Συμπληρώνονται σήμερα έντεκα χρόνια από την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αδιαμφισβήτητα έμεινε στην ιστορία γιατί τόλμησε, όχι μόνο να ασχοληθεί με μεγάλα κοινωνικά θέματα, επιδεικνύοντας σπουδαίο κοινωνικό έργο σε διάφορους τομείς, αλλά και γιατί τόλμησε να μιλήσει τη γλώσσα των νέων.

Είναι ακατόρθωτο ο χρόνος να σβήσει από τη μνήμη τις προσπάθειες που πρώτος ξεκίνησε ο Μακαριστός Χριστόδουλος για να προσεγγίσει τη νέα γενιά, γιατί αυτές οι στιγμές θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα γραμμένες στο μυαλό και την καρδιά μας.

Χαρακτηριστικές είναι οι φράσεις που χρησιμοποιούσε άλλωστε στους νέους κάθε φορά που τους προσκαλούσε στην εκκλησία: «Ελάτε έτσι όπως ακριβώς είστε με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες», ενώ δεν δίστασε να δανειστεί και φράσεις από την αργκό της νεολαίας δηλώντας το γνωστό σε όλους «και εγώ σας πάω«! Μια έκφραση την οποία κάποτε κάπου σε μια καφετέρια άκουσε να χρησιμοποιεί ένας νέος για τον ίδιο:«τον Χριστόδουλο τον πάω».

Τέλος, σε μία από τις επισκέψεις του σε σχολεία παρότρυνε τους μαθητές: «για να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς«.

Άλλωστε, τόσο ως Αρχιεπίσκοπος, όσο όμως και ως πολίτης αυτής της χώρας, θεωρούσε πάντα αναφαίρετο δικαίωμά του, αλλά και συγχρόνως υποχρέωσή του να μιλά για θέματα που προβλημάτιζαν την κοινωνία.

Παρακολουθείστε το ακόλουθο χαρακτηριστικό βίντεο:

https://www.dogma.gr/

Ήταν ξημερώματα της 28ης Ιανουαρίου 2008, όταν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος περνούσε το κατώφλι της ιστορίας.

Ο νεότερος ιεράρχης που ανέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Προκαθήμενος που τόλμησε να σπάσει το εκκλησιαστικά ταμπού και να καλέσει τους νέους να επιστρέψουν στους ναούς ακόμη και αν φορούν σκουλαρίκι, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών στο σπίτι του στο Ψυχικό, σχεδόν δύο μήνες πριν συμπληρώσει δέκα χρόνια στον αρχιεπισκοπικό θρόνο.

Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1939. Τον πατέρα του τον έλεγαν Παναγιώτη και τη μητέρα του Μαρία. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Γιάννη, ο οποίος ήταν συνταξιούχος υπάλληλος του υπουργείου Παιδείας.

«Χριστόδουλε σε πάμε» ήταν το σύνθημα που φώναζαν μαθητές και φοιτητές όταν τους επισκεπτόταν στο σχολείο. «Και εγώ σας πάω» τους απαντούσε λέγοντας τους ένα ανέκδοτο.

Τα πρώτα χρόνια της Αρχιεπισκοπικής του θητείας ήταν το πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Μιλούσε με τη γλώσσα του λαού χωρίς να διστάσει να χρησιμοποιήσει ακόμα και την αργκό για συμβουλεύσει τους νέους για να αποφύγουν τα ναρκωτικά, να κρίνει τις πολιτικές επιλογές που οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, της μοναξιά, τα ψυχολογικά προβλήματα.

Ηταν 28 Απρίλη 1998, όταν ο Χριστόδουλος Παρακευαϊδης, μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού, κλήθηκε να αναλάβει το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Έπειτα από πέντε χρόνια έντονων εκκλησιαστικών ζυμώσεων εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Διαδέχθηκε τον αείμνηστο Σεραφείμ Τίκα, τον μακροβιότερο Αρχιεπίσκοπο που επί 24 χρόνια διαποίμαινε την Εκκλησία της Ελλάδος.

Ο Χριστόδουλος ξάφνιασε με την εκλογή του. Άνοιξε την Εκκλησία στο λαό. Ήταν ένας μοντέρνος χαρισματικός ηγέτης, με άριστη επικοινωνιακή πολιτική που επί των ημερών του η τεχνολογία πέρασε την πόρτα της μητρόπολής του και η Εκκλησία μίλησε τη γλώσσα της νεολαίας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών.

Το πώς αντιλαμβανόταν το ρόλο που έπρεπε να διαδραματίσει η Εκκλησία τον περιέγραψε ως νεοεκλεγείς Αρχιεπίσκοπος στο 9 Μαΐου στον ενθρονιστήριο λόγο του. «Σήμερα χρειαζόμαστε εμπνευσμένο, κατηρτισμένο, κοινωνικό, ευαίσθητο στις διεθνείς πραγματικότητες κλήρο, έτοιμο να βοηθήσει οποιονδήποτε άνθρωπο έχει ανάγκη... Με ρωμαλεότητα και τόλμη οφείλουμε να καταπιαστούμε ουσιαστικά με τα προβλήματα της νεολαίας μας, δείχνοντας αγάπη προς τα παιδιά μας, μιλώντας τους με ειλικρίνεια, πίστη πειθώ και επίγνωση... Στην Ελλάδα βρίσκεται η καρδιά της Ευρώπης και χωρίς Ελλάδα δεν νοείται Ευρώπη. Η πνευματική κληρονομικά του Ελληνισμού συνιστά πολύτιμο μαργαρίτη για τον ευρωπαϊκό κόσμο». Όσοι ιεράρχες τον ψήφισαν αλλά ακόμη και εκείνοι που δεν συμφωνούσαν με τις επιλογές του πληθωρικού μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού, κατάλαβαν ότι μια νέα σελίδα είχε γυρίσει στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Στον τάφο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ.

Οι κατακόμβες της Μήλου

Από τον «αντάρτη» και γνήσια λαϊκό Σεραφείμ η Εκκλησία της Ελλάδος είχε περάσει στον επικοινωνιακό Χριστόδουλο. Από την Εκκλησία που τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του 70 περιοριζόταν στο ποιμαντικό της έργο και αναζητούσε την ισορροπία στις σχέσεις της με την πολιτεία, στην Εκκλησία που διεκδικούσε ευρύτερο ρόλο, παρεμβαίνοντας στα δημόσια πράγματα, στην πολιτική και πολλές φορές «προκαλώντας».

Ο Χριστόδουλος δεν δίστασε να κινητοποιήσει τον ελληνικό λαό, όταν η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη έθεσε θέμα κατάργησης του θρησκεύματος από τις αστυνομικές ταυτότητες και συγκέντρωσε εκατομμύρια υπογραφών. Υποδέχθηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο στην Πνύκα.

Στις φυλακές Κορυδαλλού/Eurokinissi

- Κάλεσε τους νέους να έρθουν στην Εκκλησία, ακόμα και αν φορούν σκουλαρίκι. «Σας πάω», τους είχε πει χαρακτηριστικά.

- Κήρυξε τον πόλεμο των ταυτοτήτων, ζητώντας την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στα νέα αστυνομικά δελτία ταυτότητας. Στις λαοσυνάξεις που είχε διοργανώσει σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, συγκεντρώθηκαν χιλιάδες πιστοί. «...Ως προς τις πολιτικές μας όμως πεποιθήσεις, περί των οποίων γίνεται συχνά λόγος, όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο κληρικός και δη ο Αρχιεπίσκοπος δεν μπορεί να έχουν πολιτικές πεποιθήσεις, αλλά μόνο πνευματικές χριστιανικές αρχές.... Η Εκκλησία είναι ο χώρος της αγάπης, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ανεκτικότητος. Η Εκκλησία ενώνει υπό τας πτερύγας της όλο το λαό, τον συμβουλεύει, τον αγκαλιάζει στις χαρές και τις λύπες του. Είναι η Μάνα που θυσιάζεται για τα παιδιά της. Ο Αρχιεπίσκοπος πέραν αυτών δεν δικαιούται να έχει άλλες πολιτικές πεποιθήσεις. Ευρίσκεται υπεράνω κομμάτων, ανήκει σε όλους τους Έλληνες, ο λόγος του είναι ενωτικός, καθοδηγητικός και αφυπνιστικός», είχε δηλώσει στις 6 Οκτωβρίου 1998 στην πρώτη ομιλία του ενώπιον της Ιεραρχίας.

Στιγμιότυπο από την επισκεψή του στη Συρία

- Ο ίδιος κατηγορήθηκε για το ότι χρησιμοποιούσε από άμβωνος ακόμα και λαϊκές εκφράσεις. «... επιδιώκουμε δι' αυτού του τρόπου να βγη η Εκκλησία από την κοινωνική απομόνωση , και το κοινωνικό περιθώριο», είχε πει στην πρώτη ομιλία του ενώπιον της Ιεραρχίας στις 6 Οκτωβρίου το 1998.

- Έλαβε θέση σε μείζονα κοινωνικά θέματα, όπως την καύση των νεκρών. Δήλωσε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία τάσσεται εναντίον της καύσης καθώς σε αντίθετη περίπτωση, όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν θα είχαμε ούτε τα λείψανα αλλά ούτε και τα σκηνώματα των Αγίων.

Με τον Κώστα Σημίτη κατά την ορκωμοσία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Οι σχέσεις της Εκκλησίας με την κυβέρνηση ήταν σε τεντωμένο σχοινί, λόγω της απόφασης της κυβέρνησης να προχρήσει στην κατάρτηση της αναγραφής του Θρησκεύματος από τις ταυτότητες.

- Εξέφρασε τη θέση της εκκλησίας για τη βιοηθική. Για τις μεταμοσχεύσεις είπε ότι η Εκκλησία συντάσσεται με αυτές, τάχθηκε εναντίον της παρένθετης μητρότητας αλλά και της τεχνητής γονιμοποίησης μόνο με αυστηρές προϋποθέσεις και με κώδικα ηθικής προκειμένου να δημιουργούνται γονιμοποιημένα κύτταρα που να μπαίνουν στο... ψυγείο.

- Δημιούργησε κέντρο στήριξης οικογένειας, σχολές γονέων, κέντρο υποδοχής κακοποιημένων γυναικών, στέγη φιλοξενίας έκτακτων περιστατικών, κέντρο αποκατάστασης δυσπροσάρμοστων ατόμων, βρεφονηπιακούς σταθμούς, διοργανώνει αιμοδοσία. Επίσης δημιούργησε σεμινάρια κληρικών. Ανέλαβε την πρωτοβουλία για την ενίσχυση των Χριστιανικών οικογενειών με τρία παιδιά στη Θράκη.

Ψηφίζοντας στις Ευρωεκλογές του 1999. Eurokinissi

- Ο Πάπας ήταν ο πρώτος Ποντίφικας που επισκέφθηκε την Ελλάδα μετά το σχίσμα των δύο Εκκλησιών. Τον υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος. Επίσης, λίγα χρόνια αργότερα, επισκέφθηκε τον Πάπα Ιωάννη Παύλο στο Βατικανό. Επιθυμούσε να προχωρήσει η συνεργασία με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία τόσο σε ποιμαντικούς τομείς όσο και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που μαστίζουν το Χριστιανισμό.

Ζητούσε την καταγραφή της Εκκλησιαστικής περιουσίας προκειμένου να προχωρήσει στην αξιοποίησή της.

Στιγμιότυπο από την επίσκεψη στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο

Δημιούργησε γραφείο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις Βρυξέλλες και έδωσε το «πράσινο φως» για τη δημιουργία γραφείου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα.

Ήταν από τους πρωτοστάτες για την αναγραφή στο νέο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα του Χριστιανισμού ως πηγή πολιτισμού της Ε.Ε

Οι ατάκες που έμειναν στην εκκλησιαστική ιστορία
Σ

«Ο λαός μας εμπιστεύεται όταν διαπιστώσει ότι είμαστε άγιοι και όχι θεομπαίχτες». (1998).

«Ας κοιμούνται ήσυχοι οι κυβερνώντες δεν είμαι εκείνος εγώ που αμφισβητώ την πολιτική επικυριαρχία τους»

(Αγία Τριάδα Πειραιά 6/98)

«Ποτέ δεν πεθύμησα ένα ακριβές αντίγραφο του εαυτού μου όχι γιατί θεωρώ ότι είμαι ο μοναδικός αλλά γιατί κάποιος θα επαναλάμβανε τα δικά μου λάθη, όσα έκανα στο παρελθόν αλλά και όσα μπορεί να κάνω στο μέλλον». (Πανελλήνιο Συνέδριο Χειρουργικής Εταιρείας 18 Νοεμβρίου 1998).

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κατά την επίσκεψή του σε σχολείο.

