Την Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015, 4μελές κλιμάκιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και 2 εκπρόσωποι της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερυθρού Σταυρού επισκέφθηκαν το νησί της Λέσβου, στα πλαίσια υλοποίησης χρηματοδοτούμενου προγράμματος της ΔΟΕΣ ύψους 300.000 ελβετικών φράγκων, προκειμένου να ξεκινήσει η φάση διανομής του προγράμματος.

Την Παρασκευή 21 Αυγούστου, ξεκίνησε η διανομή του ανθρωπιστικού υλικού από εθελοντές του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού του Τοπικού Τμήματος της Λέσβου καθώς και από προσωπικό του ΕΕΣ.
Η διανομή, η οποία θα συνεχιστεί και για τον επόμενο μήνα, πραγματοποιήθηκε σε 3 πτέρυγες στο Κέντρο υποδοχής στη Μόρια και επωφελήθηκαν άμεσα 450 άτομα μεταξύ των οποίων οικογένειες με μικρά παιδιά και βρέφη.

Συνολικά, ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, σε τρεις ημέρες, διένειμε άμεσα ανθρωπιστικό υλικό σε παραπάνω από 1000 οικογένειες στα νησιά της Κω και της Λέσβου.

Όταν πολλές φορές χρησιμοποιούμε τον όρο μετανάστη είναι χωρίς διάκριση για όλους: οικονομικούς μετανάστες, πρόσφυγες, αιτούντες ασύλου.

Επίσης πολύ συχνά ακούμε τον όρο «λαθρομετανάστης» και «παράνομος μετανάστης», όρους που προσωπικά θεωρώ υποτιμητικούς καθώς η ύπαρξη του ανθρώπου ως οντότητα δεν είναι ποτέ λαθραίος ή παράνομος. Μπορεί να κάνει μια παράνομη πράξη (όπως το να εισέλθει λαθραία σε μια χώρα), αλλά αυτό αφορά την πράξη όχι τον άνθρωπο.

Πρόσφυγας είναι κάποιος που αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη χώρα του εξαιτίας πολιτικής, εθνικής, φυλετικής και θρησκευτικής δίωξης ή επειδή ανήκει σε μια ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα η οποία διώκεται. Πρόσφυγας είναι επίσης όποιος κινδυνεύει στη χώρα του λόγω πολέμου ή γενικευμένης βίας. Για τους λόγους αυτούς δεν μπορεί να επιστρέψει στην πατρίδα του και δικαιούται άσυλο και διεθνή προστασία στη χώρα που καταφεύγει.

Οι πρόσφυγες προστατεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και από διεθνείς ευρωπαϊκές συμφωνίες και εθνικούς νόμους. Δικαιούνται να ζητήσουν άσυλο με βάση της Αρχής της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το να χορηγήσει μια χώρα άσυλο σε πρόσφυγες δεν είναι πράξη φιλανθρωπίας ούτε δείγμα καλής θέλησης αλλά υποχρέωση με βάση διεθνείς συνθήκες και εθνικούς νόμους. Και αυτό ισχύει και για την Ελλάδα. Μετανάστες είναι όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους προσπαθώντας να βρουν εργασία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Συχνά υποχρεώνονται να φύγουν λόγω φτώχειας προς πλουσιότερες χώρες.

Η διαφορά με τους πρόσφυγες είναι πως οι μετανάστες μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους καθώς δεν κινδυνεύει η ζωή και η σωματική τους ακεραιότητα (αν και είναι μεγάλη συζήτηση κατά πόσο η απόλυτη φτώχεια δεν απειλεί και την ζωή κάποιου). Έχει σημασία να αναφερθεί πως συνήθως όταν εισέρχονται στην Ελλάδα, τόσο οι πρόσφυγες όσο και οι μετανάστες δεν διαθέτουν έγγραφα και δεν είναι εύκολο να εξακριβωθεί η ταυτότητα τους.

