Νέο κύμα εξόδου ασφαλισμένων στη σύνταξη πυροδοτούν τα σχέδια της κυβέρνησης για την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ και τράπεζες τη στιγμή που τα Ταμεία αντιμετωπίζουν το πρόβλημα

μιας επιδεινούμενης έλλειψης ρευστότητας που αγγίζει πλέον και τα επιδόματα ανεργίας, καθώς το ΙΚΑ εδώ και δύο μήνες σταμάτησε να πληρώνει το μερίδιο των εισφορών που αναλογεί στον ΟΑΕΔ.

Οι επικείμενες παρεμβάσεις της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό που περιγράφονται στο e-mail του υπουργού Οικονομικών προς τους δανειστές προβλέπουν την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας και κυρίως στο Δημόσιο και τον τραπεζικό τομέα.

Στο κείμενο Βαρουφάκη γίνεται λόγος για «εξάλειψη των κινήτρων που αυξάνουν σε υπερβολικό βαθμό την πρόωρη συνταξιοδότηση στο χώρο της οικονομίας, και πιο συγκεκριμένα στον τραπεζικό και το δημόσιο τομέα», καθώς και για «κλείσιμο των παραθύρων» που οδηγούν τους ασφαλισμένους στη σύνταξη πολύ νωρίτερα από τα 62 ή τα 67.

Οι αναφορές αυτές «στοχοποιούν» όλες τις περιπτώσεις συνταξιοδότησης που προβλέπουν όρια ηλικίας χαμηλότερα από τα 62 για μειωμένη και χαμηλότερα από τα 67 για πλήρη σύνταξη στο Δημόσιο. Αυτό σημαίνει ότι ένας σημαντικός αριθμός ασφαλισμένων, οι οποίοι δεν έχουν την ηλικία εξόδου για να αποχωρήσουν με χαμηλότερα όρια ηλικίας, θα εγκλωβιστεί σε αυξημένα όρια συνταξιοδότησης, και μάλιστα αν οι νέες ρυθμίσεις ισχύσουν άμεσα με την ψήφισή τους στη Βουλή, τότε το 70% σχεδόν των δημοσίων υπαλλήλων θα παγιδευτεί «χωρίς ανάσα» για σύνταξη στα 62 ή στα 67.

Περιθώριο διαφυγής έχουν μόνον όσοι συμπλήρωσαν ήδη το όριο ηλικίας που προβλέπουν οι ισχύουσες σήμερα ρυθμίσεις, δηλαδή έχουν για παράδειγμα την 25ετία ή τα 35-37 έτη και ταυτόχρονα την ηλικία των 58-60 ετών.

Περισσότερο εκτεθειμένες σε μια αιφνίδια αλλαγή των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης είναι οι γυναίκες που προσλήφθηκαν στο Δημόσιο πριν από το 1993, καθώς στην πλειονότητά τους απέχουν από τις ηλικίες εξόδου που προβλέπει σήμερα η νομοθεσία και είναι μεταξύ 52 και 55 ετών εφόσον συμπληρώνουν την 25ετία έως το 2012 (με πραγματικό ή και πλασματικό χρόνο ασφάλισης) και μέσα στα έτη 2011 και 2012 είχαν ανήλικο παιδί.

Σημειώνεται ότι τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουν και οι άνδρες, καθώς συνταξιοδοτούνται όπως και οι γυναίκες, δηλαδή στα 52 με 25ετία και ανήλικο παιδί το 2011 και στα 55 με συμπληρωμένη 25ετία και ανήλικο το 2012.

Οι νέες ρυθμίσεις δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστους ούτε τους παλαιούς πριν από το 1983 ασφαλισμένους στο Δημόσιο, καθώς η συνταξιοδότηση με 35ετία χωρίς όριο ηλικίας που ισχύει για αυτή την κατηγορία θα συνδυαστεί και με όριο ηλικίας.

Τράπεζες, ΔΕΚΟ

Για τους υπαλλήλους τραπεζών αλλά και των ΔΕΚΟ, σχεδιάζεται, σύμφωνα με το e-mail Βαρουφάκη, η εξάλειψη των κινήτρων πρόωρης εξόδου, δηλαδή η κατάργηση αφενός των χαμηλών ορίων ηλικίας εξόδου αλλά και η απαγόρευση της δυνατότητας να συνταξιοδοτούνται πρόωρα με ευνοϊκές ρυθμίσεις όσοι αποχωρούν με κίνητρα στα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που εφαρμόζουν κυρίως οι τράπεζες για το πλεονάζον προσωπικό τους.

Σημειώνεται, δε, όπως ανέφερε αρμόδιος παράγοντας της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων στον «Ε.Τ.» της Κυριακής, ότι ο νόμος 3863/10 προβλέπει την υποχρέωση της επιχείρησης που εφαρμόζει πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου να καταβάλει το κόστος που συνεπάγεται για τα Ταμεία η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για το προσωπικό που αποχωρεί πρόωρα, πλην όμως η διάταξη αυτή δεν έχει εφαρμοστεί στην πράξη σε κανένα από τα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που εφαρμόστηκαν τα προηγούμενα χρόνια.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις μόνο από τον τραπεζικό τομέα έχουν αποχωρήσει με κίνητρα εθελουσίας εξόδου περίπου 15.000 υπάλληλοι. Τα Ταμεία δεν εισέπραξαν τις εισφορές που θα έπαιρναν αν οι εργαζόμενοι αυτοί παρέμεναν στις θέσεις τους, και μάλιστα για ορισμένες περιπτώσεις θεσπίστηκαν και ειδικές ρυθμίσεις που έδωσαν τη δυνατότητα σε υπαλλήλους που δεν είχαν συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια να εξαγοράσουν χρόνο ασφάλισης και να κατοχυρώσουν, μάλιστα, τη συνταξιοδότησή τους με πολύ πιο ευνοϊκές προϋποθέσεις. Τα Ταμεία, δηλαδή, πληρώνουν συντάξεις λόγω των προγραμμάτων εθελουσίας εξόδου χωρίς να έχουν εισπράξει τις ανάλογες εισφορές.

Με την κατάργηση των κινήτρων πρόωρης εξόδου, όσοι αποχωρούν με εθελουσία δεν θα μπορούν να βγουν στη σύνταξη με χαμηλά όρια ηλικίας, γιατί θα απαγορευθεί η δυνατότητα να αξιοποιήσουν ευνοϊκές ρυθμίσεις. Στην ουσία θα είναι άνεργοι και εν αναμονή συνταξιούχοι.

Στο e-mail Βαρουφάκη όμως υπάρχει και άλλη μια πρόβλεψη που έρχεται σε συνέχεια της κατάργησης των πρόωρων. Στην επίμαχη παράγραφο αναφέρεται ότι οι υπάλληλοι 50 έως 65 ετών που μένουν εκτός εργασίας θα παίρνουν, ανάλογα με το εισόδημα που διαθέτουν (προφανώς οι πιο φτωχοί), ένα χαμηλό επίδομα, που θα είναι υπο-κατώτατο του κατώτατου μισθού, δηλαδή θα κυμαίνεται με τα σημερινά δεδομένα γύρω στα 360 ευρώ. Με το επίδομα αυτό θα πρέπει να ζήσουν μέχρι να επανενταχθούν στην εργασία ή, στη χειρότερη περίπτωση, μέχρι να έρθει η ώρα να συνταξιοδοτηθούν!

Ηδη, σύμφωνα με εκτιμήσεις αρμόδιων υπαλλήλων που παρακολουθούν την πορεία των αιτήσεων, στο Δημόσιο, τις τελευταίες μέρες το ενδιαφέρον για αποχωρήσεις έχει αυξηθεί και η εκτίμηση είναι ότι θα αυξηθεί περισσότερο μέσα στο επόμενο διάστημα.

E-typos.gr

«Η τρόικα, όπως τη γνωρίσαμε, αποτελεί παρελθόν» ξεκαθάρισε ενώπιον της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός.

