Βλέπουν «περίοδο ηρεμίας» ως τις αρχές του 2018 και ελπίζουν να καλύψουν το χαμένο έδαφος

Αντεπίθεση στο μέτωπο της ρευστότητας με καμπάνιες προσέλκυσης καταθέσεων ξεκινούν τις επόμενες εβδομάδες οι τράπεζες, με ορόσημο την επικύρωση της συμφωνίας κυβέρνησης – δανειστών για τη δεύτερη αξιολόγηση από το Eurogroup στις 22 Μαΐου.

Οι τραπεζικές διοικήσεις θεωρούν ότι η άρση της αβεβαιότητας θα επιτρέψει την ανάκτηση αποταμιεύσεων που διέρρευσαν τους τελευταίους μήνες, κυρίως προς αμοιβαία κεφάλαια ξένων οίκων και δευτερευόντως σε τραπεζικές θυρίδες ή άλλες προσωπικές… κρυψώνες.

«Ξεκινά μία περίοδος ηρεμίας, που εκτείνεται τουλάχιστον έως τις αρχές του 2018, η οποία α μας δώσει τη δυνατότητα να καλύψουμε το χαμένο έδαφος μέσω των αναμενόμενων εισροών» επισημαίνει επιτελικό τραπεζικό στέλεχος.

Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι εφικτή μία μέση μηνιαία αύξηση των καταθέσεων της τάξεως των 500 – 600 εκατ. ευρώ έως και το τέλος του έτους, χωρίς να αποκλείει την επίτευξη υψηλότερων ρυθμών ενίσχυσης των μεγεθών.

Με βάση τα επίσημα στοιχεία που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Τράπεζα της Ελλάδος, στο πρώτο τρίμηνο του 2017 τα υπόλοιπα νοικοκυριών και μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων υποχώρησαν κατά 2,07 δισ. ευρώ.

Η μείωση αυτή οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στις καθαρές εκροές από τους λογαριασμούς των ιδιωτών, οι οποίοι την ίδια περίοδο «σήκωσαν» από τους λογαριασμούς τους 1,98 δισ. ευρώ.

Το μεγαλύτερο μέρος των διαρροών αφορούσε σε μετακινήσεις του αποκαλούμενου «νέου χρήματος», που δεν υπόκειται στους γενικούς περιορισμούς των capital controls.
Σε αυτό το τμήμα της αγοράς θα εστιαστούν οι καμπάνιες που θα τρέξουν οι τράπεζες το επόμενο διάστημα, οι οποίες θα περιλαμβάνουν υψηλά επιτόκια άνω του 1% για τοποθέτηση των καταθέσεων σε προθεσμιακές καταθέσεις και επιβράβευση μέσω των προγραμμάτων ανταμοιβής των καρτών.
Μπορεί οι αποδόσεις αυτές σε σύγκριση με το παρελθόν να είναι σημαντικά μειωμένες, ωστόσο είναι υψηλότερες σε σύγκριση με τα σχεδόν μηδενικά επιτόκια των αμοιβαίων κεφαλαίων διαχείρισης διαθεσίμων, στα οποία είναι παρκαρισμένες καταθέσεις αρκετών δισ. ευρώ.

Επιπρόσθετα, βάσει των capital controls, ανά πάσα στιγμή μπορεί ο καταθέτης να τοποθετήσει εκ νέου τα χρήματά του σε οποιαδήποτε αμοιβαίο κεφάλαιο ξένου οίκου, εφόσον αισθανθεί ξανά άβολα.

Οι αρμόδιες διευθύνσεις των τραπεζών πιστεύουν ότι με το κλείσιμο της αξιολόγησης και την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας τους επόμενους μήνες λόγω του τουρισμού, η ψυχολογία των πελατών τους θα βελτιωθεί αισθητά, οδηγώντας στην άνοδο του υπολοίπου των καταθέσεων.
Μπορεί ο αρχικός στόχος για αύξηση της καταθετικής βάσης κατά 10 δισ. ευρώ εφέτος να φαντάζει άπιαστος, ωστόσο οι τράπεζες θεωρούν ότι μία άνοδος των υπολοίπων κατά 5 δισ. ευρώ είναι υπό προϋποθέσεις εφικτή.
Οι «ριγμένοι» της ιστορίας πάντως είναι όσοι εμπιστεύτηκαν μέχρι τέλους τις ελληνικές τράπεζες και εγκλωβίστηκαν μετά την επιβολή των capital controls.
Κι αυτό διότι όχι μόνο έχουν περιορισμένες επιλογές σε σχέση με τη διαχείριση των αποταμιεύσεών τους, αλλά ταυτόχρονα τα επιτόκια που τους προσφέρουν οι τράπεζες είναι πολύ χαμηλότερα, ακόμη και κατά 50% σε σχέση με τις αποδόσεις για το νέο χρήμα.
Το ΒΗΜΑ

Η πρόσφατη ληστεία σε τράπεζα του Πειραιά επανέφερε στο προσκήνιο το ερώτημα κατά πόσο το περιεχόμενο των θυρίδων είναι εξασφαλισμένο.

