Έθιμα και παραδόσεις, που έχουν τις ρίζες στο βάθος των αιώνων, θα αναβιώσουν και φέτος, στις 6 Ιανουαρίου, κατά τον εορτασμό των Φώτων σε διάφορες περιοχές της χώρας. Η θρησκευτική κατάνυξη ανταμώνει με το ξεφάντωμα την ημέρα των Θεοφανίων, γιορτή κατά την οποία, όπως πιστεύει ο λαός, φεύγουν οι καλικάντζαροι.

Καθ' όλη τη διάρκεια του τριημέρου των Φώτων (Αγιασμού, Θεοφάνια, Αγίου Ιωάννη) γιορτάζεται και μία υπολανθάνουσα λατρεία προς το νερό. Τα νερά θεωρούνται παντού αγιασμένα. Κανείς πια δεισιδαιμονικός φόβος από τις νύχτες και τα ξωτικά του χειμώνα.

Κατά τα Θεοφάνια φανερώθηκε η τριαδικότητα του Θεού, η Αγία Τριάδα. Λέγονται όμως και «Φώτα», γιατί κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, την παραμονή των Θεοφανίων βαπτίζονταν οι οπαδοί της νέας θρησκείας. Η αναζήτηση της καθάρσεως από τον άνθρωπο αντικατοπτρίζεται ακόμη και στις αρχαίες θρησκείες.

Αυτή τη μέρα ξεκινά και η αντίστροφη μέτρηση για τους καλικάντζαρους. Στις 5 Ιανουαρίου, παραμονή των Θεοφανίων, τα αερικά, τα παγανά, οι καλκάδες, οι γνωστοί σε όλους μας καλικάντζαροι, που έκαναν την εμφάνισή τους στον επάνω κόσμο με την αρχή του Δωδεκαήμερου, εγκαταλείπουν τις εγκόσμιες αταξίες τους και ξαναγυρίζουν στο αιώνιο έργο τους: Να κόψουν το δέντρο, που κρατάει τον κόσμο, ώστε να γκρεμιστεί και να χαθεί, για να εκδικηθούν τους ανθρώπους.

Στην ανατολική Μακεδονία ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο εορτασμός των Θεοφανίων στη Δράμα με πληθώρα εκδηλώσεων και δρώμενων. Σκοπός τους είναι η εξασφάλιση της καλοχρονίας, δηλαδή η καλή υγεία και η πλούσια γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μαύρες κάπες, δέρματα ζώων, μάσκες, κουδούνια και θόρυβοι, στάχτη και σταχτώματα, χοροί και αγερμοί, αναπαράσταση οργώματος και σποράς, πλούσιο φαγοπότι και ευχές επιδιώκουν να επενεργήσουν στην καρποφορία της φύσης.

Θεοφάνεια - ήθη - έθιμα - γιορτή - Δράμα - Μπαμπούγερα
Σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων από την πόλη της Δράμας βρίσκεται το Μοναστηράκι, όπου κάθε χρόνο, στις 6 Ιανουαρίου, την ημέρα των Θεοφανίων, αναβιώνει το έθιμο των Αράπηδων. Έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική θρησκεία και πιο συγκεκριμένα στις διονυσιακές τελετές, ενώ έχει δεχτεί και χριστιανικές επιρροές.

Οι Αράπηδες είναι μια εθιμική παράσταση (δρώμενο) με έντονα την υπερβολή, το μαγικό και το λατρευτικό στοιχείο, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι της περιοχής. Είναι μία από τις μεταμφιέσεις του Δωδεκαημέρου (25/12-6/1) που γίνονται στο Νομό Δράμας και πιο συγκεκριμένα στο Μοναστηράκι, στο Βώλακα, στην Πετρούσα, στον Ξηροπόταμο, στους Πύργους και στην Καλή Βρύση.

Θεοφάνεια - ήθη - έθιμα - γιορτή - Δράμα - Αράπηδες
Το ίδιο έθιμο συναντάμε επίσης και στα χωριά Βώλακας, Πετρούσα και Ξηροπόταμος. Αναβιώνει επίσης κάθε χρόνο και στη Νίκησιανη του Δήμου Παγγαίου στο νομό Καβάλας.

Στη Νέα Καρβάλη, ανατολικά της Καβάλας, κάθε χρόνο την παραμονή των Θεοφανίων αναβιώνουν τα «Σάγια», ένα έθιμο που τηρούνταν σε όλη την Καππαδοκία.

Το έθιμο αποτελεί μια τελετουργική πράξη με χορό και τραγούδι γύρω από αναμμένες πυρές.

Θεοφάνεια - ήθη - έθιμα - γιορτή - Καβάλα - Σάγια
Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα των Θεοφανίων, τα «ραγκουτσάρια», αναβιώνει κάθε χρόνο στην πόλη της Καστοριάς, όπου οι κάτοικοι μεταμφιέζονται για να ξορκίσουν το κακό.

Φορούν τρομακτικές μάσκες που έχουν συμβολικό χαρακτήρα και περιφέρονται στους δρόμους κάνοντας εκκωφαντικούς θορύβους με τα κουδούνια τους. Συνηθίζουν να ζητούν από τον κόσμο την ανταμοιβή τους, επειδή όπως συνηθίζουν να λένε είναι το αντίτιμο για να διώξουν τα κακά πνεύματα.

Θεοφάνεια - ήθη - έθιμα - γιορτή - Καστοριά - Ραγκουτσάρια
Στο Παλαιόκαστρο της Χαλκιδικής αναβιώνει το έθιμο των Φωταράδων, όπου ομάδα καλαντιστών εκλέγει τον «βασιλιά» και όλοι μαζί πηγαίνουν στην εκκλησία του χωριού, όπου η νέα κεφαλή κάνει τρεις μετάνοιες μπροστά στην εικόνα του Αγίου Αθανασίου, ζητώντας την ευχή του. Οι Φωταράδες καταλήγουν να χορεύουν στην πλατεία γύρω από έναν πάσσαλο, όπου είναι δεμένο ένα λουκάνικο, ενώ είναι ντυμένοι με την τοπική ενδυμασία και κρατούν μεγάλα ξύλινα σπαθιά.

Θεοφάνεια - ήθη - έθιμα - γιορτή - Χαλκιδική - Φωταράδες
Επίσης στη Χαλκιδική, στη Γαλάτιστα, στολίζεται η καμήλα. Κάτω από το ομοίωμα της καμήλας κρύβονται έξι άνδρες, οι οποίοι τραγουδούν υπό τους ήχους κουδουνιών. Μπροστά από το ομοίωμα προηγούνται οι λεγόμενοι Τζαμαλαροί. Το έθιμο της Καμήλας ολοκληρώνεται στις 7 Ιανουαρίου με την τέλεση ενός εικονικού γάμου, όπου όλους τους ρόλους αναλαμβάνουν άνδρες.

Η γιορτή που γιορτάζουμε σήμερα έχει πολλά ονόματα. Αλλά κυρίως είναι γνωστή ως Θεοφάνεια, Επιφάνεια, Φώτα. Και γίνεται πολύς λόγος στα τροπάρια: Ο επιφανείς Χριστός ο Θεός ημών. Ο επιφανείς Θεός. Επεφάνη η Χάρις η σωτήριος πάσιν ανθρώποις. Επεφάνη ο Σωτήρ.

Θεοφάνεια λέγεται η εορτή όχι απλώς για τη φανέρωση του Χριστού, που μερικά τροπάρια ειδικότερα αναφέρονται στο ότι επεφάνη ο Κύριος, αλλά διότι φανερώθηκε η Αγία Τριάδα στον Ιορδάνη. Ο Υιός που βαπτίζεται, ο Πατήρ που ομιλεί άνωθεν και το Άγιο Πνεύμα που κατεβαίνει εν είδει περιστεράς. Και εκείνο που από πολλή ώρα συνέχει την ψυχή μου και μου κάμνει απόψε εντύπωση είναι αυτή η λέξη Επιφάνεια, Θεοφάνεια, η λέξη φανέρωση.

Απόψε, που με όλη μας την καλή διάθεση, με όλη μας την καλή θέληση είμαστε στον ναό και όλοι θα κάνουμε την υπομονή να μείνουμε σ’ όλη τη διάρκεια της ολονύκτιας αγρυπνίας –άξιος ο μισθός όλων• ο Θεός δεν θα μας αφήσει έτσι, θα μας ευλογήσει– πόσο, ας πούμε, θα φανερωθεί μέσα στην ψυχή μας, μέσα στο είναι μας, μέσα στην καρδιά μας, το μυστήριο αυτής της εορτής;

Άλλο είναι, καθώς από μικρά παιδιά γνωρίζουμε ότι είναι Θεοφάνεια, να φαντασθούμε μερικά πράγματα, άλλο είναι, καθώς ακούμε τα τροπάρια τα οποία λένε τις όποιες αλήθειες, κάτι να υποψιαζόμαστε, και άλλο είναι να φανερωθεί το μυστήριο μέσα στην ψυχή σου. Δηλαδή ο όλος Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, ο άπειρος Θεός, ο πανάγιος Θεός, που είναι όχι μόνο «πάσης καθαρότητος επέκεινα», πιο πέρα από την καλύτερη καθαρότητα, αλλά ακόμη πιο καθαρός –ως προς όλα ο Θεός είναι πέρα απ’ ό,τι μπορεί να συλλάβει, απ’ ό,τι μπορεί να σκεφθεί ο άνθρωπος– ο Τριαδικός λοιπόν Θεός φανερώνεται.

