Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι μια κοινή και μεταδοτική ασθένεια, ιδιαίτερα κατά την παιδική ηλικία και χαρακτηρίζεται από ένα ερυθρώδες εξάνθημα στο πρόσωπο.

Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι επίσης γνωστή και ως “πέμπτη νόσος”, επειδή, ιστορικά, ήταν μία από τις πέντε κοινές ασθένειες της παιδικής ηλικίας (μαζί με ιλαρά, ερυθρά, παρωτίτιδα, οστρακιά).

Στα περισσότερα παιδιά, ο παρβοϊός είναι μια ήπια λοίμωξη και δεν απαιτεί περίπλοκη θεραπεία. Ωστόσο, ακόμα και σε ορισμένους ενήλικες, η μόλυνση μπορεί να είναι σοβαρή. Για παράδειγμα λοίμωξη από παρβοϊό σε μερικές έγκυες γυναίκες μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα υγείας για το έμβρυο. Η λοίμωξη από παρβοϊό είναι επίσης πιο σοβαρή για άτομα με ορισμένα είδη αναιμίας ή για άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.

Παρβοϊός: Συμπτώματα

Οι περισσότεροι άνθρωποι με λοίμωξη από παρβοϊό δεν έχουν σημαντικά σημάδια ή συμπτώματα. Όταν εμφανίζονται, τα συμπτώματα ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την ηλικία του ατόμου.

Συμπτώματα στα παιδιά

Τα πρώιμα συμπτώματα της μόλυνσης από παρβοϊό στα παιδιά μπορεί να περιλαμβάνουν:

Πυρετό
Στομαχικές διαταραχές
Πονοκέφαλο
Καταρροή
Εξάνθημα στο πρόσωπο

Αρκετές ημέρες μετά την εμφάνιση των πρώιμων συμπτωμάτων, μπορεί να εμφανιστεί ένα διακριτικό ανοιχτό-κόκκινο εξάνθημα στο πρόσωπο, συνήθως και στα δύο μάγουλα. Τελικά μπορεί να επεκταθεί στα χέρια, τον κορμό, τους γλουτούς και τους μηρούς, όπου το εξάνθημα έχει ένα ροζ χρώμα και είναι λίγο ανάγλυφο στην αφή. Το εξάνθημα μπορεί να προκαλέσει φαγούρα, ιδιαίτερα στα πέλματα των ποδιών.

Γενικά, το εξάνθημα εμφανίζεται κοντά στο τέλος της ασθένειας. Είναι πιθανό να μπερδέψει κανείς το εξάνθημα ως σύμπτωμα από άλλα ιογενή εξανθήματα ή από κάποιο φάρμακο. Το εξάνθημα μπορεί “να έρχεται και να φεύγει”για μέχρι και τρεις εβδομάδες και να γίνεται περισσότερο εμφανές, όταν το παιδί εκτίθεται σε ακραίες θερμοκρασίες ή περνάει αρκετό χρόνο στον ήλιο.

Συμπτώματα στους ενήλικες

Οι ενήλικες συνήθως δεν αναπτύσσουν εξάνθημα στο πρόσωπο. Αντ' αυτού, το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα της λοίμωξης από παρβοϊό σε ενήλικες είναι ο πόνος στις αρθρώσεις, που διαρκεί από μερικές ημέρες έως και εβδομάδες. Οι αρθρώσεις που προσβάλλονται συνηθέστερα είναι στα χέρια, τους καρπούς, τους αστραγάλους και τα γόνατα.

Παρβοϊός: Αίτια

Ο άνθρωπος προσβάλλεται από το στέλεχος Β19 του παρβοϊού (γι' αυτό και είναι γνωστός και ως παρβοϊός Β19). Αυτό είναι διαφορετικό στέλεχος από τον παρβοϊό που προσβάλλει σκύλους και γάτες, οπότε δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να κολλήσετε την μόλυνση από ένα κατοικίδιο ζώο ή το αντίστροφο.

Η ανθρώπινη λοίμωξη από παρβοϊό είναι πιο συχνή μεταξύ των παιδιών ηλικίας δημοτικού σχολείου και παρουσιάζει εξάρσεις κατά τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο καθένας μπορεί να κολλήσει τον παρβοϊό Β19 ανά πάσα στιγμή του έτους. Εξαπλώνεται από άτομο σε άτομο, ακριβώς όπως το κοινό κρυολόγημα, συχνά μέσω αναπνευστικών εκκρίσεων και της επαφής χέρι-με-χέρι.