Η απάντηση είναι πως όχι, εφόσον η τράπεζα πέσει θύμα ληστών και δεν υπάρχει ασφάλιση, το κόστος της οποίας είναι ιδιαίτερα υψηλό. Ωστόσο, ακόμη και σε αυτή την ακραία περίπτωση, αφού οι ληστείες σε θυρίδες δεν είναι συνηθισμένες, είναι πιο ασφαλές από το να κρατά κάποιος στο σπίτι του τιμαλφή και πολλά μετρητά.

Ηταν λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 1992 όταν κάποιοι συνειδητοποίησαν πως η ασφάλεια των θυρίδων ίσως και να πρέπει να επανεξεταστεί. Ενα μεγάλο ριφιφί στην τότε Τράπεζα Εργασίας στο Νέο Κόσμο είχε αφήσει εμβρόντητους τους πάντες και κυρίως τους κατόχους 301 θυρίδων, το περιεχόμενο των οποίων είχε χαθεί. Οι δράστες έσκαψαν τούνελ 20 μ., τρύπησαν τον ατσάλινο τοίχο και άνοιξαν 301 θυρίδες...

Η θυρίδα ωστόσο τότε δεν ήταν ιδιαίτερα περιζήτητο είδος. Ηταν προνόμιο των εύπορων και σε αυτήν φυλάσσονταν τιμαλφή, όπως κοσμήματα, λίρες, μετοχές ή και συμβόλαια. Η κρίση ήρθε να αλλαξει το χαρακτήρα των κατόχων των θυρίδων και να τις καταστήσει πιο trendy στους ληστές αφού χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον για τη φύλαξη μετρητών τα οποία προήλθαν από τις αναλήψεις των οικονομιών των Ελλήνων στις τράπεζες. Γιατί; Μα επειδή υπήρχε έντονη ανησυχία πως μπορεί η χώρα να μην τα καταφέρει και τελικώς να βγει από το ευρώ.
Μείωση καταθέσεων
Αλλωστε η συγκλονιστική μείωση των καταθέσεων κατά 140 δισ. ευρώ περίπου σε όλο το διάστημα της κρίσης δίνει ανάγλυφη την ανησυχία των καταθετών πως οι οικονομίες τους θα έπαυαν να έχουν αντίκρισμα. Ακόμα βέβαια και τις εποχές που τα πράγματα πήγαιναν κάπως καλύτερα για την οικονομία της χώρας οι τέως καταθέτες ή είχαν γίνει καταθέτες εξωτερικού ή προτιμούσαν να διατηρούν τα χρήματά τους μετρητά φυλαγμένα σε θυρίδα ή ακόμη χειρότερα στα στρώματα, ώστε να μην έλθουν αντιμέτωποι με κατασχέσεις για αποπληρωμή χρεών.
Το δίκαιο των θυρίδων δίνει τέτοιες ευχέρειες. Ωστόσο μέσα σε διάστημα δύο ετών, δύο άγριες ληστείες σε θησαυροφυλάκια τραπεζών ήλθαν να επιβεβαιώσουν τους χειρότερους φόβους κάποιων. Οι πληροφορίες μιλούν για τρομοκρατικές ενέργειες και στις δύο περιπτώσεις, ενώ η λεία των κλεφτών ήταν σημαντικότατη.
Πόσο ασφαλές είναι λοιπόν το περιεχόμενο της θυρίδας. Η απάντηση είναι μία και είναι απλή. Είναι ασφαλές ως προς τη διαχείρισή του από την τράπεζα, καθόλου όμως ασφαλές σε περίπτωση ληστείας σε υποκατάστημα τράπεζών. Κοινώς ο κάτοχος θυρίδας εφόσον έχει κάνει ειδική ασφάλεια για το περιεχόμενο αποζημιώνεται μέχρι του ποσού των 10.000 ευρώ εκτός και εάν έχει ασφαλίσει πλήρως στην αξία του το περιεχόμενο κάτι που σημαίνει εξαιρετικά ακριβό κόστος ασφάλισης. Αν δεν έχει κάνει τίποτα από τα παραπάνω ειδοποιείται γαι την κλοπή του περιεχομένου της θυρίδας του και περιμένει η αστυνομία να καταφέρει να συλλάβει τους δράστες ώστε να βρεθούν κάποια από τα κλοπιμαία.
Μία στοιχειώδης προστασία είναι η προτίμηση θυρίδων που βρίσκονται σε θησαυροφυλάκια της τράπεζας που σημαίνει πως η παραβίαση ενός ατσάλινου θησαυροφυλακίου είναι δυσκολότερη, όχι πάντως αδύνατη. Συγχρόνως αυτές οι θυρίδες έχουν προστασία και από πυρκαγιά ή άλλες τυχαίες καταστροφές.
Καθώς το κόστος μιας θυρίδας είναι εξαιρετικά μικρό (περί τα 70 ευρώ ετησίως η μικρή και 180 ευρώ ετησίως η μεγάλη) οι θυρίδες είναι περιζήτητες και παρουσιάζουν έλλειψη.
Η θυρίδα όπως λάθος πιστεύουν πολλοί δεν αποτελεί έναν λογαριασμό κατάθεσης. Διέπεται από την ασυλία που διέπει ένα ακίνητο, πλην όμως ανήκει σε έναν και μόνον έναν ιδιοκτήτη. Τα δεύτερα και τρίτα ονόματα στη θυρίδα φέρουν την ιδιότητα του απλού εκπροσώπου και μπορούν να ανοίγουν και να κλείνουν το κουτί όσο ο ιδιοκτήτης είναι αποδεδειγμένα στη ζωή. Γι' αυτό στις οικογένειες η θυρίδα ανήκει στο νεότερο μέλος.
Σωστό είναι μάλιστα να σπάει το περιεχόμενο μιας θυρίδας ειδικά αν είναι μεγάλης αξίας σε περισσότερες θυρίδες με περισσότερους δικαιούχους για διασπορά του κινδύνου. Εφόσον ο ιδιοκτήτης πάψει να είναι στη ζωή και η θυρίδα υφίσταται, θα πρέπει ο εκπροσωπος να την ανοίξει παρουσία εφόρου. Αν κάνει κάτι διαφορετικό, αργά ή γρήγορα η τράπεζα θα ειδοποιήσει την εφορία, εφόσον θα ερωτηθεί και τότε οι κληρονόμοι θα πρέπει να καταβάλουν φόρους που ανήκουν σε ένα υποθετικό περιεχόμενο θυρίδας ύψους 100.000 ευρώ μετρητά.
Οι θυρίδες των τραπεζών στην πλειοψηφία τους πια έχουν μετρητά γι' αυτό και έχουν μπει στο μάτι αδίστακτων κακοποιών. Ας σημειωθεί πως στο στόχαστρο βρίσκονται κυρίως τα καταστήματα που είναι χτισμένα στην περιφέρεια και όχι τα κεντρικά καταστήματα που είναι πολύ πιο δύσκολο να δεχθούν επίθεση λόγω των κανόνων ασφαλείας που υπάρχουν αλλά και επειδή είναι εξαιρετικά πολυσύχναστα, μεγάλα με περισσότερες της μίας εξόδου.
Δικαστική απόφαση
Το δίκαιο των θυρίδων είναι διεθνές και επομένως είναι το ίδιο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Κανένας δεν δικαιούται να ανοίξει θυρίδα που ανήκει σε άλλον, εκτός και έαν υπάρξει δικαστική απόφαση κατάσχεσης.

Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση πολύ δύσκολα εφόσον ο οφειλέτης δεν θέλει μπορεί η θυρίδα να ανοίξει και να κατασχεθεί το περιεχόμενό της, αφού μπορεί να μην προσκομίσει ποτέ το κλειδί. Ωστόσο παύει να είναι εφικτή και η πρόσβαση του ίδιου στη θυρίδα.
Η θυρίδα λοιπόν αποτελεί μια ασφαλέστερη λύση από τη φύλαξη τιμαλφών σε κάποιο σπίτι, ωστόσο επουδενί δεν προστατεύει την περιουσία κάποιου από ληστεία ή άλλη καταστροφή του καταστήματος της τράπεζας.

imerisia.gr