για το καλό μας. Είναι έτσι;
Το νομοσχέδιο λέει: ‘’Συστήνεται ενιαίος φορέας, ο «Οργανισμός Εθνικού Κτηματολογίου», ο οποίος θα αναλάβει την ολοκλήρωση της κτηματογράφησης της χώρας έως το 2020, τη λειτουργία, καθώς και τη σταδιακή συγχώνευση των υφιστάμενων κτηματολογικών γραφείων και υποθηκοφυλακείων τα οποία καταργούνται σε διάστημα δύο ετών’’. Ιδωμεν!
Β. Τα κτηματολόγια Δωδεκανήσου λειτουργούν από το 1929. Στον κτηματολογικό κανονισμό των Ιταλών ΚΔ 132/1929 υπαρχει η πρόβλεψη της πρόσθετης 12-μετρης λωρίδας προστασίας της ζώνης αιγιαλού και παραλίας που οδηγεί τους ‘’επενδυτές’’ στην Κω στην υποχρεωτική τοποθέτηση των οικοδομών των οικοπέδων με πρόσωπο στην θάλασσα σε μεγαλύτερη κατά 12μ απόσταση από ότι στην άλλη Ελλάδα. Οι Ιταλοί παραχωρώντας τα Δωδεκάνησα στην Χώρα μας με την σύμβαση παραχώρησης επέβαλαν τον σεβασμό του κτηματολογικού κανονισμού Δωδεκανήσου που συνέταξαν το 1929 όταν δημιούργησαν τα κτηματολόγια Ρόδου, Κω, Λέρου. Έτσι στην κύρωση της πράξης παραχώρησης κυριαρχίας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο που έγινε με τον νόμο 510/1947 στο άρθρο 8 παράγραφος 2 προβλέπεται ο σεβασμός της Ελληνικής πολιτείας στον κανονισμό του κτηματολογίου 132/1929. Οι Ιταλοί προφανώς γνωρίζοντας την σημασία του έργου που παρέδιδαν στην τότε Ελληνική Κυβέρνηση και ίσως …αμφιβάλλοντας για την ποιότητα νέας διαχείρισης του φρόντισαν αυτή την πρόβλεψη.
Αυτή η διάταξη, τα μετέπειτα χρόνια της ‘’τουριστικής ανάπτυξης’’ έγινε αντικείμενο υπονόμευσης, αλλοίωσης και κατάργησης από υπηρεσιακούς και πολιτικούς παράγοντες.
Μια από αυτές, η πιο τραγική, από υπουργό της αριστεράς (!) στην συγκυβέρνηση δεξιας+αριστερας του 1990 και πρόεδρο του ΤΕΕ, του οποίου η άθλια υπουργική απόφαση (για τα δεδομένα της τότε φιλοπεριβαλλοντικής αριστεράς) 17908/3-4-1990 καταργήθηκε μετά από προσφυγές στα δικαστήρια και στον συνήγορο του πολίτη από πολίτες του νησιού μας και στο τέλος καταργήθηκε με παρέμβαση του τότε βουλευτή της αντιπολίτευσης τότε κ. Α. Παυλίδη το 2007 από την Βουλή στα πλαισια μιας αναθεωρησης του νόμου περί αιγιαλου!
Το ερώτημα στους τοπικούς βουλευτές και ιδιαίτερα τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι: υπαρχει πρόβλεψη στο νομοσχέδιο για τον σεβασμό της 12-μετρης λωρίδας προστασίας της ζώνης αιγιαλού και παράλιας στα νησιά μας ή όχι; Αν όχι τι προτίθενται να πράξουν αύριο στην βουλή των Ελλήνων που μας εκπροσωπούν;
Γ. Δεν γνωρίζουμε ποια προβλήματα κτηματολογικά θα λυθούν με την νέα κατάσταση που προωθειται.
