Μετά από πρόσκληση του Σπιτιού της Ευρώπης στο Γιάβλεμπόι (Gavleborg) της Σουηδίας, το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο συμμετείχε σε πρόγραμμα ομιλιών πάνω στις τάσεις για την οικονομική ανάπτυξη,
την αύξηση του εξτρεμισμού και το πως αντιλαμβάνονται διαφορετικές χώρες την ενωμένη Ευρώπη. Οι δύο ομιλίες πραγματοποιήθηκαν, στις 24 Αυγούστου, 2015, στο Bollnas και στις 25 στο Sandviken.
Το Σπίτι της Ρόδου εκπροσώπησε, ο Πρόεδρός του, Μιχάλης Καβουκλής, με συνομιλητές τους Karsten Lucke, διευθυντή του Σπιτιού της Ευρώπης στο Bad Marienberg της Γερμανίας και μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Εκπαίδευση και την Επιμόρφωση, EUNET, και τη Yoomi Renstrom, στέλεχος της Περιφέρειας του Gavleborg και μέλος του Επιμελητηρίου Περιφερειών του Κογκρέσου Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Κυρίαρχα θέματα στις τοποθετήσεις των ομιλητών αλλά και τις ζωηρές συζητήσεις με το κοινό ήταν το θέμα της οικονομικής κατάστασης της Ευρώπης, όχι τόσο μετά την οικονομική κρίση, αλλά με τη νέα πρόκληση που αποτελεί το μεταναστευτικό. Κοινή τοποθέτηση όλων των ομιλητών ήταν ότι η Ευρώπη πρέπει να δράσει άμεσα και συντονισμένα προς την διαχείριση του ζητήματος. Συμπέρασμα σε κάθε επιμέρους ζήτημα που ετέθη ήταν ότι μοναδική βιώσιμη λύση είναι η περισσότερη Ευρώπη, δηλ. η καθοριστική προώθηση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης σε πολιτικό επίπεδο και ο απεγκλωβισμός από την οικονομίστικη αντίληψη που διατρέχει τη διαδικασία τα τελευταία χρόνια.
Παράλληλα με τις δύο κεντρικές ομιλίες υπήρξαν πλήθος συναντήσεων με τοπικούς φορείς και επισκέψεις σε πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς χώρους, αλλά και πρωτοπόρες επιχειρήσεις.
Ιδιαίτερη σημασία είχε η διάρκειας πλέον της μίας ώρας συνάντηση με τη Δήμαρχο του Sandviken, Monica Jacobsson, κατά την οποία η Δήμαρχος περιέγραψε τις στρατηγικές που ακολουθεί η πόλη, ειδικά μετά και τη μεγάλη διαβούλευση που πραγματοποιήθηκε εκεί το 2013 με στόχο τη διαμόρφωση των δημοτικών στόχων για το 2020, οπότε και η πόλη αποφάσισε να ανοίξει στον κόσμο, μέσα από ενεργές συνεργασίες και δράσεις εξωστρέφειας. Ο Πρόεδρος του Σπιτιού, Μιχάλης Καβουκλής άδραξε την ευκαιρία και περιέγραψε την αντίστοιχη διαδικασία στην οποία βρίσκεται η Ρόδος, στα πλαίσια της διεκδίκησης του τίτλου της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης το 2021. Η Δήμαρχος ήταν θετική προς την προσπάθεια αυτή και μάλιστα δήλωσε ανοικτή σε συνεργασία με τη Ρόδο εφόσον υπάρξει σχετική πρόταση από την πλευρά του Γραφείου Υποψηφιότητας.
Η υποψηφιότητα της Ρόδου για το 2021 ήταν βασικό στοιχείο για συνεργασία και με την Εκπαιδευτική Ένωση Εργατών (ABF) , τον μεγαλύτερο ανεξάρτητο εκπαιδευτικό οργανισμό της Σουηδίας, με δράση εντός (π.χ. Εσθονία, Μολδαβία, Αλβανία) και εκτός Ευρώπης (π.χ. Ναμίμπια, Περού, Ουρουγουάη, Βολιβία, Νικαράγουα), που μέσα από τη διαρκή εκπαίδευση των ενηλίκων προάγει τις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή συνεργασία. Καθώς το Σπίτι της Ευρώπης στη Ρόδο έχει αναλάβει την ευθύνη συντονισμού της ροδιακής κοινωνίας των πολιτών για την εξεύρεση διεθνών εταίρων προς υλοποίηση προγραμμάτων στα πλαίσια της υποψηφιότητας Ρόδος 2021, τόσο το ABF όσο και το Σπίτι της Ευρώπης στο Gavleborg, δεσμεύτηκαν να βοηθήσουν και να συνδράμουν τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αντίστοιχη δέσμευση στήριξης ανέλαβε και το Σπίτι της Ευρώπης στο Bad Marienberg.
