Ο Επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού Μιχάλης Κόκκινος, στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψής του στην Αυστραλία για να εκπροσωπήσει την Ελληνική Πολιτεία και τον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά στους επίσημους εορτασμούς και την παρέλαση για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου στη Μελβούρνη

καθώς και για να συναντήσει τους εκπροσώπους της ομογένειας στις πόλεις που θα επισκεφθεί, είχε συνάντηση συνεργασίας με τους εκπροσώπους των Δωδεκανησιακών σωματείων στην Πολιτεία της Βικτώριας.

Η συνάντηση ήταν τετράωρη και συζητήθηκαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Δωδεκανησιακά σωματεία, ενώ ο Μιχάλης Κόκκινος τους ενημέρωσε για τις πρωτοβουλία που προωθεί για την Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και πολιτισμού, για το νέο νομοσχέδιο που έχει ετοιμάσει για την λειτουργία του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού και για το νέο νομοσχέδιο που θα βελτιώσει το σύστημα της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης για τους πατριώτες του εξωτερικού, οι οποίοι μπορούν στο πλαίσιο της επίσημης διαβούλευσης για τα νομοσχέδια αυτά, να καταθέσουν τις δικές τους απόψεις και να συμβάλουν οι ίδιοι στην κατάρτιση των νέων σχεδίων νόμου που τους ενδιαφέρουν.

Τους ενημέρωσε επίσης για το πιλοτικό πρόγραμμα που ήδη λειτουργεί μεταξύ του Γραφείου Αποδήμων του Δήμου Ρόδου και του Ελληνικού Προξενείου στο Ντύσσελντορφ με σκοπό την λειτουργία του ΚΕΠ Αποδήμων για την εξυπηρέτησή τους. Το πρόγραμμα αυτό, το οποίο σύντομα θα ολοκληρωθεί, στοχεύει στην διασύνδεση των Ελληνικών Προξενείων σε όλο τον κόσμο με το Ελληνικό Υπουργείο Εσωτερικών, έτσι ώστε να μπορούν να εξυπηρετούνται άμεσα οι Έλληνες του εξωτερικού από όποιο μέρος του κόσμου βρίσκονται.

Οι εκπρόσωποι όλων των Δωδεκανησιακών σωματείων ζήτησαν να μάθουν για την κατάσταση στην μητέρα πατρίδα και ο Μιχάλης Κόκκινος τους ενημέρωσε για την μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα για την βελτίωση της οικονομίας της και την έξοδο από την ανθρωπιστική κρίση που έχει φέρει η εφαρμογή των προγραμμάτων λιτότητας. Παράλληλα τους ενημέρωσε λεπτομερώς για τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα η προσφυγική κρίση, την οποία προκάλεσαν οι πόλεμοι στην ευρύτερη περιοχή για συμφέροντα που δεν έχουν σχέση με τους λαούς.

Ο Μιχάλης Κόκκινος δήλωσε αισιόδοξος για την έξοδο της χώρας μας από την ύφεση καθώς και υπερήφανος που η πατρίδα μας για άλλη μία φορά στην ιστορία της, δίνει ένα παγκόσμιο παράδειγμα ανθρωπιάς, τιμώντας τον πολιτισμό της που πάντα υπήρξε ανθρωποκεντρικός. Κάλεσε τους Δωδεκανησίους να συνεχίσουν συμμετέχουν ενεργά στην πολιτική ζωή της Αυστραλίας, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για την διασφάλιση των δικαίων του παγκόσμιου Ελληνισμού.

Η συνάντηση υπήρξε ιδιαίτερα συγκινητική για όλους τους Δωδεκανησίους της Μελβούρνης, αφενός γιατί αισθάνθηκαν ξεχωριστή χαρά συναντώντας έναν Δωδεκανήσιο, ο οποίος συμμετέχει στην κυβέρνηση και έχει αναλάβει την μεγάλη ευθύνη να φέρει την μητέρα πατρίδα όσο γίνεται πιό κοντά τους και αφετέρου γιατί ο κόσμος τελικά είναι πολύ μικρός και σχεδόν όλοι βρήκαν με τον Γενικό Γραμματέα του Απόδημου Ελληνισμού Μιχάλη Κόκκινο κοινούς γνωστούς, συγγενείς και φίλους. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι το αίμα νερό δεν γίνεται και οι Δωδεκανήσιοι παραμένουν πάντα αδελφοί Δωδεκανήσιοι σε όλο τον κόσμο.

Σήμερα οι εορτασμοί και η μεγάλη παρέλαση για την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα

Τα Δωδεκάνησα (για την ακρίβεια είναι 14) ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων δεμένα με τις τύχες του Ελληνισμού. Εν τούτοις, μόλις το 1947 ενσωματώθηκαν στο ελληνικό κράτος.

Εξαιτίας της γεωγραφικής τους θέσης δέχθηκαν καταστρεπτικές επιδρομές... από τους Πέρσες, τους Σαρακηνούς, τους Βενετούς, τους Γενουάτες, τους Σταυροφόρους και τους Τούρκους (Σελτζούκους και Οθωμανούς). Από το 1309 περιήλθαν στην εξουσία των Ιωαννιτών Ιπποτών και έμειναν υπό την κυριαρχία τους έως το 1522, οπότε καταλήφθηκαν από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Με την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821, τα Δωδεκάνησα επαναστάτησαν, αλλά το 1830 επιστράφηκαν μαζί με τη Σάμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, με αντάλλαγμα την Εύβοια, η οποία ενσωματώθηκε στο ελεύθερο ελληνικό κράτος.

Η κατάληψη των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς το 1912 αναπτέρωσε τις ελπίδες των κατοίκων τους ότι σύντομα τα νησιά θα ενταχθούν στον εθνικό κορμό. Πράγματι, με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) τα Δωδεκάνησα παραχωρούνταν στην Ελλάδα, με εξαίρεση τη Ρόδο, που θα παρέμενε για ένα διάστημα υπό ιταλική διοίκηση. Όμως, η ατυχής έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας έδωσε την ευκαιρία στους Ιταλούς να υπαναχωρήσουν και με την άνοδο του Μουσολίνι προσπάθησαν να τα εξιταλίσουν.

Μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών (1943), κύριοι των Δωδεκανήσων έγιναν οι Γερμανοί και μετά την παράδοση της Χιτλερικής Γερμανίας (Μάιος 1945), η Μεγάλη Βρετανία.
Ήταν η χρυσή ευκαιρία για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στο ελληνικό κράτος, την οποία η ελληνική διπλωματία δεν έπρεπε να αφήσει να πάει χαμένη. Ήταν απαίτηση του ελληνικού λαού και είχε χυθεί άφθονο ελληνικό αίμα για την εκδίωξη των Γερμανών από τα Δωδεκάνησα. Το θέμα θα λυνόταν οριστικά από τη Διάσκεψη Ειρήνης των νικητριών δυνάμεων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που θα συνερχόταν στο Παρίσι.

Η Ελλάδα δια του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Τσαλδάρη διαμήνυσε ότι θα έθετε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως εθνικές διεκδικήσεις την πρόσκτηση της Βορείου Ηπείρου και των Δωδεκανήσων, τη διευθέτηση των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, ενώ σκόπευε να θέσει και το ζήτημα της Κύπρου στη Μεγάλη Βρετανία. Από τις τέσσερις αυτές εθνικές διεκδικήσεις, μόνο το θέμα των Δωδεκανήσων ευοδώθηκε, χωρίς δυσκολίες και περιπλοκές.

Είναι γνωστό ότι ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, προσπάθησαν να δελεάσουν την Τουρκία, προσφέροντάς της ορισμένα παράκτια νησιά του Αιγαίου, προκειμένου να την πείσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων ή τουλάχιστον να παραμείνει αυστηρά ουδέτερη. Επιπροσθέτως, ο Στάλιν είχε συνδέσει το θέμα των Δωδεκανήσων με την Τριπολίτιδα (σημερινή Λιβύη), για την οποία η Σοβιετική Ένωση είχε διατυπώσει το αίτημα να της ανατεθεί η εντολή.

Όμως, σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η Σοβιετική Ένωση συγκατατέθηκε να αποδοθούν τα Δωδεκάνησα στη Ελλάδα, στη συνεδρίαση των Υπουργών Εξωτερικών που προετοίμαζε τη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Η δήλωση έγινε στις 27 Ιουνίου 1946 από τον Υπουργό Εξωτερικών Βιατσεσλάβ Σκριάμπιν, γνωστότερο ως Μολότωφ, με μοναδικό όρο την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Έτσι, προτού καν συνέλθει η Διάσκεψη Ειρήνης, το θέμα των Δωδεκανήσων είχε λάβει ευνοϊκή τροπή για την Ελλάδα.

Η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων στη Ελλάδα χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό, σε μια περίοδο που η χώρα βρισκόταν στη δίνη του Εμφυλίου Πολέμου. Η Διάσκεψη της Ειρήνης συνήλθε στο Παρίσι από τις 29 Ιουλίου έως τις 11 Οκτωβρίου 1946, όπου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς και τα θέματα της Βορείου Ηπείρου και της διευθέτησης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, χωρίς επιτυχία, αφού οι ΗΠΑ δεν θέλησαν να δυσαρεστήσουν τη σύμμαχό τους Σοβιετική Ένωση και τους δορυφόρους της Αλβανία και Βουλγαρία. Η προσπάθεια της Τουρκίας να διεκδικήσει το Καστελόριζο και τη Σύμη έπεσαν στο κενό.

Στις 10 Φεβρουαρίου 1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας. Με επιμονή της σοβιετικής πλευράς, οριζόταν στο κείμενο ότι τα νησιά θα παρέμεναν αποστρατιωτικοποιημένα, πρόβλεψη που θα επικαλεστεί η Τουρκία κατά τρόπο καταχρηστικό μετά το 1974. Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά την Κρίση των Ιμίων το 1996.

Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Πρώτος διοικητής των Δωδεκανήσων ανέλαβε ο αντιναύαρχος Περικλής Ιωαννίδης, με πολιτικό σύμβουλο τον πανεπιστημιακό και δικαστικό Μιχαήλ Στασινόπουλο, μετέπειτα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948 και το 1955 τα Δωδεκάνησα έγιναν νομός με πρωτεύουσα τη Ρόδο.

Το διάγγελμα του Βασιλέως των Ελλήνων Παύλου στις 7 Μαρτίου 1948 προς τον λαό της Δωδεκανήσου στην Πλατεία Διοικητηρίου στη Ρόδο.

"Κατά την χαρμόσυνον αυτήν στιγμήν φέρω εις τους Έλληνας της Δωδεκανήσου τον αδελφικόν χαιρετισμόν του Ελληνικού Λαού.
Η σημερινή αγία ημέρα, κατά την οποίαν ικανοποιείται ο ζωηρότερος παλμός της Ελλάδος, είναι η ευτυχεστέρα ημέρα της ζωής μου. Ευχαριστώ τον Θεόν διότι έλαχεν εις εμέ η τιμή να περιβάλω με την ενεργόν στοργήν μου την Δωδεκάνησον και να ίδω κυματίζουσαν την Κυανόλευκον εις τον Ελληνικόν ουρανόν της.
Η σημερινή ημέρα επληρώθη με πολύ αίμα και πολλά δάκρυα, αλλά μόνον με αίμα και δάκρυα γράφονται ιστορίαι, όπως η Ελληνική.

Η Δωδεκάνησος υπήρξεν εις των λαμπροτέρων αστέρων εις τον ουρανόν του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού. Υπήρξεν πάντοτε ένδοξον προπύργιον των αγώνων της Φυλής και μήτηρ υπερηφάνων και ανδρείων τέκνων.

Υπήρξε πάντοτε πηγή ακτινοβολίας Ελληνικού πνεύματος. Η Δωδεκάνησος δεν είναι μόνον Ελληνική, είναι Ελλάς.

Είμαι ευτυχής και συγκεκινημένος. Αισθάνομαι να πτερυγίζουν χαρμοσύνως γύρω μας αι ψυχαί των νεκρών αδελφών μας του τελευταίου ενδόξου πολέμου και η σκέψις μου την στιγμήν αυτήν στρέφεται προς τον Μέγαν Απόντα, τον αείμνηστον αδελφόν μου Βασιλέα Γεώργιον, τον νικητήν του Πολέμου της Αλβανίας.

Εν ονόματι της ικανοποιήσεως των ιερωτέρων ανθρωπίνων δικααιωμάτων,
Εν ονόματι της ενδόξου Ελληνικής Ιστορίας,
Ενώπιον της αιωνίας Ελλάδος και ενώπιον του Παντοδυνάμου Θεού
Κυρώνω την προσάρτησιν της Δωδεκανήσου εις την μητέρα Πατρίδα"