Τρία σενάρια – ένα καλό, ένα κακό και ένα καταστροφικό – για την Ελλάδα εξετάζει σε έκθεσή της η Bank of America Merill Lynch, υποστηρίζοντας ότι οι αναλυτές της εξακολουθούν να πιστεύουν ότι τελικά θα υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο σύγκρουσης μεταξύ των δύο πλευρών.

Σύμφωνα με τον διεθνή οίκο, το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα είναι αυτό στο οποίο ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα αποφασίσει να ακολουθήσει τον δρόμο που χάραξε ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας, Λούλα. Το κακό σενάριο είναι να υπάρξει μία προσωρινή συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Ευρωζώνης, η οποία, όμως, δεν θα έχει γερές βάσεις και κάποια στιγμή θα αποδειχθεί αδιέξοδη, ενώ το κακό σενάριο δεν είναι άλλο από το να υπάρξει σύγκρουση και τελικό Grexit.

Όπως αναφέρουν οι αναλυτές της BofA ML είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε να εκφράσει αντιρρήσεις για τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που παρουσίασε η ελληνική πλευρά στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, αλλά ταυτόχρονα η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα ότι σκοπεύει να εφαρμόσει τις υποσχέσεις της.

Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αποφύγει οποιαδήποτε υπαναχώρηση, να μην προχωρήσει σε κατάργηση μεταρρυθμίσεων που έχουν, ήδη, πραγματοποιηθεί και να μην εφαρμόσει μέτρα τα οποία μπορούν να πλήξουν τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας. Και όλα αυτά να τα επιτύχει σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών.

Ταυτόχρονα εκτιμάται ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει ότι χωρίς μεταρρυθμίσεις ή ακόμη και με διατήρηση των αποτυχημένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, δεν υπάρχει γι' αυτή μέλλον εντός της Ευρωζώνης.

Το καλό σενάριο
Βάσει αυτού του σεναρίου η Ελλάδα ξεκινά την εφαρμογή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων, σε πλήρη σύμπνοια με τις αποφάσεις του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Μόλις εκπληρωθεί η παραπάνω προϋποθεση, οι εταίροι θα συμφωνήσουν στην εκταμίευση κεφαλαίων προς τη χώρα, ενώ μπορεί να υπάρξει ακόμη και συμφωνία για το χρέος της Ελλάδας.

Μετά τον Αύγουστο η Ελλάδα θα μπορέσει να συμμετάσχει ακόμη και στο QE της ΕΚΤ, ενώ έως τα τέλη του έτους ή τις αρχές του επόμενου κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει και τη συμφωνία για το ελληνικό χρέος με συμμετοχή του επίσημου τομέα (OSI). Σε περίπτωση που η Ελλάδα κερδίσει εκ νέου την πρόσβασή της στις αγορές, εντός του 2016 η οικονομία της μπορεί να βιώσει μία ταχύτητα ανάπτυξη.

Το κακό σενάριο
Πρόκειται για ένα σενάριο αργού θανάτου, σαν αυτόν που η Ελλάδα έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια, αλλά που εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους. Βάσει αυτού η Ελλάδα συμφωνεί στην εφαρμογή ορισμένων μεταρρυθμίσεων προκειμένου να πείσει τους εταίρους της να αποδεσμεύσουν τα κεφάλαια που χρειάζεται για να αποφύγει, βραχυπρόθεσμα, τη χρεοκοπία.

Το OSI παραμένει μία απομακρυσμένη ελπίδα, η Ελλάδα δεν έχει πρόσβαση στις αγορές και οι ελληνικές τράπεζες παραμένουν εξαρτημένες από την ΕΚΤ. Η οικονομία της χώρας δεν θα κατορθώσει να επιβιώσει για μακρό χρονικό διάστημα, το ενδεχόμενο χρεοκοπίας δεν θα εξαλειφθεί ούτε αυτό bank run. Ως εκ τούτου πρόκειται για ένα μη βιώσιμο σενάριο.

