Την αυτόνομη εκλογική πορεία της Κίνησης Ιδεών και “Δράσης ΠΡΑΤΤΩ” ανακοίνωσε ο ιδρυτής της πολιτικής κίνησης, Νίκος Κοτζιάς, προαναγγέλοντας το τέλος της όποιας πολιτικής σχέσης εξακολουθούσε να υπάρχει με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Νίκος Κοτζιάς στην ανακοίνωση του, επιτίθεται στην κυβέρνηση για τις πολιτικές που εφαρμόζει για την αντιμετώπιση της υγειονομικής και κατ’ επέκταση οικονομικής κρίσης, στα ελληνοτουρκικά και σε άλλα θέματα καλώντας “τους πολίτες να στηρίξουν την εξόρμησή του ΠΡΑΤΤΩ, από την 1η Οκτωβρίου”.

Ειδικότερα, η ανακοίνωση του Νίκου Κοτζιά αναφέρει τα εξής:

“Συνεδρίασε στις 28.8.2020 το ΠΣ του ΠΡΑΤΤΩ και εξέτασε την κατάσταση στη χώρα. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η αυτονομία και η ενίσχυση της προοδευτικής, Πατριωτικής-Δημοκρατικής Αριστεράς είναι αναγκαία όσο ποτέ. Η πολιτική των υποχωρήσεων της κυβέρνησης Μητσοτάκη αδυνατίζει τη διεθνή θέση της χώρας, ενώ ενισχύει τις ανισότητες στην κοινωνία. Οι ζημίες της για τη ζωή των Ελλήνων, την οικονομία και την κοινωνία, για την ίδια την ακεραιότητα της Πατρίδας μπορεί να είναι καταστροφικές.

Η υγειονομική κρίση επανέρχεται με σφοδρότητα. Δεν αξιοποιήθηκε ο χρόνος που πέρασε για την αναβαθμισμένη στελέχωση των σχολείων και των νοσοκομείων, για την βελτίωση της υλικοτεχνικής υποδομής τους. Απαιτούνται άμεσα μέτρα διόρθωσης της κατάστασης.

Η οικονομική κρίση βαθαίνει και φτωχοποιεί όλο και περισσότερους. Είναι άμεση ανάγκη να αλλάξει το μοντέλο παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας. Ειδικής στήριξης του πρωτογενή τομέα. Της εργασίας. Των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Να προετοιμαστεί και υλοποιηθεί το άλμα της χώρας προς την 4η βιομηχανική επανάσταση. Την διάχυση των νέων τεχνολογιών προς όφελος της πατρίδας, του λαού, ιδιαίτερα της νεολαίας.

Η κρίση στα ελληνοτουρκικά επιβεβαίωσε το γεγονός ότι η Τουρκία είναι η πρώτη πρώην αποικιοκρατική δύναμη που επιδιώκει να αρπάξει εκ νέου θάλασσες και εδάφη. Αναδεικνύει, ακόμα,την ανικανότητα της ΝΔ να διαχειριστεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να αξιοποιήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο.

Το δημοκρατικό έλλειμμα της χώρας, ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφόρησης, ο αυξανόμενος αυταρχισμός, οι καθυστερήσεις στην απόδοση δικαιοσύνης συσσωρεύουν νέα προβλήματα.

Η χώρα βαδίζει προς μια μεγάλη, πολύπλευρη, βαθιά κρίση. Έχει άμεσα ανάγκη από ουσιαστική αντιπολίτευση που να αντιστέκεται σε όλα τα πεδία, ουσιαστικά και με γνώση. Στις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος, ο μόνος δρόμος λύσης των προβλημάτων είναι το βάθεμα της δημοκρατίας

Η υλοποίηση του στόχου μιας άλλης πορείας της χώρας, απαιτεί τη σύμπτυξη ενός μεγάλου αντιδεξιού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου. Την συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης. Τη συμφωνία σε ένα κοινό πρόγραμμα δημοκρατίας και κυριαρχίας της χώρας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τον πολιτισμό, την παιδεία και την υγεία. Στόχος είναι, μια άλλου είδους διακυβέρνηση στην υπηρεσία του λαού, των πολιτών.

