Αρθρο των F.T. συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση και τον Γιάνη Βαρουφάκη να αντιμετωπίσει τους σκληρούς εταίρους και να μην υποχωρήσει στις πιέσεις. Ο αρθρογράφος Wolfgang Munchau, τον συμβουλεύει να αγνοήσει τις έμμεσες απειλές και να κρατήσει σταθερή στάση.

Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών μπορεί να περιμένει μια παγερή υποδοχή, τη Δευτέρα, όπου θα αντιμετωπίσει τους συναδέλφους του στην ευρωζώνη σε μια σκληρή αναμέτρηση, ξεκινά το άρθρο των Financial Times.

Η συμβουλή μου γράφει ο αρθρογράφος προς τον Γιάνη Βαρουφάκη θα ήταν να αγνοήσει τους εξοργισμένους και τις έμμεσες απειλές και να κρατήσει σταθερή στάση.

Είναι μέλος της πρώτης κυβέρνησης στην Ευρωζώνη, με μια δημοκρατική εντολή να σταθεί σε απέναντι σε ένα καθεστώς με εντελώς δυσλειτουργική πολιτική που έχει αποδειχθεί οικονομικά αναλφάβητο και πολιτικά μη βιώσιμο.

Φυσικά,για την Ελλάδα είναι επικίνδυνο να σηκώσει το ανάστημά της έναντι της ελίτ της ευρωπαϊκή πολιτικής. Πρέπει να γίνουν απολύτως κατανοητές οι επιπτώσεις της αποτυχίας εύρεσης συμφωνίας. Η Ελλάδα μπορεί να κινδυνεύσει με χρηματοπιστωτική κατάρρευση και να εκδιωχθεί από την ευρωζώνη.
Το υπό συζήτηση θέμα είναι ένα νέο δάνειο προς την Αθήνα για την κάλυψη των αναγκών χρηματοδότησης για τους επόμενους λίγους μήνες.
Το επιχείρημα αυτό δεν είναι πραγματικά για τα χρήματα. Χρειάζεται μόνο ένα ζευγάρι οικονομολόγων σε μια παμπ με ένα μολύβι και λίγα σουβέρ για να υπολογίσουν τα ποσά.

Η διαφορά είναι περίπου στη συσκευασία. Οι Έλληνες θέλουν ένα απλό δάνειο γεφύρωσης σε συνδυασμό με την αυτονόητη παραδοχή ότι τα προηγούμενα προγράμματα στήριξης έχουν αποτύχει.

Οι άλλοι διαφωνούν. Οι Γερμανοί υποστηρίζουν τη λιτότητα για ιδεολογικούς λόγους. Οι Πορτογάλοι είναι αντίθετοι σε οποιαδήποτε συμφωνία για την Ελλάδα, δεδομένου ότι έχουν λάβει το φάρμακο της λιτότητάς. Και οι Λιθουανοί λένε: είμαστε ακόμη φτωχότεροι από ό, τι είναι οι Ελληνες.Γιατί θα πρέπει να σας ξεμπλέξουμε; Και ούτω καθεξής....
Λοιπόν, τι θα πρέπει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει; Θα πρέπει να επιμείνουν με τη θέση τους να μην δεχθούν τη συνέχιση του υπάρχοντος προγράμματος χρηματοδοτικής στήριξης.

Αν το καταφέρει, θα σταματήσει να είναι μπλεγμένη με ανέφικτους στόχους, όπως η δεσμευτική απαίτηση για πρωτογενές πλεόνασμα στο 3% του ΑΕΠ. Για μια χώρα με μαζική ανεργία, αυτός ο στόχος είναι παράλογος. Θα ήταν καλύτερο να σταματήσει αυτή η ανοησία ενώ παραμένει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πρέπει να σταματήσει.

Αν αυτό δεν είναι εφικτό, η Αθήνα θα πρέπει να ετοιμάσει το Plan B. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα επίσημη έξοδο από την ευρωζώνη, που θα ήταν μια από τις πιο ριψοκίνδυνες επιλογές. Υπάρχουν πιο έξυπνες επιλογές για αρχή.

Η πιο συνετή είναι η εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος - όχι απαραίτητα χαρτονόμισμα, περισσότερο σαν ένα χρεόγραφο που εκδίδεται από την κυβέρνηση και θα χρησιμοποιείται για ορισμένους σκοπούς.

Ένας αριθμός οικονομολόγων έχουν σκεφτεί επί του θέματος
Ο Robert Parenteau, οικονομολόγος των ΗΠΑ, πρότεινε αυτό που αποκάλεσε «χρεόγραφα με φορολογική προοπτική.» ". Αυτά είναι IOUs που υποστηρίζονται από το μέλλον των φορολογικών εσόδων. Υπάρχουν τέτοια μέσα στις ΗΠΑ σε κρατικό επίπεδο. Ενεργούν ως πίστωση φόρου που επιτρέπει στις κυβερνήσεις να τρέξουν ένα δημοσιονομικό έλλειμμα μέχρις ότου ανακάμψει η οικονομία. Με ένα τέτοιο μέσο η Ελλάδα θα μπορούσε να εγκαταλείψει τη λιτότητα χωρίς να εγκαταλείψει το ευρώ.

Ο John Cochrane, συντηρητικός οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, προκρίνει επίσης η ελληνική κυβέρνηση να εκτυπώσει IOUs. Θα είναι το ηλεκτρονικό χρήμα, όχι κατ 'ανάγκην σε μετρητά και θα χρησιμοποιηθούν για να πληρώσει τις συντάξεις και άλλες μεταβιβαστικές πληρωμές.

Το IOUs θα εκπληρώσει μία από τις βασικές λειτουργίες του χρήματος - ένα μέσο ανταλλαγής. Θα μπορούν να τα χρησιμοποιούν για να αγοράσουν τρόφιμα σ για την ανακεφαλαιοποίηση των τμημάτων των τραπεζικών συστημάτων τους.

Η πιο επικίνδυνη εναλλακτική λύση θα ήταν το Grexit. Αυτή είναι μια επιλογή που η Ελλάδα θα πρέπει να προσπαθήσει να αποφύγει επειδή είναι εξαιρετικά διασπαστική.
Αλλά η κλίμακα της αναταραχής τουλάχιστον για την Ελλάδα, εξαρτάται από το πώς θα γίνει η διαχείριση του Grexit.
Θα είναι δυνητικά πιο επικίνδυνη για την ίδια την Ευρωζώνη γιατί θα μπορούσε να γιατί θα μπορούσε να λειτουργήσει ως βάση για άλλους, ειδικά αν δεν επέλθει οικονομικός Αρμαγεδδών στην Ελλάδα.

Ωστόσο, ενώ δεν είναι επιθυμητό, το Grexit θα εξακολουθούσε να είναι προτιμότερη από το status quo.
Το χειρότερο σενάριο θα ήταν για την ελληνική κυβέρνηση να πέσει πρώτη και να αποδεχθεί την ήττα.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αφομοιωθεί από τη ευρωπαϊκή πολιτική, το μόνο πολιτικό κόμμα για να εναντιωθεί πολιτικών αυτών θα είναι η Χρυσή Αυγή, ένα νεοναζιστικό κόμμα.
Η προτίμησή μου θα είναι για την ευρωζώνη στο σύνολό της να εγκαταλείψει τις αποτυχημένες πολιτικές των τελευταίων πέντε ετών, και να προχωρήσουν.

Η προσωπική μου προτίμηση θα ήταν να εγκαταλείψει η ευρωζώνη συνολικά τις αποτυχημένες πολιτικές της τελευταίας 5ετίας και να προχωρήσει μπροστά.
Εάν αποδειχθεί ότι αυτό είναι πολιτικά αδύνατο, η δεύτερη καλύτερη επιλογή, για την Ελλάδα τουλάχιστον, θα ήταν μια ημέξοδος με παράλληλο νόμισμα και μια προεπιλεγμένη στάση πληρωμών μόνο σε επίσημους πιστωτές. Είτε έτσι είτε αλλιώς, θα πρέπει να υψώσουν το ανάστημά τους, τη Δευτέρα.

newsbomb.gr

Δύο ημέρες πριν από το κρίσιμο Eurogroup όπου το κλίμα και πάλι θα είναι εκρηκτικό αλλά τότε θα μπουν οι βάσεις στο εάν θα υπάρξει η συμφωνιά ή όχι, έρχονται οι Financial Times και ο αρθρογράφος Peter Spiegel όπου καταγράφει τα τρία πιθανά σενάρια για τη συνεδρίαση της Δευτέρας.

Το πρώτο σενάριο αφορά την παράταση κάτι που επιθυμούν τόσο το Βερολίνο όσο και οι Βρυξέλλες, αλλά η ελληνική κυβέρνηση είναι κάτι που απορρίπτει με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο η Ελλάδα θα ζητήσει παράταση για άλλους έξι μήνες, ώστε να εκταμιευτεί και η δόση των 7,2 δισ. ευρώ και όπως αναφέρουν πηγές των Βρυξελλών σε αυτή την προοπτική τότε δείχνουν πιο συγκαταβατικοί οι δανειστές να συζητήσουν για ένα νέο πρόγραμμα με βάση και τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Financial Times η αίσθηση στο έκτακτο Eurogroup της Τετάρτης είναι πως ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν λίγο πριν συμφωνήσει σε αυτό το σενάριο, αλλά τελικά με παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα απερρίφθη μιας και ήταν κόντρα στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Για αυτό το σενάριο όπως αναφέρει το δημοσίευμα οι πιθανότητες πλέον είναι ελάχιστες, αλλά επισημαίνεται πως εάν το αποφασίσει η Ελλάδα είναι η τελευταία προθεσμία που έχει στο Eurogroup αλλιώς δεν θα μπορέσει αυτή η παράταση να περάσει από τα κοινοβούλια των άλλων χωρών μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου.

Το δεύτερο σενάριο αφορά την περίφημη "γέφυρα" που υποστηρίζει η ελληνική πλευρά, με τον Γιάνη Βαρουφάκη να υποστηρίζει πως υπάρχουν πηγές χρηματοδότησης ώστε η Ελλάδα να μην έχει πρόβλημα ρευστότητας και συγχρόνως να γίνονται οι διαπραγματεύσεις μέχρι και τις αρχές καλοκαιριού.
Σύμφωνα με τους Financial Times αυτές οι πηγές χρηματοδότησης είναι:
- 1,8 δισ. ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που έχει η ΕΚΤ
- 10 δισ. ευρώ μέσω εντόκων γραμματίων που θα αγοράσουν οι ελληνικές τράπεζες
- 11 δισ. ευρώ από τα χρήματα που υπάρχουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Ωστόσο και αυτό το σενάριο βρίσκει κόντρα στου δανειστές, καθώς ένας μετά τον άλλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά και η ΕΚΤ αρνείται. Σύμφωνα με το άρθρο, αυτό το σενάριο έχει μηδενικές πιθανότητες υλοποίησης, καθώς σχεδόν όλοι το απορρίπτουν εάν δεν υπάρχει ένα οποιοδήποτε πρόγραμμα που να δεσμεύει την Αθήνα με υποχρεώσεις.

Το τρίτο σενάριο σύμφωνα με τον αρθρογράφο είναι η λήξη του ελληνικού προγράμματος και η έναρξη ενός νέου που θα προκύψει μετά από διαπραγματεύσεις και σε βάθος χρόνου.

Πολλοί σύμφωνα πάντα με το άρθρο είναι εκείνοι που θεωρούν πως η ημερομηνία της 28ης Φεβρουαρίου δεν θα σημάνει και το τέλος του κόσμου. Κι αυτό γιατί η Ελλάδα μπορεί τότε να βγαίνει από το πρόγραμμα, αλλά μόνο το ευρωπαϊκό, θυμίζοντας ο αρθρογράφος πως το πρόγραμμα του ΔΝΤ λήγει περί τα τέλη του 2016.

Επομένως οι Financial Times θεωρούν πως με αυτή την προοπτική το ΔΝΤ θα μπορούσε να αποτελέσει ένα μέρος χρηματοδότησης της Ελλάδας για όσο διαρκούν φυσικά οι διαπραγματεύσεις και μέχρι τη συμφωνία για ένα νέο πρόγραμμα.

Για τους Financial Times και τον αρθρογράφο, αυτό είναι από τις καλύτερες λύσεις που θα μπορούσε να υπάρξει προκειμένου να υπάρξει τελικά συμφωνία.

Αναφορικά βέβαια με τον χρόνο που θα διαρκέσουν οι διαπραγματεύσεις σε ένα τέτοιο σενάριο, η Αθήνα, όπως αναφέρει το δημοσιεύμα, αναφέρει πως μπορεί να αντέξει για λίγους μήνες από άποψη ρευστότητας, ενώ οι δανειστές θεωρούν πως η χώρα θα ξεμείνει από χρήματα μέσα στον Μάρτιο.

newsit.gr

Τέσσερις επιλογές πριν το Grexit. Οι δύο πρώτες εβδομάδες μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές είχαν την εξέλιξη που φοβόμουν. Η δυσπιστία από το λαό της βορείου Ευρώπης μετατράπηκε σε εχθρότητα.

Είδαμε το Γιάννη Βαρουφάκη να απορρίπτει μονομερώς την τρόικα, τους τεχνοκράτες που εποπτεύουν την ελληνική οικονομική πολιτική. Παρακολουθήσαμε με έκπληξη πως ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών, διοργάνωσε μια μεγάλη ευρωπαϊκή τουρνέ σαν ροκ σταρ. Τον είδαμε να περπατάει σε μία συνάντηση με hedge fund manager στο Λονδίνο και να ποζάρει έξω από την Downing Street.
Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν μόνο λίγες ημέρες για να αποφασίσουν πως θα τα καταφέρει η χώρα τους επόμενους τέσσερις μήνες
Μέχρι να φτάσει στο Βερολίνο την Πέμπτη, οι Γερμανοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ είχαν γίνει πιο εχθρικά από ποτέ. Μέχρι την Παρασκευή, η Αθήνα είχε βρεθεί απομονωμένη στη συνάντηση των οικονομικών αξιωματούχων στις Βρυξέλλες.

Πολιτικά, η κατάσταση τώρα είναι εξίσου κακή όσο ήταν το 2010, όταν ξεκίνησε η ελληνική κρίση χρέους. Ήταν μία εντελώς καταστροφική εβδομάδα για την οικονομική διπλωματία. Το μόνο που μας χωρίζει από το Grexit είναι μερικές ακόμη εβδομάδες σαν κι αυτή.

Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι πιστωτές έχουν μόνο λίγες ημέρες για να αποφασίσουν πως θα τα καταφέρει η χώρα τους επόμενους τέσσερις μήνες. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Οικονομικών πρέπει να συμφωνήσουν κατά τη συνεδρίασή τους την Τετάρτη εάν θα βάλουν μέχρι το Μάρτιο τα κεφάλαια που απαιτούνται για να καλυφθούν οι δεσμεύσεις δαπανών της κυβέρνησης. Μόνο εάν συμβεί αυτό θα μπορούν Αθήνα και πιστωτές να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις για τα πραγματικά σοβαρά πράγματα – όπως το μέλλον της ελληνικής οικονομίας.

Χάρη στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας την προηγούμενη εβδομάδα να αυξήσει το ανώτατο όριο του μηχανισμού έκτακτης χρηματοδότησης (ELA), το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα είναι προστατευμένο μέχρι τότε, αλλά όχι περισσότερο. Έτσι η βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση είναι η κύρια προτεραιότητα.

Ο κ. Βαρουφάκης έχει ουσιαστικά τέσσερις επιλογές, ή έναν συνδυασμό από αυτές. Σε αυτό το δράμα, κάθε μία από αυτές τις επιλογές έχει τουλάχιστον μία αρνητική πλευρά.

Η πρώτη επιλογή είναι η παράταση του υφιστάμενου προγράμματος. Διαδικαστικά, αυτή θα ήταν η πιο εύκολη επιλογή: αποδεκτή από όλε στις πλευρές, εκτός όμως, από την ελληνική κυβέρνηση. Ο κ. Βαρουφάκης έχει ήδη αποκλείσει αυτή την επιλογή επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις νίκησε τις εκλογές με την υπόσχεση να κάνει ακριβώς αυτό.

Ορισμένοι λένε ότι μπλοφάρει. Μπορεί και πάλι να συμφωνήσει στις μεταρρυθμίσεις και να υποστεί την ταπείνωση της μισητής τρόικας που θα έρθει και πάλι στην Αθήνα. Η μόνη υποχώρηση θα είναι μία σειρά από νέα, πιο συμπαθητικά ονόματα. Αναζητήστε ευφημισμούς κατά τους οποίους τα προγράμματα μετατρέπονται σε συμβόλαια, η τρόικα μετατρέπεται σε συμβούλους και η λιτότητα γίνεται φιλική προς την ανάπτυξη προσαρμογή. Υποπτεύομαι ότι ο κ. Βαρουφάκης δεν θα δειλιάσει. Ακόμη κι αν εκείνος το δεχθεί άλλωστε, μπορεί να μην το δεχθεί η Βουλή.

Η δεύτερη επιλογή είναι πιο ελκυστική για εκείνον. Θα μπορούσε να ζητήσει –και όχι αδίκως– να αποδεσμεύσει η ΕΚΤ τις πληρωμές τόκων και τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που απέκτησε κατά τη διάρκεια της κρίσης. Αυτά τα κεφάλαια προς το παρόν παρακρατούνται. Ακόμη κι αν αποδεσμευτούν όμως, δεν θα φτάνουν. Ο κ. Βαρουφάκης θα χρειαστεί να ζητήσει από τους Ευρωπαίους υπουργούς Οικονομικών να συμφωνήσουν στην άρση του ανώτατου ορίου των εντόκων γραμματίων που μπορεί να εκδώσει η Ελλάδα. Εάν η χώρα δεν συμφωνήσει σε νέο πρόγραμμα, δεν μπορεί να της δοθεί αυτό που ζητάει.