Ακολουθούν συνήθως τους ίδιους επικίνδυνους δρόμους εισόδου. Είναι απολύτως απαραίτητο να υπάρχει μια δίκαιη και γρήγορη διαδικασία ασύλου ώστε να ελεγχθούν οι άνθρωποι και να εξακριβωθεί ποιος είναι πρόσφυγας και ποιος είναι οικονομικός μετανάστης». Λαθρομετανάστης: «Το κεντρικό νομοθέτημα για την μετανάστευση είναι ο Ν.3386/2005 («Για την είσοδο, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια», ο οποίος έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές). Σε αυτόν τον νόμο ορίζονται συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα, δηλαδή πράξεις που σύμφωνα με την μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας είναι παράνομες και τιμωρούνται (…).

Σε καμία από αυτές τις ποινικές διατάξεις γίνεται χρήση των όρων «λαθρομετανάστης», ή «λαθρομετανάστευση». Επομένως η επιλογή του ποινικού νομοθέτη είναι να μην χρησιμοποιηθεί η συγκεκριμένη ορολογία. 232 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν εκτός των χωρών που γεννήθηκαν το 2013 και 700 εκατομμύρια άνθρωποι μετανάστευσαν μέσα στη χώρα τους. Οι μεγαλύτερες παγκόσμιες μεταναστευτικές ροές είναι: από το Μεξικό στις ΗΠΑ (12.2 εκ. μέχρι στιγμής), από την Ουκρανία στη Ρωσία (3.7 εκ.) και αντίστροφα (3.5 εκ.)και από τη Γερμανία στις ΗΠΑ (1.3 εκ.). Οι περισσότεροι διεθνείς μετανάστες ζουν στην Ευρώπη (72 εκ.) και ακολουθεί η Ασία (71 εκ.) και η Βόρεια Αμερική (53 εκ.). Πολύ πιθανό είναι πως πολλοί ανάμεσα μας έχουν υπερεκτιμήσει τον αριθμό των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με την απογραφή του πληθυσμού το 2011, σε σύνολο πληθυσμού 10.815.197, είχαμε 199.101 πολίτες χωρών της ΕΕ (στην οποία πλέον ανήκουν η Βουλγαρία και η Ρουμανία), 708.003 άτομα με υπηκοότητα τρίτων χωρών και 4.825 άτομα χωρίς υπηκοότητα ή με αδιευκρίνιστη υπηκοότητα.

Δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των παράτυπων μεταναστών, αλλά διάφορες εκτιμήσεις μιλούν για ανώτατο όριο τις 350.000 περίπου. «Είμαι όλο και περισσότερο πεπεισμένος ότι η ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση θεωρεί αυτή την προσφορά ανθρώπινων ζωών ως έναν τρόπο για να περιορίσει τη ροή των ανθρώπων που μπαίνουν στις πύλες της» έλεγε το 2012 η δήμαρχος του ιταλικού νησιού τής Λαμπεντούζα, Γκιουσί Νικόλι, απευθύνοντας ένα δριμύ και ευθύβολο «κατηγορώ» προς τους υπευθύνους.

Έκτοτε δεν έχουν γίνει πολλά.

Κάθε νέα εκατόμβη μεταφράζεται και σε ένα νέο «ναυάγιο» του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού. Οι συσκέψεις την ώρα της καταστροφής καταλήγουν συνήθως σε κάποια ανακοίνωση για έκτακτη εκταμίευση κονδυλίων και κάπου εκεί εξαντλούνται οι προσπάθειες. Το «οικοσύστημα», που κάνει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να παίζουν κορώνα-γράμματα τις ζωές τους, πληρώνοντας μάλιστα ολόκληρες περιουσίες ή κάνοντας εξυπηρετήσεις σε μαφιόζικα κυκλώματα με την αμυδρή ελπίδα του δικαιώματος στη ζωή, την εργασία και την ασφάλεια, συνεχίζει να κρατεί καλά.

