Κοράκια τρώνε 413.000 σπίτια-380.000 εταιρείες
Ιούλιος 04, 2016Κινδυνεύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι - Στο μάτι των κερδοσκόπων η ακτοπλοΐα, τα ξενοδοχεία, τα τρόφιμα, τα νοσοκομεία - Οι δανειστές αφού καθάρισαν τους Ελληνες του ΤΧΣ καρατομούν και τους τραπεζίτες
Με σταθερά και καλά σχεδιασμένα βήματα κλιμακώνεται ο πόλεμος για τον έλεγχο του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και των 16.473 κόκκινων δανείων μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που έχει χάσει την κυριαρχία στις πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις και όλα δείχνουν ότι φτάνει η ώρα να χάσει και τον έλεγχο στις επιχειρήσεις της. Οι σαρωτικές αλλαγές στη διοίκηση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και η ξαφνική εμπλοκή στην επιλογή του νέου διευθύνοντος συμβούλου της Τράπεζας Πειραιώς είναι δύο μόνον επεισόδια της προσπάθειας που βρίσκεται σε εξέλιξη για να ελεγχθούν μέχρι το τέλος του χρόνου οι ελληνικές τράπεζες από ξένους παράγοντες και κερδοσκοπικά funds.
Η ύφεση που ξεκίνησε το 2009 και συνεχίζεται έχοντας καταστρέψει το 25% της οικονομίας μας, εκτός από τις ανθρώπινες τραγωδίες και τις υπόλοιπες επιπτώσεις δημιούργησε και 16.473 κόκκινα δάνεια μεγάλων εταιρειών, 71.000 μικρομεσαίων και 293.500 μικρών και ατομικών επιχειρήσεων. Ο πλούτος των Ελλήνων αφανίζεται και αυτή η ζημία μπορεί να μετρηθεί με τα 413.000 κόκκινα στεγαστικά και τα περί 1,9 εκατομμύρια κόκκινα καταναλωτικά δάνεια.
Ο απολογισμός της οικονομικής και κοινωνικής φρίκης είναι ο θησαυρός που μεθοδεύουν να εκμεταλλευτούν τα λεγόμενα ιδιωτικά κεφάλαια υψηλής μόχλευσης, περισσότερο γνωστά σαν hedge funds ή «γύπες των αγορών».
Ο έλεγχος των ελληνικών τραπεζών από τα κερδοσκοπικά κεφάλαια είναι το μέσο για να εκμεταλλευτούν τις υπεραξίες που κρύβει ο κατεστραμμένος παραγωγικός ιστός. Και είναι εύκολο τεχνικά, καθώς με την απαξίωση τιμών και αξιών αρκούν π.χ. 200 εκατ. για να αποκτήσει ένα hedge fund το 15% της Τράπεζας Πειραιώς, έχοντας έτσι άμεση πρόσβαση σε ένα ενεργητικό, δηλαδή περιουσιακά στοιχεία αξίας 85 δισ. ευρώ. Η συγκεκριμένη τράπεζα διαθέτει στα χαρτοφυλάκιά της το 35% των χρηματοδοτήσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις και το 40% των μικρομεσαίων. Και αν αυτό δεν είναι ικανοποιητικό πεδίο για τις επιχειρηματικές επιδιώξεις των hedge funds, ταυτόχρονα επηρεάζει και τα 320 δισ. του συνολικού ενεργητικού των ελληνικών τραπεζών, αφού τα περισσότερα μεγάλα δάνεια είναι κοινοπρακτικά.
Η παράδοση των τραπεζών στους ξένους οδηγεί σε αφελληνισμό των αποφάσεων. Η χώρα ουσιαστικά παραχωρεί την ελληνική επιχειρηματικότητα. Ολα αυτά ακούγονται θεωρητικά, ωστόσο επηρεάζουν άμεσα τον απλό πολίτη και την οικονομία. Αυτές τις ημέρες παρακολουθούν όλοι τις εξελίξεις στον Μαρινόπουλο. Μετά από 100 χρόνια επιχειρηματικής δράσης, η βασική εταιρεία της οικογένειας Μαρινόπουλου κατέρρευσε.
Μπορεί ο κόσμος να νομίζει ότι η προσπάθεια διάσωσης παίζεται στα δικαστήρια ή σε κλειστά επιχειρηματικά συμβούλια, ο πυρήνας, όμως, αυτής της προσπάθειας για να διασωθεί ο μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας στις λιανικές πωλήσεις είναι σε ένα τραπέζι στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης με τους εκπροσώπους των τραπεζών Alpha, Εθνική, Πειραιώς και Eurobank αναζητούν τη λύση για να σωθούν θέσεις εργασίας και να αποφευχθεί ένα ντόμινο χρεοκοπιών στην αγορά. Μπορεί τελικά η προσπάθεια να μην τελεσφορήσει και οι αλλεπάλληλες συσκέψεις να πάνε χαμένες, όμως τι ελπίδες θα είχε ο κ. Φλαμπουράρης ή ο αυριανός διάδοχός του στο ίδιο τραπέζι, αν απέναντί του έχει εκπροσώπους hedge funds;
Το ίδιο έργο παίχτηκε και στην περίπτωση του Βερόπουλου. Οταν η ομώνυμη αλυσίδα σούπερ μάρκετ πιεζόταν, αρχικά συμφωνήθηκε με τις τράπεζες και δόθηκε στον Σκλαβενίτη η θυγατρική Χαλκιαδάκης στην Κρήτη ώστε να μειωθούν οι δανειακές υποχρεώσεις. Οταν ο Βερόπουλος γονάτισε από τα προβλήματα, ο από μηχανής Θεός ήταν και πάλι οι τράπεζες, οι οποίες προώθησαν το deal της απορρόφησης από τη Μy Market της οικογένειας Παντελιάδη.
Ο θησαυρός των κόκκινων δανείων δεν είναι ένας ανώνυμος σωρός από σκουπίδια. Επηρεάζει χιλιάδες θέσεις εργασίας και πολλές γνωστές επιχειρήσεις, όπως τη Euromedica, τη ΜΕΒΓΑΛ, τη Shelman, τη Χαλυβουργική, τη Χαραγκιώνης, την εταιρεία Ι.Χ. Θεοχαράκης, τη Hotel Club Λουτράκι, τη ΒΙΚΗ, τα ξενοδοχεία «Καψής» στα Δωδεκάνησα και πολλές άλλες που έχουν κάνει συμφωνίες για τα δάνειά τους με τις τράπεζες και μπορούν να ανακάμψουν αν η οικονομία σταθεροποιηθεί. Συνολικά το 10% των κόκκινων επιχειρηματικών χαρτοφυλακίων είναι από ξενοδοχειακές μονάδες.
Οι αξίες που κρύβονται πίσω από τα κόκκινα δάνεια είναι εντυπωσιακές. Χαρακτηριστική περίπτωση, η ακτοπλοϊκή Hellenic SeaWays. Οι μετοχές της ήταν απαξιωμένες και τις αποτιμούσαν μόλις σε λίγες δεκάδες σεντ. Η άνοδος του τουρισμού και η πτώση του πετρελαίου αναζωογόνησαν τον κλάδο και το αφεντικό των Μινωικών Γραμμών, Εμανουέλε Γκριμάλντι, αποφάσισε να αποκτήσει τον έλεγχό της. Οι δημόσιες προσφορές των Μινωικών Γραμμών σήμερα είναι στα 4 ευρώ ανά μετοχή για μικρά πακέτα και κατόπιν συμφωνίας για τα μεγάλα. Το 40% της εταιρείας ελέγχεται από την Πειραιώς που μετοχοποίησε τα δάνειά της. Αν το πακέτο είχε πουληθεί, οι υπεραξίες που δημιουργήθηκαν σήμερα θα είχαν περάσει σε άλλα χέρια και οπωσδήποτε όχι στην τράπεζα, στην οποία, σημειωτέον, συμμετέχει και το ΤΧΣ με 27%.
Τα hedge funds πουθενά στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο δεν μπορούν να ελέγχουν τράπεζα. Και αυτό λόγω του κερδοσκοπικού χαρακτήρα τους. Ο στόχος τους είναι το απόλυτο κέρδος. Ο επενδυτής ουσιαστικά αγοράζει το μυαλό του διαχειριστή, ο οποίος πρέπει να εντοπίσει ευκαιρίες και, αν δεν υπάρχουν, να τις δημιουργήσει. Υπάρχει μόνον ένα περιστατικό όπου το Lone Star (το οποίο διαχειρίζεται και hedge fund) αγόρασε μια τράπεζα στη Νότιο Κορέα. Οταν ήθελε να πουλήσει για να πάρει τα κέρδη του, ξέσπασε σοβαρή διαμάχη με την κυβέρνηση. Στην Ελλάδα ειδικά μετά τη δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση τα hedge funds έκαναν έντονη την παρουσία τους στα μετοχολόγια των τραπεζών. Στην περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς, συμμετέχει στο Δ.Σ. το hedge fund του Τζον Πόλσον. Είναι οξύμωρο ΕΚΤ και ευρωπαϊκοί θεσμοί να επιβάλλουν στις ελληνικές τράπεζες επιτρόπους στα Δ.Σ., ελεγκτικές εταιρείες, ξένους προέδρους επιτροπών, εξαντλητικές αναφορές για τα πάντα και την ίδια στιγμή να επιτρέπουν σε εκπροσώπους hedge funds να συμμετέχουν στα συμβούλια χωρίς κανέναν κανονιστικό έλεγχο.
Η συμμετοχή εκπροσώπων επενδυτικών κεφαλαίων σε κεντρικά όργανα αποφάσεων στις τράπεζες σημαίνει ότι έχουν άμεση πληροφόρηση για τις εταιρικές εξελίξεις σε όλη τη χώρα. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν ανοίγει μια κερκόπορτα για τη λεηλασία των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων και της επιχειρηματικότητας;
Μέσα από την αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων θα αλλάξει μορφή ή ιδιοκτησιακό καθεστώς πάνω από το ήμισυ της παραγωγικής δομής της χώρας, με κίνδυνο η διαδικασία αυτή να είναι υπό τον έλεγχο ξένων συμφερόντων, χωρίς ουδείς, ούτε η ελληνική κυβέρνηση, να έχει δυνατότητα παρέμβασης.
Οι κυβερνητικές ευθύνες είναι τεράστιες καθώς είτε από άγνοια, είτε από πίεση αποδέχθηκαν συμφωνίες που επιτρέπουν τη βίαιη αναδιάταξη του παραγωγικού ιστού της χώρας. Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την εμπλοκή στην επιλογή του διευθύνοντος συμβούλου της Πειραιώς, που υποκινήθηκε από το hedge fund του Τζον Πόλσον με τη σφραγίδα του SSM, οι δανειστές προχωρούν και στο ξήλωμα των Ελλήνων από το ΤΧΣ που ελέγχει τις τράπεζες.
Τα στελέχη του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας υπόκεινται επίσης σε διαδικασία αξιολόγησης από ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων (που ελέγχουν επίσης οι θεσμοί) και η οποία απέρριψε τα περισσότερα στελέχη της διοίκησης και της εκτελεστικής επιτροπής, παρότι αυτά είχαν διοριστεί μόλις πριν από έναν χρόνο και έφεραν εις πέρας το δύσκολο έργο της ανακεφαλαιοποίησης με επιτυχία, όπως αναγνώρισαν άλλωστε πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Είναι προφανές ότι το σχέδιο αφελληνισμού των τραπεζών τέθηκε σε εφαρμογή και είναι ζήτημα χρόνου να επιβληθούν αλλαγές προσώπων και στις άλλες τράπεζες, εξέλιξη που η αγορά προεξοφλεί ότι θα συμβεί το αργότερο μέχρι το τέλος του χρόνου.
Δίνουν στα hedge funds τα κλειδιά για τα «πυρηνικά»
Η κυβέρνηση προφανώς δεν έχει καταλάβει τη σημασία του αφελληνισμού των τραπεζών. Εάν τα funds ελέγξουν τις τράπεζες, μπορούν να ελέγξουν και τις δανεισμένες εταιρείες.
Συγκεκριμένα οι μεγάλοι κίνδυνοι είναι:
■ Ο πλήρης έλεγχος της επιχειρηματικής πίστης, που σημαίνει ότι έχουν τη δυνατότητα να κοκκινίσουν και καλά δάνεια. Οι τράπεζες χρηματοδοτούν εταιρείες που έχουν πρόσκαιρα προβλήματα ρευστότητας επειδή είναι υγιείς. Αν δεν στηριχτούν με κεφάλαιο κίνησης τέτοιες επιχειρήσεις σε δύσκολες συγκυρίες, είναι θέμα χρόνου να γίνουν προβληματικές και η ελεγχόμενη τράπεζα να κάνει απαιτητό το δάνειο. Μάλιστα η ελεγχόμενη τράπεζα θα μπορεί να εγκρίνει και δάνεια σε επενδυτές επιλογής της για να αγοράσουν την «προβληματική» εταιρεία.
■ Η ανακατανομή των προβλέψεων μεταξύ κλάδων και εταιρειών.
Ενα φιλικό fund που ενδιαφέρεται να αγοράσει ένα πακέτο δανείων, μπορεί να κάνει μια χαμηλή προσφορά στην τράπεζα. Ο όγκος των προβλέψεων κατανέμεται κατάλληλα ώστε η τράπεζα να φαίνεται ότι έχει σβήσει μεγάλο μέρος της ζημίας, οπότε το εξωφρενικά χαμηλό τίμημα του fund δείχνει εύλογο και αποδεκτό.
■ Ο έλεγχος διάθεσης προβληματικών δανείων. Η τράπεζα φτιάχνει σκόπιμα μεγάλα πακέτα προβληματικών δανείων προκειμένου να αποκλειστούν οι ανεπιθύμητοι και να κινητοποιηθούν οι «ομόσταυλοι» των ξένων φορέων που ελέγχουν τις τράπεζες.
■ Η επίδραση στα άλλα πιστωτικά ιδρύματα. Στα κοινοπρακτικά δάνεια η ελεγχόμενη τράπεζα μπορεί με διάφορες αφορμές (trigger events) να κάνει απαιτητό ακόμη και το τμήμα του κοινοπρακτικού δανείου που της ανήκει, δημιουργώντας ανεπιθύμητες εξελίξεις στο σύνολο του τραπεζικού συστήματος.
Κυνηγώντας τις μπίζνες της απελπισίας
Τον έλεγχο της Τράπεζας Πειραιώς επιδιώκει να αποκτήσει ο Αμερικανός επενδυτής Τζον Πόλσον, ο οποίος μέσα από το hedge fund John Paulson and Co διαθέτει σήμερα περίπου το 10% του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας και φέρεται να εκφράζει και τα συμφέροντα άλλων ξένων funds, τα οποία αθροιστικά φτάνουν σε ποσοστό το 20%. Ο κ. Πόλσον είναι διεθνώς γνωστός για τις επενδυτικές του κινήσεις, με πιο διάσημο το σορτάρισμα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων την περίοδο της φούσκας το 2007, αλλά και την αγορά ελληνικών ομολόγων όταν αυτά βρίσκονταν στο ναδίρ τους, λίγο πριν ανακάμψουν οι τιμές τους το 2012. Η επιχειρηματική στόχευσή είναι καταφανώς προσανατολισμένη όχι στα μερίσματα μέσα από την κερδοφορία της Τράπεζας Πειραιώς, αλλά στην αξιοποίηση των κόκκινων δανείων, αφού ειδικεύεται στην εκμετάλλευση πτωχευμένων εταιρειών.
Το ίδιο το προφίλ της εταιρείας του παραπέμπει σε εταιρείες οι οποίες διεθνώς αποκαλούνται «κοράκια» (vulture funds), καθώς ειδικεύεται στις λεγόμενες distress business, που θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε ως «μπίζνες της απελπισίας ή της δυστυχίας», καθώς έχουν να κάνουν με την αξιοποίηση ευκαιριών από πτωχεύσεις. Οπως αναφέρεται στο site της εταιρείας, «η Paulson & Cο ιδρύθηκε το 1994, είναι εταιρεία διαχείρισης επενδύσεων ειδικευόμενη σε στρατηγικές εκμετάλλευσης ευκαιριών (σ.σ.: το λεγόμενο αρμπιτράζ) από ειδικά γεγονότα, όπου περιλαμβάνεται αρμπιτράζ συγχωνεύσεων, αναδιοργανώσεις πτωχεύσεων και πιστώσεις «απελπισίας» (distress credit), δομημένες πιστώσεις, ανακεφαλαιοποιήσεις, επιχειρηματικές αναδιαρθρώσεις και άλλες εταιρικές διαδικασίες».
Με απλά λόγια το «αρμπιτράζ» σημαίνει ότι όταν υπάρχει π.χ. μια εταιρεία που αντιμετωπίζει προβλήματα, η αξία της είναι πολύ χαμηλότερη από εκείνη που αξίζει υπό κανονικές συνθήκες και εταιρείες όπως εκείνη του κ. Πόλσον εκμεταλλεύονται τη διαφορά, αγοράζοντας φθηνά για να πουλήσουν ακριβά. Σε άλλο σημείο της ταυτότητας της Paulson & Co αναφέρεται ότι η εταιρεία, εκτός από τα hedge funds «διαχειρίζεται μη εισηγμένες κεφαλαιουχικές εταιρείες (private equity funds) ακινήτων, οι οποίες εστιάζουν σε διάφορους τύπους ευκαιριών ακίνητης περιουσίας από πτώχευση».
Με λίγα λόγια είναι σαφές από το προφίλ της εταιρείας ότι στόχος του κ. Πόλσον δεν είναι το μακροπρόθεσμο όφελος από την ανάπτυξη των τραπεζικών εργασιών της Τράπεζας Πειραιώς ταυτόχρονα με την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας -όπως υποτίθεται ότι είναι το σχέδιο για την ελληνική οικονομία-, αλλά επιδιώκει να αποκτήσει τον έλεγχο της διοίκησης για να βρεθεί σε θέση ισχύος και να επωφεληθεί το μέγιστο από τη διαδικασία των μαζικών πτωχεύσεων εταιρειών με κόκκινα δάνεια και από την εκμετάλλευση των περιουσιακών τους στοιχείων.
Είναι σαφές ότι στη διαδικασία της αναδιάρθρωσης των επιχειρηματικών δανείων, καθοριστικό ρόλο για την τύχη των επιχειρήσεων θα παίξουν οι τράπεζες, οι οποίες θα κληθούν να αξιολογήσουν τις προσφορές που θα έχουν από τα διάφορα hedge funds.
Οι τράπεζες θα πρέπει να αποφασίσουν σε ποια τιμή θα πουλήσουν τα κόκκινα δάνεια, εάν θα αναχρηματοδοτήσουν την εταιρεία ή όχι, εν ολίγοις θα κρίνουν ποιες εταιρείες θα διατηρηθούν στη ζωή, ποιες θα κλείσουν, ποιες θα πουληθούν σε κομμάτια, πόσοι εργαζόμενοι θα παραμείνουν και εντέλει ποιοι θα κερδίσουν από αυτό.
Είναι προφανές ότι εάν κάποιος έχει θέση και στις δύο μεριές της αγοράς, δηλαδή και από τη μεριά της εταιρείας που κάνει την προσφορά για να αγοράσει το δάνειο μιας επιχείρησης αλλά βρίσκεται ταυτόχρονα και από τη μεριά της τράπεζας που κρίνει την πρόταση, θα έχει μεγάλο πλεονέκτημα και αυτό φαίνεται ότι επιδιώκει ο κ. Πόλσον.
Δηλαδή να αποκτήσει τον έλεγχο της διοίκησης της τράπεζας και μέσα από αυτήν, πρόσβαση στον «κρυμμένο θησαυρό» των κόκκινων δανείων, τα οποία ουσιαστικά είναι οι τίτλοι ιδιοκτησίας για περιουσιακά στοιχεία αξίας περί των 85 δισ. ευρώ που ανήκουν στις δανειοδοτημένες επιχειρήσεις.
Πώς γίνεται το ρεσάλτο στις τράπεζες
Η κυβέρνηση μπορεί να ειπωθεί τουλάχιστον ότι πιάστηκε στον ύπνο, καθώς το ρεσάλτο στις ελληνικές τράπεζες γίνεται μέσα από ένα σύνθετο νομικό πλέγμα και διαδικασίες που ελέγχουν απολύτως οι δανειστές. Στην περίπτωση της Τράπεζας Πειραιώς, είχε επιλεγεί μετά από διεθνή διαδικασία που διεξήγαγε εξειδικευμένη εταιρεία και η οποία διήρκεσε έξι μήνες, ένα στέλεχος που δεν είχε καμία σχέση με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και διαθέτει διεθνή εμπειρία, ο κ. Χρήστος Παπαδόπουλος. Μάλιστα προτάθηκε και από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου.
Ομως, ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM), ο οποίος υπό την αιγίδα της ΕΚΤ εποπτεύει τη λειτουργία των 750 συστημικών ευρωπαϊκών τραπεζών (μεταξύ των οποίων και οι 4 μεγάλες ελληνικές τράπεζες), ενώ είχε εγκρίνει την τοποθέτηση του κ. Παπαδόπουλου, εκ των υστέρων και συγκεκριμένα λίγες ώρες πριν από τη συνεδρίαση του Δ.Σ., απέσυρε την έγκρισή του. Είναι προφανές ότι το «πραξικόπημα» υποκινήθηκε από την πλευρά της Paulson & Co που επιθυμεί να προωθήσει πρόσωπο της δικής της επιλογής.
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν καταγγελίες προς τον SSM σχετικά με υπόθεση ξεπλύματος μαύρου χρήματος στη Standard Charter στο Ντουμπάι όπου εργαζόταν ο κ. Παπαδόπουλος. Οι καταγγελίες έγιναν για να μπλοκαριστεί η τοποθέτησή του, παρόλο που ο ίδιος μετατέθηκε στο Ντουμπάι περίπου έναν χρόνο μετά την αποκάλυψη της παραπάνω υπόθεσης.
Η ελληνική κυβέρνηση βλέπει σήμερα να χάνει τον έλεγχο του ΤΧΣ, παρόλο που πρόκειται για έναν ελληνικό δημόσιο φορέα ο οποίος διαχειρίζεται τα συμφέροντα του κράτους στις τράπεζες, ενώ την ίδια στιγμή προβάδισμα στις διοικήσεις των τραπεζών μεθοδεύεται να πάρουν ξένα στελέχη. Μέχρι πρότινος η πραγματικότητα αυτή δεν είχε γίνει αντιληπτή από το σύνολο της κυβέρνησης, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν στο παρελθόν ορισμένα στελέχη είχαν καλλιεργήσει αρνητικό κλίμα κατά των ελληνικών τραπεζών, με τις καταγγελίες περί διαπλοκής. Για τη διαπλοκή δανειστών και κερδοσκοπικών funds δεν είχαν ακούσει τίποτε.
Η Ιταλίδα από την εκτ
Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, καθώς διαφαίνεται ορατός ο κίνδυνος αφελληνισμού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της ελληνικής επιχειρηματικής και παραγωγικής βάσης, κυβερνητικά στελέχη, έστω και αργά, διαπιστώνουν το πρόβλημα. Προ ολίγων ημερών μάλιστα διαπίστωσαν ότι το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί για την αξιολόγηση είναι ασφυκτικό, κατ’ ουσία παράλογο και σαφώς εξευτελιστικό.
Για παράδειγμα απαιτείται οι υποψήφιοι να έχουν τουλάχιστον 10ετή εμπειρία στη διεθνή τραπεζική αγορά, αλλά στην εμπειρία αυτή δεν περιλαμβάνεται η προϋπηρεσία σε άλλες θέσεις του χρηματοπιστωτικού κλάδου, όπως π.χ. σε επενδυτικές εταιρείες, ασφαλιστικές κ.λπ. Ταυτόχρονα υπάρχει ο εξευτελιστικός όρος να μην έχουν καμία σχέση με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Η Γερμανία θα δεχόταν ποτέ στις τράπεζές της να τοποθετηθούν στελέχη που δεν έχουν σχέση με το γερμανικό τραπεζικό σύστημα; Με αυτό το δρακόντειο πλαίσιο κλείνει ο δρόμος σε στελέχη από την Ελλάδα. Είναι χαρακτηριστικό, όπως έλεγαν πηγές με γνώση του θέματος, ότι το τελευταίο διάστημα αναζητούν Ελληνες για την πλήρωση θέσεων και δεν μπορούν να βρουν πρόσωπα που πληρούν τις προϋποθέσεις.
Το παράλογο της υπόθεσης έγινε ευρύτερα αντιληπτό όταν απερρίφθη Ιταλίδα τραπεζικός η οποία είχε επιλεγεί για τοποθέτηση σε θέση στο Δ.Σ. ελληνικής τράπεζας, παρότι είχε δεκαετή εμπειρία σε υψηλή θέση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με το σκεπτικό ότι η ΕΚΤ δεν είναι τράπεζα κατά την έννοια των προδιαγραφών που έχουν τεθεί!
Η υπόθεση μάλιστα έφτασε και στον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ο οποίος γνώριζε προσωπικά το συγκεκριμένο στέλεχος και είχε μάλιστα πολύ θετική γνώμη για εκείνη, οπότε η ελληνική πλευρά έθεσε το θέμα της αλλαγής των προδιαγραφών και των προϋποθέσεων προς το ελαστικότερο και… το λογικότερο. Παρόλο, όμως, που αρχικά υπήρξε θετική υποδοχή από ορισμένους κύκλους των δανειστών, τελικά απερρίφθησαν οι όποιες αλλαγές, με αποτέλεσμα το μπλόκο στα ελληνικά στελέχη να παραμένει.
Ποια hedge funds μετέχουν στις ελληνικές τράπεζες
Δεύτερη φύση αποτελούν τα hedge funds για τις ελληνικές τράπεζες, κυρίως μετά τη δεύτερη ανακεφαλαιοποίηση. Ποια, όμως, είναι τοποθετημένα αυτή την περίοδο στις ελληνικές τράπεζες: Μετά την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση, λοιπόν, στην Τράπεζα Πειραιώς συμμετέχει με 6,64% το fund John Paulson & Co του κ. Τζον Πόλσον. Στην ίδια τράπεζα πρόσφατα τοποθετήθηκε το Alden Group Capital με 6,64%, με διαχειριστή τον κ. Τζον Γουόλεν. To εν λόγω fund είναι φιλικό προς τις επιδιώξεις του κ. Πόλσον - η τοποθέτηση μάλιστα πραγματοποιήθηκε σε υψηλή τιμή σε σύγκριση με σήμερα. Στην Alpha Bank, το fund του κ. Πόλσον συμμετέχει με ποσοστό 7,32%. Στην ίδια τράπεζα ποσοστό χαμηλότερο του 5% κατέχει το Baupost του κ. Σεθ Κλάρμαν (σημ.: το συγκεκριμένο fund έκανε την πρώτη αγορά κόκκινων δανείων στην Ελλάδα εξαγοράζοντας τα δάνεια της Citigroup που αποχώρησε από τη χώρα).
Στην Alpha Bank πρόσφατα έγινε επαφή και με δυο σημαντικά funds, τα Discovery Capital Management και D.Ε. Shaw. Αλλα funds συμμετέχουν με μικρότερα ποσοστά σε Εθνική και Eurobank.
protothema.gr
Δριμύ κατηγορώ του Τσακαλώτου στους δανειστές - ΒΙΝΤΕΟ
Ιούλιος 03, 2016Δριμύ κατηγορώ κατά της στάσης των εκπροσώπων των δανειστών και των τεχνικών κλιμακίων εξαπολύει ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, με επιστολή του προς τους προϊσταμένους του κουαρτέτου.
Σύμφωνα με πληροφορίες του MEGA, o κ. Τσακαλώτος ανεβάζει τους τόνους απέναντι στους Μπενουά Κερέ (ΕΚΤ), Πολ Τόμσεν (ΔΝΤ), Πιερ Μοσκοβισί (Κομισιόν) και Κλάους Ρέγκλινγκ (ESM), καταγγέλλοντας τη στάση των υφισταμένων τους κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης.
Στην δεκασέλιδη επιστολή γίνεται λόγος για υπονομευτικές κινήσεις των τεχνικών κλιμακίων, για καθυστερήσεις και αναβολές, για παράλογες απαιτήσεις, αλλά και για ευθεία παρέμβαση στην εθνική νομοθεσία.
Δείτε το βίντεο από το MEGA:
enikos.gr
Δημοσκόπηση Pulse: Μπροστά η ΝΔ με διαφορά 6,5%
Ιούνιος 29, 2016Ειδικότερα, η δημοσκόπηση καταγράφει προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ με διαφορά 6,5% στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή επί των εγκύρων ψηφοδελτίων.
Αναλυτικά τα ποσοστά έχουν ως εξής:
ΝΔ: 30%,
ΣΥΡΙΖΑ 23,5%,
Χρυσή Αυγή 6,5%,
ΚΚΕ 5,5%,
Δημοκρατική Συμπαράταξη 5,5%,
Ένωση Κεντρώων 3%,
Ποτάμι 2,5%,
ΑΝΕΛ 2,5%,
ΛΑΕ 2,5%,
Πλεύση Ελευθερίας 2,5%,
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1%,
Άλλο Κόμμα 3,5%,
Αναποφάσιστοι 8,5%,
Δεν Απαντούν 3%.
Η ΝΔ καταγράφει παράσταση νίκης 52% έναντι 29% του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία ο Κυριάκος Μητσοτάκης προηγείται με 29% έναντι 22% του Αλέξη Τσίπρα.
Στην ίδια δημοσκόπηση οι πολίτες αξιολογούν αρνητικά τη συμφωνία κυβέρνησης - δανειστών σε ποσοστό 78% (έναντι 17% θετικά), ενώ στο ερώτημα αν η σημερινή οικονομική πολιτική οδηγεί στην ανάπτυξη το 79% απαντούν «όχι» (έναντι 16% που απαντούν «ναι»).
Θετική είναι η αξιολόγηση από τους ερωτηθέντες της επένδυσης στο Ελληνικό σε ποσοστό 64%, έναντι 30% που την κρίνουν αρνητικά.
Σε ερώτημα για τις συνέπειες του Brexit για την Ευρώπη και τους λαούς της το 45% των ερωτηθέντων την κρίνουν ως αρνητική εξέλιξη, έναντι 27% που τη θεωρούν θετική και 16%που την αξιολογούν ως ουδέτερη. Σε ανάλογο ερώτημα για τις συνέπειες του Brexit στην Ελλάδα το 41% τη χαρακτηρίζουν αρνητική εξέλιξη, το 25% ουδέτερη και το 20% θετική.
Δείτε αναλυτικά τη δημοσκόπηση
Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και καθηγητής Ιατρικής μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις διαφορές του με τον Αλέξη Τσίπρα, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ αλλά και την κρίση στον χώρο της Κεντροαριστεράς
Πολλοί αυτοπαρουσιάστηκαν ως στενοί συνομιλητές του Ανδρέα Παπανδρέου μετά τον θάνατό του. Ελάχιστοι όμως είχαν αυτόν τον ρόλο. Ενας από αυτούς ήταν ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Κρεμαστινός. Ο αντιπρόεδρος της Βουλής, πρώην υπουργός Υγείας και προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου τα τελευταία οκτώ χρόνια της ζωής του μιλάει στα «ΝΕΑ» για τον ιστορικό ηγέτη του ΠΑΣΟΚ. Εξηγεί πώς πέτυχε να ενώσει όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα και να προσδώσει κινηματική προοπτική στον χώρο. Στηριζόμενος στα απτά ιστορικά γεγονότα, όπως επισημαίνει, απαντά στο πώς θα διαχειριζόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την ελληνική κρίση αλλά και τη δοκιμασία που βιώνει σήμερα η Κεντροαριστερά. Παραλλήλως τοποθετείται στη σύγκριση, που συχνά γίνεται, του σημερινού Πρωθυπουργού με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Προς το παρόν εντοπίζει, όμως, μόνο εξωτερικές ομοιότητες. «Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση» λέει.
Συχνά γίνεται η σύγκριση - ενδεχομένως και σκόπιμα. Εσείς βλέπετε να έχει ο Αλέξης Τσίπρας έστω και την παραμικρή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου;
Αναμφισβήτητα ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει με τον Ανδρέα Παπανδρέου εξωτερικά. Εχει τον ίδιο φαινότυπο στην έκφραση. Αλλά πρέπει να μοιάσει και στην ουσία. Ο Ανδρέας ποτέ δεν θα συγκυβερνούσε με ένα κόμμα που ιδεολογικά δεν θα συμβάδιζε με τις απόψεις του. Ποτέ δεν θα παραχωρούσε σε άλλο κόμμα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Το '81 κράτησε ο ίδιος, ως υπουργός, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας με αναπληρωτή τον Δροσογιάννη.
Ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας πρότεινε τον κ. Σαρτζετάκη, παρότι συμπαθούσε και εκτιμούσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και το έλεγε δημόσια. Αποφάσισε ότι δεν μπορεί ένα αριστερό ή κεντροαριστερό κόμμα, σοσιαλιστικό όπως το ΠΑΣΟΚ, να προτείνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας που να μη φωτογραφίζει την πολιτική του τάση.
Πάνω στον τάφο του αναγράφεται το πιστεύω του «Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες». Ποτέ δεν θα διανοούνταν να εκχωρήσει την εκμετάλλευση ή αξιοποίηση - όπως θέλετε πείτε το - της χώρας για 99 χρόνια στους δανειστές της.
Εάν λοιπόν ξεκαθαρίσει ο Αλέξης Τσίπρας τι ακριβώς εκπροσωπεί, τότε ασφαλώς θα είναι ευπρόσδεκτος στην ομάδα των κεντροαριστερών κομμάτων. Και τούτο γιατί τα περισσότερα ιστορικά στελέχη της Αριστεράς έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, διαφωνώντας με την πολιτική του. Κατά συνέπεια είναι δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος την πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά, κοιτάξτε, στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί. Από τις πράξεις ωστόσο κρίνονται όλοι. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές; Αυτό είναι το θέμα. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του '81 ήταν πράγματι μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Τι απαντάτε σε αυτούς που λένε ότι η κληρονομιά του Ανδρέα είναι μια «κληρονομιά δημοσιονομικής εκτροπής», με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα μπήκε στην τροχιά του χρέους τη δεκαετία του '80 επί ΠΑΣΟΚ;
Ο Παπανδρέου παρέλαβε την Ελλάδα με χρέος 25% του ΑΕΠ. Ο Ανδρέας όμως πάντα υποστήριζε ότι το χρέος είναι ο δεύτερος παράγοντας για μια χώρα. Ο πρώτος είναι η ανάπτυξη, η παραγωγή και οι επενδύσεις. Χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Ιαπωνία έχουν τα υψηλότερα χρέη, της τάξεως τρισεκατομμυρίων. Ωστόσο το χρέος δεν τις ενοχλεί διότι έχουν ανάπτυξη. Ο Ανδρέας προσπάθησε με τα μεσογειακά προγράμματα και τα ευρωπαϊκά προγράμματα Ντελόρ να δώσει έναν αναπτυξιακό ρυθμό στη χώρα και παράλληλα εφάρμοζε πολιτική εναλλάξ παροχών και λιτότητας. Ο Ανδρέας δεν ήταν ένας απλός οικονομολόγος, ήταν ένας από τους πιο μεγάλους οικονομολόγους της Αμερικής την εποχή εκείνη. Δεν έκανε λοιπόν πράγματα τα οποία θα εξέθεταν τη χώρα σε χρεοκοπία. Γι' αυτό και το 1993 επεδίωξε σταθεροποίηση των οικονομικών δεικτών της χώρας. Οι προϋπολογισμοί του '94 και του '95 ήταν πλεονασματικοί, παρότι η χώρα είχε χρέος. Ετσι, μείωνε το χρέος και δημιουργούσε συνθήκες ανάπτυξης. Το πρόβλημα είναι τι συνέβη μετά. Δεν ακολουθήθηκε ο κανόνας Παπανδρέου. Οι παροχές, οι διορισμοί, οι αλόγιστες αυξήσεις οδήγησαν στο 2009. Οταν έχουμε διορισμούς την περίοδο 2004-2009 (περίπου 850.000 μονίμων στο Δημόσιο) και παράλληλα τετραπλασιασμό των καταναλωτικών κονδυλίων της Υγείας (το 2004 είχε άνοιγμα 4 δισ. ευρώ και το 2009 είχε 17 δισ.), τότε αυτή η αλόγιστη συμπεριφορά έφερε την κατάρρευση. Ο Παπανδρέου δεν ήταν υποστηρικτής του «δανείζομαι για να περνάω καλύτερα» αλλά του «δανείζομαι για να επενδύω και να παράγω». Αυτή ήταν η θέση του και φυσικά πέτυχε την καλύτερη ανακατανομή υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων που έγινε στην Ελλάδα από την εποχή του Καποδίστρια.
Το μπαλάκι των κατηγοριών για τους διορισμούς ανταλλάχθηκε πολλές φορές στο παρελθόν μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτοί όμως δεν έγιναν και από τα δύο κόμματα;
Ο Παπανδρέου το 1993 δεν διανοήθηκε να κάνει κανέναν διορισμό, όταν ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση της χώρας. Τότε ψηφίστηκε ο λεγόμενος «νόμος Πεπονή», το ΑΣΕΠ, που ήταν φυσικά νόμος Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε είχε πει ότι «το τιμόνι πρέπει να στραφεί ανάποδα» και το είχε εφαρμόσει στην πράξη με σχετική εντολή που έδωσε στον τότε υπουργό Οικονομικών Αλέκο Παπαδόπουλο. Είχε προειδοποιήσει για την κατάρρευση της χώρας. Δεν μπορούμε λοιπόν να λέμε και να επικαλούμεθα πράγματα αβάσιμα. Οταν είχε εφαρμόσει την πολιτική των παροχών την περίοδο '81-'89 με υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Αρσένη και είδε ότι τα πράγματα ξεφεύγουν, τότε άλλαξε τον υπουργό και έβαλε τον Κώστα Σημίτη, ο οποίος πράγματι τότε πέτυχε σταθεροποίηση της οικονομίας με λιτότητα - επαναλαμβάνω - όχι σημερινής μορφής αλλά απλώς διακοπής των παροχών. Ο Παπανδρέου στην οικονομία κυριολεκτικά έπαιζε συνεχώς ώστε να κερδίζει η χώρα και οι άνθρωποί της. Αυτό το παιχνίδι σήμερα δεν μπορεί να παιχθεί.
Πώς θα αντιμετώπιζε ο Ανδρέας την κρίση του χώρου της Κεντροαριστεράς;
Ο Ανδρέας καταρχήν πέτυχε να ενώσει στην ουσία όλες τις τάσεις της Αριστεράς σε ένα κόμμα. Αυτό ήταν ένα δικό του επίτευγμα διότι το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Και γι' αυτό το ονόμασε Κίνημα, δηλαδή κάτι που εξελίσσεται μέχρι να φτάσει στην τελική του μορφή. Και το προσάρμοζε πάντα στις διεθνείς συνθήκες. Ολοι πρέπει να περιοριζόμαστε στα απτά ιστορικά γεγονότα για να απαντήσουμε. Ούτε να ωραιοποιούμε την προσωπικότητά του αλλά, κυρίως, ούτε να τον κατηγορούμε εκεί ακριβώς όπου θα έπρεπε να τον επαινούμε.
Η Φώφη Γεννηματά έχει πιθανότητες να επιτύχει την ενότητα του χώρου, όπως ο Ανδρέας;
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκλέχθηκε με κύρια εντολή από το εκλογικό σώμα να ενώσει την Κεντροαριστερά σε ένα κόμμα εθνικής ευθύνης. Και βρίσκεται σήμερα στον δρόμο αυτής της προσπάθειας. Κάλεσε όλα τα κόμματα που προήλθαν κυρίως από τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ να σχηματίσουν τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διατηρώντας όμως την αυτοτέλειά τους - τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Επειτα, η Συμπαράταξη θα εξέλεγε τελικά τον αρχηγό της. Ομως, οι προσωπικές φιλοδοξίες των ανθρώπων δεν είναι κάτι που καταπολεμάται εύκολα. Οι αρχηγοί έστω και μικρών κομμάτων θέλουν να διατηρήσουν τις θέσεις τους και τα προνόμιά τους. Οι πρώην βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που εκλέχθηκαν με αντιμνημονιακά συνθήματα, μερικοί από τους οποίους βρίσκονται σε υπουργικές θέσεις, θέλουν να διατηρήσουν τα έδρανά τους. Πώς να δεχθούν εύκολα να πουν στον κόσμο την αλήθεια; Οτι, δηλαδή, επλανήθησαν και με τις ανερμάτιστες υποσχέσεις τους οδήγησαν τη χώρα στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα; Τώρα, για το ΠΑΣΟΚ ο δρόμος είναι ανηφορικός. Δύσκολος δρόμος, αλλά μονόδρομος. Πρέπει να πει όλη την αλήθεια για τους πάντες και τα πάντα στον κόσμο. Να πείσει τους παλιούς ψηφοφόρους του ότι εξαπατήθηκαν από τις σειρήνες του λαϊκισμού.
Και τι πρέπει να κάνει;
Η απάντηση είναι μονόδρομος. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να απευθυνθεί απευθείας προς τον κόσμο με όλα τα στελέχη της. Να κάνει διάλογο και να εξηγήσει πως το μεγάλο λάθος που έγινε από πλευράς ΠΑΣΟΚ ήταν να παραλάβει τη χρεοκοπία από την κυβέρνηση της ΝΔ κι αντί να πει ότι αυτή είναι η κυρίως υπεύθυνη, ανέλαβε μόνο του να οδηγήσει τη χώρα σε αυτό το οικονομικό τσουνάμι. Και φυσικά να κατέβουν διαμαρτυρόμενοι οι πάντες. Ακόμα και η ΝΔ μαζί με όλες τις πολιτικές τάσεις είχαν έρθει έξω από τη Βουλή και ζητούσαν «να καεί». Αυτό το πολιτικό λάθος λοιπόν θα πρέπει να καταλάβει ο κόσμος. Τον εξαπάτησαν και σήμερα σηκώνουν τα χέρια, ομολογούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσουμε έναν δρόμο. Αυτόν βέβαια αν τον είχαν ακολουθήσει από την αρχή, με μια συγκυβέρνηση όλων των τάσεων, σήμερα η χώρα δεν θα είχε ούτε δεύτερο ούτε τρίτο και τέταρτο Μνημόνιο. Υπάρχουν λοιπόν τεράστιες ευθύνες, γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ και η κ. Γεννηματά προσωπικά ζητούν συνέχεια την εξεταστική επιτροπή. Να ξεκινήσει από όσο θέλει μακριά, αλλά τουλάχιστον από τότε που η χώρα μπήκε στην ΕΕ, για να κατανεμηθούν οι ευθύνες, ποιοι ακριβώς οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και με ποιον τρόπο. Αυτή η επιτροπή όμως δεν προχώρησε γιατί το ΠΑΣΟΚ θα εμφανιζόταν τελικά ως κατήγορος και όχι ως κατηγορούμενος.
Τι στάση πιστεύετε ότι πρέπει να τηρήσει το ΠΑΣΟΚ στον εκλογικό νόμο;
Για να πει το ΠΑΣΟΚ «ναι» στην απλή αναλογική με το όριο του 3%, πρέπει και τα κόμματα του λεγόμενου ευρωπαϊκού τόξου - και ιδιαιτέρως ο ΣΥΡΙΖΑ - να δεσμευθούν ότι πάση θυσία θα συμμετέχουν σε κυβέρνηση και δεν θα φύγουν στην αντιπολίτευση για να υπονομεύσουν το έργο της οποιασδήποτε κυβέρνησης. Ο εκλογικός νόμος αν είναι αναλογικότερος θα πρέπει να συμβάλει στη δημιουργία μιας τέτοιας συγκυβέρνησης, η οποία θα πείσει ότι αυτά που θα διεκδικήσει θα είναι σταθερά ώστε να αποκτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών. Κυβερνήσεις που αμφισβητούνται από τις αξιωματικές αντιπολιτεύσεις δεν είναι ικανές να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Αυτό συνέβη με όλες τις κυβερνήσεις που έχουμε σήμερα, μηδέ της σημερινής εξαιρουμένης.
Ως γιατρός του, ζήσατε οκτώ χρόνια τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πώς ήταν ως άνθρωπος; Διαπιστώσατε ποτέ ότι φοβόταν τον θάνατο;
Μπορώ να σας πω με σιγουριά και βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη φοβάται τον θάνατο. Ωστόσο, μου έκανε μεγάλη εντύπωση ότι στον γιατρό του δεν έδινε την εικόνα του μέσου ανθρώπου που τρομοκρατημένος τον κοιτάζει στα μάτια και του λέει «τι θα απογίνω;». Ο Παπανδρέου ήταν μια περίεργη προσωπικότητα ανθρώπου που σε κοιτούσε και σου έδινε την αίσθηση ότι η αγωνία του θανάτου δεν τον απασχολεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ήταν υπεράνθρωπος. Δεν είδα έναν άνθρωπο φοβικό, τρομοκρατημένο μπροστά στον κίνδυνο του επερχόμενου θανάτου, διότι η πνευματική του κατάσταση ήταν τέτοια που αντιλαμβανόταν πλήρως τα πάντα. Ήταν για τη δική μου εμπειρία, ως γιατρού, μία από τις σπάνιες - για να μην πω μοναδική - περιπτώσεις που αντιμετωπίζουν με αυτόν τον τρόπο το φάντασμα του θανάτου. Κι αυτή ίσως η συμπεριφορά του εξηγεί πολλά κομμάτια της προσωπικότητάς του διότι δεν ήταν εύκολο να διαβάσεις τον Ανδρέα. Όλοι λένε ότι ήταν εσωστρεφής. Πράγματι, ήταν πολύ δύσκολο να διαβάσεις πίσω από τα γυαλιά και τα μάτια του, τη σκέψη του. Αυτός ήταν ο Παπανδρέου.
Είπε για...
Τον Αλέξη Τσίπρα
«Στα λόγια όλοι είναι αριστεροί ή κεντροαριστεροί, από τις πράξεις όμως κρίνονται. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει ότι είναι η Αριστερά, οι πράξεις του όμως είναι αριστερές;»
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
http://www.tanea.gr/news/politics/article/5369728/o-andreas-den-tha-ekxwroyse-th-xwra-gia-99-xronia-stoys-daneistes-ths/
Ένα «καθαρό ποσό» μισθού, απογυμνωμένο από επιδόματα και προσαυξήσεις, θέλουν οι δανειστές
Χιλιάδες εργαζόμενοι που αμείβονται με τον κατώτατο μισθό κινδυνεύουν να χάσουν τριετίες και επιδόματα (δηλαδή από 175 έως 234 ευρώ) στο όνομα της ανταγωνιστικότητας αν περάσει η σκληρή γραμμή του ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις του φθινοπώρου για τις αλλαγές στα εργασιακά .
Ο Υπουργός Εργασίας με τη δήλωσή του «το φθινόπωρο το ΔΝΤ θέλει αίμα» έδωσε μια πρόγευση της σκληρής αναμέτρησης που θα ακολουθήσει για τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τον συνδικαλιστικό νόμο και τον κατώτατο μισθό.
Ο κ. Κατρούγκαλος έχει διαψεύσει το ενδεχόμενο κατάργησης των τριετιών . Ωστόσο το ΔΝΤ πιέζουν για κατάργηση των ήδη παγωμένων τριετιών όπως και των επιδομάτων που έχουν απομείνει. Ο νόμος 4172 του 2013 που ορίζει τον νέο μηχανισμό προσδιορισμού του κατώτατου μισθού συμπληρώθηκε το 2014 με την φράση «και ως τέτοιος νοείται μια μοναδική αξία (ποσό) αναφοράς». Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με πολλούς εργατολόγους ότι απειλούνται άμεσα οι τριετίες καθώς αποτυπώνεται η θέληση των δανειστών για ένα «καθαρό ποσό» μισθού, απογυμνωμένο από επιδόματα και προσαυξήσεις.
Επιπλέον στον «αέρα» θα βρεθεί και το επίδομα γάμου (58,6 ευρώ) για όσους λαμβάνουν τον κατώτατο μισθό. Μέχρι το τέλος του 2016 το επίδομα προστατεύεται από την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η ισχύς της οποίας εκπνέει στις 31 Δεκεμβρίου.
Σε υψηλότερα μισθολογικά κλιμάκια, οι τριετίες δεν κινδυνεύουν αν συμφωνηθεί η χορήγησή τους με τους εργοδοτικούς φορείς, μέσω κλαδικής η επιχειρησιακής σύμβασης. Στόχος της κυβέρνησης είναι η επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων ώστε το θέμα των τριετιών θα λυθεί μέσω των συλλογικών συμβάσεων.
Πάντως και οι εργοδότες κατά τη χθεσινή συνάντησή τους με τα μέλη της διεθνούς Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων με μέλη του ΣΕΒ, του ΣΕΤΕ και της ΕΣΕΕ τάχθηκαν ομόφωνα υπέρ της διαδικασίας ορισμού του κατώτατου μισθού μέσω της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ενώ ζήτησαν και την επαναφορά της επεκτασιμότητας των συμβάσεων συμβάσεων (οι όροι της σύμβασης να δεσμεύουν και τους εργοδότες που δεν είναι μέλη ενώσεων), προκειμένου να υπάρξει εξίσωση των όρων λειτουργίας της αγοράς.
Ωστόσο παρά τις καλές προθέσεις που εκφράζουν οι φορείς των εργοδοτών, σήμερα υπογράφονται ολοένα και λιγότερες συλλογικές συμβάσεις καθώς η αγορά έχει κατακλυστεί από ατομικές συμβάσεις και άτυπες μορφές απασχόλησης.
Για τις ομαδικές απολύσεις αναζητείται συμβιβαστική λύση ώστε η έγκριση η η απόρριψη των αιτημάτων για ομαδικές απολύσεις να ανατεθεί σε έναν ανεξάρτητο φορέα (ΟΑΕΔ, ΟΜΕΔ) προκειμένου να αποφευχθεί η ανάμιξη του υπουργείου εργασίας, όπως αξιώνει το ΔΝΤ.
Η διεθνής «Επιτροπή Σοφών» για τα εργασιακά που αποτελείται από δυο Γερμανούς, έναν Ολλανδό, δυο Ισπανούς, ένα Πορτογάλο, έναν Ιταλό και έναν Έλληνα (!) σύμφωνα με πληροφορίες, θα έχει έτοιμο το προσχέδιο του πορίσματος της στις 18 Ιουλίου. Το πόρισμα δε θα είναι ομόφωνο καθώς υπάρχουν διαφωνίες σε πολλά ζητήματα αλλά θα γίνει προσπάθεια σύνθεσης των απόψεων.
Η ΓΣΕΕ που έχει εκφράσει τη διαφωνία της σε όλες τις προωθούμενες αλλαγές απέστειλε εγκύκλιο σε Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες για τα θέματα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των ομαδικών απολύσεων, του νόμου για την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση και την απεργία.
Για την προκήρυξη της απεργίας υποστηρίζει ότι ο συνδικαλιστικός νόμος του 1982 προβλέπει την ελάχιστη προστασία της ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και αυστηρές προϋποθέσεις για την προκήρυξη των απεργιών.
Για την χρηματοδότηση των συνδικάτων τονίζει ότι στηρίζει με τα απολύτως απαραίτητα (φως, νερό, τηλέφωνο, γραμματειακή υποστήριξη, αμοιβές μελών με αυστηρές προϋποθέσεις , έξοδα για εκλογικές διαδικασίες) για τη λειτουργία των συνδικάτων. Τα χρήματα προέρχονται από τις εισφορές των εργαζόμενων, δεν επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό ενώ τα τελευταία χρόνια δεν αποδίδονται από το ΙΚΑ που είναι ο φορέας είσπραξης.
Για τις συνδικαλιστικές άδειες:
Σήμερα στον ιδιωτικό τομέα, συνδικαλιστική άδεια με αποδοχές καθ’όλη τη διάρκεια της θητείας τους δικαιούνται:
-Τα 45 μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ
-Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας Εργατικού Κέντρου/Ομοσπονδίας, εφ' όσον οι υπαγόμενες στη δύναμή τους πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, έχουν πάνω από 10.000 ψηφίσαντα μέλη
-Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου/Ομοσπονδίας με δύναμη από 1.501 και ως 10.000 ψηφίσαντα μέλη
-Άδεια με αποδοχές έως 15 μέρες δικαιούται ο πρόεδρος εργατικού κέντρου με δύναμη έως 1500 μέλη
-Στα πρωτοβάθμια σωματεία δικαιούνται άδεια από 3-5 μέρες το μήνα ( όχι όλο το διοικητικό συμβούλιο)
-Στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις από 9 ημέρες το μήνα έως όλη τη θητεία
Σε αντίθεση με το δημόσιο στον σκληρό ιδιωτικό τομέα ελάχιστα μέλη παίρνουν άδεια άνευ αποδοχών. καθώς κανένα συνδικάτο δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύψει τα χαμένα μεροκάματα των συνδικαλιστών.
protothema.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS