Με κάθε λαμπρότητα θα γιορταστεί όπως κάθε χρόνο μία από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας, η Κοίμηση της Θεοτόκου.

Η «καρδιά» του Δεκαπενταύγουστου χτυπά στη Νίσυρο, όπου πλήθος πιστών συρρέει, προκειμένου σε κλίμα κατάνυξης να εορτάσουν τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά και να συμμετάσχουν σε διάφορα έθιμα που προέρχονται από τη βαθιά παράδοση της Ελλάδας.

Για το λόγο αυτό το Sail Away σας προτείνει:

Συγκλονιστικές εικόνες εκτυλίχθηκαν το απόγευμα της Τρίτης στην Παναγία των Παρισίων, όταν ένας άνδρας, που φέρεται να είναι Αλγερινός φοιτητής, επιτέθηκε σε αστυνομικό με σφυρί, φωνάζοντας «αυτό είναι για τη Συρία». 

Η περιοχή αποκλείστηκε άμεσα, ενώ 900 τουρίστες παρέμειναν εγκλωβισμένοι σε κατάσταση πανικού μέσα στο χώρο της Παναγίας των Παρισίων με τα χέρια ψηλά, φοβούμενοι τα χειρότερα.

O δράστης πλησίασε απειλητικά κατά αστυνομικών. Παρά τις εντολές τους, δεν υπάκουσε και φωνάζοντας «Αυτό είναι για τη Συρία» τους επιτέθηκε με σφυρί, τραυματίζοντας ελαφρά έναν αστυνομικό. Οι υπόλοιποι αμέσως αντέδρασαν και τον πυροβόλησαν.

Τα πυρά τον τραυμάτισαν στο θώρακα και ο άνδρας έμεινε να κείτεται στο προαύλιο.

Η περιοχή αποκλείστηκε άμεσα ενώ οι 900 τουρίστες παρέμειναν εγκλωβισμένοι σε κατάσταση πανικού μέσα στο χώρο της Παναγίας των Παρισίων με τα χέρια ψηλά, φοβούμενοι τα χειρότερα.

«Είμαι στρατιώτης του Ισλαμικού Κράτους» 

Αμέσως μετά τη σύλληψή του ο δράστης δήλωσε ότι είναι «στρατιώτης του χαλιφάτου», μέλος δηλαδή της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος.
Σύμφωνα με τον ίδιο τον υπουργό Εσωτερικών της Γαλλίας Ζεράρ Κολόμπ, που έσπευσε στο σημείο της επίθεσης, ο δράστης που τραυματίστηκε στο θώρακα από πυρά αστυνομικών, φώναξε «Αυτό είναι για τη Συρία!» και επιτέθηκε στη συνέχεια στους αστυνομικούς με ένα σφυρί.

«Ένας άνδρας έφτασε πίσω από αυτούς τους αστυνομικούς και, οπλισμένος με ένα σφυρί, άρχισε να χτυπά έναν από αυτούς. Οι συνάδελφοί του αντέδρασαν με ψυχραιμία... και πυροβόλησαν. Ήταν κάποιος που εμφανιζόταν ως Αλγερινός φοιτητής. Είχε στην κατοχή του μια ταυτότητα, της οποίας ελέγχουμε την αυθεντικότητα» είπε ο υπουργός στους δημοσιογράφους, διευκρινίζοντας ότι πιθανότατα έδρασε μόνος του.

Στην κατοχή του υπόπτου βρέθηκαν επίσης μερικά «κουζινομάχαιρα».

Εκατοντάδες εγκλωβισμένοι τουρίστες

Παράλληλα εκατοντάδες τουρίστες εγκλωβίστηκαν εντός του καθεδρικού ναού.

«Είμαστε κλειδωμένοι μέσα. Οταν βγήκαμε, όλοι άρχισαν να τρέχουν και μας είπαν ''Γρήγορα, μείνετε μακριά από τις πόρτες''. Τώρα είδαμε στο ίντερνετ ότι κάποιος επιτέθηκε σε αστυνομικό και τον πυροβόλησαν και δεν μπορούμε να φύγουμε», λέει στην κάμερα ένας από τους τουρίστες, στο βίντεο που δημοσίευσε στο διαδίκτυο.

