Ποιος είναι ο Γκίκας Χαρδούβελης που διαδέχεται τον Γιάννη Στουρνάρα στην ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών.
Τι είχε δηλώσει για την πορεία της ελληνικής οικονομίας (vid).

Πλούσιο είναι το βιογραφικό του Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος διαδέχεται τον Γιάννη Στουρνάρα στην ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών.

Ο κ. Χαρδούβελης είναι καθηγητής στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και έχει διατελέσει Οικονομικός Σύμβουλος & Επικεφαλής Οικονομικών Μελετών του ομίλου της EUROBANK.

Στο εξάμηνο της κυβέρνησης συνεργασίας στην Ελλάδα (Νοε.2011 - Μάιος 2012) διατέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

Είναι Ερευνητικός Εταίρος στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου και στο Centre for Money, Banking and Institutions του Surrey Business School. Είναι μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών καθώς και εκπρόσωπος της στο EBF- EMAC. Επίσης είναι μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του CIIM, του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΟΒΕ και του ελληνικού Ιδρύματος Harvard.

Είναι κάτοχος διδακτορικού Διπλώματος στα Οικονομικά από το Berkeley-Καλιφόρνια USA (1983), και Master of Science και Bachelor of Arts στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Harvard-Μασαχουσέτη USA (1978). Έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής στο Barnard College, Columbia University (1983-1989), και Αναπληρωτής και στη συνέχεια Τακτικός Καθηγητής στο Rutgers University- Νέα Υερσέη (1989-1993).

Την τετραετία 2000–2004 διετέλεσε Διευθυντής του Οικονομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, κ. Σημίτη. Έχει εκτεταμένη εμπειρία σε κεντρικές τράπεζες και τον ιδιωτικό τραπεζικό τομέα: Υπήρξε ο Οικονομικός Σύμβουλος του Ομίλου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος(1996-2000), Οικονομικός Σύμβουλος στην Τράπεζα της Ελλάδος (1994-1995), όπου υπήρξε Αναπληρωτής του Διοικητή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και Σύμβουλος Ερευνών στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης (1987-1993).

Το επιστημονικό του έργο έχει δημοσιευτεί σε διεθνή περιοδικά κύρους, συμπεριλαμβανομένων το American Economic Review, Journal of Finance, The Review of Financial Studies, The Quarterly Journal of Economics, The Journal of Monetary Economics, The Review of Economics and Statistics, κ.ά. Στο παρελθόν (1989-1995), οι βιβλιογραφικές αναφορές στο επιστημονικό του έργο τον ανέδειξαν στους 50 κορυφαίους στον κόσμο στον ευρύτερο τομέα της εφαρμοσμένης οικονομετρίας (βλ. Badi H. Baldagi, "Applied Econometrics Rankings: 1989-1995" Journal of Applied Econometrics, 1999, 14:423-441).

Επίσης, οι εργασίες του στο θέμα των υποχρεωτικών καταβολών ασφάλειας (margin requirements) συνέδραμαν ουσιαστικά στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις αγορές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης σε δείκτες μετοχών στις Η.Π.Α

"Πλησιάζουμε στο τέλος της ύφεσης"

Αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας είχε εμφανιστεί ο κ. Χαρδούβελης πριν από περίπου ένα χρόνο, τον Σεπτέμβριο του 2013, σε ομιλία του σε εκδήλωση του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών.

"Σήμερα υπάρχουν ενδείξεις ότι πλησιάζουμε το τέλος της ύφεσης. Το οικονομικό κλίμα έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, το τραπεζικό σύστημα σταθεροποιήθηκε μετά την ανακεφαλαίωσή του, οι τραπεζικές καταθέσεις είχαν μικρή αύξηση σε σχέση με πέρυσι, ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης δεν ξεφεύγει από τους μηνιαίους στόχους, ενώ οι εισπράξεις του τουρισμού ξεπέρασαν τις προσδοκίες το φετινό καλοκαίρι" είχε δηλώσει.

"Το τέλος της ύφεσης δεν σημαίνει και το τέλος της δυσπραγίας. Σημαίνει απλώς ότι η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης σταματάει. Η ανεργία θα εξακολουθεί να είναι μεγάλη, οι μισθοί και οι συντάξεις πενιχρές, το καθημερινό άγχος της επιβίωσης έντονο και οι νέοι μας θα προσπαθούν να βρουν διέξοδο στο εξωτερικό. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ο κίνδυνος για αποσταθεροποίηση δεν είναι αμελητέος.

