Η αμυγδαλιά δεν κάνει μόνο έναν από τους ωραιότερους καρπούς, αλλά νωρίτερα γεμίζει με τα ομορφότερα άνθη. Τα περίφημα λευκά ή ροζ άνθη αμυγδαλιάς...
Τα μπουμπούκια της αμυγδαλιάς μάλιστα σκάνε πολύ νωρίτερα απ' ό,τι αυτά των υπολοίπων δέντρων. Και κάπως έτσι τα άνθη της αμυγδαλιάς εκτός από το να δίνουν τη δική τους πινελιά στους πίνακες της φύσης στέλνουν κάθε χρόνο και το δικό τους προμήνυμα για την άνοιξη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που συμβολίζουν την ελπίδα.
Τα εντυπωσιακά άνθη της αμυγδαλιάς βέβαια, κουβαλούν και τους δικούς τους μύθους.
Μύθος 1, η Φυλλίς και η αγάπη που νικά το θάνατο

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.
Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μη αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο ,τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.
Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.
Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη , βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα , όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες ,αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.
Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντάς τον , στον τόπο της τελετής του γάμου της.Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε.Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ'ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα , ούτε άνθισε.
Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.
Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
Μύθος 2, η όμορφη Αμυγδαλιά και ο παγωμένος βοριάς
Η Αμυγδαλιά ήταν μια όμορφη κόρη και κατοικούσε σ΄ ένα μεγάλο πύργο. Η μητέρα της την είχε μονάκριβη , τη λάτρευε τόσο πολύ και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγει έξω ούτε μια φορά, για να μην κρυώσει. Έτσι , η Αμυγδαλιά καθόταν τις χειμωνιάτικες μέρες πίσω από το τζάμι του παραθύρου της , μέσα στη ζεστασιά του δωματίου της και από εκεί έβλεπε τη βροχή να πέφτει , τον άνεμο να λυσσομανάει και πολλές φορές να ξεριζώνει τα δέντρα , το χιόνι να στροβιλίζεται και να ντύνει κάτασπρη τη γη , τα σπουργιτάκια να ψάχνουν με κόπο να βρουν κάτι για να τσιμπήσουν.
Μια μέρα ο Βοριάς , ο πιο ψυχρός από τους ανέμους που φυσάνε στη γη, έτυχε να περάσει έξω από τον πύργο, είδε την Αμυγδαλιά πίσω από το παράθυρό της , τον θάμπωσε τόσο πολύ η ομορφιά της , την αγάπησε κι έβαλε σκοπό να την παντρευτεί. Αλλά…ποια κοπέλα θα δεχόταν να παντρευτεί τον άνεμο; Έτσι ο Βοριάς αποφάσισε να μεταμορφωθεί σε άνθρωπο. Είχε μαγική δύναμη και το κατάφερε πολύ εύκολα. Μεταμορφώθηκε λοιπόν σ΄ ένα ωραίο παλικάρι , σ΄ έναν ιππότη και μια μέρα στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς.
Η όμορφη κόρη θαμπώθηκε κι αυτή από την ομορφιά του παλικαριού και δεν άργησε να τον αγαπήσει. -Γιατί δεν ανοίγεις το παράθυρό σου να σε δω από κοντά; τη ρώτησε μια μέρα ο Βοριάς. -Δεν μπορώ , του απάντησε η Αμυγδαλιά .Όσο κρατάει ο χειμώνας η μητέρα μου δε μ΄ αφήνει να βγω από το δωμάτιό μου ούτε ν΄ ανοίξω το παράθυρό μου, γιατί είμαι τόσο ντελικάτη και θα κρυώσω. Θα πρέπει να περιμένεις να έρθει το καλοκαίρι. -Το καλοκαίρι δεν περνώ από αυτά τα μέρη , της είπε ο Βοριάς. Να πεις στη μητέρα σου πως θέλω να σε παντρευτώ και τότε θα σ΄ αφήσει να βγεις από το δωμάτιό σου.
Μίλησε την ίδια εκείνη μέρα η Αμυγδαλιά στη μητέρα της για τον όμορφο νέο που είχε γνωρίσει και την παρακάλεσε να της επιτρέψει να τον παντρευτεί. -Μα…ποιος είναι αυτός ο νέος; τη ρώτησε η μητέρα της. Πώς να σε παντρέψω με έναν άγνωστο; Κι έπειτα…πώς θα μπορέσεις να βγεις έξω με αυτό το κρύο; Άφησε να ζεστάνει ο καιρός και τότε μπορείς να βγεις για να γνωρίσεις από κοντά το νέο που αγαπάς. -Να βγω έστω και για λίγο, την παρακάλεσε η Αμυγδαλιά. -Μην είσαι τόσο βιαστική κόρη μου, τη συμβούλεψε πάλι η μητέρα της.Υπάρχουν τόσοι και τόσοι νέοι που θα ήθελαν να σε παντρευτούν. Μη δίνεις και τόση εμπιστοσύνη σε αυτόν τον άγνωστο.