Ο τόπος, έχει ανάγκη αυτόνομης ισχυρής πατριωτικής-δημοκρατικής αριστεράς. Το ΠΡΑΤΤΩ καλεί όλους τους πολίτες να στηρίξουν την εξόρμησή του, από την 1η Οκτωβρίου, για την οργάνωση νέων μελών και την οικονομική-υλική στήριξή του”.

Πηγή: thetoc.gr

Το «παρών» προκρίνει η αξιωματική αντιπολίτευση για τη Συμφωνία ΑΟΖ Ελλάδας-Αιγύπτου, η οποία θα τεθεί σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια της Βουλής την Τετάρτη.

Παρότι παραμένει ισχυρός ο αντίλογος για καταψήφιση, λόγω των «επικίνδυνων κενών» που αφήνει η Συμφωνία για αξιοποίησή τους από την Τουρκία, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι το «παρών» αφενός δεν θα επιτρέψει στον Ταγίπ Ερντογάν να αναδείξει τα «όχι» για δική του εσωτερική κατανάλωση και, αφετέρου, θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να εμφανισθεί «πολύ πιο προσεκτική» στον (υπό έναρξη) διάλογο με την γείτονα για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

«Το ‘παρών’ δεν είναι ‘όχι’, όπως επέλεξε να κάνει η ΝΔ στη Συμφωνία των Πρεσπών, ασχέτως εάν τώρα την τηρεί με πάθος», σημειώνουν στελέχη του κόμματος. Με την προσθήκη: «εάν η κυβέρνηση ήθελε ενιαία στάση ας έκανε Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών ή ας ερχόταν σε κάποιας μορφής συνεννόηση με την αντιπολίτευση πριν υπογράψει».

Την οριστική θέση αναμένεται να λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ αύριο, στην διευρυμένη σύσκεψη στελεχών και προεδρείου Κοινοβουλευτικής Ομάδας που θα γίνει το πρωί υπό τον Αλέξη Τσίπρα. Η πλειοψηφία φέρεται να κινείται στο «παρών», σε πείσμα της σθεναρής υποστήριξης της Συμφωνίας από στελέχη που πρόσκεινται στην «ομάδα των 53».

Δεδομένου ότι η θέση του κόμματος, όπως είχε παρουσιαστεί πολλάκις από τον Αλέξη Τσίπρα πριν από την αιφνιδιαστική υπογραφή, ήταν για τμηματική ΑΟΖ με την Αίγυπτο, αρμόδιες πηγές του ΣΥΡΙΖΑ εξηγούν γιατί προκρίνουν τώρα το «παρών» στην ψηφοφορία της Τετάρτης. Όπως λένε:

