Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων

Το Μεγάλο Σάββατο η Εκκλησία μας κείται στην προσδοκία της Ανάστασης. Ο Χριστός βρίσκεται στον Άδη, το σώμα Του έχει ταφεί, χωρίς όμως να γνωρίζει την φθορά που γνωρίζουν όλοι οι νεκροί, καθώς παραμένει ενωμένο με την θεότητα, ενώ η ψυχή του Χριστού βρίσκεται στην κόλαση, στο χώρο του θανάτου, όπου κηρύττει την μετάνοια.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός ολοκληρώνει το έργο της Θείας Οικονομίας, που είναι η ανάσταση όλης της Δημιουργίας και όλων των ανθρώπων, κι αυτών που ήταν εν ζωή, αλλά και αυτών που είχαν πεθάνει πριν τον ερχομό του Ιησού στον κόσμο. Ο έσχατος εχθρός του ανθρώπου, ο θάνατος, νικιέται δια του θανάτου του Χριστού, και όλα κινούνται στην προσδοκία της Ανάστασης, της γνήσιας ελευθερίας.

Σ' έναν από τους πιο όμορφους ύμνους, που ολοκληρώνουν την ακολουθία του Όρθρου του Μεγάλου Σαββάτου, διαβάζουμε τα εξής θαυμάσια λόγια: «Δεύτε ίδωμεν την ζωήν ημών εν τάφω κειμένην, ίνα τους εν τάφοις κειμένους ζωοποιήση. δεύτε σήμερον, τον εξ Ιούδα υπνούντα θεώμενοι, προφητικώς αυτώ εκβοήσωμεν. Αναπεσών κεκοίμησαι ως λέων. τις εγερεί σε, βασιλεύ; αλλ' ανάστηθι αυτεξουσίως, ο δους σεαυτόν υπέρ ημών εκουσίως. Κύριε, δόξα σοι». Το ποιητικό αυτό κείμενο αποτυπώνει το απόσπασμα της Παλαιάς Διαθήκης, που αναφέρεται στον Ιακώβ. Ο Χριστός κοιμάται σαν το λιοντάρι, έτοιμος να ξυπνήσει, να αναστηθεί, να φέρει στον κόσμο την ελπίδα, τη χαρά της νίκης, την συντριβή του θανάτου, να φέρει στην ιστορία το πιο σπουδαίο μήνυμα, που άλλο ανώτερο δεν υπάρχει: ότι πλέον είμαστε ελεύθεροι και από το θάνατο.

Για τους περισσότερους ανθρώπους ο θάνατος είναι η έσχατη απόδειξη δουλείας. Είμαστε ανίσχυροι απέναντί του. Μπορούμε να τον απομακρύνουμε, αλλά όχι να τον υπερβούμε. Για τους περισσότερους ο θάνατος αποτελεί το βιολογικό και οριστικό τέρμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν υπάρχει λογική απόδειξη επιστροφής από το «επέκεινα», το μετά τον θάνατο, με αποτέλεσμα η θλίψη να είναι ανυπέρβλητη. Απέναντι στον θάνατο ο άνθρωπος ζει με τον φόβο ή εκείνη την ελπίδα ότι το τέλος δεν θα έλθει.

Ο Χριστός έζησε τον θάνατο, όχι ως βιολογικό τέρμα ή ως αναπόδραστη κατάσταση, αλλά ως υπακοή στο θέλημα του Πατέρα Του. Έφτασε την φύση Του, που είχε την αθανασία δεδομένη, καθώς δεν είχε αμαρτία, στο κατώφλι του θανάτου και το πέρασε σωματικά, για να μας δείξει ότι ο θάνατος είναι το τέρμα, μόνο όταν συνοδεύεται από τον χωρισμό από το Θεό. Αυτός που ζει το Θεό με υπακοή στο θέλημά Του, αυτός που αγωνίζεται εναντίον της αμαρτίας, η οποία είναι ο θάνατος, ελευθερώνεται ακόμη και από τα δεσμά του θανάτου, γιατί ακολουθεί τον Χριστό.

«Εάν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει. εάν δε αποθάνη, πολύν καρπόν φέρη», μας λέει ο Κύριος. Αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος αποτελεί για μας τους θνητούς την αφορμή, πολύν καρπό να φέρουμε, αν ζούμε με υπακοή στο Θεό. Ο Χριστός μας δίδαξε ότι αυτό είναι κατορθωτό. Αν πεθάνουμε ως προς την αμαρτία, δηλαδή νεκρώσουμε τα πάθη και τις κακίες μας, τότε ουσιαστικά φέρουμε πολύν καρπό, της αγάπης, της αρετής, της πίστης στο Θεό, γιατί αυτό είναι το θέλημά Του για μας. Αν πεθάνει ο εγωισμός μας, με την άσκηση, την προσπάθεια, την ταπείνωση, την θυσία, τότε πολύν καρπό φέρουμε. Τραβάμε την χάρη και το έλεος του Θεού και τότε, ακόμα και ο βιολογικός θάνατος είναι το σημείο εκείνο της ζωής που μας απαλλάσσει από την φθορά και την αμαρτία και μας φέρνει κοντά σ' Αυτόν που πέθανε για μας, τον Χριστό.

Ο Χριστός αναπαύεται στον τάφο σωματικά. Ο Χριστός κηρύττει στον Άδη τη Ζωή. Και θα αναστηθεί ως ο λέων, αυτεξουσίως, και θα τραβήξει μαζί Του όσους τον πίστεψαν, αλλά και όσους τον πιστεύουν, όσους τους αγγίζει το μήνυμα, το πρόσωπο, η κοινωνία μαζί Του. Ελευθερωνόμαστε από το θάνατο, χάρις στον θάνατο του Σωτήρα. Όλα πλέον είναι διαφορετικά. Δεν φοβόμαστε το θάνατο, γιατί θα μας πάει σ' Αυτόν που μας αγαπά και αγαπούμε. Και θα περιμένουμε την Δευτέρα Παρουσία, για να γευτεί και το σώμα μας, αυτή την ανεκλάλητη χαρά. Αυτή την ανεκλάλητη ελευθερία. Αυτή την ανεκλάλητη αιώνια ζωή.

Στο Μεγάλο Σάββατο βρίσκονται τα σώματα των ανθρώπων που έφυγαν από αυτή τη ζωή. Μα όσοι ζούμε την πίστη, όσοι αγαπούμε, όσοι συγχωρούμε, όσοι κοινωνούμε έχουμε μπει ήδη στην ογδόη ημέρα. Την ημέρα της Εκκλησίας. Την Ημέρα της Ανάστασης. Την Κυριακή, την ημέρα του Κυρίου...

Πηγή: agioritikovima

Η λυσσαλέα επίθεση του δασκάλου Lalit Verma σε 11χρονο μαθητή οδήγησε στον θάνατο του ανήλικου.

Όλα ξεκίνησαν όταν στην τσάντα του μικρού αγοριού ανακάλυψαν το μολύβι και τη γόμα ενός συμμαθητή του.

Ο δάσκαλος του σχολείου Dwarika Prasad στο χωριό Railamau, στην Ινδία, τον ξυλοκόπησε τόσο βάναυσα που ο ανήλικος πονούσε στο στομάχι και άρχισε να φτύνει αίμα όταν έφτασε σπίτι του.

Μέχρι να μεταφερθεί στο κοντινό νοσοκομείο Fatehpur, η κατάσταση του Shiva επιδεινώθηκε και υπέκυψε στα τραύματά του.

Ο δάσκαλος κατηγορείται για ανθρωποκτονία και ανακρίνεται από τις τοπικές αρχές, με τον πατέρα του ανήλικου Shiva να έχει καταθέσει αναφορά για τον "αφύσικο" θάνατο του γιου του.

Από τη νεκροψία που θα διενεργηθεί θα καθοριστεί η αιτία θανάτου, με τους αστυνομικούς να δηλώνουν πως πιθανότατα πέθανε από εσωτερική αιμορραγία.

Ο δάσκαλος παραδέχτηκε πως χαστούκισε τον Shiva όταν τον ρώτησε για τα κλεμμένα αντικείμενα, ενώ αυτό το περιστατικό δεν είναι το μοναδικό που δάσκαλος έχει κατηγορηθεί για ακραία σωματική τιμωρία σε βάρος μαθητών του.

Πηγή: Dailymail

Του αφιέρωσε το τραγούδι «Autumn Leaves» στο κλείσιμο της εκπομπής.

Ο Αντώνης Κανάκης δεν άντεξε και «λύγισε» όταν αναφέρθηκε στον πατέρα του, που έφυγε από τη ζωή το προηγούμενο Σάββατο. Ο γνωστός παρουσιαστής, στο κλείσιμο της εκπομπής, αφιέρωσε στον πατέρα του το τραγούδι «Autumn Leaves» του Nat King Cole, και με εμφανή τη συγκίνησή του, αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές.

Αφού ευχαρίστησε πρώτα τους γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου, στο οποίο νοσηλευόταν ο πατέρας του, ο Αντώνης Κανάκης είπε: «Η μουσική σήμερα είναι κάτι πολύ ωραίο, κάτι πολύ διαφορετικό. Το συγκεκριμένο απόσπασμα είναι από το 1957, από το «Nat King Cole Show», το τραγούδι είναι το «Autumn Leaves». Και είναι ένα πάρα πολύ όμορφο τραγούδι και ο Nat King Cole είναι ένας καλλιτέχνης που λάτρευε ο μπαμπάς μου και θα ήθελα να χαρίσω αυτό το τραγούδι στον πατέρα μου».

Τα θύματα μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο - Μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας η επίθεση, σύμφωνα με πληροφορίες

Μαθήτρια σε κατάσταση αμόκ τραυμάτισε με μαχαίρι τρεις συμμαθητές της στην τεχνική σχολή του ΟΑΕΔ στην Πέτρου Ράλλη, στου Ρέντη.

Η μαθήτρια είναι ηλικίας 22 ετών και επιτέθηκε σε τρεις συμμαθήτριές της, δύο αλλοδαπές και μία Ελληνίδα, ηλικίας 20 και 21 ετών, που μεταφέρθηκαν αμέσως στο νοσοκομείο, ενώ δεν έχουν γίνει γνωστά περισσότερα στοιχεία για την κατάσταση της υγείας τους.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η 22χρονη επιτέθηκε στις συμμαθήτριές της μέσα στην αίθουσα διδασκαλείας, την ώρα του μαθήματος στη νοσηλευτική σχολή, όπου σπουδάζουν.

Αμέσως επικράτησε πανικός, όμως οι καθηγητές που κινητοποιήθηκαν αμέσως, την αφόπλισαν και την απομόνωσαν, καλώντας ταυτόχρονα την αστυνομία.

Η 22χρονη συνελήφθη και κρατείται στο ΑΤ Ρέντη, όπου προσπαθεί να εξηγήσει τι την οδήγησε στην πράξη αυτή αναφέρει το protothema.gr.