Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.

Το τελευταίο ιδίως έτος της Κατοχής είχαν αυξηθεί δραματικά οι ακρότητες των κατακτητών, καθώς η κυριαρχία τους βρισκόταν υπό διαρκή αμφισβήτηση από την ελληνική αντίσταση και οι δυνάμεις τους δεν επαρκούσαν για να ελέγχουν τη χώρα. Η τύχη των Καλαβρύτων φαίνεται να προδιαγράφτηκε μετά την ήττα των Γερμανών από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Μάχη της Κερπινής (20 Οκτωβρίου 1943), κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκάδες Γερμανοί στρατιώτες και αιχμαλωτίστηκαν 78.

Τότε τέθηκε σε εφαρμογή από το γερμανικό στρατηγείο η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» («Unternehmen Kalavryta»), με αντικειμενικό στόχο την περικύκλωση των ανταρτών στην ορεινή περιοχή των Καλαβρύτων και την εξόντωσή τους. Την εκτέλεση της αποστολής ανέλαβαν μονάδες της 117ης Μεραρχίας Κυνηγών, που έδρευε στην Πελοπόννησο και είχε επικεφαλής τον υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ (1898-1954).

Ο γερμανός στρατηγός με τις αριστοκρατικές ρίζες, έχοντας πληροφορηθεί την εκτέλεση των 78 γερμανών αιχμαλώτων από τους αντάρτες, διέταξε τους άνδρες του να μην διστάσουν να λάβουν τα πιο σκληρά αντίποινα εναντίον του άμαχου πληθυσμού της περιοχής. Ήταν, άλλωστε, πρακτική των αρχών κατοχής να εκτελούν για κάθε σκοτωμένο γερμανό στρατιωτικό πολλαπλάσιους έλληνες αμάχους.

Η «Επιχείρηση Καλάβρυτα» ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν οι γερμανικές δυνάμεις άρχισαν να συρρέουν στην ευρύτερη περιοχή των Καλαβρύτων από την Πάτρα, το Αίγιο, τον Πύργο και την Τρίπολη. Στο διάβα τους έκαιγαν χωριά και μοναστήρια (Μέγα Σπήλαιο και Αγία Λαύρα) και σκότωναν άοπλους πολίτες και μοναχούς.

Στις 9 Δεκεμβρίου έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Καθησύχασαν τους κατοίκους, διαβεβαιώνοντας ότι στόχος τους ήταν αποκλειστικά η εξόντωση των ανταρτών και μάλιστα ζήτησαν από όσους την είχαν εγκαταλείψει να επιστρέψουν άφοβα πίσω στα Καλάβρυτα. Για να τους πείσουν ακόμη περισσότερο προχώρησαν στην πυρπόληση σπιτιών, που ανήκαν σε αντάρτες, και αναζήτησαν την τύχη των γερμανών τραυματιών της μάχης της Κερπινής.
Έξαφνα, όμως, το πρωί της Δευτέρας 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στην κεντρική πλατεία και οδήγησαν τον άρρενα πληθυσμό άνω των 13 ετών σε μια επικλινή τοποθεσία, που ονομαζόταν «Ράχη του Καπή», ενώ τα γυναικόπαιδα τα κλείδωσαν στο σχολείο. Στη ράχη του Καπή εκτυλίχθηκε τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες η τραγωδία, που οδήγησε σχεδόν όλο τον άρρενα πληθυσμό των Καλαβρύτων στο θάνατο. Με ριπές πολυβόλων οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους συγκεντρωμένους, γύρω στους 800 ανθρώπους. Μόνο 13 Καλαβρυτινοί διασώθηκαν και αυτοί επειδή είχαν καλυφθεί από τα πτώματα των συμπολιτών τους και οι Γερμανοί τους θεώρησαν νεκρούς. Το σήμα για την εκτέλεση έδωσε με φωτοβολίδα από το κέντρο των Καλαβρύτων ο ταγματάρχης Χανς Εμπερσμπέργκερ και επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος ήταν ο υπολοχαγός Βίλιμπαντ Ακαμπχούμπερ.

