Σε στρατηγική συμμαχία για τη διεκδίκηση του Hilton προχωρούν η τουρκική Dogus και ο όμιλος Κωνσταντακόπουλου. 

Πληροφορίες που επικαλείται το newmoney λένε ότι οι δύο όμιλοι κατέθεσαν κοινή προσφορά ενώ δεν αποκλείεται στη συνέχεια το σχήμα να ενισχυθεί και με επενδυτικό fund, αλλά και με διεθνή ξενοδοχειακή αλυσίδα, δεδομένου ότι η σύμβαση με την αλυσίδα Hilton λήγει στο τέλος του 2016.

Η συμμαχία μεταξύ των δύο ομίλων (σ.σ στο μετοχικό κεφάλαιο της Temes, του ομίλου Κωνσταντακόπουλου που «τρέχει» το Costa Navarino συμμετέχει και ο ομιλος Olayan) σηματοδοτεί μία από τις σημαντικότερες εξελίξεις στην ελληνική τουριστική αγορά, πολύ περισσότερο από τη στιγμή που ο όμιλος Κωνσταντακόπουλου, επιχειρεί να τοποθετηθεί με την κίνησή του αυτή, στην αθηναϊκή ξενοδοχία.

Το ποσό είναι άγνωστο για το Χίλτον αλλά δεν αποκλείεται να κινήθηκε στα επίπεδα των 180 – 200 εκατ. ευρώ.

Ιστορία

Υπήρξε «το πρώτο σημείο οπτικής έξαρσης» στη μεταπολεμική Αθήνα, το πρώτο δείγμα μιας «αρχιτεκτονικής γοήτρου», συμβολικής γενικότερα των οικονομικών, πολιτιστικών και κοινωνικών εξελίξεων της εποχής εκείνης και ειδικότερα της εισόδου της χώρας στην παγκόσμια τουριστική αγορά πολυτελείας, όπως καταγράφει η σχετική βιβλιογραφία στο Αρχείο Νεωτέρων Μνημείων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Κατασκευάστηκε στο διάστημα μεταξύ 1958-1963 από τους σημαντικούς αρχιτέκτονες της εποχής Εμμανουήλ Βουρέκα (φωτογραφία επάνω, από το αρχείο του Μουσείου Μπενάκη), Προκόπη Βασιλειάδη και Σπύρο Στάικο.

Ακόμη και η απλή καταγραφή της θυελλώδους διαμάχης που προκάλεσε η ανέγερσή του (στο αρχιτεκτονικό, πολεοδομικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο), θα απαιτούσε ένα ξεχωριστό βιβλίο. Αν και ανήκει στην τυπολογία των μεγάλων κοσμοπολίτικων ξενοδοχείων, η εξωτερική κυρίως μορφή του παρουσιάζει κάποια πρωτοτυπία, χάρις στη σύνθεση που επιδιώχθηκε ανάμεσα στο μοντέρνο και το κλασικό, ενώ η χρήση του πεντελικού μαρμάρου και οι μνημειώδεις ανάγλυφες συνθέσεις του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη, με την αρχαϊκή τους θεματολογία, επιχειρούν να δώσουν μια «ελληνική» πινελιά. Η βασική επιτυχία από αρχιτεκτονικής πλευράς συνίσταται στο στήσιμο «ενός περίοπτου κτιρίου αξιώσεων σε ένα δύσκολο οικόπεδο», όπου ο κοίλος άξονας και άλλες λύσεις που επελέγησαν, καταφέρνουν ώς ένα βαθμό να μειώσουν την ακαμψία του όγκου (όπως σημειώνουν οι αρχιτέκτονες Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ και Δημήτρης Φιλιππίδης). Μεταξύ των ετών 2001-2003 πραγματοποιήθηκε μια «μινιμαλιστική»παρέμβαση των αρχιτεκτόνων Αλέξανδρου Τομπάζη και Χρήστου Μπουγαδέλλη, με στόχο την αποκατάσταση του κτιρίου και, παράλληλα, την προσθήκη μιας 6ώροφης πτέρυγας προς την οδό Βεντήρη.

