Έξι ολόκληρα χρόνια ανηλεούς φορολογικού σφυροκοπήματος και ακόμη οι κυβερνώντες αδυνατούν να αντιληφθούν ότι κάθε νέο φορολογικό μέτρο, βυθίζει την ελληνική οικονομία και την κοινωνία ακόμη πιο βαθειά στο τέλμα.

Τα νησιά της Δωδεκανήσου βρίσκονται μονίμως στο στόχαστρο από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, την κυβέρνηση που θα… έσκιζε τα μνημόνια και θα καταργούσε με ένα νόμο όλους τους μνημονιακούς νόμους. Βρίσκεται στο στόχαστρο ενός πρωθυπουργού που από την Ρόδο , προεκλογικά, έδωσε αφειδώς ψεύτικες υποσχέσεις, για να αντιληφθούμε δυστυχώς πολύ σύντομα, τι σήμαινε στην πραγματικότητα η χαρακτηριστική φράση του «ιδού η Ρόδος».

Μετά την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά, μετά την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση, μέτρα που έπληξαν την καρδιά της τουριστικής ανταγωνιστικότητας, τα νησιά μας δέχονται ένα ακόμη πλήγμα, με την κατάργηση της έκπτωσης του 50% που ισχύει για τον φόρο στα αλκοολούχα ποτά στα Δωδεκάνησα. Το τελευταίο μέτρο νησιωτικότητας, ένα καθεστώς που σεβάστηκαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις και δεν το άγγιξαν παρά τις πιέσεις των δανειστών, παύει να ισχύει από τον προσεχή Ιούνιο.

Η κυβέρνηση, όπως ακριβώς έκανε και με τους μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ, το θυσιάζει ευχαρίστως στον βωμό των νέων μνημονιακών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει και δίνει την χαριστική βολή στις δωδεκανησιακές επιχειρήσεις, που στην διάρκεια της εξαετούς κρίσης, έχουν δεχτεί τα μύρια όσα πλήγματα. Όσες απέμειναν φυσικά…

Η προσπάθεια που κατέβαλε το Επιμελητήριο Δωδεκανήσου για να αποτρέψει αυτήν την καταστροφική απόφαση, δυστυχώς έπεσε στο κενό, από εκείνους που καθημερινά αποδεικνύουν ότι στα νησιά μας δεν βλέπουν τίποτα άλλο παρά ένα πεδίο συνεχών ληστρικών φοροεπιδρομών, αγνοώντας εσκεμμένα και προκλητικά όλες τις ιδιαιτερότητες που συνεπάγεται η νησιωτικότητα για την επιβίωση των κατοίκων και για την ανάπτυξη κάθε παραγωγικής δραστηριότητας. Αυτής που τόσο βάναυσα πλήττουν με κάθε μετρό και κάθε μέσο που μπορεί κανείς να φανταστεί.

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι ψεύδονται ασύστολα και ρίχνουν στάχτη στα μάτια των νησιωτών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της στα Δωδεκάνησα, για να μας χρυσώσουν το πικρό χάπι της κατάργησης των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, μας έταζαν αντισταθμιστικά μέτρα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη των νησιών και θα αποσοβήσουν τις απώλειες.

Αντ’ αυτού, επιτίθενται και πάλι εναντίον της Δωδεκανήσου, της αφαιρούν και το τελευταίο μέτρο νησιωτικότητας. Κι αναρωτιόμαστε: υπάρχει τελικά σ’ αυτόν τον τόπο κανένας πατριώτης Δωδεκανήσιος κυβερνητικός βουλευτής;

Έστω και την ύστατη ώρα, το Επιμελητήριο ζητά από την κυβέρνηση να αφαιρέσει από την λίστα των προτάσεών της προς τους δανειστές την κατάργηση της έκπτωσης του 50% που ισχύει για τον φόρο στα αλκοολούχα ποτά. Αν δεν μπορεί να θεσπίσει μέτρα που να βοηθούν τα νησιά μας να ανακάμψουν, τουλάχιστον ας σταματήσει να τα σπρώχνει ακόμη πιο βαθειά στην άβυσσο του παραλογισμού της.

Το πιο ρομαντικό σχέδιο κάθε συλλόγου είναι ότι κάποια στιγμή θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και να κερδίσει τίτλους με αθλητές που βγήκαν απ’ τα σπλάχνα της κάθε ομάδας.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών είναι η Α.Ε Δικαίου. Μια ομάδα που έχτισε όλα αυτά τα χρόνια, περίμενε, δούλεψε πολύ με πρωτομάστορα τον Δημήτρη Τζομάκα και από το μεσημέρι της Κυριακής απολαμβάνει τους καρπούς όλων αυτών των χρόνων.

Μια παρέα που πέρασαν τα χρόνια και έγιναν άνδρες. Μια παρέα που αυτό που έγινε το διήμερο στο final-4 το ήθελαν όσο τίποτα άλλο. Γιατί αυτή ήταν η δική τους στιγμή. Γιατί τόσα χρόνια δούλεψαν σκληρά, ήταν ταπεινοί και σοβαροί και έμαθαν να υπακούν ακόμα και με τα μάτια τις εντολές του προπονητή τους που τους είχε παίκτες απ’ όταν καλά καλά δεν έφταναν για να πετύχουν καλάθι.

Αν δεν τους ήξερες αυτό το διήμερο θα νόμιζες ότι ήταν φυλακισμένοι και τους άφησαν το απόγευμα του Σαββάτου λέγοντας τους ότι αν το πάρετε θα είστε ελεύθεροι. Με το «μαχαίρι στα δόντια», τα μάτια τους γυάλιζαν για νίκη, για διάκριση, για πρωτάθλημα. Ειδικά σε κάποιες στιγμές όταν και ο κόσμος τους ανέβαζε κατακόρυφα το ηθικό πίστευες πως ήταν όλοι τους «λυσσασμένοι».

Σήμερα δεν κατάφερε τίποτα η ομάδα. Απλά πήρε αυτό που άξιζε. Θέρισε ουσιαστικά τους καρπούς που έσπειρε η ίδια απ’ την δημιουργία της μέχρι και σήμερα. Και την στιγμή που ο Τρύπας σηκώνει την κούπα είναι η στιγμή που όλοι όσοι έχουν προσφέρει στην ομάδα έστω και λίγο νιώθουν την μεγαλύτερη ικανοποίηση της ενασχόλησης τους με τον Δίκαιο.

Μια φουρνιά παιδιών που το πανηγυρίσαμε όλοι μαζί. Άλλοι σαν οπαδοί στην εξέδρα, άλλοι σε διοικητικό πλέον πόστο, άλλοι κάνοντας την παρουσίαση των πρωταθλητών, και κυρίως οι παίκτες, γιατί αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές που μας έκαναν όλους να κλάψουμε από συγκίνηση, να θυμηθούμε την πορεία όλων αυτών των χρόνων και βλέποντας τριγύρω γνώριμα πρόσωπα να νιώθουμε περήφανοι για μια ομάδα που έμαθε να παίζει μπάσκετ στα ανοιχτά γήπεδα.

Αν και όλοι είναι εξαιρετικοί και όπως συνηθίζω να λέω και στον «αέρα» του «Έκφραση 97» ο Δίκαιος είναι μια ομάδα με 12 «σκυλιά του πολέμου» και έναν «στρατηγό» στην άκρη του πάγκου όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας και νομίζω ότι έναν λόγο παραπάνω τον αξίζει ο αρχηγός.

Ο Γιώργος Τρύπας πέτυχε 61 πόντους και συνολικά 13 τρίποντα αυτό το διήμερο. Πιο ώριμος από κάθε άλλη φορά, παρακαλούσες να μην τελειώνουν τα ματς για να τον βλέπεις. Με ένα παγωμένο βλέμμα απ’ την αρχή μέχρι το τέλος, έδειξε τρομερή αυτοσυγκέντρωση και δίψα για να σηκώσει σαν αρχηγός το κύπελλο του πρωταθλητή Δωδεκανήσου.

Η στιγμή της αναγγελίας των ονομάτων την ώρα της στέψης, ήταν απ’ τις πιο δυνατές των τελευταίων ετών και δεν ήθελε να τελειώσει ποτέ. Νιώθω περήφανος που αυτή η παρέα συναντήθηκε από διαφορετικά πόστα και ο καθένας μας το χάρηκε τόσο έντονα και μακάρι να μπορούσα να δώσω το κύπελλο για λίγο στα χέρια του Γιάννη του Μαύρου που ήταν ένας από εμάς και θα νιώθει πρωταθλητής και εκείνος από εκεί ψηλά.