Κανείς από τους υπευθύνους του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων δεν λογοδότησε στη Δικαιοσύνη. Ο στρατηγός Λε Ζουίρ πέθανε αιχμάλωτος των Σοβιετικών το 1954, ο Εμπερσμπέργκερ σκοτώθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο και ο Ακαμπχούμπερ πέθανε στην Αυστρία το 1972, σε ηλικία 67 ετών. Μόνο ο κατοχικός στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδας, στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι (1885-1965), καταδικάσθηκε το 1948 σε κάθειρξη 15 ετών από το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης για όλα τα εγκλήματα πολέμου του Γ’ Ράιχ στην Ελλάδα, αλλά μετά από τρία χρόνια αφέθηκε ελεύθερος. Στις 18 Απριλίου του 2000, ο τότε Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γιοχάνες Ράου (1931-2006), επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα και εξέφρασε τη βαθιά θλίψη του για την τραγωδία. Εντούτοις, δεν ανέλαβε την ευθύνη εξ ονόματος του γερμανικού κράτους και δεν αναφέρθηκε στο ζήτημα των αποζημιώσεων.

Πηγή sansimera.gr

ΓΕΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΣΤΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΜΕ

Αν ο Φαήλος Κρανιδιώτης ήταν Κώος και Παναθηναϊκός

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο Φαήλος Κρανιδιώτης, το πολυαγαπημένο μας νησί και ο ιστορικός σύλλογος της Αθήνας; Με μια πρώτη ματιά κανένα απολύτως. Με μια δεύτερη ματιά… πάλι τίποτα. Με μια τρίτη πιο προσεκτική ματιά, όμως, υπάρχει κάτι εξόφθαλμα κοινό, που σε κάνει να απορείς πως και δεν το παρατήρησες από την πρώτη ματιά. Ποιο είναι αυτό; Το μίσος. Το πηγαίο και τρομακτικό μίσος. Το οποίο πάλι με μια πρώτη ματιά, αν κρίνεις για παράδειγμα το Φαήλο, θα το αποδώσεις στο όνομα του. Με μια δεύτερη ματιά θα το αποδώσεις στην επαγγελματική ιδιότητα του ή στην πολιτική του θέση. Αλλά με μια τρίτη ματιά θα το αποδώσεις στο ότι είναι Έλληνας. Ή και όχι. Πάντως αν το έκανες, έχεις απόλυτο δίκιο. Και για να διαβάσουν και οι Παναθηναϊκοί το άρθρο και να μην παρεξηγηθώ, χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη ομάδα με πρόφαση τα τελευταία γεγονότα.

Ο αποθανών Μηνάς Χατζησάββας, αυτός ο εξαιρετικός ηθοποιός, άφησε πίσω τον επί σειρά δεκαετιών σύντροφό του, τον Κώστα Φαλελάκη, ο οποίος έκρινε σκόπιμο επί τη ευκαιρία να μιλήσει για το σύμφωνο συμβίωσης και για ορισμένα αυτονόητα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Ο Φαήλος θεώρησε πως το να αποκαλέσει τον κύριο Φαλελάκη «αξύριστη χήρα» ήταν μαύρο χιούμορ και δε το παίρνει και πίσω, όπως περήφανα δήλωσε στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου «The 2night Show». Βλέποντας τον να μιλάει με απόλυτη υπεροψία και στυλάκι κλασικού φασιστόμουτρου, σκεφτόμουν ότι τον μισώ. Μισώ όλη του την ύπαρξη. Αμέσως συνειδητοποίησα το οξύμωρο της κατάστασης. Προσπαθούσα να ανακουφίσω τον εαυτό μου από το μίσος που εξέπεμπε, πληρώνοντας τον ουσιαστικά με το ίδιο νόμισμα. Αυτή λοιπόν δεν είναι η λύση.