Οι τουρίστες έμειναν εντός του καθεδρικού για πάνω από μία ώρα, ενώ την ώρα που βγήκαν η αστυνομία τους έκανε σωματικό έλεγχο.

Ένα αφιέρωμα στη Μεγαλόχαρη Παναγιά Ευαγγελίστρια, στη συνοικία Ηρακλή, ενορίας Αγίων Πάντων.

Μαρτυρία του Νίκου Ζαχαρία Τουλαντά για το κτίσιμο της Παναγιάς της Ευαγγελίστριας, απ΄ τον παππού του, Γιάννη Τουλαντά.
Γράφει η Μαρία Τουλαντά- Παρισίδου, μεταφέροντας τη μαρτυρία του μεγαλύτερου εγγονού, του Γιάννη Τουλαντά , Νίκου.
Ο παππούς μας είχε πάρει ένα χωράφι, αυτό στο οποίο βρίσκεται σήμερα η «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑ». Αυτό το χωράφι στην αρχή ήταν μια πλαγιά με κάτι μαντάλια που στο πάνω μέρος περνούσε ένας χωματένιος δρόμος. Το χωράφι είχε έκταση 10 στρεμμάτων και στην πάνω γωνία που περνούσε ο δρόμος, έχτισε ένα πύργο για κατοικία, ένα στάβλο και ένα αχυρώνα. Στη συνέχεια ξεκίνησε από τα πιο χαμηλά μαντάλια να σκάβει, να «χταρτίζει» , να βγάζει τις πέτρες για να κάνει αμπέλι, όπως συνήθιζαν όλοι οι γεωργοί εκείνη την εποχή. Βρήκε τα θεμέλια του μοναστηριού και κάποια μάρμαρα, που το ένα μάλιστα είναι εντοιχισμένο πάνω από την είσοδο της εκκλησίας και έχει χαραγμένο σταυρό. Στο Βόρειο τοίχο είχαν διασωθεί σε χαμηλό ύψος, όσο των τοίχων που είχαν διασωθεί αγιογραφίες κατεστραμμένες και σημαδεμένες με τρυπάνι. Κάθε χρόνο ο παππούς πουλούσε ένα-δυο μοσχάρια και έπαιρνε εργάτες που μαζί με τους γιους του έσκαβαν και έκτιζαν(1924-28). Είχε πει στους γιους του «θα χτίσουμε το μοναστήρι και θα το ονομάσουμε «Παναγιά Ευαγγελίστρια». Ο παππούς συνέχιζε να «χταρτίζει» το χωράφι και βρήκε γύρω μνήματα με σταυρό. Ένας ιταλός αξιωματικός που περνούσε και έβλεπε τις ανασκαφές και το «χτάρτισμα», είπε –Κρίμα μετά τη γέννηση του Χριστού δε βάζουν ούτε χρυσά, ούτε αφιερώματα. Μόνο σταυρό!.
Ο παππούς και οι γιοι΄του συνέχιζαν για να πραγματοποιήσουν το «τάμα». Κατά τη διάρκεια του χτισίματος είχαν ανοίξει ένα λάκκο για να σβήσουν τον ασβέστη και εκεί που βοηθούσε και η γιαγιά μας ρίχνοντας βόλους ασβέστη μέσα στο λάκκο, γλίστρησε και έπεσε με το ένα της πόδι και υπέφερε πολύ στη συνέχεια απ’ το κάψιμο. Ήταν η γυναίκα του παππού , Χατζηπαυλή Τριανταφυλιά. Ο παππούς στο Νότιο μέρος είχε φυτέψει δυο κυπαρίσσια και σε λίγο το ένα το έριξε ο αέρας και έμεινε μόνο το ένα. Όλα τα πρόσεχαν οι παππούδες μας. Πέθανε η γιαγιά πολύ νωρίς, όπως και το ένα κυπαρίσσι.
Μετά από πολλά χρόνια μεγάλωσαν τα εγγόνια του και έκαναν μια μικρή προσθήκη στο εκκλησάκι και το καμπαναριό, όπως τυχαίνει της φροντίδας της ενορίας των Αγίων Πάντων, ενώ δεν ήταν λίγοι οι γάμοι και τα βαφτίσια που γίνονταν εκεί, όχι μόνο της οικογένειας, αλλά και άλλων πιστών της γειτονιάς.
Στην εποχή του παππού μας , δεν υπήρχε άλλο μοναστήρι στην περιοχή. Οι κάτοικοι του Ψαλιδιού, του Ηρακλή και του Παραδεισιού και όλης της Κω, τη λάτρεψαν. Ο παππούς πήρε άδεια απ΄ την Ιερά Μητρόπολη, την κατέγραψαν και από τότε λειτουργεί πάντα.
Καταθέτω αυτή τη μαρτυρία , γιατί πρέπει να αναφέρονται με το όνομά τους οι άνθρωποι που στα δύσκολα χρόνια θυσίαζαν κάποια άλλα πράγματα και προτιμούσαν να ολοκληρώσουν ένα θρησκευτικό «τάμα».