Ναι, η Συμφωνία δεν μπορούσε παρά να είναι τμηματική, να μην εκτείνεται δηλαδή στην περιοχή του Καστελόριζου, καθώς η Αίγυπτος δεν θα επέλεγε να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία. Επίσης, όπως σημείωσε προ ημερών ο κ. Τσίπρας σε άρθρο του (στην ΕΦ.ΣΥΝ) και η δική του κυβέρνηση διαπραγματευόταν τμηματική Συμφωνία από το 2016 «διότι γνωρίζαμε ότι η συνολική διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί να γίνει χωρίς στο τραπέζι του διαλόγου να κάθεται και η Τουρκία».
Όμως, το «τμηματική Συμφωνία» απέχει από την αποδοχή της κόκκινης γραμμής του 28ου μεσημβρινού, αφήνοντας σχεδόν τη μισή Ρόδο εκτός οριοθέτησης, που συνιστά, κατά τον κ. Τσίπρα, «ανέλπιστο δώρο στην Τουρκία».«Αν βασική θέση της Τουρκίας και κόκκινη γραμμή από τη πλευρά της, εδώ και χρόνια, είναι ο 28ος μεσημβρινός, τότε η οριοθέτηση με την Αίγυπτο που φτάνει πριν το όριο αυτό, δημιουργεί de facto την εντύπωση ότι η Ελλάδα αφήνει τη περιοχή Ανατολικά του 28ου μεσημβρινού στις τουρκικές διεκδικήσεις. Και η Navtex της Τουρκίας για τις έρευνες του Oruc Reis που ακολούθησαν, αυτό ακριβώς επιβεβαιώνουν», δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Η προς κύρωση Συμφωνία αφήνει εκτός το Καστελόριζο (όπως ήταν αναμενόμενο) χωρίς ωστόσο να το θωρακίσει διπλωματικά και αμυντικά. Το αποτέλεσμα το ζούμε εδώ και δύο εβδομάδες, με το Orvc Reis και… τον μισό τουρκικό πολεμικό στόλο να βρίσκονται πέριξ του νησιού, στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Ο αιφνιδιασμός των εταίρων (και δη, της Γερμανίας) από την υπογραφή της Συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου αποτέλεσε την δικαιολογία (ή το άλλοθι) για τις χλιαρές αντιδράσεις τους στην τουρκική παραβατικότητα με τη διεξαγωγή ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. «Δεν είχε προετοιμαστεί διπλωματικά», είναι η επισήμανση.Εν προκειμένω, παρά την επιμονή της κυβέρνησης να διαψεύδει ότι γίνονται έρευνες από το Oruc Reis, στον ΣΥΡΙΖΑ (όπως και στην ελάσσονα αντιπολίτευση) εκτιμούν ότι ο πρώην Σύμβουλος Ασφαλείας του πρωθυπουργού, ναύαρχος Αλέξανδρος Διακόπουλος, είπε την αλήθεια, δηλώνοντας δημοσίως: «μην κοροϊδευόμαστε, έρευνες έγιναν» και» δεν υπάρχει ολίγον έγκυος». Σε ορισμένα στελέχη της αντιπολίτευσης, συνολικά, μάλιστα, υπάρχει η εκτίμηση ότι ο Νίκος Δένδιας δεν είπε τυχαία πως «ούτε εγώ γνώριζα ότι πάω να υπογράψω», αναφερόμενος στο αιφνιδιαστικό ταξίδι του στην Αίγυπτο για την υπογραφή της Συμφωνίας. Εκτιμούν δηλαδή ότι δεν απευθυνόταν στο εγχώριο κοινό αλλά στους εταίρους.
Το θέμα της μειωμένης επήρειας της Κρήτης και των άλλων νησιών ανήκει στα προβληματικά σημεία της Συμφωνίας, χωρίς πάντως να προτάσσεται ως «το υπ’ αριθμόν ένα» πρόβλημα. Άλλωστε, και η Συμφωνία ΑΟΖ Ελλάδας-Ιταλίας «δίνει» μειωμένη επήρεια σε νησιά του Ιονίου, αλλά, όπως επισημαίνεται, «οι Οθωνοί και η Κρήτη σαφώς και δεν βρίσκονται στην ίδια κλίμακα». Όπως έχουμε αναφέρει δε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερψηφίσει την ελληνο-ιταλική Συμφωνία την Τετάρτη. (σ.σ. θα τεθεί σε ψηφοφορία μαζί με την ελλην0-αιγυπτιακή).
Ισχυρό μήνυμα και στους «53»
Σε εσωκομματικό επίπεδο, μένει να φανεί κατά πόσο το «παρών» θα εκφράσει ένα μικρό τμήμα βουλευτών που τάσσονται με την θέση της «ομάδας των 53» για στήριξη και υπερψήφιση της ελληνο-αιγυπτιακής Συμφωνίας.

Η εν λόγω ομάδα εμφανίσθηκε με (ανώνυμο) άρθρο παραμονές του Δεκαπενταύγουστου να υπεραμύνεται της Συμφωνίας, φιλοδοξώντας, ενδεχομένως, να δημιουργήσει «τετελεσμένα» για την ψηφοφορία. (σ.σ. με τις πληροφορίες να επιμένουν ότι το εν λόγω άρθρο δεν είχε την έγκριση του άτυπου επικεφαλής της ομάδας, Ευκλείδη Τσακαλώτου).