Την ίδια στιγμή τα αίτια που τους οδηγούν στην αναγκαστική μετανάστευση, οι πόλεμοι για εξυπηρέτηση οικονομικών και γεωστρατηγικών συμφερόντων της Δύσης, η άνοδος της ανομίας και της εγκληματικότητας στις χώρες προέλευσής τους αλλά και η αρπαγή κάθε μέσου επιβίωσης και η απειλή για την ίδια τη ζωή, όχι μόνον δεν περιορίζονται αλλά αντιθέτως αποτελούν, πλέον, μόνιμο «φόντο» στις αιμάσσουσες περιοχές της Μέσης Ανατολής και περιοχών της Αφρικής.

Και ο μακάβριος φόρος σε ανθρώπινες ζωές συνεχίζει να πληρώνεται στα γαλανά νερά της Μεσογείου.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η διαχείριση τους είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα για μια χώρα όπως η Ελλάδα καθώς την επιλέγουν για να μεταβούν σε άλλες χώρες του βορρά κυρίως και όχι να εγκατασταθούν. Οι τοπικές αρχές δεν διαθέτουν αρμοδιότητες και φυσικά πόρους για να διαχειριστούν αυτό το τόσο σημαντικό θέμα. Είναι αποκλειστική ευθύνη την κεντρικής εξουσίας, της εκάστοτε κυβέρνησης η οποία μάλλον προς το παρόν στερείτε άποψης και πολιτικής ασχολούμενη με τις επικείμενες εκλογές δυστυχώς.

Το λέω αυτό γιατί ο Δήμαρχος μας Γ. Κυρίτσης δέχεται άδικα επιθέσεις για αδράνεια από αυτούς που ενώ γνωρίζουν όχι μόνο δεν παρεμβαίνουν αλλά αδιαφορούν κιόλας.

Ο Δήμαρχος ασχολείται με το πρόβλημα και πιέζει, αλλά η κα Τασία λιάζεται ....

Σημείωση: Τώρα να είσαι πρόσφυγας ή μετανάστης στην αυλή του Τόνυ πιο πολύ βασανιστήριο μου ακούγεται... Καραβίδα με σάλτσα μουστάρδα !!!

Η φωτιά έχει κάψει 10 στρέμματα χορτολειβαδικής έκτασης, με τους πυροσβέστες να καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες και έχοντας αντίπαλο τους το άνεμο που φυσούσε στην περιοχή. 

Εφτά πυροσβεστικά οχήματα με 15 πυροσβέστες, 2 υδροφόρες του δήμου Κω και δύο σκαπτικά κατάφεραν μετά από συντονισμένες δράσεις να περιορίσουν την πύρινη λαίλαπα, ενώ αυτή την ώρα στο σημείο παραμένει ισχυρή πυροσβεστική δύναμη, αλλά έχει σχεδόν κατασβεστεί. 

Μετά την άμεση και αποτελεσματική παρέμβαση για την κατάσβεση της πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε σήμερα 24 Αυγούστου 2015 στην περιοχή «Βισσαλοπή-Σεμέτης», η Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Αντιμάχειας ευχαριστεί και συγχαίρει δημόσια τόσο την Πυροσβεστική Υπηρεσία, όσο και τους εργαζομένους του Δήμου Κω, οι οποίοι κατέφθασαν με τα μηχανήματά μας, καθώς  επίσης και όλους όσους συμμετείχαν στην επιχείρηση.

Όλοι επέδειξαν τον καλύτερό τους εαυτό και με άψογη συνεργασία κατάφεραν να ελέγξουν και να κατασβήσουν τη φωτιά πριν αυτή εξαπλωθεί.

 

 Η Πρόεδρος

Δημοτικής Κοινότητας Αντιμάχειας    

Μαρία Α. Σκουφεζή