«Οι παπάδες και οι δεσποτάδες ούτε έχουν έλθει από άλλο πλανήτη ούτε προέρχονται από αριστοκρατικό γένος, αλλά μέσα από το ζυμάρι της πολιτείας. Πιστεύουν σε αρχές, αξίες και έχουν οράματα για τη ζωή». (10 Ιανουαρίου 1999 Ι.Ν Θεοτόκου).

«Γυρίστε στα θρανία σας και στρωθείτε στο διάβασμα...Δεν ανακαλύφθηκε η μπρίζα που να συνδέεται με το μυαλό και να μαθαίνεις αυτόματα». (25 Ιανουαρίου 1999 προς μαθητές εκκλησιαστικού λυκείου).

«Η χώρα μας αποτελεί φωτεινή εξαίρεση στο δυτικό κόσμο γιατί τηρεί διαφορετική στάση στην πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Μας λένε ότι είμαστε φανατικοί, δήθεν υποκειμενικοί, ότι δεν συμβαδίζουμε με τους προοδευτικούς. Εμείς όμως έχουμε διδαχθεί να ακολουθούμε αυτό που θεωρούμε δίκαιο και σωστό, έστω και αν αυτό μας κοστίζει» (Μαίος 1999 σε συνέντευξη στους μαθητές του 43ου Λυκείου Αθηνών).

Ο λαός μας χόρτασε από τα μεγάλα λόγια, από τις υποσχέσεις. Ο λαός μας χόρτασε από τους εκμεταλλευτές είτε της δικής του αμέλειας, είτε της δικής του αφέλειας. Σήμερα ο λαός θέλει αγωνιστές, θέλει ομολογητές». (6 Ιουνίου 1999 Ι.Ν Αγίων Πάντων Καλλιθέα).

Με τη βασίλισσα της Ισπανίας Σοφία στην Αρχιεπισκοπή Αθηών (1999). Eurokinissi/Χρήστος Μπόνης. 

«Σας ερωτώ, αυτό είναι μάθημα θρησκευτικών όπως το λέμε εδώ ή όπως το ονειρεύονται αυτοί οι δήθεν ευρωπαϊστές. Αυτοί που τους έχουμε ονομάσει ευρωλιγουριδες;». (3 Σεπτεμβρίου 1999 Η’ Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο).

«Εάν όμως αυτός ο χωρισμός (σ.σ της Εκκλησίας από το Κράτος) της επιβληθεί άνωθεν ή έξωθεν δεν πρόκειται και να τα βάψει μαύρα...Η Εκκλησία μπορεί να ζήσει χωρίς το δεκανίκι το κράτους». (5 Σεπτεμβρίου Η’ Θεολογικό Συνέδριο).

«Να πηγαίνετε σε καμιά καφετέρια γιατί θα σας στρίψει» (21 Σεπτεμβρίου 1999 Αγιασμός 53ο Γυμνάσιο και Λύκειο Σεπολίων).

"Η ώρα του Αρχιεπισκόπου". Η εκπομπή του Προκαθήμενου της Ελλαδικής Εκκλησίας στο Ραφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος.

«Προσπαθώ να δικαιώσω τις ελπίδες του κόσμου.... Ορισμένοι με κακοχαρακτήρισαν όταν μίλησα για τους ευρωλιγούριδες. Αυτοί πιστεύουν ότι η ύπαρξη μας ως Έλληνες οφείλεται στους Ευρωπαίους. Εμείς είμαστε οι Ευρωπαίοι. Άλλωστε η λέξη Ευρώπη είναι ελληνική». (16 Δεκεμβρίου 1999).

«Ο Μπιλ Κλίντον προσεύχεται και τα χέρια του στάζουν αίμα», ( αρχές του 2000 για την επίθεση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν).

Στο Βατικανό το Δεκέμβριο του 2006 με τον Πάπα Βενέδικτο.

«Που είναι ο Δαφέρμος να του τα ψάλλω;» ακούστηκε να λέει ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον Ιανουάριο του 2000 στη δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο κ. Δαφέρμος, πρώην πρόεδρος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων είχε αποφανθεί ότι καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα η αναγραφή του θρησκεύματος στα νέα δελτία ταυτότητας.

«Κρατήστε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία γιατί αυτά είναι τα θεμέλιά μας. Επάνω σε αυτά μπορούμε να στηριχτούμε για να επιβιώσουμε για να μην έρθει κανένας οδοστροτήρας και μας κάνει όλους αλοιφή. Δεν πρέπει να γίνουμε αλοιφή σούπα, Πρέπει να διατηρήσουμε το σχήμα που έχουμε και που είναι η παράδοσή μας... Προσέξτε μην αφήσετε ποτέ να σας κάνουν κιμά». (15 Απριλίου 2000 προς μαθητές σε σχολικό συγκρότημα της Κυψέλης).

Με τον Πάπα Ιωάννη Ιωάννη Παύλο στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

«Κύκλοι της άθεης ιντελιγκέντσιας και όχι μόνον αυτοί τώρα απέκτησαν κυβερνητική φωνή και δύναμη και παρέσυραν τον πρωθυπουργό...οι θιασώτες του εκκοσμικευμένου και άθεου κράτους διατείνονται ότι η εκκλησία δεν μπορεί να ασκεί δημόσια εξουσία». «Ο Υπουργός Δικαιωσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος προανήγγειλε βίαιο θρησκευτικό αποχρωματισμό τη Παιδείας του κράτους πράμα που δηλώνει την κρυφή απώτερη επιδίωξη της αποθρησκειοποίησης και του ελληνικού λαού. (12 Οκτωβρίου 2000).

H αρετή και το χρήμα βρίσκονται στην ίδια πλάστιγγα, όταν το ένα αυξάνεται σε βάρος του άλλου η πλάστιγγα γέρνει... Ιδού τα δράματα που έχουμε με την κάμψη του χρηματιστηρίου». Αρχιεπίσκοπος 29 Ιανουαρίου 2001.

Με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή

«Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δεν έπαθε ίλιγγο από το αξίωμά του αλλά παρέμεινε απλός όπως ήταν στην αρχή», (με αφορμή τη συμπλήρωση τριών ετών από το θάνατο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ (9 Απριλίου 2001).

«Περιστατικό άνευ σημασίας», είχε χαρακτηρίσει την κίνηση τριαντάχρονου να του δώσει χαστούκι όταν εξερχόταν από τη μητρόπολη Αθηνών. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι προβεί σε αυτή την πράξη για να εκφράσει την αντίθεσή του στην επίσκεψη του πάπα στην Αθήνα. ( 21-5-2001).

