Για το διορισμό και την ενημέρωση των διοριζόμενων στις εφορευτικές επιτροπές, δεν απαιτείται εκ νέου έκδοση ή επίδοση απόφασης.

Ο Αντώνης ανήκει στην κατηγορία των παρουσιαστών, που δε διστάζουν να εκφέρουν ανοιχτά τη γνώμη τους, όσο σκληρή κι αν είναι. Ειδικά, μέσα από τους «» ουκ ολίγες φορές έχει διαφωνήσει με τις πρακτικές, που εφαρμόζονται και έχει ασκήσει σάτιρα στους πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής.

Το απόγευμα της Παρασκευής έγραψε τη δική του άποψη για όλα αυτά, που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα, μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος. Ο γνωστός παρουσιαστής δεν πήρε θέση υπέρ του «ναι» ή του «όχι», αλλά έκανε λόγο για μια άλλου είδους χρεοκοπία, αυτή των «απόλυτων στρατοπέδων» και την ευκολία, με την οποία ο Έλληνας χαρακτηρίζει προδότη τον άλλο, επειδή έχει διαφορετική άποψη.

Διαβάστε αναλυτικότερα ολόκληρη την ανάρτηση, που έκανε στην του στο facebook:

«Το δικαίωμα να πάμε στην κάλπη την Κυριακή και να ψηφίσουμε ναι ή όχι, είναι αναμφισβήτητα μια δημοκρατική διαδικασία. Οι διαδικασίες όμως από μόνες τους, δεν είναι η ψυχή, η καρδιά και το πνεύμα της δημοκρατίας. Η ψυχή, η καρδιά και το πνεύμα της δημοκρατίας είναι αποκλειστικά και μόνο η ΠΑΙΔΕΙΑ. Κριτική σκέψη, καλλιέργεια, κουλτούρα, σεβασμός, αρχές, αξίες, αγάπη, πολιτισμός, αυτά είναι παιδεία και αυτά είναι η ψυχή, η προϋπόθεση και ο θεμέλιος λίθος της δημοκρατίας, που τόσο εύκολα και συχνά επικαλούνται όλοι αυτοί που στέρησαν από τον Ελληνικό λαό την παιδεία όλα αυτά τα χρόνια. Μια κοινωνία χωρίς παιδεία είναι καταδικασμένη στο φόβο και κατά συνέπεια στο θυμό και το φανατισμό και όπου υπάρχει φανατισμός και θυμός, δεν υπάρχει σκέψη και πρόοδος.

Η παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και το ευρώ ή η αποχώρησή της και η επιστροφή της στη δραχμή, είναι αναμφισβήτητα πολύ σημαντικά θέματα, αλλά προσωπικά τα θεωρώ μικρότερης σημασίας μπροστά στο έλλειμμα παιδείας και τον εμφύλιο πόλεμο, που εδώ και πολύ καιρό βιώνουμε και που απλά σήμερα βρίσκεται στην κορύφωσή του. Εμφύλιος πόλεμος σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, ως απόλυτη συνέπεια του προαναφερθέντος ελλείμματος.

Στη ζωή μου έμαθα να ακούω προσεκτικά τους συνομιλητές μου σε μια συζήτηση, με διάθεση να διακρίνω το σωστό, το δίκαιο, το λογικό των λεγομένων τους, να το αναγνωρίσω και να το αποδεχτώ όποτε το συναντώ. Θεωρώ, πως αν τη συζήτηση την αντιμετωπίζεις ως μια εποικοδομητική διαδικασία και όχι ως μια κόντρα, κερδισμένος είναι αυτός που πείθεται από κάποιον άλλον για κάποια καινούργια ή διαφορετική άποψη και όχι αυτός που πείθει. Γιατί τελικά αυτός που πείθεται, είναι αυτός που πήρε κάτι από μια συζήτηση, αυτός δηλαδή βγήκε ουσιαστικά κερδισμένος. Έμαθα να σέβομαι την αντίθετη άποψη ακόμα και όταν διαφωνώ μαζί της. Έμαθα να επαναξιολογώ και όταν το κρίνω, να αναθεωρώ τις απόψεις και τις θέσεις μου, γιατί μόνο έτσι εξελίσσομαι. Έμαθα πως για όλες τις αποτυχίες της ζωής μου ευθύνομαι εγώ και κανείς άλλος. Έμαθα πως η πραγματική επανάσταση είναι η προσωπική εξέλιξη, η δημιουργία και η προσφορά.

