Ένα εντυπωσιακό οδοιπορικό στην άγνωστη Κίναρο – Η ιστορία της Ειρήνης και του Μικέ – Βίντεο
Φεβρουάριος 18, 2018Τα μικρά και απομονωμένα νησιά του Αιγαίου μπορεί να μαγεύουν με την ομορφιά τους ωστόσο παραμένουν διαχρονικά ξεχασμένα από την Πολιτεία.
Παρά την κραυγή αγωνίας των ακριτών, λόγω των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, δυστυχώς, χρειάζεται να συμβεί κάτι κακό για να στραφούν τα φώτα της δημοσιότητας στα μικρά αυτά νησάκια.
Ένα από αυτά είναι και η Κίναρος, μιας νησίδας των Δωδεκανήσων που βρίσκεται δυτικά της Καλύμνου και της Λέρου και ανατολικά της Αμοργού. Έπρεπε να συμβεί το δυστύχημα τον Φεβρουάριο του 2016, όταν σκοτώθηκαν τρεις Έλληνες αξιωματικοί από την πτώση του ελικοπτέρου του Πολεμικού μας Ναυτικού στη βραχονησίδα, για να βρεθεί στο επίκεντρο η Κίναρος και η μοναδική κάτοικος της νησίδας Ειρήνη Κατσοτούρχη. Πριν από λίγες ημέρες μάλιστα η γυναίκα-ακρίτας της Κινάρου κατήγγειλε τη γραφειοκρατική τρέλα που αντιμετωπίζει, εξηγώντας πως λόγω ενός λάθους που έχει γίνει σε δήλωση Ε9 του γιου της, ο ΟΠΕΚΕΠΕ έχει δύο χρόνια να τους δώσει το επίδομα που δικαιούνται.
Κι όμως, υπάρχουν κι εκείνοι –λίγοι φυσικά- που δεν ξεχνούν… Εκείνοι που περνούν στο πλαίσιο των διακοπών τους με το φουσκωτό, αλλά επιστρέφουν για να καταγράψουν τον Γολγοθά που βιώνουν οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών. Όπως ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος, φωτογράφος και εικονολήπτης, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει ένα μοναδικό οδοιπορικό το 2007, όταν είχε την παραγωγή και επιμέλεια της εκπομπής με τίτλο «Σε φόντο γαλάζιο» στον τηλεοπτικό σταθμό «Τηλε Άστυ, αποτυπώνοντας την κραυγή απελπισίας των ακριτών.
«Καραβοφάναρο» στο Αιγαίο. Έτσι χαρακτήριζε σε κείμενό του ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος στην ιστοσελίδα του Rib and Sea την Κίναρο. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια η Ειρήνη Κατσοτούρχη ζούσε στο νησάκι με τον σύζυγό της, τον αείμνηστο Μικέ, έχοντας πάρει τη σκυτάλη από τους γονείς της, Γιώργο και Ακαθή Θηραιού. Ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος είχε γνωρίσει το ζευγάρι των ηλικιωμένων στις αρχές της δεκαετίας του 80’ , όταν είχε επισκεφθεί το μέρος με το φουσκωτό του. Τότε, η Ειρήνη και ο Μικές ήταν ακόμα μετανάστες στην Αυστραλία… Όπως γράφει ο δημοσιογράφος, τελευταία επιθυμία του κυρ Γιώργη να μην μείνει μόνο του το νησί μετά τον θάνατό του. Ζήτησε λοιπόν από την Ειρήνη, να μετακομίσει στην Κίναρο όταν αυτός θα αναχωρούσε για το μεγάλο ταξίδι. Όταν πέθανε, η σύζυγός του μετακόμισε στην Αμοργό, με αποτέλεσμα το νησάκι να μείνει αφύλαχτο και να λεηλατηθεί από επιτήδειους. Όμως η Ειρήνη κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει στον πατέρα της και λίγα χρόνια αργότερα, επέστρεψε μαζί με τον σύζυγό της, Μικέ Κατσοτούρχη, στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Κίναρο.
Από τότε, ο Ιωσήφ τους επισκέφθηκε κάμποσες φορές με το φουσκωτό του, για να τους δει και τους βοηθήσει να λύσουν τα προβλήματά τους. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι δύο ερημίτες από πρώτο χέρι, υπήρξε ο «σύνδεσμος» για να τις δημοσιοποιήσουν. Όταν ο δημοσιογράφος είχε προσκληθεί σε εκπομπή του «Τηλε Άστυ», τον Ιούνιο του 2006, ο Μικές Κατσοτούρχης είχε μιλήσει για πρώτη φορά για τη ζωή τους στο βραχώδες νησί, την έλλειψη βασικών υποδομών και την αδιαφορία της Πολιτείας.
Λίγο αργότερα, τον χειμώνα του ίδιου έτους, όταν ξεκίνησε η προβολή της τηλεοπτικής εκπομπής του Ιωσήφ Παπαδόπουλου με τίτλο «Σε φόντο γαλάζιο», η Κίναρος δεν θα μπορούσε να λείπει από τα σχέδια του.
Έτσι, τον Μάιο του 2007 ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος πραγματοποίησε στο νησί ένα οδοιπορικό που τόσο λαχταρούσε. Τότε ζούσε ακόμα ο καλός του φίλος, Μικές, Οι εικόνες που κατέγραψε με την κάμερα ήταν εκπληκτικές, καθώς μέσω της εκπομπής ταξιδεύει κανείς νοερά στην Κίναρο, γνωρίζοντας την άγρια ομορφιά του νησιού. Εξάλλου, ο Ιωσήφ είναι σίγουρα από τους ελάχιστους ανθρώπους που έχει γυρίσει σπιθαμή προς σπιθαμή το νησάκι, έκτασης 4,5 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που διοικητικά ανήκει στη Λέρο.
«Νησί βραχώδες, δύσκολο στην καλλιέργεια. Λίγα αιγοπρόβατα τριγυρίζουν στις γύρω πλαγιές αρκούμενα στην τροφή που τους δίνουν ο Μικές και η Ειρήνη. Η Κίναρος είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000 μαζί με το βόρειο τμήμα της Αμοργού και την γειτονική της Λέβιθα. Αποτελεί επίσης σημαντική περιοχή προστασίας πουλιών, καθώς το νησί αποτελεί τόπο αναπαραγωγής του Αιγαιόγλαρου και του Μαυροπετρίτη. Είχαμε περάσει κάποτε από κει με τα παιδιά της Ορνιθολογικής Εταιρείας, σε μια προσπάθεια να καταγραφεί ο αριθμός των προστατευομένων ειδών. Στην κορυφή του νησιού έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν οικιστική δραστηριότητα. Πιθανότατα υπήρξε μικρός οικισμός στο νησί κατά την περίοδο της ακμής της Κοινοπολιτείας της Αμοργού (Μινώα, Αρκεσίνη, Αιγιάλη)», γράφει χαρακτηριστικά ο Ιωσήφ στην ιστοσελίδα του.
Πέραν όμως των εντυπωσιακών εικόνων που κατέγραψε, προέβαλε όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν η Ειρήνη και αείμνηστος Μικές, συμβάλλοντας μάλιστα, έπειτα από επίπονες προσπάθειες, στην επίλυση πολλών εξ αυτών.