Η Αμυγδαλιά όμως δεν άκουσε τη συμβουλή της μητέρας της και μια μέρα που εκείνη έλειπε από τον πύργο , ντύθηκε στα λευκά , σα νύφη , άνοιξε την πόρτα κι έτρεξε να συναντήσει τον ιππότη της και να φύγει μαζί του… Ο Βοριάς την έσφιξε στην αγκαλιά του μα…ήταν τόσο παγωμένος και η Αμυγδαλιά ήταν τόσο άμαθη στο κρύο. Έτσι, δεν άργησε να παγώσει το σώμα της, να παγώσει η καρδιά της και να ξεψυχήσει…Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι ο νέος που αγαπούσε ήταν ο Βοριάς που παγώνει το καθετί στο πέρασμά του.
Ο θεός λυπήθηκε πολύ για το θάνατο της Αμυγδαλιάς και πάνω στον τάφο της έκανε ν΄ ανθίσει ένα δέντρο που πήρε τ΄ όνομά της. Από τότε, ακόμα και μέσα στο βαρύ χειμώνα , η αμυγδαλιά βιάζεται ν΄ ανθίσει.Τα λευκά της λουλούδια μοιάζουν με νυφικό πέπλο. Βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της Βοριά και να τον παντρευτεί. Κι εκείνος , παγώνει και μαραίνει χωρίς να το θέλει τα λουλούδια της...
 iefimerida.gr
Σε θρίλερ εξελίσσεται η υπόθεση θανάτου του φοιτητή Νικόλα Χατζηπαύλου που είχε εντοπιστεί νεκρός τον Νοέμβριο στην Κάλυμνο, καθώς σύμφωνα με τον τεχνικό σύμβουλο της οικογένειας Σωκράτη Τσαντίρη, ο άτυχος 21χρονος δεν σκοτώθηκε από πτώση.
Ο ιατροδικαστής κάνει λόγο για χαμένα στοιχεία και παραλείψεις στον χειρισμό της υπόθεσης. «Δεν έχει πεθάνει από πτώση, ούτε βέβαια από κατρακύλισμα. Δεν το υιοθετώ, δεν μπορεί να πεθάνει κάποιος από επιπόλαια θλαστικά τραύματα, ακόμα και αν αυτά είναι δέκα, είναι απλά θλαστικά τραύματα. Το πρόβλημα είναι ότι η πρώτη νεκροτομή δεν έχει καταγράψει σωστά τα ευρήματα» αναφέρει ο κ. Τσαντίρης, το ιατροδικαστικό πόρισμα του οποίου αναμένεται να ολοκληρωθεί την Τετάρτη.
«Η αργοπορία και η μη ανάδειξη της σωστής κατάστασης αρχικά είναι καταστροφικές σε σχέση με την πραγματική αιτία θανάτου» σημείωσε ο ιατροδικαστής και πρόσθεσε ότι πρέπει να γίνει ξανά έρευνα για να βρεθούν τα στοιχεία που χάθηκαν, ενώ θεωρεί αναγκαία την αναπαράσταση του συμβάντος στο σημείο όπου βρέθηκε νεκρός ο άτυχος 21χρονος .
«Αναπαράσταση θα ζητηθεί να γίνει όχι για εμάς, απλά για να αποδειχτεί ότι πραγματικά δεν υπάρχει πτώση από 70 μέτρα χωρίς να υπάρχει ούτε μία κάκωση στα οστά, γιατί όλα τα κόκκαλα, τα άκρα του παιδιού, τα οστά του ήταν σε άψογη κατάσταση» δήλωσε ο θείος του αδικοχαμένου Νικόλα Χατζηπαύλου.
Από την πρώτη στιγμή, η οικογένεια του άτυχου φοιτητή έκανε λόγο για εγκληματική ενέργεια.
Πηγή πληροφοριών: Espresso
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα ο γνωστός ηθοποιός και εκφωνητής, Χρήστος Σιμαρδάνης.
Τους τελευταίους μήνες αντιμετώπιζε σοβαρότατο πρόβλημα υγείας, το οποίο δεν άφησε να γίνει ιδιαιτέρως γνωστό.
Ο Χρήστος Σιμαρδάνης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και έζησε εκεί μέχρι 6 ετών. Σπούδασε υποκριτική στο Central School of Speech and Drama στο Λονδίνο, ενώ χαρακτηριστική ήταν η φωνή του που «έντυσε» πολλές παρουσιάσεις στο Mega, αλλά και διαφημίσεις.
Έπαιξε σε αρκετές γνωστές σειρές, από το 1985 έως το 2013, μεταξύ των οποίων “Η νταντά”, “Λατρεμένοι μου γείτονες”. Παράλληλα έπαιξε και σε αρκετές ταινίες όπως “Safe Sex”, “Το κλάμα βγήκε απ’ τον παράδεισο”, “Ο Ηλίας του 16ου”.
