Σχέδιο Β είναι έτοιμη να εφαρμόσει η ΕΕ, εγκλωβίζοντας τους μετανάστες στην Ελλάδα καθώς θεωρούν ότι θα ήταν πιο διαχειρίσιμη η κρίση από ό, τι να εγκλωβιστούν στις φτωχότερες χώρες των Βαλκανίων, αποκαλύπτει η WSL.

Οπως σημειώνεται η ΕΕ ψάχνει να συγκεντρώσει περισσότερα κονδύλια για να τα δώσει στην Ελλάδα, με τον Γιούνκερ να έχει ήδη προσφέρει 500 εκατ. ευρώ στον Τσίπρα.

Aνώτεροι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν αρχίσει και δέχονται αυτό που θεωρούσαν ταμπού μέχρι σήμερα, δηλαδή να εγκλωβίσουν τους μετανάστες στην Ελλάδα, ένα βήμα που αναγνωρίζουν ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει μια ανθρωπιστική κρίση στη χώρα, αναφέρει η Wall Street Journal.

Αυτό το λεγόμενο Plan Β είναι ένα σημάδι της εξασθένισης της εμπιστοσύνης στις άλλες πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίση, ιδίως στο σχέδιο της Μέρκελ το οποίο βασίζεται κυρίως στην Τουρκία να ανακόψει την ανθρώπινη παλίρροια.

Αξίζει να σημειώσουμε πως σύμφωνα με δημοσίευμα και του Guardian, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προετοιμάζονται για κατάσταση έκτακτης ανάγκης και μεγάλη ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα.

Δεν θα πάθαινε και κάτι η Ελλάδα αν είχε μια ανθρωπιστική κρίση για μερικούς μήνες

«Η Ελλάδα δεν θα πάθαινε και τα χειρότερα αν αντιμετωπίσει μια ανθρωπιστική κρίση για μερικούς μήνες», δήλωσε αξιωματούχος της ΕΕ στην εφημερίδα, προσθέτοντας ότι οι Ελληνες είναι πολύ πιο φιλικοί προς τους πρόσφυγες από ότι τα Βαλκάνια ή η Ανατολική Ευρώπη.

Η Κομισιόν, η οποία ετοιμάζει σχέδια έκτακτης ανάγκης για αυτό που θεωρεί μια επικείμενη ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, έχει καταδικάσει δημοσίως την αυστριακή απόφαση. Όμως, αρκετοί αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωσαν ότι μια τέτοια κρίση στην Ελλάδα θα έχει την ευεργετική παρενέργεια το να αποτρέψει τους οικονομικούς μετανάστες από το να έρχονται στην Ευρώπη

Πιο διαχειρίσιμος ο εγκλωβισμός των μεταναστών στην Ελλάδα

Υποστηρίζουν επίσης ότι ο εγκλωβισμός των μεταναστών στην Ελλάδα θα ήταν πιο διαχειρίσιμος από ό, τι να εγκλωβιστούν στις φτωχότερες, μη-γειτονικές χώρες της ΕΕ χώρες των Βαλκανίων, μέσω των οποίων σήμερα ταξιδεύουν για να φτάσουν στη Γερμανία και άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης.

Τέσσερις ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ, δήλωσαν στην WSJ ότι η Ελλάδα, ως κράτος μέλος της ΕΕ, θα μπορούσε επίσης να λάβει περισσότερη χρηματοδότηση από την Ευρώπη καθώς και άλλη βοήθεια, για να αντιμετωπίσει ρους μετανάστες, από ότι οι γειτονικές της Βαλκανικές χώρες, όπου οι εθνοτικές συγκρούσεις θα μπορούσαν να φουντώσουν ανά πάσα στιγμή. Μόλις το μήνυμα περάσει ότι οι μετανάστες έχουν κολλήσει στην Ελλάδα, λιγότεροι άνθρωποι θα προσπαθούν πια να έρθουν από την Τουρκία, σημειώνουν οι αξιωματούχοι.

500 εκατ. πρόσφερε ο Γιούνκερ στον Τσίπρα

Οπως αποκαλύπτει η εφημερίδα, σύμφωνα με πηγές στις Βρυξέλλες, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ πρόσφερε την περασμένη εβδομάδα στον Αλέξη Τσίπρα 500 εκατ. ευρώ σε κοινοτικά κονδύλια για να αντιμετωπίσει τις προσφυγικές ροές. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της κυβέρνησης ( Μουζάλας ) το κόστος του προσφυγικού το 2016 θα ανέλθει στο 1 δισ. ευρώ.

Η εκπρόσωπος της Κομισιόν, Νατάσα Μπερτό, επιβεβαίωσε εμμέσως ότι η Επιτροπή ψάχνει τρόπους να αντλήσει χρήματα για να βοηθήσει στην Ελλάδα, ωστόσο δεν είπε πόσα, όπως αναφέρει η WSJ.

thetoc.gr

Μια άλλη διάσταση της προσφυγικής κρίσης, εκείνη που βιώνουν οι κάτοικοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου που άνοιξαν την αγκαλιά τους στους πρόσφυγες μεταφέρει το σπαρακτικό κείμενο μιας δασκάλας από τη Λέσβο που κάνει τις τελευταίες ώρες τον γύρο του διαδικτύου.

Το κείμενο της, το οποίο είναι γραμμένο στα αγγλικά και δημοσιοποιήθηκε στο λογαριασμό της στο Facebook, περιγράφει το πρόβλημα από την πλευρά των κατοίκων της Λέσβου, οι οποίοι την ίδια ώρα που απλώνουν το χέρι σε απεγνωσμένους ανθρώπους, πρέπει να δώσουν τη δική τους μάχη επιβίωσης.
Ολόκληρο το κείμενο της Αφροδίτης Βάτη Μαριόλα:

«Η μια μετά την άλλη ακυρώνονται οι πτήσεις τσάρτερ στο όμορφο νησί μας, την Λέσβο για την καλοκαιρινή σεζόν του 2016. Οι αρχικοί μας φόβοι επιβεβαιώθηκαν και είναι η αρχή ενός ανεξέλεγκτου σπιράλ.

Δεν μιλάμε πλέον για μια μικρή μείωση του τουρισμού. Βλέπουμε, μια μείωση του τουρισμού άνω του 80% - ποσοστό που θα υπήρχε μόνο αν ήμασταν σε κατάσταση πολέμου. Μέχρι σήμερα, ο κόσμος είχε επικεντρωθεί στο πως θα αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση, τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων που εγκαταλείπουν τις χώρες τους αλλά κανείς δεν έχει ασχοληθεί με τις τοπικές κοινότητες που ζουν αυτή τη νέα πραγματικότητα και έχουν επίσης επηρεαστεί από αυτήν και έχουν μπει στην άκρη τα δικά τους ανθρώπινα δικαιώματα επίσης.

Έχουμε δώσει την ολόψυχη υποστήριξή μας και έχουμε ως προτεραιότητα τους συνανθρώπους μας που έχουν περισσότερη ανάγκη από εμάς. Έχουμε βάλει στην άκρη τις ζωές μας, τις ανάγκες μας, τα θέλω μας, τα όνειρά μας έτσι ώστε να αντιμετωπίσουμε το κύμα των προσφύγων που περνούν στην κυριολεξία μέσα από τις αυλές μας.

Τώρα όμως έχουμε φτάσει στο σημείο που κι εμείς πρέπει να ρωτήσουμε πως θα μας υποστηρίξουν η κυβέρνησή μας και η διεθνής κοινότητα. Τι μέτρα θα ληφθούν έτσι ώστε να μας σώσουν από ολοκληρωτική οικονομική και ψυχολογική απόγνωση; Σκεφτόμαστε τις τοπικές επιχειρήσεις που δεν θα ανοίξουν φέτος γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να λειτουργήσουν κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Σκεφτόμαστε όλους εκείνους που δεν θα προσληφθούν για να δουλέψουν φέτος στο νησί, αφού δεν θα υπάρχουν δουλειές. Πως θα βάλουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι φαγητό στο τραπέζι τους και θα παρέχουν ασφάλεια και υγιείς συνθήκες για τις οικογένειες και τα παιδιά τους; Πως θα διατηρήσουμε την ποιότητα ζωής μας με αξιοπρέπεια; Σκεφτόμαστε ήδη τους φίλους και τα μέλη των οικογενειών μας που κάνουν ήδη σενάρια να φύγουν από το νησί. Σκεφτόμαστε πως θα πληρώσουμε τα δάνειά μας, τους φόρους μας, τις ασφαλιστικές μας εισφορές και τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού.

Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι επιχειρήσεις μας έχουν "ανθίσει" από την προσφυγική κρίση αλλά είναι τόσο λάθος! Ναι, υπάρχουν επιχειρήσεις που έχουν βγάλει χρήματα από αυτή την υπόθεση αλλά μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών. Πρέπει να έχει κανείς την εικόνα όλου του νησιού και να λάβει υπόψιν του τις επιχειρήσεις, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα τουριστικά μαγαζιά, τους κινηματογράφους, τα χρυσοχοεία κ.τλ. τα οποία δεν έχουν ανοίξει ακόμα! Ο "εθελοντικός τουρισμός" δεν μπορεί να κρατήσει ανοικτές όλες αυτές τις επιχειρήσεις, όλες αυτές τις οικογένειες γιατί πρέπει να λάβετε υπόψιν σας ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις που ασχολούνται με τον τουρισμό είναι οικογενειακές.

Υπάρχουν άρθρα που μιλούν για την "ανθρωπιστική καρδιά" της Λέσβου και οι άνθρωποι ψηφίζουν για να πάρουμε το Νόμπελ Ειρήνης. Τους ευχαριστούμε όλους γι' αυτό αλλά αλήθεια στα δικά μου μάτια όλα τα Νόμπελ Ειρήνης του κόσμου δεν σημαίνουν τίποτα για τους ανθρώπους που γνωρίζω και είναι άνεργοι, δεν έχουν οικονομική ασφάλεια, δεν έχουν πίστη στο μέλλον τους και με κοιτάζουν με μάτια κλαμένα και φοβισμένα γιατί ξέρουν ότι δεν θα έχουν σύντομα να φάνε ούτε εκείνοι ούτε οι οικογένειές τους!
Δεν θα έχει αξία το Νόμπελ Ειρήνης όταν και εμείς οι ίδιοι θα αναγκαστούμε να γίνουμε οικονομικοί μετανάστες και να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας. Μακάρι να ήμουν μελοδραματική αλλά δυστυχώς δεν είμαι. Οι συνεταίροι μας και τα ταξιδιωτικά πρακτορεία κοιτάζουν μόνο το τι συμβαίνει και μας έχουν γυρίσει την πλάτη αντί να παλέψουν μαζί μας να βρούμε δημιουργικές λύσεις για να υποστηριχθούμε και να μας προωθήσουν. Το ίδιο κάνουν και οι χώρες - μέλη της ΕΕ μας έχουν γυρίσει την πλάτη, κλείνοντας τα σύνορά τους και εγκλωβίζοντας χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα οι οποίοι δεν έχουν που να πάνε. Και αναρωτιόμαστε: πόσο καιρό θα εθελοτυφλούν και θα κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα;
Η οικογένειά μου είναι στην πρώτη γραμμή βοηθώντας στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης από τον περασμένο Απρίλιο και έχουμε παίξει τον δικό μας ρόλο υποστηρίζοντας τα δικαιώματα και την ασφαλή άφιξη όλων όσων φτάνουν στις ακτές μας. Είμαι όμως και μητέρα και δασκάλα. Τι είδους μάνα θα ήμουν αν δεν λάμβανα υπόψιν το μέλλον των παιδιών μου και τα δικαιώματά τους; Τι είδους δασκάλα θα ήμουν αν δεν υπερασπιζόμουν το μέλλον και τα δικαιώματα των μαθητών μου;

Δεν ξέρω πως τι να αισθανθώ πλέον… ντροπή, οργή, πόνο, απόγνωση, απογοήτευση, φόβο…Μετά κοιτάζω έξω από το παράθυρο και βλέπω τα παιχνίδια του φωτός τις αμυγδαλιές που ανθίζουν στον κήπο μου και τα παιδιά μου που παίζουν στην αυλή. Σκέφτομαι όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα σε αυτό το "ταξίδι" και που στήριξαν εμάς και το νησί μας. Σκέφτομαι όλες τις νέες φιλίες που έκανα σε αυτό το ταξίδι. Όλες αυτές οι σκέψεις, οι ήχοι και οι εικόνες μου δίνουν την δύναμη να αρνηθώ να εγκαταλείψω την ελπίδα τιμώντας όλους αυτούς και για το δικό μου καλό.

Ζητούμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη όχι μόνο για τους πρόσφυγες αλλά και για τις τοπικές κοινότητες που έχουν επηρεαστεί από όλο αυτό. Ζητούμε από τους ανθρώπους να επισκεφθούν το όμορφο νησί μας και να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας. Είμαστε στο σημείο που πρέπει να παλέψουμε για να μείνουμε ζωντανοί».

ethnos.gr