Τα οστά του βασιλικού τάφου της Βεργίνας «μιλούν» 37 χρόνια μετά την ανακάλυψή τους από τον Μανόλη Ανδρόνικο και επιβεβαιώνουν πως ο νεκρός δεν ήταν άλλος από τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Φιλίππου Β'. Αυτό τουλάχιστον υποστήριξε η διευθύντρια της πανεπιστημιακής ανασκαφής στη Βεργίνα, καθηγήτρια Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χρυσούλα Παλιαδέλη, η οποία και επανεξέτασε το σκελετικό υλικό από τον τάφο ΙΙ της Μεγάλης Τούμπας αξιοποιώντας ιατρικές και φυσικοχημικές εξετάσεις.

Την ώρα που ο χρυσός από πέντε νέους βασιλικούς τάφους που ανασκάφηκαν στη Βεργίνα και οι οποίοι αποδίδονται σε μέλη της δυναστείας των Τημενιδών - ακόμα και στον ίδιο τον βασιλιά Κάσσανδρο ή σ' έναν από τους γιους του - προστίθεται στα σημαντικά νέα ευρήματα της περιοχής. Τα παρουσίασε η προϊσταμένη της ΙΖ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αγγελική Κοτταρίδη στο πλαίσιο του 27ου Αρχαιολογικού Συνεδρίου για τις ανασκαφές του 2013 στη Μακεδονία και τη Θράκη, το οποίο ξεκίνησε χθες στην Αίθουσα Τελετών του παλαιού κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η αρχαιολόγος σημείωσε ότι, παρά το γεγονός ότι όλοι οι τάφοι είναι συλημένοι, η παρουσία καταλοίπων εντυπωσιακών ταφικών πυρών με πλούσια αφιερώματα θυμίζει περιγραφές που συναντάμε στα ομηρικά έπη και το μέγεθός τους παραπέμπει στους Τημενίδες.

Παράλληλα, η νέα έρευνα της κυρίας Παλιαδέλη στον κυριότερο βασιλικό τάφο της Βεργίνας δείχνει με περισσότερη ακρίβεια την ηλικία του νεκρού - μεταξύ 41 και 49 ετών - όπως και ότι ο άνδρας είχε έντονη ιππευτική και πολεμική δραστηριότητα. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με άλλες αλλοιώσεις αποδεικνύει ότι ο νεκρός κάηκε αμέσως μετά τον θάνατό του, ενισχύοντας τη θεωρία πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο Β' (όπως είχε πρωτοανακοινώσει ο αείμνηστος καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος), μακεδόνα βασιλιά που δολοφονήθηκε σε ηλικία 46 ετών, και όχι στον Φίλιππο Γ' Αρριδαίο, του οποίου τα οστά μεταφέρθηκαν μετά θάνατον στις Αιγές.

Νέα στοιχεία προέκυψαν και για τη «νεκρή του προθαλάμου», καθώς οι νέες μελέτες προσδιορίζουν την ηλικία της με ακρίβεια (30-34 ετών), κάτι που αποκλείει τα τρία πρόσωπα που είχαν προταθεί για την ταυτότητά της: Κλεοπάτρα και Μήδα, σύζυγοι του Φιλίππου Β', και Αδέα/Ευρυδίκη, σύζυγος του Φιλίππου Γ΄ Αρριδαίου. Οι αλλοιώσεις αποδεικνύουν ότι η νεκρή κάηκε αμέσως μετά τον θάνατό της, ενώ επίσης διαπιστώθηκε ότι αγαπούσε την ιππασία.

Οσο για το κάταγμα στο άνω άκρο της αριστερής κνήμης της, προκάλεσε βράχυνση, ατροφία και χωλότητα στο αριστερό της πόδι, κάτι που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το ζεύγος των άνισων κνημίδων του προθαλάμου ήταν δικό της, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του ανδρικού οπλισμού. Το πιθανότερο είναι λοιπόν να πρόκειται για την ταύτιση της νεκρής με μια άγνωστη Σκύθισσα, ίσως κόρη του βασιλιά Ατέα, χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και η Αυδάτα, σύζυγος του Φιλίππου Β' από την Ιλλυρία.

Στην ίδια περιοχή, συνολικά - σύμφωνα με την ανακοίνωση της κ. Κοτταρίδη στο Αρχαιολογικό Συνέδριο της Θεσσαλονίκης - έχουν βρεθεί από το 1996 είκοσι τάφοι που χρονολογούνται από τα αρχαϊκά μέχρι τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια.

Πηγή: tanea.gr

Είναι πολύ σύνηθες να αναρωτιέται κανείς αν η συχνότητα και το είδος της σεξουαλικής του συμπεριφοράς μοιάζει ή διαφέρει από αυτό που κάνουν άλλοι άνθρωποι και να κοιτάζει τις στατιστικές για τους μέσους όρους.

Ωστόσο, το πιο σημαντικό δεν είναι το αν η συχνότητα και ο τρόπος που κάνουμε σεξ συμφωνεί με κάποιον μέσο όρο, αλλά το κατά πόσο κάθε άτομο νιώθει άνετα και ικανοποιημένο μέσα στη σεξουαλική του σχέση.

Είναι πολύ δύσκολο να καταλήξουμε σε κάποιον ορισμό σχετικά με το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι, διότι αυτό εξαρτάται από την κουλτούρα, τις πολιτισμικές και θρησκευτικές πεποιθήσεις, ακόμα και από τις απόψεις του κόσμου.

Μέσα σε αυτό το πολιτισμικό και κοινωνικό πλαίσιο, όμως, οι πεποιθήσεις του ζευγαριού είναι ιδιαίτερα σημαντικές για το τι είναι φυσιολογικό και τι όχι. Οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκρίνονται σε μια μεγάλη ποικιλία ερωτικών ερεθισμάτων.

Εφόσον μια σεξουαλική συμπεριφορά ή φαντασίωση δεν οδηγεί σε συναισθηματική ή σωματική δυσφορία, σε ένταση στη σχέση ή σε προβλήματα σε άλλους τομείς της ζωής, δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί.

Πώς μπορεί να καταλάβει κάποιος αν καλύπτονται οι σεξουαλικές ανάγκες του/της συντρόφου του;

Ο καλύτερος τρόπος είναι να παρατηρούμε τον/τη σύντροφο και να συζητάμε ανοιχτά μεταξύ μας για το πώς νιώθουμε. Για παράδειγμα: η αναμονή ή η προσδοκία της σεξουαλικής επαφής δημιουργεί χαρά, ενθουσιασμό και διέγερση; Ή μήπως δημιουργεί την αίσθηση της πίεσης, ενοχές ή την αίσθηση της υποχρέωσης;

Επίσης, το κάθε άτομο μπορεί να σκεφτεί πώς νιώθει μετά τη σεξουαλική επαφή. Αισθάνεται ικανοποίηση, χαλάρωση και ευχαρίστηση; Ή αισθάνεται ενοχή, θυμό ή απογοήτευση;

Αν η αναμονή και η ολοκλήρωση της σεξουαλικής επαφής δημιουργούν ευχάριστα συναισθήματα και για τους δύο συντρόφους, τότε η σεξουαλική τους σχέση λειτουργεί θετικά για το ζευγάρι. Αν ένας από τους δύο ή και οι δύο νιώθουν αρνητικά συναισθήματα, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Η Εύη Κυράνα (www.kyrana.gr) είναι ψυχολόγος υγείας - σεξολόγος, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνη του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ

Μερικά χρόνια πριν όταν θέλαμε να βρούμε πληροφορίες, είτε για την εκπόνηση εργασίας είτε προς ιδίαν ενημέρωση και χρήση, ανατρέχαμε στους τόμους κάποιας εγκυκλοπαίδειας ψάχνοντας ανάμεσα στις σελίδες το εκάστοτε λήμμα. Σήμερα, μια απλή αναζήτηση στις ιντερνετικές μηχανές μπορεί να λύσει κάθε απορία μας αμέσως.  

Κατανοώντας την τεχνολογική αυτή εξέλιξη και ειδικά την επικράτηση της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia έναντι της έντυπης μορφής της, ο επίκουρος καθηγητής Πληροφορικής της Ιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτης Μπαμίδης αποφάσισε την εφαρμογή μιας διαφορετικής μεθόδου διδασκαλίας στο πλαίσιο του επιλεγόμενου μαθήματος της «Ιατρικής Εκπαίδευσης».

«Μέσω της ιατρικής εκπαίδευσης οι φοιτητές καλούνται να κατανοήσουν τον τρόπο επεξεργασίας και μετάδοσης της Ιατρικής, εμπλουτίζοντας και αναλύοντας με ιατρικά κείμενα τη Wikipedia κατανοώντας και αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο τις νέες τεχνολογίες» αναφέρει στο «Βήμα» ο κ. Μπαμίδης.

Η καινοτόμος αυτή μέθοδος υλοποιείται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά μετρώντας ήδη 70 άρθρα 250 φοιτητών στην παγκόσμια βάση δεδομένων της Wikipedia.

«Πρόκειται για μια συνεργατική διαδικασία στο πλαίσιο του μαθήματος, όπου οι φοιτητές χωρισμένοι σε ομάδες των τριών ατόμων περίπου μεταφράζουν πιστά ξενόγλωσσα κείμενα, διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά και τις πηγές του πρωτότυπου ενώ στη συνέχεια προχωρούν στη συγγραφή δικών τους ερευνητικών άρθρων» σημειώνει ο κ. Μπαμίδης.

Ως άκρως ενδιαφέρουσα χαρακτηρίζει ο πεμπτοετής φοιτητής της Ιατρικής κ. Παναγιώτης Τζιτζής τη διαδικασία διδασκαλίας μέσω των νέων τεχνολογιών: «Η μόνη δυσκολία που ίσως αντιμετωπίσαμε στην αρχή αφορούσε στην εξοικείωσή μας με τον τρόπο λειτουργίας της Wikipedia. Βέβαια έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί και στην απόδοση των κειμένων, ώστε να μην παραποιείται και να αλλοιώνεται το πρωτότυπο κείμενο».

Ποικιλία χρηστικών λημμάτων
Χρηστικά κείμενα για τη γρίπη, τα βακτήρια, τον εμβολιασμό, τον καρκίνο, τα αντιοξειδωτικά, τη νόσο του Πάρκινσον, το σύνδρομο Ασπεργκερ, τον αυτισμό, τη γενετική, τον αλκοολισμό, την ελονοσία, την κώφωση, την ψυχική ασθένεια και άλλα συναφή μπορεί να βρει κανείς στη Wikipedia. «Είναι χρηστικά κείμενα, τα οποία απευθύνονται στο ευρύ κοινό» σχολιάζει ο κ. Μπαμίδης.

Και ενώ ενδέχεται αρκετοί να μην εμπιστεύονται ως πηγή το περιεχόμενο της Wikipedia, εξαιτίας του ότι πρόκειται για ένα συλλογικό εγκυκλοπαιδικό προϊόν στο οποίο όλοι έχουν πρόσβαση και δυνατότητα επεξεργασίας των κειμένων, ο κ. Μπαμίδης εξηγεί ότι «έχεις τη δυνατότητα ως χρήστης της σελίδας να επεξεργαστείς και να αλλάξεις κάτι λανθασμένο και άτοπο μέσα στα κείμενα, όπως ακριβώς και να ελέγξεις τις διορθώσεις που επιδέχονται. Είναι ένα διαδραστικό μέσο επικοινωνίας και ανταλλαγής γνώσεων και ιδεών δεν πρέπει να το απαξιώνουμε».

«Φανταστείτε πόσο χρόνο θα απαιτούσε η διόρθωση ή η επεξεργασία μιας έντυπης εγκυκλοπαίδειας ενώ στην ηλεκτρονική μορφή της η επεξεργασία γίνεται άμεσα» σχολιάζει ο κ. Τζιτζής.

«Εχει αλλάξει ο τρόπος προσέγγισης της γνώσης σήμερα. Παλαιότερα είχαμε μια μονόδρομη μετάδοσή της, τώρα υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα μέσω της οποίας η γνώση γίνεται συμμετοχική παράλληλα με την καθ' έδρας διδασκαλία» τονίζει ο σπουδαστής εξηγώντας παράλληλα ότι στόχος του μαθήματος δεν είναι η απαξίωση των καθηγητών και η υποκατάσταση των επιστημόνων γιατρών από το Διαδίκτυο αλλά η αξιοποίηση των μέσων για την επιμόρφωσή τους.

Ελλειψη κειμένων στα ελληνικά
Με μια γρήγορη αναζήτηση διαπιστώνει κανείς την εμφανή έλλειψη ιατρικών κειμένων στη βάση της ελληνικής έκδοσης της Wikipedia συγκριτικά με την αγγλική. «Yπάρχει ενδιαφέρουσα αρθρογραφία στα ελληνικά, δυστυχώς όμως τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν ως πρώτο ρόλο την προώθηση των συγγραφικών τους έργων. Ζούμε σε μια παγκοσμιοποιημένη ιατρική κοινότητα, όπου οι περισσότερες δημοσιεύσεις άρθρων και ερευνητικών δεδομένων κοινοποιούνται στην αγγλική γλώσσα, εάν δημοσιεύονταν στα ελληνικά φαντάζεστε πόσο μικρό θα ήταν το αναγνωστικό κοινό στο οποίο θα απευθύνονταν» σχολιάζει ο κ. Τζιτζής.

«Η πρόσβαση στο μάθημα είναι ελεύθερη μέσω της σελίδας μας στη Wikipedia. Μπορούν όλοι όσοι ασχολούνται με την ιατρική εκπαίδευση να συμβάλλουν σε αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας» υπογραμμίζει ο κ. Μπαμίδης.

Η μέθοδος διδασκαλίας πραγματοποιείται στην Ελλάδα μόνο στο Τμήμα Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παρόμοια προγράμματα υλοποιούνται βέβαια και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως εκείνο της Καλιφόρνιας και του Σαν Φρανσίσκο.

Πηγή: tovima.gr