Ο μπαρμπά-Μικές έφυγε από τη ζωή 2013 και σήμερα η κ. Ειρήνη, 73 ετών, ζει μόνη της στο νησί, με τη γαλανόλευκη στη σκεπή του σπιτιού της για να βλέπουν όσοι πετούν από ψηλά ότι το νησί είναι ελληνικό. Συχνά-πυκνά την επισκέπτεται ο γιος της, ο οποίος ζούσε κι εκείνος στην Κίναρο, όμως πλέον διαμένει μόνιμα στην Κάλυμνο, με την οικογένειά του.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο το οδοιπορικό του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην Κίναρο το 2007
Πηγή πληροφοριών:ribandsea.com
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Στο Καστελλόριζο, Ρω και Σύμη σήμερα και αύριο ο υπουργός Π. Κουρουμπλής
Φεβρουάριος 18, 2018Το Καστελλόριζο και τη Σύμη θα επισκεφτεί σήμερα Κυριακή και αύριο Δευτέρα ο υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Παναγιώτης Κουρουμπλής, συνοδευόμενος από τον αρχηγό του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής, αντιναύαρχο Λ.Σ. Ράπτη Σταμάτιο.
Ο κ. Κουρουμπλής θα επισκεφτεί στις 11.15 το Λιμενικό Σταθμό Μεγίστης, ενώ στη συνέχεια και περί ώρα 12.00 θα μεταβεί στο Δημαρχείο, όπου θα πραγματοποιήσει συνάντηση με τον αντιδήμαρχο του νησιού. Στη συνέχεια ο υπουργός θα αναχωρήσει στις 12.30 για τη Νησίδα Ρω, όπου θα επισκεφτεί το Φυλάκιο.
Την Δευτέρα στις 09.00, ο κ.Κουρουμπλής θα αναχωρήσει για τη Στρογγυλή, όπου θα επισκεφτεί αντίστοιχα το Φυλάκιο του νησιού. Στις 10.20 θα αφιχθεί στη Σύμη, όπου θα πραγματοποιήσει επίσκεψη στο Δημαρχείο της Σύμης στις 10.30, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσει συνάντηση στο Λιμεναρχείο της Σύμης.
Η ΡΟΔΙΑΚΗ
Απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Σαντορινιός, πατέρας του υφυπουργού Ναυτιλίας Νεκτάριου Σαντορινιού
Φεβρουάριος 18, 2018Απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 89 ετών, μετά από μάχη που έδωσε με σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, ο Κωνσταντίνος Σαντορινιός, πατέρας του σημερινού υφυπουργού Ναυτιλίας Νεκτάριου Σαντορινιού.
Ο Κωνσταντίνος Σαντορινιός, είχε μιλήσει στη ΡΟΔΙΑΚΗ με συνέντευξη που παραχώρησε στη Ροδούλα Λουλουδάκη τον Φεβρουάριο του 2015, αμέσως μετά την εκλογή του γιού του Νεκτάριου ως βουλευτή Δωδεκανήσου, αποτυπώνοντας τη ζωή, τα βάσανα, τον αγώνα και τις αγωνίες της οικογένειάς του.
Μιλήστε μας για εσάς, για τη διαδρομή της οικογένειά σας;
Γεννήθηκα το Γενάρη του 1929 στη Σύμη, τέσσερα αδέλφια είμαστε, όλα αγόρια. Ο παππούς της μάνας μου ήταν από τη Μόσχα, Λεόντιος στο όνομα, και τέσσερις γενιές πριν ο παππούς μας ήρθε από τη Σαντορίνη στη Σύμη. Στη Σύμη αν δεν μας πεις «του Λεμονιού» δεν μας βρίσκεις. Το 1940 τελείωσα το Δημοτικό, πήγα και γράφτηκα στο Γυμνάσιο μα δεν πήγα ποτέ διότι κηρύχτηκε ο πόλεμος. Η πρώτη μου δουλειά ήταν παιδάκι να κάνω θελήματα στους Ιταλούς, να τους αγοράζω τσιγάρα και τέτοια για να μας δίνουν να φάμε γιατί τότε μείναμε χωρίς πατέρα, ο πατέρας μας αποκλείστηκε με τα σφουγγαράδικα στη Βεγγάζη. Ήρθαμε στη Ρόδο, στο Παραδείσι να μείνουμε Βιλανόβα το λέγανε τότε, πλούσιο μέρος είχε τον κάμπο, είχε νερόμυλους, παρήγαγε ντομάτες, κολοκυθάκια, όλα τα ζαρζαβατικά.
Γεννήθηκα το Γενάρη του 1929 στη Σύμη, τέσσερα αδέλφια είμαστε, όλα αγόρια. Ο παππούς της μάνας μου ήταν από τη Μόσχα, Λεόντιος στο όνομα, και τέσσερις γενιές πριν ο παππούς μας ήρθε από τη Σαντορίνη στη Σύμη. Στη Σύμη αν δεν μας πεις «του Λεμονιού» δεν μας βρίσκεις. Το 1940 τελείωσα το Δημοτικό, πήγα και γράφτηκα στο Γυμνάσιο μα δεν πήγα ποτέ διότι κηρύχτηκε ο πόλεμος. Η πρώτη μου δουλειά ήταν παιδάκι να κάνω θελήματα στους Ιταλούς, να τους αγοράζω τσιγάρα και τέτοια για να μας δίνουν να φάμε γιατί τότε μείναμε χωρίς πατέρα, ο πατέρας μας αποκλείστηκε με τα σφουγγαράδικα στη Βεγγάζη. Ήρθαμε στη Ρόδο, στο Παραδείσι να μείνουμε Βιλανόβα το λέγανε τότε, πλούσιο μέρος είχε τον κάμπο, είχε νερόμυλους, παρήγαγε ντομάτες, κολοκυθάκια, όλα τα ζαρζαβατικά.
Ο πατέρας σας γύρισε κάποτε;
Γύρισε όταν τελείωσε ο πόλεμος, το 1945 από τη Μέση Ανατολή. Ήμασταν πια μεγάλα τα παιδιά. Γύρισε για να φύγουμε να πάμε στην Αίγυπτο, στο Σουέζ, αλλά ήταν αριστερός και του πήραν το ναυτικό φυλλάδιο. ΄Εγινε ψαράς, έριχνε τους δυναμίτες για να πιάσει ψάρια, κι έτσι σκοτώθηκε.
Γύρισε όταν τελείωσε ο πόλεμος, το 1945 από τη Μέση Ανατολή. Ήμασταν πια μεγάλα τα παιδιά. Γύρισε για να φύγουμε να πάμε στην Αίγυπτο, στο Σουέζ, αλλά ήταν αριστερός και του πήραν το ναυτικό φυλλάδιο. ΄Εγινε ψαράς, έριχνε τους δυναμίτες για να πιάσει ψάρια, κι έτσι σκοτώθηκε.
Πώς έγινε, σε ποιες συνθήκες;
Ήμουν κι εγώ στη βάρκα, νέος 20 χρονών και τον κουβάλησα δυόμιση ώρες νεκρό με τα κουπιά στη στεριά. Στην κηδεία του δεν πήγα, ήμουν σε άλλο κόσμο, δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Αργότερα φάνηκε ότι εκείνη η αναλαμπή του όλμου που τον σκότωσε κατέστρεψε σιγά- σιγά και το δικό μου μάτι.
Ήμουν κι εγώ στη βάρκα, νέος 20 χρονών και τον κουβάλησα δυόμιση ώρες νεκρό με τα κουπιά στη στεριά. Στην κηδεία του δεν πήγα, ήμουν σε άλλο κόσμο, δεν καταλάβαινα τι είχε συμβεί. Αργότερα φάνηκε ότι εκείνη η αναλαμπή του όλμου που τον σκότωσε κατέστρεψε σιγά- σιγά και το δικό μου μάτι.
Πώς έζησε μετά η οικογένεια;
Ήμουν ο μεγαλύτερος. Ο μικρός ήταν μόλις εννιά χρονών. Μεγαλώναμε και δουλεύαμε από μικρά παιδιά. Κι ήταν κι η μάνα μας η Ειρήνη που δούλευε πιο πολύ απ΄ όλους. Από το Παραδείσι μέχρι τον Έμπωνα με τα πόδια, έπαιρνε πατάτες, κι έφερνε λάδι από κει. Μετά τον πόλεμο η Ρόδος άρχισε να έχει οικοδομική δραστηριότητα και δούλεψα στις οικοδομές με τον δεύτερο αδελφό μου. Στη δεκαετία του ΄60 μέναμε πια στην Παλιά Πόλη, στην Οβριακή και έφτασα στο σημείο μαζί μ΄ ένα άλλο καλό παιδί Ροδίτη να κάνουμε εργολαβίες και να χτίζουμε στη Θεμιστοκλή Σοφούλη, στη Βορείου Ηπείρου, στη Διαγοριδών, στην Κέννεντι, γύρω-γύρω από το Μόντε Σμιθ δηλαδή και ψηλά στην Εθνικής Αντιστάσεως. Ήταν μετά το μεγάλο σεισμό του 1955 που είχανε πέσει κτήρια, και πολλά είχανε ρωγμές.
Ήμουν ο μεγαλύτερος. Ο μικρός ήταν μόλις εννιά χρονών. Μεγαλώναμε και δουλεύαμε από μικρά παιδιά. Κι ήταν κι η μάνα μας η Ειρήνη που δούλευε πιο πολύ απ΄ όλους. Από το Παραδείσι μέχρι τον Έμπωνα με τα πόδια, έπαιρνε πατάτες, κι έφερνε λάδι από κει. Μετά τον πόλεμο η Ρόδος άρχισε να έχει οικοδομική δραστηριότητα και δούλεψα στις οικοδομές με τον δεύτερο αδελφό μου. Στη δεκαετία του ΄60 μέναμε πια στην Παλιά Πόλη, στην Οβριακή και έφτασα στο σημείο μαζί μ΄ ένα άλλο καλό παιδί Ροδίτη να κάνουμε εργολαβίες και να χτίζουμε στη Θεμιστοκλή Σοφούλη, στη Βορείου Ηπείρου, στη Διαγοριδών, στην Κέννεντι, γύρω-γύρω από το Μόντε Σμιθ δηλαδή και ψηλά στην Εθνικής Αντιστάσεως. Ήταν μετά το μεγάλο σεισμό του 1955 που είχανε πέσει κτήρια, και πολλά είχανε ρωγμές.
Και από τις οικοδομές πως ξεκινήσατε να φτιάχνετε ζαχαρωτά και καραμέλες;
Ο θείος μου στην Κύπρο είχε βιομηχανία ζαχαρωδών προϊόντων, λουκούμια, κουφέτα, καραμέλες, βανίλια (υποβρύχιο), αφρόζα που έχει απαγορευτεί σήμερα.
Ο θείος μου στην Κύπρο είχε βιομηχανία ζαχαρωδών προϊόντων, λουκούμια, κουφέτα, καραμέλες, βανίλια (υποβρύχιο), αφρόζα που έχει απαγορευτεί σήμερα.
Τι ήταν η αφρόζα;
Χωνευτικό που γινόταν από μείγμα ζάχαρης, σκόνη λεμονιού και σόδα μαζί με λίγο άρωμα. Λειτουργούσε ως χωνευτικό. Πήγαινες στο καφενείο, ζητούσες αφρόζα. Μετά αποσύρθηκε από την κυκλοφορία, αλλά στην πραγματικότητα είναι που δεν υπάρχουν τεχνίτες να τη φτιάξουν. Στείλαμε λοιπόν τον τρίτο μας αδελφό να μάθει την τέχνη στην Κύπρο. Εκείνος είναι ο τεχνίτης. Ξεκίνησε το 1961 ο Γιάννης, κι ακολουθήσαμε οι άλλοι δύο. Ο Λευτέρης γυρνούσε τα νησιά της Ρόδου και έκανε τις διανομές. Το Λευτερά τον ξέρουνε μέχρι σήμερα. Εγώ πήγαινα στα νησιά.
Χωνευτικό που γινόταν από μείγμα ζάχαρης, σκόνη λεμονιού και σόδα μαζί με λίγο άρωμα. Λειτουργούσε ως χωνευτικό. Πήγαινες στο καφενείο, ζητούσες αφρόζα. Μετά αποσύρθηκε από την κυκλοφορία, αλλά στην πραγματικότητα είναι που δεν υπάρχουν τεχνίτες να τη φτιάξουν. Στείλαμε λοιπόν τον τρίτο μας αδελφό να μάθει την τέχνη στην Κύπρο. Εκείνος είναι ο τεχνίτης. Ξεκίνησε το 1961 ο Γιάννης, κι ακολουθήσαμε οι άλλοι δύο. Ο Λευτέρης γυρνούσε τα νησιά της Ρόδου και έκανε τις διανομές. Το Λευτερά τον ξέρουνε μέχρι σήμερα. Εγώ πήγαινα στα νησιά.
Πού ήταν η βιοτεχνία σας;
Στην Παλιά Αγορά, στην οδό Πυθαγόρα, απέναντι από το φούρνο του Καβούνια ενός από τους μεγαλύτερους στη Ρόδο τότε, και κοντά στα ποτά του Σιφωνιού, λίγο πιο κει ήταν η αμερικάνικη αγορά, πιο κάτω ήταν το εργαστήρι του Βάλλα, ένα ζαχαροπλαστείο με πάστες, παγωτά, κουραμπιέδες όλο το χρόνο… Περνούσες έξω από τη βιοτεχνία «Αφοι Σαντορινιού» και μοσχομύριζε ο τόπος. Καραμέλες και κουφέτα αμυγδάλου που δεν κάνει κανείς σήμερα στη Ρόδο. Όταν ήταν παραμονές γιορτών κόσμο να δεις να κυκλοφορεί στην αγορά… Γυρίζαμε με τ’ αυτοκίνητα και τα δίναμε τα ζαχαρωτά, κι εκείνη την εποχή υπήρχε κι ο Βλαστός με είδη γάμου που πουλούσε μαζί και τα δικά μας προϊόντα. Στην οδό Γαλλίας ήταν ο Βλαστός, αριστερά στη γωνία.
Στην Παλιά Αγορά, στην οδό Πυθαγόρα, απέναντι από το φούρνο του Καβούνια ενός από τους μεγαλύτερους στη Ρόδο τότε, και κοντά στα ποτά του Σιφωνιού, λίγο πιο κει ήταν η αμερικάνικη αγορά, πιο κάτω ήταν το εργαστήρι του Βάλλα, ένα ζαχαροπλαστείο με πάστες, παγωτά, κουραμπιέδες όλο το χρόνο… Περνούσες έξω από τη βιοτεχνία «Αφοι Σαντορινιού» και μοσχομύριζε ο τόπος. Καραμέλες και κουφέτα αμυγδάλου που δεν κάνει κανείς σήμερα στη Ρόδο. Όταν ήταν παραμονές γιορτών κόσμο να δεις να κυκλοφορεί στην αγορά… Γυρίζαμε με τ’ αυτοκίνητα και τα δίναμε τα ζαχαρωτά, κι εκείνη την εποχή υπήρχε κι ο Βλαστός με είδη γάμου που πουλούσε μαζί και τα δικά μας προϊόντα. Στην οδό Γαλλίας ήταν ο Βλαστός, αριστερά στη γωνία.
Πώς ήταν τα καζάνια σας, τα σύνεργά σας;
Τα καζάνια ήταν μπακιρένια, από κάτω η γκαζιέρα ήταν πάνω σε άξονα με λουριά. Μια κουφετιέρα είχε μέσα 40 κιλά κουφέτα και «γύριζε» μ’ αυτά. Σκεφτείτε πόσο μεγάλο ήταν το καζάνι. Είχαμε δύο κουφετιέρες και καθημερινά μπορούσες να παράγεις και ποσότητα για τέσσερις κουφετιέρες, αλλά συνήθως παράγαμε για δύο. Ήταν τα καζάνια για τα λουκούμια … Έριχνες ένα τσουβαλάκι ζάχαρη 30 κιλά, κι ήταν κι η μηχανή που «έδενε» το ζυμάρι, κι έκανε τις καραμέλες ό,τι γεύση ήθελες, ό,τι άρωμα ήθελες είτε από λάδι ήταν το άρωμα είτε από σκόνη. Είχαμε και την toffee την μαλακιά καραμέλα που έλιωνε στο στόμα… Τα αρώματά τους έρχονταν άλλα από την Αγγλία, άλλα από τη Γερμανία, και μερικά από την Ελλάδα.
Τα καζάνια ήταν μπακιρένια, από κάτω η γκαζιέρα ήταν πάνω σε άξονα με λουριά. Μια κουφετιέρα είχε μέσα 40 κιλά κουφέτα και «γύριζε» μ’ αυτά. Σκεφτείτε πόσο μεγάλο ήταν το καζάνι. Είχαμε δύο κουφετιέρες και καθημερινά μπορούσες να παράγεις και ποσότητα για τέσσερις κουφετιέρες, αλλά συνήθως παράγαμε για δύο. Ήταν τα καζάνια για τα λουκούμια … Έριχνες ένα τσουβαλάκι ζάχαρη 30 κιλά, κι ήταν κι η μηχανή που «έδενε» το ζυμάρι, κι έκανε τις καραμέλες ό,τι γεύση ήθελες, ό,τι άρωμα ήθελες είτε από λάδι ήταν το άρωμα είτε από σκόνη. Είχαμε και την toffee την μαλακιά καραμέλα που έλιωνε στο στόμα… Τα αρώματά τους έρχονταν άλλα από την Αγγλία, άλλα από τη Γερμανία, και μερικά από την Ελλάδα.
Ποια ήταν η συνταγή για το καλό λουκούμι;
Το λουκούμι θέλει τις σωστές αναλογίες, από τις οποίες να μην ξεφύγεις καθόλου, αυτό είναι το μυστικό. Η δική μας συνταγή ήταν του θείου μας του τεχνίτη από την Κύπρο, που υπάρχει μέχρι σήμερα ως βιοτεχνία: «Βιοτεχνία Αφοι Θεοδότου»… Το λουκούμι αμυγδάλου ήταν το καλύτερο και το πιο ακριβό, μετά το τριαντάφυλλο, το περγαμόντο και τα λουκούμια ήταν πασπαλισμένα ή με ζάχαρη άχνη ή με καρύδα. Στο κόψιμό του το λουκούμι το στρωνες ή με καρύδα ή με ζάχαρη άχνη και το κοβες πάνω εκεί. Το λουκούμι θέλει τρεις με τρεισήμισι ώρες να βράσει για να δέσει και να το ανακατεύεις συνέχεια, να γυρίζει η άγκυρα…
Το λουκούμι θέλει τις σωστές αναλογίες, από τις οποίες να μην ξεφύγεις καθόλου, αυτό είναι το μυστικό. Η δική μας συνταγή ήταν του θείου μας του τεχνίτη από την Κύπρο, που υπάρχει μέχρι σήμερα ως βιοτεχνία: «Βιοτεχνία Αφοι Θεοδότου»… Το λουκούμι αμυγδάλου ήταν το καλύτερο και το πιο ακριβό, μετά το τριαντάφυλλο, το περγαμόντο και τα λουκούμια ήταν πασπαλισμένα ή με ζάχαρη άχνη ή με καρύδα. Στο κόψιμό του το λουκούμι το στρωνες ή με καρύδα ή με ζάχαρη άχνη και το κοβες πάνω εκεί. Το λουκούμι θέλει τρεις με τρεισήμισι ώρες να βράσει για να δέσει και να το ανακατεύεις συνέχεια, να γυρίζει η άγκυρα…
Και το μυστικό της καραμέλας ποιο είναι;
Ότι δουλεύεται ζεστή, άμα κρυώσει πάει τελείωσε. Έμπαινε κόσμος πολύς τότε στην Παλιά Αγορά, όσοι μένανε στην Μητρόπολη, στην Αγία Αναστασία, τον Άη Γιάννη, έμπαιναν από την Κόκκινη Πόρτα. Άλλοι έρχονταν από τα χωριά… και μέσα ζούσαν Έλληνες, Οθωμανοί, Εβραίοι, όλες οι φυλές….
Ότι δουλεύεται ζεστή, άμα κρυώσει πάει τελείωσε. Έμπαινε κόσμος πολύς τότε στην Παλιά Αγορά, όσοι μένανε στην Μητρόπολη, στην Αγία Αναστασία, τον Άη Γιάννη, έμπαιναν από την Κόκκινη Πόρτα. Άλλοι έρχονταν από τα χωριά… και μέσα ζούσαν Έλληνες, Οθωμανοί, Εβραίοι, όλες οι φυλές….
Αργότερα, μετά το 1974 αλλάξατε εντελώς αντικείμενο, αρχίσατε να εμπορεύεστε τρόφιμα, να φέρνετε αντιπροσωπείες τροφίφων!
Είχα αντιπροσωπείες ειδών τροφίμων, λάδια, χαλβάδες, τυριά, όσπρια, ζυμαρικά, ό,τι έχει το παντοπωλείο μέσα, μέχρι απορρυπαντικά. Τη δύναμη που είχα τότε μου την έδινε η γυναίκα μου, τώρα δεν έχω. Αυτό είναι που με κάνει και κλαίω περισσότερο, που δεν ζει για να δει το γιό της.
Είχα αντιπροσωπείες ειδών τροφίμων, λάδια, χαλβάδες, τυριά, όσπρια, ζυμαρικά, ό,τι έχει το παντοπωλείο μέσα, μέχρι απορρυπαντικά. Τη δύναμη που είχα τότε μου την έδινε η γυναίκα μου, τώρα δεν έχω. Αυτό είναι που με κάνει και κλαίω περισσότερο, που δεν ζει για να δει το γιό της.
Καλή σύντροφος;
Χρυσή σύντροφος, αυτή ήταν η Ασπασία.
Χρυσή σύντροφος, αυτή ήταν η Ασπασία.
Όταν σας είπε για πρώτη φορά ο γιός σας ο Νεκτάριος Σαντορινιός ότι θέλει να πολιτευτεί, τι του είπατε;
Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά δεν μπορούσα να στερήσω και τη θέληση του παιδιού μου. Του είπα: φέρεις μεγάλη ευθύνη.
Είχα τις αντιρρήσεις μου, αλλά δεν μπορούσα να στερήσω και τη θέληση του παιδιού μου. Του είπα: φέρεις μεγάλη ευθύνη.
Τώρα που εξελέγη πρώτος βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τι σκέφτεστε;
Είναι μεγάλη η συγκίνηση για έναν πατέρα. Είναι μεγάλη η ευθύνη ενός πατέρα να αναθρέψει τα παιδιά του και μεγάλη συγκίνηση όταν βλέπει να βγαίνουν στην κοινωνία σωστά.
Είναι μεγάλη η συγκίνηση για έναν πατέρα. Είναι μεγάλη η ευθύνη ενός πατέρα να αναθρέψει τα παιδιά του και μεγάλη συγκίνηση όταν βλέπει να βγαίνουν στην κοινωνία σωστά.
Ήσασταν κι εσείς αριστερός, ενεργός!
ΕΔΑίτης, μοίραζα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ. Μια φορά το 1961 με το Λευτέρη μας κυνηγούσαν οι Ασφαλίτες να δουν πού θα μοιράσουμε τα ψηφοδέλτια. Τους παραπλανούσαμε… επήγαινες εσύ τα παιρνες και τα δινες σε άλλον, κι ο άλλος σε άλλον να μην ξέρουν οι Ασφαλίτες ποιος τα ΄χει στα χέρια του. Ήταν πολλοί τότε που κυνηγήθηκαν, ούτε δίπλωμα αυτοκινήτου δεν έπαιρνες αν ήσουν αριστερός.
ΕΔΑίτης, μοίραζα ψηφοδέλτια της ΕΔΑ. Μια φορά το 1961 με το Λευτέρη μας κυνηγούσαν οι Ασφαλίτες να δουν πού θα μοιράσουμε τα ψηφοδέλτια. Τους παραπλανούσαμε… επήγαινες εσύ τα παιρνες και τα δινες σε άλλον, κι ο άλλος σε άλλον να μην ξέρουν οι Ασφαλίτες ποιος τα ΄χει στα χέρια του. Ήταν πολλοί τότε που κυνηγήθηκαν, ούτε δίπλωμα αυτοκινήτου δεν έπαιρνες αν ήσουν αριστερός.
Περιμένατε ότι θα κυβερνήσει ποτέ η Αριστερά την Ελλάδα και μάλιστα ότι αυτό θα γίνει επί των ημερών σας;
Όχι, κι όχι μόνο εγώ όλοι οι αριστεροί. Είχε ξαναδώσει ένα δείγμα γραφής το 1958 η ΕΔΑ. Περάσαν πολλά χρόνια από τότε, άργησε, αλλά έγινε. Εγώ είμαι στο τέλος της ζωής μου, θέλω τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου να μην υποφέρουν όσα υποφέραμε εμείς και θέλω κι εγώ να πεθάνω όρθιος, να μην τα ταλαιπωρήσω. Κόψε όμως μερικά από μέσα που σου είπα, μην τα γράψεις όλα…
Όχι, κι όχι μόνο εγώ όλοι οι αριστεροί. Είχε ξαναδώσει ένα δείγμα γραφής το 1958 η ΕΔΑ. Περάσαν πολλά χρόνια από τότε, άργησε, αλλά έγινε. Εγώ είμαι στο τέλος της ζωής μου, θέλω τα παιδιά μου και τα παιδιά όλου του κόσμου να μην υποφέρουν όσα υποφέραμε εμείς και θέλω κι εγώ να πεθάνω όρθιος, να μην τα ταλαιπωρήσω. Κόψε όμως μερικά από μέσα που σου είπα, μην τα γράψεις όλα…
Ν. Χριστοφόρου: «Η τοπική γαστρονομία επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο»
Φεβρουάριος 18, 2018Συνέντευξη στον Δημ. Γκαρτζώνη
Η Λέσχη Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου και Κυκλάδων ιδρύθηκε το 2000 με έδρα την Ρόδο και έχει σαν σκοπό να προσφέρει θεσμικό ρόλο στην εκπαίδευση και εξέλιξη του επαγγελματία της γαστρονομίας. Έχει εξελιχθεί στον καλύτερο πρεσβευτή της τοπικής μας γαστρονομίας, προβάλλοντας παντού τα ντόπια προϊόντα και τις παραδοσιακές συνταγές των νησιών.
Σε συνέντευξή του στη «δημοκρατική», ο πρόεδρος της Λέσχης, κ. Νίκος Χριστοφόρου τονίζει ότι πλέον η τοπική γαστρονομία κάνει ένα δυνατό comeback, αφού όλοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η αυθεντικότητα και η παράδοση μπορούν να χαρίσουν προστιθέμενη αξία σε ένα προορισμό.
Σε συνέντευξή του στη «δημοκρατική», ο πρόεδρος της Λέσχης, κ. Νίκος Χριστοφόρου τονίζει ότι πλέον η τοπική γαστρονομία κάνει ένα δυνατό comeback, αφού όλοι έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η αυθεντικότητα και η παράδοση μπορούν να χαρίσουν προστιθέμενη αξία σε ένα προορισμό.
• Κύριε Χριστοφόρου, πιστεύετε ότι η γαστρονομική μας παράδοση είναι ζωντανή ή την έχουμε ξεχάσει υιοθετώντας ξένα πρότυπα;
Η τοπική γαστρονομία επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Σιγά, σιγά ορθώνει το ανάστημά της. Πλέον στέκεται γερά στα πόδια της, τα οποία βέβαια είχαμε φροντίσει να κόψουμε εμείς οι ίδιοι. Μέχρι και πρόσφατα σχεδόν κανένα ξενοδοχείο ή εστιατόριο στη Ρόδο δεν προσέφερε τοπικά προϊόντα. Χαίρομαι που βλέπω ότι έχει αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Τόσο τα τοπικά εστιατόρια αλλά και τα ξενοδοχεία προβάλλουν την τοπική μας κουζίνα.