Αυτό που διαπιστώνουμε όμως διαβάζοντας το νομοσχέδιο είναι η οικονομική ΑΜΕΣΗ επιβάρυνση των πολιτών στην χρήση των υπηρεσιών που αγοράζουν από το κτηματολόγιο επιβαρύνονται σύμφωνα με την αρθρογραφία είναι κατά μέσο όρο +20%. Αρμοδιότεροι να μιλήσουν είναι οι συμβολαιογράφοι του νησιού μας. Για τις νέες επιβαρύνσεις που αφορούν την παροχή πιστοποιητικών ιδιοκτησίας δεν διευκρινίζεται στο νομοσχέδιο η χαρτοσήμανση της αίτησης, που αν με καταργηθεί η πρόσθετη επιβάρυνση θα είναι 0,50 €/ανά πιστοποιητικό, αν όμως δεν καταργηθεί θα είναι 3,50 €. Μεγάλη επιβάρυνση προκύπτει στα τοπογραφικά διαγράμματα όπου το τέλος αυξάνεται από τα 9 € για το καθένα (μαζί με τα χαρτόσημα της αίτησης) σε 15€ και το αντίγραφο από τους χάρτες σε 33 €!
Το δράμα θα είναι να μείνουν οι αυξήσεις και τα λόγια όπως τα προηγούμενα χρόνια και να χαθεί και η 12-μετρη λωρίδα προστασίας του αιγιαλού!
Ν Μυλωνάς (δημοτικός σύμβουλος)

Ο κ. Κόνσολας επισημαίνει ότι στο νομοσχέδιο με την επωνυμία «Σύσταση Οργανισμού Εθνικού Κτηματολογίου» που δόθηκε σε διαβούλευση, είναι εμφανές ότι δεν αντιμετωπίζονται οι ιδιαιτερότητες του κτηματολογικού καθεστώτος της Δωδεκανήσου αλλά η κυβέρνηση επιλέγει τις οριζόντιες ρυθμίσεις.
Τονίζει ότι η κυβέρνηση καταργεί τα Κτηματολόγια Ρόδου και Κω-Λέρου αλλά και τα υποθηκοφυλακεία, όμως δεν προβλέπει στο νομοσχέδιο καμία απολύτως ρύθμιση για την τήρηση, ενημέρωση και λειτουργία του συστήματος μεταγραφών του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου.
«Αυτή τη στιγμή, καταργείται ο Κτηματολογικός Κανονισμός Δωδεκανήσου χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η ψηφιοποίηση των Κτηματολογίων Ρόδου και Κω-Λέρου, προκειμένου να ενταχθεί στην ενιαία βάση δεδομένων και να είναι δυνατή η άμεση και ταχεία εξυπηρέτηση των πολιτών», αναφέρει ο Μάνος Κόνσολας.
Ο Βουλευτής Δωδεκανήσου αναδεικνύει, επίσης, το πρόβλημα που δημιουργείται με την ανυπαρξία ρητής πρόβλεψης για την τύχη των υπαλλήλων των Κτηματολογίων Ρόδου και Κω-Λέρου αφού η μόνη ρητή πρόβλεψη αφορά στους υπαλλήλους των έμμισθων υποθηκοφυλακείων.
Ο κ. Κόνσολας επισημαίνει, επίσης, ότι στη σύνταξη του νομοσχεδίου δεν ελήφθησαν υπόψιν οι προτάσεις των φορέων και του ΤΕΕ Δωδεκανήσου και ζητά άμεσες αλλαγές.
Επισυνάπτεται το πλήρες κείμενο της Ερώτησης του κ. Κόνσολα.