Ο θάνατος του Χρήστου Σιμαρδάνη σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών Ριμινιτών, Ιερολοχιτών και Αντιστασιακών Κω 1940-1945, με το άγγελμα του θανάτου του αείμνηστου Εθελοντή Παλαιού Πολεμιστή Σταμάτιου Μουσελίμη του Αποστόλου και της Κυριακής, διατελέσαντος Μέλος του Συνδέσμου μας, συνήλθε την 6ην Μαρτίου 2018
και ώρα 09:30ην π.μ, υπό την Προεδρία του πρώτου Προέδρου εκ των Απογόνων Ματθαίου Φραντζή Καζαμία και παρουσία του Επίτιμου Προέδρου μας κ. Δημητρίου Τριπολίτη, ο οποίος εξήρε τη συμμετοχή και τη δράση του αειμνήστου, στις Ένδοξες Ελληνικές Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, στην ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία του Ρίμινι κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής στα Νησιά μας και αποφάσισε τα ακόλουθα:
1. Να παραστεί ο Πρόεδρος στην εξόδιο ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου Πόλεως Κω.
2. Να κατατεθεί Στεφάνι επί της Σορού του.
3. Να δοθεί το παρόν ψήφισμα στην Οικογένεια του Μεταστάντος.
4. Να δημοσιευθεί το παρόν στον Τοπικό Τύπο.
Ο Επίτιμος Πρόεδρος Ο Πρώτος Πρόεδρος εκ των Απογόνων
Δημήτριος Τριπολίτης Ματθαίος Φρ. Καζαμίας
Ο Αντιπρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας Η Ταμίας
Σταμάτιος Βουκουβαλίδης Ιωάννης Τρικοίλης Μαρία Τουλαντά
Ο Σταμάτιος Μουσελίμης του Αποστόλου και της Κυριακής, γεννήθηκε στην Κω το 1922, Κλάσεως 1943 ΑΣΜ 121740 επ’ανδραγαθία Λοχίας της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας του Ρίμινι κατετάγη την 21η Ιανουαρίου 1944 στην ΒΕΣΜΑ και απελύθη την 28ην Σεπτεμβρίου 1945.
Έλαβε τις εξής τιμητικές Διακρίσεις και Μετάλλια:
1. Τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, υπό του Αοιδήμου Πατριάρχου της Μεγάλης Πόλεως Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, Κυρού Χριστοφόρου, στις 30 Δεκεμβρίου 1945.
2. Τον Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξεως από το Γενικό Επιτελείο Στρατού για την συμμετοχή του στις επιχειρήσεις του Ρίμινι Ιταλίας.
3. Το Μετάλλιο «εξαιρέτων Πράξεων» για τον τραυματισμό του στην μάχη του Ρίμινι την 29ην Σεπτεμβρίου 1944
4. Το αναμνηστικό Μετάλλιο εκστρατειών 1941-1945 για την συμμετοχή του στις ένδοξες Ελληνικές Δυνάμεις της Μέσης Ανατολής της ΙΙΙ Ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας του Ρίμινι.
5. Το αναμνηστικό Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945, από την Ελληνική Δημοκρατία
6. Τον Ευρωπαϊκό Χρυσό Σταυρό από την Συνομοσπονδία Ευρωπαίων Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών και Τιμητικό Δίπλωμα
7. Το Χρυσό Μετάλλιο της Ιστορικής Πόλης της Κω, από τον Δήμο Κω
8. Τιμητική Διάκριση και Μετάλλιο από το Επαρχείο ΚΩ ΝΙΣΥΡΟΥ
9. Τίτλο Τιμής Πατριώτη και Μετάλλιο από τον Πνευματικό Όμιλο ΚΩΩΝ «Ο ΦΙΛΗΤΑΣ»
Αγαπητέ κύριε Σταμάτη σ’ ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας για όλα όσα προσέφερες στην Πατρίδα και στα Δωδεκάνησα μας για την απελευθέρωσή τους.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κωακής Γης, που σε λίγο θα σε σκεπάσει.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.
Με αυτή τη δημοσίευση θα θέλαμε να εκφράσουμε τις βαθύτατες ευχαριστίες μας, για τα συλλυπητήρια μηνύματα, την συγκινητική παρουσία στην εξόδιο ακολουθία και τις εκδηλώσεις αγάπης στο βαρύ πένθος μας για την απώλεια της πολυαγαπημένης μας Ζαχαρουλας Ελεονώρα Διψελλα .
Η Ζαχαρούλα μας ήρθε σαν Άγγελος σταλμένος από το θεό για να μας μάθει πως να παλεύουμε για το καλύτερο , να αγαπάμε τη ζωή και να τη ζούμε στο έπακρο! Είναι τιμή μας που τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε , και όχι μόνο εμείς, η οικογένεια της, αλλά και οι φίλοι που είχε σε ΟΛΗ την Ελλάδα ! Όλοι πρέπει να χαίρεστε ,σαν εμάς, που τη γνωρίσαμε !
Αύριο, Σάββατο , στις 8 το πρωί θα τελεστεί στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Αντιμάχειας) το μνημόσυνο για τη μνήμη της και ύστερα θα ακολουθήσει καφές στην καφετέρια Αντίμαχος (Μανιτάρια).

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot