Οι υποψίες άρχισαν από τη στιγμή που η κορούλα της αρνούνταν να παρακολουθήσει τα μαθήματα του 54χρονου ιερέα Joao da Silva.

Ανακάλυψαν τότε τον εφιάλτη που βασάνιζε την κορούλα της μέσα από τις ζωγραφιές της.
Οι δύο γονείς στη Βραζιλία ανακάλυψαν πως η 5χρονη κορούλα της κακοποιούνταν σεξουαλικά από τον ιερέα Joao da Silva που ομολόγησε τις αποτρόπαιες πράξεις του όταν ο πατέρας της ανήλικης τον πήρε τηλέφωνο.

Οι γονείς βρήκαν τα σκίτσα της κορούλας της όταν ξαφνικά αρνήθηκε να παρακολουθεί πλέον τα μαθήματα αγγλικών του 54χρονου ιερέα. Η 5χρονη ήταν τόσο ταραγμένη που οι γονείς της την πήγαν σε παιδοψυχολόγο που υποπτεύτηκε περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης και προέτρεψε τους γονείς της να αναζητήσουν οποιαδήποτε σημάδια στο δωμάτιό της.

Ανάμεσα στα βιβλία της βρήκαν 6 σπαρακτικές ζωγραφιές στις οποίες η κορούλα της αποτύπωνε λεπτομερώς τον εφιάλτη που έζησε στα χέρια του ιερέα. Σε μια από τις ζωγραφιές φαίνεται ένας άντρας να σκύβει πάνω από ένα παιδί το πρόσωπο του οποίου είναι τρομοκρατημένο. Σε ένα άλλο οδυνηρό σχέδιο φαίνεται ένα κορίτσι ξαπλωμένο σε κρεβάτι με έναν άντρα να μπαίνει ανάμεσα στα πόδια του. Κάτω από τη φιγούρα του άντρα φαίνεται το κορίτσι να ουρλιάζει από φόβο ή και πόνο.

"Βρέθηκαν έξι σχέδια στα πράγματα της 5χρονης", τόνισε η υπεύθυνη κατά των εγκλήματων σε βάρος παιδιών Karine Maia. Ο ιερέας πλέον τελεί υπό κράτηση και θα ανακριθεί από τις αρχές εν μέσω ισχυρισμών σεξουαλικής κακοποίησης.

Πηγή: Dailymail

Το Ασκληπιείο, κτισμένο στις πλαγιές ενός χαμηλού λόφου, κατάφυτου με δένδρα και με θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια, ήταν ήδη από την αρχαιότητα το πιο φημισμένο μνημείο της Kω. Βρισκόταν κοντά στην αρχαία πόλη και ήταν γεμάτο με θαυμαστά αναθήματα, έργα φημισμένων καλλιτεχνών, όπως πολύ παραστατικά μάς περιγράφουν ο Κώος ποιητής Ηρώνδας τον 3ο αι. π.Χ. και ο Στράβωνας, λίγο αργότερα (14.2.19). Σε αντίθεση με το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, στο Ασκληπιείο της Κω αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η επιστημονική ιατρική, χάρη και στη σχολή που είχε ιδρύσει στο νησί ο Ιπποκράτης, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιατρικής επιστήμης στην αρχαιότητα. 

