Τραγωδία δίχως τέλος- 20 πρόσφυγες ανάμεσα τους 11 παιδιά «χάθηκαν» στο Αιγαίο
Δεκέμβριος 26, 2015Τουλάχιστον 20 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ανοικτά της Τουρκίας, ανάμεσά τους 11 παιδιά και μία έγκυος.
Μόλις δύο μίλια άντεξε το ανθρώπινο φορτίο της η βάρκα που ξεκίνησε από το Μπαντεμλί προς τη Λέσβο, πριν βυθιστεί.
Η επέμβαση των τοπικών Αρχών οδήγησε στη διάσωση 21 ακόμη ατόμων από τα παγωμένα νερά. Αγνωστος ο αριθμός των αγνοούμενων.
Οι αναφορές στα τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για υπερφορτωμένο σκάφος, το οποίο βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της παραμονής των Χριστουγέννων.
Tα ναυάγια στο Αιγαίο είναι κυριολεκτικά καθημερινά τον τελευταίο καιρό: 13 νεκροί χθες, Τετάρτη, στο Φαρμακονήσι, 11 νεκροί, την Τρίτη, ανοιχτά του Κουσάντασι.
Η πλειοψηφία των θυμάτων είναι παιδιά, καθώς είναι ανήμπορα να προσπαθήσουν έστω να αντιμετωπίσουν τα κύματα του παγωμένου Αιγαίου. Την ίδια στιγμή, η ΕΕ προκρίνει την «προστασία των συνόρων» με αστυνομικά μέτρα – καταδικασμένα να αποτύχουν -, αρνείται τη χάραξη ασφαλών, χερσαίων διόδων και προτιμά να πριμοδοτεί την Τουρκία με χρήματα και «δέσιμο των ματιών» απέναντι στην πολιτική της στο εσωτερικό, με «αντάλλαγμα» τη μείωση των προσφυγικών ροών. Ηδη, η κινητοποίηση των τουρκικών αρχών έχει αλλάξει τα περάσματα στο Αιγαίο και έχει διαφοροποιήσει τις ώρες άφιξης των προσφύγων στα ελληνικά παράλια: πλέον, ταξιδεύουν νύχτα, με τους κινδύνους – όπως αποδείχτηκε και σήμερα – να πολλαπλασιάζονται.
Οι νεκροί στο Αιγαίο μόνο φέτος πλησιάζουν τους 700, στην πλειονότητά τους παιδιά.
Στο μεταξύ, ακόμη 1.706 πρόσφυγες έφτασαν το πρωί στο λιμάνι του Πειραιά, με το πλοίο «Αριάδνη», στο οποίο είχαν επιβιβαστεί στη Μυτιλήνη και τη Χίο.
Κραυγές και ψίθυροι στο Αιγαίο-Μαρτυρίες διασωστών σε πρώτο πρόσωπο
Δεκέμβριος 26, 2015Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω.
Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Το κείμενο που ακολουθεί είναι βασισμένο σε μαρτυρίες διασωστών από το ανατολικό Αιγαίο
«Τις κραυγές μες τη νύχτα δεν θα τις ξεχάσω ποτέ. Οι νεκροί δεν υποφέρουν πια, τα άψυχα σώματα που επιπλέουν στο νερό είναι γαλήνια. Επικρατεί μια ηρεμία που προκαλεί θλίψη αλλά δεν τρομάζει. Αυτό που δεν αντέχεται είναι οι κραυγές».
«Δεν είχα ποτέ καταλάβει πώς οι άνθρωποι μπορούν να βγάζουν τέτοιες ζωώδεις κραυγές. Είναι τόσο επώδυνο. Ξυπνάω στη μέση της νύχτας αγχωμένος περιμένοντας ν’ ακούσω να με καλούν σε βοήθεια. Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου».
«Τους αγκαλιάζεις, τους τραβάς έξω από το νερό νομίζοντας ότι ζουν ακόμα, σε ξεγελούν οι σπασμοί του σώματος. Λίγο αργότερα βλέπεις πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα πια, κρατάς στα χέρια σου ένα άψυχο σώμα. Ένα ακόμα».
«Δεν έχεις χρόνο να σκεφθείς, να στενοχωρηθείς, να κλάψεις. Έκλαψα μόνο την πρώτη φορά όταν κράτησα στα χέρια μου ένα κοριτσάκι που έκλαιγε σπαραχτικά γιατί είχε μόλις δει να ανασύρουν τη μάνα του, μια νέα, όμορφη γυναίκα, νεκρή. Το έσφιξα στην αγκαλιά μου κι έκλαψα μαζί του. Είναι όλα τόσο παράλογα, τόσο λάθος».
«Παλιότερα δεν τους συμπαθούσα τους μετανάστες. Τους έβλεπα εδώ στο νησί χωρισμένους σε μικρές και μεγάλες ομάδες καθισμένους γύρω από σόμπες να γελούν, να ακούν ραδιόφωνο, να παίζουν ζάρια – κι ένιωθα θυμό. Νέοι άντρες, δυνατοί κι αντί να μείνουν στην πατρίδα τους να δουλέψουν, να βρουν μια λύση στα βάσανά τους, μαζεύονταν όλοι εδώ, δημιουργώντας τόσα προβλήματα. Τώρα ο τρόπος που σκέφτομαι έχει αλλάξει. Τους βλέπω με άλλο μάτι. Αυτοί είναι πρόσφυγες βέβαια, κυνηγημένοι άνθρωποι. Καταλαβαίνω ότι για να φτάσει ένας πατέρας και μια μάνα να περάσουν τα παιδιά τους από τέτοιες δοκιμασίες, δεν έχουν άλλη επιλογή. Σκέψου, λέω στον εαυτό μου, τι κόλαση ζούσαν οι άνθρωποι στις πατρίδες τους για να αποφασίσουν να παίξουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα».
«Μπερδεύω το φύσημα του ανέμου με τις μισοπνιγμένες ανάσες των παιδιών και των νεαρών κοριτσιών. Δεν περίμενα ότι θα υπήρχαν τόσες γυναίκες, τόσα παιδιά, νήπια στην ηλικία του γιου μου»
«Τους λαθρέμπορους αν μπορούσα θα τους σκότωνα. Βαρύ αυτό που λέω, αλλά πες μου εσύ ποια τιμωρία βρίσκεις κατάλληλη γι’ αυτά τα τέρατα. Το ν’ αφήνεις κάποιον να πεθάνει για τα λεφτά, είναι ότι χειρότερο μπορώ να σκεφθώ, χειρότερο από το να τον σκοτώνεις γιατί έχεις διαφορές πολιτικές ή θρησκευτικές. Σημαίνει ότι δεν έχεις ψυχή ανθρώπου, είσαι κτήνος».
«Κάθε μέρα έχουμε πνιγμένους, κάθε μέρα. Τα ψυγεία στο νοσοκομείο είναι γεμάτα σώματα. Έχουν τελειώσει οι σάκοι που βάζουμε τα πτώματα, καταλαβαίνεις; Δυο δυο τους στοιβάζουν τώρα. Κάποιοι δεν νοιάζονται, επειδή οι νεκροί είναι μουσουλμάνοι. Εμένα με νοιάζει. Τους κλείνω τα μάτια, καθαρίζω τους αφρούς που βγαίνουν από το στόμα τους. Κι εύχομαι πραγματικά να βρουν γαλήνη, να τους πάρει δίπλα του ο Αλλάχ στον παράδεισο που ονειρεύονται».
«Είναι ένα δράμα σε εξέλιξη. Θα κρατήσει μήνες ή χρόνια; Πραγματικά δεν ξέρω. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έτσι θα πάει η υπόλοιπη ζωή μου. Η θάλασσα έχει γίνει νεκροταφείο. Περνάς με το καραβάκι απ΄ τη Λέρο στη Σάμο και βλέπεις να επιπλέουν αντικείμενα, βαλίτσες, ρούχα. Οι ακτές έχουν γεμίσει παπούτσια κάθε μεγέθους. Δράμα σου λέω, ζούμε ένα δράμα».