Στον απόηχο της πρόσφατης συμφωνίας στο Eurogroup για την τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης ανάμεσα στην Αθήνα και τους πιστωτές της, ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε πως «η απαλλαγή από τα μνημόνια έγινε πράξη», υπογραμμίζοντας ότι «η Ελλάδα έπαψε να είναι παρίας που εκτελεί εντολές».

Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ο Αλέξης Τσίπρας δεν κρύφτηκε πίσω από το δάκτυλό του και επεσήμανε ότι «μπροστά μας υπάρχουν πολύ μεγάλες δυσκολίες», αναφερόμενος τόσο στις ενέργειες που καλείται να προβεί η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης όσο και στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους της για το ελληνικό χρέος.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να εξαπολύσει τα βέλη του στην παρελθούσα κυβέρνηση, τονίζοντας πως «μας είχαν στήσει “παγίδα” με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία», ενώ διεμήνυσε προς πάσα κατεύθυνση ότι «θα διαψευστούν όσοι περιμένουν τρίτο μνημόνιο τον Ιούνιο».

Ολόκληρη η ομιλία:

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης και δύσκολης μάχης.
Δεσμευμένοι όχι μόνο στο πρόγραμμα με βάση το οποίο ο ελληνικός λαός μας έδωσε την εμπιστοσύνη του.
Αλλά και στις αρχές και τις αξίες που διαχρονικά υπήρξαν θεμέλιο των ιδεών και της δράσης της Αριστεράς.
Την αφοσίωση στο λαό και στη χώρα.
Τη σχέση αλήθειας και καθαρού λόγου με τους ανθρώπους του μόχθου και της δημιουργίας.
Την προσήλωση στη δημοκρατία και στην κοινωνική δικαιοσύνη.
Την ενότητα του λαού στη διεκδίκηση ώριμων στόχων, που εντάσσονται σε μια πορεία προόδου.
Ας ξεκαθαρίσω λοιπόν από την αρχή, επειδή πολλή συζήτηση γίνεται τελευταία μέσα και έξω από την Ελλάδα. Από φίλους και αντιπάλους.
Μπορεί να είμαστε το νέο, το καινούργιο, η ελπίδα για την αλλαγή, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαστε και χτεσινοί.
Έχουμε σαν παράταξη, σαν κόμμα, σαν αγωνιστές, ιστορία χρόνων και αγώνων.
Δώσαμε εξετάσεις σε δύσκολες περιόδους.
Και σήμερα δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε με κανέναν τις αρχές και τις αξίες μας.
Ή να δραπετεύσουμε μπροστά στις δυσκολίες από τις δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει.
Όσοι ελπίζουν σε κάτι τέτοιο θα διαψευστούν.
Επιτρέψτε μου, όμως, να θυμίσω κάτι στο οποίο οι κλασσικοί της κοινωνικής απελευθέρωσης επέμεναν:
Η πολιτική μας πάλη έχει στην αφετηρία της αμετακίνητες αρχές και αξίες, αλλά δεν εξαντλείται σ' αυτές.
Ήμασταν πάντα και είμαστε και τώρα υποχρεωμένοι να υπηρετούμε αυτές τις αρχές και αξίες, χαράζοντας μια αποτελεσματική και έξυπνη τακτική, που παίρνει υπόψη τους συσχετισμούς δύναμης, τις διαθέσεις των εργαζομένων και του λαού, τις δυνατότητες του κινήματος σε κάθε στιγμή και σε κάθε στροφή, τις ανάγκες της χώρας.
Αυτό είναι εκατό φορές πιο απαραίτητο σε συνθήκες όπως οι σημερινές, που ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορικά πρωτοφανή πρόκληση:
Να προωθήσει την κοινωνική και πολιτική αλλαγή, από θέσεις όχι διαμαρτυρίας και αντιπολίτευσης, αλλά από θέση κυβερνητικής ευθύνης.
Ξέρετε τι σημαίνει αυτό, σύντροφοι.
Σημαίνει ότι κάθε απόφασή μας, κάθε διαπίστωση στα ντοκουμέντα μας, κάθε τακτική μας κίνηση, κάθε δημόσια τοποθέτησή μας, έχει επίδραση όχι μόνο στο σήμερα και στο αύριο της Αριστεράς, ή των κινημάτων προόδου, αλλά στο σήμερα και στο αύριο της Ελλάδας και του λαού της.
Πρόκειται για μια νέα ευθύνη.
Σε μια εντελώς νέα κατάσταση.
Και είμαι βέβαιος ότι είμαστε σε θέση να κρατήσουμε στους ώμους μας, μαζί με το λαό μας, αυτή την ευθύνη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Πέρασε μόλις ένας μήνας από τη μέρα που ο ελληνικός λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την εντολή διακυβέρνησης.
Ένας μήνας που ταρακούνησε πολλούς και άλλαξε πολλά από εκείνα που είχαν θεωρηθεί για πολλά χρόνια αναλλοίωτα και αμετακίνητα. Ταμπού πολιτικά και ιδεολογικά.
Και καλό είναι να μη μας διαφεύγει η γενική εικόνα:
Η χώρα μας και η κυβέρνησή μας βρέθηκαν στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Η Ελλάδα έπαψε από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης να είναι παρίας, που εκτελεί εντολές και εφαρμόζει μνημόνια.
Ο ελληνικός λαός αισθάνεται να κερδίζει την αξιοπρέπεια που του αμφισβητούσαν και του στερούσαν.
Η αντίθεση στην καταστροφική λιτότητα μπήκε στην ατζέντα όλων των συζητήσεων.
Η ανθρωπιστική κρίση, οι άνθρωποι που υποφέρουν, μπήκαν στο επίκεντρο των συζητήσεων, που μέχρι χτες περιστρέφονταν μόνο γύρω από στεγνούς αριθμούς.
Κερδίσαμε συμμάχους στην προσπάθεια να απαλλαγούμε από τη θηλιά της αυτοτροφοδοτούμενης κρίσης.
Κατακτήσαμε το αυτονόητο για κάθε ελεύθερο λαό δικαίωμα να συζητάμε για το αύριο της πατρίδας μας.
Να έχουμε λόγο για το μέλλον της.
Είπαμε όχι ένα, αλλά πολλά, αλλεπάλληλα ΟΧΙ μέσα σε λίγες μέρες, παρά τις πιέσεις, που σε ορισμένες στιγμές έγιναν αφόρητες και πήραν το χαρακτήρα εκβιασμού.
Κι από όλα αυτά προκύπτει μια πρώτη σημαντική πολιτική διαπίστωση:
Σήμερα μπροστά στην κυβέρνησή μας και μπροστά στη χώρα έχουν ανοιχτεί νέες δυνατότητες.
Η απαλλαγή από τα μνημόνια και τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας δεν είναι πλέον μόνο επιθυμία και λαχτάρα, που εκφράστηκε στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η κυβέρνησή μας τη μετέτρεψε σε πολιτική πράξη, τη "νομιμοποίησε" στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και στα ευρωπαϊκά όργανα, την κατέστησε αντικείμενο αναμέτρησης και διαπραγμάτευσης.
Και έγιναν τα πρώτα βήματα προς τον απελευθερωτικό στόχο που δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ και παρακινεί το λαό μας.
Αυτό το πολιτικό συμπέρασμα δεν έχει να κάνει με κάποιες διαθέσεις αυτοϊκανοποίησης, ωραιοποίησης της σκληρής πραγματικότητας, ή παραποίησης της αλήθειας.
Αυτά είναι πονηριές καταδικασμένες από το λαό και ξένες για το κόμμα μας.
Έχει όμως να κάνει με την τακτική μας για το σήμερα και το αύριο.
Με το γεγονός ότι από καλύτερες θέσεις, με καλύτερες προϋποθέσεις, μπορούμε να διεκδικήσουμε και να εφαρμόσουμε την άλλη πολιτική που υποσχεθήκαμε και επιδιώκουμε.
Με δυσκολίες μεγάλες;
Ναι με δυσκολίες πολύ μεγάλες που είναι μπροστά μας, γιατί τις μάχες τις δίνουμε μέρα με τη μέρα και οι μεγαλύτερες μάχες είναι μπροστά, αλλά από καλύτερες θέσεις και με καλύτερες προϋποθέσεις για να προετοιμαστούμε και να πολεμήσουμε.
Γιατί σήμερα είναι πλέον σαφές:
Η τρόικα τελείωσε.
Κι ας βαφτίζουν ορισμένοι του παλιού καθεστώτος τρόικα την Κομισιόν, ή τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς, με τους οποίους φυσικά συνεργαζόμαστε και συζητάμε, αφού ανήκουμε στην ευρωζώνη.
Η τρόικα ως ενιαίος εξωθεσμικός και πέραν κάθε ελέγχου και δημοκρατικής νομιμοποίησης, μηχανισμός εποπτείας και επικυριαρχίας τελείωσε και τυπικά.
Και τον τελείωσε η νέα ελληνική κυβέρνηση.
Είναι επίσης σαφές:
Τα μνημόνια είναι παρελθόν.
Και τυπικά, αφού διαχωρίστηκαν από τη δανειακή σύμβαση, δεν τη συνοδεύουν πια.
Αλλά και ουσιαστικά, με την έννοια ότι τα παράλογα μέτρα της λιτότητας δε συνοδεύον πια τη νέα συμφωνία μας.
Τη συμφωνία γέφυρα στην οποία καταλήξαμε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, οι οποίες έδειξαν όχι μόνο την επιμονή των δογματικών της λιτότητας, αλλά και την αποφασιστικότητα της κυβέρνησής μας να τελειώσει μ' αυτή.
Και θέλω στο σημείο αυτό να σημειώσω πόσο κωμικό είναι και πόση πολιτική αμηχανία δείχνει, όταν προσπαθούν οι εκπρόσωποι του παλιού να αποδείξουν ότι και το νέο είναι μία από τα ίδια.
Ότι συνεχίζουμε την πολιτική τους.
Αλλά και πόσο θλιβερό να αναπαράγουν με επαναστατική αφέλεια αυτή τη στρέβλωση πολιτικές δυνάμεις με προοδευτική ιστορία και αριστερό πρόσημο.
Οι δυνάμεις του χθες, βέβαια, είναι κατανοητό, να μπορούν να αποχωριστούν, να μη μπορούν να ζήσουν χωρίς μνημόνια.
Αλλά είναι τόσο αναξιόπιστοι πια απέναντι στο λαό.
Μέχρι χθες παρακαλάγανε να πέσουμε στα βράχια και μας κατηγορούσαν ότι εκεί οδηγούμε τη χώρα.
Και μετά, ξαφνικά, αλλάξανε τροπάρι.
Και πασχίζουν τώρα να πείσουν ότι δεν άλλαξε τίποτα μετά τη διαπραγμάτευση.
Κι αυτό την ίδια στιγμή που όλοι παρακολουθήσαμε τις σφοδρές αντιδράσεις στο κόμμα της κυρίας Μέρκελ, στην οποία καταλογίζουν απαράδεκτες υποχωρήσεις απέναντι στην Ελλάδα.
Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί.
Και το συναίσθημα περηφάνιας και αξιοπρέπειας του λαού μας, που καταγράφεται σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, δε λαθεύει.
Γιατί το λαό μας κανείς δε μπορεί να τον ξεγελάσει.
Φυσικά υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν απόψεις, ερωτηματικά, επιφυλάξεις, απορίες, διαφωνίες.
Φυσικά υπάρχουν και θα υπάρχουν επιθέσεις κάθε είδους από τους αντιπάλους μας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Αλλά οφείλουμε στο λαό μας, στους λαούς της Ευρώπης που μας παρακολουθούν με προσοχή και προσμονή, στα κινήματα για την ανατροπή της λιτότητας, να αποκαλύπτουμε και να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια.
Ποιες είναι λοιπόν οι αλήθειες για τις δύσκολες διαπραγματεύσεις που κατέληξαν στη γνωστή συμφωνία γέφυρα;
Αλήθεια πρώτη: Πήγαμε στη μάχη της Ευρώπης με ναρκοθετημένο κάθε μας βήμα.
Μας είχαν στήσει παγίδα οι πιο επιθετικές συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης, σε συνεργασία με την κυβέρνηση Σαμαρά, για να μας ρίξουν στα βράχια πριν καλά-καλά αναλάβουμε την κυβέρνηση.
Με στόχο τη χρηματοπιστωτική ασφυξία και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Με στόχο δηλαδή τη λεγόμενη αριστερής ή αντιμνημονιακή παρένθεση.
Πήγαμε στη διαπραγμάτευση σε καθορισμένα από πριν ασφυκτικά χρονικά περιθώρια.
Με άδεια ταμεία και τις τράπεζες στο όριο.
Με σημαδεμένα από τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και τους προστάτες της χαρτιά και e-mails.
Με το μαχαίρι της πιστωτικής ασφυξίας στο λαιμό.
Όλα τα είχαν έτοιμα για να μας οδηγήσουν σε ναυάγιο, οδηγώντας σε ναυάγιο τη χώρα.
Τι δεν είχανε προβλέψει :
Πρώτον ότι θα πάρουμε ένα ποσοστό πολύ κοντά στην αυτοδυναμία.
Δεύτερον ότι θα σχηματίσουμε κυβέρνηση σε χρόνο ρεκόρ, αφήνοντας απέξω τα αγαπημένα τους παιδιά.
Τρίτον ότι θα έχουμε μια πρωτοφανή λαϊκή υποστήριξη μετά τις εκλογές.
Μια πρωτοφανή λαϊκή ενότητα στήριξης του αγώνα μας για την αξιοπρέπεια και τη κυριαρχία, που όμοιά της έχει να ζήσει ο τόπος μας από τα χρόνια της Εθνικής Αντίστασης.
Και όλα αυτά τους ανέτρεψαν τους σχεδιασμούς και μας έδωσαν το περιθώριο να αποφύγουμε τη παγίδα.
Αλήθεια δεύτερη: Είχαμε βέβαια και προεκλογικά εκτιμήσει και συζητήσει για αυτή την εξέλιξη.
Αυτό όμως δεν μείωσε τις δυσκολίες.
Γιατί η θεωρητική σύλληψη δεν αρκεί σε τέτοιες περιπτώσεις.
Χρειάζονται κινήσεις προετοιμασίας που απαιτούν χρόνο και μέσα διακυβέρνησης.
Κι εμείς στη φάση αυτή, της άμεσης ανάληψης κυβερνητικών καθηκόντων, δεν είχαμε προλάβει ούτε καν να ανοίξουμε τη Βουλή.
Δεν είχαμε, λοιπόν, αντικειμενικά κανένα άλλο όπλο, παρά μόνο την αποφασιστικότητά μας να ανταποκριθούμε στη θέληση του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε εκλογικά.
Αλήθεια τρίτη:
Είχαμε σωστά διαβλέψει ότι ένα από τα ισχυρά μας χαρτιά ήταν η ανησυχία για τη γενικότερη αποσταθεροποίηση που θα προκαλούσε η μη συμφωνία, που θα οδηγούσε στη εφαρμογή του σχεδίου ασφυξίας που είχαν ενορχηστρώσει οι συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης.
Ανησυχία που οδήγησε μεγάλες χώρες, όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, η Κίνα, και άλλες, σε μια πιο θετική και υπεύθυνη θέση, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό άξονα της λιτότητας.
Και μας επέτρεψε να ελιχθούμε ανάμεσα σε διαφοροποιημένα συμφέρονται και στρατηγικές προς όφελος των ελληνικών θέσεων.
Από την άλλη μεριά όμως, βρεθήκαμε απέναντι και σε ένα άξονα δυνάμεων, με πρωτεργάτες τους Ισπανούς και τους Πορτογάλους, που για ευνόητους πολιτικούς λόγους, επιχειρούσαν να οδηγήσουν όλη τη διαπραγμάτευση στο χείλος του γκρεμού, παίρνοντας το ρίσκο μιας ανεξέλεγκτης εξέλιξης, προκειμένου να αποφύγουν το εσωτερικό πολιτικό ρίσκο.
Ποιο λοιπόν το συμπέρασμα από αυτέ τις αλήθειες ;
Το σχέδιο, στο οποίο συνένοχος και εν πολλοίς εκτελεστικό όργανο είναι και ο πρώην πρωθυπουργός που την ώρα που η Ελλάδα διεκδικούσε με αγωνία, καλούσε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα σε ψηφίσματα εναντίον της εθνικής προσπάθειας.
Το σχέδιό τους, λοιπόν, ήταν και παραμένει να οδηγήσουν την κυβέρνησή μας σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς.
Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες.
Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία.
Δηλαδή: Να μας πιέσουν τόσο ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.
Να σπείρουν έτσι απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση.
Να χρησιμοποιήσουν αν χρειαστεί και μπορέσουν ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Με τελικό στόχο είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης, κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου.
Είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν.
Είτε τέλος, όμως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν έτσι στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα.
Επιτρέψτε μου ένα σχόλιο εδώ.
Όλα αυτά τα σχέδια επί χάρτου, που έβαζαν τη μοίρα της Ελλάδας και όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης σωτηρίας στην κλίνη του
Προκρούστη, διακρίνονταν από μια απίστευτη υπεροψία της δύναμης.
Και από μια εξίσου απίστευτη άγνοια των πραγματικών δεδομένων που αφορούν στην Ελλάδα και στην ελληνική αριστερά.
Μια υποτίμηση της αποφασιστικότητας και της αντοχής μας.
Συνηθισμένοι να συναλλάσσονται με στελέχη του μνημονακού καθεστώτος και πρόθυμους εκτελεστές εντολών, αιφνιδιάστηκαν με το όχι μας στο πρώτο Eurogroup.
Και εκνευρίστηκαν με το όχι μας και στο δεύτερο Eurogroup, όταν οι πιέσεις πήραν το χαρακτήρα ανοιχτού τελεσιγράφου.
Έτσι όμως, με την άρνησή μας να δεχτούμε τελεσίγραφα και να υποκύψουμε σε εκβιασμούς, δώσαμε τη δυνατότητα να παρέμβουν σε θετική κατεύθυνση άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Να παρέμβει με τα συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις του ο ίδιος ο λαός μας.
Να εκδηλωθεί ένα κύμα συμπαράστασης σε όλο τον κόσμο, που μόνο στην περίοδο της δικτατορίας είχε σημειωθεί.
Για να επιτευχθεί τελικά ένας συμβιβασμός, που εξασφάλισε σε μας και στη χώρα την ανάσα που χρειαζόμασταν.
Ενώ ταυτόχρονα αποφύγαμε τα χειρότερα που μας ετοίμαζαν και τα οποία θα είχαν απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη.
Ήταν μια δύσκολη διαπραγμάτευση.
Αυτό ο καθένας μπορεί να το καταλάβει.
Η πρώτη δύσκολη μάχη σε ένα μακρύ και δύσκολο πόλεμο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω, ότι οι βασικοί στόχοι αυτής της διαπραγμάτευσης που θέσαμε στις προγραμματικές δηλώσεις ήταν:
Ο διαχωρισμός της δανειακής σύμβασης από τα καταστροφικά μνημόνια που είχαν φτάσει να θεωρούνται αναπόσπαστο τμήμα τους.
Μια ενδιάμεση συμφωνία-γέφυρα που θα μας έδινε τόπο και χρόνο για την ουσιαστική διαπραγμάτευση, τόσο για το χρέος, όσο και για ένα συμβόλαιο ανάπτυξης έξω από το βάλτο της λιτότητας.
Ας δούμε όμως και τι συγκεκριμένα και πρακτικά πετύχαμε, πέρα από το ότι αποφύγαμε τη παγίδα.
Πετύχαμε το τέλος του μνημονίου, τυπικά και ουσιαστικά.
Οι απαιτήσεις του mail Χαρδούβελη βγήκαν από το τραπέζι.
Και θυμάστε όλοι το χαρακτήρα και τη σκληρότητα των μέτρων που προβλέπονται εκεί.
Πετύχαμε το τέλος της τρόικας.
Στο εξής θα έχουμε να κάνουμε όχι με κάποιους υπαλλήλους, αλλά με την Κομισιόν και θεσμούς οι οποίοι από τη φύση και το χαρακτήρα τους είναι υποχρεωμένοι να συνδιαλέγονται και να συζητούν όχι μόνο τεχνοκρατικά, αλλά και πολιτικά.
Πετύχαμε το τέλος των εξωπραγματικών και ανέφικτων πλεονασμάτων, που είναι το άλλο όνομα και η βάση της λιτότητας.
Και φυσικά τις ανοιχτές τράπεζες και την ασφάλεια γενικώς του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν έχουμε και δεν δικαιούμαστε να έχουμε φυσικά καμιά αυταπάτη.
Δεν είναι ώρα ούτε για πανηγυρισμούς ούτε για επανάπαυση.
Είμαστε στην αρχή της αρχής.
Κάναμε ένα πρώτο βήμα.
Αλλά μπροστά μας έχουμε τεράστια προβλήματα.
Να αυξήσουμε τα έσοδα στα δημόσια ταμεία.
Να στήσουμε στα πόδια της μια κοινωνία ρημαγμένη από πέντε χρόνια καταστροφής.
Προβλήματα που δίνουν ερείσματα για πιέσεις και εκβιασμούς κάθε είδους και σε κάθε μας βήμα.
Το ξέρουμε και το περιμένουμε.
Γι αυτό το επόμενο διάστημα θα δίνουμε μάχη μέρα με τη μέρα.
Όμως είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε όλους τους σκοπέλους και όλα τα εμπόδια αξιοποιώντας την ανάσα που κερδίσαμε για να κάνουμε πράξη το συντομότερο μια σειρά από κρίσιμες δεσμεύσεις μας.
Με το συντονισμό όλων των δυνάμεων, με τη στήριξη στη λαϊκή πρωτοβουλία, με τη σοβαρότητα, την επιμονή και την ακούραστη δουλειά, μπορούμε να μετατρέψουμε το τετράμηνο που κερδίσαμε σε προγεφύρωμα της μεγάλης αλλαγής.
Ξέρετε ότι πολλοί έχουν ποντάρει σε τρίτο μνημόνια μέχρι τον Ιούνιο.
Θα διαψευστούν για άλλη μια φορά.
Τα μνημόνια με οποιαδήποτε αρίθμηση, σε οποιαδήποτε γλώσσα, και με οποιοδήποτε όνομα, τελείωσαν στις 25 Ιανουαρίου.
Αυτό που εμείς θα επιδιώξουμε, και για το οποίο θα προετοιμαστούμε καλά, αξιοποιώντας όλες τις εσωτερικές και διεθνείς δυνατότητες, είναι μια αμοιβαία αποδεχτή συμφωνία με τους εταίρους για την οριστική αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική και εξευτελιστική επιτροπεία.
Μια συμφωνία που θα καταστήσει κοινωνικά βιώσιμες τις χρηματοδοτικές μας υποχρεώσεις και θα δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, στη κανονικότητα, στην κοινωνική συνοχή.
Για μας τώρα αρχίζει μια περίοδος δημιουργικής δουλειάς.
Χτες στο υπουργικό συμβούλιο ανακοίνωσα την κατάθεση των πρώτων νομοσχεδίων για την αναστροφή της σημερινής κατάστασης.
Το πρώτο θα αφορά τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Το δεύτερο τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Το τρίτο μας μέτρο είναι η νομοθετική ρύθμιση, την επόμενη εβδομάδα, που θα υλοποιεί τη δέσμευση μας για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ώστε να βάλουμε τέλος στην αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, εργαζόμενων και συνταξιούχων που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.
Την επόμενη εβδομάδα επίσης, την Πέμπτη 5 Μάρτη, προχωράμε στην κατάθεση του Νομοσχεδίου για την ΕΡΤ.
Ενώ θα καταθέσουμε και τη πρόταση για εξεταστική επιτροπή προκριμένου να διερευνήσουμε τους λόγους και τις αιτίες που οδήγησαν το λαό μας σε αυτή τη πρωτοφανή περιπέτεια.
Αυτές είναι οι πρώτες κοινοβουλευτικές και νομοθετικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας.
Και το νομοθετικό μας έργο θα συνεχιστεί γιατί έχουμε μπροστά μας να αλλάξουμε ένα τερατώδες καθεστώς αδιαφάνειας, διαφθοράς, διαπλοκής.
Το να κυβερνάς όμως δεν σημαίνει μόνο να νομοθετείς.
Από Δευτέρα αρχίζουμε ένα μαραθώνιο μεταρρυθμίσεων που θα διευκολύνουν τους πολίτες και θα εξορθολογίσουν τη δημόσια διοίκηση.
Όλοι σας είδατε ποια είναι τα συγκεκριμένα πρώτα μέρα προς αυτή την κατεύθυνση.
Εδώ όμως, στην Κεντρική μας Επιτροπή, θα ήθελα να σταθώ σε ένα θέμα που αποτελεί για μας δείγμα γραφής και σύμβολο της μεταμνημονιακής περιόδου.
Αποφασίσαμε να ανακαλέσουμε την άδεια Αρχιτεκτονικής και Ηλεκτρομηχανολογικής Μελέτης του εργοστασίου στις Σκουριές της Χαλκιδικής.
Σκοπός μας είναι με αυτή την κίνηση να προασπίσουμε, με όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικό τρόπο, δύο μείζονες προτεραιότητες για την κυβέρνησή μας: Το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.
Και η απάντησή μας στις αντιδράσεις που σημειώθηκαν είναι απλή και κατηγορηματική:
Γι' αυτό ακριβώς ο λαός μας εμπιστεύτηκε.
Γιατί για μας οι εργαζόμενοι, η προοδευτική παραγωγική ανάπτυξη, το περιβάλλον και το δημόσιο όφελος, βρίσκονται πάνω απ' όποια επιχειρηματικά συμφέροντα, όσο μεγάλα και αν είναι και όσες διασυνδέσεις και αν διαθέτουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Νέες καταστάσεις, νέα καθήκοντα, έλεγαν παλιά.
Και νέες εισηγήσεις θα πρόσθετα.
Τι να κάνουμε;
Από το έργο αυτής της κυβέρνησης θα κριθούν πολλά και για μας, και κυρίως για τους εργαζόμενους και τη χώρα.
Αλλά.
Υπάρχει εδώ ένα μεγάλο αλλά.
Το κόμμα δεν μπορεί να γίνει και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνει ένας μηχανισμός νομής της εξουσίας, όπως γινόταν στο παρελθόν.
Θα σταθεί φυσικά κοντά στην κυβέρνηση, θα τη στηρίξει στις προσπάθειές της μαχητικά, αλλά πάντα κριτικά, όπως αρμόζει σε ένα κόμμα της Αριστεράς.
Ταυτόχρονα όμως, κι αυτό είναι το βασικό, θα σταθεί και πρέπει να σταθεί πιο κοντά από όσο ποτέ άλλοτε στο λαό μας που δοκιμάζεται.
Να συμπαραταχθεί με τις απαιτήσεις, τις αγωνίες, και τους αγώνες του.
Να τραβάει από το μανίκι την κυβέρνηση όταν χρειάζεται και όταν κρίνει ότι κάποιες επιλογές της είναι λαθεμένες,.
Να κρίνει, να αντιπολιτεύεται, ας μου επιτραπεί η έκφραση, την κυβέρνηση, με σοβαρότητα, ευθύνη, και παίρνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους.
Να μεταφέρει βεβαίως τις θέσεις της κυβέρνησης στο λαό. Αλλά, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, να μεταφέρει τις θέσεις του λαού στην κυβέρνηση.
Γι' αυτό, στη νέα περίοδο, πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει πιο μαζικός, πιο πειθαρχημένος, πιο αποτελεσματικός, πιο νεανικός, πιο αντάρτης από ότι μέχρι σήμερα.