Τέλος, τα τρία Σπίτια της Ευρώπης (Galveborg, Bad Marienberg, Ρόδος) δεσμεύτηκαν στη περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεών τους, που συνδυάζουν ιδανικά τον Βορρά, το Κέντρο και τον Νότο της Ευρώπης, για την υλοποίηση από κοινού δράσεων. Ήδη υπάρχει υπό σχεδιασμό ένα πρόγραμμα για νέους με συμμετοχή των τριών χωρών, αλλά και ακόμη μίας χώρας εκτός Ε.Ε., το οποίο θα έχει στόχο τη διατύπωση προοπτικών και οράματος για την Ενωμένη Ευρώπη από νέους των τεσσάρων χωρών μέσα από την αλληλεπίδραση τόσο μεταξύ τους όσο και με τις τοπικές κοινωνίες και φορείς που θα επισκεφθούν.
Περιοδεία στα νησιά της Δωδεκανήσου πραγματοποίησε ο τέως βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Ιωάννης Παππάς, ξεκινώντας από την Χάλκη την Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015 όπου παρακολούθησε την θεία λειτουργία χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτη Άκκρας κ. Σάββα και παραβρέθηκε στην μεγάλη γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Χαλκίτη Αλάργα, ενώ είχε επαφές με τους κατοίκους φίλους, στελέχη της ΝΔ και με τους φορείς του νησιού.
Την Κυριακή 30 Αυγούστου 2015 ο κ. Παππάς μετέβη στη Νίσυρο όπου συμμετείχε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του νησιού, παρόντος του Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου κ. Γιώργου Χατζημάρκου, του Δημάρχου Νισύρου κ. Χριστοφή Κορωναίου και δημοτικών συμβούλων, όπου συζητήθηκαν τα θέματα και τα προβλήματα του νησιού.
"Εκτιμώ, πως μετά απο την πολύωρη σύσκεψη, τα τοπικά ζητήματα μπήκαν σε μια σειρά. Με προγραμματισμό, πολιτική βούληση και σωστή οργάνωση θα δρομολογηθούν οι λύσεις και τα έργα θα προχωρήσουν και θα ολοκληρωθούν. Υπάρχει διάθεση και όραμα" δήλωσε ο κ. Παππάς.
Στην συνέχεια, ο κ. Παππάς επισκέφθηκε την Κω όπου έχει επαφές με πολίτες, φορείς και τις τοπικές αρχές για μια σειρά ζητημάτων -προεξάρχοντος του μεταναστευτικού που απασχολεί το νησί εδώ και καιρό.
"Τα μηνύματα του κόσμου αποδεικνύουν ότι υπάρχει μεγάλη απογοήτευση από την πρώην συγκυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ αφού δεν ανταποκρίθηκε σε τίποτε από όσα είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό και αποδείχθηκε ότι κορόιδεψε τους Έλληνες με στόχο να υφαρπάξει την ψήφο τους και να παραμείνει στην εξουσία. Προχωράμε μπροστά, ενωμένοι για να κλείσει η αριστερή παρένθεση και με δουλειά, οργάνωση και προγραμματισμό γρήγορα να βρεθουμε ξανά στον δρόμο της ανάπτυξης και της δημιουργίας" τόνισε ο κ. Παππάς.
Ιωάννης Παππάς
Οικονομολόγος - Μέλος Π.Ε. Ν.Δ.
τ.βουλευτής
της Κατέ Καζάντη
σημείωμα: η Κ.Κ. είναι συμπατριώτισσα μας που έζησε στο νησί μας το μεταναστατευτικό πρόβλημα τους προηγούμενους μήνες καιέγραψε το άρθρο στον Αθηναϊκότύπο, θέτοντας πλευρές του προβλήματος που αξίζει ναδιαβάσουμε.