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω του αίματος. Μια έγκυος γυναίκα που έχει μολυνθεί μπορεί να μεταδώσει τον ιό στο έμβρυο που κυοφορεί.

Η ασθένεια είναι μεταδοτική κατά την εβδομάδα πριν εμφανιστεί το εξάνθημα, γι' αυτό και είναι πολύ δύσκολο να προληφθεί η μετάδοση από άτομο σε άτομο, αφού δεν υπάρχουν ακόμα εμφανή συμπτώματα. Μόλις εμφανιστεί το εξάνθημα, το άτομο με την ασθένεια δεν θεωρείται πλέον μεταδοτική και δεν χρειάζεται να απομονώνεται.

Παρβοϊός: Ποιες είναι οι πιθανές σοβαρές επιπλοκές

Παρβοϊός και αναιμία

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές για τα άτομα με αναιμία, μια κατάσταση κατά την οποία τα ερυθρά αιμοσφαίρια, τα οποία μεταφέρουν οξυγόνο σε όλα τα μέρη του σώματός σας, “ξοδεύονται” με μεγαλύτερο ρυθμό από εκείνον που τα αναπληρώνει ο μυελός των οστών. Η λοίμωξη από παρβοϊό σε άτομα με αναιμία μπορεί να σταματήσει την παραγωγή των ερυθρών κυττάρων του αίματος και να προκαλέσει μια κρίση αναιμίας. Τα άτομα με δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι σε ιδιαίτερο κίνδυνο αν κολλήσουν παρβοϊό.

Παρβοϊός μπορεί επίσης να προκαλέσει αναιμία και συναφείς επιπλοκές σε:

Αγέννητα παιδιά γυναικών οι οποίες έχουν μολυνθεί με τον παρβοϊό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης
Άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα
Λοίμωξη από παρβοϊό στην εγκυμοσύνη

Η λοίμωξη από παρβοϊό διάρκεια της εγκυμοσύνης επηρεάζει μερικές φορές τα ερυθρά αιμοσφαίρια στο έμβρυο. Αν και είναι σχετικά σπάνιο, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αναιμία, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε αποβολή ή θνησιγένεια. Ο κίνδυνο για το έμβρυο είναι μεγαλύτερος κατά το πρώτο εξάμηνο του εγκυμοσύνης.

Λοίμωξη από παρβοϊό σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα

Η λοίμωξη από παρβοϊό μπορεί επίσης να προκαλέσει σοβαρή αναιμία σε άτομα που έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο μπορεί να προκύψει από:

Λοίμωξη HIV (AIDS)
Θεραπείες για τον καρκίνο
Φάρμακα που χρησιμοποιούνται μετά από μεταμοσχεύσεις οργάνων
http://www.mayoclinic.org

Ο κ. Θαλής Παπαγιαννακόπουλος αντιμετωπίζει το θέμα επιθετικά. Χρησιμοποιώντας μια επαναστατική τεχνική, προσπαθεί να καταλάβει πώς λειτουργούν συγκεκριμένες μεταλλάξεις του καρκίνου, οι οποίες εμφανίζονται στους περισσότερους ασθενείς. Σκοπός δεν είναι άλλος από την ανάπτυξη γενετικών θεραπειών του καρκίνου, κάτι εξαιρετικά δύσκολο, λόγω της πολυπλοκότητάς του. Ομως, η έρευνα του κ. Παπαγιαννακόπουλου, ίσως αποτελέσει καθοριστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Στις 22 Δεκεμβρίου η τάξη των θετικών επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών του απένειμε ειδικό βραβείο για την καινοτόμο ερευνητική του μέθοδο, η οποία έγινε δεκτή για δημοσίευση στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό, Nature. Αλλά και το περιοδικό Science χαρακτήρισε τη μέθοδο CRISP, την οποία χρησιμοποιεί η επιστημονική ομάδα στην οποία μετείχε ο κ. Θαλής Παπαγιαννακόπουλος, ως επιστημονική επανάσταση. Οι αντικαρκινικές έρευνες γίνονται καταρχήν σε μοντέλα υπολογιστών, έπειτα σε καλλιέργειες ανθρωπίνων ιστών και στη συνέχεια σε πειραματόζωα, όπως η δροσόφυλλα μύγα, κυρίως όμως σε ποντίκια.

