1. Με νόμο της Βουλής των Ελλήνων παραχωρήθηκαν από τα εκλεγόμενα όργανα της Δημοκρατίας μας στους δανειστές: η διαχείριση των κρατικών εσόδων και η περιουσία του κράτους για 99 χρόνια! Περάσαμε σε εποχή αποικιακού χαρακτήρα.

2. Σαν σήμερα η Πόλη ‘’εάλω’’. Της πτώσεως προηγήθηκε η οικονομική και κοινωνική παρακμή που ολοκληρώθηκε με τον πολιτικό εκφυλισμό κράτους και ηγεσίας και έτσι ήρθε η άλωση. Αυτά τα περιγράφει η ιστορία. Η άλωση ήταν γεγονός κρατικού και κοινωνικού μετασχηματισμού με τεράστιο λαϊκό πόνο και καημό. Αλλά και τότε η Ελπίδα δεν έλειψε! Κάποια μέρα ΄΄... πάλε με χρόνια και καιρούς...’’. Η Ελπίδα της αποκατάστασης και της πίστης στην επιβίωση του γένους των Ρωμιών (κατοίκων της βυζαντινής αυτοκρατορίας με κοινό χαρακτηριστικό την Χριστιανική Πίστη που τότε αποκαλούσαν «Ρωμανία» την Βυζαντινή Αυτοκρατορία-Βυζάντιο είναι μεταγενέστερος όρος) πέρασε στην Λαϊκή Μνήμη και έμεινε ζωντανή μέχρι την κατάλληλη στιγμή.

3. Το δημοτικό ποντιακό τραγούδι ‘’Πάρθεν η Ρωμανία’’ περιγράφει το πως ένα πουλί μεταφέρει τα κακά μαντάτα στους κατοίκους του Πόντου αλλά κανείς δεν τολμά να πάει να πάρει το μήνυμα. Μόνο ένα παιδί πηγαίνει το διαβάζει και αναγγέλλει τα τρομερά νέα... «Αϊλί εμάς και βάι εμάς η Ρωμανία πάρθεν...». Κλείνει με το αισιόδοξο μήνυμα: «Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο...».

Πάρθεν η Ρωμανία
Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν’ από την Πόλην
ουδέ στ’ αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί’ τον κάστρον.
Εσείξεν τ’ έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ’ άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ’ ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθ’ σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.
«Ναϊλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!»
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία ‘πάρθεν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.

4. Το ποίημα του Κ. Καβάφη ‘’Πάρθεν’’ είναι γραμμένο τον Μάρτη του 1921. Προφητικό για τις κακές προοπτικές της εποχής. Η τότε κυβέρνηση του φιλοβασιλικού Καλογερόπουλου που πήρε την εξουσία στις 24 Ιανουαρίου 1921 από την μόλις 2 μηνών αντιβενιζελική κυβέρνηση Ράλλη, έπεσε στις 26 Μαρτίου 1921 μετά τις αποτυχίες του στρατού στο μέτωπο της Μικράς Ασίας και τις πολιτικές αποτυχίες στη συνδιάσκεψη του Λονδίνου. Τα μαύρα σύννεφα του διχασμού και της καταστροφής βλέπει ο ποιητής και επηρεασμένος από τον Ποντιακό Θρήνο, αναλογιζόμενος τα νέα δεινά, γράφει:
"Πάρθεν"
Aυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά• δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την• πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακούσθηκε κ’ είπε να πάψουν πια
«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την• πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’ μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ’ την ρίζαν».
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας (χήρας) υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,
και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ’ (εκεί) αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή (αλοίμονο) εμάς, να βάι εμάς, η Pωμανία πάρθεν.»

5. Για την ζοφερή κοινωνικά και εθνικά περίοδο που ζούμε, δεν ξεχνιόμαστε και δεν μας ξεγελά ο ΄΄πανδαμάτωρ΄΄ χρόνος. Το χθες είναι πολύ κοντά μας. Η αλλαγή και η αναγέννηση κράτους και κοινωνίας σήμερα, απαιτεί την Λαϊκή Φωνή.
Ν. Μυλωνάς

Την τελευταία στιγμή άλλαξε πάλι χθες βράδυ ο νόμος για τη συμμετοχή του Δημοσιου στα κέρδη των τυχερών παιχνιδιών.

Μπήκε τέλος στην κλιμακωτή φορολόγηση μετά τις μεγάλες πιέσεις που ασκήθηκαν για φωτογραφική διάταξη που επιβάρυνε μόνο τον ΟΠΑΠ.

Όπως ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών αλλάζει το άρθρο 56 στο οποίο ορίζονται κλιμακωτοί συντελεστές από 30% έως 35% επί των κερδών των εταιρειών τυχερών παιχνιδιών και πλέον ο συντελεστής διαμορφώνεται σε ενιαίο 35% ανεξάρτητα του ύψους των μικτών κερδών των επιχειρήσεων. Πλέον δηλαδή και το Online όπου τα μικτά κέρδη των εταιρειών είναι χαμηλότερα του ΟΠΑΠ, θα αποδίδουν 35% στο κράτος και όχι 30% που ήταν μέχρι πρότινος.

www.dikaiologitika.gr

Ο παιδόφιλος είχε συλληφθεί δύο φορές κατά το παρελθόν για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας, όμως, αυτό δεν ήταν αρκετό για να οδηγηθεί στη φυλακή και να κοινοποιηθούν τα προσωπικά στοιχεία και η φωτογραφία του.

Ο 39χρονος συνελήφθη για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2012 κι ακριβώς δύο χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 2014, για δεύτερη φορά. Και στις δύο περιπτώσεις αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν προέκυψε κάτι άλλο σε βάρος του - ώστε να δικαιολογείται η προφυλάκισή του.

Τραγική ειρωνεία κι άκρως ενδεικτική της ανάγκης για πιο ενδελεχή και σε βάθος έρευνα από τις αρμόδιες αρχές σε τέτοιες περιπτώσεις το γεγονός ότι το 2014, τη χρονιά που αφέθηκε ελεύθερος για δεύτερη φορά, ο 39χρονος ξεκίνησε να κάνει κόλαση τη ζωή του -σήμερα 14χρονου- αγοριού.

Οι πληροφορίες γύρω από το πώς ο 39χρονος κατάφερε να κερδίσει αρχικά την εμπιστοσύνη του ανήλικου αγοριού, ώστε εν συνεχεία να το παγιδεύσει και να το μετατρέψει σε έρμαιο των αρρωστημένων σεξουαλικών του ορέξεων, σοκάρουν.

Με βάση αστυνομικές πηγές, ο παιδόφιλος, που ζει στην ίδια γειτονιά με το αγόρι, εκμεταλλευόμενος την άσχημη οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, προσέγγισε τον 14χρονο, παριστάνοντάς του τον φίλο. Για δύο χρόνια εξαγόραζε τη σιωπή του παιδιού δίνοντάς του μικρά χρηματικά ποσά, παίρνοντάς του δώρα και χορηγώντας του μέχρι και ναρκωτικά (κάνναβη), ώστε να μπορεί να προβαίνει σε ασελγείς πράξεις σε βάρος του. Φυσικά, ο 14χρονος δεν θα είχε βιώσει αυτές τις εφιαλτικές στιγμές εάν ο νόμος ήταν πιο αυστηρός.
Αμοιροι ευθυνών, όμως, πέρα από το κράτος που δεν θεσμοθετεί αυστηρότερο νομικό πλαίσιο, δεν είναι ούτε οι γονείς του ανήλικου παιδιού. Χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια βασανιστηρίων για να αντιληφθούν από την οικογένειά του ότι ο 39χρονος δεν ήταν «φίλος» του παιδιού τους. Η μητέρα του 14χρονου ήταν εκείνη που κατήγγειλε το περιστατικό στην Αστυνομία και οδήγησε τελικά στη σύλληψη του παιδεραστή.
Ωστόσο, ο 39χρονος, με βάση πληροφορίες, είχε προβεί σε ασελγείς πράξεις σε βάρος του ανηλίκου το ίδιο απόγευμα της καταγγελίας, αφού πρώτα είχε τηλεφωνήσει στο παιδί και του είχε ζητήσει να πάει στο σπίτι του.

Κατασχέσεις
Σε έρευνα που έγινε στην οικία του παιδόφιλου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν περισσότερες από 500 κενές καρτέλες φαρμακευτικών σκευασμάτων, ποσότητα ναρκωτικών δισκίων και κάνναβης, δύο εσωτερικοί σκληροί δίσκοι και 202 ψηφιακοί δίσκοι, σε δειγματοληπτικό έλεγχο των οποίων βρέθηκε ένα τεράστιο υλικό παιδικής πορνογραφίας, γεγονός που δείχνει ότι παρά το ότι την είχε γλιτώσει δύο φορές ουδέποτε συμμορφώθηκε.
Ο 39χρονος βαρύνεται με τις κατηγορίες της αποπλάνησης παιδιού, πορνογραφίας ανηλίκων, ασέλγειας σε ανήλικο έναντι αμοιβής κατ’ εξακολούθηση, καθώς και παραβάσεις της νομοθεσίας για ναρκωτικά. Οι έρευνες -για να διαπιστωθεί αν ο 39χρονος είχε ασελγήσει και σε βάρος άλλων ανηλίκων- συνεχίζονται.

Απόστολος Λύτρας
Οι ποινές να είναι αυστηρότερες
«Oποιος ενεργεί ασελγή πράξη με πρόσωπο νεότερο από 15 ετών ή το παραπλανά με αποτέλεσμα να ενεργήσει ή να υποστεί τέτοια πράξη τιμωρείται ως εξής: αν ο παθών δεν συμπλήρωσε τα δώδεκα έτη, με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών, αν ο παθών συμπλήρωσε τα δώδεκα αλλά όχι τα δεκατέσσερα έτη, με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών και αν συμπλήρωσε τα δεκατέσσερα και μέχρι τα δεκαπέντε έτη, με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών. Οι παραπάνω πράξεις επισύρουν βαρύτερες ποινές όταν ο δράστης προσφέρει στον ανήλικο αμοιβή ή άλλα ανταλλάγματα», τονίζει στο «Εθνος» ο ποινικολόγος Απόστολος Λύτρας.
Οπως σημειώνει, μάλιστα, «στατιστικά έχει παρατηρηθεί ότι οι δράστες τέτοιου είδους αδικημάτων είναι υπότροποι, έχουν δηλαδή την τάση ακόμα και μετά την επιβολή της τιμωρίας να επαναλαμβάνουν το ίδιο ή και βαρύτερο αδίκημα. Σε άλλες περιπτώσεις βλέπουμε ότι ο ίδιος δράστης έχει διαπράξει περισσότερα αδικήματα σε βάρος ανηλίκων, δηλαδή άτομο που κατέχει ή διακινεί παιδικό πορνογραφικό υλικό επί παραδείγματι, να έχει διαπράξει ασέλγεια ή και βιασμό ανηλίκου. Τα αδικήματα αυτά κατά κανόνα συνδέονται με σοβαρές ψυχικές διαταραχές του δράστη και γι' αυτόν τον λόγο και σε πολλές περιπτώσεις δεν επέρχεται ο σωφρονισμός του. Η Δικαστική Αρχή πρέπει και συνήθως λαμβάνει υπ' όψιν τις παραμέτρους αυτές. Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να αυστηροποιηθεί το πλαίσιο ποινής για τέτοια αδικήματα και οι δράστες να παρακολουθούν υποχρεωτικώς ειδικά θεραπευτικά προγράμματα».

Κώστας Γιαννόπουλος
Πολλές οι περιπτώσεις ατιμωρησίας
«Δυστυχώς, δεν είναι η μόνη περίπτωση που κάποιος που συλλαμβάνεται και μάλιστα για πολλοστή φορά κάνει κακό σε παιδιά, τα οποία όταν συνειδητοποιούν τι γίνεται η ψυχή τους εκρήγνυται και η υπόλοιπη ζωή τους είναι κατεστραμμένη. Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί οι οποίοι αυτή τη στιγμή κάνουν κακό στα παιδιά και συλλαμβάνονται για μία, δύο και τρεις φορές και συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάποιοι από αυτούς τιμωρούνται ελαφρά γιατί δεν μπαίνουν μέσα τα πραγματικά στοιχεία που θα οδηγήσουν στο να τιμωρηθούν για κακουργηματική πράξη κι αυτή είναι η αγωνία η δική μας και η αγωνία της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος», τονίζει στο «Εθνος» ο κ. Κώστας Γιαννόπουλος, πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού».

«Κάποιος που χρησιμοποιεί παιδική πορνογραφία σίγουρα έχει κάποια τάση για να κάνει κακό σε ένα παιδί και πίσω από κάθε φωτογραφία και κάθε βίντεο κρύβεται μια κακοποίηση ενός παιδιού. Το να αξιοποιείς και να χρησιμοποιείς για τη δική σου και άλλων ανώμαλη ευχαρίστηση εκατομμύρια εικόνες παιδιών που βασανίζονται είναι μία βρώμικη πράξη, που πρέπει να στοιχειοθετείται ως κακούργημα», επισημαίνει, υπογραμμίζοντας πως «τόσο αυτοί που χρησιμοποιούν παιδική πορνογραφία κι έχουν πάει φυλακή όσο κι αυτοί που έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά παιδιά, πριν από λίγο χρονικό διάστημα, βγήκαν από τη φυλακή γιατί έπρεπε να αποσυμφορηθούν». «Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν το κακό και το καλό άγγιγμα. Το κακό άγγιγμα μπορεί να γίνει και μέσα από το οικογενειακό περιβάλλον», καταλήγει ο κ. Γιαννόπουλος.

Γιάννης Πανούσης
Αναγκαίο το ψυχολογικό προφίλ
«Η πορνογραφία έχει να κάνει κατά βάση με οικονομικό στόχο, που σημαίνει ότι όποιος κάνει πορνογραφία δεν είναι αναγκαστικά ούτε παιδόφιλος ούτε παιδεραστής. Διακινεί το υλικό αυτό και βγάζει λεφτά. Οτι υπάρχουν και τέτοιοι τύποι, υπάρχουν. Ευθέως, λοιπόν, δεν συνδέονται η πορνογραφία με την παιδεραστία. Το ζήτημα είναι όταν συλληφθεί κανείς για πορνογραφία τι είδαν οι αρμόδιοι ως προς την προσωπικότητά του. Αν έχει γίνει λάθος εκεί είναι το λάθος», δηλώνει στο «Εθνος» ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη και καθηγητής Εγκληματολογίας, Γιάννης Πανούσης, ερωτηθείς για τη συγκεκριμένη υπόθεση. «Το να συλληφθεί κανείς για κατοχή και διακίνηση υλικού παιδικής πορνογραφίας θεωρείται ως πλημμέλημα, που σπανίως προβλέπει προφυλάκιση.

Πρακτικά αυτό σημαίνει πως αν κάποιος έχει λευκό ποινικό μητρώο πολύ δύσκολα θα μπει στη φυλακή, όπως και το εάν έχει δικαστεί μετά από πέντε χρόνια αυτό θα έχει παραγραφεί. Αυτό, όμως, είναι θέμα φακέλου», προσθέτει, επισημαίνοντας ως προς το τι θα έπρεπε να συμβαίνει, ώστε να είχαν σωθεί τόσα παιδιά από τη σεξουαλική κακοποίηση, πως «σε όλες αυτές τις υποθέσεις πρέπει να υπάρχει ένα ψυχολογικό και κοινωνικό προφίλ. Στα αστυνομικά τμήματα θα έπρεπε να υπάρχει κοινωνιολόγος, κοινωνικός λειτουργός και ψυχολόγος και μετά η Δικαιοσύνη να ετοιμάζει έναν φάκελο με τα πλήρη στοιχεία της προσωπικότητας του συλληφθέντος. Αυτό, όμως, σημαίνει πολλά χρήματα, πολύ προσωπικό και πολύ χρόνο που η Ελλάδα δεν τα διαθέτει».

Αλλάζει ταχύτατα ο νόμος για την τιμωρία των παιδόφιλων, ύστερα από επαναλαμβανόμενα κρούσματα παιδεραστίας.

Οι δράστες στην μακρινή Αυστραλία, έδειξαν πως δεν κατάφεραν τελικά να σωφρονιστούν, καθώς επανέλαβαν το έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκαν.

Έτσι στην Νέα Νότια Ουαλία, οι παιδεραστές θα υποβάλλονται σε χημικό ευνουχισμό.

Συγκεκριμένα, πρόκειται για μία ενδοφλέβια ένεση, η οποία μπορεί να καταστρέψει τη στυτική λειτουργία του δράστη, ενώ πολλές φορές τον καθιστά τελείως ανίκανο.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το 17% των παιδεραστών διαπράττει ξανά το έγκλημα της παιδεραστίας, μετά το πέρας του σωφρονισμού. Μία τέτοια τιμωρία μπορεί να λύσει το πρόβλημα.