Ν. Μυλωνάς
1. Στην Ελλάδα το «προφίλ» της ανάπτυξής απεδείχθη αυτοκαταστροφικό. Στα μικρά νησιά, εκεί όπου το φυσικό περιβάλλον δεν ευνοούσε την κατασκευή μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων, οι μικρομεσαίοι κατάφεραν ως ένα βαθμό να επιβιώσουν. Αλλά εκεί όπου η μαζική τουριστική βιομηχανία μπόρεσε να αναπτυχθεί, ο θάνατος του εμποράκου και η υποδούλωσή του στον μεταμοντέρνο φεουδάρχη υπήρξε η συνήθης εξέλιξη. Ευμεγέθεις ξενοδοχειακές μονάδες, που χρόνο με το χρόνο εξαπλώνονταν όλο και περισσότερο, ως σύγχρονα latifundia, κατελάμβαναν το δημόσιο χώρο. Μέσα στο πρόγραμμα και οι κατασκευαστικές ή άλλες παρατυπίες, με την τοπική και την κεντρική εξουσία να κάνουν τα στραβά μάτια. Ο ανθρωποφάγος ανταγωνισμός δεν λυπήθηκε την κοινωνία: το φρούτο των «ολ ινκλούσιβ» ήταν η φυσική εξέλιξη της παγκοσμιοποιημένης τουριστικής αγοράς, η επιλογή – επιβολή των τουρς οπερέιτορ. Αλλά οι κανόνες του υπαρκτού καπιταλισμού, διαμορφώνουν ταυτοχρόνως με το προς πώληση προϊόν και τους ίδιους τους πελάτες – αγοραστές του. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο τουρίστας αδιαφορεί παντελώς για τον τόπο που επισκέπτεται. Ελλάς, Τουρκία, Ισπανία, καμία διαφορά. Ο καταναλωτής του βιομηχανοποιημένου προϊόντος θέλει παραλία και ήλιο σε ιλουστρασιόν συσκευασία, σπα και τρυφή, σε φτηνό πακέτο με ευκολίες πληρωμής. Οι διακοπές δεν είναι παρά η συνέχιση της καθημερινότητας του αλλοτριωμένου σκληρά εργαζόμενου - επαγγελματία με άλλα μέσα. Συναγελάζεται τους ίδιους, ιδρυματοποιημένους, ανθρώπους, σε πεντάστερα προκάτ ιδρύματα. Η συνύπαρξη με τον «Άλλον», τον ιθαγενή, τον κάτοικο της χώρας προορισμού, μοιάζει σχεδόν αφόρητη. Οι τουριστικοί πράκτορες μαζεύουν κέρδη και οι ξενοδόχοι ακολουθούν, αφού τούτη η «μαζικότητα» συμφέρει.
2. Όμως, οι κάποτε ευημερούσες κοινωνίες αργοπεθαίνουν. Το υπόδειγμα της Κω παραμένει εύγλωττο. Μικρές και μεσαίες ξενοδοχειακές μονάδες δεν είναι πια παρά κουφάρια. Τα τουριστικά «χωριά» χωρίς ταυτότητα σάρωσαν στον ανταγωνισμό. Οι δε μεγαλοϊδιοκτήτες ασκούν ποικιλοτρόπως την εξουσία τους. Υποδεικνύοντας ενίοτε και τι θα… ψηφίσουν οι εργαζόμενοι. Και η οργανωμένη πολιτεία; Το κράτος; Σε συνθήκες ώριμου καπιταλισμού μοιάζει ικανοποιημένο. Τα ποσοστά της ανεργίας σε τέτοιου τύπου κοινωνίες παραμένουν χαμηλά. Ψωμί υπάρχει. Οι σύγχρονοι δουλοπάροικοι θα έπρεπε ίσως και να ευγνωμονούν τον θεόσταλτο ψωμοδότη - εργοδότη τους. Επιπλέον, ο φετιχισμός της δύναμης –να ταχτούμε δηλαδή στο πλευρό των δυνατών, ας είναι και δυνάστες- όπως τεχνηέντως καλλιεργείται από τα δεξιά ιδεολογήματα, αποπροσανατολίζει τους πολίτες. Σχεδόν, τους καταδικάζει σε ταξική ασυνειδησία, σε ταξική αφασία: στην Ευρώπη που καταστρέφει το πρόσωπο που οικοδόμησε με τα προτάγματα της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, η νέα φασίζουσα κουλτούρα των αποκλεισμών, υιοθετείται (και) από τους από κάτω, τους συντετριμμένους επαγγελματίες, τους νεόπτωχους προλετάριους.
3. Όλοι εκείνοι που κατατρώει τις σάρκες τους η συστημική αδικία, θα έπρεπε, με βάση την αρχή της λογικής, να συντάσσονται στο πλευρό των όπου γης ηττημένων, εναντίον εκείνων που καταστρέφουν λαούς και χώρες. Αντί αυτού, θριαμβεύει ο επιβαλλόμενος κώδικας της κυρίαρχης ηθικής: οι πρόσφυγες, οι παρίες, η κατατρεγμένη φτωχολογιά, δίκιο ξε-δίκιο, μακριά απ’ την αυλή μου. Η ευθύνη βαραίνει, φυσικά, εκείνους που σπέρνουν τα δαιμόνια της απανθρωπιάς. Οι πολίτες των νησιών όπου φτάνουν οι πρόσφυγες αλλά και οι τουρίστες – επισκέπτες, που αποστρέφουν τα όμματα από τον κατατρεγμένο συνάνθρωπο, είναι και τούτοι θύματα του ίδιου θύτη. Συναποτελούν τις αλλοτριωμένες συνειδήσεις ενός κόσμου όπου το χάσμα μεταξύ πλούσιων – φτωχών βαθαίνει. Επιπλέον, ο τρόμος που σκορπά το φάσμα μιας περαιτέρω πτώχευσης εύκολα γίνεται θυμός ενάντια στον λάθος αντίπαλο.
