Την επόμενη Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα παρουσιάσει την πρότασή της για τον πρώτο προϋπολογισμό της ΕΕ, μετά το Brexit. Δεν πρόκειται μόνο για δισεκατομμύρια, αλλά για το τι κρατάει μαζί την Ένωση. Η διαμάχη για τα χρήματα αποκαλύπτει όλες τις συγκρούσεις που στοιχειώνουν την Ευρώπη. Η κρίση του ευρώ έχει διαιρέσει την ήπειρο στον βορρά και στον νότο. Αλλά και λόγω της κρίσης των προσφύγων υπάρχει ένα βαθύ χάσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το ερώτημα λοιπόν είναι: πώς είναι η αμοιβαία αλληλεγγύη; Και πόσο ακριβό μπορεί να είναι το τίμημα;

Ένα πράγμα είναι βέβαιο, εκτιμά η εφημερίδα: Με το Brexit, η ΕΕ χάνει έναν από τους μεγαλύτερους καθαρούς συνεισφέροντές της. Μέχρι τα τέλη του 2020, οι Βρετανοί θέλουν να συνεχίσουν να μεταφέρουν τις συνεισφορές τους στο ποτ του προϋπολογισμού, αλλά μετά από αυτό διαφαίνεται μια τεράστια τρύπα. Ανάλογα με το νομοσχέδιο, τότε θα λείπουν έξι έως δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, επειδή το Λονδίνο πληρώνει περισσότερα από ότι παίρνει. Αυτό μόνο αποτελεί μεγάλο πλήγμα για την ευρωπαϊκή μηχανή αναδιανομής. Ωστόσο, οι ηγέτες είναι αποφασισμένοι να επενδύσουν περισσότερο στην προστασία των εξωτερικών συνόρων, στην άμυνα κατά της τρομοκρατίας και στην άμυνα. Αλλά από πού πρέπει να προέρχονται τα χρήματα, αν υπάρχει λιγότερη διανομή μετά το Brexit;

Σύμφωνα με τη SZ, η Γερμανία επιθυμεί να συνδέσει τη μελλοντική ταμειακή ροή με σαφείς όρους. Η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ μπορεί να βασιστεί σε έναν άνδρα στις Βρυξέλλες, στον υπεύθυνο για τον προϋπολογισμό Επίτροπο Γκίντερ Έτινγκερ. Ο Γερμανός Επίτροπος θεωρεί ότι η τήρηση του κράτους δικαίου αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη χορήγηση των πόρων της ΕΕ. Το ζήτημα της επιτυχίας μιας χώρας κατά της διαφθοράς, θα πρέπει, επίσης, να διαδραματίσει κάποιον ρόλο στη μελλοντική διαρθρωτική χρηματοδότηση. Στην Ανατολική Ευρώπη, αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως πρόκληση από τις Βρυξέλλες.

Μια ανακατανομή κεφαλαίων θα ωφελούσε πάνω από όλα τα κράτη στον Νότο

Μέχρι στιγμής, χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία θεωρούν τους εαυτούς τους ασφαλείς – το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο πρέπει να αποφασιστεί ομόφωνα από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Αλλά όταν πρόκειται για συγκεκριμένη κατανομή των κονδυλίων, η ίδια η Επιτροπή θέλει να αποφασίσει γι ‘αυτό.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αποφασισμένη ότι όλες οι χώρες που αρνήθηκαν την αλληλεγγύη τους στην κρίση των προσφύγων θα αισθανθούν τη μείωση των ευρωπαϊκών πόρων, κατά τη διάρκεια των οικονομικών διαπραγματεύσεων. Συνεπώς, η στήριξη των κρατών μελών θα πρέπει επίσης να εξαρτάται από το κόστος της μεταναστευτικής πολιτικής. Αυτό θα ωφελήσει τις νότιες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα, όπου φθάνουν οι περισσότεροι πρόσφυγες.

