Η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου διοργάνωσε επετειακή εκδήλωση με τίτλο «Πόλη, ποιο φως μας ενώνει…», υπό την αιγίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην Κωνσταντινούπολη
Συγκίνηση και υπερηφάνεια για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό.
Μέσα σε κλίμα συγκίνησης και υπερηφάνειας για την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη επετειακή εκδήλωση με τίτλο «Πόλη, ποιο φως μας ενώνει…», την οποία διοργάνωσε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, υπό την αιγίδα της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, 20 Μαρτίου 2016 και ώρα 18.00 μ.μ. στην ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Ιερού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στο Μέγα Ρεύμα (Αρναούτκιοϊ) του Βοσπόρου.
Κάθε χρόνο την Κυριακή της Ορθοδοξίας, τελείται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του κόσμου πανηγυρική Θεία Λειτουργία με ειδικό τελετουργικό. Επίκεντρο όλων των λατρευτικών εκδηλώσεων είναι το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας, το μαρτυρικό και ιστορικό Φανάρι. Εκεί ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης, προεξάρχει της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θείας Λειτουργίας και της λιτάνευσης των ιερών εικόνων πέριξ του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού του Αγίου Γεωργίου. Το απόγευμα της ίδιας μέρας από τα χρόνια του Βυζαντίου μέχρι τις μέρες μας είθισται να πραγματοποιείται και μια κοσμική εκδήλωση, μια πανηγυρική-επετειακή συναυλία.
Η Περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου με την Εκκλησία Δωδεκανήσων που υπάγεται πνευματικά και διοικητικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, διοργάνωσε τη φετινή χρονιά την ιστορική συναυλία ως συνέχιση του εθίμου. Ο καταξιωμένος ερμηνευτής και Καθηγητής Βυζαντινής-Παραδοσιακής Μουσικής, ο Άρχων Πρωτοψάλτης Γρηγόρης Παπαεμμανουήλ διεύθυνε την συναυλία, ενώ συμμετείχε και το μουσικό σχήμα «Εμπειροτέχνες» με παραδοσιακές μουσικές του Νοτίου Αιγαίου.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης αποτελείτο από τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος ακούστηκαν σπάνιες βυζαντινές συνθέσεις, στο δεύτερο παραδοσιακά τραγούδια από τις περιοχές του Βοσπόρου, της θάλασσας του Μαρμαρά, της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας, της Σμύρνης και της Καππαδοκίας. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της συναυλίας, οι πρωταγωνιστές ερμήνευσαν τραγούδια καταξιωμένων Ελλήνων συνθετών, όπως του Σταύρου Ξαρχάκου, της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, του Παντελή Θαλασσινού, του Νίκου Ζούδιαρης κ.ά.
Ο Πατριάρχης του Γένους υποδέχτηκε επίσημα τον Περιφερειάρχη κο Γεώργιο Χατζημάρκο στην καθέδρα Του στο Φανάρι, το Σάββατο 19 Μαρτίου, στις 12:30, και έδωσε τις Πατρικές και Πατριαρχικές ευχές Του.
Αντιστράτηγος Δ. ΤΣΑΚΝΑΚΗΣ: H σημερινή επέτειος ημέρα περισυλλογής, αφύπνισης και συλλογικής εθνικής προσπάθειας
Οκτώβριος 27, 2015Αστυνομικοί, Ειδικοί Φρουροί και Πολιτικοί Υπάλληλοι της Ελληνικής Αστυνομίας.
Η σημερινή ημέρα αποτελεί σταθμό στην ιστορία του ελληνικού έθνους και παραμένει αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής συλλογικής μας μνήμης. Είναι ημέρα τιμής και περηφάνιας, όπου τιμούμε το μεγαλείο της τόλμης και του ηρωισμού των Ελλήνων στον αγώνα.
Το «ΟΧΙ» των Ελλήνων αποτέλεσε και αποτελεί σημείο αναφοράς της σύγχρονης ιστορίας μας, που επισήμανε την δυναμική του ελεύθερου ελληνικού κράτους και απέδειξε για άλλη μία φορά ότι αντιστέκεται σε οποιαδήποτε μορφή κατάκτησης και στέρησης της ελευθερίας.
Η θυσία των αγωνιστών του ΄40 αποτελεί σύμβολο αδάμαστης θέλησης και αγώνα για όσους θέλουν να ζουν ελεύθεροι και μας παρακινεί:
Να αναλογιστούμε τα διδάγματα της εποχής, τα διαχρονικά εθνικά ιδεώδη και το χρέος μας απέναντι στην ιστορία σφυρηλατώντας την εθνική ενότητα και ομοψυχία.
Nα διδαχθούμε από το πείσμα των προγόνων μας, την προσήλωση σε παραδοσιακές διαχρονικές αξίες και ιδανικά, τη μεγαλοψυχία, το φιλότιμο και τη σημασία των όρων της φιλοπατρίας και της αυταπάρνησης.
Να πράξουμε ο καθένας από την πλευρά του το καθήκον του ως ηθική υποχρέωση προς εκείνους που σήμερα τιμούμε, με οφειλόμενο αίσθημα ευθύνης και γνώμονα το εθνικό συμφέρον.
Τέλος, η σημερινή επέτειος θα πρέπει πάνω απ’ όλα να είναι ημέρα περισυλλογής, αφύπνισης και συλλογικής εθνικής προσπάθειας, κυρίως για όλους εμάς που έχουμε ως αποστολή την προστασία της ζωής και των εννόμων αγαθών των πολιτών.
Χρόνια Πολλά!
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ
Δημήτριος ΤΣΑΚΝΑΚΗΣ
Αντιστράτηγος
Δείτε φωτογραφίες από την κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο των Ηρώων
Οκτώβριος 27, 2015Ξεκίνησαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του «ΌΧΙ» και το έπος του '40. Έτσι το πρωί της Τρίτης (27/10), έγινε η κατάθεση στεφάνων
Πιο συγκεκριμένα, στις 11.30 π.μ.πραγματοποιήθηκε προσκύνημα από αντιπροσωπείες μαθητών των Λυκείων, Γυμνασίων και Δημοτικών Σχολείων της πόλης, Προσκόπων και Οδηγών στο Μνημείο των Ηρώων. Ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κ.κ. Ναθαναήλ και τον Ιερό Κλήρο.
Έπειτα, έγινε κατάθεση στεφάνων από Μαθητές, Προσκόπους, Οδηγούς, Λύκειο Ελληνίδων, Ιδρύματα, Σωματεία, Συλλόγους της πόλης με τη παρουσία των Τοπικών Αρχών και των Εφεδροπολεμιστικών Οργανώσεων
Το παρόν έδωσαν ο αντιδήμαρχος κ. Δαυίδ Γερασκλής, οι στρατιωτικές αρχές του τόπου, ο επίτιμος πρόεδρος των Εθελοντών Πολεμιστών κ. Δημήτριος Τριπολίτης και ο πρόεδρος των Eθελοντών Παλαιών Πολεμιστών κ. Ματθαίος Καζαμίας.
Γιορτάζει (27/10) σήμερα η γαλανόλευκη!
Οκτώβριος 27, 2015Τα χρώματά της, το άσπρο και το μπλέ. Το απέραντο μπλέ του ουρανού και της θάλασσας που την αγκαλιάζει... Ο συμβολισμός της μεγάλος. Η υπερηφάνεια του λαού της...ακόμα μεγαλύτερη, όταν την βλέπει να ανεμίζει. Είναι η σημαία της πατρίδας μας, που τιμάται σήμερα, 27 Οκτωβρίου, μία ημέρα πριν την επέτειο του ΟΧΙ.
Στα γαλονόλευκα είναι σήμερα και αύριο "ντυμένη" όλη η Ελλάδα, από άκρη σε άκρη. Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πολλές πόλεις της χώρας, οι μαθητές θα παρελάσουν κρατώντας την εθνική μας σημαία.
Στο φως της ημέρας φαντάζουν οι εννέα οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες, που δεν επιλέχθηκαν τυχαία.
Η μία εκδοχή για την επιλογή των χρωμάτων αναφέρει ότι έγινε για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για το πλήθος των λωρίδων, είναι ότι συμβολίζουν τις συλλαβές της φράσης «ελευθερία ή θάνατος», οι πέντε κυανές τις συλλαβές «Ε-λευ-θε-ρί-α» και οι τέσσερις λευκές «ή θά-να-τος».
Οι θεωρίες για την επιλογή των χρωμάτων και το συμβολισμό των λωρίδων κρίνονται συχνά ως λαϊκοί θρύλοι. Ωστόσο, πολλές από τις σημαίες της επανάστασης έφεραν μία από τις φράσεις «Ελευθερία ή Θάνατος», «Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ», ή «ΝΙΚΗ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ».
Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προΐστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός, που συμβολίζει τον σταυρό του χριστιανισμού και της ορθόδοξης πίστης, όπως και ο σταυρός στον ιστό, το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή θέλησαν να αποφύγουν το κόκκινο και το πράσινο, χρώματα δηλαδή που συνδέονταν με την ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία μέχρι σήμερα
Σημαίες και λάβαρα με το σύμβολο του σταυρού χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στη μεταβυζαντινή εποχή σημαίες με το σύμβολο του σταυρού είχαν χρησιμοποιηθεί από τους Έλληνες σε διάφορες εποχές σε περιπτώσεις εξεγέρσεων.
Δημοτικά τραγούδια των αρματολών του 17ου και 18ου αιώνα αναφέρουν ότι αυτοί είχαν φλάμπουρα με τον σταυρό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα. Για παράδειγμα, δημοτικό του μικρού Χορμόπουλου (1683) αναφέρει:
Είν' ο Σουμήλας πώρχεται μαζί με τον Μεϊντάνη.
Και το μικρό Χορμόπουλο το χιλιοπαινεμένο
Πού'νε καμάρι των Κλεφτών καμάρι των Αγράφων,
Φέρουν τα φλάμπουρα ανοιχτά με το Σταυρό στη μέση.
Επίσης το δημοτικό του Νικολού Τζουβάρα (1770), αρματολού της Λάμαρης:
Ρωτάτε για το Νικολό, τον καπετάν Τζιουβάρα,
Πού'ταν στο Λούρο αρματωλός, στο Καρπενήσι κλέφτης
Είχε φλάμπουρο όμορφο, κόκκινο και γαλάζιο,
Με το Χριστό, με το Σταυρό και με την Παναγία.
Η σημαία του λευκού σταυρού σε μπλε φόντο χρησιμοποιήθηκε στην εξέγερση της Μακεδονίας υπό τους Νικοτσάρα και Σταθά το 1807.
Αυτή ευλογήθηκε και υψώθηκε το 1807 στη Μονή Ευαγγελιστρίας στη Σκιάθο. Σε αυτή ο ηγούμενος Νήφων όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα, τον Σκιαθίτη διδάσκαλο του Γένους Επιφάνιο-Στέφανο Δημητριάδη, τους Λαζαίους, τον Αναστάσιο Καρατάσο, τον Λιόλιο Ξηρολειβαδίτη, τον Νικόλαο Τσάμη και πολλούς άλλους. Οι καπεταναίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μοναστήρι για να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους για την Επανάσταση. Παραλλαγή της ήταν η σημαία του Παπαφλέσσα, φτιαγμένη από το μπλε εσωτερικό του ράσου του και την φουστανέλα ενός συμπολεμιστή του.
Σημαίες με σταυρό χρησιμοποιήθηκαν από τις πρώτες μέρες της Επανάστασης του 1821, και μάλιστα κατά την κήρυξη της Επανάστασης την 25η Μαρτίου από τον Επίσκοπο Γερμανό.
Το 1822, μόλις ένα έτος από την διακήρυξη της ανεξαρτησίας και το ξεκίνημα του αγώνα των Ελλήνων, λαμβάνει χώρα η Α´ Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος που προέκυψε από αυτή την συνέλευση, είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό σύνταγμα. Στις παραγράφους ρδ' και ρε' υπάρχει η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής σημαίας. Το Πολίτευμα καθιέρωσε τα χρώματα κυανό και λευκό και ανέθεσε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.
Η σημαία των επαναστατών της Κεντρικής Μακεδονίας κατά το 1807 και το 1821.
Στις 15 Μαρτίου 1822 εκδόθηκε η απόφαση 540 του εκτελεστικού, υπογεγραμμένη από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, πρόεδρο του.
Το διάταγμα όριζε για τις σημαίες ότι:
α) των μεν κατά γην δυνάμεων η σημαία, σχήματος τετραγώνου, θα είχεν εμβαδόν κυανούν, το οποίο θα διηρείτο εις τέσσαρα ίσα τμήματα από άκρων έως άκρων του εμβαδού
β) η δε κατά θάλασσαν σημαία θα ήτο διττή' μία διά τα πολεμικά και άλλη διά τα εμπορικά πλοία. Και της μεν διά τα πολεμικά πλοία το εμβαδόν θα διηρείτο ες εννέα οριζόντια παραλληλόγραμμα, παραμειβομένων εις αυτά των χρωμάτων λευκού και κυανού' εις την άνω δε προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο τετράγωνον κυανόχρουν, διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού λευκοχρόου. Της δε διά τα εμπορικά πλοία διωρισμένης το εμβαδό θα ήτο κυανούν' εις την άνω προς τα έσω γωνίαν τούτου του εμβαδού εσχηματίζετο ωσαύτως τετράγωνον λευκόχρουν και διηρημένον εν τω μέσω δι' ενός σταυρού κυανοχρόου.
Σύμφωνα με κείμενο στο ιστορικό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Αθηνών υπ' αριθμόν 8711, η πρώτη σημαία που υψώθηκε στα Καλάβρυτα:
...έφερεν άνωθεν σταυρόν, με γραμμάς κάτωθεν αυτού 16, κατά το σύνθημα της Εταιρείας των Φιλικών, και με την επιγραφήν ή ελευθερία ή θάνατος. Κατόπιν δε ο Ν. Σολιώτης έλαβε προσφερθείσαν αυτώ παρά της μονής Αγίας Λαύρας την χρυσοκέντητων επί των Χριστιανών αυτοκρατόρων σημαίαν της μονής, φέρουσα εξ ενός την Ανάστασιν και ετέρωθεν τον άγιον Γεώργιον. Σώζονται δε ως παρακαταθήκαι μετά τον Αγώνα παρά του Σολιώτου εις τη ρηθείσαν μονήν αμφότεραι αυταί αι σημαίαι.
H πρώτη ελληνική σημαία (1822-1978)
Επί Όθωνα προστέθηκαν στη σημαία του στρατού ξηράς και του πολεμικού ναυτικού τα βασιλικά παράσημα. Η εμπορική σημαία ορίστηκε να είναι σαν την σημαία του πολεμικού ναυτικού, χωρίς τα παράσημα.
Το κυανό χρώμα της σημαίας σκούρυνε προκειμένου να ταυτίζεται τα χρώματα της Βαυαρίας, από τον βασιλικό οίκο της οποίας προερχόταν ο Όθωνας.
Το 1862 με την κατάλυση της βασιλείας του Όθωνα, αφαιρέθηκαν απ' τις σημαίες τα βασιλικά παράσημα. Επί Γεωργίου Α΄ προστέθηκε στις σημαίες στρατού και πολεμικού ναυτικού το βασιλικό στέμμα.
Το 1864, ορίστηκε η σημαία του πεζικού να φέρει στο κέντρο της εικόνα του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του πεζικού.
Στις 31 Μαΐου 1914 εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα που όριζε με ακρίβεια τη μορφή των σημαιών, χωρίς να μεταβάλλει τα βασικά χαρακτηριστικά που ήδη είχαν. Ορίστηκε επίσης σημαία που θα χρησιμοποιείται από υπουργεία, πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια.
Ακόμη όρισε οτι η σημαία του εμπορικού ναυτικού είναι και η εθνική σημαία, αυτή δηλαδή που επιτρεπόταν να υψώνουν και οι ιδιώτες. Στις 25 Μαρτίου 1924 τα Υπουργεία Στρατιωτικών και Ναυτικών αφαίρεσαν τα στέμματα από τις σημαίες, εκτελώντας το ψήφισμα της Δ΄ Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης στην Αθήνα «Περί ανακηρύξεως τής Δημοκρατίας».
Στις 20 Φεβρουαρίου 1930 νέο διάταγμα για τη μορφή της Σημαίας, όριζε ότι η κλίμακα της εθνικής σημαίας είναι 2:3. Η επίσημη σημαία είναι «κυανούν ορθογώνιο, με αναλογίες διαστάσεων επίσης 2:3, το οποίο διαιρείται σε τέσσερα ίσα ορθογώνια δι' ορθίου λευκού σταυρού, του οποίου αι κεραίαι έχουσι πλάτος ίσον προς το 1/5 του πλάτους της σημαίας». Η επίσημη σημαία ορίστηκε να χρησιμοποιείται από υπουργεία πρεσβείες, δημόσιες ή δημοτικές υπηρεσίες και φρούρια και η εθνική σημαία από πολεμικά και εμπορικά πλοία, ναυτικά και λιμενικά καταστήματα και ιδρύματα, από τα προξενεία και από τους ιδιώτες. Το διάταγμα όριζε ακόμη η σημαία του πεζικού να χρησιμοποιείται από τα συντάγματα πεζικού και ευζώνων, και στον ιστό της να φέρει υπερκείμενη σταυροφόρο χρυσή σφαίρα με εμπρός τον αριθμό του συντάγματος και πίσω το γράμμα Π.
Στις 10 Οκτωβρίου του 1935 επαναφέρθηκαν τα στέμματα στις σημαίες με το ψήφισμα της Ε΄ Εθνικής Συνέλευσης στην Αθήνα «Περί καταργήσεως τής αβασιλεύτου Δημοκρατίας». Το 1967, η Χούντα των Συνταγματαρχών αφαίρεσε το στέμμα από τις σημαίες, και το 1969 με νέο ψήφισμα καταργήθηκε η σημαία του πεζικού και καθιερώθηκε ως επίσημη σημαία εκείνη του ναυτικού. Στις 18 Αυγούστου του 1970, η αναλογία της σημαίας μετατράπηκε από 2:3 σε 7:12. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Νόμος 48/1975[6] και το Προεδρικό Διάταγμα 515/1975 ρύθμιζαν με λεπτομέρειες τη μορφή και τις διαστάσεις της σημαίας.
Σχεδιάγραμμα αναλογιών της σημαίας.
Διακριτικό Σήμα (Σημαία) του Προέδρου της Δημοκρατίας, αναλογίες διαστάσεων 1:1
Ο Νόμος 851/21-12-1978 (ΦΕΚ 233 τ. Α΄) «Περί εθνικής Σημαίας, των Πολεμικών Σημαιών καί του Διακριτικού Σήματος τού Προέδρου τής Δημοκρατίας» καθόριζε την επίσημη εθνική σημαία που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, καθώς και τις τεχνικές και τυπικές προδιαγραφές της. Η κλίμακα της σημαίας άλλαξε πάλι σε 2:3, όπως φαίνεται από τις διαστάσεις που προβλέπονται (π.χ. 432:648 ή 90:135). Στα πλαίσια του άρθρου 9, καταργήθηκαν οι διατάξεις των προηγούμενων ετών (1967, 1969, 1971, 1973, 1975). Η επίσημη σημαία, ίδια με τη σημαία του στρατού ξηράς, καταργήθηκε με αυτόν το νόμο και αντικαταστάθηκε πλήρως από την εθνική σημαία, η ανάρτηση της οποίας γίνεται πάνω σε λευκό κοντό, στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός σταυρός.
Το 1980, το Προεδρικό Διάταγμα 348/17-4-1980 (ΦΕΚ 98 τ. Α΄), καθόριζε με λεπτομέρειες τις προδιαγραφές για τις πολεμικές σημαίες. Η σημαία της Πολεμικής Αεροπορίας φέρει στο κέντρο του σταυρού την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ.
Η ελληνική σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του Όχι. Δίπλα στην κρατική σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας συχνά συναντάται και η εθνική ελληνική σημαία. Σε μερικούς θεσμούς όπως η εκπαίδευση και ο στρατός η παρουσία της ελληνικής σημαίας είναι επίσημη και θεσμοθετημένη.
Λέρος: 72η επέτειος καταβυθίσεως του Αντιτορπιλικού Βασίλισσα Όλγα – Ένας θρύλος στο βυθό της Λέρου
Σεπτέμβριος 26, 2015Σήμερα Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2015 και ώρα 10.30 στο Λακκί της Λέρου, θα λάβει χώρα η τελετή της 72ης επετείου βύθισης του ένδοξου Αντιτορπιλλικού του Πολεμικού μας Ναυτικού “ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ”. Η ιστορία του ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ αρχίζει στην Αγγλία, όπου ναυπηγείται και καθελκύεται το 1938.
Στις 14 Φεβρουαρίου, το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ με κυβερνήτη τον Μ. Ζαρόκωστα αφήνει τη Γλασκώβη και ξεκινά για την Ελλάδα. Δεκαπέντε ημέρες μετά, την 1η Μαρτίου του 1939, θα καταπλεύσει στον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.
Η δράση του Β. ΟΛΓΑ αρχίζει στις 15 Αυγούστου του 1940. Τότε, μετά τον τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ στην Τήνο, κλήθηκε μαζί με το αδελφό του πλοίο Β.ΓΕΩΡΓΙΟΣ να συνοδεύσει τα επιβατηγά σκάφη με τους προσκυνητές της Μεγαλόχαρης από την Τήνο στον Πειραιά. Κυβερνήτης του Β. Όλγα αυτή την περίοδο, ήταν ο Πλοίαρχος Α. Λεοντόπουλος.
Με την κήρυξη του πολέμου, στις 28 Οκτωβρίου το 1940, το Β. ΟΛΓΑ αναπτύσσει έντονη πολεμική δραστηριότητα. Παίρνει μέρος σε επικίνδυνες πολεμικές επιχειρήσεις, σε περιπολίες, καταδρομικές εξόδους, συνοδείες νηοπομπών αλλά και αποστολές εξόντωσης των εχθρικών πλοίων.
Στις 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα μπαίνουν στην Αθήνα και υψώνουν στην Ακρόπολη την σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό. Δυο μέρες πριν, το Β. ΟΛΓΑ άφηνε πίσω της, την πατρίδα και έπλεε προς την Αλεξάνδρεια για την συνέχιση του αγώνα.
Στην Αλεξάνδρεια, το Β. ΟΛΓΑ εντάσσεται στη βρετανική μοίρα αντιτορπιλικών ενώ την κυβέρνησή της αναλαμβάνει ο 37χρονος πλωτάρχης Γεώργιος Μπλέσσας. Με κυβερνήτη τον Μπλέσσα το Β.ΟΛΓΑ θα ζήσει τις πιο δοξασμένες στιγμές της αλλά και τις πιο τραγικές της ώρες. Υπόδειγμα αξιωματικού , ο αισιόδοξος κεφαλλονίτης με τη σιδερένια θέληση και τις ακλόνητες αρχές του, ο Γ. Μπλέσσας ταύτισε το όνομά του με την αυτοθυσία και τη συναδελφική αλληλεγγύη. Ο άγγλος αξιωματικός , ανθυποπλοίαρχος G.Connell, περιγράφει τον πλωτάρχη Γ. Μπλέσσα με τα παρακάτω λόγια : «Η Β.ΟΛΓΑ είχε κυβερνήτη τον εγκάρδιο και θαρραλέο πλωτάρχη Μπλέσσα, ο οποίος εκτός από έξοχος επαγγελματίας, ήταν επίσης ένας διεθνούς φήμης πρωταθλητής γέφυρας..»
Αυτός ο κυβερνήτης θα κερδίσει τον σεβασμό και την απεριόριστη εκτίμηση του πληρώματος του πλοίου του, πολύ γρήγορα. Απαιτητικός κατά τη διάρκεια των πολεμικών συγκρούσεων, πραγματικός φίλος όμως όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν ή το απαιτούσαν. Ήξερε να είναι άψογος κυβερνήτης αλλά και σωστός άνθρωπος με ενδιαφέρον και κατανόηση για τους συντρόφους του. Με αυτόν τον Κυβερνήτη το Β. Ολγα θα γράψει, τα χρόνια που θα ακολουθήσουν, μία από τις πιο χρυσές σελίδες της ναυτικής μας ιστορίας.
Συμμετείχε στη ναυμαχία του Ταίναρου. Μαζί με το αγγλικό αντιτορπιλικό PETARD αιχμαλώτισε το ιταλικό υποβρύχιο UARSCIEK, κοντά στη Βεγγάζη. Εγιναν τρεις επιθέσεις από το PETARD και την Β.ΟΛΓΑ κατά του ιταλικού υποβρυχίου. Η τελευταία από το ελληνικό αντιτορπιλικό έδωσε και τη χαριστική βολή στο UARSCIEK, που αναγκάστηκε να αναδυθεί. Το UARSCIEK ήταν το τελευταίο από τα 20 ιταλικά υποβρύχια που χάθηκαν στη Μεσόγειο το 1942.
Τον Ιανουάριο του 1943, το ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΟΛΓΑ βυθίζει το Ιταλικό πετρελαιοφόρο STROMPOLI και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς βυθίζει σε συνεργασία με το βρετανικό JERVIS, δύο πολεμικά και δύο πλοία συνοδείας.
Πρωτοστάτησε στην επίθεση κατά της Παντελλερίας, του «νησιού φρουρίου» του Μουσολίνι και στην απόβαση της Σικελίας. Ήταν το μοναδικό ελληνικό πλοίο που συμμετείχε το Σεπτέμβριο του 1943, στην παράδοση του ιταλικού στόλου, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Η συμμετοχή της Β. ΟΛΓΑΣ, ήταν ιδιαίτερα τιμητική τόσο για το θρυλικό αντιτορπιλικό μας όσο και το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, άρχισαν οι επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα. Τα ελληνικά αντιτορπιλικά, παρά τους κινδύνους, έπλεαν στο Αιγαίο, χτυπούσαν εχθρικές νηοπομπές, αποβίβαζαν κομμάντος στα Δωδεκάνησα και επέστρεφαν στις βάσεις τους για ν’ ανεφοδιαστούν και ν’ αποπλεύσουν πάλι για άλλες περιπολίες ή αποστολές. Μια τέτοια τόσο επικίνδυνη όσο και επιτυχή αποστολή πραγματοποίησε η Β.ΟΛΓΑ τον Σεπτέμβριο του 1943, κοντά στην Αστυπάλαια. Μαζί με τα αγγλικά αντιτορπιλικά FAULKNOR και ECLIPSE είχαν εντοπίσει γερμανική νηοπομπή. Οι Γερμανοί προσπαθούσαν ν’ αποφύγουν την αναμέτρηση. Στάθηκαν όμως άτυχοι.
Τρεις μέρες μετά την βύθιση της εχθρικής νηοπομπής στην Αστυπάλαια, η Β.ΟΛΓΑ ξαναβρέθηκε στα Δωδεκάνησα, μεταφέροντας στρατό , αντιαεροπορικά ταχυβόλα, μοτοσικλέτες, τρόφιμα και πυρομαχικά, στη Λέρο. Ήταν η πρώτη φορά μετά από 2,5 χρόνια που το πλήρωμα του Β.ΟΛΓΑ αντίκριζε ξανά ελληνικό νησί.
Το επόμενο ταξίδι όμως του ελληνικού αντιτορπιλικού στη Λέρο, θα είναι και το τελευταίο του θρυλικού πλοίου. Ενα ταξίδι που άρχισε στις 08.45 της 25ης Σεπτεμβρίου, όταν το Β.ΟΛΓΑ απέπλευσε από την Αλεξάνδρεια μαζί με το αγγλικό INTREPID με προορισμό την θαλάσσια περιοχή ανάμεσα στην Κρήτη και την Κω. Εκεί τα δύο αντιτορπιλικά θα εκτελούσαν επιθετική περιπολία για να εμποδίσουν τη διέλευση εχθρικών νηοπομπών από λιμάνια της ηπειρωτικής Ελλάδας και της Κρήτης προς τα Δωδεκάνησα. Μέχρι τις 04.15 της 26ης Σεπτεμβρίου, τα δύο πλοία περιπολούσαν στην προκαθορισμένη περιοχή, χωρίς απρόοπτα. Τότε, παίρνουν με κρυπτογραφημένο σήμα εντολή να καταπλεύσουν στη Λέρο, στις 07.00 το πρωί.
Στις 07.00 το πρωί της επόμενης ημέρας, τα δύο αντιτορπιλικά έμπαιναν στον όρμο Λακκί της Λέρου. Ηταν Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 1943, ανήμερα της θρησκευτικής εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.
Στο φυσικό λιμάνι της Λέρου υπήρχαν τρεις βρετανικές τορπιλάκατοι και ένα μικρό ιταλικό καράβι, δεμένα κοντά στην προκυμαία. Το Β.ΟΛΓΑ έδεσε κοντά στη δεύτερη είσοδο του όρμου και το INTREPID περίπου 200 μέτρα ανατολικότερα. Το πλήρωμα ήταν κουρασμένο από την ολονύχτια περιπολία κι έτσι οι περισσότεροι κατέβηκαν στα υποφράγματα για να κοιμηθούν. Στη γέφυρα έμεινε ο αξιωματικός φυλακής με τους βοηθούς του, στα πυροβόλα και τα πολυβόλα έμειναν οι πυρήνες των ομοχειριών και στις μηχανές υπήρχαν οι μηχανικοί και οι θερμαστές βάρδιας. Η γαλήνια αιγαιοπελαγίτικη μέρα έκανε τα πληρώματα των πλοίων να πιστέψουν ότι θα περνούσαν μια ήρεμη μέρα στο μέχρι τότε ασφαλές ορμητήριο της Λέρου.
Στις 10:00 το πρωί οι σειρήνες ήχησαν. Γερμανική επιδρομή από 40 stukas επιτέθηκαν στα αγκυροβολημένα πλοία. Τελικά το Β.ΟΛΓΑ βυθίστηκε, μετά από ηρωϊκή μάχη του πληρώματός του με τα γερμανικά αεροπλάνα. Απωλέσθηκαν ο κυβερνήτης, πλωτάρχης Γ. Μπλέσσας ΒΠΝ, 6 αξιωματικοί,65 υπαξιωματικοί και ναύτες.
Μαζί με το Β.ΟΛΓΑ βυθίστηκε και το αγγλικό INTREPID.
Αντιτορπιλικό Β.ΟΛΓΑ
Διαστάσεις: Μήκος: 97,5m Πλάτος: 9,7m Βύθισμα: 2,7m
Εκτόπισμα: 1.414 τόνοι
Πρόωση: 34.000 ίπποι , διπλέλικο
Ταχύτητα: 35 κόμβοι
Οπλισμός: 4 πυροβόλα των 5 ιντσών, 4 Α/Α πολυβόλα των 37 χιλ., 2 τετραπλοί Τ/Σ των 21 ιντσών.
Το 1941 αφαιρέθηκε το 4ο πυροβόλο των 5 ιντσών και οι πρυμνιοί Τ/Σ για να προστεθούν 1 Α/Α πυροβόλο 3 ιντσών, 6 πυροβόλα 20 χιλ. και συσκευή Α/Υ.
lerosnews.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS