Το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ ανακοίνωσε την Τρίτη πως κατέληξε στο προκαταρκτικό πόρισμα πως συγκολλημένοι σωλήνες μεγάλης διαμέτρου που εισάγονται στη χώρα από τον Καναδά, την Κίνα, την Ελλάδα, την Ινδία, τη Νότια Κορέα και την Τουρκία προσφέρονται σε τιμές πολύ κατώτερες της θεωρούμενης ως δίκαιης με σκοπό την δόλια απόσπαση μεριδίου αγοράς της χώρας, ότι δηλαδή επιδοτούνται και ακολουθούνται πρακτικές ντάμπινγκ κατά τη διάθεσή τους.

Το υπουργείο διευκρίνισε ότι συμπέρανε πως οι σωλήνες αυτοί, οι οποίοι χρησιμοποιούνται συνήθως για την κατασκευή αγωγών μεταφοράς πετρελαίου και φυσικού αερίου, πωλούνται σε τιμές χαμηλότερες αυτών που θεωρούνται δίκαιες—εκατοστιαία, από 3,45% ως 132,63%.

Τον Ιούνιο, το υπουργείο είχε ανακοινώσει πως κατέληξε στο προκαταρκτικό πόρισμα ότι οι σωλήνες που εισάγονται από τις τέσσερις από τις έξι χώρες —την Κίνα, την Ινδία, τη Νότια Κορέα και την Τουρκία— επιδοτούνται αθέμιτα κι επέβαλε σε πρώτη φάση δασμούς οι οποίοι στην περίπτωση της Ινδίας ξεπέρασαν ακόμη και το 500%.

Στην ανακοίνωση που δημοσιοποίησε την Τρίτη, ανέφερε ότι το ντάμπινγκ των εισαγόμενων σωλήνων από τον Καναδά ανέρχεται στο 24,38%· από την Κίνα στο 132,63%· από την Ελλάδα στο 22,51%· από την Ινδία στο 50,55%· από τη Νότια Κορέα μεταξύ ενός 14,97% κι ενός 22,21%· και από την Τουρκία μεταξύ ενός 3,45% και ενός 5,29%.

Οι εισαγωγές των σωλήνων από τις έξι χώρες είχαν αξία που υπερέβη τα 720 εκατομμύρια δολάρια το 2017, διευκρίνισε το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ.

Η έρευνα για τις συγκεκριμένες εισαγωγές άρχισε τον Μάρτιο, κατόπιν αίτησης μιας ομάδας αμερικανικών ιδιωτικών εταιρειών που παράγουν τέτοιους σωλήνες. Αφορά σωλήνες διαμέτρου μεγαλύτερης των 406,4 χιλιοστών.

Η έρευνα είναι μία από τις 100 και πλέον που έχουν ανοίξει αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά της η κυβέρνηση του ρεπουμπλικάνου Ντόναλντ Τραμπ, η οποία στο πλαίσιο του δόγματός του «πρώτα η Αμερική» λαμβάνει μέτρα προστασίας των αμερικανικών βιομηχανιών στην εγχώρια και στην παγκόσμια αγορά.

Αναμένεται να κριθεί οριστικά την 20ή Δεκεμβρίου εάν οι επιδοτήσεις των εξαγωγών αυτών πλήττουν την αμερικανική βιομηχανία και κατόπιν το υπουργείο Εμπορίου ενδέχεται να επιβάλλει δασμούς αντιντάμπινγκ διάρκειας έως και πέντε ετών.

Οι «8» βρίσκονται σε καθεστώς «φυλασσόμενης» ελευθερίας, ενώ ήδη σε 3 από αυτούς έχει αναγνωριστεί η ιδιότητα του πρόσφυγα. Ο Οζκαϊνάκτσι όμως είναι ο πρώτος η υπόθεση του οποίου τελεσίδικησε σε πιλοτική δίκη στο Συμβούλιο Επικρατείας και συνεπώς είναι ο πρώτος που θα πρέπει να λάβει ταξιδιωτικά έγγραφα , όταν όμως το αποφασίσει η Ελληνική Πολιτεία.

Με την απόφαση, ο αξιωματικός έχει τη δυνατότητα να λάβει ταξιδιωτικά έγγραφα, ωστόσο θα πρέπει να γίνει δεκτός από άλλη χώρα προκειμένου να μπορέσει να τα αξιοποιήσει. Σε κάθε περίπτωση, η επίμαχη απόφαση αφορά μόνο το συγκεκριμένο αξιωματικό, ενώ οι υπόλοιποι επτά θα πρέπει να περιμένουν τις αντίστοιχες κρίσεις του ΣτΕ που αφορούν στο άτομό τους.

Η απόφαση αυτή (1694/18) λύνει πιλοτικά όλα τα νομικά θέματα της υπόθεσης των Τούρκων αξιωματικών ωστόσο δεν σημαίνει πως οδηγεί αυτόματα στη «δικαίωση» και τους υπολοίπους 7 αφού πρόκειται για εξατομικευμένη κρίση με βάση τα πραγματικά περιστατικά που εξετάστηκαν για το πρόσωπο του Οζκαϊνάκτσι.

Η βάση πάνω στην οποία κινήθηκε η Ολομέλεια είναι πως δεν αποδείχτηκε ότι ο εν λόγω αξιωματικός συμμετείχε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, καθώς επίσης και ότι ανήκε στο κίνημα των Γκιουλενιστών. Μάλιστα γίνεται αναφορά στους ισχυρισμούς του ότι διέπεται από τις αρχές του Δυτικού Πολιτισμού και ότι ανήκει στο κόμμα των Κεμαλιστών. Γίνεται δεκτός δηλαδή ο ισχυρισμός του πως δεν ανήκε στο κόμμα του Γκιουλεν «γιατί και αυτό ( εκτός από τον Ερντογάν) αποσκοπεί στην ισλαμοποίηση της Τουρκίας».

Μάλιστα η πολυσέλιδη απόφαση επικαλείται τη συνθήκη της Γενεύης σύμφωνα με την οποία για να υπάρχει δικαιολογημένος φόβος ότι θα διωχθεί ο αιτών άσυλο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις δεν χρειάζεται να της εκδηλώνει εκείνος ρητά αλλά αρκεί να του τις καταλογίζει ρητά ο φορέας της δίωξης ( Τουρκία εν προκειμένω) : «η απόφαση της επιτροπής ασύλου (που του χορηγεί άσυλο) είναι επαρκώς αιτιολογημένη καθώς υφίσταται ο απαραίτητος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του δικαιολογημένου φόβου διώξεως του παρεμβαίνοντος ( Τούρκου πιλότου) στην χώρα καταγωγής του και των αποδιδόμενων σε αυτόν από το τουρκικό Κράτος πολιτικών πεποιθήσεων».

Μεταξύ άλλων αναφέρει πως «από κανένα αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο Τούρκος αξιωματικός υπήρξε μέλος της Φετουλαχιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης στην οποία η Τουρκική κυβέρνηση αποδίδει τον σχεδιασμό και την διάπραξη του πραξικοπήματος ή εν πάσει περιπτώσει γνώριζε την οργάνωσή του».