Στιγμιότυπο από την επίσκεψή του στη Χίο.

«Αυτοί που γκρεμίζουν τα εθνικά θεμέλια αυτού του έθνους και δεν δίνουν λόγο σε κανέναν, πρέπει να γνωρίζουν ότι υπονομεύουν το έθνος. Είναι οι ψευτοκουλτουριάρηδες που μας κατηγορούν για εθνικιστές και πρέπει να μπουν στη θέση τους. Ο λαός δεν τους ακολουθεί και τα τρία εκατομμύρια των υπογραφών είναι μάθημα για το έθνος. Είναι φωνές που κανείς δεν έχει το ανάστημα να τις παραβιάσει... Αν κουνούσαμε το δαχτυλάκι μας, θα γίνονταν 6-7 εκατομμύρια (14 Μαρτίου 2002).

«Εσείς τι θέλετε να είσθε; Κρέας ή κιμάς; Οι ξένοι θέλουν να μας κάνουν κιμά, ενώ το κρέας είναι στέρεο πράγμα». (29 Οκτωβρίου 2002).

Στο Βαφειαδάκειο Ίδρυμα.

«Ο Άγιος Σεραφείμ στο Φανάρι στην Καρδίτσα κατηγορήθηκε ότι ήταν αναμεμειγμένος σε επανάσταση, γι' αυτό τον εσούβλισαν. Όπως σούβλισαν τον Αθανάσιο Διάκο αυτοί που θέλουν σήμερα να μπουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γι' αυτό αντιστεκόμαστε. Δεν μπορούν οι βάρβαροι να έλθουν μέσα στην οικογένεια των χριστιανών, διότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μαζί». (4 Δεκεμβρίου 2003).

«Όσοι από μας έχουμε αναλάβει καθήκοντα να είμαστε ηγέτες του λαού μας -εφόσον αυτός μας προσέχει και προσβλέπει σε μας- έχουμε καθήκον να του προσφέρουμε και τα πρότυπα του αγωνιζόμενου ανθρώπου και χριστιανού, αυτού που προτιμά πολλές φορές να θυσιάσει την ηρεμία και την ησυχία του χάριν της αλήθειας, της δικαιοσύνης και γενικότερα των αρχών που υπηρετεί» (5 Δεκεμβρίου 2003).

Ο μακαριστός Αρχιεπισκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος φυτεύει δέντρο στη Φλώρινα.

«Αν σήμερα απαγορευτεί η μαντίλα, αύριο θα απαγορεύσουν στις γυναίκες των χριστιανών να φέρουν τον σταυρό. Εγώ θέλω να πάει το παιδί μου στο σχολείο ντυμένος τσολιάς. Έτσι μ' αρέσει και έτσι θα το κάνω. Ποιος θα μου το απαγορεύσει»; (21 Ιανουαρίου 2004, Θεολογική Σχολή Αθηνών).

«Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει να μας κάνει χυλό, σούπα, πρόβατα ή μάλλον γαλοπούλες, ώστε κάποιος να μας καθοδηγεί με το καλάμι». (5 Απριλίου 2004).

«Η λέξη έθνος έχει εξοστρακιστεί από τη γλώσσα μας, γιατί ορισμένοι τη συγχέουν με τον εθνικισμό. Οι πατριώτες δεν είναι εθνικιστικές. Ορισμένοι ρομαντικοί δεχόμεθα επίθεση για τις απόψεις μας». (5 Ιουνίου 2004).

Στο Αρσάκειο.

«Αλλά σκεφθείτε πού έχουμε φθάσει. Σε ποιο κατάντημα έχει φθάσει σήμερα η ανθρωπότητα, η οποία, αυτό που είναι αμαρτία βοώσα και κράζουσα, θέλει να την καλύψει (ενν. την ομοφυλοφιλία). Να μη λέμε, να μη μιλάμε, γιατί ενοχλούνται αυτοί που έχουνε το κουσούρι, γιατί θέλουνε όλοι οι άλλοι να το παραδεχθούν ως μια φυσιολογική κατάσταση» (31 Οκτωβρίου 2004).

«Οι φίλοι και σύμμαχοι μας υπολογίζουν, όταν είμαστε γενναίοι και διεκδικητικοί. Εάν είμαστε καρπαζοεισπράκτορες, δεν μας υπολογίζει κανένας». (1 Φεβρουαρίου 2006, στον Καθεδρικό ναό της Αθήνας).

Πριν από ακριβώς 8 χρόνια, ξημέρωμα Δευτέρας 28 Ιανουαρίου 2008, ο επίγειος χρόνος θα σταματούσε για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Λίγο μετά τις 5 το πρωί, άφηνε την τελευταία του πνοή, στο σπίτι του στην Φιλοθέη, ύστερα από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο που τον δοκίμασε για επτά περίπου μήνες, γεμίζοντας αγωνία τα πνευματικά του παιδιά αλλά και όλους τους Έλληνες, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε καταφέρει να γίνει ο δικός τους Χριστόδουλος...

Στον αρχιεπισκοπικό χρόνο είχε μείνει μόνο εννέα χρόνια και εννέα μήνες, αλλά σε αυτό το χρονικό διάστημα είχε καταφέρει να συσπειρώσει τους Έλληνες, να μιλήσει στις καρδιές των νέων, να κάνει την εκκλησία υπολογίσιμη μονάδα στην κοινωνία, όχι μόνο από πνευματικής πλευράς αλλά και από πλευράς παρεμβάσεων για σπουδαία θέματα που αφορούσαν το Έθνος μας και την Ορθοδοξία. Γι' αυτό ο Μακαριστός πια Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε αποκτήσει δυνατούς φίλους αλλά και δυνατούς εχθρούς, που θεωρούσαν ότι οι παρεμβάσεις του στα πολιτικά θέματα της χώρας ήταν υπερβολικές και δημιουργούσαν κραδασμούς.

Όμως οι τότε ομιλίες του, σήμερα αποδεικνύονται προφητικές και η πορεία του ήταν άκρως ενδιαφέρουσα.

Οι συγκρούσεις, οι αγωνίες, η προσφορά του, ο λόγος του, η ασθένεια, η ταπείνωση και το δραματικό γεμάτο ερωτηματικά τέλος του Αρχιεπισκόπου έγιναν κεφάλαια στην ιστορία μιας αξεπέραστης προσωπικότητας που κατάφερε να γεμίσει όσο ζούσε αλλά και όταν κοιμήθηκε τους δρόμους της Αθήνας από πολίτες που τον ακολουθούσαν.

Οι τελευταίες στιγμές του Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου

Για τις τελευταίες στιγμές της ζωής του υπάρχουν αρκετές μαρτυρίες από τα κοντινά του πρόσωπα, συνεργάτες και πνευματικά του παιδιά. Όλοι μιλούσαν για πλήρη εξάντληση του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου ειδικά από την στιγμή που τον μετέφεραν στο σπίτι του στην Φιλοθέη.

«Δεν άντεχε άλλο και ήθελε να φύγει για να ξεκουραστεί», έλεγαν οι στενοί του συνεργάτες που κράτησαν τα τελευταία του λόγια σαν φυλαχτό στις ζωές τους.
Εκείνη, η τελευταία Κυριακή της ζωής του, ήταν η πιο κουραστική για τον Αρχιεπίσκοπο που εμφάνισε μεγάλα σημάδια εξάντλησης.

Το ξημέρωμα της Δευτέρας είχαν παρουσιαστεί τα σημάδια που μαρτυρούσαν επιδείνωση της υγείας του. Στις 2 το ξημέρωμα στην αρχιεπισκοπική κατοικία έσπευσαν οι θεράποντες ιατροί του, Διονύσιος Βώρος και Σεραφείμ Νανάς.

Οι θεράποντες ιατροί τον ενημέρωσαν για την αγωγή που θα του χορηγούσαν προκειμένου να τον ανακουφίσουν. Η εξάντληση του οργανισμού του από την ασιτία των προηγούμενων ημερών επιδείνωνε την κατάσταση. Λίγο αργότερα στις 5.15 το ξημέρωμα της Δευτέρας ο Αρχιεπίσκοπος φάνηκε να ηρεμεί και να βυθίζεται σε ύπνο κατά τη διάρκεια του οποίου έφυγε από τη ζωή με τα πνευματικά του αδέλφια να δηλώνουν ότι ο αρχιεπίσκοπος έφυγε ήσυχα , προετοιμασμένος πνευματικά έχοντας διαβάσει γι αυτόν και την συγχωρητική ευχή.

Το ιατρικό ανακοινωθέν, που ακολούθησε λίγο μετά το θάνατό του, ήταν λιτό. Ο καρκίνος είχε νικήσει τον ηγετικό, πληθωρικό Αρχιεπίσκοπο.
Η εξόδιος ακολουθία εψάλει στον Καθεδρικό Ναό της Αθήνας, 3 μέρες μετά το θάνατό του όπου του αποδόθηκαν τιμές αρχηγού κράτους. Της τελετής προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Άλλωστε ήταν επιθυμία του Μακαριστού Χριστόδουλου να παραστεί ο κ. Βαρθολομαίος στην εξόδιο ακολουθία στην περίπτωση που δεν απέδιδε η θεραπευτική αγωγή και τελικώς κατέληγε.

Πέτρινα χρόνια
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1939 από γονείς πρόσφυγες. Την εποχή εκείνη μικρό παιδί έτρεχε στις αλάνες διάβαζε κλασσικά εικονογραφημένα και αφιέρωνε πολύ χρόνο στην εκκλησία. Η κλίση του προς την ιεροσύνη άρχισε να γίνεται πιο ξεκάθαρη ενώ μεγάλωνε. Άρχισε να μαθαίνει την ψαλτική την βυζαντινή μουσική και σύντομα με το χαρτζιλίκι του από την ψαλτική πλήρωνε τα δίδακτρά του για τα μαθήματα ξένων γλωσσών και το ωδείο. Αν και ο πατέρας του είχε βλέψεις να κάνει τον γιο του πανεπιστημιακό, εκείνος δεν απομακρυνόταν από τον πόθο που ρίζωνε μέσα του.

Στα 18 του φαίνεται να στερέωσε την αγάπη του για την εκκλησία. Αργότερα μπαίνει στην Νομική Αθηνών αλλά και στην θεολογική σχολή την οποία θυσίασε για να κάνει το χατήρι του πατέρα του. Όμως τελικά η επιθυμία του να ακολουθήσει τον δρόμο της εκκλησίας νικάει και παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του, κέρδισε την ευχή του και γίνεται συνιδρυτής της μοναστικής αδελφότητας Χρυσοπηγής μαζί με τον Καλλίνικο μετέπειτα μητροπολίτη Πειραιώς και τον Αμβρόσιο σημερινό μητροπολίτη Καλαβρύτων.
Το 1962 ο Χριστόδουλος ολοκληρώνει επιτυχώς τις σπουδές του στη Νομική και εγγράφεται στη Θεολογική Σχολή. Μαζί με τους συνιδρυτές της Χρυσοπηγής αναπτύσσουν πλούσια δράση, διοργανώνοντας κατηχητικά και προσελκύοντας δεκάδες νέα παιδιά.

Το 1965 χειροτονείται πρεσβύτερος και διορίζεται, κατόπιν εξετάσεων, γραμματεύς στην Ιερά Σύνοδο. Οικοδομεί νέες σχέσεις και γνωρίζει το διοικητικό μηχανισμό της Εκκλησίας ενώ κερδίζει την εμπιστοσύνη πολλών μητροπολιτών.

Στις 14 Ιουλίου 1974, λίγες ημέρες πριν από τη μεταπολίτευση, η Ιεραρχία τον αναδεικνύει Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού.

Στο Βόλο γίνεται πρωταγωνιστής στην κοινωνία

Ο 35χρονος Ιεράρχης επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στη νέα γενιά. Επισκέπτεται σχολεία, ιδρύει κατηχητικά, ενισχύει το φιλανθρωπικό έργο.
Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ θα τον αξιοποιήσει τον Χριστόδουλο στη μάχη του 1988 για την εκκλησιαστική περιουσία λόγω της δύναμης του λόγου του. Την ίδια ώρα οικοδομεί στενές σχέσεις με ιεράρχες του οικουμενικού θρόνου.
Σιγά - σιγά αρχίζει να ενδιαφέρεται για το εσωτερικό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το χάρισμά του να είναι τόσο αγαπητός τον βοήθησε να κερδίσει τη φιλία και την εμπιστοσύνη πολλών και ισχυρών μητροπολιτών. Αναπτύσσει σχέσεις με πολιτικούς, δικαστικούς, πανεπιστημιακούς, εκδότες, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες. Το όνομά του υπάρχει παντού, σε όλους τους κύκλους. Αρθρογραφεί, δίνει συνεντεύξεις, κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές και συμμετέχει στα κοινά υπέρ του δέοντος κάνοντας μια άλλη αρχή στην εκκλησιαστική του πορεία το 1990.