• Πώς έχει επέλθει αυτή η αλλαγή;
Για τη στροφή στις ντόπιες πρώτες ύλες και στις παραδοσιακές συνταγές έχουν συνδραμεί σε μεγάλο βαθμό οι συνάδελφοι. Πλέον έχει γίνει αντιληπτό ότι η απομίμηση και οι αντιγραφές των ξένων κουζινών δεν οδηγεί πουθενά. Η αυθεντικότητα είναι το ζητούμενο. Έτσι οι συνάδελφοι αποφάσισαν να προσφέρουν στους φιλοξενούμενούς τους το φαγητό που έτρωγαν οι ίδιοι στο σπίτι τους.
• Πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στην στροφή προς την παράδοση;
Πολύ θετικά. Πάντα η τοπική γαστρονομία και τα ντόπια υλικά έχαιραν εκτίμησης, ανεξάρτητα αν το είχαμε αντιληφθεί ή όχι. Θυμάμαι τα πλωτά σεμινάρια στα οποία συμμετείχαμε… Είχαμε εντάξει στο μενού τραχανά και πλιγούρι, επιλογή την οποία οι Ροδίτες και οι Δωδεκανήσιοι έβλεπαν επιφυλακτικά. Κι όμως το κοινό της Ευρώπης εκτίμησε υπέρ το δέον αυτές τις συνταγές.
Όλοι μας αναζητούμε διαφορετικές γεύσεις όταν επισκεπτόμαστε ένα νέο τόπο. Το να προσφέρουμε σνίτσελ και σατομπριάν στους ξένους επισκέπτες μας, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε τη διαφορά. Αν μη τι άλλο, δεν μας επιτρέπει να αναδείξουμε την πλούσια γαστρονομική μας παράδοση.
• Ποια είναι τα τοπικά εδέσματα και ποιες οι ντόπιες συνταγές που λατρεύουν οι επισκέπτες;
Είναι τόσο πλούσια η γαστρονομική παράδοση στο Νότιο Αιγαίο που είναι σχεδόν αδύνατο να καταγραφεί. Κάθε νησί έχει τα δικά του προϊόντα και τις δικές του ιδιαίτερες συνταγές. Στην Κάλυμνο π.χ. θα βρεις εξαιρετικό φρέσκο ψάρι αλλά και αλίπαστα, στη Νάξο θα φας εκλεκτά τυριά κ.ο.κ. Παντού θα βρεις κάτι ιδιαίτερο!
• Στη Ρόδο βλέπετε να ενισχύεται ο πρωτογενής τομέας λόγω της αναγνώρισης της τοπικής γαστρονομίας;
Στη Ρόδο άρχισαν πολλά εστιατόρια και ξενοδοχεία να προβάλλουν την τοπική κουζίνα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξεπροβάλλουν δειλά-δειλά ντόπιες βιοτεχνίες ταυτοποίησης ζυμαρικών, μαρμελάδων, λαδιού κλπ. Βλέπω γενικά μία στροφή στην τοπική παραγωγή και τυποποίηση. Πολλοί νέοι επιστρέφουν στα χωράφια, καθώς συνειδητοποιούν τις προοπτικές που υπάρχουν στον πρωτογενή τομέα.
• Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την αίτηση καταχώρισης του μελεκουνιού στο μητρώο των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων. Το σημαίνει αυτή η αναγνώριση;
Πρόκειται οπωσδήποτε για μία σημαντική αναγνώριση που συνεπάγεται αρχικά την εξωστρέφεια και την προστασία του προϊόντος. Κανείς πλέον δεν μπορεί να οικειοποιηθεί και να απομιμηθεί το παραδοσιακό ροδίτικο μελεκούνι. Προφανώς με την ενδεχόμενη αύξηση των πωλήσεων θα ενισχυθεί η καλλιέργεια του σουσαμιού η οποία έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Στον πρωτογενή τομέα, η ζήτηση είναι αλληλένδετη με την τυποποίηση και την παραγωγή.
• Στηρίξατε από την πρώτη στιγμή τη διεκδίκηση του τίτλου της γαστρονομικής περιφέρειας της Ευρώπης που κατέκτησε τελικά το Νότιο Αιγαίο. Ποια οφέλη μπορεί να προσφέρει στον τόπο αυτή η διάκριση;
Από τη στιγμή που μας ανακοινώθηκε ότι η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου θα διεκδικούσε τον τίτλο, στηρίξαμε την προσπάθεια. Βοηθήσαμε και βοηθούμε με κάθε τρόπο. Στα μέλη της επιτροπής φροντίσαμε να δείξουμε την αυθεντική τοπική γαστρονομία, σε χωριά και σε χώρους που σέβονται τις παραδόσεις.
Κοιτάξτε…. η γαστρονομία αποτελεί τη ναυαρχίδα κάθε τουριστικού προορισμού. Αυτό μέχρι σήμερα δεν το έχουμε ενστερνιστεί στον επιθυμητό βαθμό, τώρα αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε. Ένας φιλοξενούμενος μπορεί να μην επισκεφθεί τα μνημεία, μπορεί να μην πάει καν στη Λίνδο ή στην Μεσαιωνική Πόλη, σίγουρα όμως θα επισκεφθεί κάποιο εστιατόριο. Αν μη τι άλλο θα δοκιμάσει στο ξενοδοχείο την τοπική κουζίνα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η γαστρονομία χαρίζει μία προστιθέμενη αξία στον προορισμό. Αν μη τι άλλο, ο τίτλος της γαστρονομικής περιφέρειας ενισχύσει συνολικά την εικόνα και τη φήμη του Νοτίου Αιγαίου.
• Η λέσχη αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου-Κυκλάδων είναι ιδιαίτερα δραστήρια. Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ένα βασικό πρεσβευτή της τοπικής μας γαστρονομίας…
Πρόσφατα τέσσερις συνάδελφοι πήραν μέρος στην έκθεση Panorama World Festival στη Στοκχόλμη όπου παρουσίασαν το πρωινό του Νοτίου Αιγαίου, στο πλαίσιο πάντα των εκδηλώσεων της Γαστρονομικής Περιφέρειας της Ευρώπης. Σε λίγες μέρες θα πάρουμε μέρος σε ειδική εκδήλωση που θα γίνει στις Βρυξέλλες για τον εορτασμό της 70ης επετείου από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στο Ευρωκοινοβούλιο. Γενικά φροντίζουμε να αναδεικνύουμε την τοπική μας γαστρονομία και τα τοπικά μας προϊόντα όπως και όπου μπορούμε.
• Κλείνοντας, θέλω το σχόλιό σας για όλα αυτά τα σόου μαγειρικής. Πιστεύετε ότι το επάγγελμα του σεφ έχει γίνει της μόδας λόγω της τηλεόρασης; Τι συστήνετε στα νέα παιδιά που αποφασίζουν να ακολουθήσουν αυτή την επαγγελματική πορεία έχοντας επηρεαστεί από την TV;
Το επάγγελμα του μάγειρα έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Πολλά παιδιά που παρακολουθούν αυτά τα σόου, πιστεύουν ότι το επάγγελμά μας είναι της μόδας, όπως είναι τα τατουάζ και τα μούσια. Θα πρέπει να ξέρουν όμως ότι είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά, ιδιαιτέρως εάν θέλεις να ανέλθεις ιεραρχικά. Απαιτεί πολύ κόπο και μεγάλη προσπάθεια. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Θα πρέπει να αντέχεις σε αντίξοες συνθήκες, σε υψηλές θερμοκρασίες, σε πολύωρη ορθοστασία…
Ένας μάγειρας, δίνει καθημερινά εξετάσεις. Κρίνεσαι μόνιμα και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό. Προτείνω στα νέα παιδιά να επιλέξουν το επάγγελμα. Σίγουρα έχει μέλλον και προοπτικές ανέλιξης, όμως απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Βγαίνοντας από τη σχολή δεν γίνεσαι αυτόματα σεφ. Σεφ θα γίνεις εάν αξίζεις και αν αγαπάς αυτό που κάνεις.
Η τοπική γαστρονομία επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο. Σιγά, σιγά ορθώνει το ανάστημά της. Πλέον στέκεται γερά στα πόδια της, τα οποία βέβαια είχαμε φροντίσει να κόψουμε εμείς οι ίδιοι. Μέχρι και πρόσφατα σχεδόν κανένα ξενοδοχείο ή εστιατόριο στη Ρόδο δεν προσέφερε τοπικά προϊόντα. Χαίρομαι που βλέπω ότι έχει αλλάξει αυτή η νοοτροπία. Τόσο τα τοπικά εστιατόρια αλλά και τα ξενοδοχεία προβάλλουν την τοπική μας κουζίνα.
• Πώς έχει επέλθει αυτή η αλλαγή;
Για τη στροφή στις ντόπιες πρώτες ύλες και στις παραδοσιακές συνταγές έχουν συνδραμεί σε μεγάλο βαθμό οι συνάδελφοι. Πλέον έχει γίνει αντιληπτό ότι η απομίμηση και οι αντιγραφές των ξένων κουζινών δεν οδηγεί πουθενά. Η αυθεντικότητα είναι το ζητούμενο. Έτσι οι συνάδελφοι αποφάσισαν να προσφέρουν στους φιλοξενούμενούς τους το φαγητό που έτρωγαν οι ίδιοι στο σπίτι τους.
• Πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στην στροφή προς την παράδοση;
Πολύ θετικά. Πάντα η τοπική γαστρονομία και τα ντόπια υλικά έχαιραν εκτίμησης, ανεξάρτητα αν το είχαμε αντιληφθεί ή όχι. Θυμάμαι τα πλωτά σεμινάρια στα οποία συμμετείχαμε… Είχαμε εντάξει στο μενού τραχανά και πλιγούρι, επιλογή την οποία οι Ροδίτες και οι Δωδεκανήσιοι έβλεπαν επιφυλακτικά. Κι όμως το κοινό της Ευρώπης εκτίμησε υπέρ το δέον αυτές τις συνταγές.
Όλοι μας αναζητούμε διαφορετικές γεύσεις όταν επισκεπτόμαστε ένα νέο τόπο. Το να προσφέρουμε σνίτσελ και σατομπριάν στους ξένους επισκέπτες μας, δεν μας επιτρέπει να κάνουμε τη διαφορά. Αν μη τι άλλο, δεν μας επιτρέπει να αναδείξουμε την πλούσια γαστρονομική μας παράδοση.
• Ποια είναι τα τοπικά εδέσματα και ποιες οι ντόπιες συνταγές που λατρεύουν οι επισκέπτες;
Είναι τόσο πλούσια η γαστρονομική παράδοση στο Νότιο Αιγαίο που είναι σχεδόν αδύνατο να καταγραφεί. Κάθε νησί έχει τα δικά του προϊόντα και τις δικές του ιδιαίτερες συνταγές. Στην Κάλυμνο π.χ. θα βρεις εξαιρετικό φρέσκο ψάρι αλλά και αλίπαστα, στη Νάξο θα φας εκλεκτά τυριά κ.ο.κ. Παντού θα βρεις κάτι ιδιαίτερο!
• Στη Ρόδο βλέπετε να ενισχύεται ο πρωτογενής τομέας λόγω της αναγνώρισης της τοπικής γαστρονομίας;
Στη Ρόδο άρχισαν πολλά εστιατόρια και ξενοδοχεία να προβάλλουν την τοπική κουζίνα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξεπροβάλλουν δειλά-δειλά ντόπιες βιοτεχνίες ταυτοποίησης ζυμαρικών, μαρμελάδων, λαδιού κλπ. Βλέπω γενικά μία στροφή στην τοπική παραγωγή και τυποποίηση. Πολλοί νέοι επιστρέφουν στα χωράφια, καθώς συνειδητοποιούν τις προοπτικές που υπάρχουν στον πρωτογενή τομέα.
• Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενέκρινε την αίτηση καταχώρισης του μελεκουνιού στο μητρώο των προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων. Το σημαίνει αυτή η αναγνώριση;
Πρόκειται οπωσδήποτε για μία σημαντική αναγνώριση που συνεπάγεται αρχικά την εξωστρέφεια και την προστασία του προϊόντος. Κανείς πλέον δεν μπορεί να οικειοποιηθεί και να απομιμηθεί το παραδοσιακό ροδίτικο μελεκούνι. Προφανώς με την ενδεχόμενη αύξηση των πωλήσεων θα ενισχυθεί η καλλιέργεια του σουσαμιού η οποία έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Στον πρωτογενή τομέα, η ζήτηση είναι αλληλένδετη με την τυποποίηση και την παραγωγή.
• Στηρίξατε από την πρώτη στιγμή τη διεκδίκηση του τίτλου της γαστρονομικής περιφέρειας της Ευρώπης που κατέκτησε τελικά το Νότιο Αιγαίο. Ποια οφέλη μπορεί να προσφέρει στον τόπο αυτή η διάκριση;
Από τη στιγμή που μας ανακοινώθηκε ότι η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου θα διεκδικούσε τον τίτλο, στηρίξαμε την προσπάθεια. Βοηθήσαμε και βοηθούμε με κάθε τρόπο. Στα μέλη της επιτροπής φροντίσαμε να δείξουμε την αυθεντική τοπική γαστρονομία, σε χωριά και σε χώρους που σέβονται τις παραδόσεις.
Κοιτάξτε…. η γαστρονομία αποτελεί τη ναυαρχίδα κάθε τουριστικού προορισμού. Αυτό μέχρι σήμερα δεν το έχουμε ενστερνιστεί στον επιθυμητό βαθμό, τώρα αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε. Ένας φιλοξενούμενος μπορεί να μην επισκεφθεί τα μνημεία, μπορεί να μην πάει καν στη Λίνδο ή στην Μεσαιωνική Πόλη, σίγουρα όμως θα επισκεφθεί κάποιο εστιατόριο. Αν μη τι άλλο θα δοκιμάσει στο ξενοδοχείο την τοπική κουζίνα. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η γαστρονομία χαρίζει μία προστιθέμενη αξία στον προορισμό. Αν μη τι άλλο, ο τίτλος της γαστρονομικής περιφέρειας ενισχύσει συνολικά την εικόνα και τη φήμη του Νοτίου Αιγαίου.
