Η Ryanair είχε προτείνει να μειωθεί ο ναύλος εσωτερικού στα 0€ για τις επόμενες δύο εβδομάδες, αν η ΥΠΑ και το Αεροδρόμιο Αθηνών μείωνε τα  τέλη ανάπτυξης και τέλη αεροδρομίου σε 0 € για την περίοδο αυτή, αλλά η Ελληνική κυβέρνηση απἐρριψε αυτή την πρόταση.

Η γερμανική κυβέρνηση θέλει να αποτρέψει ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους, υπογραμμίζει σε άρθρο του το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, επισημαίνοντας ότι πλέον οι συζητήσεις αναμένεται να επικεντρωθούν στην αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας.

Μετά τη δημοσιοποίηση πριν δύο εβδομάδες της έκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σύμφωνα με την οποία το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο προκύπτουν δύο συμπεράσματα, εκτιμά το Spiegel: Το πρώτο είναι ότι ως το τέλος του 2018 η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον 50 δισεκ. ευρώ και το δεύτερο ότι πρέπει με κάποιο τρόπο να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους της.

Το Spiegel παρουσιάζει τις δύο πιθανότητες.

Κούρεμα του χρέους: Το γερμανικό περιοδικό εξηγεί ότι η Αθήνα κέρδισε ένα κούρεμα του χρέους της ήδη το 2012 από τους ιδιώτες πιστωτές της.

Πλέον ιδιώτες διακρατούν μόνο μικρό μέρος του ελληνικού χρέους, περίπου 76,8 δισεκ. ευρώ από τα συνολικά 313 δισεκ., και δεν θα έπρεπε να επωμιστούν ακόμη ένα κούρεμα, εκτιμά.

Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διακρατούν 32,1 δισεκ. και 20 δισεκ. ευρώ αντίστοιχα και επίσης δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε μια απομείωση του χρέους.

Μένουν λοιπόν τα διμερή δάνεια που έχουν δώσει άλλες ευρωπαϊκές χώρες στην Ελλάδα, συνολικού ποσού 52,9 δισεκ. ευρώ και τα 130,9 δισεκ. ευρώ του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ).

Το ΕΤΧΣ δεν μπορεί να δεχθεί κούρεμα του δανείου του για νομικούς λόγους, και ακόμη κι αν βρισκόταν ένα παραθυράκι του νόμου, το κούρεμα δεν μοιάζει πλέον εφικτό. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ έχει κατηγορηματικά αποκλείσει το σενάριο αυτό, όπως και οι κυβερνήσεις της Λετονίας, της Φινλανδίας και της Ολλανδίας. Ο Σλοβάκος υπουργός Οικονομικών Πέτερ Καζίμιρ έχει δηλώσει ότι αυτή είναι «η κόκκινη γραμμή του».

Ελάφρυνση του χρέους: Η μοναδική πιθανότητα, σύμφωνα με το Spiegel, είναι μια αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων αποπληρωμής της Ελλάδας και μάλιστα με τον τρόπο που έχει προτείνει ο Έλληνας πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.

Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί με ένα μέρος από τα χρήματα που θα λάβει από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας να αποπληρώσει τα δάνειά της στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Τα επόμενα δύο χρόνια το ποσό αυτό ανέρχεται περίπου στα 30 δισεκ. ευρώ.

Το πλεονέκτημα είναι ότι ο ΕΜΣ θα προσφέρει δάνεια στην Ελλάδα με χαμηλότερο επιτόκιο και με μεγαλύτερο ορίζοντα αποπληρωμής. Με αυτό τον τρόπο οι δόσεις θα βαρύνουν λιγότερο τα ελληνικά δημοσιονομικά και ο πληθωρισμός θα μειώνει με αργό ρυθμό το χρέος, εξηγεί το Spiegel.

newpost.gr

Παρά τις φωνές που προειδοποιούν τους τουρίστες να αποφύγουν την Ελλάδα φέτος, ή να έρθουν με μεγάλη προσοχή, ο Κέβιν Ράσμπι έχει διαφορετική άποψη.

Ο δημοσιογράφος του Guardian κάνει τακτικά τις διακοπές του στη χώρα μας. Και σε ένα άρθρο με τίτλο «Μη φοβάστε, η αληθινή Ελλάδα υπάρχει ακόμη», εξηγεί γιατί θα το πράξει και φέτος, απαντώντας σε όλα τα επιχειρήματα εκείνων που ανησυχούν.

«Ο,τι κι αν συμβεί, θα πάω στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι. Κάποτε αυτό δεν θα ακουγόταν ως πολιτική δήλωση, αλλά σήμερα έτσι είναι. Παρόλα αυτά, θα πάω στην Ελλάδα για τους ίδιους παλιούς λόγους που πάντα το έκανα: το θερμό αεράκι από τη θάλασσα μέχρι τον Οκτώβριο, τα ίχνη της αρχαίας κληρονομιάς, τον απλό τρόπο ζωής και για να προσπαθήσω, μία ακόμη φορά, να πείσω τον εαυτό μου ότι η ρετσίνα έχει καλή γεύση. Και τι θα ήταν πιο απλό από το να βάλετε τα λεφτά και την πίστη σας σε ένα μέρος που γνωρίζετε και αγαπάτε;

Πριν τρία χρόνια, όταν η Ελλάδα ήταν σε μία από τις συχνές «αυτό είναι το τέλος των πάντων» στιγμές- καθόμουν σε ένα τραπέζι σε παραλία στην Πελοπόννησο. Ο εστιάτορας το είχε μεταφέρει εκεί -«Επειδή θα σου αρέσει»- και μετά κάθισε και άρχισε να βάζει κρασί στα ποτήρια. Υπήρχαν Ελληνες φίλοι μαζί μου. Δεν ήξερα κανέναν τους πάνω από 24 ώρες. Το τραπέζι φαινόταν σαν να ασκεί μία βαρυτική έλξη, τραβώντας κόσμο, με όλους να μιλούν για το αν θα έρχονταν οι τουρίστες και το αν θα «επιβιώσουν» τα εισοδήματά τους. Αλλά, μετά από λίγο, άρχισε το γέλιο και με κάποιο τρόπο η οικονομική κρίση «εξατμίστηκε» και κανείς δεν την ανέφερε ξανά.

Η ψαριά κάποιου εξετάστηκε και μία γελοία ποσότητα κατέληξε στη σχάρα. Εφτασε περισσότερο κρασί, προστέθηκε ένα ακόμη τραπέζι. Το πάρτι μεγάλωσε. Για ανθρώπους που αγωνιούν για το οικονομικό μέλλον τους, σκέφτηκα ότι έδειχναν μία αξιοσημείωτη ικανότητα για άγριο γλέντι. Ισως ήταν μία παγανιστική δεισιδαιμονία, να ξεγελάσουν τους Θεούς της ζοφερής λιτότητας. Μου άρεσε αυτό. Δεν ήθελα να τελειώσει το βράδυ.

Στα φυσιολογικά χρόνια, περίπου δύο εκατομμύρια Βρετανοί επισκέπτονται την Ελλάδα, συνεισφέροντας στο 18% του ΑΕΠ που αποτελεί η τουριστική βιομηχανία. Για πολλές περιοχές, είναι η μόνη βιομηχανία με αξία. Ολοι αυτοί οι ανεξάρτητοι ξενώνες και τα ξενοδοχεία χρειάζονται τους επισκέπτες. Χωρίς αυτούς, η Ελλάδα που ξέρουμε και αγαπάμε θα εξαφανιστεί. Οχι εξαιτίας κάποιου τραπεζικού υπερδανεισμού που θα διογκωθεί, αλλά επειδή τα δικά σας λεφτά δεν θα φτάνουν στους σωστούς ανθρώπους. Είναι το ίδιο όσο κάθε αξιόλογος τρόπος διάθεσης των μετρητών σας που περισσεύουν: η αφρικανική φύση τα χρειάζεται, όπως και το τροπικό δάσος και τα οικοσυστήματα του Αμαζονίου, όπως αυτός ο βετεράνος που διευθύνει την ταβέρνα δίπλα στο συντριβάνι. Ας μην βασιστούμε στις τράπεζες για να διατηρήσουμε ζωντανό αυτό που αγαπάμε.

Υπάρχουν όμως κάποιες πρακτικές ενστάσεις για το ταξίδι κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης κρίσης. Δεν θέλω να μεταφέρω πολλά μετρητά. Υπάρχουν χρήματα στις τράπεζες, αλλά οι τουριστικοί πράκτορες συμβουλεύουν την κατοχή ρευστού. Μπορεί να είναι αναγκαίο. Μήπως να ξεθάψουμε το παλιό τσαντάκι-ζώνη της εποχής πριν από το ΑΤΜ; Ομως πολλά μέρη, ανάμεσά τους και ξενοδοχεία, δέχονται ακόμη πιστωτικές κάρτες. Τίποτα δεν θα είναι ανοιχτό. Λογικές φωνές από την Ελλάδα λένε ότι αυτό δεν ισχύει. Θα είναι δύσκολη η ανεύρεση φαγητού. Δεν θα έχει σαρδέλες στη θάλασσα; Μπορεί να υπάρχει κοινωνική αναταραχή, να κολλήσεις εκεί. Λοιπόν, το καλοκαίρι του 2011 μπήκα στο λόμπι ξενοδοχείου στα Φίτζι για να δω στην τηλεόραση σκηνές από μία πόλη όπου είχε ξεσπάσει η βία και έκαιγα φωτιές. Αργότερα κατάλαβα ότι ήταν το Λονδίνο. Μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Ισως οι αυτόπτες μάρτυρες να είναι καλύτεροι. Καθώς γράφω, έλαβα ένα email από την Μαριάνα Καρακουλάκη, μία δημοσιογράφο από τη Θεσσαλονίκη, που μου λέει ότι εκείνη προσωπικά δεν έχει δει ελλείψεις.

Την ημέρα μετά από εκείνο το αξέχαστο δείπνο στην παραλία, οι νέοι φίλοι μου και εγώ περπατήσαμε στα ερείπια ενός αρχαίου ναού και είδα τους Ελληνες ντυμένους με χιτώνες να αποτίουν τιμές στους αρχαίους θεούς. Ηταν η τελετή για τους αγώνες της Νεμέας, που έχουν ρίζες στο 573 π.Χ. Αργότερα, έτρεξα σε έναν αγώνα δρόμου στους λόγους της Κορίνθου, ένα τρελό κυνηγητό που κατέληξε στο αρχαίο στάδιο. Οι λόγοι που ήμουν εκεί ήταν τόσο προφανείς: η συμμετοχή σε μία επική περίσταση, ο πολιτισμός και το τοπίο. Η οικονομική κρίση φαινόταν άσχετη. Αν εκείνοι με τα κοστούμια, που δημιουργούν τέτοιες καταιγίδες, περνούσαν περισσότερο χρόνο μακριά από υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα... Να προτείνω ένα νησί ή έναν ελαιώνα, με ένα γεμάτο ποτήρι στο χέρι; Ισως όχι όμως με ρετσίνα»

iefimerida.gr