4. Οι μεσοαστοί τουρίστες με την ετοιμόρροπη ευζωία, οι προλεταριοποιημένοι κάτοικοι της νησιωτικής χώρας αλλά και οι πρόσφυγες που θαλασσοπνίγονται έχουν κοινά συμφέροντα. Την ώρα που ο καλλιεργούμενος αντιανθρωπισμός συσκοτίζει, επί τούτου, τα πράγματα, η σύγχρονη εξουσία απειλεί με βίαιη διακοπή κάθε ευθεία προσωπική αφήγηση ζωής, τόσο στις αστικές μεταδημοκρατίες του πρώτου κόσμου όσο και στις άλλες χώρες. Να χαθεί το κεκτημένο δικαίωμα της ευζωίας αλλά και το θεμελιώδες της ίδιας της ύπαρξης, είναι μια εξαιρετικά απλή, καθημερινή υπόθεση.
5. Υπάρχει άραγε φως; Προφανώς ναι, όσο κινείται η ιστορία. Οι ηττημένοι, δημιουργούν τα επαναστατικά συμβάντα που αλλάζουν τη ροή του ποταμού και καλυτερεύουν τις ζωές των ανθρώπων. Οι λαοί της Ευρώπης έχουν (απο)δείξει πως μπορούν να αντιμάχονται την επιχειρούμενη αλλοτρίωση και να μετασχηματίζουν την ιστορία.
«Είναι η ώρα της εθνικής συνεννόησης, της διαμόρφωσης ενός Εθνικού Σχεδίου Αναγέννησης και Ανασυγκρότησης της Οικονομίας μας , που θα έχει τη στήριξη όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που πιστεύουν στην Ελλάδα της προόδου, στην Ελλάδα που θα αποτελεί αναπόσπαστο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας» επισήμανε στην ομιλία του, στην ημερίδα που οργάνωσε το Άλμα Ανάπτυξης με θέμα την οικονομία, ο Βουλευτής Δωδεκανήσου κ. Μάνος Κόνσολας.
Στην ημερίδα ομιλητές ήταν, μεταξύ των άλλων, ο πρώην αν. Υπουργός Οικονομικών κ. Π. Δούκας, η πρώην υπουργός κ. Άννα Διαμαντοπούλου, και ο τ. Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ. Π. Γεννηματάς.
Ο Μάνος Κόνσολας τόνισε ότι «η ανάπτυξη δεν έρχεται μόνο από την απορρόφηση και αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, του ΕΣΠΑ ή του ΣΕΣ.
Η ανάπτυξη θα έρθει από τα δυναμικά και εξωστρεφή στοιχεία της οικονομίας, από την επιχειρηματικότητα.
Η ρευστότητα , την οποία έχει ανάγκη η οικονομία μας, δεν μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από τα δάνεια που θα προσφέρει το τραπεζικό σύστημα.
Η ρευστότητα μπορεί να προέλθει από νέα άμεσα ή έμμεσα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως η εξωτραπεζική και ανακυκλούμενη χρηματοδότηση.
Το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας δεν μπορεί να στηρίζεται στο μοντέλο που χρεοκόπησε.
Το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας πρέπει να στηρίζεται στην εξωστρέφεια, στην καινοτομία, στις εξαγωγές, στην ανταγωνιστικότητα.
Παράλληλα , ο κ. Κόνσολας κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις όπως:
-Μικρότερο Κράτος με κατάργηση και ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων ή οργανισμών.
-Ευέλικτο Κράτος, φιλικό προς την επιχειρηματικότητα και τις επενδυτικές πρωτοβουλίες και με τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό να μετατρέπονται σε Κέντρα Ενημέρωσης, να παρέχουν ολοκληρωμένη πληροφόρηση και υποστήριξη σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
-Κατάργηση όλων των φόρων και τελών υπέρ τρίτων, που πέρα από το οικονομικό και διοικητικό κόστος της συλλογής τους, επιβαρύνουν πολίτες και επιχειρήσεις και θέτουν εμπόδια στον ανταγωνισμό.