Φανερώνεται βέβαια όχι ως θέαμα. Φανερώνεται όχι για να εντυπωσιάσει, φανερώνεται όχι, αν θέλετε, απλώς για να κάνουμε γιορτή, να ασχοληθούμε με το θέμα, να έχουμε δουλειά κλπ. Φανερώνεται μέσα στην ψυχή του ανθρώπου ο Θεός, το απόλυτο ον, το άπειρο ον, που είναι πέρα από ό,τι μπορεί να συλλάβει κανείς. Έρχεται και μένει μαζί σου και φανερώνεται και σ’ αγαπά και σε αναλαμβάνει και σε κάνει δικό του και σε κάνει όμοιό του. Ο Τριαδικός Θεός. Πόσο, ας πούμε, θα μας φανερωθεί αυτό το μυστήριο απόψε, πόσο θα το νιώσουμε αυτό το μυστήριο; Και δεν θέλει σοφία, για να δούμε ότι δεν γίνονται τα πράγματα όπως πρέπει να γίνουν. Μένει δυστυχώς κεκρυμμένο το μυστήριο.

Ενώ ζούμε απόψε μέσα στο μυστήριο, και το μυστήριο αυτό είναι, για να φανερωθεί στην καθεμιά ψυχή ανάλογα με την πίστη που έχει, η απόδειξη ότι το μυστήριο δεν φανερώνεται είναι το ότι δεν είναι κανείς καθόλου συνεπαρμένος από το όλο μυστήριο. Γυρίζει πάλι στα δικά του, γυρίζει πάλι στη φτώχεια του, γυρίζει πάλι στο να αναζητήσει να γεμίσει την ψυχή του με άλλα πράγματα. Να φάει καλό φαγητό, να πιεί, να διασκεδάσει, να αμαρτήσει κλπ. Τελικά δηλαδή καταφεύγει κανείς στην αμαρτία.

Πόσα άλλα σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να μας φανερωθούν! Βαπτισθήκαμε και απόψε γιορτάζουμε τη Βάπτιση του Κυρίου, από όπου ξεκινάει και η δική μας η βάπτιση. Πόσο, ας πούμε, φανερώθηκε μέσα στη ψυχή μας αυτό το μυστήριο της βαπτίσεώς μας; Ότι δηλαδή βαπτισθήκαμε στο όνομα της Αγίας Τριάδος, και έγινε όλη αυτή η αναγέννηση. Ή όταν εκκλησιαζόμαστε, είμαστε στη Θεία Λειτουργία και κοινωνούμε. Πόσο φανερώνεται αυτό το μυστήριο μέσα στην ψυχή μας; Πόσο φανερώνεται γενικότερα το μυστήριο της Εκκλησίας μέσα στην ψυχή μας;

Διότι, ξέρετε, δεν μπορούν να σταθούν όλα αυτά που κάνουμε. Είναι μια υποκρισία. Δηλαδή υπάρχει ο Θεός ή δεν υπάρχει; Υπάρχει ο Θεός, ο οποίος γεννήθηκε, έγινε άνθρωπος, και απόψε γιορτάζουμε τη Βάπτισή του; Αυτό αν είναι αλήθεια, και είναι αλήθεια, πρέπει να έχει το αποτέλεσμα που πρέπει να έχει, διότι όλα αυτά έγιναν για όλους μας και για τον καθένα μας.

Να μην υπάρχει κανένας που να μην έχει γευθεί τη Γέννηση, τη Βάπτιση του Χριστού, τη δική του γέννηση εν Χριστώ, τη δική του βάπτιση εν Χριστώ. Να μην υπάρχει κανείς που να μην έχει γευθεί αυτό το πανάγιο σώμα του Κυρίου, αυτό το τίμιο και πανάγιο αίμα του Κυρίου, αυτή την παραδεισένια κατάσταση, αυτή την αγγελική κατάσταση, αυτό το οποίο προσφέρει ο Θεός.