Το άσχημο σενάριο
Βάσει αυτού του σεναρίου η Ελλάδα δεν κατορθώνει να δεσμευθεί με αξιόπιστο τρόπο έναντι των εταίρων της σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Σε αυτήν την περίπτωση Κομισιόν και ΔΝΤ διακόπτουν το τρέχον πρόγραμμα και η ΕΚΤ αρνείται να συνεχίσει να αυξάνει τον ELA.

Οι εκροές καταθέσεων αυξάνονται και η Ελλάδα αναγκάζεται να δηλώσει αδυναμία αποπληρωμής Κομισιόν και ΔΝΤ. Εάν κάποια από αυτά τα σοκ δεν «ξυπνήσουν» την ελληνική κυβέρνηση και δεν την αναγκάσουν να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους της, τότε το Grexit είνα αναπόφευκτο. Είτε θα το προκαλέσει η ίδια η Ευρώπη, επιτρέποντας στην Ελλάδα να παραμείνει στην Ε.Ε. ή θα είναι η μοναδική επιλογή που θα έχει η Ελλάδα προκειμένου να αποφύγει την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας της.

Το ενδιάμεσο διάστημα
Η Ελλάδα – σύμφωνα πάντα με τον διεθνή οίκο – μπορεί να χρειατεί να βρεθεί κοντά είτε στο κακό, είτε στο άσχημο σενάριο πριν τελικώς ανοίξει ο δρόμος για να έρθει το καλό σενάριο. Αυτό, πάντως, που παραμένει ανοικτό είναι κατά πόσο η ελληνική κυβέρνηση θα κατορθώσει να πείσει τα δικά της στελέχη να εφαρμόσουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Σήμερα καθίσταται σαφές ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να εκπληρώσει την προεκλογική της υπόσχεση για διακοπή της λιτότητας, για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και για άρση ορισμένων μη δημοφιλών μεταρρυθμίσεων. Αυτό θα έχει πολιτικό κόστος και μπορέι να οδηγήσει ακόμη και σε απόρριψη των προτάσεων της κυβέρνησης από το κοινοβούλιο.

Την ίδια στιγμή, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποσχεθεί ότι θα διατηρήσει την Ελλάδα στο ευρώ και θα εφαρμόσει δομικές μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν είχε κατορθώσει να προωθήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, όπως αυτές που αφορούν την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής.

Ορισμένα στελέχη της κυβέρνησης έχουν διαφορετική άποψη και αυτό μπορεί να σημάνει ακόμη και την ανάγκη να υπάρξει μία νέα κυβερνητική συνεργασία. Η BofA ML δεν αποκλείει ακόμη και το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για τυχόν νέα δανειακή σύμβαση μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών, το οποίο θεωρούν ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα με δεδομένη την ισχυρή στήριξη των Ελλήνων για την ευρωζώνη.

newmoney.gr

Πολλές φορές οι συγκρίσεις δίνουν τον τόνο σε ένα υπόδειγμα.

Η Ευρώπη βρίσκεται εν μέσω μια πολιτικής και οικονομικής κρίσης που ενδέχεται να την πλήξει δομικά και να απειλήσει την ολοκλήρωσή της, σκορπώντας ύφεση και λιτότητα.

Το CNN φέρνει το παράδειγμα δύο χωρών για να καταδείξει πως η στερεοτυπική άποψη ότι ο «κακός» της Ευρωκρίσης είναι μόνο η Ελλάδα, συνιστά μέγιστο λάθος. Το παράδειγμα έχει ως εξής:

Έχουμε τη χώρα Α και τη χώρα Β. Η χώρα Α είναι ένα μικρό έθνος με μακρά ιστορία στη φοροδιαφυγή, σε υψηλά δημόσια χρέη και σε δυσλειτουργικό κλίμα στον επιχειρηματικό και ρυθμιστικό τομέα. Επιτρέπει στους εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται στα 50 τους και πληρώνει διπλές συντάξεις. Επιπλέον, μαγείρεψε τα στοιχεία του προϋπολογισμού της για να μπει στην Ευρωζώνη.

Η χώρα Β, από την μεριά της, είναι ένα μεγάλο, ιστορικά ισχυρό έθνος, με ρεκόρ χαμηλού δημόσιου χρέους. Κατάφερε, δε, να τρέξει ακόμη και πρωτογενή πλεονάσματα στο ύψος του 2% πριν από το καίρια χτύπημα της οικονομικής κρίσης το 2008. Παράλληλα, εισήλθε στην Ευρωζώνη με μια ειλικρινή αποτίμηση των λογιστικών δεδομένων της.

Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, ο συντάκτης του CNN αποκαλύπτει ευθύς εξαρχής ότι η χώρα Α δεν είναι άλλη από την Ελλάδα. Σπεύδει, όμως, να συμπληρώσει πως είναι λάθος να πιστεύει κανείς πως η κρίση στην Ευρώπη προκλήθηκε από τη συγκεκριμένη χώρα.

Όσο για τη δεύτερη χώρα, ενδεχόμενα, κάποιοι να πιστέψουν ότι πρόκειται για τη Γερμανία. Κι όμως, είναι η Ισπανία. Η οποία μπορεί να μην ακολούθησε το δρόμο της Ελλάδας, εντούτοις έπεσε σε μια δίνη. Το ποσοστό ανεργίας αυτή τη στιγμή είναι στο 23,7%, ενώ το 2013 έφτασε ακόμη και στο 27%. Και στις δύο χώρες άπαντες κάνουν λόγο για μια χαμένη γενιά. Και στις δύο χώρες εμφανίστηκε μια επενδυτική φούσκα που στη συνέχεια έσκασε, ρίχνοντας τους λαούς στα δίχτυα της οικονομικής κρίσης. Ήτοι: είδαν το δημόσιο χρέος τους να εκτοξεύεται δραματικά σε σχέση με το ΑΕΠ και οι οικονομίες τους να συρρικνώνονται.

Τι φταίει;

Από τη στιγμή που η Ελλάδα και η Ισπανία αναζήτησαν μέσω διαφορετικών προσεγγίσεων τη δημοσιονομική τους σύνεση, πώς μπορεί να εξηγηθεί το τελικό αποτέλεσμα; Η απάντηση του άρθρου είναι ότι το όλο θέμα δεν έχει να κάνει με τη δημοσιονομική σύνεση, αλλά με τη δομή του ευρώ.

«Η ένταξη στο ευρώ υποχρέωσε και τις δύο χώρες να τυπώνουν το δικό τους χρήμα, να το υποτιμούν όταν έπρεπε και να καθορίζουν τα επιτόκια. Αυτές δεν είναι ασήμαντες παραχωρήσεις, ειδικά σε μια νομισματική ένωση όπου υπάρχουν αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες που αρνούνται στις χώρες την όποια ευελιξία. Έτσι δεν μπορούν να αντιδράσουν σε μια κρίση, ενώ το εμπόριο εντός των χωρών της Ευρωζώνης είναι σοβαρά ανισόρροπο», αναφέρει το άρθρο.

Τα επιτόκια

Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δεσμευτικά από τη στιγμή που αμφότερες οι χώρες δεν μπορούσαν να ρυθμίσουν τα επιτόκιά τους. Ως εκ τούτου, στη συνέχεια «υπερθερμάνθηκαν» με τους φρενήρεις και απερίσκεπτους ρυθμούς που δανείζονταν (από γερμανικές και άλλες τράπεζες της Ευρώπης). Έτσι έφτασαν στο ασύμφορο σημείο να μην μπορούν να παρακολουθήσουν την επιτόκια της ΕΚΤ που είχαν διαμορφωθεί βάσει των οικονομικών συνθηκών της Γερμανίας και της Γαλλίας. Η αδυναμία της Ελλάδας και της Ισπανίας να τυπώσουν δικό τους χρήμα τις οδήγησε να δανειστούν κι άλλο χρήμα, οι τράπεζες πλησίασε στην κατάρρευση, ενώ τα προγράμματα διάσωσης τους οδήγησε σε μια κρίση χρέους. Τέλος, βρέθηκαν μπροστά στο φάσμα μια εξευτελιστικής εξόδου από την ΕΕ.