Έχουμε εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο μίσους και ευθυνοφοβίας. Δηλώνει ο Φαήλος: «Δεν υπάρχουν μεγαλύτεροι φασίστες από αυτούς που υποτίθεται θέλουν να υπερασπιστούν τη διαφορετικότητα, την οποία θέλουν να την επιβάλλουν ως κανονικότητα». Και ποιος είσαι εσύ Φαήλο που θα ορίσεις την κανονικότητα και τη διαφορετικότητα; Ο Θεός; Αν είσαι ο Θεός τότε η άποψη σου έχει κάποια βάση. Η Αγία Γραφή λέει χαρακτηριστικά: «Και δεν πρέπει να πλαγιάσεις με αρσενικό όπως πλαγιάζεις με γυναίκα. Είναι κάτι απεχθές». Αλλά αν παίρναμε στα σοβαρά όσα προστάζει η θρησκεία θα κόβαμε το χέρι του Μιχαλάκη που έκλεψε μια πορτοκαλάδα και δε θα τρώγαμε σουβλάκια την Παρασκευή. Είσαι η φύση; Γιατί αν ήσουν η φύση θα γνώριζες ότι ομοφυλοφιλία υπάρχει σε όλα τα είδη ζώων. Αλλά όχι. Είσαι απλά ένας αμόρφωτος Έλληνας που βγάζει τη χολή του. Είσαι δικηγόρος; Και τι με αυτό; Ποιος είπε ότι τη μόρφωση τη λαμβάνεις στα πανεπιστήμια; Η γιαγιά μου και ο παππούς μου δεν έβγαλαν πανεπιστήμιο, αλλά «αξύριστη χήρα» δε θα έλεγαν ποτέ κανέναν. Πείτε μου εσείς ποιος είναι ο μορφωμένος. Μίσος, μίσος και πάλι μίσος.

Και αν στη θέση του Κώστα Φαλελάκη βάλουμε ένα μετανάστη ή έναν αριστερό, τι γίνεται αυτόματα ο Φαήλος; Μα φυσικά Κώος. Με το συμπάθιο η έκφραση, αλλά, εδώ ο κόσμος καίγεται και το ***** χτενίζεται. Θα μισήσουμε το ΣΥΡΙΖΑ, τους μετανάστες , τους αριστερούς και το Μπάμπη το φούρναρη γιατί το ψωμί ήταν κρύο. Διοχετεύουμε όλη τη μιζέρια των προβλημάτων μας και εξαπολύουμε μίσος προς πάσα κατεύθυνση. Δεξιοί που αποκαλούν τους αριστερούς «καραγκιόζηδες», αριστεροί που αποκαλούν τους δεξιούς φασίστες, Συριζαίοι που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ, Νεοδημοκράτες που κράζουν με μανία τους Συριζαίους, Κυριτσικοί, αντιΚυριτσικοί. Ποιος κερδίζει ρε παιδιά από όλα αυτά; Άνθρωποι που έχουν μείνει κολλημένοι στον εμφύλιο, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις που νομίζουν ότι είναι ακόμα η εποχή της καρέκλας.

Μας δείχνουν το δάσος και κοιτάμε το δάχτυλο. Έχεις οικονομικά προβλήματα και αντί να σκεφτείς με ψυχραιμία πως θα κινηθείς σε συνεννόηση με τους συμπολίτες σου και την τοπική σου αυτοδιοίκηση, αυτό που κάνεις είναι να πετάς κατάρες, να αρνείσαι τα πάντα σε μια έκρηξη εθνολαγνείας και εγωκεντρισμού. Όπως το ίδιο ισχύει και για τους τοπικούς αλλά και εθνικούς άρχοντες. Έχουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στα χέρια τους, τις χειρίζονται με περίσσια ελαφρότητα και εξαπολύουν μίσος και δριμύτατα «κατηγορώ» στους «αντιπάλους». Μα ποιους αντιπάλους; Ας βγούμε λίγο από το μικρόκοσμο μας. Δεν είναι όλη η γη αυτό που συμβαίνει στην αυλή του σπιτιού μας και στο γραφείο του αντίπαλου «υποψηφίου». Πότε θα πρυτανεύσει επιτέλους η συλλογικότητα σε αυτή τη γ******* τη χώρα. Δε θα αναλύσω το τι πρέπει να γίνει στην Κω. Σκοπός μου είναι όποιος το διαβάζει αυτό να προβληματιστεί για την κοινωνική του στάση.

Και αν ξαφνικά ένας Κώος, ο οποίος τυγχάνει να είναι και οπαδός του Παναθηναϊκού, βρισκόταν στη Λεωφόρο στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό; Τι θα γινόταν τότε; Ταπεινή μου άποψη είναι ότι θα το έσπαγε το καθισματάκι του. Όλα τα προβλήματα, όλη η μιζέρια της καθημερινότητας εξαπολύεται στα γήπεδα. Μίσος. Με μισείς γιατί είμαι Ολυμπιακός; Μισείς τους παίκτες του Ολυμπιακού γιατί παίζουν στον Ολυμπιακό; Τι λογική έχει αυτό; Ποιον μισείς τελικά; Θα σου πω εγώ ποιον μισείς. Μισείς τη ζωή σου. Και είσαι τόσο ανίκανος να το παραδεχτείς, ώστε καταλήγεις να μισείς άλλους. Η ίδια λογική που επικρατεί στην καθημερινότητα, στα κόμματα, στα πάντα, επικρατεί και στον αθλητισμό. Πάντα φταίει ο άλλος. Είσαι Νεοδημοκράτης; Τα έκανε σκατά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είσαι Συριζαίος; Τα έκανε σκατά η ΝΔ. Είσαι Παναθηναϊκός; Έχει κάνει σκατά το ποδόσφαιρο ο Ολυμπιακός.

Ακόμα και αν ισχύει αυτό, πρέπει πια να πει ο καθένας: «Ότι και να έγινε στο παρελθόν, το τώρα έχει σημασία. Τα κάναμε σκατά. ΕΜΕΙΣ τα κάναμε σκατά». Μπορεί ο Ολυμπιακός να έλεγξε το παρασκήνιο αλλά για τη σημερινή κατάντια του Παναθηναϊκού φταίει ο ίδιος και μόνο. Μπορεί η ΝΔ να υπέγραψε το 2ο Μνημόνιο, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το τρίτο. Μπορεί ο γείτονας σου να ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ αλλά και εσύ είχες ψηφίσει ΝΔ. Συμπέρασμα; Ας σταματήσουμε επιτέλους να μισούμε και να κατηγορούμε, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε εχθροί. Και τι με αυτό; Αυτοί που μας κυβερνάνε και που έχουν το πάνω χέρι είναι λαμόγια. Σύμφωνοι. Αλλά όλοι αυτοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας. Αν αλλάξουμε εμείς θα αλλάξουν και αυτοί. Γιατί εμείς είμαστε αυτοί. Η μεγαλύτερη επανάσταση που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να αλλάξει τον εαυτό του.

Κλείνοντας, θα πρέπει να δικαιολογήσω την απόδοση της συμπεριφοράς μίσους στην εθνικότητα. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Παιδεία. Κάτι που ποτέ δεν είχαμε και αν δεν αλλάξουμε τους εαυτούς μας ποτέ δε θα αποκτήσουμε. Στην Ελλάδα δε μορφωθήκαμε ποτέ. Κινηθήκαμε από τη σκλαβιά στην άκρα ελευθερία και τον άκρατο πατριωτισμό και από τη δικτατορία στην απόλυτη ασυδοσία. Και για όσους βιαστούν να μου θυμίσουν την αρχαία Ελλάδα, τη δημοκρατία, την ελληνική φιλοξενία και τις λοιπές αρλούμπες, να τους θυμίσω ότι από τότε έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων πέσαμε σε βαθύ λήθαργο και καθώς φαίνεται ακόμα δεν έχουμε ξυπνήσει. Οπότε τι θα γινόταν αν ο Φαήλος ήταν Κώος και Παναθηναϊκός; Θα έλειπε ένα κακόγουστο μουστάκι και ένας Έλληνας Γκέμπελς για να ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

ΥΓ. Φυσικά και δε θεωρώ ότι η ιδιότητα του Κώου σε κάνει μ*****. Οι συγκυρίες όμως μπορούν να σε κάνουν.

ΥΓ1. Δεν αποκαλώ το Φαήλο κύριο, γιατί κύριος είναι μια ιδιότητα που κερδίζεται. Γιαυτό ο κύριος Φαλελάκης είναι πολύ πιο κύριος από το Φαήλο και ας είναι «αξύριστη χήρα».

ΥΓ2. Συκοφαντίες του τύπου «όσα λες για τον Παναθηναϊκό τα λες επειδή είσαι Ολυμπιακός» απορρίπτονται ως παράνομες, απεχθείς και επονείδιστες.

Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά στη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση από τον β’ παγκόσμιο πόλεμο ξεκαθάρισε ο Αλέξης Τσίπρας μετά τη Σύνοδο Κορυφής στη Μάλτα.

Πρέπει να σκύψουμε όχι μόνο στις επιπτώσεις αλλά και στις ανάγκες που οδηγούν αυτούς τους ανθρώπους να φύγουν από τα σπίτια τους.

Η διήμερη συνάντηση είχε δυο κεφάλαια: το ένα ήταν η συνάντηση της ΕΕ με τις αφρικανικές χώρες και το δεύτερο η συνεννόηση των ευρωπαϊκών χωρών για το πώς θα προχωρήσουμε με την Τουρκία, σημείωσε ο πρωθυπουργός.
Οπως είπε ο ανεπτυγμένος κόσμος δεν είναι έτοιμος να δώσει απάντηση σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως το γιατί φεύγουν οι άνθρωποι από την εστία τους. Σημείωσε ότι «σε αυτά περιλαμβάνονται οι πόλεμοι αλλά και η εξάντληση των φυσικών πόρων των χωρών αυτών από τις πολυεθνικές».

Θετικό ότι έγινε η Σύνοδος με την Αφρική αλλά θα πρέπει να ψάξουμε τις απαντήσεις και αλλού, τόνισε. Πρέπει να δοθεί αναπτυξιακή πνοή σε αυτές τις χώρες και να ρυθμιστεί το θέμα του χρέους τους.

Η Τουρκία

Από τον προηγούμενο Απρίλιο είχα θέσει την ανάγκη ξεχωριστής συνόδου με την Τουρκία, είπε ο πρωθυπουργός σχολιάζοντας την προσπάθεια που ανακοίνωσαν οι επικεφαλής της ΕΕ να υπάρξει μια τέτοια συνάντηση εντός 2015 και ή δυνατόν τον Νοέμβριο.

Είναι σημαντικό ότι πάρθηκαν σήμερα αυτές οι αποφάσεις και ότι ξεκίνησε η προσπάθεια διαλόγου ώστε να φτάσουμε σε ένα κοινό σχέδιο δράσης. «Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ταξίδι μου στην Τουρκία την επόμενη εβδομάδα».

Είναι προφανές ότι η μόνη πραγματική πιθανότητα να σταματήσουν αυτές οι ροές, που καμία χώρα δεν μπορεί να διαχειριστεί, είναι η συνεννόηση με την Τουρκία προκειμένου να δοθεί βοήθεια και να υπάρξουν στις τουρκικές ακτές τα hot spot και όχι στα ελληνικά νησιά.

Αυτος πρέπει να είναι ο στόχος μιας έντιμης συμφωνίας με την τουρκική πλευρά.

Όπως είπε σε αυτό το πλαίσιο όλα τα ζητήματα που αφορούν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας είναι ανοικτό να συζητηθούν υπό την προϋπόθεση ότι θα τηρούνται οι όροι της ενταξιακής διαδικασίας και δεν θα υπάρξει a la carte συνεννόηση για την περίπτωση της γειτονικής χώρας.

Ο Αλεξης Τσίπρας σημείωσε ότι για το θέμα συζήτησε με τον πρόεδρο της Κύπρου κο Αναστασιάδη. Συμφωνήθηκε ότι είναι σημαντικό να γίνουν βήματα για τον εκδημοκρατισμό αλλά και την αναγνώριση της κυπριακής δημοκρατίας και την εξεύρεση δίκαιας λύσης στο κυπριακό.

Ένας 93χρονος βετεράνος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τη Βιρτζίνια των ΗΠΑ, βρέθηκε ξανά μετά από 71 χρόνια με τη πρώτη του αγάπη. Ο Norwood Thomas, συνάντησε για πρώτη φορά τη Joyce Durrant, όταν ήταν 21 και 17 αντίστοιχα. Όλα εκτυλίχτηκαν στο Λονδίνο, που οι δύο νέοι ζούσαν και αγαπήθηκαν αμέσως.

“Ήμουν έξω με έναν φίλο μου, και αμέσως προσέξαμε τις νεαρές κυρίες, την Joyce με μία φίλη της”, είπε ο Norwood Thomas. “Κάναμε βόλτα στον Τάμεση μέσα σε βάρκες και μετά πήγαμε για ποτό. Νομίζω την ερωτεύτηκα από το πρώτο λεπτό. Από τη στιγμή που μου χαμογέλασε. Θεέ μου, ήταν τόσο γλυκό κορίτσι”. Οι δυσκολίες όμως για το ζευγάρι δεν άργησαν να έρθουν. Οι δύο ερωτευμένοι αναγκάστηκαν να χωριστούν όταν ο Thomas έφυγε στη Γαλλία για τη Μάχη της Νορμανδίας. Μετά το τέλος του πολέμου επέστρεψε στις ΗΠΑ και προσπάθησε να έρθει ξανά σε επαφή με την Joyce στέλνοντάς της γράμματα και δώρα. Πέρασαν αρκετοί μήνες και οι δύο νέοι συνέχιζαν να κρατούν επαφή ώσπου ο Durrant, μέσω επιστολής, ζήτησε από την Joyce να γίνει γυναίκα του και να τον ακολουθήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γυναίκα, όμως, αρνήθηκε και του ράγισε την καρδιά. Η Joyce ήταν νέα και ήθελε να σπουδάσει. Είχε μόλις ξεκινήσει να εκπαιδεύεται ως νοσοκόμα.

“Πληγώθηκα. Κατάλαβα πως η αγάπη της για τη δουλειά της ήταν πιο σημαντική από εμένα. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω όμως για να της αλλάξω γνώμη. Οπότε συμβιβάστηκα και έπεισα τον εαυτό μου πως έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή μου. Έτσι, παντρεύτηκα τη 'δεύτερή μου επιλογή', μία πολύ όμορφη και ισχυρή γυναίκα, που μου χάρισε τα καλύτερα 56 χρόνια της ζωής μου, μέχρι να πεθάνει το 2001, σε ηλικία 75 ετών από λέμφωμα”, δήλωσε ο γλυκός Thomas.

Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο της συζύγου του, o Thomas βρέθηκε να αναπολεί τα νεότερα χρόνια της ζωής του και τον χρόνο που περνούσε με την Durrant. “Πάντα τη σκεφτόμουν. Ποτέ δεν την ξέχασα”. Όπως αποδείχθηκε όμως, ούτε η Joyce είχε ξεχάσει τον πρώτο της έρωτα. Έβαλε τον γιο της να βρει πληροφορίες στο ίντερνετ και τελικά τον πήρε τηλέφωνο. “Tommy, το χαϊδευτικό της για μένα, άκουσα μία φωνή από την άλλη άκρη του τηλεφώνου, να μου μιλάει. Θεέ μου, δεν είναι δυνατόν”.

Μετά το πρώτο τηλεφώνημα, ακολούθησαν και άλλα, ενώ χάρη στα παιδιά τους, κανόνισαν και μίλησαν μέσω skype, βλέποντας ο ένας το πρόσωπο του άλλου μετά από τόσα χρόνια. Η Joyce, χωρισμένη με ένα παιδί, ξυπνούσε κάθε μέρα με τη φωτογραφία του Thomas, κοιτάζοντάς τον και λέγοντάς του καλημέρα.

“Ήταν η Θεά μου από την πρώτη στιγμή και ποτέ δεν έπαψε να είναι”. “Το πρώτο πράγμα που θα κάνω όταν τη δω; Λοιπόν, θα της δώσω μια αγκαλιά”.