Τα κριτήρια όπως η προστασία του κλίματος ή η ανεργία των νέων, πρέπει, επίσης, να επηρεάζουν την κατανομή των χρηματικών κονδυλίων, αναφέρει η SZ. Λαμβάνοντας αυτό ως σημείο αναφοράς, αναδύεται μια μετατόπιση των επιδοτήσεων προς τον Νότο. Οι μεγάλοι ηττημένοι των επερχόμενων διαπραγματεύσεων είναι πιθανό να είναι τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Ειδικά, καθώς η Γαλλία πιέζει για «σύγκλιση των φόρων» και δεν θέλει πλέον να δει πώς η Ουγγαρία θα αντισταθμίζει τις φορολογικές περικοπές με τη βοήθεια κονδυλίων της ΕΕ.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ

Η εκτενής ανταπόκριση ξεκινάει με τον ψαρά Κώστα Ράφτη που ψαρεύει στο στενό μεταξύ Καστελορίζου και τουρκικών παραλίων και που ξαφνικά έγινε ένα γεωπολιτικό σημείο τριβής.

Υπενθυμίζεται το επεισόδιο της τελευταίας εβδομάδας με το ελικόπτερο που ακούστηκε βράδυ πάνω από τη νησίδα της Ρω, πετώντας χαμηλά, με αποτέλεσμα η ελληνική στρατιωτική φρουρά να απαντήσει με τροχοδεικτικά πυρά κι αυτό να απομακρυνθεί.

Ο ανταποκριτής κάνει έναν σύντομο απολογισμό των τελευταίων εξελίξεων με τις δηλώσεις και από τις δύο πλευρές και τονίζει ότι «η μεγαλύτερη αβεβαιότητα εμπλέκει τον ισχυρό πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και εάν οι φιλοδοξίες του τροφοδοτούν τους επανεμφανισθέντες ισχυρισμούς γι’ αυτά τα νησιά, ιδιαίτερα τώρα που ξεκίνησε μία προεκλογική εκστρατεία στην οποία αναμένεται να παίξει δυνατό το εθνικιστικό κλίμα.

«Με τον λαό της Τουρκίας, δεν έχουμε προβλήματα», λέει ο 58χρονος Ράφτης: «Το πρόβλημα είναι με τον Ερντογάν, με την τουρκική κυβέρνηση. Θέλουν να επεκτείνουν την Τουρκία».

Πράγματι, αν και το θέμα των συνόρων έχει οριστικοποιηθεί εδώ και έναν αιώνα σχεδόν, αναλυτές ανησυχούν ότι η απρόβλεπτη φύση του Ερντογάν, κάνει πιο ασταθή την κατάσταση από ποτέ μεταξύ των δύο χωρών, που ανήκουν στο ΝΑΤΟ και που σχεδόν έφτασαν σε πόλεμο για ένα ακατοίκητο νησί δύο δεκαετίες πριν.
Τον περασμένο Δεκέμβριο προς έκπληξη των φιλοξενούντων, ο κ. Ερντογάν εκμεταλλεύτηκε την επίσκεψή του στην Ελλάδα, την πρώτη μετά από 65 χρόνια για Τούρκο Πρόεδρο, για να επανασχεδιάσει τα σύνορα. Και αυτό δεν είναι καλή κατάληξη (στην επίσκεψη), γράψει ο ανταποκριτής της «ΝΥΤ».

Τα τελευταία χρόνια, ο κ. Ερντογάν προκαλεί εντάσεις στο εξωτερικό για να βελτιώσει την εικόνα του στο εσωτερικό, υβρίζοντας ξένες κυβερνήσεις, εισβάλλοντας στη Συρία και επιτιθέμενος (ρητορικά) στις ΗΠΑ.

«Ο Ερντογάν είναι κάπως εκτός ελέγχου. Προκαλεί πολλές εντάσεις και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα μέχρι πού μπορεί να φτάσει», δήλωσε ο πολιτικός ερευνητής για την Ανατολική Μεσόγειο, Νίκος Τσάφος, στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών, μίας δεξαμενής σκέψεως στην Ουάσιγκτον.

