Σε δημοσίευμά της στη στήλη «Le Decodeurs» - η οποία εξετάζει την επικαιρότητα και δίνει λεπτομερείς απαντήσεις σε διάφορα καίρια ζητήματα-, η εφημερίδα Le Monde συγκρίνει τα χρέη της Γερμανίας και της Γαλλίας με αυτό της Ελλάδας, καταλήγωντας σε ένα αποκαλυπτικό συμπέρασμα.

«Ο νέος υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης ξεκίνησε στις αρχές Φεβρουαρίου έναν γύρο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσε για να πείσει τους εταίρους του να δεχθούν μια νέα απομείωση του χρέους της Ελλάδας», αναφέρει το δημοσίευμα, συμπληρώνοντας ότι στη Γαλλία, ο αριστερός Ζαν Λικ Μελανσόν, ευρωβουλευτής και επικεφαλής του Αριστερού Μετώπου υπερασπίζεται επίσης αυτή τη λύση για απόσβεση ενός μέρους ή του συνόλου του χρέους της χώρας του.

Κάτι ανάλογο ισχύει και στην Ισπανία όπου το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς Podemos ζητάει μια αναθεώρηση του ισπανικού χρέους, το οποίο έφτασε στο συμβολικό 100% του ΑΕΠ το 2015.

Το δημοσίευμα θέτει λοιπόν το ερώτημα, πώς οδηγήθηκαν σε χρέος οι ευρωπαϊκές χώρες.

Σε ένα γράφημα αντιπαραβάλλει το χρέος της Ελλάδας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, σε σύγκριση με το ΑΕΠ τους στο τέλος του 2014:

Οι αριθμοί που προκύπτουν δηλαδή από το γράφημα είναι οι εξής:

Ελληνικό χρέος: 321 δις ευρώ
Ελληνικό ΑΕΠ: 183 δις ευρώ

Γαλλικό χρέος 2031 δις ευρώ
Γαλλικό ΑΕΠ 2138 δις ευρώ

Γερμανικό χρέος 2044 δις ευρώ
Γερμανικό ΑΕΠ 2900 δις ευρώ

Σε καθαρούς αριθμούς επομένως το χρέος της Γαλλίας και της Γερμανίας είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.

Ωστόσο αυτό που μετράει, αναφέρει η Le Monde, είναι το ΑΕΠ, που σημαίνει το επίπεδο του πλούτου που παράγεται από κάθε χώρα.

«Και εδώ φαίνεται ότι Γαλλία και Γερμανία παράγουν πολύ μεγαλύτερο πλούτο από όσα είναι τα χρέη τους, σε αντίθεση με την Ελλάδα που έχει πολύ μεγαλύτερο χρέος και ένα πολύ αδύνατο ΑΕΠ, δηλαδή ένα πολύ αδύνατο επίπεδο πλούτου.

Με αυτή τη μέθοδο μέτρησης βλέπουμε ότι κι άλλες χώρες ξεπερνούν το κατώφλι του 100% του ΑΕΠ: η Ιαπωνία, για παράδειγμα, έχει χρέος 245% του ΑΕΠ της. Ο μέσος όρος, μάλιστα, χρέους των οικονομιών που μετράει ο ΟΟΣΑ ανέρχεται στο 117,4% του ΑΠΕ τους».

Το δημοσίευμα καταλήγει: «Πέρα από το πρόβλημα μεθοδολογίας στη μέτρηση του χρέους υπάρχει και ένα πρόβλημα λογικής: το χρέος είναι αποτέλεσμα πολιτικών πολλών δεκαετιών χρέωσης, ενώ το ΑΕΠ μετράται κάθε χρόνο. Ωστόσο το χρέος δεν επιστρέφεται σε έναν χρόνο. Αν οι τράπεζες υπολόγιζαν τα χρέη μιας οικογένειας (κεφάλαιο και τόκοι) σε σχέση με τα χρήματα που κερδίζουν σε έναν χρόνο δεν θα δάνειζαν ποτέ.»