-Δίκαιο Κράτος με ηλεκτρονικούς συμψηφισμούς οφειλών ανάμεσα στο Δημόσιο και στις επιχειρήσεις. Το Δημόσιο πρέπει να έχει τη δυνατότητα να προβαίνει σε ηλεκτρονική πληρωμή, με ηλεκτρονικό χρήμα το οποίο οι επιχειρήσεις θα μπορούν να χρησιμοποιούν ως εγγύηση προς τις τράπεζες.
-Αποσυμφόρηση των διοικητικών και φορολογικών δικαστηρίων από τις εκκρεμείς υποθέσεις. Καθιέρωση μηχανισμού εξωδικαστικού συμβιβασμού ανάμεσα στο δημόσιο και στους φορολογούμενους.
-Έμφαση στις εξαγωγές και στην καινοτομία.
Προτεραιότητα η αύξηση των εξαγωγών, η αύξηση σε διεθνές επίπεδο των προϊόντων μας που θα θεωρούνται εμπορεύσιμα, η στόχευση σε δυναμικές αγορές.
Αγορές που μπορούν να αποδειχθούν προνομιακές και με δυναμικά στοιχεία για τις εξαγωγές μας είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Κεντρική Ευρώπη, οι χώρες της Μ. Ανατολής, η Αίγυπτος αλλά και χώρες της Αφρικής.
-Νέες υποδομές και διευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών.
Τα διευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών αποτελούν μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας μας, όχι μόνο για τις εξαγωγές μας αλλά και για την μετατροπή της Ελλάδας σε παγκόσμιο διαμετακομιστικό κέντρο.
Μαζί με τις υποδομές logistics , τα νέα σύγχρονα σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα και τα λιμάνια μας, αποτελούν βάση ανάπτυξης και εξωστρεφούς δραστηριότητας, που παράγει πλούτο και νέες θέσεις απασχόλησης.
-Δίκαιο φορολογικό σύστημα.
Σύνδεση των δημοσιονομικών στόχων που θα επιτυγχάνονται με σταδιακή μείωση της φορολογίας επιχειρήσεων και φυσικών προσώπων. Η ρήτρα μείωσης φορολογικών συντελεστών να αποτελέσει προϊόν κοινωνικής συμφωνίας και να συνδεθεί με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων.
-Κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων που θα συνδέονται είτε με μια μικρή εισφορά υπέρ του δημοσίου είτε με απαλλαγή και την προϋπόθεση επένδυσης αυτών των κεφαλαίων.
-Έλεγχος της φοροδιαφυγής με την ολοκλήρωση εντός ενός έτους της διασύνδεσης των ταμειακών μηχανών με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων. Με τη δημιουργία επαγγελματικού τραπεζικού λογαριασμού για κάθε επαγγελματία ή επιχείρηση. Υποχρεωτική συναλλαγή με ηλεκτρονικά παραστατικά μεταξύ επιχειρήσεων, που θα έχουν ως αποδέκτη τις αρμόδιες ΔΟΥ.
-Κίνητρα που θα αφορούν έκπτωση φόρου για την επιχείρηση και επιστροφή χρημάτων για τον καταναλωτή, ανάλογα με το ύψος των συναλλαγών που έγιναν με πλαστικό χρήμα.
Αναφερόμενος στον τουρισμό, ο Μάνος Κόνσολας επισήμανε ότι χρειάζεται ένας συνολικός επαναπροσανατολισμός του ελληνικού τουρισμού με 7 βασικούς άξονες:
1. Μια νέα νησιωτική πολιτική από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη διεκδίκηση και στη διαμόρφωση της οφείλουμε να επιμείνουμε γιατί η περιφερειακή πολιτική της Ε.Ε, αποδεδειγμένα, δεν καλύπτει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νησιωτικότητας.
2. Στροφή στον ποιοτικό τουρισμό αλλά και σε μορφές τουρισμού, όπως ο τουρισμός υγείας και ο θαλάσσιος τουρισμός και η κρουαζιέρα αλλά και μια στρατηγική εμπλουτισμού του τουριστικού μας προϊόντος.
3. Νέος Αναπτυξιακός νόμος για τον τουρισμό που δεν θα κινείται στη λογική των αποκλεισμών και τομεακό πρόγραμμα για την αναβάθμιση των τουριστικών καταλυμάτων και των υπηρεσιών.
4. Θεσμοθέτηση Κώδικα Ποιότητας και Αξιολόγησης για τις υπηρεσίες των ελληνικών ξενοδοχείων, καταλυμάτων και τουριστικών επιχειρήσεων. Η Ελλάδα πρέπει να ταυτιστεί με τον ποιοτικό τουρισμό.
5. Μετεξέλιξη του all inclusive, που ναι μεν το ζητά και το επιβάλλει η αγορά αλλά εμείς από την πλευρά μας μπορούμε να δημιουργήσουμε το Ελληνικό all inclusive στο οποίο θα περιέχονται μια σειρά υπηρεσιών προς τον επισκέπτη, μέσα από συνέργειες επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον τομέα του τουρισμού και όχι μόνο των ξενοδοχείων.
6. Η μετατροπή του επιδόματος ανεργίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων σε επίδομα εργασίας και απασχόλησης, ένα υποστηρικτικό μέτρο για την επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου και την στήριξη της απασχόλησης.
7. Η ενίσχυση των υποδομών τεχνολογίας και πληροφορικής επικοινωνιών των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων στον τομέα της προβολής και των υπηρεσιών προς τους επισκέπτες.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ας μην είμαστε αφοριστικοί – υπάρχουν και Γερμανοί που αγαπάμε, σεβόμαστε, εκτιμάμε. Ο Γκέτε. Ο Μπετόβεν. Ο Μαρξ. Ο Αϊνστάιν. Οι Scorpions. O Μπεκενμπάουερ και ο Ρεχάγκελ. Η Ντίτριχ. Ο Σουμάχερ. Ο Φρέντι Γερμανός σύμφωνα με την κοινή γνώμη και το ladylike. Και πάλι, όμως, δυσκολευόμαστε να τους κατανοήσουμε.
Η αλήθεια είναι το βράδυ της Κυριακής, στη Σύνοδο Κορυφής, στις Βρυξέλλες δεν «συγκρούστηκαν» μόνο δύο σκληροί διαπραγματευτές με διαφορετικές ανάγκες, στόχους ή διαφορετική αντίληψη για την Ευρώπη και το μέλλον της. «Συγκρούστηκαν» δύο εντελώς διαφορετικά «συστήματα» κουλτούρας – με διαφορές, που πάνε αιώνες πίσω, στο παρελθόν.
1.Δουλειά, δουλειά και δουλειά
Για τον μέσο Γερμανό, η εργασία είναι περίπου αυτοσκοπός – του δίνει έναν ορίζοντα, χωρίς τον οποίο αδυνατεί να ζήσει. Επιπλέον, σύμφωνα με τον αναλυτή/αρθρογράφο της Wall Street Journal, Stephen Fidler «Οι Γερμανοί βλέπουν τους εαυτούς τους ως λαό που οικοδόμησε μια επιτυχία πάνω στις στάχτες του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, προβάλλοντας τη σκληρή δουλειά και την προσωπική ευθύνη. Όταν το 1990 η οικονομία τους άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα, έλαβαν σκληρές αποφάσεις για μεταρρυθμίσεις που κράτησαν πάνω από μια δεκαετία και οδήγησαν στη σημερινή ανάπτυξη. Για πολλούς Γερμανούς υπάρχει ένα στοιχείο ηθικής σε όλο αυτό. Η αρετή επιβραβεύτηκε και κάπως έτσι θα έπρεπε να κάνουν να κάνουν και οι άλλοι: να ακολουθήσουν τη σοφή οδό.»
Η άποψη των Γερμανών για τους Έλληνες είναι ότι ακολούθησαν τον αντίθετο δρόμο: αυτόν της ασωτίας, την εξάρτηση από τα χρέη και την ανευθυνότητα που τους οδήγησε στην οικονομική καταστροφή.
2.Το αίσθημα της ευθύνης
– στον Γερμανό είναι πολύ αναπτυγμένo, τόσο προσωπικά όσο και συλλογικά (σ.σ. η κοινωνική ευθύνη για την ευημερία της «κοινότητας»). Οι Έλληνες από την μεριά τους έχουν να λένε πως από το 1820 έως και σήμερα (από τον Όθωνα και τους Βρετανούς στον εμφύλιο μέχρι την Άνγκελα και τον Σόιμπλε) οι ξένοι δεν έχουν σταματήσει να χώνουν τη μύτη τους στα εσωτερικά τους. Αυτό, τους κάνει να νιώθουν κάπως λιγότερο υπεύθυνοι και περισσότερο αυτό-αναφλεγόμενοι επαναστάτες.
3.Η θρησκεία και η ηθική της εργασία
Σε αντίθεση με το χριστιανορθόδοξο παράγγελμα του «μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης», τις ιστορίες με τα πετεινά και την προτροπή βοήθειας στον ασθενέστερο, η προτεσταντική θεολογία περί σωτηρίας της ψυχής (σ.σ. πάνω από το ένα τρίτο των Γερμανών, ιδίως των Βόρειων, είναι προτεστάντες) συνδέθηκε με μια εργασιακή ηθική που δίνει έμφαση στη σκληρή δουλειά, στον ασκητικό βίο και τη συστηματική αποταμίευση. Μάλιστα, στη σκληρή, καλβινιστική εκδοχή της, η οικονομική αδυναμία του ανθρώπου ισοδυναμεί με αμαρτία και προσβολή του Θεού!
4.Ο χρόνος
Σκεφτείτε το περιεχόμενο του όρου «γερμανική ακρίβεια». Και μετά διαβάστε πώς περιγράφει μια συγγραφέας/ καθηγήτρια κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης την ελληνική «αντίληψη» του χρόνου. «Θεωρώ ότι αυτό που εγώ ονομάζω προ-σύγχρονη προσέγγιση σε θέματα διαχείρισης χρόνου, συνεχίζει να κυριαρχεί στην Ελλάδα και οι λόγοι για αυτό μπορούν να βρεθούν στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν ακολουθεί την πορεία της εκβιομηχάνισης των αναπτυγμένων χωρών στην ΕΕ.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τον χρόνο, αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν μια ελαστική και μια ανακριβή προσέγγιση, μια στάση διαπραγμάτευσης και ευελιξίας, μια λειτουργία που βασίζεται σε μια έννοια εποχικότητας και φυσικών διεργασιών, εν συντομία, είναι ένας κυκλικός τρόπος, όχι γραμμικός, και έρχεται σε αντίθεση με τις σύγχρονες δυτικοευρωπαϊκές έννοιες της κατάλληλης χρονικής συμπεριφοράς. Ένα σχετικό χαρακτηριστικό είναι ο τρόπος με τον οποίο οι προκαθορισμένες προθεσμίες φτάνουν στα όριά τους.»
Τα παράπονα για καθυστερήσεις στην εξεύρεση ενός project, αντιμετωπίζονται από την κοινή απάντηση ότι «το σημαντικό είναι να γίνει η δουλειά, και έχει λιγότερη σημασία το πότε.
(Renee Hirschon – Philippakis, “Cultural Mismatches: Greek Concepts of Time, Personal Identity, and Authority in the Context of Europe”).
5. Αίσθημα δικαιοσύνης
Αυτό (και όχι η τσιγγουνιά) είναι ο λόγος που π.χ. στο εστιατόριο, κάθε Γερμανός πληρώνει τα δικά του και το ποσό δεν μοιράζεται στα ίσα, σε όλα τα μέλη της παρέας. Το ελληνικό «άσε, κερνάω εγώ σήμερα κι άλλη φορά τα βρίσκουμε» ή ο καυγάς για τον λογαριασμό, είναι ξένα στη γερμανική μενταλιτέ.
6. Η καθημερινή επαφή
Αντιγράφω από τη μεγάλη Βίβλο του savoir vivre: «Οι Γερμανοί δεν συνηθίζουν να αγκαλιάζονται ή να φιλιούνται δημόσια, σε ένδειξη ευγένειας. Τέτοιες εκδηλώσεις οικειότητας, κατά κανόνα απευθύνονται μόνο σε πολύ στενούς φίλους και συγγενείς, σε ιδιωτικό χώρο. Η δημόσια επίδειξη οικειότητας – κράτημα χεριών, φιλιά κ.λπ γίνεται αποδεκτή αλλά μπορεί και να θεωρηθεί απρεπής σε ορισμένους χώρους (εργασίας, εκκλησίας, πολυτελή ρεστωράν κ.λπ».
Στη Γερμανία λοιπόν, καλύτερα να είστε προσεκτικοί και να αποφεύγετε να αγγίξετε όποιον δεν σας είναι οικείος, συγγενής, στενός φίλος –είτε τον ίδιο, είτε τα προσωπικά του είδη. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε αγενής.
7. Το σεξ
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της γερμανικής εφημερίδας Bild, οι Έλληνες κατατάσσονται πρώτοι στην παγκόσμια λίστα που καταγράφει τη συχνότητα των ερωτικών επαφών. Για την ακρίβεια, οι Έλληνες κάνουν σεξ 164 φορές το χρόνο, κατά μέσο όρο, και ακολουθούν οι Βραζιλιάνοι με 145 . Οι Γερμανοί δεν είναι ούτε καν μέσα στην πρώτη δεκάδα. Απλώς το αναφέρω.
8.Τhe way to do business
Όπως συμβουλεύουν όλοι οι business culture οδηγοί του κόσμου, «οι Γερμανοί εκτιμούν την ακρίβεια, την τελειότητα, την σκληρή δουλειά και είναι οι μάστορες του σχεδιασμού. Η κουλτούρα τους επιβραβεύει το «προλαμβάνειν»: θέλουν να ξέρουν ακριβώς τι θα κάνουν, πότε και με ποιόν και σιχαίνονται τις εκπλήξεις ή τις ξαφνικές αλλαγές.
Η γερμανική σκέψη είναι εξαντλητικά μεθοδική – κάθε πλευρά ενός εγχειρήματος ή μιας πρότασης συζητιέται και αναλύεται λεπτομερώς και σε βάθος.
Ο μέσος Γερμανός πιστεύει πως ο προσεκτικός σχεδιασμός, οι νόμοι, οι κανόνες, οι διαδικασίες του επιτρέπουν να ζει μια τακτοποιημένη, οριοθετημένη ζωή. Η επίδειξη έλλειψης σεβασμού δεν εκτιμάται και συνυπολογίζεται αρνητικά, αποκλείοντας μελλοντικές συνεργασίες».
Στην αντίπερα όχθη η τακτική της «μη λογοδοσίας», η χαρούμενη αναρχία και η αδιαφορία για τους κανόνες είναι κλασικό ελληνικό χαρακτηριστικό – ένα πρόχειρο «εγχειρίδιο επιβίωσης» σε περιόδους σκλαβιάς ή απολυταρχικής διακυβέρνησης.
9. Η μάθηση και η γνώση
«Οι Έλληνες ξέρουν να μαθαίνουν... Στους Έλληνες, όλα γίνονται ζωή! Σ' εμάς, τα πάντα μένουν στο στάδιο της γνώσης.» Τάδε έφη o Γερμανός Φρίντριχ Νίτσε, σπουδαίος φιλόσοφος, βαθύτατα παρεξηγημένος (ως θεωρητικός του ναζισμού), μέγας μελετητής της αρχαιοελληνικής γραμματείας και φανατικός φιλέλληνας. Ο ίδιος, είχε πει : «Άλλοι λαοί έχουν αγίους. Οι Έλληνες έχουν σοφούς».
10. Το… δημόσιο
Στις δημοσκοπήσεις που γίνονται στη Γερμανία κάθε χρόνο, προκειμένου να αξιολογηθεί η γνώμη που έχουν οι πολίτες για διάφορα επαγγέλματα και επαγγελματίες, πρωταθλητές αναδεικνύονται τακτικά οι… Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι! Πέρυσι μόλις, κρίθηκαν θετικά από 79% των Γερμανών στην τήρηση του καθήκοντος, στην υπευθυνότητα (76%), στην αξιοπιστία (72%), στην ικανότητα (68%), στην δικαιοσύνη στην παροχή υπηρεσιών (68%), και στην προθυμία για εξυπηρέτηση (65%). Μόνο 5% των Γερμανών έδωσαν αρνητική ψήφο στους δημόσιους υπαλλήλους της χώρας τους. (Ελληνικό ΙΚΑ. Ή ΟΑΕΕ, μια μέρα μέτριας αιχμής – χρειάζεται να πω κάτι άλλο ;)
11. Η Ιστορία
Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, το αιματοκύλισμα της Ευρώπης, 800.000 Έλληνες νεκροί - «απώλειες» στα πεδία των μαχών, σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων, εκτελεσμένοι, εξορισμένοι, βασανισμένοι, πεθαμένοι από πείνα. Δεν ξεχνάμε.
12. Ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός
Αν και ιστορικά, ο λόγος, η λογική είναι αρχαίο ελληνικό διανόημα, ο ορθός λόγος ήταν δημιούργημα της Ευρώπης, των – μεταξύ άλλων και - Γερμανών φιλοσόφων του 17ου-18ου αιώνα, που έβαλαν τα θεμέλια του Διαφωτισμού, της Επανάστασης στη Γαλλία κ.λπ. Ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός συνδέεται στενά με την δημιουργία του ατόμου –πολίτη, με χαρακτηριστικά όπως ελευθερία επιλογής, αυτονομία, αυτογνωσία, κριτική σκέψη, κοινωνική συνείδηση κ.λπ. Οι σκλαβωμένοι Έλληνες, δυστυχώς, έχασαν αυτό το «τρένο».
13. Η κουζίνα
Παραφράζοντας τη ρήση του Ντε Γκολ για τη Γαλλία και τα τυριά «πώς να καταλάβεις μια χώρα με 5.000 είδη μπίρας, όπου ο μέσος ενήλικας καταναλώνει 40 κιλά λουκάνικα το χρόνο;»