Η εποπτεία και ο έλεγχος αυτών ανήκει στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών. Για την μεταγραφή ή εγγραφή πάσης εισαγομένης πράξεως (μεταγραφές, υποθήκες, προσημειώσεις, εξαλείψεις, τροπές, αγωγές και διαγραφές αυτών κλπ), ακολουθείται η νομολογία και η κειμένη νομοθεσία, καθώς και οι γνωμοδοτήσεις της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου και των Εισαγγελέων Πρωτοδικών. Κατά τις Γνωμοδοτήσεις της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου με αριθμούς 2/1987 και 13/1986 τα Εμμισθα και τα Αμισθα υποθηκοφυλακεία αποτελούν Δημόσιες υπηρεσίες, οι δε Υποθηκοφύλακες, Άμισθοι και Έμμισθοι και το προσωπικό των Εμμίσθων υποθηκοφυλακείων, είναι δικαστικοί υπάλληλοι ή κατ άλλη έκφραση, συνεργάτες των δικαστικών λειτουργών (έτσι όλη η θεωρία Μπαλής, Οικονομίδης, Ράμμος, Στασινόπουλος αλλά και Α.Π.888/1977) τα βιβλία δε που τηρούν είναι δημόσια και οι πράξεις που καταχωρούνται εκεί είναι πράξεις δημόσιας αρχής, που πραγματοποιεί την αρχή της δημοσιότητας. Ο Προιστάμενος (ο οποίος δεν είναι διοικητική αρχή) χαρακτηρίζεται ως επικουρικός δικαστικός λειτουργός, ο οποίος ασκεί έργα της εκουσίας δικαιοδοσίας και ενίοτε της αμφισβητουμένης (Πρβλ άρθρο 791 ΚΠολΔικ) ,απολαμβάνει δε λειτουργικής αυτονομίας και ασκεί οιονεί δικαστικά έργα (Πρβλ Εφ Αθ 7167/1977 ΕλλΔνη 1978 αλλά και νεώτερη νομολογία 2573/2015 ΣτΕ,419/2005 ΣτΕ), οι δε πράξεις του δεν προσβάλονται με αίτηση ακυρώσεως ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, αφού πρόκειται για πράξεις της δικαστικής αρχής. Απόρροια του ότι οι υπάλληλοι των Εμμίσθων υποθηκοφυλακείων είναι δικαστικοί υπάλληλοι, είναι και το ότι δεν εφαρμόζονται σε αυτούς οι διατάξεις του Κώδικα καταστάσεων πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων. Ετσι λοιπόν οι υπάλληλοι των Εμμίσθων υποθηκοφυλακείων δεν είναι Δημόσιοι υπάλληλοι (ΕφΑθ 309/1972). Τα παραπάνω αναφέρονται ως υπόμνηση, για τον εμπλουτισμό και αξιοποίηση τους στο πλαίσιο της κατάρτισης του Εθνικού Κτηματολογίου. Επομένως, η πρόβλεψη της παραγράφου 1 του άρθρου 20 του σχεδίου νόμου περί δημιουργίας Ν.Π.Δ.Δ. εθνικού κτηματολογίου και περί συστάσεως προσωρινού κλάδου υπαλλήλων με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου που περιλαμβάνει τους υπαλλήλους των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων, είναι άστοχη, αφού δε φαίνεται να είναι σύμφωνη με την συνταγματική πρόβλεψη περί της υπηρεσιακής καταστάσεως αυτών των υπαλλήλων, διότι ανήκουν σε ιδιαίτερη κατηγορία δηλαδή αυτής των δικαστικών υπαλλήλων . Τα θέματα δε που αναφέρονται στην υπηρεσιακή τους κατάσταση όπως μεταθέσεις μετατάξεις, αποσπάσεις κλπ, διενεργούνται μετά από σύμφωνη γνώμη των δικαστικών συμβουλίων που αποτελούνται κατά πλειοψηφία από Δικαστικούς λειτουργούς. Αυτό γίνεται έμμεσα παραδεκτό, πλην όμως με έντονο δισταγμό και από το πλέγμα των διατάξεων του άρθρου 18 των παρ 1,3 και 4 του σχεδίου νόμου (απαίτηση του σχεδίου νόμου για πτυχίο Νομικής για την κατάληψη θέσεως ευθύνης προισταμένου Κτηματολογικού Γραφείου κλπ). Οι διατάξεις αυτού του άρθρου δε φαίνεται επίσης να βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τις διατάξεις του άρθρου 20 παρ 4 του σχεδίου νόμου, όπου γίνεται σαφής αναφορά στην αποφασιστική αρμοδιότητα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,για την υπηρεσιακή κατάσταση των υπαλλήλων των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων ως δικαστικών υπαλλήλων ανηκόντων στο σώμα της δικαιοσύνης. Το άρθρο 1 και στις παραγράφους 5 και 7 του σχεδίου νόμου, προβλέπει την κατάργηση των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων και των αντίστοιχων θέσεων των υπηρετούντων δικαστικών υπαλλήλων καταπατώντας το αντίστοιχο άρθρο του Συντάγματος. Επειδή από τα παραπάνω καταδεικνύεται ότι οι υπάλληλοι των Εμμίσθων υποθηκοφυλακείων και Κτηματολογικών Γραφείων, ανήκουν στο χώρο της Δικαιοσύνης και συνεπώς έχουν την ίδια μεταχείριση με τους υπαλλήλους των Γραμματειών των δικαστηρίων και Εισαγγελιών και των τακτικών Διοικητικών δικαστηρίων. Επειδή σε όλα τα λειτουργούντα εντός των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων Κτηματολογικά Γραφεία , εργάζονται κατά κύριο λόγο δικαστικοί υπάλληλοι των υποθηκοφυλακείων. Επειδή ο Έμμισθος Υποθηκοφύλακας είναι και Προιστάμενος του Κτηματολογικού Γραφείου κατά την κειμένη νομοθεσία Επειδή εκ του Συντάγματος δεν είναι εφικτή η απώλεια της ιδιότητος του Δικαστικού υπαλλήλου για τους υπαλλήλους των Εμμίσθων Υποθηκοφυλακείων και Κτηματολογικών Γραφείων Ρόδου Κω-Λέρου και να παραβλεφθεί η αρμοδιότητα επί αυτών των Δικαστικών Συμβουλίων, έστω και υπό το φως της πρόβλεψης της παραγράφου 4 του άρθρου 20 του σχεδίου νόμου και ιδίως του τελευταίου εδαφίου αυτής της παραγράφου, η οποία περιέχει την οριακής νομιμότητας διάταξη περί απόσπασης δικαστικού υπαλλήλου, που ανήκει στην αρμοδιότητα του υπουργείου Δικαιοσύνης και διέπεται από τον ν.2812/2000 περί καταστάσεως δικαστικών υπαλλήλων, σε φορέα Ν.Π.Δ.Δ. αρμοδιότητας του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Ετσι η νέα νομοθετική πρόβλεψη, δεν μπορεί να παραβλέψει αυτή την Υπηρεσιακή ιδιαιτερότητα των υπαλλήλων των εμμίσθων υποθηκοφυλακείων, η οποία απορρέει εκ του Συντάγματος και η οποία συνηγορεί στη δημιουργία κλάδου δικαστικών υπαλλήλων αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης εντός του νέου φορέα. Τούτο αφενός είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα αλλά και με το υφιστάμενο σύστημα του ισχύοντος στην Ελλάδα Διοικητικού Δικαίου κατά το οποίο τα παραπάνω δεν θα ήταν αναγκαία, μόνο αν τα έμμισθα υποθηκοφυλακεία ως κρατικές υπηρεσίες που προυπάρχουν της δημιουργίας του νέου Νομικού προσώπου, αποτελούνταν από απλούς δημοσίους πολιτικούς υπαλλήλους και όχι δικαστικούς υπαλλήλους, που ανήκουν στο χώρο της δικαιοσύνης.

ΑΘΗΝΑ 19 Δεκεμβρίου 2017