Α. Παρακολουθούμε με αγωνία τις εξελίξεις των διαβουλεύσεων της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους ΄΄εταίρους΄΄ μας σε σχέση με την δανειακή σύμβαση.
Ο “τρίτος δρόμος” του Α. Τσίπρα, “ούτε ρήξη ούτε υποταγή με την Ε.Ε. ” προβάλλει αυτή τη στιγμή σαν δύσκολος αν όχι ανέφικτος. Μετά τις ευχές και τα συγχαρητήρια ήρθαν οι εκνευρισμοί και τώρα το πρώτο σκληρό επεισόδιο που έχει σχέση με το χρήμα. Είναι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να «αποκλείσει» τις ελληνικές τράπεζες από τις πράξεις νομισματικής πολιτικής του Ευρωσυστήματος και να τις οδηγήσει στο μηχανισμό έκτακτης χορήγησης ρευστότητας (ELA). Μετά τις 11 Φεβρουαρίου -η ημερομηνία (πιθανότατα) του επόμενου Eurogroup- οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούν να αντλούν χρηματοδότηση από την ΕΚΤ (επιτόκιο 0,05%), καθώς η ΕΚΤ δεν αναγνωρίζει από χθες ως επαρκείς τις εξασφαλίσεις (ενέχυρα) που εκδίδονται ή είναι εγγυημένα από το Ελληνικό Δημόσιο. Οι ελληνικές Τράπεζες θα απευθύνονται υποχρεωτικά στον ELA για να λαμβάνουν τη αναγκαία ρευστότητα (επιτόκιο 1,55%).

Β. Η ενέργεια-επιχείρηση τρομοκράτηση της νέας κυβέρνησης-ήταν αναμενόμενη και αξίζει να θυμηθούμε τι δήλωνε ο κ. Βαρουφακης στις 9 Δεκεμβρίου 2014:
--- «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι διατεθειμένος να αντιμετωπίσει την απειλή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για κλείσιμο των ΑΤΜs και να πει στον κ. Ντράγκι (σ.σ. τον επικεφαλής της ΕΚΤ) ότι δεν δικαιούται να θέτει μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση υπό αυτή την καθαρά δικτατορική και αυθαίρετη απειλή, που δεν προβλέπεται από καμία ευρωπαϊκή συνθήκη, ούτε από το καταστατικό της ΕΚΤ, και να του κλείσει το τηλέφωνο, τότε δεν έχει κανένα λόγο να εκλεγεί»

--- «Ο κόσμος πρέπει να είναι έτοιμος πως μια τέτοια απειλή είναι πιθανή» από πλευράς της ΕΚΤ γιατί «αυτό έκανε το 2009 στην Ιρλανδία, αυτό έκανε στην Κύπρο, αυτό έκανε ή υπονόησε πως θα κάνει στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 2012». Πρόκειται για ένα από τα δύο ερωτήματα τα οποία κατά τον ίδιο θα κρίνουν την τύχη μιας πιθανής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ καθώς θεωρεί πιθανό πως η ΕΚΤ, όπως «ξέρουμε από την περίπτωση της Ιρλανδίας, σηκώνει το τηλέφωνο και απειλεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση με κλείσιμο των ΑΤΜs». Το άλλο ερώτημα είναι «αν το ελληνικό δημόσιο μπορεί να καλύπτει τα έξοδά του για τρεις μήνες»

---«το Βερολίνο έχει συνειδητοποιήσει πως η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν έχει πόδια και δεν μπορεί να νομιμοποιήσει το τρίτο μνημόνιο. Όπως εκπαραθυρώθηκε ο κ. Παπανδρέου γιατί χρειάστηκε μια νέα κυβέρνηση για να περάσει το δεύτερο μνημόνιο, το Βερολίνο αυτή τη στιγμή κρίνει πως χρειάζεται μια νέα κυβέρνηση για να περάσει το τρίτο μνημόνιο».

---«η κα Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε έχουν έναν απλό σκοπό: Εάν εκλεγεί κυβέρνηση που θα περιέχει και τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η κυβέρνηση να συντριβεί έτσι ώστε μέσα σε μια εβδομάδα να έχει υπογράψει στη λογική του τρίτου μνημονίου. Προτιμούν μια φρέσκια κυβέρνηση για να το εφαρμόσει, αφού τρομοκρατηθεί με αυτά που θα συμβούν τις πρώτες ημέρες ή εβδομάδες».

Γ. Ο Ταρίκ Αλί, πολύ γνωστός Αγγλο-Πακιστανός Συγγραφέας, κινηματογραφιστής , δοκιμιογράφος, ακτιβιστής και υποστηρικτής του Σύριζα, σημειώνει στο Facebook (4/2):
“Από τις ειδήσεις φαίνεται πως η ΕΚΤ (δηλ. η ελίτ της ΕΕ) είναι αποφασισμένη να τσακίσει την κυβέρνηση του Σύριζα ουσιαστικά για πολιτικούς λόγους. Εάν ο Σύριζα προσπαθήσει να εκπληρώσει το πρόγραμμα που υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους η ΕΕ θα προσπαθήσει να τον καταστρέψει. Γι' αυτό απορρίπτει την άκρως λογική πρόταση για την ανταλλαγή ομολόγων (όχι ότι τη λατρεύω ... θυμηθείτε την Αργεντινή). Φοβάται το ντόμινο και δεν εκπλήσσει κανέναν που η διεφθαρμένη και ποταπή ισπανική χούντα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης ενάντια στο Σύριζα. Πρέπει τώρα να εξεταστεί σοβαρά το Σχέδιο Β (απόσυρση από την Ευρωζώνη) και ο Γ. Βαρουφάκης να κλείσει εισιτήριο για το Πεκίνο και τη Μόσχα. Εάν πρόκειται να επιλέξει [η ελληνική κυβέρνηση] ανάμεσα στην ελίτ της ΕΕ (Γερμανία και η συμμορία) και στο λαό της Ελλάδας, η επιλογή είναι σαφής. Και ο Τσίπρας θα πρέπει να πει την αλήθεια στους πολίτες της χώρας του...”.

Νίκος Μυλωνάς

Αρνείται η Γερμανία να ταράξει το τέλμα της λιτότητας και αντί διαλόγου επιλέγει τα τελεσίγραφα και μάλιστα μέσω τρίτων για να δείξει έτσι και την ισχύ της στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Μέχρι χθες τόσο η Α. Μέρκελ, όσο και ο Β. Σόιμπλε απέφευγαν τις απευθείας δηλώσεις. Αντ' αυτών ωστόσο είχαν ήδη μιλήσει άλλοι.
Τα τελεσίγραφα ξεκίνησαν ήδη απ' την επίσκεψη Ντάισελμπλουμ στην Αθήνα όπου το μήνυμα ήταν ορθό και κοφτό. Ξεχάστε τη Σύνοδο για το χρέος, υπάρχει το Eurogroup και η συμφωνία που σας δεσμεύει.

Ύστερα απ' την τριμερή της Μέρκελ, του Ολάντ και του Σουλτς ήρθε το τελεσίγραφο του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου που είπε ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από το να τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Καμία νέα συμφωνία δηλαδή.

Και οι δύο παραπάνω δηλαδή είπαν ξεκάθαρα ότι επί της ουσίας η Ευρώπη δεν δέχεται νέα διαπραγμάτευση.
Υπάρχει η παλιά και οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα.

Ο εκβιασμός έγινε πιο συγκεκριμένος αργά χθες με την κίνηση της ΕΚΤ παίρνοντας και οικονομική χροιά.
Η ΕΚΤ έδωσε τελεσίγραφο επτά ημερών στην Ελληνική πλευρά δείχνοντας ουσιαστικά το επόμενο Eurogroup ως τον τόπο και τον χρόνο της επόμενης απόφασης για την Ελλάδα.

Λίγο νωρίτερα, και λίγες ώρες πριν τη συνάντησή του με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών, είχε στείλει το δικό του τελεσίγραφο, ο ίδιος ο Β. Σόιμπλε δεν μίλησε, υπήρξε όμως μια “βολική” διαρροή από Γερμανό αξιωματούχο:

“Δεν θα υπάρξει περαιτέρω βοήθεια για την Ελλάδα αν η χώρα δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της και δεν υπάρχει πρόγραμμα”.
Με λίγα λόγια το μήνυμα ή αν προτιμάτε το συμπέρασμα είναι ένα και ... απλό. Δεν υπάρχει διάλογος. Η Ελλάδα επιθυμεί αλλαγές, αλλά οι εταίροι δεν τις δέχονται. Η Ελλάδα μιλάει, αλλά οι Ευρωπαίοι απλά δεν ακούν.