Συγκεκριμένα περιστατικά καλούνται να «θυμηθούν» οι σπουδαστές στις νέες τους καταθέσεις, παρότι μέχρι στιγμής δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να στοιχειοθετούν κατηγορίες, για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Νέο γύρο καταθέσεων από τους σπουδαστές της Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων, προκειμένου να… θυμηθούν κάτι που είχαν ξεχάσει σχετικά με την εξαφάνιση του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, η οποία συμπληρώνει αύριο έναν μήνα.

Ο φάκελος ήταν να φύγει για την Εισαγγελία, ωστόσο οι επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ, αποφάσισαν να καλέσουν εκ νέου κάποιους σπουδαστές που είχαν δει τον Βαγγέλη την ημέρα της εξαφάνισής του, ενώ επιπλέον θα πα πάρουν κατάθεση και από τον Κύπριο σπουδαστή που εμφανίστηκε τις τελευταίες ημέρες στα μέσα ενημέρωσης να δηλώνει ότι είχε ακούσει για επιθέσεις bullying σε βάρος του 20χρονου.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι από χθες έχουν κληθεί κάποιοι σπουδαστές, προκειμένου να «φρεσκάρουν» τις καταθέσεις τους. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε όσους έχουν καταθέσει ότι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης δεχόταν πειράγματα, επιθέσεις και ακραίες συμπεριφορές από συγκεκριμένη ομάδα σπουδαστών της Σχολής με καταγωγή επίσης από την Κρήτη.

Η εκ νέου κλήση τους έχει σκοπό να θυμηθούν συγκεκριμένα περιστατικά που σχετίζονται με τα ίδια πρόσωπα, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν προκύψει στοιχεία που να στοιχειοθετούν κατηγορίες για κάποιους.

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Πολιτικό σεισμό προκαλούν οι καταγγελίες ότι βουλευτής από την Κρήτη κάλυπτε τους φοιτητές οι οποίοι παρενοχλούσαν τον εξαφανισθέντα Βαγγέλη Γιακουμάκη.

Η δημοσιογράφος Ελενα Ακρίτα είχε αναφερθεί προσωπικά στον αναπλ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Γιάννη Πανούση υπενθυμίζοντάς του πως είναι υπεύθυνος για τις έρευνες και του έλεγε ότι συγκεκριμένος βουλευτής κάλυψε το bullying σε βάρος του νεαρού που αγνοείται εδώ και εβδομάδες και που οι γονείς του κάνουν εκστρατεία σε όλη την Ελλάδα για να βρουν ίχνη από το παιδί τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία ο Γιακουμάκης δεχόταν παρενοχλήσεις απόάλλους φοιτητές από την Κρήτη, είχε αναγκαστεί να αλλάξει και δωμάτιο στην εστία ενώ υπήρξαν καταγγελίες ότι του έκαναν βασανιστήρια που το παιδί δεν άντεξε.

Η Ελενα Ακρίτα ζητούσε από τον Γ. Πανούση να ερευνήσει αν υπάρχει βουλευτής ο οποίος κάλυψε τις δραστηριότητες των φοιτητών με τον υπουργό να απαντά και να επιβεβαιώνει ότι πράγματι υπάρχει πολιτικός από την Κρήτη ο οποίος πρέπει να διωχθεί από το κόμμα του.

Γράφει συγκεκριμένα η κ. Ακρίτα:
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Η Έλενα Ακρίτα αναφέρεται στις επιθέσεις που δεχόταν ο 20χρονος από ομάδα συμφοιτητών του και τονίζει πως τους τελευταίους κάλυπτε πασίγνωστος βουλευτής. «Οι βασανιστές του παλικαριού μιλάνε για πλάκες, καψόνια κι άλλα χαλαρά. Μετατρέψανε ένα ευαίσθητο, τρομαγμένο, ευάλωτο παιδί σε ανθρώπινο τζουκ μποξ (του πετάγανε κέρματα για να τραγουδάει και να το ξεκλειδώσουν από τη ντουλάπα που το φυλακίζανε).
Το βασανίσανε, το διαπομπεύσανε, το ξεφτιλίσανε, το οδηγήσανε στους δρόμους να εκλιπαρεί για μια μπουκιά ψωμί, για ένα εισιτήριο να φύγει όσο πιο μακριά μπορεί, για ένα χέρι βοήθειας που δεν απλώθηκε ποτέ. Στην υπόθεση αυτή εμπλέκεται γνωστός πολιτικός άνδρας. Ένας “πρωτοκλασάτος' Κρητικός βουλευτής ο οποίος συγκάλυπτε τη συμμορία, μεσολάβησε για να μην διώξουν τα παιδιά από τη Σχολή και κουκούλωνε την τραγωδία.
Πολιτικός σεισμός: Εμπλέκεται βουλευτής στην εξαφάνιση του Β. Γιακουμάκη
Τι θα γίνει με αυτόν τον τύπο; Γιατί κανείς δεν τον κατονομάζει; Ποιος τον καλύπτει και γιατί; Προσωπικά - μετά από δημοσιογραφική έρευνα - είμαι 90% βέβαιη για την ταυτότητα του: Το υπόλοιπο 10% δυστυχώς με εμποδίζει να το δημοσιοποιήσω. Θα βγει στη σέντρα ο κύριος αυτός; Και το πιο σημαντικό: Αν -ο μη γένοιτο- έχει συμβεί κάτι στο παλικαράκι – έχει ποινικές ευθύνες ως ηθικός αυτουργός ή όπως αλλιώς το λέτε εσείς οι νομικοί, τέλος πάντων;».

Ο Γ. Πανούσης απαντά:
Αγαπητή κυρία Ακρίτα,
Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ που ανοίξατε αυτό το θέμα που σίγουρα δεν είναι μόνον αστυνομικό. Θα μου επιτρέψετε να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις μαζί σας.
Η πρόληψη της παραβατικότητας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο συνδέεται άρρηκτα με την εκπαιδευτική πολιτική (αρκεί να μη λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα ως αποκλειστικός θεσμός κοινωνικού ελέγχου) αλλά και με μια κοινοτική εκπαιδευτική οικολογία (που εντάσσει τη σχολική μονάδα στον κοινωνικό ιστό).

Οι εν-τάσεις και οι συγ-κρούσεις μέσα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δεν παραπέμπουν υποχρεωτικά στην «εγκληματική βία» αφού τα υφέρποντα ή και εμφανή κίνητρα συνδέονται περισσότερο με το γόητρο, το παληκαριλίκι, την ισχύ, την εξουσία ή ακόμα με την ανισότητα και την υποβάθμιση. Πέρα δηλαδή από τα όποια ατομικά χαρακτηριστικά δράστη/ δραστών και θύματος/ θυμάτων, το κοινωνικό, πολιτισμικό και εκπαιδευτικό οικοσύστημα καθορίζει τους όρους και τους τρόπους εμφάνισης του φαινομένου.

Οι αποϊδανικοποιήσεις (γονιών, δασκάλων, φορέων) και η αναζήτηση προσωπικών (και όχι «δανεισμένων») εμπειριών οδηγούν σε συχνά επώδυνες αυτονομήσεις. Τα όρια και τα περιθώρια της μάθησης από την παιδικότητα στην ενηλικίωση, από το σπίτι στο σχολείο, από τη γονεϊκή υπερπροστατευτικότητα στη σχολική συμμόρφωση συχνά καταλήγουν σε ανομικές εκ-ρήξεις. Σε κάθε περίπτωση η επίλυση των συγκρούσεων στον εκπαιδευτικό χώρο πρέπει να προκύπτει από τη συνευθύνη που διαμορφώνεται μέσα στο τετράγωνο: δάσκαλοι- γονείς- μαθητές/συμμαθητές- Υπουργείο Παιδείας.

H κουλτούρα του σπιτιού
Αν το παιδαγωγικό μέρος βαρύνει αποκλειστικά τους καθηγητές, η κουλτούρα του σπιτιού, του δρόμου, της κοινότητας είναι αυτή που θα ορθώσει την εμπιστοσύνη σαν τείχος στις όποιες αντιλήψεις ή συμπεριφορές βίαιης αντί-δρασης.

Πολλοί ψυχολογικοποιούν το φαινόμενο συσχετίζοντάς το με την εφηβεία και τη συναφή επιθετικότητα, με την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, τις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Άλλοι ρίχνουν το βάρος στη συλλογική έκφραση τέτοιων συμπεριφορών, με βάση την παρέα των συνομιλήκων, συγκρίνοντας εκπαιδευτικούς τύπους με παραβατική υποκουλτούρα. Συχνά συνεκτιμώνται και δημογραφικά/ κοινωνικά δεδομένα που αφορούν στο φύλο, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση της οικογένειας, τα επαγγέλματα των γονέων κλπ.

Επίθεση και άμυνα, εκφοβισμός και φόβος, δράστης και θύμα εναλλάσσονται και παίρνουν διάφορες μορφές (π.χ. βρισιές, απειλές, χειροδικίες κλπ.) πίσω από τις οποίες όμως ελοχεύει η διάβρωση των δια-προσωπικών σχέσεων (relational aggression) καθώς και η υποτίμηση του «άλλου». Οι ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της θυματοποίησης (απόρριψη, στιγματισμός, περιθωριοποίηση, απομόνωση, ανασφάλεια) κινούνται κι αυτές στο ίδιο πλαίσιο: στην αποτυχία και την προδοσία των σχέσεων εμπιστοσύνης, οι οποίες αποτελούν τη βάση για μια ομαλή κοινωνικοποίηση των νέων. Η σύγκρουση λέξεων και κινήσεων συχνά υποκρύπτει μια πιο κρίσιμη «δια-μάχη» αλληλεγγύης και ατομικισμού, ανεκτικότητας και ατομικισμού την οποία καλούνται οι νέοι να δια-χειριστούν.

Νεανική βία
Η σύνδεση της νεανικής βίας με τη σχολική αποτυχία ή την κοινωνική περιθωριοποίηση, η επιθετική συμπεριφορά ως αποτέλεσμα μάθησης (για επιβίωση;) αντιμετωπίζονται σαν απειλές για περισσότερους από ένα στόχο. Τα σημεία ψυχολογικής αναγνώρισης παιδιού - θύτη και παιδιού - θύματος, το προφίλ του νταή και του φοβισμένου, οι έννοιες της Επιβολής (θύτες) ή της Αυτοάμυνας (θύματα-θύτες) που επανέρχονται σε όλες τις αιτιολογήσεις όλων για την ενδοσχολική βία έχουν τελευταία υπερφαλαγγιστεί από το φόβο ένοπλων επιθέσεων. Ο school shooter, όπως συχνά και ο σχολικός τραμπούκος, χαρακτηρίζονται από ψυχική αδυναμία να χειριστούν δύσκολες καταστάσεις και επιλέγουν ως διέξοδο την βίαιη εκδίκηση (ιδεοληπτική ή όχι) κατά τρίτων και βέβαια την αυτοκτονία.

Μολονότι οι ένοπλες επιθέσεις στα σχολεία (school shooting) στη χώρα μας δεν σχετίζονται με τον εκφοβισμό (ως ατομικό bullying ή ως ομαδικό mobbing), μολονότι το «νταηλίκι» του μαθητή δεν σημαίνει αναγκαστικά και προ-παραβατικό ανήλικο, ούτε η συστηματική κατάχρηση δύναμης μετατρέπεται αυτομάτως σε συγκρότηση συμμορίας, ο εκφοβισμός (είτε στοχεύει ένα μεμονωμένο άτομο ή ομάδα ατόμων, είτε αφορά μικρότερους, είτε κορίτσια), συχνά συνδέεται με ενδοσχολικούς ανταγωνισμούς, με διαφορετικότητες μαθητών (απόκτηση δύναμης ή προκλητικά θύματα) και έτσι δημιουργεί πρότυπα αντικοινωνικής συμπεριφοράς.

Το συχνά αδιάφορο εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει μηχανισμούς και δασκάλους προετοιμασμένους να χειριστούν δύσκολες (μέχρι και βίαιες) καταστάσεις ενώ η γειτονιά και η τοπική κοινωνία απλώς κάθε φορά εκπλήττονται (κρύβοντας κάτω από το χαλί την «οικολογία του φόβου και της αποτυχίας»). Κι όμως η ζεστή σχολική ατμόσφαιρα (της κατανόησης και της συνεννόησης) μπορεί να δημιουργεί θετικά συναισθήματα και αίσθημα ασφαλούς περιβάλλοντος και να χρησιμοποιήσει την επικοινωνία ως μέσο κοινωνικής ένταξης και ψυχολογικής υποστήριξης.

Πλαίσιο βίας
Πώς να διαμορφώσεις «όρους ειρηνικού σχολείου» μέσα σ' ένα κοινωνικό πλαίσιο βίας; Οι ρίζες της βίας είναι βαθιά χωμένες στον πολιτισμό και στην κοινωνία. Στις ανισότητες και στις αδικίες. Από την άλλη οι ορισμοί και οι εννοιολογήσεις της (σχολικής) βίας δημιουργούν συχνά συγχύσεις. Οι αιτίες μπλέκονται με τ' αποτελέσματα και όλα αυτά με διάφορα ιδεολογήματα. Όλα έχουν ειπωθεί και γραφτεί (αλλά και τ' αντίθετά τους).

Όλα είναι κρίσιμα (αλλά δεν αποτρέπουν την κρίση). Από τη μία οι μορφές της ενδοσχολικής βίας, οι παραβατικές ομάδες και συμμορίες, το bullying ως εκφοβισμός, ο τραμπουκισμός, ο ψευτοπαλληκαρισμός, το νταηλίκι, τα χαρακτηριστικά δράστη - θύματος και η ανισορροπία δύναμης θύτη-θύματος, οι τιμωρίες. από την άλλη η σχέση παιδιού-γονιού, η σχέση παιδιού-δασκάλου (που επηρεάζεται και από το πολιτισμικό κεφάλαιο του μαθητή), ο αυτοτελής ρόλος των γονιών, ο αυτοτελής συνθετικός ρόλος του σχολείου, ο αυτοτελής ρόλος του δασκάλου ή και ο ρόλος των ΜΜΕ. από τη μία οι αναπαραστάσεις της βίας ή και η «γοητεία» της κι από την άλλη το άγχος, οι κακές σχολικές επιδόσεις, η ψυχική καταπίεση, η ανασφάλεια των σχέσεων και της επιβίωσης των ίδιων των μαθητών. Κανονιστική λοιπόν αντιμετώπιση ή ειρηνοποιός διαχείριση;
Το θέμα της ασφάλειας υπερβαίνει τη σχολική βία και πρέπει να προβληματίσει το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Η ασφάλεια στους εκπαιδευτικούς χώρους συνδέεται με τη βία στους δρόμους και τη μεταφερόμενη κοινωνική βία.

Σεβασμός
Η ασφάλεια του σχολείου συμβαδίζει αυτονόητα με το σεβασμό στην προσωπικότητα, την ελευθερία του λόγου, τα δικαιώματα των νέων. Από την άλλη μια κοινωνία κοντά στο σχολείο και ένα σχολείο ενταγμένο αρμονικά στην κοινότητα κινδυνεύει να «μολυνθεί» από τις ανισότητες του πολιτισμικού περιβάλλοντος και ιδίως από τη γενικευμένη ανομία. Από τα παιδιά του δρόμου (αρκετά από τα οποία δεν αρνούνται να μπουν στην εκπαιδευτική διαδικασία) κι από τα κακοποιημένα παιδιά ή τα παιδιά φτωχών οικογενειών που εγκαταλείπουν το σχολείο γεννιέται αρχικά η νεανική βία.
Η κοινωνική ομπρέλα προστασίας (community schools) σχετίζεται με τη συνευθύνη των κοινωνικών φορέων και όχι με την αστυνόμευση. Χρειάζεται μια συνέργεια πολλών θεσμών και φορέων για να πεισθούν οι νέοι να ξανα-γυρίσουν στην κοινωνική συμβίωση χωρίς βία.

Η βία στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο δεν εγγράφεται στο κληρονομικό φορτίο του θεσμού. Χρειάζεται συνεπώς το εκπαιδευτικό σύστημα να ξαναβρεί την εσωτερική του δημοκρατία (ισότητα, διάλογος, ηπιότητα, ελευθερία έκφρασης) και ν' αναπτύξει δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών. Πρέπει να «επανεφεύρουμε» την εκπαίδευση, που σημαίνει νέα δομή, νέα μορφή, νέες σχέσεις, νέα αισθητική, νέα λειτουργία, νέοι ρόλοι, πρέπει να αυτονομήσουμε (έστω σχετικά) το σχολείο από τη διαδικασία νομιμοποίησης της κρατούσας κοινωνικής τάξης για να μην είναι καταδικασμένο (κι αυτό κι εμείς) ν' αναπαράγουμε ή και να διευρύνουμε τις προϋπάρχουσες ανισότητες.
Το σχολείο που πληγώνει αντί να εκ-παιδεύσει, οι υπόγειες διαδρομές της βίας στο σπίτι, στην πλατεία και της σχολικής βίας, ο ανταγωνισμός ως εργαλείο επιτυχίας και το παιχνίδι ως μέσον ενηλικίωσης, οι περικυκλωμένοι από «όχι» και «μη» έφηβοι διαμορφώνουν τους όρους μιας «αντι-δραστικής» επιθετικότητας, έντασης, θυμού, διάψευσης, δυσφορίας.

Στο εκπαιδευτικό σύστημα συναντιώνται πολλές κρίσεις: εφηβείας, αμφισβήτησης από τους νέους, διάψευσης, κόπωσης από τους δασκάλους, απαξίωσης, υποβάθμισης ρόλου από τους γονείς, αμφίσημης αντιμετώπισης από την Πολιτεία.

Συμβατικά ή εναλλακτικά σχολεία δεν μπόρεσαν να συμβιβάσουν τις κρίσεις και να τις μετατρέψουν σε νέες ευκαιρίες. Η «μάχη για επιβίωση» προτιμάει βίαια σχολεία σε βίαιο κόσμο. Γι' αυτό χρειάζεται από τη μία η χάραξη ορίων σε όλη την κοινωνική δράση κι από την άλλη η αλλαγή πλαισίου ζωής των νέων. Το πέρασμα από τα παιδιά σε κίνδυνο στα επικίνδυνα παιδιά είναι τόσο εύκολο ή τόσο δύσκολο όσο εμείς -οι ενήλικες κλειδοκράτορες- το (δια)χειριζόμαστε.

Να απομακρυνθεί
Υ. Γ1: Στο επίπεδο της αστυνομικής έρευνας έχει διαταχθεί να σταλεί στα Γιάννενα ειδική μονάδα εξιχνίασης. Έχω ο ίδιος προσωπικά μιλήσει με τον ιδιωτικό ερευνητή Γ. Τσούκαλη και έθεσα στη διάθεση της οικογένειας όποιο μέσο χρειαστεί.
Υ. Γ2: Οι ποινικές ευθύνες θα καταλογιστούν όταν εντοπιστούν οι ένοχοι της «βαρβαρότητας» και οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Το ίδιο ισχύει με πράξεις ή παραλείψεις των αρμοδίων δημοσίων οργάνων.
Υ. Γ3: Η εμπλοκή οποιουδήποτε πολιτικού και για οποιονδήποτε λόγο απόκρυψης είναι τόσο αποδοκιμαστέα ώστε θα έπρεπε για λόγους ηθικής τάξης και παραδειγματισμού ο αρχηγός του κόμματός του να τον αποβάλει από τη Βουλή. Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταδικάζονται δημόσια πριν γίνουν καρκινογόνα. Ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία να δείξουμε ότι πρωτίστως είμαστε άνθρωποι και γονείς και νοιαζόμαστε για τον πλαϊνό μας.
Ο Αναπληρωτής Υπουργός
Καθηγητής Γιάννης Πανούσης

Μετά από πιέσεις, το πρόσωπο κλειδί στην εξαφάνιση του νεαρού Βαγγέλη Γιακουμάκη μίλησε και έδωσε κρίσιμα στοιχεία που συμπληρώνουν καθοριστικά κομμάτια στο παζλ της εξαφάνισης...

Την ώρα που η έρευνα των αστυνομικών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην κατάθεση στενού συγγενικού προσώπου του νεαρού φοιτητή που μάλιστα μίλησε μαζί του, λίγο πριν χαθούν τα ίχνη του 22χρονου. Σύμφωνα με πληροφορίες η συγγενής του ξέσπασε στους αστυνομικούς και αποκάλυψε πως μίλησε μαζί του και είχαν έναν έντονο διάλογο για τους βαθμούς που πήρε στη σχολή του.
Η έρευνα συνεχίζεται από αξιωματικούς της Ηπείρου που έχουν εξετάσει περισσότερα από 60 σενάρια για τον τρόπο και τον χώρο εξαφάνισης του νεαρού ενώ έχουν αναζητήσει υλικό από περισσότερες από 30 κάμερες. Τις τελευταίες ώρες έρευνα φέρεται να γίνεται και σε μία ομάδα αλλοδαπών που κινούνταν κοντά στη Γαλακτοκομική Σχολή και ορισμένοι από τους οποίους φέρεται να γνώριζαν τον νεαρό σπουδαστή. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. θεωρούν σφόδρα πιθανόν ο νεαρός να προχώρησε σε απονενοημένο διάβημα πιθανόν κάτω από την πίεση που αισθανόταν για τη χαμηλή βαθμολογία του σε πρόσφατες εξετάσεις ή σε δεύτερη περίπτωση λόγω συνεχών περιπαικτικών σχολίων από συντοπίτες συμφοιτητές του.Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. όμως πιστεύουν ότι «οι αναφορές κυρίως από ΜΜΕ για την ενοχλητική συμπεριφορά των συμφοιτητών του είναι υπερβολικές και αρκετές φορές αντιφατικές. Δεν έχουν δε επιβεβαιωθεί από καταθέσεις που περιλαμβάνονται στη δικογραφία».Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι διωκτικές αρχές, ο 22χρονος αναχώρησε πεζός γύρω στις 14:00 το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Φεβρουαρίου από τη σχολή του με κατεύθυνση προς το κέντρο της ηπειρωτικής πόλης αφήνοντας στο δωμάτιό του το κινητό, το πορτοφόλι και τις τραπεζικές κάρτες του. Οι αξιωματικοί εκτιμούν ότι -αντίθετα με ορισμένες ασαφείς μαρτυρίες- ο σπουδαστής δεν ξαναγύρισε από τότε στη σχολή του και τα ίχνη του χάνονται στο κέντρο της πόλης.

Οι ίδιοι θεωρούν κρίσιμο στοιχείο όσα διαμείφθηκαν στο τηλέφωνο που είχε ο 22χρονος με συγγενικό πρόσωπό του το απόγευμα της προηγούμενης ημέρας της εξαφάνισής του. Εκεί φέρεται -σύμφωνα με ορισμένους αστυνομικούς- να υπήρξε συζήτηση για το θέμα της βαθμολογίας του αλλά και για άλλο ένα θέμα που δεν έχει διευκρινισθεί. Συγγενικό πρόσωπο του νεαρού φοιτητή ξέσπασε σε λυγμούς και αποκάλυψε τον έντονο διάλογο που είχαν λίγο πριν την εξαφάνιση για το θέμα των βαθμών.

Την ημέρα που χάθηκε φαινόταν ιδιαίτερα προβληματισμένος. Οι αστυνομικοί εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο ότι «το ίδιο συγγενικό πρόσωπο που τηλεφώνησε στον 22χρονο πάλι το απόγευμα της κρίσιμης ημέρας, μόλις δεν τον βρήκε έσπευσε να δηλώσει σε αστυνομικό τμήμα της Κρήτης την εξαφάνισή του, δίχως να περάσει χρόνος για να εξαντλήσει τις πιθανότητες να τον εντοπίσει σε φίλους, γνωστούς».

Όσον αφορά τις καταγγελίες για «καψώνια» που φέρεται να είχε δεχθεί ο 22χρονος από συντοπίτες του, οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ανέφεραν ότι «δεν υπάρχει καμία σαφής μαρτυρία. Πολλοί έχουν πει ότι το κρίσιμο στοιχείο για την εξαφάνισή του ήταν η επανεμφάνιση ενός παλιού συμφοιτητή του που του συμπεριφερόταν με βίαιο τρόπο και ο οποίος πλέον υπηρετούσε σε στρατόπεδο στα σύνορα με την Αλβανία. Όμως από την άρση του απορρήτου στο τηλέφωνό του δεν προέκυψε ότι το συγκεκριμένο κρίσιμο διάστημα ο σπουδαστής είχε απομακρυνθεί από το στρατόπεδο.

Είχε αναφερθεί επίσης το ότι ίσως οι κρητικοί συμφοιτητές του μπήκαν στο δωμάτιό του και άρπαξαν κάποιο σημείωμα που θα εξηγούσε τους λόγους εξαφάνισής του. Όμως και αυτό δεν φαίνεται να τεκμηριώνεται από πουθενά...»

Οι αστυνομικοί στρέφουν το ενδιαφέρον τους στην περιοχή της λίμνης Ιωαννίνων όπου εκφράζονται φόβοι ότι ίσως έπεσε ο άτυχος 22χρονος στην προσπάθειά του να θέσει τέλος στη ζωή του. Όπως αναφέρουν στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. που έχουν ασχοληθεί με την έρευνα, «αν υποθέσουμε το απευκταίο, ότι έπεσε στη λίμνη για να βάλει τέρμα στη ζωή του, από προηγούμενες περιπτώσεις ξέρουμε ότι οι σοροί των άτυχων ανθρώπων ανασύρονται μετά από τρεις ημέρες έως ένα ή δύο μήνες.