«Μέχρι πρότινος έπρεπε να δημιουργούμε μεταλλάξεις μέσω βλαστικών κυττάρων, τα οποία παρήγαγαν ποντίκια. Αυτό μπορεί να έπαιρνε και τρία χρόνια. Τώρα μπορούμε να παρέμβουμε κατευθείαν στο DNA ενήλικων οργανισμών και αυτό μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα γιατί ο καρκίνος συνήθως εμφανίζεται σε ώριμους ιστούς» εξηγεί ο ίδιος. Μάλιστα, η ομάδα στην οποία συμμετείχε ο κ. Παπαγιανακόπουλος, ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο ΜΙΤ, κατάφερε να παράξει τέσσερις μεταλλάξεις σε τέσσερις μήνες, αν και όπως λέει, δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο να γίνουν πολλές περισσότερες, κάτι που θα επιταχύνει σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό την έρευνα.

Η μέθοδος CRISP ανακαλύφθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στην Οσάκα της Ιαπωνίας, όταν ερευνητές παρατήρησαν ότι κάποια βακτήρια μπορούν να αλλοιώσουν το DNA τους προκειμένου να προστατευτούν από επιθέσεις ιών. Χρόνια αργότερα, το 2014, επιστήμονες στις ΗΠΑ βρήκαν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον μηχανισμό προκειμένου να κόψουν και να ράψουν DNA, περίπου όπως κόβει κανείς κείμενο στον υπολογιστή. Για να το κάνουν αυτό εισάγουν σε ένα κύτταρο μια πρωτεΐνη, η οποία καθοδηγούμενη από RNA μπορεί και σπάει την αλληλουχία του DNA του κυττάρου, σε όποιο σημείο επιθυμεί ο ερευνητής. «Καταφέραμε χρησιμοποιώντας ιούς να μεταφέρουμε καρκινικές μεταλλάξεις σε συγκεκριμένα κύτταρα στον πνεύμονα και να μελετήσουμε μόνο αυτά. Είναι σαν να βρήκαμε έναν γενετικό διακόπτη που μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε γενετικούς συνδυασμούς μεταλλάξεων που εμφανίζονται σε ανθρώπους» λέει ο κ. Παπαγιαννακόπουλος.

Το μεγάλο πρόβλημα που προσπαθούν να λύσουν οι ερευνητές είναι η πολυπλοκότητα των μεταλλάξεων. Σε ένα χάρτη 200 ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα ο κ. Παπαγιαννακόπουλος εντόπισε δύο ογκογονίδια που φαίνεται να εμφανίζονται συχνότερα (στο 70% των κρουσμάτων -υπάρχουν χιλιάδες άλλες μεταλλάξεις που δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργούν οι ίδιες ή ο συνδυασμός τους) και προσπαθεί να παρέμβει σε αυτά ώστε να αναστείλει την εξέλιξη της ασθένειας. Η πεποίθηση που υπάρχει στην ιατρική κοινότητα είναι ότι στο μέλλον θα αναπτυχθούν γονιδιακές θεραπείες, που μπορεί να καταστήσουν χρόνια ασθένεια κάποιες μορφές καρκίνου, όμως δεν είναι εύκολο να παραχθούν μοναδικές θεραπείες για κάθε διαφορετικό ασθενή, ανάλογα με το καρκινικό του προφίλ. Αν καταφέρουν να βρουν γενετικά μονοπάτια που να αφορούν μεγάλες ομάδες ασθενών, τότε ίσως καταφέρουν να φέρουν πιο κοντά τις προσωποποιημένες θεραπείες.

Η επαναστατική μέθοδος CRISP, την οποία χρησιμοποιεί ο κ. Παπαγιανακόπουλος, έχει όμως και μια άλλη εφαρμογή, η οποία μπορεί να είναι ηθικά επιλήψιμη. «Η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί πρακτικά για οτιδήποτε. Ξέρουμε ότι κάποιοι επιστήμονες στην Κίνα έχουν επιχειρήσει να τη χρησιμοποιήσουν για γενετική βελτίωση κυττάρων» λέει ο ίδιος. «Θυμάστε την ταινία Gattaca; Ισως είναι πιο κοντά από όσο περιμέναμε», καταλήγει.

kathimerini.gr

Κάποιοι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε αυτισμό, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Cerebral Cortex και η οποία μεταξύ άλλων έδειξε η ασθένεια αυτή είναι πολύ πιο διαδεδομένη σε εκείνα τα μωρά που γεννιούνται πολύ πρόωρα.

Ολοένα και περισσότερα νεογνά επιβιώνουν σε πολύ πρώιμες περιόδους κύησης, χάρη στις προόδους που έχουν σημειωθεί στις βρεφικές μονάδες εντατικής θεραπείας κατά τις τελευταίες δεκαετίες.

Ωστόσο, τα μωρά που γεννιούνται περισσότερο από 13 εβδομάδες πρόωρα διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο εγκεφαλικής βλάβης, κάποιας διαταραχής εντός του φάσματος του αυτισμού, διαταραχής ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας ΔΕΠΥ, αλλά και κίνδυνο για μαθησιακές δυσκολίες.

Αυτά τα μωρά εκτίθενται σε διάφορους παράγοντες αύξησης του στρες στον οργανισμό τους κατά τη διάρκεια μιας περιόδου πολύ κρίσιμης για την ανάπτυξη του εγκεφάλου τους, και είναι πιθανό ότι αυτό το γεγονός παίζει καθοριστικό ρόλο στον αυτισμό.

Για τις ανάγκες της έρευνας, επιστήμονες από το Ινστιτούτο Karolinska στο ομώνυμο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Σουηδίας εξέτασαν τις περιπτώσεις 100 νεογνών που είχαν γεννηθεί πολύ πρόωρα, δηλαδή πριν από την 27η εβδομάδα κύησης, ή αλλιώς, στην αρχή του 3ου τριμήνου.

Με άδεια των γονέων των παιδιών, οι ερευνητές κατέγραψαν μέσω μαγνητικών τομογραφιών την εγκεφαλική ανάπτυξη των νεογνών, τα οποία συνέχισαν να παρακολουθούν για τυχόν συμπτώματα αυτισμού μέχρι και την ηλικία των 6 ετών.

Διαπίστωσαν ότι σχεδόν το 30% των παιδιών που γεννιούνται πολύ πρόωρα εκδηλώνουν αυτισμό σε σύγκριση με το μόλις 1% εκείνων που γεννιούνται μετά από πλήρη κύηση, κάτι που δείχνει ότι το σωματικό βάρος κατά τη γέννηση και οι τυχόν άλλες επιπλοκές αυξάνουν την πιθανότητα αυτισμού.

Επιπλέον, μεταξύ των παιδιών που γεννήθηκαν πρόωρα, εκείνα που εμφάνισαν αυτισμό ήταν πιο πιθανό να είχαν επιπλοκές, όπως κάποια χειρουργική επέμβαση, κατά τη νεογνική περίοδο.

Πολύ πριν τα πρώτα σημάδια αυτισμού εμφανιστούν, κατά τη νεογνική περίοδο, υπήρχαν παρατηρήσιμες διαφορές μεταξύ των εγκεφάλων των εξαιρετικά πρόωρων μωρών, που αργότερα ανέπτυξαν αυτισμό, και εκείνων που δεν ανέπτυξαν.

Μεταξύ των μωρών που όντως εκδήλωσαν αυτισμό μέχρι και τα 6 χρόνια της ζωής τους, παρατηρήθηκε μειωμένη ανάπτυξη στα τμήματα του εγκεφάλου τους που εμπλέκονται στην κοινωνική επαφή, την συναισθηματική νοημοσύνη και την εκμάθηση της γλώσσας. Όλες αυτές οι λειτουργίες είναι εξασθενημένες σε παιδιά με αυτισμό.

Η επικεφαλής της έρευνας, δρ Ulrika Aden, είπε σχετικά: “Η μελέτη μας δείχνει ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες μπορούν προκαλέσουν αυτισμό. Ο εγκέφαλος αναπτύσσεται καλύτερα στην μήτρα και, εάν το παιδί εκτεθεί πολύ νωρίς σε ένα περιβάλλον εκτός της μήτρας, μπορεί να υπάρξει διατάραξη στην οργάνωση και ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Με τις νέες θεραπευτικές αγωγές για την καλύτερη ανάπτυξη αυτών των βρεφών και την μείωση του στρες στον οργανισμό τους, ίσως μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης αυτισμού”.

http://www.medicalnewstoday.com