Από την άλλη, ένα επίσης μικρό τμήμα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία (σ.σ. προερχόμενοι από το λεγόμενο «παλαιό ΠΑΣΟΚ») θα επιθυμούσε καταψήφιση, χωρίς ωστόσο να έχουν θέσει θέμα επίσημα και συντεταγμένα. Δεδομένου ότι μόνο οι «53» αποτελούν «οργανωμένη ομάδα», η κάθετη διαφοροποίηση της ηγετικής ομάδας από ένα «ναι» στη Συμφωνία, θα αποτελέσει σαφώς μία κίνηση που, από πολλούς, θα είναι προπομπός εξελίξεων στο κόμμα, ενώ θα αποτελέσει σοβαρή «αρχηγική κίνηση» του κ. Τσίπρα.

Είτε τεθεί, είτε όχι «κομματική πειθαρχία» στην ψηφοφορία…

Πηγή: euro2day.gr

Μαρίνα Μάνη

Νέο πονοκέφαλο στον ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν οι «53» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, οι οποίοι εξέφρασαν απόψε τη στήριξή τους στην ιστορική συμφωνία με την Αίγυπτο για την τμηματική οριοθέτηση της ΑΟΖ, σε αντίθεση με το επίσημο κόμμα που χαρακτήρισε την συμφωνία «άρον-άρον».

Παράλληλα, οι 53 αφήνουν σαφείς αιχμές για την αντιπολιτευτική στάση που κρατούν αρκετά στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σε παρέμβασή τους στον ιστότοπο commonality.gr, που απηχεί τις απόψεις της τάσης, οι «53» αναφέρουν χαρακτηριστικά πως «με ανησυχία βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευτυχώς όχι πολλούς αλλά αρκετούς, αγαπητούς φίλους και φίλες να δανείζονται στο όνομα της αριστερής αντιπολίτευσης, χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες που περίσσεψαν από την περίοδο των συλλαλητηρίων για το μακεδονικό. Ας σκεφθούνε ότι παρόμοιες αντιδράσεις τις υποκινεί το ακροδεξιό μπλοκ του Σαμαρά, του Βελόπουλου και των θυλάκων της Χρυσής Αυγής» σημειώνουν και προσθέτουν ότι η συμφωνία μπορεί να αποτελέσει πιλότο για συνολική διευθέτηση.

Αναλυτικά, το άρθρο των «53» στο Commonality, με τίτλο «Για τη συμφωνία Ελλάδας – Αιγύπτου»:

Η ανακοίνωση της συμφωνίας Ελλάδας-Αιγύπτου σχετικά με την οριοθέτηση των θαλασσίων συνόρων – ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Αντίθετα είναι το αποτέλεσμα μίας μακράς διαδικασίας διαπραγμάτευσης συμπεριλαμβανομένης της περιόδου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης, το οποίο υπογράφηκε στο τέλος του 2019 και οι επιπτώσεις από τις εξελίξεις στη Λιβύη, κυρίως για την αιγυπτιακή πλευρά, επιτάχυναν τις διαδικασίες και άμβλυναν προαπαιτούμενα και για τις δύο πλευρές. Φαίνεται επίσης ότι η συμφωνία επιτελέστηκε με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ.

Στο Commonality έχουμε τοποθετηθεί συχνά για θέματα εξωτερικής πολιτικής, κυρίως οριοθετημένοι από λογικές και εμμονές εθνικιστικής αδιαλλαξίας. Αδιαλλαξία που οδηγεί σε στασιμότητα -όταν ο κόσμος τρέχει- ή σε πόλεμο. Αυτό κάνουμε και τώρα εκφράζοντας την άποψη ότι η συμφωνία, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει διαδρομή για εξελίξεις σε θετική κατεύθυνση.

Είναι δεδομένο ότι υπάρχουν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί και σημεία προς διευκρίνιση. Ας σκεφθούμε όμως ψύχραιμα: Είναι δυνατόν να επιτευχθεί μία συμφωνία, όπου δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητοι συμβιβασμοί και υποχωρήσεις; Αυτό δεν έγινε με την εμβληματική, επιμένουμε πάντα σε αυτήν, συμφωνία των Πρεσπών;

Υπάρχει βέβαια μία βασική προϋπόθεση ώστε η συμφωνία να μην αποτελέσει το πρελούδιο ενός νέου γύρου εντάσεων στην περιοχή. Είναι σωστή πολιτική η δημιουργία κρατικών συμμαχιών, είναι λάθος πολιτική οι επιχειρήσεις αποκλεισμού της Τουρκίας. Εκτός των άλλων, γιατί στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί και φίλοι, υπάρχουν κρατικά συμφέροντα. Με αυτή την έννοια όσοι πιστεύουν ότι οι «φιλίες» με τις μεγάλες δυνάμεις είναι το γερό χαρτί στις διαπραγματεύσεις είναι μακριά νυχτωμένοι.

Είναι σωστή επιλογή η συμμαχία με την Αίγυπτο και την Ιταλία προκειμένου να παραχθούν συμφωνίες διευθέτησης διαφορών, στο βαθμό που υπάρχει ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο και στο Δίκαιο της θαλάσσης. Είναι επίσης σωστή επιλογή το ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη διευθέτηση διαφορών στην Α. Μεσόγειο, συνεπώς δεν είναι καθόλου πιθανό να ενεργοποιηθεί οποιοσδήποτε μηχανισμός κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας. Όπως δεν ίδρωσε το αυτί πολλών με το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης, τη NAVTEX για το Ορούτς Ρέις στο Καστελόριζο, τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά, την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί.

Η πολιτική της συγκρότησης τριμερών και τετραμερών συμμαχιών με Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, Κύπρο φαίνεται ότι εξάντλησε τα όριά της, χωρίς να προσφέρει λύσεις, ούτε να αποκλιμακώνει τις εντάσεις στην περιοχή.

Οι αντιδράσεις της Τουρκίας σχετικά με τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου από την πρώτη στιγμή είναι ιδιαίτερα σκληρές, οι εξελίξεις συνεπώς αποκτούν έναν πολύ πιο σύνθετο χαρακτήρα, με την προοπτική της Χάγης να απομακρύνεται έστω και προσωρινά. Σε αυτήν τη συγκυρία η Ελλάδα πρέπει να εργασθεί και να αξιοποιήσει τη συμφωνία όχι με τη λογική της απομόνωσης της Τουρκίας, αλλά ως πιλότο μίας συνολικής διευθέτησης που αντικειμενικά οφείλει να περιλαμβάνει και την Τουρκία. Αυτή η πολιτική δεν είναι ούτε πολιτική κατευνασμού ούτε πολιτική άμυνας έναντι του ισχυρότερου, αντίθετα είναι μία σύγχρονη άσκηση εξωτερικής πολιτικής.

Δεν θα αποτελέσει έκπληξη εάν σε σύντομο χρονικό διάστημα υπάρξει μία πρωτοβουλία από τρίτο παράγοντα, πιθανόν την Ε.Ε., ώστε να υπάρξει μία συνολική διευθέτηση στην Ανατολική Μεσόγειο. Προφανώς, σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον συνολικών ρυθμίσεων, συμπεριλαμβανομένου του καθορισμού πλαισίου των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας, το αίτημα της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης για επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, φαίνεται να μην γίνεται αποδεκτό.

Στην δική μας οπτική είναι απαραίτητο, αντί της αναβλητικότητας και της παράθεσης μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, η ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως και στη συμφωνία των Πρεσπών, να υιοθετήσει μία πολιτική κινητικότητας και ρεαλισμού που εξυπηρετεί την ειρηνική επίλυση όλων των εκκρεμών ζητημάτων στην ευρύτερη περιοχή. Κατά τη γνώμη μας η ελληνική αριστερά και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως «πρώτοι διδάξαντες», οφείλει να ενισχύσουν αυτή την πολιτική επιλογή .Υπενθυμίζουμε ότι, αμέσως μετά τις εκλογές του 2019, είχαμε δεσμευτεί ότι δεν θα ακολουθήσουμε τη συνταγή Μητσοτάκη την περίοδο επίλυσης του μακεδονικού ζητήματος, ακριβώς γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ακριβώς γιατί η δική μας Αριστερά, υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών και τις πολιτικές της σταθερότητας, της συνανάπτυξης και της ειρήνης στην ευρύτερη περιοχή, ακριβώς γιατί πιστεύουμε ότι αυτός είναι ο δρόμος να πείθουμε και να νικάμε.

Διευκρινίζουμε λοιπόν, ότι με ανησυχία βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ευτυχώς όχι πολλούς αλλά αρκετούς, αγαπητούς φίλους και φίλες να δανείζονται στο όνομα της αριστερής αντιπολίτευσης, χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες που περίσσεψαν από την περίοδο των συλλαλητηρίων για το μακεδονικό.

Ας σκεφθούνε ότι παρόμοιες αντιδράσεις τις υποκινεί το ακροδεξιό μπλοκ του Σαμαρά, του Βελόπουλου και των θυλάκων της Χρυσής Αυγής.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι οι περισσότεροι είναι καλοπροαίρετοι, συχνά «ευήκοα ώτα» σε μία αριστερή ρητορική που για δεκαετίες συνδύαζε έναν «αμέτοχο» αντιιμπεριαλισμό με εθνικιστικές κορώνες. Η ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη συμφωνία με την Αίγυπτο είναι ενδεικτική για το πώς υπηρετείται μια εύκολη πολιτική καταγγελίας που δεν μπαίνει στον κόπο να διαμορφώσει στρατηγική απέναντι στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς.

Δεν εκχωρούμε την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ στο ακροδεξιό μπλοκ, δεν μας πτοούν οι ακροδεξιές κορώνες, αντίθετα καταλογίζουμε στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη κινήσεις «ερασιτεχνισμού», καιροσκοπισμό , άρνηση να συνεργασθεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, προσπάθεια να καρπωθεί πολιτικά τις όποιες επιτυχίες, αποκρύπτοντας ότι τα όποια θετικά βήματα στις διεθνείς σχέσεις έγιναν στις ράγες της πολιτικής της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ερασιτεχνισμός και η ανυπαρξία πολιτικού σχεδίου της κυβέρνησης φάνηκε εξ άλλου και στην ποιότητα της συμφωνίας με την Αίγυπτο, παρ’ όλη την προεργασία που είχε γίνει επί ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη δεν είμαστε διατεθειμένοι να αντιγράψουμε τις επιθέσεις της ΝΔ και του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου εναντίον της δικής μας κυβέρνησης, χωρίς κανέναν ενδοιασμό ακόμα και όταν το διακύβευμα ήταν τα μεγάλα ζητήματα διεθνών σχέσεων και της κρατικής επιβίωσης.

Σε αυτό το σημείο είμαστε υποχρεωμένοι να παρατηρήσουμε ότι η συμφωνία είναι μερική, αφορά την περιοχή ανάμεσα στον 26ο και 28ο μεσημβρινό και όχι την περιοχή που αφορά την επήρεια του Καστελόριζου, το οποίο είναι ανατολικότερα, και συνεπώς η διαπραγμάτευση είναι ανοικτή και για αυτό το ζήτημα.

Από τις πρώτες πληροφορίες, η συμφωνία φαίνεται να προβλέπει ισχυρή αλλά όχι πλήρη επήρεια της Κρήτης, γεγονός το οποίο μάλλον φαίνεται να αποτελεί σημείο σχετικής υποχώρησης της ελληνικής διπλωματίας, πιθανόν για χάρη της μεγάλης εικόνας και υπό την πίεση του μνημονίου Τουρκίας-Λιβύης. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι αντίστοιχο στη διεθνή διπλωματία, ούτε είναι νομοτελειακά ανεπίστρεπτο.

Αντίθετα, στη δική μας λογική θα ήταν καταστροφική μία εμμονή στο μαξιμαλιστικό σχέδιο για κοινή ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου. Όσο προχωρά η σχετική συζήτηση, τόσο φαίνονται οι δυσκολίες υλοποίησης ενός σχετικού σχεδίου, ακριβώς γιατί η εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και οι μέχρι τώρα νομικές διευθετήσεις προς άλλη κατεύθυνση δείχνουν. Ας είμαστε λογικοί, το σύμπλεγμα του Καστελόριζου με τα δέκα χιλιόμετρα ακτής προφανώς διαθέτει υφαλοκρηπίδα και επήρεια, αλλά όχι τόση ώστε να διαμορφώσει συνθήκες γειτνίασης μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ. Από αυτήν τη μαξιμαλιστική θέση φαίνεται σταδιακά να απομακρύνεται η ελληνική πλευρά και προφανώς φαίνεται ότι αυτό είναι το λογικό.

Ας είμαστε ειλικρινείς, η αναβλητικότητα και ο μαξιμαλισμός, ποτέ δεν μας ωφέλησαν, ούτε το 1974 με τη στρατιωτική χερσαία εισβολή στην Κύπρο, ούτε αυτή την περίοδο που βιώνουμε τη θαλάσσια εισβολή της Τουρκίας στη νόμιμη κυπριακή ΑΟΖ. Είναι γεγονός ότι οι εκάστοτε μαξιμαλισμοί λειτουργούσαν ως καταλύτες πολιτικής απομόνωσης της χώρας και πηγή ισχυρών δεινών για τα συμφέροντά της και ιδιαίτερα των λαϊκών στρωμάτων της.

Επαναλαμβάνουμε, στη δική μας συλλογιστική δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη σκληρή διαπραγμάτευση, ειδικά με την Τουρκία, με στόχο τη βέλτιστη για τα συμφέροντα της χώρας ειρηνική διευθέτηση των υπαρκτών εκκρεμοτήτων στην περιοχή.

Βασικό κλειδί παραμένει η επίλυση του Κυπριακού, εδώ κι αν η αναβλητικότητα και ο απορριπτισμός δημιούργησαν τετελεσμένα, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε ένα βήμα από μία καταστροφική, από όλες τις απόψεις, διχοτόμηση. Έστω και στο παρά ένα δεν υπάρχει άλλη βιώσιμη λύση από την υιοθέτηση των 6 σημείων της πρότασης του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. και την οριστική επίλυση του προβλήματος.

Η ελληνική και κυπριακή αριστερά, οι δυνάμεις που επιθυμούν λύση σε Ελλάδα και Κύπρο, οφείλουν να πιέσουν ώστε να καμφθεί η ατελέσφορη πολιτική του πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι πλευρές να επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αρκεί στις προεδρικές εκλογές στα κατεχόμενα στη βόρεια Κύπρο να επικρατήσει ο συνεπής στην επίλυση του Κυπριακού Μουσταφά Ακιντζί και όχι οι εκλεκτοί της Άγκυρας που δουλεύουν μεθοδικά για τη διχοτόμηση του νησιού και οι οποίοι φαίνεται να τρέφονται από τον απορριπτισμό της Λευκωσίας.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/politiki/nea-bomba-ston-syriza-apo-toys-53-gia-tin-symfonia-me-tin-aigypto

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, αύριο Πέμπτη 30 Ιουλίου, θα επισκεφτεί την Κω.

Ακολουθεί το αναλυτικό πρόγραμμα:

10:30 Επίσκεψη στην 80 ΑΔΤΕ

12:00 Συνάντηση με τον Δήμαρχο της Κω, Θεοδόση Νικηταρά (Δημαρχείο)

12:30 Σύσκεψη με εκπροσώπους φορέων του νησιού

29.07.2020

—

Γραφείο ΣΥΡΙΖΑ – ΒΟΡ. ΔΩΔ/ΣΟΥ

Ο Υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας, στο ολιγόωρο πέρασμά του από την Κω, δε δεσμεύτηκε για λύση σε κανένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η δημόσια υγεία στο νησί μας.

Δεν εξήγησε στους κατοίκους της Κω γιατί η κυβέρνηση δε χρηματοδοτεί την κατασκευή νέου νοσοκομείου.

Την ίδια ώρα που ξοδεύει από τον κρατικό προϋπολογισμό 50 εκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες, μια κλειστή φυλακή χιλιάδων ανθρώπων στην Κω.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αργά και σταθερά καταστρέφει τον τόπο.

Είναι πρόθυμη να παίζει τον ρόλο του δεσμοφύλακα, αλλά εντελώς απρόθυμη να κατανοήσει και να ανταποκριθεί στις βασικότερες κοινωνικές ανάγκες των ανθρώπων.

Οι πολίτες της Κω δεν έχουν να περιμένουν τίποτα καλό από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.