28 Απρίλιου του 1998 ο Χριστόδουλος, Μητροπολίτης Δημητριάδος, γίνεται Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αφού χηρεύει ο θρόνος από την αποδημία του Σεραφείμ 3 εβδομάδες πριν 

Ο 19ος κατά σειρά ποιμενάρχης της Αθήνας, ο Δημητριάδος Χριστόδουλος, με συγκίνηση, ανακοίνωνε από τα μεγάφωνα: «Αποδέχομαι την υψηλήν ταύτην διακονίαν…».
Το συγκεντρωμένο πλήθος φώναζε «Αξιος, Αξιος» και δημοσιογράφοι και φωτορεπόρτερ είχαν πλέον καταλάβει ότι τους περίμενε πολύ δουλειά με το νέο πρόσωπο της εκκλησίας.

«Φέρνουμε την ανανέωση, την αξιοκρατία και τον εκσυγχρονισμό στην Εκκλησία. Θέλω να πιστεύω και οραματίζομαι μια Εκκλησία ζωντανή και δυναμική που να βρίσκεται μέσα στον λαό μας με ανοιχτά τα φυλλοκάρδια της. Οχι μόνο για να ακούει τους στεναγμούς του λαού μας αλλά και για να συντονίζεται στους παλμούς της καρδιάς του» τόνισε στις πρώτες του δηλώσεις κάνοντας ξεκάθαρο από την αρχή ότι η Εκκλησία θα έχει λόγο τα εθνικά, πολιτικά και κοινωνικά .

Οι παρεμβάσεις που ξεσήκωσαν θύελλες

Από την πρώτη στιγμή έγινε το αγαπημένο πρόσωπο των μέσων ενημέρωσης. Ο λόγος του, οι δραστηριότητές του έγιναν σημείο αναφοράς. Από όπου κι αν βρισκόταν , παρενέβαινε στις εξελίξεις, καυτηρίαζε καταστάσεις και επιρροές ξένων κρατών . Είχε πάντα στο στόχαστρο τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τους εκφραστές της ιντελιγκέντσιας, τους «ευρωλιγούρηδες» και τους «γραικύλους.» Για την Ε.Ε μάλιστα ασκούσε σκληρή κριτική και υποστήριζε ότι «αποτελεί αίσχος για τους Νεοέλληνες να παίρνουν ως κριτήρια το τι θέλουν κάθε φορά οι ντιρεκτίβες των Βρυξελλών, και όχι ό,τι επιβάλλει η ιστορική αναγκαιότητα και η παράδοση αυτού του τόπου».
Ήταν πολύ σκληρός με βουλευτές που ζήτησαν την κατάργηση του θρησκευτικού όρκου. «Καθένας ο οποίος καταβάλλει προσπάθεια να μετατρέψει αυτόν τον τόπο σε κράτος λαϊκίστικο, όπως λέγεται, διότι δήθεν αυτό είναι το πρότυπο της Ευρώπης, κάνει έγκλημα εναντίον της ιστορίας αυτού του λαού και δεν θα πρέπει να τον αφήσουμε ελεύθερο να κάνει αυτό το έγκλημα».

Άρχισε αμέσως τις επαφές με πολιτικούς και παράγοντες του τόπου. Ορισμένοι πολιτικοί παράγοντες παρακολουθούσαν ανήσυχοι την δραστηριότητα του νέου Προκαθημένου. «Ο λαός μας εχόρτασε από υποσχέσεις και από μεγάλα λόγια. Εχόρτασε από τους εκμεταλλευτές της δικής του αφέλειας ή αμέλειας. Σήμερα ο λαός θέλει αγωνιστές. Ολοι, εμάς θέλουν μπροστά. Ο λαός κρέμεται από εμάς», δήλωνε και έστελνε το μήνυμα: «Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν. Ούτε για εθνάρχης πάω ούτε για πρωθυπουργός. Ας κοιμούνται ήσυχοι οι κυβερνώντες, δεν είμαι εγώ εκείνος που θα αμφισβητήσει την πολιτική τους επικυριαρχία».

Στις 17 Αυγούστου του 1998, από την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο, ο Χριστόδουλος έκανε μια παρέμβαση που προκάλεσε συζητήσεις. «Ο Θεός θα αξιώσει κάποτε τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας ως επικεφαλής του ελληνισμού να βάλει το κλειδί στην πόρτα της Παναγίας της Σουμελιώτισσας για να ανοίξει και πάλι τις πύλες της σε αυτό το παλλάδιον του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας», Εκείνο το διάστημα μάλιστα έκανε την κυβέρνηση να παραμιλά διότι προχώρησε σε εξαγγελίες που έδειχναν την γύμνια της κυβέρνησης . Μια από τις εξαγγελίες από αυτές που έγιναν πράξη ήταν η χορήγηση επιδόματος στις πολύτεκνες οικογένειες της Θράκης.

Έγινε είδωλο για τους νέους

«Χριστόδουλε σε πάμε», φώναζαν ρυθμικά οι μαθητές ενός σχολείου και αυτός, ανταποκρινόμενος, είπε «και εγώ σας πάω». Αυτό το σύνθημα έγραψε ιστορία και τότε ακριβώς ξεκίνησε η μεγάλη αγάπη ανάμεσα στις νέες γενιές και τον Αρχιεπίσκοπο.
Ο Χριστόδουλος νουθετούσε, έλεγε ανέκδοτα, φωτογραφιζόταν με τα παιδιά, έδινε αγάπη.
Σε μία από τις επισκέψεις του σε σχολείο προέτρεψε τους μαθητές να ξυπνήσουν: «Χρειάζεται να ξυπνήσουμε. Παιδιά ξυπνήστε. Αφήστε τον εφησυχασμό για να κάνουμε μαζί την επανάσταση των συνειδήσεων. Η Εκκλησία είναι in» και καλούσε τους μαθητές: «Όπισθεν ολοταχώς, γιατί πάμε στην καταστροφή. Βάλτε όλοι στον λαιμό σας σταυρό. Η μόδα τώρα είναι να φοράτε σταυρό».
Στο πνεύμα της εποχής ανακοίνωσε τη λειτουργία εκκλησιαστικού Ιντερνετ καφέ και κάλεσε τους νέους να έρθουν, «όπως είσαστε, ακόμα φορώντας και σκουλαρίκι». «Δεν μας ενδιαφέρει το τι φοράνε τα παιδιά όταν έρχονται στην Εκκλησία, μας ενδιαφέρει η ψυχή τους»