Τον Απρίλιο του 1963, πριν από ακριβώς 53 χρόνια άνοιξε στο κοινό. Τα επίσημα εγκαίνια του Hilton Αθηνών έγιναν στις 20 Απριλίου 1963 με τριήμερες εορταστικές εκδηλώσεις που συγκέντρωσαν εκλεκτούς καλεσμένους απ’ όλον τον κόσμο και αποτέλεσαν πρωτοφανές γεγονός για τα κοσμικά χρονικά της πόλης. Στην τελετή των εγκαινίων παρέστη ο ιδρυτής της γνωστής ξενοδοχειακής αλυσίδας, Conrad Hilton, ο οποίος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Συμφωνώ με όσους πιστεύουν ότι το ξενοδοχείο Hilton Αθηνών είναι το ωραιότερο Hilton του κόσμου».

Ολα αυτά τα χρόνια, το κατώφλι του Hilton Αθηνών έχουν διαβεί πλήθος μεγάλων προσωπικοτήτων: αρχηγοί κρατών, διάσημοι καλλιτέχνες, επιστήμονες διεθνούς κύρους. Από τον Αριστοτέλη Ωνάση και τον Frank Sinatra ως τον Ingmar Bergman και τον Anthony Quinn, το Hilton Αθηνών ήταν πάντα σημείο αναφοράς για το διεθνές jet set. Παράλληλα, το εμβληματικό αυτό ξενοδοχείο εξελίχθηκε σε αγαπημένο στέκι των Αθηναίων, που δοκίμασαν για πρώτη φορά αμερικάνικα hamburger και club sandwich στο Βυζαντινό και πρωτότυπα κοκτέιλ στο Galaxy Bar.

Ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, έγιναν έργα ανακαίνισης και προσθήκης νέας πτέρυγας από τα αρχιτεκτονικά γραφεία των Αλέξανδρου Τομπάζη και Χάρη Μπουγαδέλη. Το 2004, το Hilton Αθηνών ήταν η επίσημη έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ενώ το 2011 ήταν η έδρα της Οργανωτικής Επιτροπής των Παγκόσμιων Αγώνων Special Olympics, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα.

«Ενα ξενοδοχείο αμύθητου πλούτου πρόκειται να ανεγερθή εις τας Αθήνας» γράφει ο Γ. Σκλιας στις 13.1.1957 στην εφημερίδα «Το Βήμα». Αλλά προτού καν δημοσιευθούν τα σχέδια, ο Γ. Κορομηλάς θα το αποκαλεί ουρανοξύστη, που θα καταστρέψει το αστικό τοπίο. Ετσι, η ανέγερσή του θα αντιμετωπιστεί ως οικονομικο-πολιτικό σκάνδαλο από μεγάλη μερίδα του Τύπου, που θα παραβλέψει την αρχιτεκτονική αξία του.          

Astir Beach Hotel

Ο Ωνάσης και ο Σινάτρα

Πηγές: Αρχείο Νεωτέρων Μνημείων, Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ, Δοκίμια για τη Νέα Ελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 2001* Δ. Φιλιππίδης, Η ζωή και το έργο του αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου (1811-1885), Αθήνα 1995, σ. 128* Δ. Φιλιππίδης, Νεοελληνική Αρχιτεκτονική, Αθήνα 1984, σ. 276., ηλεκτρονική σελίδα Hilton.

Ημερησία

Αμετάβλητη κρατά τη μακροπρόθεσμη και βραχυπρόθεσμη αξιολόγηση «B-/B» της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, σε ξένο και τοπικό νόμισμα, η S&P Global Ratings, δίνοντας σταθερές προοπτικές.

Παρ' όλα αυτά, οι εκτιμήσεις του οίκου για την πορεία του ελληνικού χρέους είναι εξαιρετικά δυσοίωνες, αφού, όπως σημειώνει, ακόμη και με το πιο αισιόδοξο σενάριο, θα χρειαστεί να περάσουν 17 χρόνια για να υποχωρήσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ.

Ο διεθνής οίκος αξιολόγησης εκτιμά ότι η ελληνική κυβέρνηση εκπληρώνει τους επίσημους όρους του προγράμματος στήριξης, παρά τις καθυστερήσεις που σημειώνονται.

«Κατανοούμε ότι ένας από τους στόχους του τρίτου προγράμματος προσαρμογής της Ελλάδας είναι να διευκολύνει την κυβέρνηση να αναχρηματοδοτείται πλήρως από τις αγορές εμπορικού χρέους εώς τον Αύγουστο του 2018, οπότε και ολοκληρώνεται το πρόγραμμα», σημειώνεται στην έκθεση.

Επιπλέον, οι σταθερές προοπτικές που δίνει ο οίκος για την ελληνική οικονομία αντανακλούν, όπως σημειώνει, την άποψη ότι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα είναι ισορροπημένοι για τους επόμενους 12 μήνες.
Ωστόσο, η S&P εκτιμά ότι στα τέλη του τρέχοντος έτους, το καθαρό χρέος της γενικής κυβέρνησης θα κορυφωθεί στο 179% του ΑΕΠ, ανερχόμενο στο υψηλότερο επίπεδο μεταξύ του συνόλου των χωρών που αξιολογεί.
Η ονομαστική ανάπτυξη που θα επιστρέφει σταδιακά, η δημοσιονομική προσαρμογή και τα αθροιστικά έσοδα που θα αποφέρουν οι αποκρατικοποιήσεις, ύψους περίπου 2% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα μειώσουν πιθανότατα το καθαρό χρέος της γενικής κυβέρνησης στο 173% του ΑΕΠ έως το 2018, το έτος λήξης του τριετούς προγράμματος στήριξης της Ελλάδας, εκτιμά επίσης ο οίκος.
Σύμφωνα με την S&P, ακόμη και με το αισιόδοξο σενάριο για μέση ανάπτυξη ονομαστικού ΑΕΠ της τάξης του 4,5%, ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% και κόστος δανεισμού κάτω του 2%, θα χρειαστεί να περάσουν άλλα 17 χρόνια προτού το χρέος της κυβέρνησης πέσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ.
Η Standard & Poor's κρατά αρνητική στάση σε ό,τι αφορά τα φορολογικά μέτρα που έχουν ληφθεί, καθώς θεωρεί ότι θα πρέπει να υπάρξει μεγάλη διεύρυνση της φορολογικής βάσης και να σταματήσουν να δέχονται τις μεγαλύτερες πιέσεις οι πιο παραγωγικές πληθυσμιακές ομάδες.

«Περίπου το 10% του ελληνικού πληθυσμού καλύπτει το 60% των φορολογικών εσόδων, ενώ περίπου το 50% των μισθωτών και των συνταξιούχων εμπίπτει στην περίπτωση του αφορολόγητου εισοδήματος (το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη ανέρχεται στο 9%). Η επικέντρωση των πιέσεων στο παραγωγικότερο και πιο κινητικό κομμάτι του πληθυσμού μπορεί να πνίξει την ανάπτυξη και να δυσχεράνει ακόμη περισσότερο την εικόνα σε δημοσιονομικό επίπεδο», εκτιμούν οι αναλυτές του οίκου αξιολόγησης.

Οι αναλυτές του οίκου συστήνουν, επίσης, να γίνουν αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα, δεδομένου ότι οι κρατικές δαπάνες για την κάλυψη των αναγκών του φθάνουν στο 10% του ΑΕΠ, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 2,5% του ΑΕΠ.

Αναφορικά με την πορεία της οικονομίας ο οίκος αναμένει ότι φέτος θα συρρικνωθεί κατά 1%, ενώ θα «τρέξει» με 2,75% το 2017.

Ο οίκος αναμένει ότι η Ελλάδα θα επιτύχει τον φετινό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ, αλλά θεωρεί ότι η κυβέρνηση θα δυσκολευθεί τα επόμενα χρόνια να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 1,5% του ΑΕΠ, χωρίς να δημιουργεί ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις αλλού στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

imerisia.gr