«Κάποιοι κρατιούνται μακριά. Κάποιοι ενδιαφέρονται μόνο για τον τουρισμό, ψιθυρίζουν: τι θα γίνει το Πάσχα και το καλοκαίρι; Θα έρθουν τα γιοτ από την Τουρκία και την Ιταλία; Οι πρόσφυγες μάς διώχνουν τους τουρίστες».
«Κάποιοι άλλοι βοηθούν όσο μπορούν. Μαγειρεύουν για τα συσσίτια, συγκεντρώνουν φάρμακα και ρούχα. Κανείς δεν μένει ανεπηρέαστος, δεν γίνεται. Υπάρχουν κι όλοι αυτοί οι ξένοι, οι αποστολές που βοηθάνε: Βρετανοί, Αμερικάνοι, Δανοί, Φιλανδοί. Έχουν σώσει χιλιάδες ψυχές οι ξένοι από βέβαιο θάνατο, κάποιοι δουλεύουν ακούραστα πρωί και βράδυ».
«Αν δεν είχα τη γυναίκα μου, θα είχα τρελαθεί. Περπατάμε και κουβεντιάζουμε για αυτά που ζω, σαν ψυχοθεραπεία. Είναι το στήριγμά μου. Τις προάλλες έπινα καφέ στο λιμάνι κι ήρθε ένας Σύριος με δυο παιδάκια και με αγκάλιαζαν, με ευχαριστούσαν. Ήταν από τους τυχερούς, από αυτούς που σώθηκαν – με θυμήθηκαν από το βράδυ που τους μετέφερα στο νοσοκομείο. Συγκινήθηκα. Σκέφτηκα τότε πως αξίζει τον κόπο. Σκέφτηκα πως όλα αντέχονται αν ξέρεις πως βοηθάς πραγματικά, πως η παρουσία σου έχει σημασία. Όλα αντέχονται – ακόμα κι οι κραυγές μέσα στη νύχτα».
Εύα Στάμου protagon.gr
ΧΟΥΡΙΕΤ: Πλοίο με 200 μετανάστες από τη Συρία προς Ρόδο – Συνελήφθησαν στο Μαρμαρίς
Δεκέμβριος 25, 2015ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Η Τουρκική Ακτοφυλακή εντόπισε πλοίο στο Αιγαίο με 200 μετανάστες από τη Συρία, το οποίο μετέφερε ένα Τούρκο πλοίαρχο, όπως γράφει η τουρκική εφημερίδα Hürriyet.
Το πλοίο που είχε κατεύθυνση προς το νησί της Ρόδου, μετέφερε μια ομάδα προσφύγων, κυρίως γυναίκες και παιδιά, οι οποίοι συνελήφθησαν κοντά στο λιμάνι της πόλης του Μαρμαρίς.
Ο πλοίαρχος του σκάφους συνελήφθη και αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες για παράνομη μεταφορά ανθρώπων. “Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού πήραν με 4.000 δολάρια ανά άτομο», – όπως αναφέρεται στη δημοσίευση. Το πλοίο τέθηκε υπό κράτηση κοντά στο λιμάνι της πόλης του Μαρμαρίς.
Οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στην ακτή, όπου είχαν αποσταλεί για ιατρικές εξετάσεις ενώ σύμφωνα με την Χουριέτ, θα αποσταλούν σε στρατόπεδο προσφύγων στο Hatay στη νότια Τουρκία.
aegeantoday.gr
O χάρτης του μεταναστευτικού για το 2015: Στην Ελλάδα μπήκαν 804.465 μετανάστες – Από ποιες χώρες ήρθαν (λίστα)
Δεκέμβριος 25, 2015Πολλοί μετανάστες πιστεύουν ότι χρησιμοποιώντας ένα πλαστό έγγραφο, ή εάν δεν έχουν καθόλου χαρτιά, θα τους δοθεί η δυνατότητα να λάβουν άσυλο από κάποια χώρα στη δυτική Ευρώπη.