Η άνοδος της δημοτικότητας του αγαπημένου προσώπου των ΜΜΕ

Ο χαρισματικά επικοινωνιακός αρχιεπίσκοπος γίνεται πρώτο θέμα στις ειδήσεις . Ο πιο αγαπητός Έλληνας. Ξέρει καλά το παιχνίδι της επικοινωνίας και χρησιμοποιεί την δημοσιότητα για να περάσει τις απόψεις του για το καλό της εκκλησίας. Ο τρόπος που μιλάει , που εκφράζεται , που κοιτά τους συνομιλητές του , η δυναμική του, τον κάνουν μαγνήτη. Ακόμη και ο διεθνής τύπος τον αποκαλεί «Αρχιεπίσκοπο φαινόμενο».

«Σίγουρα έχουν ενοχλήσει αυτά που έχω πει. Τάραξα τα λιμνάζοντα νερά. Δεν κλείνω το στόμα μου, γιατί αυτά που λέω είναι αυτά που θέλει ο λαός μας», λέει σε μαθητές που τον επισκέπτονται.

Δίνει συνεντεύξεις , επισκέπτεται ιδρύματα , κάνει φιλανθρωπίες και λέει ανέκδοτα πιστούς νέους. «Μερικές φορές με κακομεταχειρίζονται τα Μέσα. Δηλαδή, όταν εγώ μιλάω στα παιδιά, δεν μπορεί η τηλεόραση το βράδυ στις ειδήσεις να μη λέει τίποτε από αυτά τα οποία είπα παρά μόνο να στέκεται στο ανέκδοτο. Δηλαδή διερωτώμαι, τι θέλουν να πουν; Θέλουν να πουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος είναι ανεκδοτολόγος;».

Έδωσε μάχη ως πραγματικός Έλληνας για τις ταυτότητες

Η μεγαλύτερη σύγκρουση του Αρχιεπισκόπου με την Πολιτεία αφορούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Μετά τις εθνικές εκλογές του 2000 ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος δήλωσε σε συνέντευξή του ότι το θρήσκευμα αποτελεί ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο και η αναγραφή του στην αστυνομική ταυτότητα έρχεται σε αντίθεση με σχετικό νόμο που ισχύει από το 1997.

Ο Χριστόδουλος απάντησε επιθετικά: «Σε αυτό τον τόπο υπάρχει ένας παράγοντας ο οποίος ούτε μπορεί ούτε πρέπει να αγνοείται. Είναι ο λαός», ήταν η πρώτη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου. Λίγες ημέρες αργότερα και αφού έχει αρχίσει να συζητείται το ζήτημα ευρέως επανήλθε διαμηνύοντας προς πάσα κατεύθυνση: «Να γίνει ένα δημοψήφισμα και θα δούνε ότι ο λαός προσυπογράφει μαζί μας».

Πραγματοποιήθηκαν δύο μεγάλες «λαοσυνάξεις» στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2000 όπου βροντοφώναζε :«Πιστέ και αγαπημένε λαέ, δεν ήλθα να σας διεγείρω. Ήλθα να σας εξηγήσω. Δεν ήλθα να σας φανατίσω. ήλθα να σας ενημερώσω», ήταν τα πρώτα λόγια του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος δήλωνε συγκινημένος «βλέποντας αυτή τη συγκλονιστική λαοθάλασσα».

Οι δρόμοι , οι πλατείες γέμισαν χιλιάδες πιστών που φώναζαν «Ελλάδα σημαίνει Ορθοδοξία». Ο Χριστόδουλος θύμιζε πολιτικό ηγέτη . Τότε ήταν που προκάλεσε τον πολιτικό κόσμο με την κίνησή του να κρατήσει στην εξέδρα του Συντάγματος αντίγραφο του λαβάρου της Επαναστάσεως του 1821, που μετέφερε από την Αγία Λαύρα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων. Συγκεντρώθηκαν περισσότερα από τρία εκατομμύρια υπογραφές πιστών μεταξύ των οποίων και του Κώστα Καραμανλή οι οποίοι ζητούσαν δημοψήφισμα για την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος στις νέες ταυτότητες. Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε από τον Πρόεδρο κ. Κωστή Στεφανόπουλο τη διενέργεια δημοψηφίσματος αλλά με ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας η υπόθεση έκλεισε, ανακοινώνοντας ότι «οι εκτός νομοθετημένης διαδικασίας συλλεγείσες υπογραφές δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τις διατάξεις του Συντάγματος».

Αργότερα επέκρινε τις νατοϊκές επιχειρήσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία προκαλώντας το μένος των Αμερικανών . Είχε πει μάλιστα ότι τα χέρια του Κλίντον στάζουν αίμα.
Είχε συνταχθεί με τις απόψεις της δεξιάς και καταρράκωνε τον σοσιαλσιμό λέγοντας ότι οι επαναστάτες δεν είναι σοσιαλιστές.
Άπλωνε το χέρι του στο οικουμενικό Πατριαρχείο με το οποίο φρόντιζε να έχει καλές σχέσεις αν και είχαν περάσει εκκλησιαστική κρίση οι δύο εκκλησίες.
Πραγματοποίησε επίσκεψη στο Βατικανό όπου συναντήθηκε με τον Πάπα το Δεκέμβριο του 2005 όπου συζήτησαν για την συνεργασία και τον θεολογικό διάλογο.
Ο Αρχιεπίσκοπος βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με αγκυλώσεις της ιεραρχίας εξαιτίας των οποίων προσπαθούσε να κάνει διάφορους ελιγμούς.

Η αρχή του τέλους
Η Παρασκευή 8 Ιουνίου ο Αρχιεπίσκοπος έδειχνε καταπονημένος και αδιάθετος. Η κατάσταση της υγείας του ανάγκασε να καλέσουν γιατρούς. Αργότερα οι εξετάσεις έδειχναν κακούς οιωνούς ώσπου διεγνώσθη καρκίνος στο ήπαρ.
Εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο ξαφνιάζοντας όλον τον κόσμο. Πολιτικοί και ιεράρχες κατέφθαναν στην πανεπιστημιακή κλινική . Επεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση..
Στην εντατική ο Χριστόδουλος είχε για συντροφιά ένα μικρό επιτραπέζιο ρολόι, ένα ραδιοφωνάκι συντονισμένο στον σταθμό της Εκκλησίας και μια μικρή εικόνα του Αγίου Νεκταρίου ο οποίος είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στο Αρεταίειο

«Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλους για την αγάπη και τη συμπαράστασή τους προς το πρόσωπό μου. Κυρίως για τις προσευχές τους προς τον Κύριο. Ιδιαίτερα σε αυτή τη στιγμή της δοκιμασίας μου, αποτελούν για εμένα βάλσαμο. Μου δίνουν δύναμη. Με τη βοήθεια των ιατρών και πάνω απ’ όλα του Θεού, που με αξιώνει να υπηρετώ την Εκκλησία με όλο μου το είναι, προσεύχομαι να σας αγκαλιάσω σύντομα όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά» ανέφερε σε γραπτή δήλωσή του και ζήτησε από τους θεράποντες ιατρούς του να ενημερώσουν λεπτομερώς για την κατάσταση της υγείας του την κοινή γνώμη.

Η διχογνωμία των γιατρών και η διαδοχολογία των ιεραρχών πρωταγωνιστούσαν στο παρασκήνιο. Γιατροί από την Αμερική από την Γερμανία κατέφθαναν για να εξετάσουν τον Αρχιεπίσκοπο. Δέχεται την πρόταση γιατρού να μεταβεί στο Μαϊάμι για μεταμόσχευση στο ήπαρ .

Το μεσημέρι της 20ής Ιουλίου στην κεντρική πόρτα του Αρεταίειου εμφανίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος καταβεβλημένος και συγκινημένος:
«Θέλοντας να σας εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για την αγάπη που δείξατε, για τις προσευχές που κάνατε, θέλω να σας πω ότι είμαι εδώ όρθιος, στέκομαι στα πόδια μου, σας αγαπώ όπως κι εσείς με αγαπάτε. Είμαι ο Χριστόδουλός σας!

Η προσπάθεια της μεταμόσχευσης απέβη άκαρπη και τότε αρχίζουν οι αντιδράσεις και οι διαμάχες και πάλι ανάμεσα σε γιατρούς και ιεράρχες. Ο ιατρικός του φάκελος είχε γίνει φύλλο και φτερό στα κανάλια και η διαδοχή του άρχισε να μπαίνει σε πρώτο πλάνο στους κόλπους των ιεραρχών.

Ζητάει να επιστρέψει στο σπίτι του
«Το μόνο που φοβάμαι είναι ο Θεός, αλλά πιστεύω πως ο Θεός είναι μαζί μου», δηλώνει στους δημοσιογράφους, που βλέπει να περιμένουν έξω από το σπίτι του καθώς βγαίνει για ένα σύντομο περίπατο στην αυλή και τους εύχεται: «Ποτέ ο Θεός να μη σας υποβάλει σε αυτή τη δοκιμασία».

Στην πρώτη του συνέντευξη, μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο στην ομογενειακή εφημερίδα εξομολογείται τα συναισθήματά του: «Πολλές φορές, τις ώρες της μοναξιάς και της περισυλλογής στην Εντατική Μονάδα του Νοσοκομείου, αλλά και στον θάλαμο νοσηλείας, ήρθε στο νου μου το ερώτημα, τι είναι ο άνθρωπος, τελικά; Πώς, από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι δυνατόν, από την απόλυτη δράση να βρεθεί στην απόλυτη απραξία, από την απόλυτη δύναμη και ζωντάνια, στο άλλο άκρο, στην απόλυτη αδυναμία. Ήταν περίοδος έντονης και έμπονης προσευχής. Ο πόνος, τελικά, σε φέρνει πιο κοντά στον Θεό, σε καθιστά δεκτικότερο της χάριτός Του. Μίλησα πολλές φορές μαζί Του, ίσως και δυνατά, κάποιες απ’ αυτές, και σίγουρα ένιωσα έντονη την παρουσία Του. Εκείνος μού έδινε υπομονή, με όπλιζε με καρτερία, με ενδυνάμωνε με την ελπίδα της νίκης, με έκανε να πιστέψω ότι δεν πρέπει και δεν μπορώ να το βάλω κάτω, οφείλω να παλέψω, όχι απλά για να θεραπευτώ, αλλά για να συνεχίσω να Τον υπηρετώ, να κάνω αυτό που έμαθα μια ζωή να κάνω, να Τον διακονώ».

Μια εκδρομή μερικές επισκέψεις κι ένα ταξίδι, το τελευταίο στο Μεμόριαλ του έδωσε λίγο κουράγιο όμως το μόσχευμα δεν βρίσκεται σύντομα και όταν θα βρεθεί το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό «Η ηπατική μεταμόσχευση στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο δεν κατέστη δυνατή, διότι διαπιστώθηκαν μεταστάσεις στην περιτοναϊκή κοιλότητα. 
«Και τώρα τι;» ρώτησε τον γιατρό με δάκρυα στα μάτια.

Η μέρα του αποχωρισμού

Όταν επήλθε το μοιραίο, ο πρωτοσύγκελλος της αρχιεπισκοπής έδωσε εντολή να σφραγισθούν τα ιδιαίτερα διαμερίσματα του Αρχιεπισκόπου όπου φυλάσσονται τα άμφια και τα τιμαλφή του. Στα χέρια του τοποθετήθηκε το Ιερό Ευαγγέλιο και επί του στήθους του τα εγκόλπια και ο σταυρός του. Λίγο μετά τις 11 το πρωί, ο τοποτηρητής του Θρόνου, Ιεράρχες και κληρικοί καθώς και πλήθος πιστών υποδέχθηκαν το σκεπασμένο με την ελληνική σημαία φέρετρο στον Καθεδρικό Ναό της Αθήνας. Πλήθος κόσμου τον συνόδευσε στην τελευταία του κατοικία. Ο Χριστόδουλος ξαναγέμισε τους δρόμους της Αθήνας όπως παλιά αυτή τη φορά ανάμεσα στον κόσμο ήταν σύσσωμη και η πολιτική ηγεσία.

Ο φωτισμένος Ιεράρχης που με το ποιμαντορικό του έργο έφερε την Εκκλησία πιο κοντά στην κοινωνία και στα σύγχρονα προβλήματα, πιο κοντά στους νέους ανθρώπους και στις αγωνίες τους έφευγε για πάντα .

newsbomb.gr