Ψάχνω να βρω παρόμοια χαρακτηριστικά στην κοινωνία και δυσκολεύομαι πολύ. Σε εξαιρέσεις και μάλλον σε μειοψηφίες μόνο, διακρίνω τέτοια χαρακτηριστικά και συμπεριφορές. Στους δε, θεωρητικά πυλώνες και σε αυτούς που βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής δομής και πυραμίδας, τους πολιτικούς δηλαδή, οι εξαιρέσεις αυτές και μειοψηφίες είναι ακόμη πιο σπάνιες. Βέβαια οι πολιτικοί που όλοι κατηγορούν, δεν είναι εξωγήινοι. Προϊόντα της δικής μας κοινωνίας είναι και σ΄ έναν μεγάλο βαθμό, καθρεφτίζουν το ποιοι είμαστε εμείς. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Εμείς είμαστε οι πολιτικοί μας.

Αυτό βέβαια, δεν τους απαλλάσσει καθόλου από το γεγονός, ότι έχουν εξΆ ορισμού την κυρίαρχη ευθύνη για το που βρίσκεται αυτή η κοινωνία και αυτή η χώρα. Όπως και ο οποιοσδήποτε, με το που γίνεται γονιός έχει την υποχρέωση να γίνει σχεδόν άμεσα, ένας πολύ καλύτερος άνθρωπος απΆ αυτόν που ήταν πριν αναλάβει την ευθύνη ενός άλλου ανθρώπου, έτσι κι αυτοί, με το που γίνονται οι ηγέτες μιας κοινωνίας, έχουν την ευθύνη άμεσα να γίνουν πολύ καλύτεροι από το μέσο όρο της κοινωνίας που τους ανέδειξε και να εμπνεύσουν στη συνέχεια τα μέλη της κοινωνίας αυτής, να εξελιχθούν σε ατομικό επίπεδο.

ΓιΆ αυτό τους απεχθάνομαι, απΆ όπου και αν προέρχονται, γιατί ποτέ δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και των ευθυνών τους. Πάντα και ειδικά στις κρίσιμες στιγμές, όχι μόνο δεν φρόντισαν να διορθώσουν και να καλύψουν τις παθογένειες και τα ελλείμματα της κοινωνίας, αλλά αντιθέτως τα διαιώνισαν και τα εκμεταλλευτήκαν στο βωμό του μεγάλου κομματικού και προσωπικού τους συμφέροντος. Διατηρούσαν ή αυξάνανε το έλλειμμα παιδείας και καλλιεργούσαν το διχασμό, έντεχνα ή άτεχνα, ποσώς με ενδιαφέρει. Για ενότητα και συνεννόηση, ούτε λόγος.

Ακόμα και οι του Βατικανού, που επίσης απεχθάνομαι, μπαίνουν σΆ ένα δωμάτιο και δεν βγαίνουν ποτέ, ποτέ όμως, αν δεν καταλήξουν σε λευκό καπνό. Είναι δυνατόν, τώρα, αυτές τις στιγμές, να μην κλείνονται αυτοί οι πέντε, έξι άνθρωποι στο αντίστοιχο δωμάτιο έως ότου συμφωνήσουν σε λευκό καπνό για την Ελλάδα και να μη βγουν ποτέ αν δεν τα καταφέρουν; Κι αν η αναπηρία τους για λογική και συνεννόηση, είναι τόσο μεγάλη και δεν τα καταφέρουν, ας μείνουν για πάντα σΆ αυτό το δωμάτιο και ας σαπίσουν εκεί, μαζί με τις παρωπίδες τους, τις κομματικές τους σκοπιμότητες και τις παρωχημένες τους ιδέες, νοοτροπίες και πρακτικές.

Από την άλλη κι εμείς οι πολίτες, γιατί δεν βρήκαμε μόνοι μας το δρόμο; Γιατί δεν προσπεράσαμε την ανεπάρκειά τους; Γιατί δεν την ψάξαμε μόνοι μας, πώς θα εξελίξουμε τους εαυτούς μας, πώς θα αποκτήσουμε την παιδεία και τον πολιτισμό, που μας στέρησαν συστηματικά; Γιατί πνιγήκαμε στο φθόνο, στο θυμό, στο φανατισμό, στην καταστροφή, στον εμφύλιο πόλεμο;

Κοιτάζω και ακούω γύρω μου στην πλειοψηφία, με απερίγραπτη θλίψη, το μίσος, το θυμό, την επιθετικότητα με την οποία ο ένας Έλληνας βρίζει τον άλλον. Τους κακώς εννοούμενους ποδοσφαιρικούς όρους της κερκίδας, με την οποία αντιμετωπίζουμε την πολιτική μας ζωή. Τα απόλυτα στρατόπεδα. Την ευκολία με την οποία ο ένας Έλληνας χαρακτηρίζει προδότη και προπαγανδιστή τον άλλον, μόνο και μόνο επειδή έχει διαφορετική άποψη απΆ αυτόν, όποια και να είναι αυτή.
Αυτή είναι η ήττα. Αυτή είναι η πραγματική χρεοκοπία. Ό,τι και να συμβεί την Κυριακή, είμαστε ήδη ηττημένοι ως κοινωνία και βέβαια είμαστε ηττημένοι από τους ίδιους τους εαυτούς μας. Από τους Έλληνες είναι ηττημένη η Ελλάδα. Εξάλλου ποιος άλλος θα μπορούσε να μας νικήσει, παρά μόνο ο ίδιος μας ο εαυτός. Ποιος άλλος θα μπορούσε να διαλύσει μία χώρα με τόσα προσόντα όπως η Ελλάδα μας, εκτός από εμάς τους ίδιους και τους «ηγέτες» μας.

Αν υπάρχει κάπου σε αυτήν την χώρα, μία κάλπη που μπορώ να πάω και να ψηφίσω ναι στην παιδεία και όχι στο σκοταδισμό, πείτε μου να πάω.
Αν υπάρχει κάπου σε αυτήν την χώρα, μία κάλπη που μπορώ να πάω και να ψηφίσω ναι στη σκέψη και όχι στο θυμό-φανατισμό, πείτε μου να πάω.
Αν υπάρχει κάπου σε αυτήν την χώρα, μία κάλπη που μπορώ να πάω και να ψηφίσω ναι στη δημιουργία και όχι στην καταστροφή, πείτε μου να πάω.
Αν υπάρχει κάπου σε αυτήν την χώρα, μία κάλπη που μπορώ να πάω και να ψηφίσω ναι στην ευφυΐα και όχι στις εξυπνάδες, πείτε μου να πάω.
Αν υπάρχει κάπου σε αυτήν την χώρα, μία κάλπη που μπορώ να πάω και να ψηφίσω ναι στην ενότητα-συνεννόηση και όχι στον εμφύλιο πόλεμο, πείτε μου να πάω.
Αλλιώς…

Υ.Γ.1 Το κείμενο αυτό είναι τελείως άχρηστο, γιατί αυτοί που θα το καταλάβουν δεν το χρειάζονται και αυτοί που ίσως το χρειάζονται, δεν υπάρχει περίπτωση να το καταλάβουν.

Υ.Γ.2 Λυπάμαι που απογοήτευσα την αρένα. Λυπάμαι που δεν τοποθετήθηκα με ένα ναι ή με ένα όχι, ώστε να με αποθεώσουν οι μισοί και να με κατασπαράξουν οι άλλοι μισοί. Όμως, την αιμοσταγή αρένα αλληλοφαγώματος που έχει στηθεί, δεν επιθυμώ να την τροφοδοτήσω.

Υ.Γ.3 Δέχομαι πιέσεις αυτές τις ημέρες, από υπέρμαχους του ναι, που πιστεύουν ότι το υποστηρίζω και από υπέρμαχους του όχι, που κι αυτοί πιστεύουν ότι το υποστηρίζω, προκειμένου να βγω δημοσίως και να πάρω θέση. «Εσένα σΆ ακούνε, βγες και επηρέασέ τους» μου λένε. Ίσως να είμαι από άλλο πλανήτη, αλλά συνεχίζω να θεωρώ ή να φαντασιώνομαι, πως αυτοί που ψηφίζουν δεν είναι πρόβατα που χρειάζονται τσομπάνη, αλλά μεγάλα παιδιά. Επίσης, θεωρώ πως αν ήθελα να λέω σε πολιτικό επίπεδο στον κόσμο τι να κάνει, ειδικά στις κρίσιμες στιγμές, τότε θα έπρεπε να υιοθετήσω επίσημα το ρόλο του πολιτικού.
Ας αφήσουμε τα πράγματα ανεπηρέαστα και ας δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε και τι μας αξίζει ως κοινωνία. Θεωρώ, ότι είναι πολύ χρήσιμο αυτό.