Στις φωτογραφίες διακρίνονται οι:
1. Νίκος Τουλαντάς που έκτισε το καμπαναριό &
2. Η Ελένη Τουλαντά που διακονεί επί 53 χρόνια το εκκλησάκι
Φιλικά
Μαρία Τουλαντά Παρισίδη
Φιλόλογος - Αρχαιολόγος - Συγγραφέας
τηλ. επικοινωνίας 6945580452

Η Εκκλησία σήμερα, 9 Σεπτεμβρίου, μία ημέρα μετά τη γέννηση της Θεοτόκου, τιμά τη μνήμη των γονιών Της, των Αγίων Ιωακείμ και Άννας.

Η σύναξη των δικαίων γονέων της Υπεραγίας Θεοτόκου, σύμφωνα με την αρχαία εκκλησιαστική, παράδοση, ορίστηκε την επομένη του γενεσίου της Θεοτόκου, για τον λόγο ότι αυτοί έγιναν πρόξενοι της παγκόσμιας σωτηρίας με την γέννηση της αγίας θυγατέρας τους. «Τελεῖται δὲ ἡ σύναξις αὐτῶν ἐν τῷ ἑξαέρῳ οἴκῳ τῆς Θεοτόκου, πλησίον τῆς μεγάλης ἐκκλησίας ἐν τοῖς Χαλκοπρατείοις».

Να αναφέρουμε, λοιπόν, ότι ο Ιωακείμ ήταν γιος του Ελιακείμ από τη φυλή του Ιούδα και απόγονος του Δαβίδ. Έκπτωτος του θρόνου, ιδιώτευε στην Ιουδαία και το περισσότερο χρονικό διάστημα στην Ιερουσαλήμ, όπου είχε μέγαρο με βασιλικό κήπο. Παντρεύτηκε την Άννα, θυγατέρα του Ματθάν Ιερέως από τη φυλή του Λευΐ και της Μαρίας, γυναικός αυτού, από τη φυλή του Ιούδα. Επειδή οι φυλές, Βασιλική και Ιερατική, συγγένευαν μεταξύ τους, διότι η Βασιλεία εθεωρείτο ίση με την Ιεροσύνη, δεν έδιναν ούτε έπαιρναν θυγατέρες από άλλες φυλές που θεωρούνταν κοινές. Έτσι λοιπόν, αφού θεάρεστα πέρασε τη ζωή του το άγιο αυτό ζευγάρι, όπως μας πληροφορούν τα βιογραφικά σημειώματα των εορτών της 25ης Ιουλίου, 8ης Σεπτεμβρίου και 9ης Δεκεμβρίου, ο μεν Ιωακείμ πέθανε οκτώ χρόνια από τα Εισόδια της κόρης του Θεοτόκου σε ηλικία 92 ετών, η δε Άννα 11 μήνες μετά τον θάνατο του Ιωακείμ, σε ηλικία 83 ετών. (Την δε Θεοτόκο απέκτησαν θαυματουργικά, όπως σε προηγούμενο βιογραφικό σημείωμα αναφέραμε, σε ηλικία 80 ετών ο Ιωακείμ και 70 η Άννα).

dogma.gr

Ελάχιστα είναι τα λόγια της που διασώθησαν. Αρκεί να σημειωθεί πως η προτροπή της στους υπηρέτες στο θαύμα που έγινε από τον Χριστό στην Κανά της Γαλιλαίας, «ο,τι αν λέγη (ο Χριστός) υμίν, ποιήσατε» (Ιωάν. 2,5), είναι τα τελευταία της λόγια που αναφέρουν τα Ευαγγέλια.

Από τότε (το θαύμα έγινε στις αρχές του πρώτου έτους της δημόσιας δράσης του Κυρίου) και στο εξής η Θεοτόκος παρακολούθησε σιωπηλή τη δράση του Υιού της και το ίδιο αμίλητη έπνιξε τον πόνο της κάτω από το σταυρό Του.

Τα κενά των Ευαγγελίων για το βίο της Υπεραγίας Θεοτόκου συμπληρώνουν οι απόκρυφες διηγήσεις. Αυτές, γραμμένες από ευσεβείς συγγραφείς και πλουτισμένες από τη φαντασία τους, μας δίνουν πληροφορίες για τη γέννησή της, την παιδική της ηλικία, την κοίμησή της. Η Εκκλησία πήρε από τα κείμενα αυτά τις παραδόσεις που εκείνη θεώρησε αληθινές και τις διαφύλαξε στις εορτές, τους ύμνους, τις εικόνες που καθιερώθηκαν και έγιναν με το υλικό τους.

Μία από τις απόκρυφες διηγήσεις είναι το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου, που διηγείται, μεταξύ άλλων, και τα σχετικά με τη Γέννηση της Θεομήτορος. Απ’ αυτό μαθαίνουμε τα ονόματα των γονέων της που είναι Ιωακείμ και Άννα, την ατεκνία τους, την καταγωγή του Ιωακείμ από το βασιλικό γένος του Δαβίδ κ.α. Εδώ διαβάζουμε για τη θλίψη και τα δάκρυα του ανδρόγυνου για την ατεκνία τους, καθώς και τις προσευχές και τις νηστείες τους για να αποκτήσουν παιδί.
Εκτός από το Πρωτευαγγέλιο, ένα άλλο απόκρυφο Ευαγγέλιο, το λεγόμενο του Ψευδο-Ματθαίου, που συμφωνεί βασικά με το Πρωτευαγγέλιο, μιλά για τη γέννηση της Θεοτόκου. Για να καταλάβουμε αυτά που εικονίζονται στην παράσταση της γέννησης της Θεοτόκου, πρέπει να παραθέσουμε μερικά απο­σπάσματα από τη διήγηση του Ιακώβου:
«Καί ἰδού ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη λέγων αὐτῇ· Ἄννα Ἄννα, ἐπήκουσε Κύριος τῆς δεήσεώς σου, καί συλλήψει καί γεννήσεις, καί λαληθήσεται τό σπέρμα σου ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ… Καί ἰδού ἦλθον ἄγγελοι δύο λέγοντες αὐτῇ· Ἰδού Ἰωακείμ ὁ ἀνήρ σου ἔρχεται μετά τῶν ποιμνίων αὐτοῦ. Ἄγγελος γάρ Κυρίου κατέβη πρός αὐτόν λέγων· Ἰωακείμ Ἰωακείμ, ἐπήκουσε Κύριος ὁ Θεός τῆς δεήσεώς σου· κατάβηθι ἐντεῦθεν· ἰδού γάρ ἡ γυνή σου Ἄννα ἐν γαστρί λήψεται… Καί ἰδού Ἰωακείμ ἧκε (=ἦρθε) μετά τῶν ποιμνίων αὐτοῦ, καί ἔστη Ἄννα πρός τήν πύλην καί εἶδε τόν Ἰωακείμ ἐρχόμενον, καί δραμοῦσα ἐκρε­μάσθη εἰς τόν τράχηλον αὐτοῦ… Ἐπληρώθησαν δέ οἱ μῆνες αὐτῆς· ἐν δέ τῷ ἐνάτῳ μηνί ἐγέννησεν Ἄννα. Καί εἶπεν τῇ μαίᾳ· Τί ἐγέν­νησα; Ἡ δέ εἶπεν· Θῆλυ· Καί εἶπεν Ἄννα· Ἐμεγαλύνθη ἡ ψυχή μου ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ· καί ἀνέκλινεν αὐτήν. Πληρωθεισῶν δέ τῶν ἡμερῶν ἀπεσμήξατο Ἄννα, καί ἔδωκεν μασθόν τῷ παιδί, καί ἐπωνόμασε τό ὄνομα αὐτῆς Μαριάμ» (4,1-5,2).