Η συμμετοχή στα κινήματα και στις κοινωνικές οργανώσεις, η προσπάθεια να συμμετέχουν ενεργά οι πολίτες σε όσα τους αφορούν,
η καθημερινή πάλη εναντίον των αγκυλώσεων και της αδιαφάνειας,
η αντιμετώπιση της προπαγάνδας που θέλει να στείλει τους Έλληνες πίσω στην αγκαλιά της απογοήτευσης και του φόβου,
η στήριξη της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας ως υπέρτατης πολιτικής αρετής,
είναι μερικά από τα πολλά κομματικά μέτωπα στις μέρες που έρχονται.
Θέλουμε ένα κόμμα των μελών, της συλλογικότητας, του αγώνα.
Ένα κόμμα που δεν ψάχνει διαδρόμους επαφής με το κράτος, αλλά δρόμους επαφής με το λαό.
Έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας όλοι.
Πολύ τρέξιμο.
Μεγάλες ευθύνες.
Με συλλογικότητα, σοβαρότητα, ευελιξία, στράτευση, αντοχή, κριτική σκέψη, μπορούμε να αφήσουμε το αποτύπωμα της προόδου στις συνειδήσεις, στην κοινωνία, και στην πατρίδα.
Και γι' αυτό αξίζουν όλοι οι κόποι και όλες οι θυσίες.

Η Ελλάδα αναμένεται να εξασφαλίσει το πράσινο φως στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας σε ό,τι αφορά το αίτημά της να λάβει συνολικά πάνω από 1 δισ. ευρώ ως χρηματοδοτική διευκόλυνση καθώς και σε επενδύσεις από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD), σύμφωνα με πηγές στην τράπεζα.

Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υποβάλει στα τέλη της περασμένης χρονιάς το αίτημα η Ελλάδα να γίνει μια «χώρα όπου δραστηριοποιείται» η EBRD, δηλαδή να γίνει δικαιούχος χρηματοδότησης, όμως η διαδικασία είχε παγώσει, λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας κι ενόψει των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αλλά η πρόσφατη παράταση για τέσσερις μήνες του ελληνικού προγράμματος από την ευρωζώνη επέτρεψε τη συνέχιση της διαδικασίας και πηγές προσκείμενες στην ΕΤΑΑ ανέφεραν ότι οι μέτοχοί της -64 κράτη, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων- επρόκειτο να ψηφίσουν σχετικά με το αίτημα αυτό.

Ένας εκπρόσωπος της EBRD απέφυγε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο, αλλά πηγές προσκείμενες στην τράπεζα οι οποίες μίλησαν στο πρακτορείο ειδήσεων Ρόιτερς ανέφεραν πως η έγκριση είναι πιθανή, καθώς η Ελλάδα θα συμπεριληφθεί στις χώρες οι οποίες δικαιούνται «προσωρινά» κεφάλαια, έως περίπου το 2020.

Η απόφαση αυτή θα είναι παρόμοια με εκείνη για το πακέτο ύψους 500-700 εκατ. ευρώ, εξαετούς διάρκειας, το οποίο συμφωνήθηκε να χορηγηθεί στην Κύπρο, που έγινε, έτσι, το πρώτο κράτος μέλος της ευρωζώνης το οποίο έλαβε στήριξη από την EBRD πέρυσι.

enikos.gr

Eισήγηση βόμβα για τα εφάπαξ, με τρία «σενάρια» μειώσεων 17%, 19% και 30% για όσους έχουν αποχωρήσει με σύνταξη από το Δημόσιο και Tαμεία ΔΕΚΟ-τραπεζών μετά τις 31/8/2013, βρίσκεται υπό επεξεργασία από τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Η πρόταση, σύμφωνα με γραπτή εισήγηση που, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει δοθεί στον αναπληρωτή υπουργό Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δ. Στρατούλη και στο γενικό γραμματέα Γιώργο Ρωμανιά, προβλέπει αντικατάσταση του μαθηματικού τύπου για τον υπολογισμό των εφάπαξ με κατάργηση του συντελεστή βιωσιμότητας, αλλά με διατήρηση των άλλων παραμέτρων, δηλαδή τη χορήγηση τόσων εφάπαξ όσων «αντέχουν» τα Ταμεία και πρόβλεψη για αποθεματικό ασφαλείας κάθε χρόνο ίσο με το 50% των εσόδων.

Στην… ουρά

Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 38.000 εφάπαξ υπαλλήλων που αποχώρησαν από 1/9/2013 και για να πληρωθούν χωρίς μειώσεις θα πρέπει να εξασφαλιστεί περίπου 1 δισ. ευρώ.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει και ούτε προβλέπεται καμία έξτρα χρηματοδότηση, όπως συνέβη με τα εφάπαξ που πληρώθηκαν χωρίς μειώσεις για όσους αποχώρησαν μέχρι τις 31/8/2013, ζητήθηκε και δόθηκε από την αρμόδια διεύθυνση η εναλλακτική πρόταση η οποία, σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, προβλέπει μικρότερες περικοπές σε σχέση με αυτές που θα προκαλούσε η πλήρης εφαρμογή του νέου μαθηματικού τύπου.

Τα σενάρια

Η εισήγηση περιλαμβάνει 3+1 σενάρια για το εφάπαξ όσων αποχώρησαν από 1/9/2013:

1 Οριζόντια μείωση κατά 17% και πληρωμή περίπου 10.000 αιτήσεων κάθε χρόνο από το 2015 και για τα επόμενα 3 χρόνια. Με την πρόταση αυτή το Ταμείο Πρόνοιας θα πληρώσει φέτος τις 10.000 πρώτες αιτήσεις από τις 38.000 που είναι σε αναμονή μετά τον Σεπτέμβριο του 2013, καταβάλλοντας τα ποσά από τα έσοδα που εισπράττει. Το μέσο ποσό εφάπαξ με μείωση 17% κατεβαίνει στα 24.000 ευρώ, από 29.000 ευρώ που είναι σήμερα, δηλαδή θα έχει μείωση κατά 4.930 ευρώ.

Τα έσοδα του ΤΠΔΥ κυμαίνονται περίπου στα 260-280 εκατ. ευρώ ετησίως. Ο μαθηματικός τύπος λέει ότι το Ταμείο μετά τις πληρωμές θα πρέπει να έχει και αποθεματικό ασφαλείας ίσο με το 50% των εσόδων του. Αυτό σημαίνει ότι για να πληρωθούν 10.000 αιτήσεις στην καλύτερη περίπτωση θα πρέπει να δοθούν 240 εκατ. ευρώ και να «παραβιαστεί» το απόθεμα ασφαλείας που θα διακινδυνεύσει τις πληρωμές των δικαιούχων που θα ακολουθήσουν.

Τα μειονεκτήματα της πρότασης είναι ότι δεν διασφαλίζεται η δημιουργία αποθεματικού 50% και ότι οι δικαιούχοι θα πάρουν το εφάπαξ με 3 ως 4 χρόνια καθυστέρηση. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι θα πληρωθούν πρώτοι εντός του 2015 και αρχές του 2016 όσοι αποχώρησαν από Σεπτέμβριο του 2013 μέχρι και το πρώτο τρίμηνο του 2014 και μέχρι να συμπληρωθεί ανάλογα και με την ημερομηνία της συνταξιοδοτικής τους πράξης ο αριθμός των 10.000 αιτήσεων που μπορεί να αντέξει το Ταμείο. Αλλοι 10.000 που αποχώρησαν μετά το πρώτο και εντός του δευτέρου τριμήνου του 2014 θα πληρωθούν με τον ίδιο τρόπο, αλλά μέσα στο 2016-2017, και όσοι αποχώρησαν μετά το τρίτο τρίμηνο και μέχρι τέλος του 2014, θα πληρωθούν τελευταίοι, μέσα στο 2018.

2 Οριζόντια μείωση 19% δηλαδή μείωση 5.510 ευρώ με το μέσο όρο του εφάπαξ να πέφτει από τις 29.000 στις 23.500 ευρώ. Με το σενάριο αυτό θα πληρωθούν περίπου 12.000 δικαιούχοι με την ίδια σειρά αλλά αναμένεται να συντομευθεί ο χρόνος πληρωμής στα 3 αντί 4 χρόνια.

3 Οριζόντια μείωση κατά 30%, δηλαδή περικοπή 8.700 ευρώ κατά μέσο όρο σε όλα τα εφάπαξ με το ποσό να πέφτει στα 20.300 ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση η λίστα αναμονής μειώνεται σημαντικά, καθώς όσοι αποχώρησαν από τον Σεπτέμβριο του 2013 μέχρι και το τέλος του 2014 θα εξοφληθούν μέχρι το τέλος του 2016.

Το μειονέκτημα αυτής της πρότασης είναι ότι η νέα μείωση μπορεί να βγει αντισυνταγματική αν δεν διασφαλιστεί ότι το εφάπαξ που θα πάρουν οι ασφαλισμένοι θα αντιστοιχεί στις εισφορές που έχουν πληρώσει. Ο κίνδυνος είναι να πάρει ένας υπάλληλος 20.000 ευρώ με μείωση 30% ενώ οι πραγματικές του εισφορές να ανέρχονται στις 23.000 ευρώ.

Σημειώνεται ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε με οριακή πλειοψηφία συνταγματικές τις περικοπές που επιβλήθηκαν ως τώρα στα εφάπαξ, πλην όμως, όπως λένε δικαστικοί κύκλοι, πολύ δύσκολα θα κριθεί συνταγματική και μια νέα μείωση ιδίως αν αυτή κατεβάζει το εφάπαξ πιο κάτω και από τις εισφορές που πλήρωσαν οι ασφαλισμένοι.

Ελεύθερος τύπος

Έχουμε ένα χρόνιο κουσούρι ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: Δεν ακούμε συνήθως τον συνομιλητή μας με προσοχή.

Έτσι γεννιούνται παρανοήσεις, παρεξηγήσεις, απογοητεύσεις και δυσπιστία μεταξύ μας.
Συγχωρέστε μου εξαρχής το μακροσκελές του κειμένου. Ελπίζω να ικανοποιήσει όσους το πάνε μέχρι κάτω. Κάποια πράγματα δεν λέγονται συνοπτικότερα.
Τείνει να υιοθετηθεί αυτές τις μέρες απο μεγάλο μέρος ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ η άποψη περί ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ.
Η διατύπωση μιας τέτοια άποψης αποδεικνύει το βάσιμο του παραπάνω ισχυρισμού μου και εξηγώ αμέσως τί εννοώ για να συννενοηθούμε:
Ο ΣΥΡΙΖΑ αξίωσε προεκλογικά την ψήφο των Ελλήνων εκλογέων και πέτυχε να την κερδίσει προβάλλοντας και υποστηρίζοντας

ΤΡΕΙΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ:
Α - Το μνημόνιo και η απορρέουσα απ’ αυτό πολιτική λιτότητας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων ξεπέρασε τα αποδεκτά όρια αποπληθωρισμού και ανεργίας μιας σύγχρονης Ευρωπαικής χώρας και τυχόν συνέχισή της θα καθιστούσε σύντομα την Ελληνική κοινωνία και οικονομία έρημο.
Β - Μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα αναπτέρωνε την ΕΛΠΙΔΑ για τους Έλληνες αλλά και άλλους λαούς ΕΦΟΣΟΝ οι ΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ θα μπορούσαν να τύχουν αποδοχής, συμμερισμού και υποστήριξης απο δυνάμεις εντός και εκτός ΕΕ και κατά συνέπεια να υιοθετηθούν ως ένα νέο συμβόλαιο αμοιβαίας εμπιστοσύνης της Ελλάδας με τους εταίρους και δανειστές της.
Γ - Η πολιτική που εξήγγειλε ο ΣΥΡΙΖΑ - το γνωστό ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ - τελούσε ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ ΟΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ της κυβέρνησης ΤΕΛΟΥΣΑΝ ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ.
Ήταν διακυρηγμένο σε όλους τους τόνους: ΤΟ ΜΟΝΟ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟ στην όποια διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών μας ήταν η παραμονή της χώρας στο ευρώ..
ΔΕΝ υπάρχει συνεπώς αγαπητοί μου ΚΑΜΙΑ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ του ΣΥΡΙΖΑ.
Κινείται μάλιστα με αξιοθαύμαστη ΣΥΝΕΠΕΙΑ στην κατεύθυνση της εξασφάλισης της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη. Και προεκλογικά ΚΑΙ μετεκλογικά.
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Κινούμαστε στα όρια και στα αυστηρά πλαίσια που καθορίζει η ΕΥΡΩΖΩΝΗ. Η όποια «Εθνική» πολιτική κόβεται και ράβεται στην σύγχρονη ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΕΙΑ ΚΛΙΝΗ του Ευρώ.
Η κυβέρνηση προσερχόμενη στην επαναδιαπραγμάτευση βρέθηκε ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΔΙΛΛΗΜΑ που της τέθηκε αμείλικτα και αποφασιστικά απο τους εταίρους – δανειστές μας:
Συνέχιση της ίδια πολιτικής με ΕΥΕΛΙΞΙΑ και μικρές ανάπαυλες για ανάσες μέχρι να δουν ΟΛΟΙ μέχρι πού μπορεί και πόσο να συνεχιστεί αυτό χωρίς να επέλθει ξαφνικός θάνατος του συστήματος.
Ή
Αυτονόμηση απο την Ευρωζώνη και εφαρμογή του συνόλου των εξαγγελιών της σε μια χώρα την οποία είχαν ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ οδηγήσει σε οικονομική ασφυξία και παραγωγική παράλυση με οτι αυτό συνεπάγεται για ΟΛΟΥΣ ( ΕΛΛΑΔΑ – ΚΥΠΡΟ – Ε.Ε )
(Εξηγώ παρακάτω στο κείμενο τον μηχανισμό αυτής της μεθόδευσης).
Η κυβέρνησή μας πήρε σύντομα, αν και επώδυνα, τις αποφάσεις της: Αναδίπλωση και άνευ όρων συμβιβασμός μέχρι να δούμε Τι μπορούμε να κάνουμε αργότερα και πάντα ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ.
ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ ΜΑΛΙΣΤΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΩΣ ΝΟΜΙΜΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ, κάτι το οποίο Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΕ στο παρελθόν ΩΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Τα υπόλοιπα είναι ΙΣΤΟΡΙΑ.

Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως.
Μετά απ’αυτήν την εξέλιξη το τοπίο γίνεται πιο ξεκάθαρο για τους Έλληνες και άλλους λαούς.
Οι αποφάσεις που θα κληθούμε σύντομα να πάρουμε θα είναι περισσότερο ΩΡΙΜΕΣ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΕΣ για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον μας, το οποίο βρίσκεται φανερά πιά στα χέρια μας και όχι στα χέρια κυβερνήσεων...
Να έχουμε τα αυτιά μας και το μυαλό μας ΑΝΟΙΧΤΑ.
Να ακούμε και να κρίνουμε προσεκτικά.
Επιτρέψτε μου να εκθέσω σύντομα την προσωπική μου τοποθέτηση απέναντι ΣΕ ΑΥΤΗΝ την κυβερνητική πολιτική.
Η πτώχευση της Ελλάδας είναι πλέον αδιαμφισβήτητη.
Οικονομικά και κοινωνικά είμαστε ζωντανοί νεκροί.
Έχει παιχτεί και η τελευταία πράξη του μοντέρνου αποικισμού της χώρας μας από την Ελίτ του Ευρωπαικού Βορρά.

Ο μηχανισμός είναι ο εξής:
Ιστορικά η παραδοσιακή αποικιοκρατία υλοποιούνταν με στρατιωτική εισβολή σε μια ανεξάρτητη χώρα, απόκτηση του φυσικού ελέγχου των εδαφών της και δήλωσή της ως Νέας αποικίας στην κατοχή της.
Στο παραδοσιακό αποικιακό μοντέλο, υπήρχαν δύο βασικά πλεονεκτήματα που εξασφάλιζαν τα οφέλη στον αποικιοκράτη:
1. Η αποικιοκρατική δύναμη εξάγει πολύτιμες πρώτες ύλες και χαμηλό εργατικό κόστος από την αποικία της
2. Η αποικιοκρατική δύναμη πωλεί με υψηλό περιθώριο κέρδους τα προιόντα που κατασκευάζει στην αγορά των αποικιών της αποκομίζοντας διπλή υπεραξία.
Αυτό ακριβώς είναι η ΟΥΣΙΑ της παραδοσιακής αποικιοκρατικής πολιτικής: Aγοράζεις ΦΤΗΝΑ, πουλάς ΑΚΡΙΒΑ.
Το μοντέλο όμως αυτό, όπως άλλωστε ΟΛΑ τα μοντέλα, έχουν ιστορικά πεπερασμένο χρόνο.

Η Αποικιοκρατία αυτού του τύπου κατέρρευσε βίαια στην διάρκεια των δεκαετιών του 1940-1960.
Επαναστατικά κινήματα αναδείχτηκαν στην εξουσία των αποικιοκρατούμενων χωρών και αποκατέστησαν την πολιτική τους ανεξαρτησία.
Δημιουργήθηκε έτσι μια κατάσταση ΟΠΟΥ οι χώρες που πλούτιζαν απο την αποικιοκρατία βίωναν σύν τω χρόνω τις συνέπειες απο την μείωση του ρυθμού πλουτισμού τους αφενός και της αποδυνάμωσης της παγκόσμιας ηγεμονίας τους αφετέρου.
Εφόσον ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ των περιφερειακών χωρών δεν ήταν πλέον άμεσα εφικτός, μπήκε σε εφαρμογή η μεθόδευση του ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥΣ ως υποκατάστατο του πρώτου μοντέλου.
Στην θέση της ωμής στρατιωτικής εισβολής μπήκε η Χρηματοοικονομική εισβολή.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΙΔΙΑ.
Υλοποιείται όμως πιά με την γενικευμένη χρήση μοντέρνων Χρηματοικονομικών εργαλείων (Υψηλή μόχλευση, παραγωγή χρέους, κερδοσκοπία, φούσκες ) ως εξείς:
Φτηνό χρήμα για όλους με δύο στόχους:
1. Την πρόκληση αύξησης της ζήτησης στις αγορές με περιορισμένη πρόσβαση σε κεφάλαια, με δέλεαρ το φτηνό προσφερόμενο χρήμα
2. Την αποκόμιση διπλού οφέλους: Αύξηση των εξαγωγών του πυρήνα προς την περιφέρεια και αποδοχή απο τον δανειολήπτη της παγίδευσής του σε υψηλά επιτόκια δανεισμού απο τις Τράπεζές τους.

Πρόκειται για την λεγόμενη πολιτική πιστωτικής επέκτασης η οποία όμως έχει κι αυτήΟΡΙΑ:
Όταν φθάνει σε επίπεδα που δεν μπορούν να υποστηριχθούν, οι δανειστές απαιτούν εξασφαλίσεις.
Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκεται σήμερα η χώρα μας.
Το ΕΥΡΩ είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το ΕΡΓΑΛΕΙΟ με το οποίο οι χώρες του ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ χρηματιστικοποίησαν την οικονομία της χώρα μας και των άλλων χωρών της περιφέρειας.

Ο σύγχρονος Νεοαπαοικιοκρατικός μηχανισμός στην ΟΥΣΙΑ του λειτουργεί ακριβώς όπως ο παλιός:
Oι περιφερειακοί άποικοι δανείζονται χρήματα για να αγοράσουν τα έτοιμα προϊόντα που κατασκευάζονται στις οικονομίες του πυρήνα, εξασφαλίζοντας στην αποικιοκρατική ελίτ
Α) Τα κέρδη απο την πώληση των εμπορευμάτων τους με υψηλό περιθώριο κέρδους στους οφειλέτες
Β) Αύξηση του καθαρού πλούτου τους απο τους τόκους των δανείων προς τις περιφερειακές αποικίες και
Γ)Μετοχοποιώντας την δημόσια περιουσία και χρηματιστικοποιώντας τα δημόσια αποθεματικά, οι συστημικές Τράπεζες της Ευρωζώνης αποίκισαν τις περιφερειακές χώρες μέσω του εισαγωγής του ευρώ ως κοινό νόμισμα των οικονομιών της Ευρωζώνης.

Με την τεχνική του φθηνού δανεισμού στήθηκε ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ Η «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» που γνωρίσαμε στην Ελλάδα.
Αυτός ακριβώς ο μηχανισμός επέτρεψε την μαζική επέκταση του χρέους και της κατανάλωσης στην περιφέρεια. Οι τράπεζες και οι εξαγωγείς του πυρήνα της Ευρωζώνης έχουν αποκομίσει ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΕΡΔΗ από αυτή την αύξηση του χρέους και της κατανάλωσης στις χώρες της περιφέρειας
Είναι νομίζω τώρα φανερό αυτό που έχω υποστηρίξει και σε παλιότερο άρθρο μου:
Ο πυρήνας της Ευρωζώνης αφαιμάσει μέσω της ΕΚΤ και των συστημικών Τραπεζών των χωρών του πυρήνα τα περιουσιακά στοιχεία και τα εισοδήματα των Ελλήνων εργαζομένων.

Η Ε.Ε. μας καταπίνει.
Είναι κοινός τόπος ότι το 95% των ΝΕΩΝ δανείων της δήθεν διάσωσης της χώρας, «διέσωσαν» όχι την χώρα αλλά τις συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης. Μόλις το 5% ήρθε στην χώρα και εντούτοις ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΕΞΟΦΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΣΥΝ ΤΟΚΟΥΣ , ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ ΚΛΠ...ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
Το να αντιμετωπιζόμαστε ΚΑΙ απο την ίδια την κυβέρνησή μας ΩΣ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΟΙ, των οποίων η εργασία είναι αφοσιωμένη στην επίτευξη της αποληρωμής των δανείων στους Νεοαποικιοκράτες των ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ, ε ΌΧΙ! ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ!
Αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ και αξιότιμε κύριε Υπουργέ των οικονομικών, με συγχωρείτε αλλά δεν έχεται κανένα ηθικό δικαίωμα και καμία εξουσία επάνω μου που θα δικαιολογούσε την αποδοχή της υποβάθμισης του προσώπου μου σε σύγχρονο δουλοπάροικο κανενός διορισμένου Βρυξελλιώτη, κανενός Τραπεζίτη, κανενός θεσμού.
Αναλάβατε ελεύθερα να κυβερνήσετε Ελεύθερους ανθρώπους.
Αρθείτε στο ύψος αυτού του καθήκοντός σας.

Το χρέος ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΟΠΛΗΡΩΘΕΙ.
Άλλωστε κύριε Βαρουφάκη, θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να μου εξηγήσετε πως μια ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ – ΟΠΩΣ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΗΛΩΣΑΤΕ – ΧΩΡΑ είναι σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της και μάλιστα ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ!!!...
Δεν ξεχνώ δε, πως πήγατε για ομόλογα στο διηνεκές και γυρίσατε με λιτότητα στο διηνεκές.
Εντάξει, αλληλοδουλευόμαστε με τους «κουτόφραγκους» εις γνώσιν όλων, αλλά να δουλευόμαστε και μεταξύ μας, παραπάει.
Η ελίτ των Βρυξελλών γνωρίζει – όπως και εσείς - οτι δεν υπάρχουν άλλες διαθέσιμες αποικίες που να εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη συνέχιση του συστήματός τους «κλέβω τον Πέτρο για να πληρώσω τον Παύλο» ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΣΥΡΘΕΙ.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΛΥΤΟ δίλλημα μπαίνει για τις Βρυξέλλες:
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΓΓΥΗΣΕΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Η ΕΚΤ ΩΣ ΦΕΡΕΓΓΥΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΧΡΕΕΣ. ΜΑ αν οι εγγυήσεις που κρατά η ΕΚΤ αποδειχτεί οτι είναι ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΝΕΥ ΑΝΤΙΚΡΥΣΜΑΤΟΣ σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία και σε φορολογικές ροές, το σύστημά τους θα καταρρεύσει με απρόβλεπτες συνέπειες για τους λαούς όχι μόνο της Ευρώπης...
Δεν θέλω να πω περισσότερα.
Κλείνοντας, νομίζω οτι αυτήν την στιγμή δεν έχουμε άλλη επιλογή απο την δημιουργική αναμονή και επιμελή προετοιμασία:
-Η εξυπηρέτηση του χρέους να γίνει ΜΕΣΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΚΟΠΟΣ
-Η προετοιμασία εξόδου της χώρας απο την ευρωζώνη να αντιμετωπιστεί ΟΧΙ ΩΣ ΤΕΧΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΑΛΛΑ ΩΣ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΚΑΙ

ΧΤΙΣΙΜΑΤΟΣ ΕΠΩΦΕΛΩΝ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ (κοινωνικό - οικονομικό – αμυντικό).
Θα χρειαστεί χρόνος για μια κατά το δυνατόν ομαλή μετάβαση σε αυτοδύναμη οικονομία, κατά τον οποία πιστεύω οτι θα βοηθήσει η ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΙΑ ΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΡΙΘΕΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ - ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΣΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟ ΕΥΡΩ στις συναλλαγές της χώρας μέσα και έξω αντίστοιχα.
Όταν λέω αυτοδύναμη οικονομία δεν εννοώ περιχαρακωμένη οικονομία. Είμαστε σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο. Δεν υπάρχει επιστροφή σε κλειστές οικονομίες.

Πρόχειρη και άτακτη έξοδο της Χώρας μας απο την Ευρωζώνη ελοχεύει απροσδιόριστους Εθνικούς κινδύνους τους οποίους οι λαμβάνοντες τέτοιας σημασίας αποφάσεις θα πρέπει να προσδιορίσουν και να ελαχιστοποιήσουν.
Δεν είμαστε αυτή την στιγμή έτοιμοι για ηρωική έξοδο.

Σε κάθε περίπτωση, Η ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, Ο ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, Η ΕΚΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΗΣ ΕΛΙΤ ΠΟΥ ΑΠΟΜΥΖΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΑΡΑΓΟΜΕΝΟ ΠΛΟΥΤΟ, ΕΙΝΑΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΜΑΣ.

Ευχαριστώ,
Φιλικά
Γιώργος Κανετάκης
@kanetakisgiorgi

 

ferriesingreece2

kalimnos

sportpanic03

 

 

eshopkos-foot kalymnosinfo-foot kalymnosinfo-foot nisyrosinfo-footer lerosinfo-footer mykonos-footer santorini-footer kosinfo-foot expo-foot