Ο πνευματικός δημιουργός αυτού του κειμένου, παραχωρεί την άδεια αναδημοσίευσης-αναπαραγωγής του, σε οποιοδήποτε ηλεκτρονικό ή έντυπο μέσο, υπό την προϋπόθεση αναδημοσίευσης ολόκληρου του κειμένου και όχι τμηματικής-αποσπασματικής αναδημοσίευσης».

Akous.gr

“Την Δευτέρα, με το βλέμμα στραμμένο στην πατρίδα μας, με την καρδιά στα νησιά μας , με το χέρι απλωμένο με αγάπη σε όλους τους συμπατριώτες μας ανεξαρτήτως τι ψήφισαν την Κυριακή, θα είμαστε πάλι όλοι μαζί, για να αντιμετωπίσουμε τις ανυπέρβλητες δυσκολίες και να τις ξεπεράσουμε"

Δήλωση του Περιφερειάρχη κ. Γιώργου Χατζημάρκου για το δημοψήφισμα της Κυριακής 5 Ιουλίου:
«Μας χωρίζουν ελάχιστες ώρες από την Κυριακή 5 Ιουλίου. Την ημέρα που θα αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στην ιστορία της χώρας.

Αύριο καλούμαστε να διαμορφώσουμε την ζώσα ιστορία και να μην επιτρέψουμε η σελίδα αυτή να γραφτεί με μαύρα γράμματα. Να κλείσουμε τα αφτιά μας στις σειρήνες του λαϊκισμού και με γνώμονα την αλήθεια, τον ρεαλισμό και την υπευθυνότητα, να αποτρέψουμε την κατάρρευση της πατρίδας μας.

Στα διχαστικά και κίβδηλα διλήμματα, με τα οποία επιχείρησαν να μπολιάσουν την ελληνική κοινωνία, εμείς καλούμαστε να δώσουμε μια καθαρή και υπερήφανη απάντηση που θα στέλνει ένα μη διαπραγματεύσιμο μήνυμα για την παραμονή της Ελλάδας εκεί όπου πραγματικά ανήκει. Στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και του Ευρώ.

Το μέλλον της πατρίδας μας, η ανάπτυξη και η πρόοδος των νησιών μας, είναι άρρηκτα συνυφασμένα με την πορεία της Ευρώπης, της μεγάλης μας οικογένειας. Η έξοδος από την Ευρώπη και το Ευρώ, δεν είναι αξιοπρέπεια, είναι ταπείνωση, που θα οδηγήσει σε κατάρρευση και σε τεράστιους εθνικούς κινδύνους.

Είναι μεγάλο το καθήκον στο οποίο μας έταξαν οι καιροί και η ιστορία. Είμαστε αποφασισμένοι να ανταποκριθούμε, στο μέγιστο της υπευθυνότητάς μας. Είμαι βέβαιος ότι σε αυτήν την τόσο κρίσιμη στιγμή που όλα κρέμονται από μια κλωστή, η υπευθυνότητα θα υπερισχύσει της ανευθυνότητας και η αλήθεια της δημαγωγίας. Το χρωστάμε στην χώρα μας, στα νησιά μας, στα παιδιά μας.
Δεν πέφτουμε στην παγίδα τους, δε ρίχνουμε νερό στον μύλο του διχασμού, που αποτελεί το μοναδικό τους «καταφύγιο». Η επόμενη μέρα θα είναι δύσκολη και πρέπει να μας βρει όλους μαζί ενωμένους, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, για να ξαναχτίσουμε σε πιο γερά θεμέλια ό,τι γκρεμίστηκε. Για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος. Για να ξαναβάλουμε τον τόπο μας στην τροχιά της δημιουργίας, της προκοπής και της ανάπτυξης.

Την Δευτέρα, με το βλέμμα στραμμένο στην πατρίδα μας, με την καρδιά στα νησιά μας , με το χέρι απλωμένο με αγάπη σε όλους τους συμπατριώτες μας ανεξαρτήτως τι ψήφισαν την Κυριακή, θα είμαστε πάλι όλοι μαζί, για να αντιμετωπίσουμε τις ανυπέρβλητες δυσκολίες και να τις ξεπεράσουμε».

«Θέλω να πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός θα φερθεί υπεύθυνα. Δε θα κάνει το επόμενο μοιραίο λάθος. Δε θα πάμε σε εκλογές τον Αύγουστο» τόνισε ο επικεφαλής του Ποταμιού

Να μην ενδώσουν στις κραυγές και να ψηφίσουν με το χέρι στην καρδιά ένα «Ναι για την Ελλάδα» κάλεσε τους Έλληνες ψηφοφόρους ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης.

Ο κ. Θεοδωράκης απευθυνόμενος κυρίως σ' εκείνους που σκέφτονται να ψηφίσουν «όχι» και αναγνωρίζοντας ότι μπορεί να έχουν πολλούς λόγους να είναι θυμωμένοι από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια, τούς συμβούλεψε ότι ο θυμός δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος, ιδίως σε στιγμές τόσο κρίσιμες όπου μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.

Παράλληλα ο επικεφαλής του Ποταμιού δηλώνει έτοιμος να παίξει ρόλο μεσολαβητή. «Αυτή θα είναι η πρότασή μας την Κυριακή το βράδυ. Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός θα φερθεί υπεύθυνα. Δε θα κάνει το επόμενο μοιραίο λάθος. Δε θα πάμε σε εκλογές τον Αύγουστο. Εμείς έχουμε σχέδιο. Και για τη χώρα και για τη διαπραγμάτευση. Αλλά αυτό που προέχει τώρα είναι το μεγάλο ΝΑΙ» τόνισε.

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του κ. Σταύρου Θεοδωράκη

"Θέλω να μιλήσω σε αυτούς που σκέφτονται να ψηφίσουν όχι.

Όχι στους φανατικούς αλλά στους φίλους που νομίζουν ότι ψηφίζοντας ΟΧΙ θα μείνουμε στην Ευρώπη και η ζωή μας θα καλυτερεύσει. Είναι και τα δύο λάθος.

Δεν ξέρω πώς τα κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας αλλά έμεινε χωρίς συμμάχους. Ακόμη και οι κεντροαριστεροί ηγέτες – ή μάλλον κυρίως αυτοί – όλος ο Νότος, μας ζητάνε να ψηφίσουμε ΝΑΙ. Το ΟΧΙ θα το εκλάβουν ως ένα ακόμη βήμα αποκόλλησης από τον κορμό της Ευρώπης. Και μετά, ποιος στην Ευρώπη θα πει ναι; Ποιος θα πει «να στείλουμε λεφτά να ανοίξουν οι ελληνικές τράπεζες» - αν εμείς πούμε ΟΧΙ.

Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς είστε θυμωμένοι. Όλοι θυμώσαμε τα τελευταία χρόνια. Έγιναν πολλά λάθη. Λάθη από τους πολιτικούς μας– λάθη από την ευρωπαϊκή ηγεσία – λάθη από τους λεγόμενους θεσμούς που δεν κατάλαβαν ότι το πρόγραμμα ήταν άδικο, πίεζε κυρίως τους φτωχούς και άφηνε στο απυρόβλητο τους πονηρούς και τους διαπλεκόμενους. Αλλά δεν είναι ώρα γι’ αυτή τη συζήτηση. Ο θυμός δε βοηθά να πάρεις τις σωστές αποφάσεις.

Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Όσο πιο εύκολη φαντάζει μια λύση τόσο πιο ψεύτικη είναι. Συμμερίζομαι τον φόβο σου για την επόμενη μέρα. Ποιοι θα αποφασίσουν για μας;

Θέλω λοιπόν να σε διαβεβαιώσω: Το ΝΑΙ δε θα φέρει ξανά στα πράγματα το παλιό σύστημα! Αντιθέτως το ΝΑΙ είναι η μεγάλη σύγκρουση με τις παλιές συνήθειες τις οποίες αντιγράφει και η καινούργια κυβέρνηση. Διορισμοί των πιστών, των φίλων, των συγγενών. Χάρισμα χρεών στους πλούσιους – στους πολύ πλούσιους. Σπατάλες στα ρετιρέ της εξουσίας.

Αλλά ούτε αυτά είναι του παρόντος. Τώρα πρέπει να σκεφτούμε το αύριο. Όχι γενικώς και αορίστως το αύριο, αλλά τη Δευτέρα, την Τρίτη, την Τετάρτη. Πώς θέλουμε να είναι η ζωή μας;

Ένας υπερυπουργός είπε σε ρωσικό πρακτορείο ότι «κάθε βοήθεια προς τον ελληνικό λαό και κάθε χειρονομία, έστω και συμβολική, θα είναι ευχάριστη». Η επαιτεία λοιπόν είναι το μέλλον μας; Οι τράπεζες πρέπει να ανοίξουν την Τρίτη.
Να εφοδιαστεί ξανά η αγορά. Αυτό θα γίνει μόνο με ένα δυνατό ΝΑΙ. Για να μπορούμε να πούμε στους συμμάχους μας: Οι Έλληνες αποφάσισαν – πάρτε και εσείς τη γενναία απόφαση. Μια καλύτερη συμφωνία, λεφτά για την ανάπτυξη και αναδιάρθρωση του χρέους.