Όπως βλέπουμε στην παραπάνω διήγηση, η γέννηση της Παναγίας αναγγέλλεται από τον άγγελο ύστερα από πολύχρονη ατεκνία των γονέων της. Άγγελος γνωστοποιεί τη γέννηση και άλλων βιβλικών προσώπων: του Σαμψών, του Σαμουήλ, του Ιωάννη του Προδρόμου. Η γέννηση όμως της Παναγίας διαφέρει, διότι είναι «τοῦ Ἀδάμ ἡ ἀνάπλασις καί τῆς Εὔας ἡ ἀνάκλησις· τῆς ἀφθαρσίας ἡ πηγή καί τῆς φθορᾶς ἀπαλλαγή, δι᾽ ἧς ἡμεῖς ἐθεώθημεν καί τοῦ θανάτου ἐλυτρώθημεν…» (Δοξαστικό τῆς λιτῆς).

Τη σύγκριση μεταξύ της μητέρας της Παναγίας και άλλων άτεκνων γυναικών της Αγίας Γραφής κάνει ωραιότατα το γ’ στιχηρό του Εσπερινού της εορτής (του πλ. β’ ήχου): «Εἰ καί θείῳ βουλήματι, περιφανεῖς στεῖραι γυναῖκες ἐβλάστησαν, ἀλλά πάντων ἡ Μαρία τῶν γεννηθέντων θεοπρεπῶς ὑπερέλαμψεν· ὅτι καί ἐξ ἀγόνου παραδόξως τεχθεῖσα μητρός, ἔτεκεν ἐν σαρκί τόν ἁπάντων Θεόν, ὑπέρ φύσιν ἐξ ἀσπόρου γαστρός…».

Όπως βλέπουμε σ’ όλα σχεδόν τα τροπάρια της ιερής ακολου­θίας του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου, οι ιεροί υμνογράφοι τονίζουν, παράλληλα με τη γέννησή της, και το ρόλο της ως Μητέρας του Θεού. Ακόμη, στη λύση της στείρωσης της Άννας διαβλέπουν κατά τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας τη λύση της στείρωσης της ανθρώπινης φύσης, η οποία θα απολαύσει τους καρπούς της θείας χάριτος. Η χάρη αυτή «καρπογονείν λαμπρώς απάρ­χεται» με τη γέννηση της Θεοτόκου. Όπως το λέει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «σήμερον αρχή σωτηρίας τω κόσμω». «Εν σοι της φθο­ρας ελυτρώθημεν». Γι’ αυτό «χαράν μηνύει, η γέννησίς σου, πάση τη οικουμένη» , όπως λένε οι υμνογράφοι της εορτής στη Θεοτόκο.

dogma.gr