Σύμφωνα με ανώτερα στελέχη του Λιμενικού Σώματος, αυτό συμβαίνει καθώς είναι πιο εύκολο να ζητήσει κάποιος άσυλο όταν είναι πρόσφυγας από τον πόλεμο και όχι οικονομικός μετανάστης.
Μέσα στο 2015 μπήκαν στην Ελλάδα 804.465 μετανάστης
Σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού Σώματος που έχει στη διάθεσή του το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι μετανάστες που έχουν περάσει στην Ελλάδα ή έχουν μετακινηθεί κάποιοι από αυτούς σε χώρες της Ευρώπης από τις αρχές του 2015 έως τις 21 Δεκεμβρίου, ανέρχονταν σε 804.465, εκ των οποίων οι μισοί, 457.149, ήταν πρόσφυγες από τη Συρία. Συνολικά, 77 εθνικότητες απαρτίζουν το σύνολο των υπόλοιπων οικονομικών μεταναστών.
Πάνω από 340.000 αυτοί που δεν είναι πρόσφυγες
Από τις αρχές του έτους έως τις 21 Δεκεμβρίου έχουν καταγραφεί από τα διάφορα κέντρα των τοπικών λιμενικών Αρχών στα νησιά 347.316 άτομα που δεν αποτελούν πρόσφυγες από τη Συρία, αλλά είναι οικονομικοί μετανάστες από αραβικές και αφρικανικές χώρες. Για τους οικονομικούς μετανάστες, ορισμένες από τις περιπτώσεις κρίνονται απελάσιμες και ορισμένες μη απελάσιμες.
Ο χάρτης του μεταναστευτικόυ -Από ποιες χώρες έρχονται στην Ελλάδα
Συγκεκριμένα, σε 48 τοπικές λιμενικές Αρχές έχουν καταγραφεί από τις αρχές του έτους έως τις 21 Δεκεμβρίου:
194.827 άτομα από το Αφγανιστάν,
4.332 από τη Σομαλία,
277 από τη Γκάνα,
7.229 από το Μαρόκο,
184 από τη Γκάμπια,
371 από το Σουδάν,
676 από τη Νιγηρία,
351 από τη Δημοκρατία του Αγίου Δομίνικου,
817 από το Καμερούν,
2 από την Κούβα,
47 από τις Κομόρες,
848 από την Ερυθραία,
208 από την Ακτή Ελεφαντοστού,
5 από τη Μπενίν,
1.306 από την Αλγερία,
21.780 από το Πακιστάν,
350 από το Μαλί,
69 από την Αιθιοπία,
331 από την Υεμένη,
36 από τη Γουινέα,
53 από τη Σιέρα Λεόνε,
179 από την Ουγκάντα,
1.177 από το Κονγκό,
5.495 από την Παλαιστίνη,
77.475 από το Ιράκ,
27 από τη Δημοκρατία της Κεντρικής Αφρικής,
2 από την Ονδούρα,
1 από το Νταρφούρ,
49 από το Τόγκο,
16 από τη Ρουάντα,
21.133 από το Ιράν,
108 από τη Μπουργκίνα Φάσο,
5 από τη Γκαμπόν,
454 από τη Σενεγάλη,
144 από την Ινδία,
173 από τη Μιανμάρ,
12 από τη Λιβερία,
162 από τη Σρι Λάνκα,
37 από τη Μαυριτανία,
9 από τη Δημοκρατία του Νίγηρα,
205 από τη Λιβύη,
228 από το Νεπάλ,
28 από την Αϊτή,
115 από την Τυνησία,
467 από την Αίγυπτο,
3.375 από το Μπαγκλαντές,
2 από τη Δημοκρατία του Τσαντ,
15 από τη Νότια Αφρική,
2 από την Κένυα,
2 από την Κολομβία,
1 από τη Τζαμάικα,
9 από την Αρμενία,
9 από το Μπουρούντι,
1.829 από τον Λίβανο,
15 από το Ουζμπεκιστάν,
33 από τη Βιρμανία,
50 από το Κουβέιτ,
1 από την Αλβανία,
2 από τη Γαλλία,
6 από την Αγκόλα,
41 από την Ιορδανία,
39 από την Τουρκία,
3 από την Ουκρανία,
6 από τη Ζάμπια,
7 από το Τατζικιστάν,
15 από τη Σαουδική Αραβία,
4 από τις Φιλιππίνες,
3 από το Καζακστάν,
2 από τη Ρωσία,
3 από τη Γεωργία,
4 από τη Μολδαβία,
6 από το Θιβέτ,
26 από την Κίνα,
3 από το Τουρκμενιστάν
3 από τη Δυτική Σαχάρα.
Αναφορικά με τους διακινητές των μεταναστών, η πλειοψηφία είναι υπήκοοι Τουρκίας, ενώ 12 άτομα από αυτά που συνελήφθησαν μέσα στο 2015 ήταν και από την Ελλάδα.
Από ποιες χώρες είναι οι διακινητές
Από τις αρχές του 2015 έως τις 21 Δεκεμβρίου, από τους διακινητές που είχαν συλληφθεί από στελέχη του Λιμενικού Σώματος, 157 ήταν υπήκοοι Τουρκίας, 140 από τη Συρία, 17 από το Ιράκ, 24 από το Αφγανιστάν, 64 από την Ουκρανία, ένας από τη Σομαλία, δύο από το Μαρόκο, εννέα από το Πακιστάν, οκτώ από την Αίγυπτο, ένας από την Αλγερία, 11 από τη Γεωργία, δύο από τη Ρωσία, τέσσερις από τη Δημοκρατία του Αγίου Δομίνικου, δώδεκα από την Ελλάδα, τρεις από το Αζερμπαϊτζάν, δύο από το Τουρκμενιστάν, έξι από το Ιράν, έναςε από τον Λίβανο, τρεις από την Παλαιστίνη και ένας από τη Δανία. Συνολικά συνελήφθησαν 468 άτομα.
aftodioikisi.gr
Αντώνης Δεληγιώργης, ένας από τους πρωταγωνιστές του 2015 για τον Guardian
Δεκέμβριος 24, 2015Η εικόνα που σώζει πρόσφυγες, από ένα σκάφος που ναυάγησε στο Αιγαίο, ήταν από τις πιο χαρακτηριστικές της χρονιάς.
Ο Guardian συμπεριέλαβε την ηρωική πράξη του Ελληνα λοχία στις ειδήσεις που ξεχώρισαν το 2015. Οταν ο ίδιος σκέφτεται εκείνη την ημέρα, τα συναισθήματά του είναι μπερδεμένα. Ακόμη και σήμερα, παραδέχεται, έχει περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις. «Γιατί συμβαίνει αυτό;», ρωτά, αναφερόμενος στην προσφυγική κρίση. «Γιατί δεν μπορούμε να το σταματήσουμε και πότε θα τελειώσει; Αυτό αναρωτιέμαι ακόμη γιατί αυτό βλέπουμε κάθε βράδυ στην τηλεόραση. Ενα διαρκές κύμα ανθρώπων, απελπισμένων ανθρώπων, μωρών, παιδιών, να φτάνει», λέει μιλώντας στην βρετανική εφημερίδα.
Ο 34χρονος δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό «ήρωας». Υπάρχουν τόσοι πολλοί ήρωες λέει, οι αφανείς, που στο δράμα που εκτυλίσσεται σώζουν ζωές κάθε ημέρα. Κι όμως, η φωτογραφία τη στιγμή που βοηθά την Γουεγκάσι Νεμπιάτ, μία πρόσφυγα από την Ερυθραία, από τα κύματα στη Ρόδο, έχει ξεχωρίσει ως μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή εικονογράφηση της ανδρείας, σχολιάζει ο Guardian.
Το πρωί της 20ης Απριλίου, όταν το σκάφος στο οποίο βρισκόταν η Νεμπιάτ ανατράπηκε και διαλύθηκε μέσα σε λίγα λεπτά χτυπημένο από ξαφνική καταιγίδα, η ανιδιοτέλεια του Δεληγιώργη προκάλεσε συζητήσεις στην Ευρώπη.
Μόνος του έσωσε 20 από τους 93 ανθρώπους που βρίσκονταν στο σκάφος. Η Νεμπιάτ, που με δυσκολία κρατιόταν σε έναν βράχο και δυσκολεύτηκε να την βγάλει από το νερό, ήταν από τους τελευταίους. Μία έγκυος γυναίκα και αρκετά παιδιά, από τη Συρία και την Ερυθραία, είχαν προηγηθεί. «Εκανα αυτό που έπρεπε να κάνω», λέει ο πατέρας δύο παιδιών, σε τηλεφωνική συνέντευξη στον Guardian από την Κύπρο όπου εργάζεται τώρα. «Τι να πω; Την έσωσα γιατί έπρεπε να σωθεί», πρόσθεσε.
Παλεύοντας στη θάλασσα που είχε γεμίσει με πετρέλαιο και με τα πόδια του ματωμένα από τα βράχια, ενστικτωδώς έβαλε την 24χρονη Νεμπιάτ πάνω από τον ώμο του. «Η ζωή είναι δύσκολη για εκείνους και είναι δύσκολη για εμάς, αλλά είμαστε όλοι άνθρωποι και πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον», λέει ο Δεληγιώργης.
«Αν έπρεπε να το κάνω ξανά, θα το έκανα», προσθέτει ο λοχίας. «Αν ήμασταν πρόσφυγες, κάποιοι άλλοι θα έκαναν το ίδιο για εμάς», δηλώνει. Οχτώ μήνες από εκείνη τη στιγμή, δεν θυμάται μόνο το πόσο κρύα και ταραγμένη ήταν η θάλασσα. Περισσότερο θυμάται τις κραυγές για βοήθεια, τις εκκλήσεις και τα τεντωμένα χέρια και τα πρόσωπα. Τα πρόσωπα του άνδρα και του παιδιού που δεν μπόρεσε να σώσει. «Τους σκέφτομαι πολύ. Το χειρότερο ήταν ότι δεν βγάλαμε μόνο ζωντανούς από τη θάλασσα αλλά και σορούς ανθρώπων».
Ο ίδιος βρισκόταν σε ένα τοπικό καφέ με τη σύζυγό του, Θεοδώρα, όταν συνέβη η τραγωδία. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έβγαλε την μπλούζα και τα παπούτσια του και αξιοποιώντας τα όσα είχε μάθει στο στρατό, άρχισε να βγάζει ανθρώπους από τη θάλασσα.
Αισθάνεται ιδιαίτερα δεμένος με μία γυναίκα και το- αγέννητο τότε- παιδί της. «Πού και πού μιλάω με την Ελίζαμπεθ που ήταν εκεί έξω και κρατιόταν από ένα κομμάτι ξύλου όταν την βρήκα. Θυμάμαι ακόμη να λέω ”παιδιά, αυτή είναι έγκυος”».
Λίγες ημέρες αργότερα, στη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, η Ελίζαμπεθ, μία γυναίκα από την Ερυθραία που πλέον έχει πάρει άσυλο στη Σουηδία, γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι στο νοσοκομείο της Ρόδου. Ονόμασε τον γιο της Αντώνη Γιώργο, δίνοντας του το όνομα του σωτήρα της και του Αγίου.
«Ο πατέρας του παιδιού σκοτώθηκε στην Ερυθραία. Συγκινήθηκα πολύ. Μερικές φορές με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει ”με έσωσες, έσωσες τον γιο μου, δεν μπορώ να σε ξεχάσω”. Ομως, η αλήθεια είναι πως εγώ είμαι αυτός που σκέφτομαι τον μικρό Αντώνη και εκείνη. Δεν θα τους ξεχάσω. Τέτοια πράγματα δεν τα ξεχνάς ποτέ», καταλήγει ο Δεληγιώργης.
Πηγή: iefimerida.gr
Ροή Ειδήσεων
Ελλάδα
Δωδεκάνησα
Οικονομία
RSS