«Οι περιπτώσεις ότι κάτι πηγαίνει στραβά αυξάνονται σε εβδομαδιαία βάση» δήλωσε.

Σήμερα, η Τουρκία που σχηματίσθηκε από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν διεκδικεί την κυριαρχία του Καστελόριζου. Αλλά η κυβέρνησή της αισθάνεται ότι είναι άδικο να μπορεί η Ελλάδα να διεκδικεί την εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων που βρίσκονται στο οπτικό πεδίο της Τουρκίας, αλλά εκατοντάδες μίλια μακριά από την ελληνική ενδοχώρα.

«Αποτελεί θεμελιώδη διαφορά για το πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται το Αιγαίο», ανάφερε ο κ. Τσάφος.
Επίσης, αναφέρεται και η διαφορά που υπάρχει μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με το τουρκικό αίτημα να παραδοθούν οι 8 αξιωματικοί που κατηγορούνται για το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016.

«Η πιθανότητα μίας στρατιωτικής σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ποτέ δεν ήταν τόσο κοντά από το 1990», δήλωσε ο Σόνερ Κάγκαπταϊ, διευθυντής του τουρκικού ερευνητικού προγράμματος στο Ινστιτούτο Ουάσιγκτον για την πολιτική της Εγγύς Ανατολής.

Η τουρκική κυβέρνηση κατηγορεί την Ελλάδα για τη όξυνση «ενώ ένας Τούρκος αξιωματικός δήλωσε ότι «οι Ελληνες πάντα θέλουν προσοχή. Είναι σαν παιδιά και πάντα έτσι ήταν»!

Αλλά οι στατιστικές που δόθηκαν από ελληνικής πλευράς μιλάνε διαφορετικά. Οι τουρκικές παραβιάσεις στον FIR Αθηνών αυξήθηκαν το 2017 σε 3.317 από 1.269 το 2014 και οι θαλάσσιες παραβάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων αυξήθηκαν από 371 για την ίδια περίοδο σε 1.998.

Στο δημοσίευμα αναφέρονται οι δηλώσεις Γιλντιρίμ για την ελληνική ήττα του 1922 και Κιλιτσντάρογλου ότι η Ελλάδα κατέλαβε 18 νησιά, ενώ γίνεται και αναφορά στο νησάκι της Ρω με την επεξήγηση είναι ένα ιερό μέρος για τους Ελληνες πατριώτες λόγω της Δέσποινας Αχλαδιώτη που από το 1927 μέχρι το 1982 ύψωνε την ελληνική σημαία. Μάλιστα φέρει τον αντιδήμαρχο Δημήτρη Αχλαδιώτη να λέει ότι «μέχρι να δούμε στρατιωτικό πλοίο στο λιμάνι του Καστελόριζου δεν θα φοβόμαστε».

Ωστόσο, κάποιοι Τούρκοι εθνικιστές πιστεύουν ότι αυτά τα νησιά είναι τόσο κοντά στη γη της Ανατολίας που θα έπρεπε να ανήκουν στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα, ανέφερε ο Σινάν Ουλγκέν, Τούρκος αναλυτής στο Carnegie Europe, στις Βρυξέλλες και πρώην διπλωμάτης.

. Πηγή: ekirikas.com

Οι Εαρινές Σύνοδοι του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας έδωσαν οριστικό τέλος στη φημολογία περί παράτασης του τρίτου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας, υπογραμμίζει ο αρμόδιος για τις οικονομικές υποθέσεις επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Agence Europe, ο Γάλλος επίτροπος τάσσεται, επίσης, υπέρ ενός ημι-αυτόματου μηχανισμού, ο οποίος θα μπορεί να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, ενώ ταυτόχρονα θα επιτρέπει μετά τα μέσα Αυγούστου (ημερομηνία ολοκλήρωσης του σχεδίου διάσωσης) τη βιωσιμότητά του -μέσω μέτρων ελάφρυνσης- σε συνάρτηση με την ανάπτυξη που θα καταγράφεται στη χώρα.

Αναλυτικά, ως προς τα χρονοδιαγράμματα, ο Γάλλος επίτροπος αναφέρει τα εξής:

«Έχουν γίνει εκτενέστατες συζητήσεις σχετικά με την Ελλάδα στην Ουάσιγκτον με όλους τους φορείς και πιστεύω ότι υπάρχουν στέρεα σημεία σύγκλισης. Η ιδέα μίας παράτασης του προγράμματος διάσωσης είχε δώσει τροφή σε φήμες, στις οποίες, όμως, αυτές οι Σύνοδοι έδωσαν οριστικό τέλος. Όλος ο κόσμος νιώθει την υποχρέωση σεβασμού του σχετικού χρονοδιαγράμματος. Εντός Ιουνίου ή Ιουλίου θα ληφθούν αποφάσεις. Τον Αύγουστο η Ελλάδα θα εξέλθει από το πρόγραμμα βοήθειας. Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας αυτή την υπόθεση».

Σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και το κατά πόσο η Γερμανία θα επιθυμούσε να συνδέσει τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους με τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, ο Μοσκοβισί δηλώνει:

«Τα σημεία της συζήτησης αυτής είναι γνωστά: Πώς θα διασφαλίσουμε την παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας μετά το τέλος του προγράμματος διάσωσης, ούτως ώστε η Ελλάδα να τηρεί τις δεσμεύσεις της και πώς θα θέσουμε σε εφαρμογή έναν μηχανισμό, ο οποίος θα επιτρέπει την ελάφρυνση του χρέους σε συνάρτηση με την ανάπτυξη. Επίσης, πώς θα θέσουμε σε εφαρμογή μία στρατηγική ανάπτυξης. Δεν είμαστε στη φάση οριστικοποίησης (των αποφάσεων). Αλλά εάν ο καθένας πράξει αυτό που του αναλογεί -εάν, δηλαδή, οι Έλληνες μεταρρυθμίσουν την οικονομία τους, όπως πρέπει, και εάν οι εταίροι αποδείξουν την αλληλεγγύη τους-, το θέμα αυτό θα κλείσει και μάλιστα με θετικό τρόπο».

Απαντώντας στο ερώτημα «αν συμφωνεί η Επιτροπή με το ΔΝΤ, το οποίο θέλει έναν αυτόματο μηχανισμό που θα προχωρά σε μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους χωρίς πολιτικές παρεμβάσεις», ο Γάλλος επίτροπος σημειώνει:

«Χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό σταθερό και βιώσιμο. Εκτιμώ ότι ο αυτοματισμός είναι μία καλή βάση. Αυτός δεν θα πρέπει, ωστόσο, να εμποδίζει τη λήψη αποφάσεων, εάν αυτό κριθεί απαραίτητο, που θα μπορούσαν να επιτρέψουν την έκφραση πολιτικής βούλησης. Ας πούμε ότι ένα ημι-αυτόματο σύστημα είναι μάλλον η καλύτερη επιλογή. Αλλά ας μην επιστρέψουμε σε έναν «χειροκίνητο» μηχανισμό».

Απαντώντας, τέλος, στο ερώτημα αν έχει νόημα η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα βοηθείας λίγο πριν την ολοκλήρωσή του, ο Μοσκοβισί αναφέρει:

«Το ΔΝΤ είναι ένας αληθινός εταίρος εμπιστοσύνης και όλος ο κόσμος επιθυμεί τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα μέχρι τέλους. Είναι μία περιπέτεια που την ξεκινήσαμε μαζί και πρέπει να την ολοκληρώσουμε μαζί».