Η ανθρώπινη διαίσθηση γενικά θεωρείται κάτι το οποίο οι μηχανές δεν θα μπορούσαν ποτέ να αντιγράψουν, ωστόσο αυτό ίσως τελικά να μην ισχύει:
Ερευνητές του MIT σκοπεύουν να βγάλουν το ανθρώπινο στοιχείο από την ανάλυση big data μέσω ενός νέου συστήματος το οποίο όχι μόνο αναζητεί μοτίβα σε άγνωστα δεδομένα με σκοπό την πρόγνωση, αλλά σχεδιάζει μόνο του και το επιθυμητό σετ χαρακτηριστικών για την απαιτούμενη διαδικασία.
Για σκοπούς δοκιμών του πρώτου πρωτοτύπου, έγιναν τρεις διαγωνισμοί data science, στους οποίους είχε να ανταγωνιστεί ανθρώπινες ομάδες, με κοινό σκοπό την εύρεση μοτίβων πρόβλεψης σε άγνωστα σετ δεδομένων.
Από τις 906 ομάδες που συμμετείχαν συνολικά, το Dara Science Machine κατάφερε να σημειώσει καλύτερες επιδόσεις από τις 615.
Στους δύο εκ των τριών διαγωνισμών, οι προβλέψεις είχαν ακρίβεια της τάξης του 94% και του 96%, ενώ στην τρίτη «μόλις» 87%.
Ωστόσο, δεν μπορεί να παραλειφθεί το ότι οι άνθρωποι συμμετέχοντες δούλευαν πάνω στους αλγορίθμους πρόγνωσής τους για μήνες, ενώ το Data Science Machine χρειάστηκε μεταξύ 2 και 12 ωρών για την αντίστοιχη εργασία.
Κατά τον Μαξ Κάντερ, στη δουλειά του οποίου έχει βασιστεί το σύστημα, το Data Science Machine αποτελεί «βοήθεια» προς την ανθρώπινη νοημοσύνη/ αναλυτική δυνατότητα.
«Υπάρχουν τόσα πολλά δεδομένα προς ανάλυση εκεί έξω, και αυτή τη στιγμή απλά “κάθονται”, χωρίς να αξιοποιούνται.
Οπότε ίσως να μπορούμε να σκεφτούμε μια λύση που, τουλάχιστον, θα μας βοηθήσει να αρχίσουμε πάνω στο αντικείμενο, τουλάχιστον να αρχίσουμε να κινούμαστε».
Το σύστημα χρησιμοποιεί μια σειρά από «κόλπα» για να εξομοιώσει την ανθρώπινη διαίσθηση όσον αφορά στον εντοπισμό μοτίβων, όπως την αξιοποίηση της δομής των βάσεων δεδομένων που αναλύει για τη δημιουργία νέων συγκριτικών δεδομένων, κάτι που ακολουθείται από μια σειρά διαφορετικών υπολογισμών προκειμένου να βρεθούν συσχετισμοί.
Επίσης, ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε συγκεκριμένα δεδομένα (όπως ένας μήνας, ένα όνομα ενός brand ή κάτι ανάλογο), προκειμένου να μελετώνται οι σχέσεις μεταξύ των κατηγοριών τους και των νέων συγκριτικών δεδομένων.
ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr
Λίγο τα «καπρίτσια» της φύσης, λίγο η τύχη και αρκετές... δόσεις γενετικών μεταλλάξεων, συνθέτουν το παζλ που προσπαθούν να συμπληρώσουν οι επιστήμονες για να κωδικοποιήσουν την εξέλιξη του σύγχρονου ανθρώπου.
Οι επιστημονικές έρευνες επικεντρώνονται πλέον στην επανεξέταση όλων των διαθέσιμων στοιχείων, με τη βοήθεια των σύγχρονων τεχνολογιών και της γενετικής. Από τη μια οι ανθρωπολόγοι αντλούν πληροφορίες από οστά και απολιθώματα, από την άλλη οι ερευνητές μελετούν τις επιπτώσεις των κλιματικών μεταβολών και τέλος οι γενετιστές πειραματίζονται προσπαθώντας να αναπαράγουν τις γενετικές μεταλλάξεις που οδήγησαν στον σύγχρονο άνθρωπο.Να εντοπίσουν την καθοριστική στιγμή που ο Homo sapiens έσπασε τα δεσμά της βιολογίας, ξέφυγε από τις λιγότερο εξελιγμένες μορφές και κυρίευσε τον πλανήτη.
Τα μέχρι σήμερα συμπεράσματα συγκλίνουν στο ότι υπήρξαν τρεις φάσεις της ανθρώπινης εξέλιξης: στην πρώτη, η φύση έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο, κάνοντας τους δικούς της «πειραματισμούς». Στη δεύτερη, επικράτησε το μοντέλο του συλλέκτη και κυνηγού, από το οποίο προέκυψε στην τρίτη φάση ο Homo sapiens, ο οποίος κυριάρχησε στον πλανήτη.