Η πρωιμότερη χρήση του χώρου ανάγεται στη μυκηναϊκή και στη γεωμετρική εποχή, όπως υποδεικνύουν ευρήματα που προέρχονται κυρίως από τάφους. Στους επόμενους αιώνες στην περιοχή υπήρχε λατρεία του θεραπευτή δαίμονα Παιήονα, και του Απόλλωνα, πατέρα του Ασκληπιού. Ο Απόλλωνας, μάλιστα, έφερε την επωνυμία Κυπαρίσσιος, επειδή ήταν κύριος του ιερού άλσους των κυπαρισσιών, που περιέβαλλε το τέμενος και προστατευόταν με ιερό νόμο. Στο χώρο λατρεύονταν και άλλοι θεοί των Κώων, όπως ο Ζευς Ικέσιος, ο Ζευς Πατρώος, ο Ζευς Μηχανεύς, η Αθηνά Φατρία, ο Απόλλων Κάρνειος και οι Μοίρες, ενώ τον 4ο αι. π.X., εποχή ίδρυσης της πόλης Kω, εντάχθηκε και η λατρεία του Ασκληπιού, που αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες δημόσιες λατρείες της Κω κατά τον 3ο και 2ο αι. π.Χ. Τότε το ιερό σχεδιάσθηκε και αναπτύχθηκε ως ενιαίο συγκρότημα κτηρίων με σκοπό την προώθηση της λατρείας του Ασκληπιού και σταδιακά επεκτάθηκε σε τρία άνδηρα. Το κέντρο της λατρείας αρχικά αποτελούσε ένας βωμός των μέσων του 4ου αι. π.Χ., στο μεσαίο άνδηρο. Στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. διαμορφώθηκε η στοά του κατώτερου ανδήρου, οικοδομήθηκε ένας ιωνικός ναϊσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό και ένα άβατο για την εγκοίμηση των πιστών στο μεσαίο άνδηρο, ενώ δημιουργήθηκε και ένα ψηλότερο, τρίτο άνδηρο. Το ιερό γνώρισε μεγάλη ακμή στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και απέκτησε πανελλήνια φήμη, ιδιαίτερα μετά το 242 π.Χ., έτος κατά το οποίο οι Κώοι εξασφάλισαν την αναγνώριση της ασυλίας, δηλαδή της προστασίας του ιερού από πολεμικές ή άλλες εχθρικές ενέργειες, και καθιέρωσαν τα Μεγάλα Ασκληπιεία, πεντετηρική εορτή, κατά την οποία διεξάγονταν μουσικοί και γυμνικοί αγώνες, στους οποίους συμμετείχαν όλες οι ελληνικές πόλεις. Στην Κω, όπως και στα υπόλοιπα Ασκληπιεία, αρχικά ακολουθήθηκε η παραδοσιακή θεραπεία, που βασιζόταν στη θαυματουργή επέμβαση του θεού, ο οποίος εμφανιζόταν στα όνειρα των ασθενών και υποδείκνυε τη θεραπεία τους κατά την εγκοίμησή τους σε ειδικό χώρο του ιερού. Αυτή η πρακτική τηρήθηκε τουλάχιστον κατά την ελληνιστική εποχή, ενώ αργότερα φαίνεται πως υπήρχαν επαγγελματίες γιατροί, που θεράπευαν τους πιστούς χρησιμοποιώντας περισσότερο επιστημονικές μεθόδους. 

Στις αρχές του 2ου αι. π.Χ. το Ασκληπιείο τέθηκε υπό την προστασία του βασιλιά Ευμένη Β΄ της Περγάμου και τότε απέκτησε τη σημερινή του μνημειακή όψη. Κατασκευάσθηκε μία μεγαλύτερη, επιβλητική κεντρική κλίμακα, που οδηγούσε στο ανώτερο άνδηρο, στο κέντρο του οποίου οικοδομήθηκε μεγάλος δωρικός ναός αφιερωμένος στον Ασκληπιό, αντίγραφο του ναού της Επιδαύρου. Την ίδια περίοδο οικοδομήθηκαν στις τρεις πλευρές του ανδήρου δωρικές στοές με δωμάτια για τους ασθενείς, σε αντικατάσταση των παλαιοτέρων ξύλινων στοών, ανακατασκευάσθηκε ο παλαιός βωμός του Ασκληπιού στο μεσαίο άνδηρο, στα πρότυπα του βωμού του Διός της Περγάμου, ενώ στο χαμηλότερο άνδηρο δημιουργήθηκε και η μνημειακή είσοδος-πρόπυλο στο ιερό. Τον 1ο αι. μ.X. οικοδομήθηκαν οι τουαλέττες, οι λεγόμενες βεσπασιανές, ένα μεγάλο συγκρότημα θερμών, ο ναΐσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό, στην Υγεία και στην Ηπιόνη, και μία βιβλιοθήκη. Οι θέρμες και η παροχή του νερού ήταν δωρεά του διάσημου Kώου γιατρού Γάιου Στερτίνιου Ξενοφώντα, ο οποίος ζούσε στη Ρώμη και ήταν προσωπικός ιατρός των αυτοκρατόρων Τιβέριου, Κλαύδιου και Νέρωνα, ενώ δικές του δωρεές ήταν και ο ναΐσκος και η βιβλιοθήκη. Την εποχή των Αντωνίνων, το 2ο αι. μ.Χ. κτίσθηκε ο κορινθιακός ναός του Απόλλωνα, ενώ τον 3ο αι. μ.X. προστέθηκαν θέρμες στην ανατολική πλευρά του χαμηλότερου ανδήρου. Ο χώρος εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, όπως υποδεικνύει ένας θησαυρός νομισμάτων του 4ου αι. μ.Χ. και εγκαταλείφθηκε μετά τους σεισμούς που έγιναν το 469 και το 554 μ.Χ. 

Στα παλαιοχριστιανικά χρόνια, επάνω στον περίπτερο αρχαίο ναό θεμελιώθηκε η εκκλησία της Παναγίας Τάρσου, μετόχι του μοναστηριού της Πάτμου, από την οποία σώζεται μόνο ένα κιονόκρανο που χρησίμευε ως Αγία Τράπεζα. Η ονομασία Τάρσου πιστεύεται ότι ήταν παραφθορά των λέξεων «του άλσους», που αναφέρονται στο άλσος των κυπαρισσιών, στο οποίο αρχικά λατρευόταν ο Απόλλωνας Κυπαρίσσιος. Αργότερα, οι ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ χρησιμοποίησαν αρχιτεκτονικά μέλη του ιερού ως οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του μεσαιωνικού κάστρου. 

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του Ασκληπιείου ξεκίνησαν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το ιερό αποκαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, την περίοδο 1901-1905, από το Γερμανό αρχαιολόγο R. Herzog ύστερα από υπόδειξη του Κώου ιστοριοδίφη Iάκωβου Zαρράφτη. H πληθώρα των αρχιτεκτονικών μελών και των επιγραφών καθώς και η γειτνίαση με την πηγή της Βούριννας και του Κοκκινόνερου, που τροφοδοτούσαν το ιερό με νερό απαραίτητο για τη θεραπεία των ασθενών, οδήγησαν στην επιλογή της θέσης για τη διεξαγωγή της ανασκαφικής έρευνας. Στη δεκαετία του 1930 πραγματοποίησαν ανασκαφές στο χώρο Ιταλοί αρχαιολόγοι, οι οποίοι και αναστήλωσαν τα μνημεία, δίνοντας στο ιερό τη σημερινή του μορφή.

Πηγή: http://odysseus.culture.gr/

Νέες εξελίξεις για τον μικρο Μπεν. Οι αστυνομικές αρχές της Βρετανίας, που διεξάγουν έρευνες στην  Κω σχετικά με την υπόθεση της εξαφάνισης του Μπεν Νίνταμ πριν από 25 χρόνια, ανακοίνωσαν ότι έχουν ανακαλύψει «60 αντικείμενα ενδιαφέροντος».

Ο επικεφαλής των ερευνών επιθεωρητής της αστυνομίας του Νότιου Γιορκσάιρ, Τζον Κάζινς, δήλωσε ότι θα πρέπει να τα πάρουν μαζί τους στη Βρετανία  για περαιτέρω ανάλυση, όταν ο ίδιος και η ομάδα του ολοκληρώσουν τις έρευνες στην Ελλάδα.

Πάντως ξεκαθάρισε ότι δεν περιμένει να βγάλει... λαγό από τα συγκεκριμένα ευρήματα, ωστόσο, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει αυτά να εξεταστούν.

Μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα "Mirror", ο Κάζινς τόνισε ότι οι έρευνες θα συνεχιστούν ως το τέλος της επόμενης εβδομάδας.

Παράλληλα δείγμα εδάφους από την δεύτερη θέση των ερευνών, αναμένεται να μεταφερθεί πίσω στην αγροικία ώστε να εξεταστεί πιο διεξοδικά, ενώ οι Βρετανοί υποστηρίζουν ότι νέες πρωτοποριακές τεχνικές που διαθέτουν, τους βοηθούν έτσι ώστε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον στόχο τους.

protothema.gr

Τα πρώτα σημάδια του ψηφιδωτού εντοπίστηκαν πριν από καιρό κατά τη διάρκεια των εργασιών για το αποχευτευτικό σύστημα.
Από τις έρευνες του Τμήματος Αρχαιοτήτων διαφάνηκε, όπως δήλωσε στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» ο έφορος Αρχαιοτήτων, Γιώργος Φιλοθέους, ότι πρόκειται για τεράστιο ψηφιδωτό που φτάνει τα 20 Χ 4,5 μέτρα.
Πρόκειται για μεγάλης αρχαιολογικής αξίας και σπάνιας ομορφιάς ψηφιδωτό της ρωμαϊκής εποχής. Τέτοια αριστουργήματα έρχονται στο φως κάθε 100 χρόνια, τόνισε ο κ. Φιλοθέου και σημείωσε ότι το εύρημα αξιολογείται και μελετάται. Για λόγους προστασίας το ψηφιδωτό έχει καλυφθεί με ειδικό χαλίκι.