Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.

Αύριο, 15 Αυγούστου, τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους.

Η λέξη κοίμηση χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική γλώσσα ως δηλωτική του θανάτου, όχι μόνο για τους αγίους αλλά για κάθε χριστιανό. Διότι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος έχει νικηθεί και δεν έχει εξουσία επί των ανθρώπων…

Αν λοιπόν αυτά ισχύουν για κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύουν για τη Μητέρα του Θεού, η Κοίμηση της οποίας ονομάζεται στην υμνολογία και μετάσταση, δηλαδή μετακίνηση από ένα τόπο σε άλλο. Και πραγματικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο υμνογράφος, μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής.

Μετέβη δηλαδή στην αληθινή ζωή, κοντά στον Υιό της, διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει στο θάνατο αυτή που γέννησε τη ζωή. Το γεγονός αυτό επαληθεύτηκε ιστορικά με τη μη εύρεση της σορού της Παναγίας στον τάφο…»

«Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό γιατί σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτις και σωτήρας μας. Το γνωστό κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου αλλά και πλήθος αφιερωμάτων σε εικόνες της Παναγίας…είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος.

Αξίζει ειδικά να τονίσουμε πως αυτό ακόμη το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να δηλώσει ασφαλώς ότι όπως εκείνη η Κοίμηση προμήνυε την αληθινή ζωή έτσι και το υπόδουλο έθνος θα αποκτούσε την ελευθερία του…»

Αποσπάσματα από το κείμενο «Η Υπερμάχος Στρατηγός», του βιβλίου «Φίλε Εθνοφρουρέ…», του Δρος Φαίδωνος Παπαδόπουλου, Θεολόγου.

https://www.dogma.gr

Κατά την παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού και ετάφη στην Ιερουσαλήμ.

Ο τάφος της Παναγίας, γνωστός και ως Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανή, αποτελεί για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα. Κατά τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού και τάφηκε στην Ιερουσαλήμ. Στην Αγία Γεθσημανή, λοιπόν, βρίσκεται ο Ιερότατος Τάφος της Παναγίας.
Η Ιερή Παράδοση του Χριστιανισμού διδάσκει ότι η Παναγία πέθανε από φυσικό θάνατο (η Κοίμηση της Θεοτόκου), όπως ακριβώς κάθε άνθρωπος. Η ψυχή της Θεοτόκου λήφθηκε από τον Χριστό μετά το θάνατό της και το σώμα της αναστήθηκε την τρίτη ημέρα μετά από την κοίμηση. Έτσι, η Παναγία παραμένει ψυχή τε και σώματι στον ουρανό, σε αναμονή για τη γενική ανάσταση. Ο τάφος της, σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία, βρέθηκε άδειος την τρίτη ημέρα μετά την κοίμηση.

H Ρωμαιοκαθολική παράδοση υποστηρίζει ότι η Θεοτόκος μετέστη στον ουρανό σε σωματική μορφή, με τη θεία Ανάληψη, αλλά το ερώτημα του κατά πόσον πράγματι υπέστη τον φυσικό θάνατο παραμένει ανοιχτό στην Καθολική άποψη. Ωστόσο, οι περισσότεροι θεολόγοι πιστεύουν ότι γεύτηκε τον θάνατο πριν την Ανάληψή της.
Μια αφήγηση που είναι γνωστή ως Euthymiaca Historia (γραμμένη μάλλον από τον Κύριλλο Σκυθουπόλεως τον 5ο αι.) αναφέρει πως ο Αυτοκράτορας Μαρκιανός και η γυναίκα του Πουλχερία, ζήτησαν τα λείψανα της Παναγίας από τον Ιουβενάλιο Ιεροσολύμων, τον Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ, ενώ βρισκόταν στο Συμβούλιο της Χαλκηδόνας (451). Σύμφωνα με τη μαρτυρία, ο Ιουβενάλιος απάντησε ότι την τρίτη ημέρα μετά την ταφή το μνήμα της Θεοτόκου ανακαλύφθηκε ότι είναι άδειο. Μονάχα το σάβανό της σώζεται στην εκκλησία της Γεθσημανή.
Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, στο μνήμα βρέθηκε μονάχα η Τιμία Ζώνη της Παναγίας.
Περιβεβλημένη από μια αυλή στα νότια, η σταυροειδής εκκλησία που θωρακίζει τον τάφο έχει ανασκαφεί σε μια υπόγεια πετρώδη σπηλιά και στην είσοδό της βρίσκεται μια πλατιά καθοδική σκάλα που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα. Στην αριστερή πλευρά της σκάλας υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωσήφ, του συντρόφου της Μαρίας, ενώ στα δεξιά υπάρχει το παρεκκλήσι των γονέων της Παναγίας, του Ιωακείμ και της Άννας, εμπεριέχοντας, επίσης, τον τάφο της Βασίλισσας Μελισσάνθης της Ιερουσαλήμ.
Στην ανατολική πλευρά του ναού βρίσκεται το παρεκκλήσι του Τάφου της Παναγίας. Βωμοί των Ελλήνων και των Αρμενίων επίσης καταλαμβάνουν την ανατολική αψίδα. Νότια του τάφου είναι μια μιχράμπ που δείχνει την κατεύθυνση της Μέκκας, που εγκαταστάθηκε όταν οι Μουσουλμάνοι είχαν κοινά δικαιώματα στην εκκλησία. Επί του παρόντος, οι Μουσουλμάνοι δεν έχουν περισσότερα δικαιώματα ιδιοκτησίας σε αυτό τον τον Άγιο τόπο. Στη δυτική πλευρά υπάρχει επιπλέον μια Κοπτική εκκλησία.
Το Αρμενικό Πατριαρχείο της αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και η ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιερουσαλήμ έχουν στην κατοχή τους το ιερό. Οι Σύριοι, οι Κόπτες και οι Αιθίοπες διατηρούν μειοψηφία δικαιωμάτων.
 

Ο σημερινός Ναός και είναι από τα παλαιότερα χτίσματα της Ιερουσαλήμ, το οποίο χτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326μ.Χ. προς τιμήν της Κοιμήσεως Θεοτόκου. Βρίσκεται κάτω απο την επιφάνεια του εδάφους και πρέπει ο επισκέπτης να κατέβει 49 σκαλιά.
Αν και είναι μια ταπεινή κρύπτη, ωστόσο στο εσωτερικό της ανακαλύπτει κανείς μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια. Καταπληκτικός παραλληλισμός με το Υπερευλογημένο πρόσωπο της Θεοτόκου.
Τέλος, η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή της Γεσθημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β’ Παρουσίας του Κυρίου.
Τη Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου εορτάζει σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας.

Οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, ονομάζονταν Ιωακείμ και Άννα. Επειδή ο Άγιος Ιωακείμ και η Αγία Άννα ήταν άτεκνοι διότι η Άννα ήταν στείρα, παρακαλούσαν για πολλά χρόνια το Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί, με την υπόσχεση ότι το παιδί που θα γεννηθεί, θα το αφιερώσουν σε Αυτόν. Ύστερα από πολλές προσευχές πολλών χρόνων, ο λόγος της προσευχής τους εισακούστηκε από τον Παντοδύναμο και έτσι έστειλε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να Της ανακοινώσει ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει «Παιδί Άγιο». Πράγματι, η Αγία Άννα συνέλαβε, και γέννησε τη Βασίλισσα του κόσμου. Η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός αυτό της συλλήψεως στις 9 Δεκεμβρίου.

Έτσι, λοιπόν, έγινε η σύλληψη και γεννήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος. Γεννήθηκε σε εννέα μήνες και ναι μεν ήταν καρπός της υποσχέσεως του Θεού, αλλά έγινε με σπέρμα ανδρός, με τη συνεύρεση των γονέων Της. Μόνο ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός γεννήθηκε από την Παναγία μας με τρόπο ανέκφραστο και ανερμήνευτο, όπως Εκείνος μόνο γνωρίζει, χωρίς να υπάρχει το σαρκικό θέλημα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία γεννήθηκε στην Ιερουσαλήμ.
Μάλιστα οι πατέρες της αγιοταφικής αδελφότητας δείχνουν στους προσκυνητές τον τόπο γέννησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται κοντά στην προβατική κολυμβήθρα. Ονομάστηκε Μαριάμ που σημαίνει Κυρία, Ελπίδα. Όταν η Κυρία Θεοτόκος έφτασε στην ηλικία των τριών ετών, Την πήγαν οι γονείς Της (σύμφωνα με την υπόσχεσή τους στον Θεό) στο Ναό, και την παρέδωσαν στους ιερείς.
Σύμφωνα με το έθιμο, τη συνόδευσαν λαμπαδοφορούσες «παρθέναι των Εβραίων». Αφού Την παρέλαβε ο ιερέας και Προφήτης Ζαχαρίας, πατέρας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, κινούμενος από τη Θεία Χάρη, Την οδήγησε στο εσωτερικό και Αγιώτερο μέρος του Ναού, στα Άγια των Αγίων. Εκεί έζησε δώδεκα χρόνια και αξιωνόταν καθημερινά να ζει και να υποδέχεται Θείες φανερώσεις, ενώ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ Της έφερνε συνεχώς Ουράνια τροφή. Έτσι, ζώντας μέσα στο χώρο της Αγιότητας, ετοιμαζόταν ο «έμψυχος ναός εις κατοίκησιν του Κυρίου».
Με επιτυχία και μεγάλη προσέλευση κόσμου διοργανώθηκε για μία ακόμη φορά το παραδοσιακό πανηγύρι στην Παναγία την την Αχούσα στην Μινιέρα.
Η παλιά και κύρια ονομασία του ναϋδρίου ήταν Παναγία η Ελεούσα. «Αχούσα» είναι το όνομα της περιοχής, στην οποία βρίσκεται το εκκλησάκι, πολύ κοντά στη Μινιέρα και φυσικά ανήκει στην ευρύτερη περιοχή του Ασφενδιού. 
Αφού τελέστηκε ο Εσπερινός ακολούθησε πανηγύρι με μουσική από την παραδοσιακή ορχήστρα των: Δημήτρη Κεφαλιανού (βιολί), Νίκου Μάμμη (λαούτο-τραγούδι) και Στέφανου Κώστογλου (λύρα), φαγητό και ποτό. 
Ρεπορτάζ Χριστοφή Χαρίκλεια

Ο εορτασμός της Παναγιάς στα Δωδεκάνησα, είναι ξεχωριστός, με πανηγύρια σε όλα τα νησιά και σε όλα τα χωριά.

Τα περισσότερα εξ αυτών έχουν τα δικά τους έθιμα, που κρατούν από γενιά σε γενιά και τα κάνουν ξεχωριστά.

Λιτανείες με θρησκευτική ευλάβεια και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, παραδοσιακά πανηγύρια και ειδικά φαγητά.
Μερικές από τις Παναγιές της Δωδεκανήσου που ξεχωρίσουν είναι:

Στη Ρόδο, το μεγαλύτερο πανηγύρι είναι αυτό της Παναγιάς της Κρεμαστής, το οποίο διαρκεί 15 μέρες (από τις 10 έως τις 23 Αυγούστου).

Συμμετέχουν σ’ αυτό χιλιάδες Pοδίτες, ενώ στο πλαίσιο του πανηγυριού λειτουργεί και έκθεση παραδοσιακών προϊόντων εδώ και δεκαετίες. Είναι το πανηγύρι με τη μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου σε όλα τα Δωδεκάνησα
Στην Αστυπάλαια, το πανηγύρι της Παναγίας της Πορταΐτισσας, οι εκδηλώσεις του οποίου διαρκούν τρεις μέρες. Ξεκινούν από το βράδυ της παραμονής, μετά τον Εσπερινό, στον περίβολο της εκκλησίας υπό τους ήχους βιολιού και λύρας, με παραδοσιακούς χορούς. Ανήμερα, οι Αστυπαλαιώτισσες μαγειρεύουν και προσφέρουν στους επισκέπτες τοπικούς μεζέδες και αρνί γεμιστό. Το εορταστικό τριήμερο κλείνει με τα «Κουκάνια», που διοργανώνονται στον Πέρα Γιαλό και είναι μια σειρά από παιχνίδια με πρωταγωνιστές μικρά και μεγάλα «παιδιά». Το γιαουρτοτάϊσμα, δηλαδή αλληλοτάισμα γιαουρτιού με κλειστά μάτια, το τράβηγμα του σχοινιού, αγώνες κολύμβησης και αβγομαχίες, αλλά και ο «πετεινός», ένα παιχνίδι όπου προσπαθούν να πιάσουν ένα καλάθι με έναν ψεύτικο κόκορα στην άκρη μιας αλειμμένης με γράσο κολόνας πάνω από τη θάλασσα είναι μερικά από αυτά.

Στη Νίσυρο, γιορτάζει η Παναγιά η Σπηλιανή ένα από τα πιο γνωστά μοναστήρια που προσελκύει πλήθος κόσμου από όλα τα Δωδεκάνησα. Το έθιμο θέλει τις λεγόμενες «εννιαμερίτισσες» να καταφτάνουν από τα γύρω νησιά στη μονή εννιά μέρες πριν, για να πραγματοποιήσουν μια ξεχωριστή τελετουργία που λήγει ανήμερα της Παναγιάς. Την παραμονή προσφέρονται στους επισκέπτες ρεβίθια και πατάτες και ανήμερα κρέας με πατάτες στο γλέντι που γίνεται στην αυλή του σχολείου κάτω από την εκκλησία.

Στην Όλυμπο της Καρπάθου, η Παναγιά γιορτάζεται με τον πιο κατανυκτικό τρόπο. Εδώ, οι λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος για τη Παναγία που «έφυγε». Αποκορύφωμα του εορτασμού είναι ο παραδοσιακός Κάτω Χορός που ξεκινά από τους άντρες σε σταθερό, αργόσυρτο βήμα και κατανυκτική διάθεση. Ακολουθούν οι γυναίκες ντυμένες με τις εκπληκτικής ομορφιάς παραδοσιακές στολές τους.

Στην Κάσο, γίνεται το μεγαλύτερο πανηγύρι του νησιού. Όλα τα πατροπαράδοτα έθιμα τηρούνται ευλαβικά και δεν είναι λίγοι οι ξενιτεμένοι Κασιώτες που επιλέγουν αυτή τη μέρα για να επισκεφθούν τον τόπο τους, να δοκιμάσουν ντολμαδάκια και πιλάφι και να ξεφαντώσουν με λύρες και λαούτα.

Στο νησί της Πάτμου, το νησί της Ορθοδοξίας, όπου τα πάντα περιστρέφονται γύρω από το ιστορικό μοναστήρι της Αποκάλυψης, οι μοναχοί του τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, ένα έθιμο με βυζαντινές καταβολές.
Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Στην Κάλυμνο, σε εκκλησίες και ξωκλήσια αναβιώnουν έθιμα και παραδόσεις. Η Παναγιά της Χώρας η Κεχαριτωμένη, η Γαλατιανή στ’ Αργινώντα, η Κυρά Ψιλή στον Βαθύ, η Παναγιά του Γλυκιού στο λιμάνι, η Παναγιά στους Βοθύνους, η Παναγιά της Τελέντου, η Παναγιά στην Ψέριμο, η Μυρτιώτισσα και πολλά μικρά ξωκλήσια θ’ ανοίξουν τις πύλες τους για να υποδεχθούν ντόπιους και επισκέπτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας και του εξωτερικού που θα σπεύσουν να προσκυνήσουν τη χάρη της Παναγιάς.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot