Το παραπάνω έγραφε το ρεπορτάζ του «Ε.Τ.» στις 1/9/15 βασιζόμενο σε δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου, αλλά χρειάστηκε να χαθούν πέντε ολόκληροι μήνες και να δει η Ελλάδα την πόρτα εξόδου από τη Ζώνη Σένγκεν για να ληφθούν οι αποφάσεις εφαρμογής.

Ο στρατός έχει αναλάβει λοιπόν από χθες τον πρώτο λόγο σε όλες τις διαδικασίες για τη δημιουργία και λειτουργία των δομών που αφορούν πρόσφυγες και μετανάστες: Ανέγερση καταυλισμών, υλοποίηση κέντρων καταγραφής (hotspots), διαχείριση αντιδράσεων από τοπικές κοινωνίες, σίτιση και κάθε μορφής προμήθειες θα υλοποιούνται πλέον με τις μεθόδους fast-track που μπορεί να ακολουθούν οι Ενοπλες Δυνάμεις αλλά και στο καθεστώς «σιγής ασυρμάτου» που έχουν διδαχθεί και εφαρμόζουν οι στρατιωτικοί. 

Την εμπλοκή του στρατού στις υποδομές για μετανάστες ζητούσαν από το περασμένο καλοκαίρι οι δήμαρχοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης Γ. Καμίνης και Γ. Μπουτάρης. Τότε προέκυψε η κρίση με τους εκατοντάδες Αφγανούς που κατασκήνωσαν στο Πεδίον του Αρεως και δόθηκε λύση με την άρον-άρον κατασκευή καταυλισμού στον Ελαιώνα που εγκαινιάστηκε Δεκαπενταύγουστο. Το θέμα συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων εκ των υστέρων, στις 31 Αυγούστου 2015, λίγο μετά την ορκωμοσία της υπηρεσιακής κυβέρνησης. Και εκεί ήρθε ο (και νυν) γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής Βασ. Παπαδόπουλος ο οποίος είπε ανοιχτά ότι «εάν έχουμε εγκλωβισμένους πληθυσμούς χιλιάδων... εκεί βεβαίως θα χρειαστούμε και τη βοήθεια του Ελληνικού Στρατού γιατί μιλάμε για ανάπτυξη μαζικών καταυλισμών». Γιατί λοιπόν χρειάστηκε να φθάσουμε στον Φεβρουάριο; Οχι διότι δεν ήταν ορατός ο εγκλωβισμός αλλά γιατί εκφράζονταν αντιρρήσεις τόσο εξ αριστερών όσο και εξ ΑΝΕΛ...

Με την απόφασή της η κυβέρνηση αποδέχεται πλέον και επίσημα ότι έχουμε «εγκλωβισμένους πληθυσμούς χιλιάδων» αλλά και την καθυστέρηση στη λήψη των μέτρων εκείνων που θα απέτρεπαν να βρεθεί η Ελλάδα στο στόχαστρο για «ελλιπείς ελέγχους στα σύνορα». Ο στρατός έχει ήδη επεκτείνει τη δραστηριότητά του στην παροχή γευμάτων για τις δομές που φιλοξενούν πρόσφυγες αλλά οι ανάγκες αναμένεται να αυξηθούν κατακόρυφα όταν λειτουργήσουν οι μεγαλύτερες δομές. Αξιωματικοί έχουν ήδη επιστρατευθεί να δώσουν λύσεις σε τεχνικά ζητήματα για τις νέες δομές σε Αττική και Θεσσαλονίκη αλλά και σε περιοχές όπου υπάρχουν αντιδράσεις όπως το νησί της Κω.

«Το Σχιστό δεν θα 
γίνει νέα Αμυγδαλέζα»

Χθες το βράδυ, οι υπουργοί Μεταναστευτικής Πολιτικής και Ναυτιλίας Γιάννης Μουζάλας και Θοδωρής Δρίτσας είχαν μια πρώτη συνάντηση με τον δήμαρχο Περάματος Γιάννη Λαγουδάκη δυο μέρες μετά την ανακοίνωση της συγκυβέρνησης για τα σχέδιά της περί Σχιστού. Με μία αρκετά καυστική δήλωση ο δήμαρχος Κερατσινίου Χρήστος Βρεττάκος κατέκρινε την προχειρότητα και παντελή έλλειψη ενημέρωσης και διαβούλευσης με τους δήμους που συνορεύουν με το στρατόπεδο. «Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι επίκειται δημιουργία κέντρου/στρατοπέδου μετεγκατάστασης/κράτησης προσφύγων στο Σχιστό. Πώς είναι δυνατόν να ληφθεί μια τέτοια απόφαση χωρίς καμιά απολύτως διαβούλευση/ενημέρωση με την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Πώς είναι δυνατόν να μην έχει γίνει συζήτηση με τους Δήμους της περιοχής για την επίτευξη ανθρώπινης μεταχείρισης των προσφύγων; Πώς γίνεται να έχουν περάσει περισσότερες από 24 ώρες από την ανακοίνωση της απόφασης και να μην έχει δεήσει κανένας “αρμόδιος” να μας ενημερώσει;» αναρωτήθηκε ο Χρήστος Βρεττάκος, όμως ακόμα δεν έχει λάβει κάποια κυβερνητική απάντηση.

Την Τετάρτη ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Γιώργος Γαβρίλης θα συγκαλέσει σύσκεψη με τους τρεις δημάρχους Περάματος, Πειραιά και Κερατσινίου- Δραπετσώνας, οι οποίοι είναι θετικοί στο να βοηθήσουν, όμως με όρους. Σύμφωνα με τον αντιπεριφερειάρχη θα πρέπει να γίνει διασπορά των προσφύγων σε μικρές μονάδες και όχι συγκέντρωση μεγάλου αριθμού ατόμων σε έναν χώρο ώστε και να είναι διαχειρίσιμες οι ροές και να μην υπάρξει γκετοποίηση. Στην ίδια γραμμή και ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης ο οποίος συμφωνεί με την πρόταση για κέντρο διαμονής προσφύγων μακριά από τον αστικό ιστό, όμως με την κατάλληλη βοήθεια από το κράτος, κυρίως στο οικονομικό σκέλος. Να μη γίνει το Σχιστό η νέα Αμυγδαλέζα σημειώνει χαρακτηριστικά ο Χρήστος Βρεττάκος. «Είμαστε απολύτως πρόθυμοι να αναλάβουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί στη φιλοξενία των προσφύγων. Δεν πρόκειται όμως να δεχτούμε να γίνει στην περιοχή μας ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ή ένα γκέτο, πολύ περισσότερο αν αυτό θα είναι υπό στρατιωτικό έλεγχο. Στο Σχιστό δεν πρόκειται να γίνει νέα Αμυγδαλέζα».

e-typos.com

O πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε χθες από τη Χιλή ότι η χώρα του έχει δαπανήσει πάνω από 9 δισεκατομμύρια δολάρια για την υποδοχή και φιλοξενία 2,5 εκατομμυρίων προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ, που έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους.

«Η Τουρκία έχει ανοίξει τις πόρτες της, χωρίς να κάνει καμία διάκριση, σε περισσότερους από 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία και το Ιράκ και έως σήμερα οι δαπάνες που έχουμε κάνει ξεπερνούν τα 9 δισεκατομμύρια δολάρια» επισήμανε ο επικεφαλής του τουρκικού κράτους, έπεται από μια συνάντηση που είχε με την Χιλιανή ομόλογό του Μισέλ Μπατσελέτ.

Ο Τούρκος πρόεδρος έφθασε χθες στη Χιλή, πρώτο σταθμό της πενθήμερης περιοδείας που πραγματοποιεί στη Λατινική Αμερική, στο πλαίσιο της οποίας θα επισκεφθεί επίσης το Περού και τον Ισημερινό.

«Όλες αυτές οι τραγωδίες με πρόσφυγες που παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, αυτές οι σοροί των ανθρώπων που χάθηκαν, αποτελούν σύμβολο αυτής της σύρραξης» τόνισε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

«Θέλω να υπογραμμίσω τον ρόλο της Τουρκίας μπροστά στην τεραστίων διαστάσεων ανθρωπιστική κρίση με την οποία είναι αντιμέτωπη η Υφήλιος» σημείωσε από την πλευρά της η πρόεδρος Μπατσελέτ.

Για τους κατοίκους όμως του νησιού, το θέμα δεν είναι η δόξα ή η αναγνώριση αλλά βασικές αρχές ανθρωπισμού. Όπως δήλωσε ένας από αυτούς στο CNN, «Θα ήμασταν τέρατα αν δεν κάναμε κάτι – γιατί θα πρέπει να μας δώσουν βραβείου απλά επειδή είμαστε άνθρωποι;».

Η Αιμιλία Καμβύση είναι 83 ετών. Το σπίτι της βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία όπου καταφθάνουν οι πρόσφυγες στη Λέσβο.

Όταν οι πρόσφυγες άρχισαν να έρχονται έκανε ότι μπορούσε για να τους βοηθήσει. Στην παραλία, υποδεχόταν τους μετανάστες και τους βοηθούσε να ταΐσουν τα βρέφη και τα παιδιά τους. Τώρα, βλέποντας την αντίδραση από τις ευρωπαϊκές χώρες, είναι αναστατωμένη.

«Βλέπω τηλεόραση και ξέρω» λέει. «Δεν έχουν ανθρώπινα συναισθήματα; Δεν έχουν καρδιά;».

Ο Θωμάς Ζουρζουβίλης είναι ψαράς. Στη θάλασσα της Λέσβου ποτέ δεν ξέρει τι θα του φέρει η μέρα.
Μερικές φορές εγκαταλείπει τα δίχτυα του για να βοηθήσει μια βάρκα προσφύγων που βρίσκονται σε κίνδυνο, άλλες φορές τραβά ανθρώπους έξω από το νερό. Βλέποντας τους ανθρώπους σε αυτή την κατάσταση, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνει παρά να βοηθήσει, λέει ο ίδιος στο CNN.

Η Μαρία Ανδρουλάκη, έχει μεταφέρει πρόσφυγες που ξεβράζονται σε απομακρυσμένες παραλίες βόρεια του νησιού στο κέντρο της πόλης. Αν δεν ήταν αυτή και πολλοί άλλοι, οι μετανάστες θα έπρεπε να περπατήσουν περισσότερα από 70 χιλιόμετρα στα σημεία όπου γίνεται η καταγραφή τους.

Σύμφωνα με το νόμο, η Μαρία θα μπορούσε να είχε συλληφθεί για τη μεταφορά προσφύγων. Δεν την νοιάζει, η ανθρωπιά της της λέει να βοηθήσει τους ανθρώπους.

Ο Στρατής Βαλάμιος εξακολουθεί να θυμάται την 28η Οκτωβρίου 2015. Ο καιρός ήταν κακός εκείνη την ημέρα, και λέει πως δεν μπορούσε να πλησιάσει μια βάρκα γεμάτη μετανάστες. Οι εικόνες εκείνες τον στοιχειώνουν ακόμη.

Όταν ξεκίνησε να δουλεύει ως ψαράς πότε του δεν σκέφτηκε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μέρος της δουλειάς του. Τώρα πλέον είναι μέρος της ζωής του και προέκταση της φιλοξενίας που διακρίνει τους κατοίκους του νησιού. Δεν είναι επιλογή να βοηθήσει ή όχι, είναι απλά να είσαι άνθρωπος.

Η Μαρίτσα Μαυραπίδου ζει στο βόρειο τμήμα της Λέσβου, όπου οι βάρκες με πρόσφυγες καταφτάνουν καθημερινά.

Ήθελε να παρηγορεί και να υποδέχεται τους μετανάστες την ώρα που φτάνουν, γι’ αυτό στέκεται στην παραλία και κρατά μωρά, χαμογελώντας και προσπαθώντας να τους κάνει να νιώσουν άνετα. Κοιτώντας  τους ανθρώπους βρεγμένους και τρομαγμένους, βλέπει την ιστορία να επαναλαμβάνεται, ενθυμούμενη τους δικούς της γονείς που προσπάθησαν να ξεφύγουν από την Τουρκία για τις ακτές της Λέσβου.

Ο Λευτέρης Στυλιανός είναι ιδιοκτήτης εστιατορίου στο βόρειο τμήμα της Λέσβου τον κύριο κόμβο όπου οι εθελοντές περιμένουν το επόμενο κύμα μεταναστών.

Προτού οι ΜΚΟ χτίσουν ένα αυτοσχέδιο ιατρείο, το εστιατόριο χρησιμοποιούνταν ως ο χώρος όπου προσφέρονταν οι πρώτες βοήθειες. Τώρα που οι ΜΚΟ έχουν φτάσει στο νησί, ο ίδιος αισθάνεται ότι κάνει δύο δουλειές: η μία για να βοηθά τους πρόσφυγες και η άλλη να βοηθά τους εθελοντές να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του νησιού.

Η Δέσποινα Ζουρζουβίλη, είδε τους πρόσφυγες να περνούν μέσα από την αυλή του σπιτιού της το περασμένο καλοκαίρι.

Ενθυμούμενη την ιστορία της δικής της οικογένειας, όταν έφυγαν από την Τουρκία για τις ακτές της Λέσβου, αυτή και ο αποθανών πλέον σύζυγός της, έκαναν ότι μπορούσαν.

Έφτιαξε σάντουιτς για να μοιράσει σε εκείνους που έφταναν και προσπαθούσε να δίνει τρεχούμενο νερό στους πρόσφυγες για να δροσιστούν πριν το μεγάλο ταξίδι μέχρι το κέντρο της πόλης.

ethnos.gr