Έχει μεγάλη σημασία, αυτό το ΝΑΙ να το πούμε όλοι μαζί. Να μη διχαστούμε. Είναι σημαντικό ότι για πρώτη φορά, τα κόμματα έκαναν πίσω. Μπροστά είναι τα κινήματα, οι φορείς, οι ενώσεις, η κοινωνία. Προσωπικά δεν πήγα και δε θα πάω σε καμία συγκέντρωση. Τώρα μιλάνε οι πολίτες. Ο ρόλος ο δικός μας, ο ρόλος των πολιτικών είναι η εθνική συνεννόηση.

Η κρίση είναι βαθιά. Κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του. Αυτό το έχω πει από την επόμενη μέρα των εκλογών στον κ.Τσίπρα. Κάνε μια κυβέρνηση της κεντροαριστεράς – όχι μια κυβέρνηση φανατικών. Δε με άκουσε. Συνεργάστηκε με τους ακροδεξιούς.

Κάτι ανάλογο λέω και τώρα. Οι φιλελεύθεροι, οι κεντρώοι, οι αριστεροί, οι αριστεροί μεταρρυθμιστές πρέπει να πάνε μαζί. Η χώρα έχει ανάγκη από τη δύναμη της λογικής. Μια ομάδα αποφασισμένων Ελλήνων, με μια μόνο εντολή: Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα.

Το Ποτάμι μεσολαβεί. Είναι αυτό που σας είπα από την πρώτη μέρα. Μπαίνουμε μπροστά για να κάνουμε χώρο στην αληθινή Ελλάδα. Αυτή θα είναι η πρότασή μας την Κυριακή το βράδυ. Μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλω να πιστεύω ότι ο Πρωθυπουργός θα φερθεί υπεύθυνα. Δε θα κάνει το επόμενο μοιραίο λάθος. Δε θα πάμε σε εκλογές τον Αύγουστο. Εμείς έχουμε σχέδιο. Και για τη χώρα και για τη διαπραγμάτευση. Αλλά αυτό που προέχει τώρα είναι το μεγάλο ΝΑΙ.

Μπορεί αύριο να διαφωνήσουμε σε κάποιες λεπτομέρειες αλλά όλοι συμφωνούμε ποια πατρίδα θέλουμε, ποιο είναι το σπίτι μας. Κάποιοι σας λένε να τα γκρεμίσουμε όλα, να φτιάξουμε μια καλύβα απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και μετά βλέπουμε. Είναι αυτή λύση; Σε καλώ λοιπόν να μη δώσεις λευκή επιταγή στην κυβέρνηση. Ζημιά θα τους κάνεις. Έκαναν λάθος με το δημοψήφισμα. Ήταν μια επιπόλαιη απόφαση. Μην τους επιβραβεύσεις. Εσύ έχεις τη δύναμη. Τα χέρια σου και το μυαλό σου. Σε καλώ λοιπόν να μην κόψεις το τελευταίο σχοινί που μας συνδέει με την Ευρώπη. Σκέψου τα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν. Τους γέροντες με τις χαμηλές συντάξεις. Τους αγρότες που δεν έχουν περιουσίες. Τις ανύπαντρες μητέρες. Αυτούς που ταλαιπωρούνται από δύσκολες ασθένειες. Τα θύματα της μαύρης εργασίας. Όλους αυτούς που νιώθουν ή είναι διαφορετικοί. Όλοι αυτοί έχουν ανάγκη τη στήριξη της Ευρώπης. Για λεφτά και δικαιώματα.

Φίλες και φίλοι

Η ζωή μας είναι φτιαγμένη από το καλό, το καλύτερο, το κακό, το χειρότερο. Δεν έχει άλλα υλικά. Αυτή τη στιγμή είμαστε στο κακό. Και μας λένε ότι δεν υπάρχει χειρότερο. Υπάρχει. Και το ξέρουμε. Κράτα λοιπόν την Ελλάδα ανοιχτή. Μην ενδώσεις στις κραυγές. Και αποφάσισε με το χέρι στην καρδιά.
ΝΑΙ για την ΕΛΛΑΔΑ."