Οι κλιματικές αλλαγές
Το μεγάλο όπλο του ανθρώπου είναι ο νους του, η δυνατότητά του να σκέφτεται και να σχεδιάζει, και το εργαλείο είναι ο εγκέφαλος. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει ότι οι σημαντικές κλιματικές αλλαγές έπαιξαν βαρύνοντα ρόλο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, ιδιαίτερα πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια, με την υποχώρηση των παγετώνων. Πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια ο εγκέφαλος άρχισε να μεγαλώνει ταχύτατα, καθώς όσο πιο έξυπνος ήταν ο άνθρωπος τόσο καλύτερα μπορούσε να ανταποκριθεί στα δύσκολα καιρικά φαινόμενα και να προσαρμοστεί στο νέο κλίμα.
Το επόμενο στάδιο, που συμπίπτει περίπου χρονικά, είναι η αλλαγή στη διατροφή και συγκεκριμένα η έναρξη της κρεατοφαγίας. Ο εγκέφαλος καταναλώνει πολλή ενέργεια και το κρέας ήταν μια σημαντική πηγή θερμίδων, που αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο όταν ο άνθρωπος ανακάλυψε τη φωτιά και το μαγείρεμα. Μελέτες έχουν δείξει ότι η διατροφή που αποτελείται αποκλειστικά από ωμή τροφή δεν παρέχει ικανοποιητική ενέργεια στον ανθρώπινο εγκέφαλο για να αξιοποιήσει όλες του τις δυνατότητες, οι οποίες τον διακρίνουν από τους λιγότερο εξελιγμένους «προγόνους» του.
Οσο μεγάλωνε ο εγκέφαλος, τόσο συρρικνώνονταν το πεπτικό σύστημα και οι μύες, προκειμένου να εξοικονομηθεί κι άλλη ενέργεια. Ταυτόχρονα, ο ανθρώπινος οργανισμός άρχισε να συσσωρεύει λίπος, με στόχο τη συντήρηση του εγκεφάλου υπό αντίξοες συνθήκες. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα βρέφος έχει στο σώμα του ποσοστό λίπους 15%, ενώ ένας νεογέννητος χιμπαντζής μόλις 3%.
Ο τρόπος με τον οποίο, όμως, διαμορφώθηκαν οι συνάψεις του εγκεφάλου, οι νευρώνες και τα κύτταρα, που καθορίζουν τη σκέψη και τη δημιουργικότητα του ανθρώπινου είδους, παραμένει ακόμη μυστήριο για τους επιστήμονες. Οι ερευνητές αναζητούν την απάντηση σε αυτό το ερώτημα στα γονίδια.
Συγκρίνοντας το γονιδίωμα του ανθρώπου και του χιμπαντζή, κατάφεραν να εντοπίσουν ένα ποσοστό της τάξης του 1,4% στο οποίο τα δύο είδη διαφοροποιούνται απόλυτα. Εκτιμούν, λοιπόν, ότι σε αυτό το 1,4% κρύβεται το κλειδί για τις ιδιότητες που ξεχωρίζουν το ανθρώπινο γένος.
Μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους βιολόγους έχουν τα γονίδια που διαδραμάτισαν ρόλο στην εξέλιξη του εγκεφάλου και γι' αυτό διεξάγονται διάφορα πειράματα από πανεπιστήμια και ινστιτούτα, με αρκετή επιτυχία.
Ανάμεσα στις προκλήσεις για τους επιστήμονες είναι να εντοπίσουν το χρονικό σημείο κατά το οποίο ο άνθρωπος αντέστρεψε τους ρόλους: αντί να προσαρμόζεται εκείνος στο περιβάλλον, άρχισε να προσαρμόζει το περιβάλλον στις δικές του ανάγκες.
imerisia.gr
Αυτό δεν το περίμενες, έτσι;
Πόσες φορές έχεις αναρωτηθεί ποιος θα είναι αυτός με τον οποίο θα παντρευτείς (τι εννοείς δεν έχεις αναρωτηθεί ποιος θα είναι αυτός με τον οποίο θα παντρευτείς;); Κι αν μπορεί να είναι κάποιος με τον οποίο έχεις ήδη πει "χάρηκα" καποια στιγμή στη ζωή σου ή ένας από τους δεκάδες άγνωστους που περνάνε από δίπλα σου κάθε μέρα και μετά χάνονται για πάντα;
Φαντάσου -λέει- ο έρωτας της ζωής σου να είναι ο τύπος που λές ένα τυπικό "καλημέρα" στη δουλειά καθώς περνάς από μπροστά του, ο τύπος που συναντάς τυχαία, σχεδόν κάθε μέρα, πηγαίνοτας να πάρεις καφέ ή ο υπάλληλος από τον οποίο αγοράζεις εισιτήρια για τα ΜΜΜ. Σύμφωνα με το cosmpolitan.gr πόσες είναι οι πιθανότητες; Και σύμφωνα με τον Didier Rappaport, ιδρυτή του Happn -ενός νέου dating app στην Αμερική που σε βοηθάει να γνωρίσεις ανθρώπους που πιθανώς πετυχαίνεις κάθε μέρα στο δρόμο (ναι κάτι σαν ένα ακόμα πιο εξειδικευμένο Tinder)-, πολλές. Πάρα πολλές. Είναι ασύλληπτο πόσες μυριάδες πιθανές γνωριμίες και ζωές χάνουμε όταν είμαστε συνεχώς σκυμμένοι πάνω από τις οθόνες μας ή θαμμένοι κάτω από τον όγκο των καθημερινών υποχρεώσεων αφήνοντας τη ζωή να μας συμβαίνει.
Όσο πεζό κι αν ακούγεται, το να βρεις τον "Ένα" είναι θέμα πιθανοτήτων. Το να βρεις κάποιο -ας το ονομάσουμε- τίμιο παιδί για σχέση συμβαίνει όσο συχνά πλησιάζει ο Νιμπίρου τη γη. Υπάρχει λόγος λοιπόν που αποκαλούμε τον ιδανικό "ο Ένας". Δείχνει απλώς πόσο σπάνιο είναι να βρεις την αυθεντική και βαθιά αληθινή αγάπη.
Τώρα σκέψου πόσοι άνθρωποι περνάνε από δίπλα σου κάθε μέρα. Ο αριθμός είναι τεράστιος και ξεπερνάει κατά πολύ τους ανρθώπους με τους οποίους έχεις βγει ή έχεις δει ερωτικά στη μέχρι τώρα ζωή σου.
Αν έχεις βγει με 10-15 ανθρώπους, αλλά καθημερινά περνάς δίπλα από δεκάδες άλλους, ποιο γκρουπ πιστεύεις ότι είναι πιο πιθανό
Ενισχύοντας το παραπάνω παράδειγμα, έρευνες έχουν αποδείξει ότι είμαστε ψυχολογικά προγραμματισμένοι να ερωτευόμαστε τους ανθρώπους που βλέπουμε πιο συχνά. Είναι η επίδραση της έκθεσης και είναι ο λόγος που μερικές φορές άνθρωποι που δουλεύουν στον ίδιο χώρο ερωτεύονται (παρόλο που αυτή η απόφαση δεν φημίζεται για την λαμπρότητα και τα αισιόδοξα αποτελέσματα της).
Για να το πούμε και σε αυστηρή επιστημονική γλώσσα, όσο πιο συχνά βλέπεις έναν άνθρωπο, τόσο πιο ζαχαρένιος σου φαίνεται.
Παράδειγμα: Ρίχνεις ματιές σε έναν τύπο που πετυχαίνεις κάθε μέρα στο μέτρο και σου αρέσει, αλλά κάθε φορά που συνειδητοποιήσεις ότι σε κοιτάει στρέφεις το βλέμμα σου αλλού; Ε, δεν χρειάζεσαι εμάς για να σου πούμε ότι η ατμόσφαιρα στο βαγόνι δεν είναι ηλεκτρισμένη μόνο από εσένα, αλλά και από εκείνον.
Κάτι που σίγουρα δεν μπορούμε να αγνοήσουμε είναι ότι ένα πανίσχυρο κριτήριο για να ερωτευτούμε κάποιον είναι πόσο μοιάζουμε μαζί του. Και δεν εννοούμε ομοιότητες περί κοινών προτιμήσων και στόχων (που αναμφίβολα κι αυτά έχουν σημασία), αλλά να μοιάζουμε εξωτερικά. Μπορείς να το αποκαλέσεις ένα παραμορφωμένο είδος ναρκισσισμού (το να μας έλκει κάποιος που έχει πανομοιότυπα χαρακτηριστικά με εμάς δεν είναι και υπόδειγμα ταπεινοφροσύνης-το αντίθετο μάλιστα), αλλά οι ερευνητές θα προτιμούσαν τον όρο Επίδρασης της Ομοιότητας και, ναι, όπως κατάλαβες στέλνει την θεωρία πέρι έλξης των ετερόνυμων στην αποθήκη με τα άχρηστα.
Κοντολογίς, όσο περισσότερο μοιάζουμε με κάποιον, τόσο πιο ελκυστικό τον βρίσκουμε και τόσο πιο έντονη είναι η επιθυμία μας να έρθουμε πιο κοντά του. Ποιος είπε ότι είναι απίθανο να γνωρίσεις και να δώσεις μία ευκαιρία στον έρωτα της ζωής σου σήμερα κιόλας;