Η τρίτη επιλογή είναι απλώς να βρει τα λεφτά από κάπου αλλού. Δεν υπάρχουν πολλές διαθέσιμες πηγές. Η Μόσχα έχει ήδη σηματοδοτήσει την προθυμία της να βοηθήσει επί της αρχής, σαφώς όχι από ανθρωπιστική συμπόνια. Τα ρωσικά χρήματα θα έρθουν με βαρύ πολιτικό κόστος για την Ελλάδα. Ακόμη και για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αυτή δεν είναι η προτιμητέα επιλογή, τουλάχιστον όχι προς το παρόν.

Η τέταρτη επιλογή είναι να εκδοθεί ένα παράλληλο νόμισμα, μόνο για την εγχώρια αγορά, για να χρηματοδοτηθούν οι δημόσιες δαπάνες – ουσιαστικά ένα ΙΟU. Θα ήταν η πιο ακραία επιλογή, αλλά θα έλυνε το πρόβλημα χρηματοδότησης. Θα μπορούσε εύκολα όμως, να ερμηνευθεί ως το πρώτο βήμα του Grexit ή ακόμη και ως το ίδιο το Grexit. Ποιο είναι το νόημα της νομισματικής ένωσης εάν μία χώρα έχει δύο νομίσματα;

Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται να λυθεί το πρόβλημα της βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης, δεν είναι τίποτα συγκριτικά με τις διαπραγματεύσεις για το χρέος που θα ακολουθήσουν. Δεν βλέπω μείωση του χρέους και μόνο ελάχιστα περιθώρια οιασδήποτε δημοσιονομικής χαλάρωσης.

Οι μεγαλύτερες αντιδράσεις δεν θα έρθουν από τη χώρα, αλλά από τις υπόλοιπες χώρες της περιφέρειας όπως η Πορτογαλία, οι οποίες δεν επαναστάτησαν ενάντια στην τρόικα.

Η στιγμή της αλήθειας πλησιάζει για την κρίση της ευρωζώνης, αλλά δεν θα είναι αυτή την εβδομάδα...

Πηγή Euro2day

Σύμφωνα με δημοσίευμα των «Financial Times» το οποίο επικαλείται Ευρωπαίους και Αμερικανούς αξιωματούχους, οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις στους ηγέτες της Ευρωζώνης ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη διάθεση συμβιβασμού με τη νέα ελληνική κυβέρνηση.

Το δημοσίευμα, μία ημέρα πριν από την κρίσιμη συνάντηση Ομπάμα – Μέρκελ, τη Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου, στον Λευκό Οίκο και το «ελληνικό ζήτημα» να είναι «ψηλά» στην ατζέντα των συνομιλιών, αναφέρει:
«Αυτή είναι μια συζήτηση που έχουμε με ορισμένους ανθρώπους. Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πρωτοβουλία, δεν νομίζω πως η στάση μας έχει αλλάξει, όμως αυτό που έχει αλλάξει είναι πως ξαφνικά η κατάσταση στην Ελλάδα φαντάζει πολύ πιο προβληματική», δήλωσε στους Financial Times ανώτερος αξιωματούχος της αμερικανικής κυβέρνησης.

Ο ίδιος, τη στιγμή που η Ευρώπη – και ιδιαίτερα η Γερμανία – μοιάζουν αποφασισμένες να τηρήσουν σκληρή διαπραγματευτική γραμμή έναντι της Αθήνας, συμπλήρωσε: «Δεν προσπαθούμε να μεσολαβήσουμε έχουμε συμβουλεύσει όλες τις πλευρές πως πρέπει να υπάρξει κάποιος συμβιβασμός από όλους. Υπάρχουν όρια στο πόση λιτότητα μπορεί να αντέξει μια κοινωνία»

dimokratiki.gr

Ελάχιστες μεταρρυθμίσεις και μεγάλη λιτότητα, ήταν το αποτέλεσμα της ελληνικής κρίσης. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι μια συμφωνία για ριζικές μεταρρυθμίσεις, η οποία θα τηρηθεί πραγματικά.

Η ελληνική κυβέρνηση χρειάζεται χρόνο, αλλά θα πρέπει να πείσει τους εταίρους ότι είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε αλλαγές. Αλλιώς θα πρέπει να φύγει, γράφουν οι FT.

Ο ελληνικός λαός υπέφερε αλλά εις μάτην. Οι αλλαγές στην πολιτική και στην οικονομία που χαρακτηρίζονται από πελατειακές σχέσεις και διαφθορά ήταν μετρημένες. Είναι πιο φτωχοί απ’ ότι πίστευαν ότι είναι. Αλλά παρά τις θυσίες δεν προέκυψε μια πιο παραγωγική Ελλάδα, γράφει ο M. Wolf στους FT.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για την χώρα είναι η ριζική αλλαγή, οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να υπάρξει εκσυγχρονισμός και σχετικές αλλαγές στην νομοθεσία. Σε αυτά τα ζητήματα πρέπει να εστιάσει η διαπραγμάτευση. Η συμφωνία πρέπει να είναι αυτή: βαθιές και ριζικές μεταρρυθμίσεις σε αντάλλαγμα για μια διαφυγή από τα δεσμά του χρέους.

Αυτή η συμφωνία δεν είναι ανάγκη να επιτευχθεί αυτό τον μήνα. Οι Έλληνες έχουν δίκιο που ζητούν χρόνο. Αλλά χρειάζεται να πείσουν τους εταίρους ότι αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα τις μεταρρυθμίσεις.

Τι θα γίνει αν φανεί ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι τέτοιο; Η νομισματική ένωση είναι ένας «συνεταιρισμός» κρατών, όχι μια ομοσπονδιακή ένωση. Ένας τέτοιος συνεταιρισμός μπορεί να είναι αποτελεσματικός μόνο ως μια κοινότητα αξιών. Αν η Ελλάδα θέλει να γίνει κάτι τελείως διαφορετικό, είναι δικαίωμά της. Αλλά θα πρέπει να φύγει. Ναι, η ζημιά θα είναι αξιοσημείωτη και το αποτέλεσμα μη επιθυμητό. Αλά μια ανοιχτή πληγή θα ήταν χειρότερη, υποστηρίζει ο αρθρογράφος και προσθέτει:
«Οπότε ας ηρεμήσουμε και ας μιλήσουμε. Και τότε θα δούμε αν οι συζητήσεις μπορούν να γίνουν πράξεις».

Το να περιμένει κανείς να ακολουθήσει η Ελλάδα το πρόγραμμα άλλων χωρών της Ευρώπης είναι γελοίο, πιστεύει κανείς ότι θα ήταν πετυχημένη συνταγή; Δείτε το χρέος σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, όπου εφαρμόζονται τέτοιες πολιτικές: το χρέος διπλασιάστηκε υπό την ηγεσία των Τόρις (συντηρητικοί, η παράταξη του νυν πρωθυπουργού, Ντ. Κάμερον). Το όλο σύστημα καταρρέει εξαιτίας της διαφθοράς των φιλελεύθερων δημοκρατικών κυβερνήσεων από τις μεγάλες επιχειρήσεις που οδήγησε τις ηγεσίες να συναινούν σε φθηνά εργατικά χέρια, φοροαπαλλαγές για τους επιχειρηματίες κλπ.

Αυτό είναι το πρόβλημα. Ένα σύστημα που αρπάζει τα χρήματα από τα έθνη, αυξάνοντας το κρατικό χρέος, ενώ οι μεγαλοεπιχειρηματίες κερδίζουν μεγάλα ποσά και αγοράζουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία. Η Ελλάδα έχει δίκιο που λέει όχι σ’ αυτό…Αλλιώς οδεύουμε προς ένα μονοπάτι σκλαβιάς, ή κοντά στην σκλαβιά…

Προφανώς, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πλάνο διάσωσης ακόμη και συλλέγει ιδέες από τις συναντήσεις που πραγματοποιεί και στην συνέντευξη τύπου της επόμενης μέρας τις παρουσιάζει. Ακόμη και αν είχαν κάποια ιδέα, μέχρι σήμερα, καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ποτέ εφαρμόσει αυτά που συμφώνησε με την διεθνή κοινότητα. Συνεπώς αυτή η εμπιστοσύνη πρέπει τώρα να κερδηθεί με πραγματική δράση. Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, μπορούμε να αφήσουμε ένα περιθώριο αμφιβολίας για τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, συμπεραίνει ο Wolf.

dimokratiki.gr