Τα ρίσκα είναι πολλά. Υπάρχει κίνδυνος να μην σταθεροποιηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και η κατανάλωση να συνεχίσει την πρότερη πτωτική της πορεία. Κατά συνέπεια, η φορολογική πολιτική που καθορίζεται σήμερα και που θα επηρεάσει τα εισοδήματα του 2014, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική ώστε να αποφευχθούν τέτοιου είδους αρνητικές εκπλήξεις.

Επίσης, υπάρχει κίνδυνος να μην αυξηθεί η ρευστότητα στην αγορά, να συνεχιστεί το κλείσιμο επιχειρήσεων και να προχωρήσουν ρευστοποιήσεις ακίνητης περιουσίας, που θα εντείνουν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και των πτώσεων των τιμών των ακινήτων.

Ένα νέο ρίσκο δημιουργείται από την επιτυχία και όχι την αποτυχία δημιουργίας πρωτογενούς πλεονάσματος το 2013. Το ρίσκο προέρχεται από την υπόσχεση για αναδιανομή τμήματος του πρωτογενούς πλεονάσματος που υπερβαίνει τον στόχο. Η υπόσχεση πιθανόν να μειώνει το παραπάνω πολιτικό ρίσκο, αλλά θα μπορούσε λανθασμένα να εκληφθεί από τους πολίτες ως υπόσχεση μιας γενικότερης χαλάρωσης του προγράμματος. Πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό ότι χωρίς επιμονή στο πρόγραμμα δεν θα υπάρχει σταθεροποίηση και κατά συνέπεια ανάπτυξη και ευημερία που θα μπορούσε να μοιραστεί. Το αύριο δεν μπορεί να είναι η στασιμότητα. Η διάρθρωση της οικονομίας πρέπει να αλλάξει".

Επιστροφή στο παλιό μοντέλο με δύο ξεχωριστά υπουργεία..

Δύο υφυπουργοί που θα λειτουργούν σαν υπουργοί κάτω από έναν υπουργό που θα έχει την αρμοδιότητα της διαπραγμάτευσης του χρέους. Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες το σενάριο αυτό προχωράει ένα βήμα πιο πέρα και προβλέπει οργανικό διαχωρισμό του χαρτοφυλακίου της Οικονομίας.

Έτσι θα δημιουργηθεί ένα Υπουργείο Οικονομικών και ένα Υπουργείο Οικονομικών, με το ένα να έχει την αρμοδιότητα της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και την άμεσης συνεργασίας με το Υπουργείο Ανάπτυξης για τις επενδύσεις και τις αποκρατικοποιήσεις.

Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή τη δομή είχε η κυβέρνηση μέχρι τον Κώστα Σημίτη, που ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που ένωσε τα δύο υπουργεία ενώ εκείνος που προσπάθησε να τα διαχωρίσει ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, ανεπιτυχώς.

Νέο σκηνικό ρήξης στην κεντροαριστερά μεταξύ του πρώην πρωθυπουργού και του Βενιζέλου.
Ούτε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης δεν στηρίζει πλέον το εγχείρημα της «Ελιάς», καθώς θεωρεί πως ο Ευ. Βενιζέλος έκανε σοβαρά λάθη στον χειρισμό της όλης προσπάθειας. Αφενός μεν, υποτιμώντας πρόσωπα που ενδιαφέρθηκαν για να συμβάλλουν στην επιτυχία του σχήματος, αφετέρου δε, με το να προβάλλει επικοινωνιακές λογικές που ήταν αταίριαστες με τους αρχικούς σχεδιασμούς τους. Πάντως, μετά το «ναυάγιο» της «Ελιάς», ο Κ. Σημίτης εναποθέτει τις ελπίδες του στο «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, και ας μη θέλει ο γνωστός δημοσιογράφος να κυκλοφορεί στην πιάτσα κάτι τέτοιο.

Πηγή: parapolitika.gr

Η βαθιά, σύνθετη και πολυεπίπεδη κρίση την οποία διέρχεται σήμερα η Ελλάδα, δεν ξεκίνησε ξαφνικά. Ούτε… προχθές. Ούτε έχει ως αφετηρία την οικονομία.

Η ελληνική κρίση είναι κρίση θεσμών και αξιών. Κρίση ηθικής και προτεραιοτήτων. Κρίση εθνικού προσανατολισμού. Μια κρίση που, σε αντίθεση με ιστορικά προηγούμενα ή ισοδύναμα άλλων χωρών, σε άλλες εποχές και συγκυρίες, τείνει να ξεπεραστεί, χωρίς να έχει βοηθήσει τη χώρα να ξεφύγει από το μίζερο και προβληματικό παρελθόν της. Χωρίς να έχει αφήσει πίσω, στο γκρίζο παρελθόν, σχεδόν καμία από τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες που οδήγησαν στη γέννηση και γιγάντωση της κρίσης αυτής.

Η ελληνική κρίση ξεριζώνει από το εθνικό dna μια ολόκληρη γενιά. Όχι όπως θεωρούν αρκετοί τη γενιά των νέων που αδυνατούν να βρουν δουλειά, καθώς η γενιά αυτή θα έχει την ευκαιρία να δώσει τη μάχη για τη μέγαλη επιστροφή. Η γενιά που ξεριζώνεται, ως ιστορική ανάμνηση αλλά και ως προσωπικές διαδρομές των κεντρικών πρωταγωνιστών της, είναι η Γενιά του Πολυτεχνείου.

Η… χιλιοτραγουδισμένη Γενιά που εν πολλοίς σταμάτησε την πρόοδο του τόπου, αλλοίωσε την εθνική ταυτότητα, “μόλυνε” τον κοινωνικό ιστό της χώρας, διαμόρφωσε το “ροζ συννεφάκι” από το οποίο το έθνος προσγειώθηκε ανώμαλα και βιαίως τα τελευταία χρόνια, την εποχή του Μνημονίου.

Το legacy της Γενιάς του Πολυτεχνείου θα συνιστά ένα διαρκές παράδειγμα προς αποφυγή. Προς… γνώση και συμμόρφωση. Και μεταξύ άλλων, η αποκαθήλωση περνάει από το “αφήγημα της μίζας”, το οποίο παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα, με επίκεντρο τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τα εξοπλιστικά προγράμματα μετά τα Ίμια. Μετά τη βραδιά της υποστολής της εθνικής αξιοπρέπειας.

Αυτή τη σκοτεινή περίοδο, η χώρα είχε πρωθυπουργό. Λεγόταν Κώστας Σημίτης. Από την οκταετία του οποίου, ειδικά από τη δεύτερη τετραετία διακυβέρνησης του τόπου, μπήκαν οι βάσεις για την εθνική κατρακύλα που οδήγησε στο Μνημόνιο και την ουσιαστική χρεοκοπία της χώρας.

Ένα ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη όλων, όπως και σε εκείνα (τα χείλη) της… κοινής λογικής, αφορά στο γιατί ο Κώστας Σημίτης έχει επιλέξει τη σιωπή για το πανηγύρι με τις μίζες που είχε στηθεί επί διακυβέρνησής του. Όπως φυσικά και… γιατί δεν απαιτείται ένα σχόλιό του.

Ο πρώην πρωθυπουργός έσπασε σήμερα τη σιωπή του. Όχι όμως για να μιλήσει για τις μίζες επί διακυβέρνησής του. Αλλά για να μιλήσει για το… μέλλον του τόπου, με βαρυσήμαντο άρθρο του στο “Βήμα της Κυριακής”. Εκεί όπου, μεταξύ άλλων, προβλέπει… τα χειρότερα για τη χώρα, όπως για παράδειγμα ότι το χρέος δεν θα κριθεί βιώσιμο.

Για την ικανότητα του Κώστα Σημίτη να διαβάζει σωστά τις εξελίξεις, ή τουλάχιστον ένα μέρος του, δεν υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις. Δεν συμβαίνει ωστόσο το ίδιο και με την τάση του να μένει εκτός κάδρου εθνικών και ιστορικών ευθυνών.

Επιδεινώνοντας με τη στάση του την προδιάθεση της ελληνικής κοινωνίας για συνολική απαξίωση του πολιτικού συστήματος, και για εκδηλώσεις οργής, είτε εσωτερικής, είτε… πάνω στις κάλπες που έρχονται. Και αυτή η διαπίστωση, δυστυχώς δεν είναι… μακέτο.

Πηγή: ysterografa.gr

Δεν συνιστά φυσικά… καινούρια διαπίστωση το γεγονός ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος βάλλεται συχνά και πανταχόθεν, τις περισσότερες φορές άδικα, από ΜΜΕ και πολιτικούς αντιπάλους, από την ημέρα που διαδέχτηκε τον Γιώργο Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αλλά πολύ περισσότερο μετά την πρωταγωνιστική συμμετοχή του στην κυβέρνηση Μεγάλου Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία.

Ο αντιπρόεδρος και Υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης υπήρξε πάντοτε πληθωρική προσωπικότητα. Από τη στιγμή που μπήκε στην πολιτική και το ΠΑΣΟΚ το 1989, όταν… άλλοι έφευγαν ή θα επιθυμούσαν να δουν τον Ανδρέα Παπανδρέου στη φυλακή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατάφερε να εδραιωθεί, και να αφήσει το στίγμα του στις πολιτικές θέσεις και τα αξιώματα από όπου πέρασε.

Τα πιο “σύνθετα” ξεκίνησαν μετά το 2003, με φόντο τη διαδοχή του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανήκε σε εκείνους που θεωρούσαν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θα έπρεπε να έχει αντίπαλο, και όχι να του δοθεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ με… απευθείας ανάθεση, και οι εξελίξεις φαίνεται ότι τον δικαίωσαν.

Το 2007, μετά την οδυνηρή ήττα στις εκλογές από τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν υποψήφιος για την ηγεσία, και έμοιαζε η αυτονόητη λύση για την πολιτική επιβίωση του Κινήματος. Μόνο που οι “βαρώνοι” του ΠΑΣΟΚ, οι ίδιοι που έδειχναν στον Γιώργο Παπανδρέου την πόρτα της εξόδου, κατέληξαν σε ιστορικό συμβιβασμό με την παπανδρεϊκή πτέρυγα, και έτσι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ηττήθηκε.

Μετά τη σαρωτική επικράτηση του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου… πάρκαρε τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο άχρωμο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, τον χώρο στον οποίο κατά παράδοση βρίσκουν καταφύγιο σημαίνοντα πολιτικά στελέχη των κομμάτων. Και αυτό, ενώ μετά το 2007, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επέδειξε παραταξιακή συνείδηση, και δεν προχώρησε στη δημιουργία ενός δικού του, αυτόνομου πολιτικού φορέα, όπως τον έσπρωχναν πολλοί.

Μετά το Μνημόνιο, τα πάντα άλλαξαν. Ουσιαστικά, το imperium του Γιώργου Παπανδρέου άντεξε σχεδόν έναν χρόνο. Και σε δυο φάσεις, αρχικά στις αρχές του καλοκαιριού του 2011, και στη συνέχεια στα τέλη του ίδιου έτους, ο Ευάγγελος Βενιζέλος πέρασε στην πρώτη γραμμή, ως αντιπρόεδρος και Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπανδρέου και της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Ακολούθησε η διαδοχή του Γιώργου Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, χωρίς αντίπαλο, και η βαριά ήττα στις διπλές εκλογές του 2012, τότε που ο Ευάγγελος Βενιζέλος πλήρωσε τις αμαρτίες του “όλου ΠΑΣΟΚ”, χωρίς να φέρει ο ίδιος την ευθύνη.

Επιδεικνύοντας εθνική υπευθυνότητα, ο Ευάγγελος Βενιζέλος συμμετείχε πρόθυμα και ουσιαστικά στην κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία και τη Δημοκρατική Αριστερά. Όταν μάλιστα ξεπέρασε τις αρχικές στρατηγικές αρρυθμίες περί μη συμμετοχής πολιτικών προσώπων από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, ήταν εκείνος που πρόλαβε τα χειρότερα, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα το καλοκαίρι του 2013, και μέχρι και σήμερα στηρίζει πλήρως την εθνική προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά.

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και το μυστικό της “δαιμονοποίησης” του Ευάγγελου Βενιζέλου από συστήματα και… ελεύθερους σκοπευτές. Όσοι τον χτυπούν, επιχειρούν να τον αποδυναμώσουν, γνωρίζοντας ότι έτσι θα αποδυναμώσουν την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά, επιταχύνοντας τις πολιτικές εξελίξεις, και φέρνοντας πιο κοντά το ενδεχόμενο πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Όσοι μάλιστα είναι περισσότερο προσεκτικοί παρατηρητές των εξελίξεων, δεν δυσκολεύονται να διαπιστώσουν ότι τα βέλη κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου δεν προέρχονται μόνο από πολιτικά εχθρικούς χώρους και από τα ΜΜΕ, αλλά και από το εσωτερικό του Μεγάλου Συνασπισμού. Τόσο δηλαδή από τη Νέα Δημοκρατία, όσο και από το ΠΑΣΟΚ…

Πηγή: ystergorafa.gr