Εσωτερική υποτίμηση

Τι επακολούθησε (λιτότητα, ανεργία, ύφεση) είναι γνωστά. Όπως είναι γνωστή και η μέγγενη του δημόσιου χρέους που σφίγγει και τις δύο χώρες – ιδιαιτέρως την Ελλάδα (175% του ΑΕΠ η Ελλάδα, 100% του ΑΕΠ η Ισπανία). Επειδή, λοιπόν, το «μαξιλάρι» δεν μπορούσε να υπάρξει, συνέβη το φαινόμενο της εσωτερικής υποτίμησης – ήταν ο μόνος τρόπος να παραμείνουν οι χώρες ανταγωνιστικές. Με το αποτέλεσμα να είναι κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικό.

Για να καταλήξει το άρθρο: «Μπορεί ο Μάριο Ντράγκι να είπε πως θα κάνει τα πάντα για το ευρώ, εντούτοις αυτό δεν σημαίνει πως η Ελλάδα και η Ισπανία θα μείνουν για πάντα στο ευρώ. Μπορεί οι περισσότεροι να πιστεύουν πως η κρίση προκλήθηκε από την ελληνική δημοσιονομική ανευθυνότητα (άρα έχει ηθική διάσταση), όμως τα γεγονότα δείχνουν το αντίθετο».

Πηγή: CNN

Προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ με 23,5 ποσοστιαίες μονάδες έναντι της ΝΔ στην πρόθεση ψήφου, δείχνει δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η εταιρία Metron Analysis για λογαριασμό της εφημερίδας «Παραπολιτικά».

Ειδικότερα, στο ερώτημα «αν την επόμενη Κυριακή είχαμε βουλευτικές εκλογές ποιο κόμμα θα ψηφίζατε», το 41,9% των ερωτηθέντων απάντησε ΣΥΡΙΖΑ και το 18,4% ΝΔ.

Στην τρίτη θέση εμφανίζεται η Χρυσή Αυγή με 5,3%. Και ακολουθούν «Το Ποτάμι» με 4,9%, το ΚΚΕ με 3,9%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 3,8%, το ΠΑΣΟΚ με 3%, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών με 2%, η Ένωση Κεντρώων με 1,9 % και 'Αλλο Κόμμα με 2,4% των ερωτηθέντων. 'Ακυρο/Λευκό 3,9%, Αποχή 5,1%. Αναποφάσιστοι δηλώνουν το 2,5% των ερωτηθέντων, ενώ 1% δεν απάντησε.

Σχετικά με το αν «είστε υπέρ της παραμονής της χώρας στη ζώνη του ευρώ;» το 84% τάσσεται υπέρ του ευρώ, το 13% υπέρ της δραχμής και ένα 3% δεν απάντησε.

Στο ερώτημα «νομίζετε ότι στις διαπραγματεύσεις θα πρέπει να υποχωρήσει κυρίως από τις θέσεις της…», το 60% λέει «η ευρωζώνη», το 20% «η Ελλάδα», το 18% «και οι δύο», και ένα 2% δεν απάντησε. Πάντως το 80% εκτιμά ότι «θα βρεθεί τελικά συμβιβαστική λύση ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ευρωζώνη».

Σε ερώτηση σχετικά με το πώς θα αξιολογούσαν τη μέχρι στιγμής πορεία της κυβέρνησης, το 62% τη χαρακτηρίζει «θετική», το 29% «αρνητική» και το 7% «ούτε αρνητική ούτε θετική». Ένα 2% δεν απάντησε.

Σε άλλη ερώτηση που ζητά τη γνώμη των ερωτηθέντων για τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντα του ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, το 72% λέει «θετική», το 22% «αρνητική», το 4% «ούτε αρνητική, ούτε θετική» και ένα 2% δεν απάντησε.

Εξάλλου, σε ερώτηση σχετικά με τον καταλληλότερο για την πρωθυπουργία, ο κ. Τσιπρας συγκεντρώνει το 53% και ο Αντώνης Σαμαράς το 19%.

Η έρευνα διενεργήθηκε το χρονικό διάστημα 16 - 18 Μαρτίου 2015.