• Η λέσχη αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου-Κυκλάδων είναι ιδιαίτερα δραστήρια. Θα έλεγε κανείς ότι αποτελεί ένα βασικό πρεσβευτή της τοπικής μας γαστρονομίας…
Πρόσφατα τέσσερις συνάδελφοι πήραν μέρος στην έκθεση Panorama World Festival στη Στοκχόλμη όπου παρουσίασαν το πρωινό του Νοτίου Αιγαίου, στο πλαίσιο πάντα των εκδηλώσεων της Γαστρονομικής Περιφέρειας της Ευρώπης. Σε λίγες μέρες θα πάρουμε μέρος σε ειδική εκδήλωση που θα γίνει στις Βρυξέλλες για τον εορτασμό της 70ης επετείου από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στο Ευρωκοινοβούλιο. Γενικά φροντίζουμε να αναδεικνύουμε την τοπική μας γαστρονομία και τα τοπικά μας προϊόντα όπως και όπου μπορούμε.
• Κλείνοντας, θέλω το σχόλιό σας για όλα αυτά τα σόου μαγειρικής. Πιστεύετε ότι το επάγγελμα του σεφ έχει γίνει της μόδας λόγω της τηλεόρασης; Τι συστήνετε στα νέα παιδιά που αποφασίζουν να ακολουθήσουν αυτή την επαγγελματική πορεία έχοντας επηρεαστεί από την TV;
Το επάγγελμα του μάγειρα έχει τα καλά του, έχει και τα κακά του. Πολλά παιδιά που παρακολουθούν αυτά τα σόου, πιστεύουν ότι το επάγγελμά μας είναι της μόδας, όπως είναι τα τατουάζ και τα μούσια. Θα πρέπει να ξέρουν όμως ότι είναι μία πολύ δύσκολη δουλειά, ιδιαιτέρως εάν θέλεις να ανέλθεις ιεραρχικά. Απαιτεί πολύ κόπο και μεγάλη προσπάθεια. Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Θα πρέπει να αντέχεις σε αντίξοες συνθήκες, σε υψηλές θερμοκρασίες, σε πολύωρη ορθοστασία…
Ένας μάγειρας, δίνει καθημερινά εξετάσεις. Κρίνεσαι μόνιμα και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος γι’ αυτό. Προτείνω στα νέα παιδιά να επιλέξουν το επάγγελμα. Σίγουρα έχει μέλλον και προοπτικές ανέλιξης, όμως απαιτεί πειθαρχία, αφοσίωση και σκληρή δουλειά. Βγαίνοντας από τη σχολή δεν γίνεσαι αυτόματα σεφ. Σεφ θα γίνεις εάν αξίζεις και αν αγαπάς αυτό που κάνεις.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Σε κλίμα συγκίνησης το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του Σύμης Χρυσοστόμου
Φεβρουάριος 18, 2018Σήμερα 17η Φεβρουαρίου 2018, Σάββατον τῆς Τυρινῆς, συμπληρώθηκαν τεσσαράκοντα ἡμέρες ἀπό τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σύμης κυροῦ Χρυσοστόμου τοῦ Α΄.
Ὡς ἐκ τούτου, σέ κλίμα ἰδιαιτέρας συγκινήσεως ἐτελέσθη τό πρωί στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου Θεία Λειτουργία ἐκ τῶν Ἐφημερίων τῆς Νήσου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, Μητροπολίτου Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ. Πρό τῆς ἀπολύσεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητοῦ καί συμπαραστατουμένου αὐτοῦ ἐκ τοῦ Πανοσ. Ἡγουμ. τῆς Ἱ. Μονῆς Πανορμίτου Ἀρχιμ. π. Ἱεροθέου Κοενάκη καί τῶν λειτουργῶν Ἱερέων, ἔλαβε χώρα τό ἱερόν Μνημόσυνον μέ τήν συμμετοχή τῶν Τοπικῶν Στρατιωτικῶν, Λιμενικῶν, Ἀστυνομικῶν κ.λπ. Ἀρχῶν, τοῦ Δημάρχου Σύμης κ. Ἐλ. Παπακαλοδούκα, τῶν Ἐφόρων τῆς Ἱ. Μονῆς Πανορμίτου, τῶν Νομικῶν Συμβούλων αὐτῆς Θεοδ. Παπαγεωργίου Ἄρχοντος Δικαιοφύλακος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Μιχ. Παπαγεωργίου, ἀλλά καί πολύ κόσμου πού προσῆλθε γιά νά τιμήσει τήν μνήμη τοῦ ἀοιδίμου Ποιμενάρχου μας καί νά συμπροσευχηθεῖ ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς αὐτοῦ.
Κατόπιν τῆς ἀπολύσεως εἰς τήν παρακείμενη αἴθουσα τοῦ Ναοῦ προσεφέρθησαν τά κόλλυβα καί καφές σ’ ὅλους τούς ἐκκλησιαζομένους. Περί ὥραν 12:00 τῆς ἰδίας ἡμέρας, ὁ Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής συνοδευόμενος ἀπό τούς Ἱερεῖς, τούς Ἐφόρους καί συνεργάτες τοῦ ἐκλιπόντος Ἱεράρχου, μετέβη εἰς τήν Ἱερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ τοῦ Πανορμίτου, ὅπου καί ἐτέλεσε Τρισάγιον ἐπί τοῦ τάφου του. Ἐν συνεχείᾳ ἡ Ἱ. Μονή παρέθεσε γεῦμα διά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ κοιμηθέντος Ἱεράρχου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐκφράζονται θερμότατες εὐχαριστίες πρός ὅλους, ὅσους συμμετεῖχαν εἰς τήν ἐν λόγῳ λατρευτική Σύναξη, Κληρικούς καί Λαϊκούς καί ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν Ἀρχών, οἱ ὁποῖοι ἕνωσαν τίς προσευχές τους πρός τόν ἐν Τριάδι Θεόν διά τήν ἀνάπαυση τοῦ πρώτου διαποιμάναντος τήν νεοσύστατη Μητρόπολη Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Δημητριάδη τοῦ Ἰμβρίου.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἐκφράζονται θερμότατες εὐχαριστίες πρός ὅλους, ὅσους συμμετεῖχαν εἰς τήν ἐν λόγῳ λατρευτική Σύναξη, Κληρικούς καί Λαϊκούς καί ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν Ἀρχών, οἱ ὁποῖοι ἕνωσαν τίς προσευχές τους πρός τόν ἐν Τριάδι Θεόν διά τήν ἀνάπαυση τοῦ πρώτου διαποιμάναντος τήν νεοσύστατη Μητρόπολη Σύμης, Τήλου, Χάλκης καί Καστελλορίζου Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Δημητριάδη τοῦ Ἰμβρίου.
Αἰωνία Αὐτοῦ ἡ μνήμη!
Πηγή:www.dimokratiki.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS