Ένα σύστημα που χρησιμοποιεί ηλεκτρόδια για να διεγείρει τον εγκέφαλο και να βελτιώσει την απόδοση της μνήμης δοκιμάζεται για πρώτη φορά σε ανθρώπους, ανακοίνωσαν ερευνητές που χρηματοδοτούνται από το αμερικανικό Πεντάγωνο.

Η τεχνολογία προορίζεται για στρατιώτες με μειωμένη ικανότητα σχηματισμού μακροχρόνιων αναμνήσεων λόγω τραυματισμού στο κεφάλι -θα μπορούσε όμως να έχει πιο ευρείες εφαρμογές, όπως η τόνωση της μνήμης στους ηλικιωμένους.

Όπως αναφέρει ο απεσταλμένος του Nature σε συνέδριο της αμερικανικής Εταιρείας Νευροεπιστημών στο Σικάγο, προκαταρκτικά αποτελέσματα των δοκιμών σε εθελοντές παρουσιάστηκαν από δύο ερευνητικές ομάδες που χρηματοδοτούνται από την DARPA, την ερευνητική υπηρεσία του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ.

Για λόγους ασφάλειας το σύστημα δοκιμάζεται προς το παρόν σε ασθενείς στους οποίους είχαν ήδη εμφυτευτεί ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο για την αντιμετώπιση της επιληψίας.

Τα ηλεκτρόδια συνδέονται σε δύο διαφορετικές περιοχές του ιπποκάμπου, μιας περιοχής του εγκεφάλου που πιστεύεται ότι παίζει κεντρικό ρόλο στη λειτουργία της μνήμης. Αρχικά ο ιππόκαμπος σχηματίζει βραχυχρόνιες αναμνήσεις συνδυάζοντας αισθητικά ερεθίσματα με την αντίληψη του χρόνου και του χώρου.

Αν ο εγκέφαλος ζητήσει πρόσβαση σε αυτή τη βραχυχρόνια ανάμνηση όσο αυτή διαρκεί, η ανάμνηση περνά τελικά στη μακροπρόθεσμη μνήμη όπου αποθηκεύεται επ΄αόριστον.

Η τεχνολογία της DARPA ουσιαστικά αποκαθιστά την επικοινωνία ανάμεσα σε δύο επιμέρους τμήματα του ιπποκάμπου, η οποία θεωρείται απαραίτητη για την αποθήκευση μακροπρόθεσμων αναμνήσεων.

Οι ερευνητές προσπαθούν να μιμηθούν το σήμα που ξεκινά στην πρώτη περιοχή, την C3, και καταλήγει στη δεύτερη περιοχή του ιπποκάμπου με την ονομασία C1.

Σε πρώτη φάση, η ερευνητική ομάδα κατέγραψε την επικοινωνία ανάμεσα στο C3 και το C1 σε 12 ασθενείς με επιληψία που κλήθηκαν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους εικόνες ενάμισι λεπτό αφότου τις είδαν για πρώτη φορά.

Οι καταγραφές επέτρεψαν την ανάπτυξη ενός αλγόριθμου που αναλύει τη δραστηριότητα του C3 και προβλέπει την αντίδραση που θα είχε το C1 αν δεχόταν το σήμα αυτό.

Θεωρητικά, ο αλγόριθμος αυτός μπορεί να αποκαταστήσει την επικοινωνία των δύο περιοχών του ιπποκάμπου ακόμα κι αν τα κύτταρα της περιοχής C3 έχουν καταστραφεί. Αυτό δεν έχει δοκιμαστεί ακόμα σε ανθρώπους, ωστόσο προηγούμενες δοκιμές σε πιθήκους είχαν δώσει ενθαρρυντικά αποτελέσματα.

Παραμένει άγνωστο πόσο αποτελεσματική θα αποδειχθεί αυτή η προσέγγιση σε ασθενείς με διαταραχές της μνήμης, δεδομένου ότι ο ιππόκαμπος είναι περίπλοκη δομή και δέχεται ερεθίσματα από πολλές περιοχές του εγκεφάλου ταυτόχρονα.

Παραμένει επίσης ασαφές αν θα ήταν αποτελεσματική μόνο σε ασθενείς με βλάβες του C3 ή και ασθενείς με άλλου είδους βλάβες στον ιππόκαμπο.

Εφόσον όμως η τεχνολογία αποδειχθεί ασφαλής και αποτελεσματική, τραυματισμένοι στρατιώτες και χιλιάδες άλλοι ασθενείς θα κέρδισαν πίσω μια φυσιολογική ζωή -μια ζωή βασισμένη σε βιονική μνήμη.

ΠΗΓΗ: in.gr

Έχει συμβεί σε όλους μας σίγουρα πολλές φορές στην ζωή μας: έχουμε δει ένα πολύ ωραίο όνειρο στον ύπνο μας, με πλοκή, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, με εξέλιξη, με δράση κλπ αλλά όταν ξυπνάμε δεν μπορούμε με τίποτα να ανακαλέσουμε λεπτομέρειες από όσα είδαμε και δεν έχουμε παρά μια πολύ γενική και αόριστη εικόνα για όσα “είδαμε” στα όνειρά μας.

Ερευνητές από το Ερευνητικό Κέντρο Νευροεπιστήμης στην πόλη Λυόν της Γαλλίας, είχαν διαπιστώσει στο παρελθόν ότι οι άνθρωποι που θυμούνται πιο εύκολα τα όνειρά τους ήταν πιο ευαίσθητοι σε ακουστικά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι η αυξημένη νευρολογική λειτουργία του εγκεφάλου των ατόμων αυτών, τους έκανε με κάποιο τρόπο πιο καλούς στο να ανακαλούν γεγονότα και εικόνες από μνήμης, έστω και αν επρόκειτο για “εικονικές” καταστάσεις εν ώρα ύπνου.

Τώρα, οι επιστήμονες προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα και εξέτασαν τις περιπτώσεις 41 ατόμων, εκ των οποίων οι 21 εξαρχής είχαν δηλώσει ότι τους ήταν πολύ εύκολο να θυμούνται τι όνειρα βλέπουν στον ύπνο τους. Αυτό τους συνέβαινε 5,2 πρωινά την εβδομάδα. Οι υπόλοιποι 20 δήλωσαν ότι “σπανίως” θυμούνται τα όνειρά τους (2 φορές τον μήνα κατά μέσο όρο).

Χρησιμοποιώντας τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ) για να εξετάσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι εκείνοι που θυμόντουσαν πιο εύκολα τα όνειρά τους είχαν ισχυρότερη αυθόρμητη δραστηριότητα σε δύο περιοχές του εγκεφάλου. Η μία ήταν ο μέσος προμετωπιαίος φλοιός (υπεύθυνος για την πραγματοποίηση συσχετισμών ανάμεσα σε τοποθεσίες, γεγονότα και προσαρμοστικές αντιδράσεις, όπως τα συναισθήματα) και η άλλη ήταν η κροταφοβρεγματικό διασταύρωση (υπεύθυνη για τη μίμηση και τον σχηματισμό εικόνων του εαυτού μας και άλλων ανθρώπων στον εγκέφαλο). Ως εκ τούτου, τα δύο αυτά μαζί θα μπορούσε όχι μόνο να βοηθήσουν στη δημιουργία των ονείρων εξαρχής, αλλά και στην ικανότητα του ατόμου να τα θυμάται.

Κατέληξαν, δε, σε τρεις βασικές “ασκήσεις” που μπορεί να κάνει, όποιος επιθυμεί να “εκπαιδεύσει” τον εγκέφαλό του να θυμάται πιο εύκολα τα όνειρά που βλέπει:

Η θεραπεία του παραθύρου

Στα όνειρα υπάρχει πάντα μια χρονολογική δομή (όσο και αν αυτή μοιάζει αυθαίρετη πολλές φορές) αλλά και αρκετές λεπτομέρειες στις εικόνες. Μπορούμε να εκπαιδεύσουμε το μυαλό μας να θυμάται αυτά τα στοιχεία, όταν ξυπνάμε, αναπαράγοντας μια σκηνή στην πραγματική ζωή.

Για πέντε λεπτά κάθε μέρα, πηγαίνετε στο παράθυρο του σπιτιού σας και αρχίστε να παρατηρείτε οτιδήποτε συμβαίνει έξω από αυτό. Τα χρώματα, τα κτήρια, τους περαστικούς, τα ρούχα, τα ζώα... τα πάντα. Μείνετε εκεί και παρατηρήστε καλά την κάθε λεπτομέρεια σε οτιδήποτε πέφτει το βλέμμα σας. Σκοπός της άσκησης είναι η παρατήρηση της λεπτομέρειας. Να προσέχετε τι ακριβώς βλέπετε και όχι απλά να έχετε μια γενική ιδέα του τι κοιτάτε. Μόλις το κάνετε αυτό, σημειώστε ό,τι παρατηρήσατε σε ένα τετράδιο. Με την παρατήρηση και την καταγραφή εκπαιδεύετε τον εγκέφαλό σας να θυμάται λεπτομέρειες ασυνείδητα.

Ξυπνήστε με φυσικό τρόπο και χωρίς ξυπνητήρι

Δύσκολο, αλλά αν θέλετε να θυμάστε τα όνειρά σας, είναι απαραίτητο. Όταν ξυπνάτε από τον απότομο ήχο που κάνει το ξυπνητήρι, ο εγκέφαλός σας βγαίνει απότομα και βίαια από το βαθύ στάδιο του ύπνου (ύπνος REM), όπου είναι και το πιθανότερο να βλέπετε όνειρα. Αυτό διαταράσσει κάθε ονειρική σκέψη και σας ξυπνάει απότομα. Αν ξυπνάτε από μόνοι σας, χωρίς ξυπνητήρι, ομαλά και σταδιακά δηλαδή, θα σας είναι πιο εύκολο να θυμάστε τι όνειρά είδατε.

Ημερολόγιο ονείρων

Αν το έχετε βάλει σοβαρό σκοπό να μάθετε να θυμάστε τα όνειρά σας, τότε πάρτε ένα τετράδιο ή σημειωματάριο δίπλα στο κρεβάτι σας όταν κοιμάστε. Αυτή η τεχνική είναι παρόμοια με την “θεραπεία παραθύρου” αλλά γίνεται τμηματικά, καταγράφοντας κάθε κομμάτι από πληροφορίες που θυμάστε από ένα όνειρο.

Αντί να περιμένετε το πρωί για να γράψετε ό,τι είδατε, κρατήστε το “ημερολόγιο ύπνου” κοντά σας τη νύχτα, και μόλις ξυπνήσετε από ένα όνειρο, γράψτε ό,τι μπορείτε να θυμηθείτε, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Αν δεν θέλετε να γράψετε τα πάντα, κρατήσετε σημειώσεις των βασικών σημείων. Σύντομα, τα όνειρά σας θα πρέπει να αρχίσουν να γίνονται πιο “ζωντανά” και θα σας είναι πιο εύκολο να τα θυμάστε.

http://www.medicaldaily.com

Μερικές δεκάδες άνθρωποι στον κόσμο πάσχουν από μία σπάνια διαταραχή, που τους επιτρέπει να θυμούνται κάθε λεπτομέρεια, ακόμα και την πιο μικρή κι ασήμαντη, από τη ζωή τους.

Αν και αυτό μοιάζει πάρα πολύ καλό, στην πραγματικότητα είναι πάρα πολύ άσχημο διότι ένα άλλο χαρακτηριστικό της πάθησης είναι ότι οι ασθενείς δεν μπορούν να πάψουν να σκέφτονται όσα έχουν ήδη συμβεί.

Ενώ, λοιπόν, οι κοινοί θνητοί δεν μπορούν να θυμηθούν τι έκαναν την ίδια ώρα της ίδιας μέρας της περασμένης εβδομάδας και της προπερασμένης κ.ο.κ., οι περίπου 80 πάσχοντες από υπερθυμησία θυμούνται λεπτομερέστατα τι έτρωγαν, τι φορούσαν, με ποιον μιλούσαν, τι έλεγαν και τι ακριβώς έκαναν στο μεσοδιάστημα.

Για τη ζωή με υπερθυμησία μίλησε στον βρετανικό Τύπο μία 25χρονη από το Μπρίσμπεϊν, στην Αυστραλία, η οποία έχει τόσο καλή μνήμη ώστε μπορεί - μεταξύ άλλων - να απαγγείλει λέξη-λέξη και τα επτά βιβλία του Χάρι Πότερ που διάβασε ως έφηβη.

Όπως εξήγησε η Ρεμπέκα Σάροκ, η υπερθυμησία της (επιστημονικά αποκαλείται ανώτατη αυτοβιογραφική μνήμη - HSAM) την κάνει να θυμάται όλα όσα έχει ζήσει από τα 12 της χρόνια έως σήμερα, σαν να συνέβησαν πριν από λίγα λεπτά.

Θυμάται επίσης σχεδόν κάθε όνειρο που έχει δει ποτέ και όλα της τα γενέθλια (εκτός από την μέρα που γεννήθηκε), ενώ οι αναμνήσεις της είναι τόσο ζωντανές ώστε στ’ αλήθεια νιώθει πόνο κάθε φορά που θυμάται τους τραυματισμούς της παιδικής ηλικίας της (π.χ. ένα χτύπημα στο γόνατο) και ενθουσιάζεται όταν θυμάται τις χριστουγεννιάτικες γιορτές.

Επειδή, όμως, το μυαλό της διαρκώς κλωθογυρίζει στα γεγονότα του παρελθόντος, αναγκάζεται να κοιμάται με το ραδιόφωνο και ένα απαλό φως ανοιχτά, διότι «αν είναι πολύ ήσυχα ή πολύ σκοτεινά, το μυαλό μου αρχίζει να επιστρέφει στα παλιά και δεν μπορώ να κοιμηθώ» είπε.

Επιπλέον, δεν έχει κανένα έλεγχο στο αν ξαφνικά θα θυμηθεί κάτι αρνητικό ή θετικό - και ειδικά οι αρνητικές αναμνήσεις είναι τόσο έντονες, ώστε διαγνώσθηκε (και) με σύνδρομο μετατραυματικού στρες.

Η Ρεμπέκα έμαθε ότι έπασχε από υπερθυμησία το 2011, όταν η μητέρα της Τζάνετ Μπαρνς είδε ένα ντοκιμαντέρ για τη νόσο, βασισμένο σε μία υπό διενέργεια αμερικανική μελέτη.

«Όπως το έβλεπα, συνειδητοποίησα ότι από αυτό πάσχει η κόρη μου: οι αναμνήσεις της είναι τόσο ζωντανές, ώστε μερικές φορές απαντάει σε μία ερώτηση που δεν της έχω κάνει, επειδή αναβιώνει μία συζήτηση που είχαμε κάνει χρόνια νωρίτερα», είπε.

«Η Ρεμπέκα είχε διαγνωστεί με αυτισμό και ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή στην εφηβεία και νομίζαμε ότι οι έντονες αναμνήσεις της οφείλονταν σε αυτά».

Μετά το ντοκιμαντέρ, η Ρεμπέκα πήγε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και αφού πέρασε ένα ειδικό, ψηφιακό τεστ, έγινε δεκτή στη μελέτη. Οι περισσότεροι άλλοι εθελοντές σε αυτήν είχαν ηλικία άνω των 40 ετών και η ένταξη της σε αυτήν παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη νόσο σε νεότερες ηλικίες.

Πηγή: tanea.gr